Veprimtari i njohur Shqiptaro-Amerikan, Profesor Elez Mersin Ndreu, i nipi i heroit Elez Isuf, nderroi jete me 8 Mars 2015 ne Monterey- California. I ndjeri pat lindur me 4 shkurt 1929 ne Slove te Peshopise. Nga Italia emigroi ne ShBA.
Prof. Elez Ndreu Studioi ” Indiana university”. Ai dha mesim ne DLI (Difence Language Institute- Monterey Ca!
Ai ishte nje nder bashkepunetoret e rregullt te revistes “Koha e Jone” dhe revistes SHEJZAT. Shkroi nen emrin letrar Omer Mali.
Federata VATRA ngushellon familjen Ndreu, vatranin e perkushtuar zotin Jonuz Ndreu, anetarin e Keshillit te Vatres z. Cezar Ndreu dhe te gjithe fisin Ndreu per humbjen e njeriut te tyre te dashur.
Shpirti ne Paqe!
Si të ishte Shqipëria , që të na bënte krenar ?
NGA FAHRI XHARRA/
Kur them Shqipëria e mendoj edhe Kosovën e edhe Maqedoninë Perëndimore, edhe Luginën e Preshevës edh pak ata shqiptarë që kanë mbetur në Malin e Zi.
E dua një Shqipëri që e çmojnë edhe të tjerë , që edhe opinionistat në zë të botës të shkruajnë për të mirat e saj. Nuk jam idealist , por e kundërta shpesh njeriu kalon në pesimizëm kur lexon dhe ndëgjon çka flitet për ne.
Një mik më shkroi : “Kur e kalon njeriu mu në rrugën kryesore të Nikozias (në Ledra Street), “Checkpoint-in” kufitar që të shpie për në pjesën e këtij qyteti të hijshëm e cila ndodhet në Republikën e Qipros Turke dy shtëpi dhe ca hapa më tutje; atëherë gjendesh në një situatë komike ku polici turk-qipriot të pyet: “Nerelisin (Nga je)?”; dhe kur ti i thua: “From Tirana!”; ai zgurdullon sytë papushim dhe ta kthen sërish “Teheran?”…
Më pas, si ke bërë një xhiro shopping-u të lirë në anën turke të kryeqytetit qipriot, kthehesh prapë nga “Lokmacı Caddesi” (“Ledra Street”, sipas turqve), dhe je para policit qipriot grek, i cili të pyet: “Where are you from?”, pa u marrë shumë me dokumentet.
I thua: “From Tirana!”; dhe të përgjigjet: “From Torino?”…
-“Why not from Toronto then?”, i thua ti me shpoti, pasiqë të janë ngritur nervat paq nga kjo kërshëri mesdhetare, e përzjerë fort me një dozë injorance gjeografike të egër.
Dhe greko-qiprioti të përgjigjet: “You don’t seem that much canadian my friend”.
-“JASAS!” i thua ti, dhe vazhdon udhën tënde! (Elvi Sidheri) . E pa kapshme për kohë të sotit !
Mos thuani se ata të kontrollëkufirit që u cekën më lartë në shkrimin e mikut , janë injorant Aspak. Por nuk kemi emër . Nuk e njofin Tiranën?, e pa mundur . Por nuk duan t`ia përmendin emrin për shumë arsye dhe kryesorja nuk na duan.Prandaj.
E dua një Shqipëri , që kur t`i tregoj dikujt se vij nga Prishtina , të lëvizë së paku kokën dhe të më jep shenjë se e ka ndëgjuar për qendër t ë njohur universitare. E dua një Shqipëri që kur ti them dikujt se vij nga Shkupi; së paku ta njef si një qendër edhe shqiptare ; të kërkon nga unë që t`i jap më shumë spjegime për nobelistat e saj ane.
T`i flas për një përparim të madh në shkollim , t`ia rekomandoj shkollimin në anën shqiptare në mënyrë që të jetë i sigurt në ardhmërinë e tij . Por…..
E dua një Shqipëri që kur t`i them dikujt se vij nga Shkodra ;të kërcen nga lakmia për ata karanfilat e Shkodrës që kishin për t`u shitur nëpër botë sikur lulet e Hollandës.
Pse jo? Edhe Shkodra e ajo anë është e njohur për tokat më të ulëta se sa niveli i detit Mu si Hollanda apo Toka e Ulët . Ata në ato ultësira ia thyen hundët detit , e thyen zemrimin e natyrës dhe e bënë tokën për veti . Tulipanat e Hollandës !
Pse jo , një lule e kultivuar në tokat e ulëta buzë Adriatikut.?
Tirana , me çka të krenohet ? Made in Albania është vetëm skrapi. Po shkollat , universitetet, doktorat e shkencave , akademia e arteve dhe e shkencave ?
Po politika? Ku jemi ? Ta kemi një gjë të qartë që pa Kosovë nuk ka Shqipëri , por nga Shqipëria duhet të na vij frymëzimi , modelimi i shtetbërjes, atdhedashuria, nacionalizmi i moderuar, politikanët në zë që i pranon bota.
Po bregdeti . po Adriatiku pronë e kujt është ? Pse mos të jetë Adriatiku shqiptar ai që të lë pa frymë.?
Nëse ne mëndojmë që nga tokat tona do të ketë vetëm refugjatë . ikje për një jetë tjetër shëmti në mentalitetin tonë , jo stabilitet në politikën tonë , gërdi nga shkollat tona atëherë …. më mirë të bëjmë diçka tjetër.
E dua një Shqipëri që bota do ti ka lakmi!
Fahri Xharra,09.03.15
Gjakovë
Pranoni një falenderim të trishtë timin
Falenderimet e mia dhe mirënjohjen time më të thellë SHTËPISË SË LIRISË SHQIPTARO-AMERIKANE në Washington, anëtarëve të saj që nga më i largëti dhe më i panjohuri e deri tek miqtë e bashkëvuajtësit, të gjithëve ju, për mbështetjen e dhënë, kurajon, të gjithëve ju që m’u gjendët pranë dhembjes time më të rëndë e të gjithjetshme për mua, në tragjedinë time familjare, që deshët të qëndroj ende dhe deshët të më shikonit dhe atje ku më propozoi shteti, ambasador në Vatikan, si të thuash në një si mundësi më tepër për të folur dhe me Zotin tani, që më braktisi, por Zoti siç thotë Naimi ynë, është dhe brenda në krahëruar në formën e besimit…
Shtëpia e Lirisë më ka dhënë shumë, më ka thirrur në gjirin e saj dhe librat e mi, burgologjitë, i ka përuruar në metropolin botëror, në New York. Ju bëtë që unë të besoj se kam shpjeguar shumëçka, që vujatjen e kam kthyer në vlerë njerëzore, pavarsisht nga pengesat që nuk më ndahen as tani, që i sjell e kaluara, që i prodhon e tashmja…
Por nuk po zgjatem, tani unë jam i tjetër jete prej nate, i braktisur prej jetës time të dikurshme, dritës së saj, ndjehem pa qiell, mu përmbys mbi krye, dhe nga toka e atdheut kam veç pak vend, një varr që më thërret… më ka mbetur dhe dëshira për të gjithë ju për një jetë më të mirë, ndjesë nëse kam harruar nga ato që duhet të thosha, ndjehesh jashtë botës, jashtë vetes, hije që përvijohet nga drita juaj…
Mbarësi kudo, në familje dhe punë,
i dikurshmë Visar Zhiti
Një Europian i llojit të posacëm
“Ne ju duam, Zotëri,dhe jo pse e duam Ismailin , por me ju së bashku edhe Shqipërinë e bjeshkëve dhe legjendave, të rapsodëve dhe të bardëve ,Shqipërinë e rezistencës dhe okupimeve të vazhdueshme, Shqipërinë e të vdekurve dhe të gjallëve që nëpërmjet magjisë së shkrimeve kanë hyrë në historinë e përjetshme botërore( Séance du lundi 28 octobre 1996 Académie des Sciences morales et politiques.) “ . I madh je, zoti KADARE!
Ishte kjo nata ,kur ismail Kadares iu nda çmimi anëtarë i përjetshëm i Akadamisë së Shkencave politike dhe morale (Académie des Sciences morales et politiques , Paris, Francë)
“Urdhëroni Zotëri e zëni vend në mesin tonë , sepse duke ju zgjedhur juve, ne jemi përcaktuar për një Europian të vërtetë , por një Europian të llojit të posacëm, një Ballkanas e cili edhe më shumë se kjo është edhe një Shqipëtar , përfaqësuesin eminent të një kombi dhe një kultureje më autentike të Ballkanit. “ . Fjalë të zgjedhura të njreiut të madh dalë nga një popull i madh !
Kadarenë duhet ditur të lexohet !
. Përderisa japonezët e lexojnë Prillin e thyer, norvegjët e lexojnë Kush e solli Doruntinën ? , derisa Baskët e lexojnë në gjuhën e tyre Urën me tri harqe , të gjithë në një çast flasin shqip , dhe mundohen ta kuptojnë dhe përjetojnë jetën politike shqiptare.
Ky Ballkan, dmth. malet e thyera ; gadishulli morfollogjija e të cilit është e një origjinaliteti shqetsues, tokë e udhëve kaluese të hapura dhe e klimës së tepruar dhe erërave të egra , e kryqëzuar nga stepat e vrazhdë me butësinë e brigjeve të lumenjëve, udhëkryqi i qytetërimeve. Shpërnguljet dhe pushtimet janë munduar të lëne shtresat etnike , të përziera nga fiziku njerëzor , i komplikuar nga nga karakteri njerezor dhe social. Pelazgët. ilirët , grekët dorik , Romakët , Gotët , Bizanti, Hunët , Bulgarët dhe turqit aty janë takuar dhe kanë luftuar. Të gjthë i kanë lënë gjurmët , por askush nuk ka mundur ta bashkojë Ballkanin. Por gjuha fenomen natyror , në jë shtrierje të madhe shqiptare ka dhënë shembull.
Por të gjitha këto i mësuam nga Kadareja , të cilin e kemi në mesin tonë , u tha në natën e të Hënës së fundit të Tetorit 1995 , në Paris . E madhe ajo natë! (por pa kryetarin e shtetit shqiptar ?)
Ju, Zotëri e keni treguar se sa e fuqishme është etika dhe politika nga mesazhi letrar , i cili pushon në guximin dhe talentin e juaj. vendi i juaj është në mesin tonë – u tha atë mbrëmje .
Por kë po e pranojmë sonte në mesin tonë ?- M. ALAIN PLANTEY (Président de l’Institut, Président de l’Académie). Romansierin më të madh të kohës sonë, që do të ulet në mesin e bashkëpunëtorëve të jashtëm të Akademisë sonë . Zotëriu Plantej ( Plantey ). pastaj e vazhdoi ” Nëvitin 1989 , Ismail Kadare ishte zgjedhur anëtar me correspondence në ektorin e historisë dhe gjegorafisë të Akademisë sonë. Një njeri i romaneve në sektorin e gjegrafisë dhe historisë ? Po , ishim plotësisht të bindur që puna e juaj ishte e pandarë nga gjeografia e një vendi që Ptolomeu i pari e quajti Albanoi . një fjalë që ai mendonte vendin me male të cilat e zënin dy të tretat e territorit , atu ku u mëshefen jo vetëm të gjitha rezistencat kundër pushtuesve , por mëshifej dhe ruhej , vallja , zakonet dhe muzika dhe më thelbsorja gjuha shqipe.
Ju Zotëri, jeni i tokës së shqipeve ! Ju i lëvizni shekujt duke e shkruar DAULLET E SHIUT, dhe e shihni Gjergj Kastriotin i quajtur Skënderbe , princin e Shqipërisë dhe të Epirit në fikjen morale dhe ushtarake te dy salltanëve.
Kadare: ” Jam i sigurtë që kur flistni për Shqipërinë e keni gjithmonë parasyshë anijet e mbushura me varfnjake duke kërkuar ikje,. Por ju qe e keni pasur lirinë , ju e keni pranuar pa ngurrim të uleni rreth tavolinës sonë të varfër për të shijuar ushqimin shpirtëror që e kishte parë dritën në skllavëri.
“Shqipëtarët , mashkatdhetarët e mi. e kishin humbur Europën në dy raste tragjike, në shek e 15-të , sikur edhe të tjerët në Ballkan që ranë ndër okupimin ottoman ; dhe së dyti pas luftës së dytë botërore në kthetrat e komunizmit”
Për më shumë lexoni http://www.asmp.fr – Académie des Sciences morales et politiques.
Fahri Xharra, 2.03.15
Gjakovë
KRYEMINISTRI DHE PRESIDENTI PERPLASEN PER VISAR ZHITIN
* PRESIDENTI NISHANI: “Fjalët e Ramës, tullumbace sapuni”/
* Rama: Zhiti, dikur i dënuar për poezinë, sot për shkaqe politike/
Kryeministri nuk lë rast pa dëshmuar se preferon shown, ekzibicionin, gjestet, pra kollajllëkun, shumë më tepër se thellësinë, seriozitetin, punët.
Fjalët e fryra të Kryeministrit janë tullumbace sapuni pa asnjë peshë që plasin dhe zhduken nga prekja më e lehtë me cilindo argument.
Kryeministri nuk e di, ose bën sikur nuk e di, se Visar Zhiti nuk është nga poetët “e rrallë” të burgosur të diktaturës, por njëri prej tyre. Vetë Visar Zhitit i vjen turp nga cilësimi “i rrallë’.
Po, Visar Zhiti nuk ka shpifur për askënd. Për Visar Zhitin kanë shpifur pafund shëmbëlltyrat e barrikadës sigurimiste qe ndikojnë sot vendim-marrjen.
Visar Zhiti është i propozuar prej Kryeministrit për ambasador në Vatikan pa kushtin themelor, ligjor procedurial, të thënë, të njohur, të shpallur dhe të përsëritur; Konsultimin paraprak me Presidentn e Republikës.
Kryeministri nuk e di se në tryezën e Presidentit asgjë dhe askurrë nuk është thjesht “për firmë”. Me këtë padijë kaq të thellë proceduriale Kryeministri provon për të disatën herë një mungese serioziteti sa të pabesueshme dhe të papranueshme për një Kryeministër.
Kryeministri duhet ta mësojë një herë e përgjithmonë se dekretimi apo mos-dekretimi i ambasadorëve, është e drejtë ligjore e e patjetërsueshme e Presidentit të Republikës.
Visar Zhitin nuk po e ridënon Presidenti.
Visar Zhitin po e turpëron dhe riturpëron, dënon dhe ridënon Kryeministri përmes një kurthi duke e kandiduar jashtë procedurave në pritje të refuzimit.
Për Visar Zhitin nuk është ridënim të mos e bësh ambasador.
Për Visar Zhitin është ridënim ta përdorësh për politikë.
Kryeministrit nuk i lypset të zotohet të mos e komentojë Presidentin. Të mos e komentoje Kryeministri Presidentin është një minimum etike që, si e tillë, nuk përbën asnjë meritë, nuk meriton asnjë lëvdatë, e aq më pak autolëvdatë.
Megjithatë, nëse gjithsesi, një zotim ose bëhet dhe mbahet dhe zotuesi lëvdohet, ose bëhet dhe nuk mbahet dhe zotuesi turpërohet. Se ta bësh një zotim, të vetlëvdohesh se e ke bërë, dhe, përtej çdo rrethane apo çfardo kombinimi sado të pafavorshme rrethanash, zotimin të mos e mbash, zotuesi nuk mundet, si po bën Kryeministri, që vetlëvdohet. Por mesa duket nga lëvdimi, autolëvdimi, turpërimi, autoturpërimi Kryeministri ynë nuk ka asnjë haber. Prandaj dhe lëvdatat e vetlëvdatat i bën dhe i ribën edhe kur zotimin e mban edhe kur zotimin nuk e mban, çka është një turp që s’ka kandar që e peshon.
“Argumentat nuk numërohen, argumentat peshohen”, thotë një fjalë latine e pakontestuar nga kurrkush deri më sot. Kryeministri ynë fatkeqësisht këtë pohim nuk e respekton.
Rama: Zhiti, dikur i dënuar për poezinë, sot për shkaqe politike/
Kryeministri Edi Rama ka thyer heshtjen në lidhje me kundërshtitë për kandidaturën e poetit Visar Zhiti si ambasador në Vatikan, duke theksuar se ky është dënimi i dytë për ish-deputetin e Partisë Demokratike pas atij të regjimit komunist.
Nëpërmjet një postimi në faqen e tij “Facebook”, Rama shkruan se pas burgut në komunizëm për lirinë e penës, sot dënohet për shkaqe politike nga presidenti i Republikës.
“Ridënimi i Visar Zhitit. Poet i rrallë. I burgosur politik i diktaturës. Shqiptar edhe më i rrallë. I vetmi deputet e ministër i Partisë Demokratike që s’ka fyer kënd dhe as ka shpifur për askënd. Një periudhë shërbimi në diplomaci me kontribut për kulturën. Botues i një volumi dinjitoz në italisht në nderim të Nënë Terezës.
E propozojmë për ambasador të Shqipërisë në Vatikan. Një figurë lokale e kishës katolike shqiptare prononcohet me rezerva ndaj tij. Prononcim i papranueshëm për të cilin vetë ati në fjalë kërkon ndjesë publike. Komisioni i Jashtëm i Kuvendit i jep Visar Zhitit mbështetje pa asnjë rezervë. Vetë Selia e Shenjtë, përmes Nuncit Apostolik në Tiranë, na përcjell mirëpritjen më të ngrohtë për propozimin, me fjalët më të mira për kandidaturën”, shkruan Rama.
Më tej kreu i qeverisë kritikon me rezerva mosdekretimin e emrit të Zhitit nga ana e kreut të shtetit Bujar Nishani.
“Kandidatura është në tryezën e Presidentit të Republikës për firmë. Presidenti i Republikës, përmes një prononcimi për një emision lajmesh deklaron mosdekretimin e Visar Zhitit!
Argumenti i zotit President? Kandidati për ambasador i Republikës së Shqipërisë në Vatikan, paska cenuar kishën me një prononcim publik! Një prononcim ky i fundit në fakt, krejt i pafajshëm dhe, njësoj si poezitë e pafajshme dikur, rifabrikohet si arsye e lartë shtetërore për të ndëshkuar Visar Zhitin”, shkruan Rama.
“Jam zotuar të mos i komentoj në publik kundërshtitë e mia ndaj Presidentit të Republikës. Sepse Bujar Nishani është kalimtar, ndërsa Presidenti i Republikës është një institucion themelor i shtetit shqiptar – edhe pse i rrënuar nga Partia Demokratike në pushtet, njësoj si tërë shteti që ai pushtet la pas në 23 qershor.
Por sot, unë nuk mund të hesht dot në asnjë mënyrë. Sepse ky është ridënimi i Visar Zhitit. Fatmirësisht më i lehtë se i pari. Sepse poeti nuk do të kyçet në burg; djali nuk do të shkëputet për së gjalli nga nëna; bashkëshorti nuk do të ndahet me përdhunë nga gruaja.
E megjithatë, ky ridënim është fatkeqësisht më i hidhur se dënimi i parë. Sepse një i dënuar i diktaturës komuniste për lirinë poetike, nuk mund të ridënohet sot nga Presidenti i Republikës së Shqipërisë për qëllime politike”, përfundon postimi i kryeministrit.
- « Previous Page
- 1
- …
- 362
- 363
- 364
- 365
- 366
- …
- 431
- Next Page »