Featured – Page 258 – Dielli

Lume Blloshmi – Arti që ngre pezull ujrat e ndenjura

April 17, 2020 by dgreca

Nga Shpend Sollaku Noé/

Në kohë pandemie duhet diçka e rëndësishme të të ngrejë moralin. Dhe më shumë se fuqia bestiale e një personazhi super asgjë nuk mund të të ndihmojë. Kam mijëra e mijëra materiale në kompjuterin tim të fundit, pasi ai i parafundit nuk nxinte më, pasi ai i tretëfundit nuk nxinte më, pasi ai i katërfundit o pesëfundit i… i…

Më në fund i gjeta ato gjëra që mendoja se i kisha humbur.

Jam i lumtur për të prekur më së fundi një temë që më zbërthen të tërin: talenti i jashtëzakonshëm i një gruaje të jashtëzakonshme, i një vepre që tashmë e ka tejkaluar të vdekshmen.

Ajo m’u gjend si një speranzë për barkën time që në këto ditë rrezikonte mbytjen në dallgët e lodhjes e të dëshpërimit.

Është arti i saj dhe i atyre të paktëve që i ngjajnë Lumturi Blloshmit, që mund të na bëhet serum në këto kohëra kur vdekja e shpërfill kaq shumë ekzistencën tonë.

I hap me kujdes ato foto të bëra në takimin tonë tashmë të mëparshëm, në studion e saj të ngushtë, që as për banesë një të zakonshmi nuk do t’i mjaftonte. Në studion e kthyer prej saj në atelie planetare. Nga jashtë ajo ngjan me një hyrje të thjeshtë të një pallati banal. Por mjafton të kapërcesh pragun për t’u ndjerë si Liza në botën e çudirave, që sapo ka rënë në strofullën që e shpie të shijojë të pamendueshmen. Edhe mua më mjaftoi të kapërcej atë prag, për të lënë për një kohë të pamasë jashtë asaj dere të rëndomte një botë të parëndësishme, të pakrahasueshme si vlerë me një artiste të tillë.

Për të mbijetuar, ku të kapem më mirë tek vepra e Lume Blloshmit?

Do të më mjaftonte edhe vetëm “Hapësirë vizuale”, që mund ta bëjë të zejë vend në muzetë më prestigjozë. Figura jonë më e rëndësishme kombëtare, të paktën përkrenarja e tij, mbi një kokë të pazakontë, që me brirët shënon kulmin e pjesës së majtë të veprës, në bazamentin e të cilës duket sikur prehet (?) një dragua; zjarrin e ka Prometeu-Gjergj-Zeus- që lidh me një drejtëzë të përshkënditur shqiponjën e kuqe të një flamuri në ngjyrë gjaku të mpiksur.

Një faqe të tërë muri pothuaj e zë një tjetër vepër madhore – “Dekorata”. E gjërë jo vëtëm prej përmasave (259,5 x 112) por dhe sidomos prej ideve që mbart, prej ironisë, prej simboleve, prej dëndësisë e shumëllojshmërisë të figurave që paraqet. Me secilën prej tyre mund të ndërtohet një kuadër më vete. Teknika mikse thekson relievin e vaj-argjendtë, të vënë në pah edhe nga një përflakje që mbledh si një qefin i pjeshëm një trup gruaje në dukje të mumifikuar.

Stop. Si i kisha kthyher shpinën një kuadri të tillë si “Dashuri dhe urejtje “? Vaji e argjendi këtu ngërthejnë dy trupa që nuk u kuptohen kufijtë; edhe kokat sikur kërkojnë të gëlltisin njera-tjetrën, në një rendje të kotë në dukje, pasi fundi është i pashmangshëm.

Kjo lloj teknike mikste vaj-argjend është arma vetiake e Lume Bllosshmit. Askush si ajo hap zjarr me të. Pasi një zjarri të vërtetë i ndruhesh, përzhitjes prej tij, ndërsa ndodhesh para tyre. Të një llave të tillë janë ndër shumë të tjera veprat madhore “Ikja”, “Obsesion”, që të dyja të vitit 2002.

Por në këto pak rreshta unë nuk mund të rri pa risjellë një tjetër mënyrë për të bërë art. Janë shumë veprat që Lumturia u ka dhënë jetë me ketë teknikë të papritur: të frymëzuar nga lëkura e portokallit – ide dhe mjet artistik. Un po ju po përmend vetëm njerin prej tyre: “Kryqëzimi”, në cilin Blloshmi rri karshi Giotto-s.

Një tjetër teknikë që i siguroi ekspozimin në Chelsea Art Museum New York është vepra e saj “Menu Kamasutra”, një kuadër i ndërtuar tërësisht me këmbë bretkosash. Erotizëm origjinal, i pastërt, që u pranua të ekspozohej edhe në një institucion fetar në Modena.

E vepra “Homazh Damien Hirst”? Ajo është ndërtuar me mjet kryesor artistik filtrat e cigareve. Tronditje prej domethënies, prej përkushtimit, prej lëngatës së përzgjatur që njeriu i shkakton vetvetes në lojën vetëshkatërruese që ai e konsideron jetë.

Origjinaliteti e kësaj autoreje përfshin edhe teknika të tjera. Një shkrim homazh si ky nuk mund të përmbledhë gjithcka. Kudo, edhe në atë që rëndom e quajnë art të aplikuar, ajo është tjetër gjë, si për shembull në njërën prej veprave të saj “Piramida – viaggio leggero” , ekspozuar në Modena (2005), në të cilën mjeti shprehës gjendet tek shishet.

Përhumbem edhe njëherë në fotot e shkrepura në studion e saj prej Edit, sime shoqeje. Rikridhem në një album që përmbledh pjesë të gjenisë së kësaj artisteje të madhe që jeton e vetmuar, diku, në periferinë e Tiranës një një apartament -studio, ku edhe një krijese të rëndomtë do t’i ishte marrë fryma. Dhe jo më Asaj.

Ndërsa për të tjerë ndërtohen muze për së gjalli, si shpërblim të besnikërisë politike. Ndërsa për të jetuar kanë hapësira që edhe vet nuk arrijnë t’i jetojnë.

Kur do të mësojmë t’ua lehtësojme krijimin gjenive tanë rebelë? Vijnë aq rrallë në jetët tona, saqë jemi ne që bëjmë vetvrasje kur i shpërfillim.

Përvoja e Albtvusa, distancimi social nuk është distancim shpirtëror

April 16, 2020 by dgreca

Ndërsa numri i rasteve të koronavirusit është rritur shumë, po kështu edhe kërkesa e konsumatorit për lajme mbi pandeminë është rritur./

NGA RAFAEL FLOQI/

Sipas një raporti të brendshëm nga Facebook-u, më shumë se gjysma e artikujve që konsumohen në atë platformë janë të lidhura me koronavirusin, dhe trafiku i drejtuar nga Facebook në faqet e lajmeve është rritur në më shumë se 50 përqind. Raporti nënvizon se një “rritje të paparë të përgjithshme të konsumit të artikujve të lajmeve në Facebook”. Sitet e lajmeve po raportojnë rritje të trafikut te tyre qe është diku nga dy deri në katër herë më shumë se nivelet e tyre normale.

Megjithatë, ndërsa kërkesa rritet, mundësitë e mediave për të fituar para me produktin e tyre informacionin zvogëlohet.

Për t’iu përgjigjur, le të fillojmë me reklamuesit. Shumë reklamues, veçanërisht në nivelin lokal, nuk janë më në gjendje të reklamojnë, bizneset e vogla janë mbyllur dhe tani s’kanë nevojë pse të reklamojnë duke e bërë më të vështirë që të financojnë mediat me raportimin e tyre. Kjo situatë nënvizon faktin se prodhimi i lajmeve nuk ka qenë kurrë thjesht në funksion i kërkesës së shikuesve për lajme.

Si rezultat, do të shohim më pak raportime të koronavirusit nga sa dëshirojnë konsumatorët. Kjo ilustron një nga mënyrat kryesore që media është historikisht e ndjeshme ndaj tregut.

Ne besojmë se duhen ndihmuar shikuesit të qëndrojnë të informuar në lidhje me ndikimet e krizës së koronavirusit, sepse ne mendojmë se TV ynë ALBTVUSA është një formë e shërbimit publik esencial . Për këtë arsye, TV ynë po bën është e mundur për t’i shërbyer komunitetit shqiptar, në këto kohë të vështira dhe e gjithë mbulimi ynë për informacionet për koronavirus, dhe shërbime te tjera me gjithë sakrificat tona dhe të ekipit tonë të vogël, po bëhet pёr t’ju informuar ju që të qëndroni të shëndetshëm.

Siç thotë guvernatori i Nju Jorkut, Andrew Cuomo, “Nuk ka pasur kurrë një kohë më të rëndësishme për njujorkezët sesa të marrin informacion të saktë, në kohë reale dhe roli i mediave kurrë nuk ka qenë më thelbësor.”

Në këtë kohë sfidash jetojmë edhe TV ynë ALBTVUSA , vepron e gjallon po në këto kondita ,nen drejtimin e z Gani Vila po përballohet me këtë sfidë edhe një kushtet e risku të madh. Dikush punon në studio, dikush filmon jashtë, unë punoj nga shtëpia teknologjia e lejon këtë, intervistat me Skype janë bërë motoja e ditës, për t’i sjellë jo vetëm këshillat e mjekëve shqiptarë, që i falënderojmë për bashkëpunimin , por edhe përvojat nga karantina e anëtarëve të komunitetit tonë. Kushdo që ka një informacion për të ndarë, video a lajm për njoftuar të na kontaktojë. Nga sa dimë gjer më sot numri i të prekurve nga pandemia në komunitetin tone është mbi 45 dhe i të vdekurve që dihen mbi tre.

Tani kur shpërthimi i Covid 19 ka prekur këdo anë e mbanë globit nga Roma në Barcelone në New York e këtu në Michigan , kur të gjithëve ne na është thënë të praktikojmë distancimin social për ta mbajtur pandeminë larg. Kjo ka prekur çdo gjë që ne bëjmë, që nga puna, shkolla dhe sesi e kremtuam edhe periudhën e kreshmëve dhe Pashkët e bekuara.

Në ketë kohë të nevojës për një mbështetje morale, falë dhe ndihmës të pakursyer të aktivistit të komunitetit Josef Dedëvukaj, i cili e sponsorizoi, ne kemi transmetuar pa përjashtim të gjitha veprimtaritë fetare pa dallime, të Kishës katolike së Shën Palit, të festës të Sulltan Nevruzit të Teqesë së Baba Rexhepit, të Kishës Zoja Pajtore. etj. Kështu transmetuam çdo meshë të periudhës para Pashkëve, si dhe javën e madhe të Pashkëve, të Enjten e madhe, të Premten e Mirë, të Shtunën e Madhe dhe ditën e adhurueshme të Ringjalljes të Jesu Krishtit ditën e Pashkëve drejt për drejt, në Comcast në TVALB dhe ShqipTV, duke marrë madje dhe orare shtesë në mesditë kundrejt pagesës së transmetimit në Comcast për transmetim të drejtpërdrejtë.

Ne në fakt jemi një televizion laik, por në momentet më të vështira njerëzit kanë nevojë edhe për fjalën e Zotit dhe ne ishim si të thuash kasneci i tij. Me njerëzit për njerëzit, me shqiptarët për shqiptarët një me shikuesit tanë kudo që na ndjekin. Pasi distancimi social nuk është distancim shpirtëror.

Nëpër shtetet e SHBA në të gjithë vendin, qeveritarët që po porosisin njerëzit të strehohen në shtëpi si pjesë e përgjigjes ndaj shpërthimit të koronavirusit, kjo ka bërë që gazetarët që punojnë në media në komunitetin shqiptar dhe në media të tjera ofrojnë shërbime thelbësore në një kohë të pasigurisë dhe rrezikut së jashtëzakonshëm.

Media alternative shumë prej të cilave kanë luajtur një rol jetësor në avancimin e ideve përparimtare në nivelin lokal, shtetëror dhe kombëtar, janë veçanërisht të kërcënuara në këtë moment. “Ne kemi kaluar orë të panumërta duke u përpjekur të kuptojmë një mënyrë përmes kësaj. Ne kemi parë çdo gjë krijuese që mund të bëjmë “Por në fund të fundit, ne nuk mund të gjejmë një mënyrë vetëm me mbështetjen e shikuesve. ALBTV varet financiarisht edhe reklamat nga njerëzit që mblidhen së bashku për koncerte, nga reklamat e ushqimoreve, pijeve, shërbimeve. Kur këto biznese janë mbyllur, edhe ne jemi sidoqoftë nw vështirësi ”. Vetëm një bashkëpunim aktiv me komunitetin do të lejojë t’ia dalim mbanë.

Kur Marty Baron, redaktori i Washington Post, flet për gazetarinë në këto kohë “që është në zemrën e demokracisë Amerikane dhe kjo është, tani, sa jetësore aq sa dhe shëndeti publik.” Kur dhe Post dhe shumë botime të tjera kanë hasur mbi pengesat sepse, siç thotë Baron, “kriza shëndetësore është kaq urgjente dhe ka të ngjarë të mos kursejë askënd.” Pra kur Washington Post është një publikim lokal dhe kombëtar me shumë burime. (Eshtë në pronësi të Jeff Bezos.) ka vështirësi , imagjino të gjitha mediat e tjera që si kanë ato burime, dhe kjo është një çështje serioze në këtë moment dhe për të ardhmen.

Humbja e mbulimit të lajmeve lokale në mediat amerikane dekadën e fundit në pjesën më të madhe të Shteteve të Bashkuara ka bërë që Komuniteti të mos njohë vetveten dhe i ka lënë shumë amerikanë me padurim të pa informuar. Ky kërcënim është kaq i vërtetë në këtë moment por ka potencial të bëhet aq më urgjent në javët në vazhdim, sa është koha për të ndërmarrë veprime të menjëhershme për të parandaluar që lajmet lokale të hapen në një kohë kur njerëzit kanë nevojë më shumë për të gjitha informacionet lokale të sakta dhe në gjuhën e nënës.

Në TV kemi folur për “Coronavirusin dhe jetën e njeriut”, “Coronavirus dhe Sigurinë e Ushqimit” dhe “Reagimin e Qeverisë ndaj Coronavirus” “ Punën e personelit mjekësor” si ka prekur pandemia jetën e bashkatdhetarëve tanë kudo që ndodhen në SHBA . Kjo ka të bëjë me ndarjen e lajmeve dhe ideve, realizmit dhe për hapjen e shpresës, pikërisht ajo që na nevojitet tani. Sidomos në shtetet ku ka më shumë shqiptarë të cilët janë prekur më shumë në Michigan dhe në New York.

“Nëse ne po bëjmë gjithçka në rregull, do të gjykohemi nga historia, thotë drejtori ynë Gani Vila i cili i a dedikon ketë qëndrueshmëri edhe përvojës të vitit 1997 në Korçë Shqipëri, por tani mes nesh ka një ndjenjë të përgjithshme që duhet të bëjmë gjithçka që mundet të bëjmë për bashkatdhetarët tanë, njësoj si mjekët dhe infermierët e vijës së parë. Se sakrifica jonë është më e vogël por më pak e domosdoshme.

“Kjo është kur media ka rëndësi, kjo është kur lajmet kanë rëndësi”, nga na tjetër njerëzit janë në shtëpi të etur për të mësuar më shumë. Sipas informacioneve që kemi nga shikueshmëria nga Comcast dhe platformat TV over IP është shumëfishuar mbi 10 herë.

Në të vërtetë, kjo është koha kur mediat janë thelbësore. Të ruajmë shëndetin t’u shërbejmë njerëzve.

Me ju për ju është lajtmotivi ynë.

Sabit Bytyçi, në Amerikë, dërgon vaj për rreth 1 mijë familje, në Tropojë

April 16, 2020 by dgreca

Nga Ramiz Lushaj/

1.
Edhe kjo kohë pandemike, e fatkeqësisë natyrore “Covid-19”, i ka dëshmue edhe një herë tjetër atdhetarët e humanistët e vërtetë, si shqiptaro-amerikani i njohur Sabit Bytyçi në Nju Xhersi – kryetari i Këshillit të Federatës Pan Shqiptare “Vatra” në Amerikë, donatori i sotëm me 3 mijë litra vaj për rreth 1 mijë familje ma në nevojë në Tropojë, në vendlindjen e tij.

Kjo është e dyta dërgesë humanitare e Shqiptarëve të Amerikës për Tropojën e tyre, pas asaj shembulldhënës të biznesmenit humanist Harry Bajraktari, personalitet i shquar shqiptaro-amerikan (me origjinë të hershme tropojane, nga Geghyseni- “Nderi i Kombit”) me 25 tonë miell për 1 mijë familje.
Këto ndihma ma shumë se vlerën e tyre monetare e gjendjen përkrah në këtë fatkeqësi natyrore globale, sjellin e përcjellin dhe një mesazh të madh që vjen nga Amerika- mike e aleatja ma e madhe e shqiptarëve, që bijtë e saj në brezni genetike e të larguem me dekada e shekuj, në mbi 7 mijë km. largësi tokësore e oqeanike, në kontinent tjetër, mendojnë e ndihmojnë në kohë e raste të ndryshme vendlindjen e tyre e të të parëve të tyre.

2.
Shqiptaro-amerikani Sabit Bytyçi (Bitici), donatori i 16 prillit 2020, me 3 mijë litra vaj për rreth 1 mijë familje ma në nevojë në Tropojë, është nga Veliqi i fisit e i krahinës së sojshme të Bytyçit, djali i tretë i një burri të fismë e zemërmadh- i të ndjerit Adullah Avdia, është një nga “Katër Vllaznit Bytyçi” në Amerikë, janë të shquar për atdhetari kombëtare e bujari shqiptare, të mirënjohur në komunitetin shqiptaro-amerikan, në Rajonin Ballkanik Shqiptar. Dr. Ibrahim Rugova i cilësonte Vllaznit Bytyçi, si “miqtë e mirë të Kosovës” (1991), dr. Sali Berisha si “një krenari shqiptare…”( 2017), Azem Hajdari thoshte shpesh “janë si shqiptarët e mëdhenj të Lidhjes së Prizrenit”, etj.

Sabit Bytyçi është një shqiptar me tradita e vlera të larta njerëzore, një vatran i kahershëm dhe i gjithkohshëm, që për aktivitetin e kontributet e tij me devotshmëri vatrane e zgjodhen tani së vonit në detyrën e lartë të Kryetarit të Këshillit të Federatës PanShqiptare “Vatra”.
Sabit Bytyçi, prej nga dekada ’80-’90 e shek. Kaluar, njihet e çmohet si një ndër miqtë e mirë të Presidentëve Shqiptarë dr. Rugova e dr. Berisha dhe i personaliteteve të tjera shqiptare në Amerikë e në Rajonin Ballkanik Shqiptar.
Sabit Bytyçi, ndër vite e dekada, i ka miq të afërt disa senatorë e kongresmenë amerikanë, shumë zyrtarë të lartë të DASH, etj. tek të cilët, sëbashku me miqtë e tij shqiptaro-amerikanë, kanë lobuar mirë e shumë për Kosovën, për Shqipërinë, etj.
Familja e atdhetarit e biznesmenit humanist mbi 70 vjeçar, Sabit Bytyçi në Nju Xhersi të Amerikës, sëbashku me bashkëshorten e tij, Hatixhe Bytyçi, me dy djemtë Ilirin e Mentorin e vajzën Doruntina, kanë dhanë në vazhdimësi dituni, kohë e pasuni të tyne monetare e materiale për kombin shqiptar, për çështjen kombëtare shqiptare, për kulturën, letërsinë, artin e shtypin shqiptar, etj., shpesh herë dhe për vendlindjen, siç është dhe ky donacioni ma i fundit me 3 mijë litra vaj për rreth 1 mijë familje ma në nevojë në Bashkinë e Tropojës, në këtë fatkeqësi natyrore “Covid-19”.

Presidenti Trump kërcënon të detyrojë Kongresin të pezullojë punimet

April 16, 2020 by dgreca

Nga Steve Herman/VOA/

Presidenti i Shteteve të Bashkuara, Donald Trump po kërcënon që të pezullojë punimet e Kongresit, sepse ligjvënësit nuk kanë miratuar kandidatët e tij për disa poste të larta në administratën e tij, përfshirë personin që ai ka caktuar për të drejtuar agjencinë që mbikqyr Zërin e Amerikës.

“Unë kam shumë pushtet”, deklaroi të mërkurën Presidenti Trump duke iu referuar nenit të dytë të Kushtetutës amerikane që e lejon presidentin “në rrethana të jashtëzakonshme”që të pezullojë punimet në njërën ose dy dhomat e Kongresit.

“Senati ose duhet të përmbushë detyrën dhe të votojë për emërimet e mia, ose duhet të mbyllë punimet zyrtarisht në mënyrë që unë të bëj emërimet në kushtet e një Kongresi të mbyllur. Kemi një numër të madh njerëzish që duhet të fillojnë punë në qeveri. Dhe tani kjo është më urgjente se kurrë, për shkak të virusit dhe gjendjes ku jemi”, tha Presidenti Trump në konferencën e përditshme për shtyp për koronavirusin, në Shtëpinë e Bardhë.

Sipas Kushtetutës, kandidatët për disa nga postet e larta të administratës duhet të konfirmohen me shumicë votash në Senat. Megjithatë në rastet kur Kongresi nuk është në sesion, presidenti mund të bëjë emërime, që shfuqizohen nëse kandidati nuk është konfirmuar deri në fund të sesionit të ardhshëm të plotë.

Asnjë president nuk e ka ushtruar autoritetin për të shpërndarë Kongresin, sipas Nenit të Dytë, Artikullit të Tretë të Kushtetutës.

“Ndoshta nuk është bërë kurrë më parë, askush nuk është i sigurt nëse është bërë. Por ne do ta bëjmë. Na duhen këta njerëz. Na duhen njerëz për krizën dhe nuk duam të bëjmë më lojra politike”, tha zoti Trump.

Michael Pack, një producent filmash dokumentarë, që zoti Trump e ka zgjedhur për drejtuar Agjencinë e Shteteve të Bashkuara për Media Gobale (USAGM), është një nga 15 kandidatët për postet e larta, që presin konfirmimin e Senatit. Zoti Trump e përmendi me emër zotin Pack (por e identifikoi agjencinë që ai do të drejtonte si Bordi i Guvernatorëve të Transmetimeve Ndërkombëtare, paraardhësja e USAGM-së).

Presidenti përmendi gjithashtu kandidatët për postin e drejtorit të zbulimit kombëtar, dy anëtarë të Bordit të Rezervës Federale dhe nënsekretarin e Bujqësisë, mes atyre që nuk janë konfirmuar. Zoti Trump fajësoi demokratët për vonesat, duke e akuzuar partinë e opozitës për një “përpjekje të koordinuar për ta vështirësuar situatën”.

“Praktika e ikjes nga qyteti (Uashingtoni), duke bërë seanca të rreme vetëm formalisht është një neglizhim i detyrës që populli amerikan nuk mund ta përballojë gjatë kësaj krize. Kjo që po bëjnë është një sajesë dhe të gjithë e dinë”, tha ai.

Emërimi i zotit Pack “është bllokuar në komisione për dy vjet, duke na penguar të menaxhojmë Zërin e Amerikës – një gjë shumë e rëndësishme”, tha presidenti.

“Dhe po ta dëgjoni se ç’po del nga Zëri i Amerikës, është e neveritshme. Gjërat që po thonë janë të neveritshme ndaj vendit tonë. Dhe Michael Pack do të vinte dhe do të bënte një punë të jashtëzakonshme, por ai ka dy vjet që pret – nuk e miratojmë dot”.

Drejtoresha e Zërit të Amerikës në një përgjigje të mërkurën në mbrëmje, i hodhi poshtë kritikat e Presidentit Trump.

“Për mbi 75 vjet, Zëri i Amerikës ka ndjekur misionin e tij për të treguar historinë e Amerikës në vende të tjera dhe për të dhënë informacion objektiv, bazuar në fakte në vende në gjithë botën që nuk kanë qasje në këto informacione. Siç kemi thënë për një kohë të gjatë, ne përhapim (parimet) e Amendamentit të Parë (që përfshin lirinë e shprehjes dhe medias)”, tha drejtorja e Zërit të Amerikës, Amanda Bennett në një deklaratë.

“Unë besoj në atë mision. Dhe duke gjykuar nga mënyra se si po zgjerohen audiencat tona, duke kërkuar informacion të besueshëm gjatë kësaj krize të koronavirusit, bota beson në misionin tonë. Është punë e vështirë, punë e rëndësishme, ndoshta sot më shumë se kurrë më parë”, vazhdon deklarata.

Në një email dërguar stafit të Zërit të Amerikës, zonja Bennett shtoi: “Kemi shumë punë për të bërë. Është punë e vështirë dhe e rëndësishme. Të mos të shpërqendrohemi nga puna që kemi përpara”.

Zonja Bennett është emëruar në postin e saj gjatë administratës së kaluar të ish-Presidentit Barack Obama dhe ka katër vjet në këtë detyrë, një kohë relativisht e gjatë për një drejtor të Zërit të Amerikës. Gazetarja veterane dhe fituese e çmimit Pulitzer, është drejtorja e 29-të e agjencisë në 75 vjet.

Javën e kaluar, Shtëpia e Bardhë ndërmori një sulm ndaj Zërit të Amerikës, që gazeta New York Times e quajti “të çuditshëm”.

Drejtori i medias sociale për Presidentin Trump, Dan Scavino Jr., tha se taksapaguesit amerikanë po paguajnë për propagandën e Kinës “përmes Zërit të Amerikës që financohet nga qeveria amerikane”.

Ai përmendi si shembull një postim në llogarinë e Zërit të Amerikës në Twitter, të një videoje të agjencisë Associated Press. Videoja tregonte një shfaqje dritash në Wuhan për të shënuar riahpjen e qytetit, ku COVID-19 u diktua për herë të parë.

Disa orë më vonë, Shtëpia e Bardhë, akuzoi Zërin e Amerikës se kishte përdorur grafika “me statistika të qeverisë komuniste kineze për të krahasuar numrin e viktimave të Kinës nga koronavirusi me ato të Amerikës”. Në fakt, Zëri i Amerikës përdor shifrat e besueshme të Universitetit Johns Hopkins për koronavirusin.

“Zëri i Amerikës flet shpesh për kundërshtarët e Amerikës, jo qytetarët e saj”, thuhej në postimin e Shtëpisë së Bardhë.

New York Times shkruajti se “akuzat drejtuar agjencisë 75 vjeçare të transmetimit, dukeshin aq të tepruara saqë disa lexues shprehën shqetësimin se hakerat mund të kishin depërtuar në rrjetet e Shtëpisë së Bardhë”.

Zonja Bennett iu përgjigj kritikave të javës së kaluar me një deklaratë ku shprehej se Zëri i Amerikës “po e mbulon me detaje disinfomimin dhe keqinformimin e Kinës në anglisht dhe në gjuhën mandarine, duke njoftuar njëkohësisht me fakte”. Ajo shtoi se Zëri i Amerikës “ka diskredituar shumë nga informacionet që vijnë nga qeveria kineze dhe media e kontrolluar prej saj”.

Nëse konfirmohet, zoti Pack do të zëvendësojë Grant Turnerin, që po shërben si kreu i përkohshëm i USAGM-së, pas dorëheqjes së John Lansing, që ishte i emëruar nga zoti Obama.

PRESIDENTI QE U BETUA NE BORDIN E AVIONIT PRESIDENCIAL

April 15, 2020 by dgreca

Nga Historia e Presidentëve të Amerikës/

-Lyndon Baines Johnson, Presidenti i 36-ë i SHBA-ës, që u betua në bordin e avionit presidencial, 2 orë pas vrasjes të Presidentit Kendey/

Nga Raimonda MOISIU/ Florida

Ishte 22 Nëntor i vitit 1963, dhe Zv/Presidenti amerikan, Lyndon Johnson gjendej në kavlarin fatal të makinave, madje në një distance fare të shkurtër mbas makinës së Presidentit Kennedy, në Dallas të Teksas-it. Sapo u dëgjuan të shtënat e para, roja i tij, e shtyu fort Johnson-in, dhe e shtriu në tapetin e makinës, duke e mbuluar me trupin e tij.Menjëherë, me shpejtësi të madhe, ndoqi makinën e Presidentit Kennedy drejt Spitalit Memorial Parkland në Dallas, aty ku dhe Presidenti Kennedy u njoftua se kishte ndërruar jetë.

Në 2:39 P.M., pa kaluar ende dy orë nga vrasja tragjike e Kennedy-it, – 55 vjeçari teksanas, Lyndon Baines Johnson u betua në bordin e avionit presidencial, si Presidenti i 36-ë i SHBA-ës. Ceremonia e Aktit të Betimit u zhvillua në prani të Gjykatëses Federale, Sarah T. Hughes, dhe ishte hera e parë në historinë e Amerikës, që një grua asistonte betimin e një Presidenti. Zv/Presidenti i tetë Lyndon Johnson mori automatikisht presidencën pas atentatit fatal që i mori jetën Kennedy-it. Menjëherë pas betimit, Johnson emetoj urdhrin e tij të parë presidencial, “Tani, le të nisim fluturimin”! Disa orë më pas, teksa miliona amerikanë po shikonin lajmet në TV-n, avioni presidencial u ul në aeroportin e Washington-it. Lyndon Baines Johnson, teksanasi i gjatë 6.3 inch, e bëri të qartë se e konsideronte veten parimor dhe përfaqësues të ligjit si paraardhësi i tij që kishte studiuar në Harvard. Me bashkëshorten e tij, në krah, Znj. Lady Bird, -Johnson ndaloi para mikrofonit në aeroport dhe adresoi fjalët e tij të para, për të qetësuar popullin amerikan: “Do të bëj më të mirën, gjithçka që unë mund të bëj me ndihmën tuaj dhe të Zotit.”

Johnson qëndroi enkas në sfond, t’i jepte mundësi popullit të tij të shprehte dhimbjen dhe hidhërimin në ceremonitë e meshës funerale për Kennedy-in. Veç kësaj, pesë ditë pas vrasjes, dhe një ditë para Ditës së Falenderimeve (Thanksgiving), në një seancë të jashtëzakonëshme të Kongresit, ai mblodhi bashkë senatorët dhe deputetët (përfaqësuesit e popullit), për të nderuar kujtimin e Kennedy-it dhe u zotua se do të çonte përpara nismën e tij; “Fronti i Ri”, (New Frontier)-duke thënë vetëm: “Le të vijojmë ne tani!

Kur zv/presidenti i tetë Lyndon Baines Johnson

mori mandatin presidencial për shkak të ndarjes së parakohëshme nga jeta të Kennedy-it, ai ishte tejet i pergatitur dhe mjaft i suksesshëm për ta bërë atë detyrë, se secili nga shtatë paraardhësit e tij. Gjatë administratës së Presidentit Kennedy, Johnson kishte dhënë prova të mjaftueshme, përgjegjësi të jashtëzakonëshme dhe të rëndësishme, duke qenë i mirë-informuar për funksionet e brendëshme të qeverisë, se sa mund të ketë qenë ndonjë Zv/President i mëparshëm. Për më tepër, ai ishte një mjeshtër i sprovuar i politikës, kishte vite që shërbente në Kongresin Amerikan; – dymbëdhjetë vjet deputet (përfaqësues i popullit) dhe dymbëdhjetë vite të tjera senator, ndërsa vitet e fundit lider i shumicës qeverisëse. Pas shuarjes së Kennedy-it, Johnson premtoi se do të çojë përpara nismën e programit strategjik “New Frontier” (Front i ri)-i cili kishte ngecur nga mosveprimi i organit legjislativ. Dhe ashtu bëri! Në zgjedhjet presidenciale të vitit 1964, ai fitoi mandatin presidencial, duke paraqitur të gjitha prioritetet dhe strategjitë e mëparëshme, dhe mori mbi 43 milion vota popullore.

Ai kërkoi me procedurë të shpejtuar, projekt-ligjin e ri të të drejtave civile; “për të fshirë si komb, çdo tragë të diskriminimit dhe despotizmit bazuar në racën dhe ngjyrën”. Gjithashtu, ai kërkoi po me procedurë të përshpejtuar, masën e rishikimit të taksave e paraqitur nga Kennedy, me qëllim “për t’iu dhënë zgjidhje shoqërive të sigurimeve nga rreziku i recesionit.” Dhe ai apeloi, “Le të votojmë këtu dhe t’i tregojmë kombit se sa i vlefshëm dhe i dobishëm ishte John Fitzgerald Kennedy aq sa ai jetoi! Johnson i njihte dhe i respektonte të gjithë anëtarët e kabinetit “Kennedy”, madje ai nuk i largoi ata nga postet drejtuese, përfshirë edhe vëllain e ndjerë të Presidentit, Robert Kennedy, i cili ishte edhe Prokuror i Përgjishëm, njëkohësisht. Një vit më pas do të ishte po vetë, Bob Kennedy që u largua i pari, mbasi hodhi kanditaturën për senator i shtetit të New York-t. Në 8 janar 1964, Presidenti Johnson iu drejtua Kongresit Amerikan duke përsëritur thirrjen e tij për të zbatuar dhe përmbushur programin e Kennedy-it.

“Ky sesion i Kongresit do të kujtohet si sésioni që bëri më shumë për të drejtat civile se njëqind sesione bashkë; si sesioni që miratoi uljen e taksës masivisht në historinë tonë; si sésioni që i shpalli luftë të gjithanshme varfërisë dhe papunësisë në SHBA-ës; si sésioni që pranoi më në fund të mbështesë nevojat shëndetsore të moshës së tretë; si sesioni që reformoi politikat e transportit e tranzicionit të ndërlidhura mes tyre; si sesioni që realizoi si kurrë ndonjëherë programin më efektiv të ndihmës së huaj; dhe si sesioni që miratoi ndërtimin e më shumë shtëpive, shkollave, më shumë biblioteka dhe spitale, se sa çdo sesion i vetëm i Kongresit, në të gjithë historinë e Republikës sonë!” Kongresi reagoi menjëherë ndaj apelit të Presidentit Johnson duke miratuar të gjitha aktet-ligjore të cilat ai kërkoi, përveçse njërin prej tyre; atë të kujdesit mjekësor për të moshuarit. Për të drejtuar nismën e tij “Luftë ndaj varfërisë”, ai emëroi Sargent Shriver, kunatin e Kennedy-it, i cili kishte drejtuar me sukses Korpusin e Paqes, (Peace Corps.).

Më 20 Janar, të vitit 1965-ë, ditën e inagurimit si presidenti i 36-ë i SHBA-ës, Lyndon Johnson i drejtohet popullit amerikan, duke shprehur modelin e tij të përkryer dhe shpresëdhënës për të ardhmen: “ Në këtë ditë historike, betimi që kam bërë para Jush dhe Zotit, nuk është vetëm e imja, por e jona së bashku. Ne jemi një komb, një gjuhë, një popull! Fati ynë si komb dhe e ardhmja jonë si popull, nuk qëndron te një qytetar i vetëm, por te të gjitha qytetarët amerikanë. Kjo është madhështia dhe domethënia e këtij momenti. Çdo gjeneratë shkruan historinë dhe fatin e tij. Për disa vendos historia. Për këtë gjeneratë zgjedhja është e jona. Edhe tani, që një raketë po shkon drejt Marsit, e cila do të na kujtojë se bota nuk do të jetë e njëjtë për fëmijët tanë, madje edhe për veten tonë brenda një përiudhe të shkurtër vitesh. Dikush tjetër që do të vijë këtu, do të shohë një pamje që është krejt ndryshe nga e jona, sepse kjo e jona është koha e një ndryshimi të menjëhershëm dhe madhështore, duke zbuluar sekretet e natyrës, rritjen e kombeve, dhe se armët e reja nuk mund të kontrollohen nga duar të pasigurta, që të mos trondisim dhe të mos shkatërrojmë vlerat tona të dikurshme dhe të mos ç’rrënjosim zakonet tona të lashta.

“Faty ynë midis këtij ndryshimi do të mbështetet në besimin dhe karakterin e qytetarëve tanë. Ata erdhën këtu mërgimtarë të detyruar dhe të pazakonshëm, kurajozë dhe të trembur, për të gjetur një vend ku njeriu të jetë njeri, dhe bënë një “marrëveshje” shpirtërisht e moralisht me këtë tokë, -e konceptuar në drejtësi, shkruar në liri brenda bashkëjetesës, që nga dita në ditë të ndriçojmë dhe të frymëzojmë shpresat e mbarë njerezimit. Atë që ç’ka na mban ne ende të bashkuar. Nëse ne i respektojmë dhe i zbatojmë kauzat e tij, ne na pret një e ardhme e ndritur.”

-Lyndon Baines Johnson dhe programi i tij -“Një Shoqëri e madhe”,-në kuptimin “madhështore”, jo për nga madhësia, por nga vlerësimi moral e shpirtëror.

Si President me të drejta të plota, Johnson pati sukses të jashtëzakonshëm në Kongresin amerikan në lidhje me zbatimin e programit domestik të “Një Shoqëri e madhe”,-në kuptimin “madhështore”, jo për nga madhësia, por nga vlerësimi moral e shpirtëror për të.

Ai fitoi miratimin e programit legjislativ nga më të rëndësishmet e vizionit të tij në historinë e vendit, e quajtur “Një Shoqëri e madhe”. Në fjalimin e tij inaugurues në vitin 1965-ë, ai tha:

“Nuk besoj se programi “Një Shoqëria e Madhe” është porositur si një tabor i përhershëm dhe shterpë grenzash, por është enthusiazmi i pëkryer, – gjithmonë i duhuri dhe i vështiri, me të përpjetat e të tatëpjetat e tij, të uljes dhe ngritjes – por gjithnjë duke u munduar dhe gjithmonë duke fituar. Në çdo brez – me mundim, lotë dhe sakrifica – na është dashur të kurojmë plagët, të përmirësojmë e të ndërtojmë nga e para, gjithçka në dobi të trashëgimisë sonë.” Duke e quajtur nismën e tij legjilslative “A Great Society”, (“Një Shoqëri e Madhe”),-Johnson miratoi projekligje gjithpërfshirëse sikundër; të drejtat civile, ulje taksash, për të stimuluar ekonominë, hodhi miliarda dollarë për programin kundër varfërisë, ndihma federale për të gjitha aspektet e edukimit dhe arësimit, dhe rriti përfitimet nga numuri i punës, që përfshinte; “Food Stamps”, (Tallona ushqimore), dhe siguracionin mjekësor, veçmas për shtresën e varfër, të paftët për punë dhe të moshuarit. Kongresi miratoi projektligjin për investimet në miliarda dollarë për formimin dhe arësimin profesional, shtimin e shkollave dhe bibliotekave në të gjitha kategoritë shkollore e sociale. Programi i nismës “Një Shoqëri e Madhe” u bë agjenda e Johnson-it për Kongresin në Janar të vitit 1965-ë; ndihma për edukimin dhe arësimin, kapjes dhe përgjigjes në kohë të pandemive madhore të sëmundjve infektive në masë, kujdesit shëndetsor, rimëkëmbjes dhe rimodelimit të qendrave urbane, mbrojtja dhe ruajtja e mjedisit dhe zhvillimi ekonomik e social të zonave më pak të zhvilluara, luftë në shkallë të gjerë kundër varfërisë, efektivitetin për parandalimin dhe kontrollin e shkelësve të ligjit dhe krimit, heqjen e pengesave ligjore që kufizojnë të drejtën për të votuar. Konventa kombëtare Demokratike që u mbajt në Atlantic City në gusht të 1964, miratoi platformën kryesore që denonconte “extremizmin” e organizatave të tilla, të quajtura si Partia Komuniste, Ku Klus Klan, dhe Shoqata John Birch, si shëmbuj të grupeve ekstremiste.

Ligjvënësit amerikanë miratuan dhe presidenti Lyndon Johnson nënshkroi ligjin për të Drejtën e Votës. Ligji i ri i dha fund diskriminimit racial në votim, duke u dhënë miliona afrikano-amerikanëve, në shumë pjesë jugore të Shteteve të Bashkuara, mbrojtje federale për të ushtruar të drejtën e tyre për votim. Strategjia e Skemës të “Social Security” –për zgjerimin e përfitimeve nga Nr.i Punës- në bazë të normave dhe kontributeve, siguracionin e kujdesin shëndëtsor dhe mjekësisë intensive për personat mbi gjashtëdhjetë e pesë vjet. Pa lënë pas dore asnjëherë programin gjithpërfshirës kundër varfërisë. Në vitin 1966-ë u ngrit Këshilli i Departamentit të Strehimit dhe Zhvillimit të Qëndrueshëm Urban, në kuadrin ligjor të rregullimit e sistemimit të qyteteve dhe vendbanimeve, në planifikimin dhe zbatimin e këtyre politikave. Në vitin 1967-ë u krijua Departament i ri i Transportit.

Kongresi, herë duke shtuar dhe herë duke ndryshuar, miratoi me procedurë të përshpejtuara rekomandimet e Johnson. Miliona njerëz, veçmas të moshuar gjetën mbështetjen dhe ndihmën e tij përmes ndryshimit të “Medicare” të vitit 1965-ë në Aktin e ”Social Security”. Nën udhëheqjen e Presidentit Johnson, SHBA-ës bënë eksplorime hapësinore spaktakolare bazuar në programin që ai e kishte trashëguar dhe mbështetur qysh në fillim.

Kur tre astronautët arritën të ulen me sukses në Hënë, Johnson i përgëzoi ata duke iu thënë: “:

“Ju keni marrë me vete të gjithëve ne, në të gjithë botën, drejt një epokë të re….”

-Lyndon Baines Johnson i pafat dhe më pak i suksesshëm në politikën e jashtëme.

Por Johnson nuk pati fat dhe ishte më pak i suksesshëm në politikat e jashtëme. Kur ai dërgoi trupat amerikane në Republikën Domenikane të parandalonte komunistët të merrnin qeverinë, ai ngjalli frikën dhe panikun e një politike të re ndërhyrëse nga ana e Shteteve të Bashkuara, në kontinentin latin. Ndërsa më vonë, kur trupat amerikane u bënë pjesë e një force ndëramerikane të komanduar nga një gjeneral brazilian, atëhere u duk sikur kontinenti latin mori frymë disi i lehtësuar. Megjithatë, katastrofa dhe disfata më e madhe ishte Lufta e Vietnamit, të cilën ai arriti ta shdërronte në Luftën më të gjatë dhe më koston më të lartë njerëzore në historinë e SHBA-ës. Në përpjekje për të përshkallëzuar praninë antikomuniste amerikane në luftë kundër Vietnamit të Veriut komunist si dhe guerilasve vietkongë në Vietnamin e Jugut, gjetën vdekjen më shumë se 58 mijë ushtarë amerikanë dhe më shumë se 300 mijë u plagosën. Lufta ndau jo vetëm popullin amerikan dhe familjet, por ajo ktheu të rinjtë kundër të moshuarve, si dhe shkaktoi një valë mosbesimi mes shumë amerikanëve dhe udhëheqësve të tyre. Pas gjithë këtyre, situata në Vietnam dhe trazirat publike në Amerikë, e detyruan Johnson të tërhiqet nga kandimi për një mandat të dytë si President. Johnson mori kritika të mprehta në vitin 1965-ë për ringjalljen e imperializmit amerikan në Amerikën Latine kur dërgoi 28,00 marinsa amerikanë në Republikën Dominikane për të shkatërruar revoltën kundër qeverisjes së vendit. Ai e shpjegoi këtë me arësyen se dëshironte të pengonte forcat komuniste të merrnin pushtetin, sikundër kishte ndodhur në Kubë. Ai më vonë i vendosi trupat amerikane nën mbikëqyrjen e Organizatës së Shteteve të Amerikës, të cilat i tërhoqi në vitin 1966-ë.

Ndërkohë dhuna e brendëshme sa vinte e po rritej në SHBA-ës, në një farë mase si rezultat i protestave kundër Luftës në Vetnam, dhe pjesërisht, sepse shtresa e të varfërve me ngjyrë mendonin e besonin se fondet dhe të ardhurat e tyre që ata duhet të merrnin, po ndërronin drejtim dhe po shkonin për llogari të luftës. Trazirat shpërthyen edhe në getot e zezakëve në shumë qytete të Amerikës, në vitet 1966-1967. Më e keqja dhe më e rënda, ndodhi në Detroit nga 23-30 Korrik 1967-ë, ku u vranë 43 persona dhe u plagosën 2000-ë të tjerë përballë forcave federale dhe Gardës Kombëtare të cilët morën nën kontroll përleshjet dhe plaçkitjet e dyqaneve. Kur Martin Luther King Jr., Udhëheqësi i Lëvizjes së të Drejtave Civile të Afrikano-Amerikanëve u vra në 4 Prill 1968-ë, në Memfis, Tennessee, trazirat për barazi racore shpërthyen në më shumë se 100 qytete. Madje, Johnson i duhej të thërriste trupat federale për të mposhtur trazirat në kryeqytetin e vendit, Washington.

Dështimi i tij për ta bërë Luftën në Vietnam, të suksesshme, shpërthimi i dhunës brenda SHBA-ës, dhe fryma e pakënaqësisë e amerikanëve, e rrënuan administratën e tij. Johnson nga ana e tij për dështimin fajësonte paaftësinë e publikut për të kuptuar rëndësinë e asaj që ai vetë ishte përpjekur të arrinte në Vietnamin e Jugut. Duke i hequr vetes të gjitha mundësitë që mund të interpretoheshin për promovimin i fatit të tij politik, Johnson njoftoi se nuk do të kandidonte për një mandat të dytë si president. Vietnami i Veriut reagoi menjëherë rreth kësaj, dhe në Maj të po atij viti, filluan bisedimet personalisht midis emisarëve amerikanë dhe Vietnamit të Veriut në Paris.

Biografia e Lyndon Johnson

Lyndon Baines Johnson lindi në një fermë që gjendej në zonën kodrinore e lënë djerrë, pranë Stoneëall, Teksas, në 27 gusht, 1908-ë. Ishte fëmija i parë nga pesë fëmijët e Samuel dhe Rebekah Johnson. Që të dy nëna e babai kishin qenë mësonjës, kështu që ata i mësuan atij shkrim e lexim, madje para se ai të fillonte shkollën.

Duke qenë se babai dhe dy gjyshërit e tij patën qenë anëtarët e Parlamentit të Teksasit, djaloshi i ri Lyndon u rrit duke dëgjuar brenda familjes biseda e debate politike. Në moshën 5 vjeçare, Lyndon u zhvendos së bashku me familjen e tij, në Johnson City, Texas, -qytet që kishte marrë emrin e gjyshit të tij, dhe Johnson filloi shkollën publike në po atë vit. Si të gjitha familjet në qytetet e vogla, edhe familja Johnson mezi siguronte të ardhurat për të jetuar. Teksa Lyndon rritej, ai bënte punë të rëndomta si lustronte këpucët dhe mblidhte pambuk, dhe lekët që fitonte i harxhonte për filma dhe argëtime të tjera. Në moshën 15 vjeçare mbaron arësimin e hershëm. I lodhur nga librat e studimi, Lyndon vendosi t’i braktisë ato, dhe zgjodhi ta bëjë jetën sipas mënyrës së tij, pa vazhduar arësimin e mëtejshëm. Ai dhe disa shokët e tij shkuan në Kaliforni, ku aty ai bëri jetën e një endacaku që bënte punë të ndryshme, si; vjeljen e agrumeve dhe pjatalarës, dhe arrii të kuptonte se sa e vështirë ishte të fitoje para në fermë, veçmas në periudhën e depresionit. Mbas një viti, ai u kthye në Johnson City, ku filloi punë në një kompani për mirembajtjen e rrugëve. Ishte një punë krahu tejet e vështirë, por ai me kokëfortësi qëndroi rreth një vit, megjithë nxitjen dhe insistimin e vazhdueshëm të dy prindërve për të vazhduar shkollën. Përfundimisht, në moshën 18 vjeçare, ai ndërroi mendje dhe mori hua $75 nga banka e qytetit, dhe rregjistrohet në Kolegjin e San Marcos, Teksas, në degën e mësuesisë. Lyndon Johnson studionte dhe punonte, madje duke bërë dy punë; pastrues dhe asisten në zyrën e dekanit të kolegjit. I lë studimet për një vit dhe shkoi të punonte në një shkollë fshati, Cotulla, – duke iu dhënë mësim disa fëmijëve meksikanë- ku shumicën e rrogës së tij e shpenzoi duke blerë kënd lojërash dhe mjete mësimore për nxënësit e tij të varfër. Kthehet përsri në Kolegj, dhe diplomohet në vitin 1930, në moshën 21 vjeçare. Mbasi dha mësim për rolin dhe marrëdhëniet me publikun në gjimnazin e Houston, Johnson iu dha mundësia t’i hynte politikës. Deputeti amerikan, Richard Kleberg, një nga pronarët e miliona hektarëve në fermën King, i kërkoi Johnson të shkonte në Washington si sekretari i tij me rrogën $3000 në vit. Nga viti 1932-1935- në muajt e fundit të Administratës së Presidentit Hoover dhe në vite e para të Adminitratës së Roosevelt, Johnson mësoi ekzaktësisht se si funksionte Kongresi. Në një nga vizitat familjare të tij në Teksas, në 1934, Johnson 26 vjeçar u njoh me 20 vjeçaren Claudia Alta Taylor, të cilën familja dhe shoqëria e thërrisnin me përkëdheli, Lady Bird. Mbas dy muaj të njohjes së tyre, më 17 Nëntor 1934, ata u martuan në një ceremony të thjeshtë familjare. Disa vite më pas, me të hollat e trashëguara nga nëna e saj, Znj. Johnson bleu një stacion radiofonik në Austin, Teksas, dhe me aftësi të jashtëzakonëshme për bisnes, ajo arriti të shndërronte investimet e saj në

një pasuri prej miliona dollarë. Nga ajo martesë ata patën dy vajza. Kur Presidenti Roosevelt themeloi NYA-(National Youth Administration) në vitin 1935, si një program për të mbështetur të rinjtë e papunë të fitonin të holla e të vazhdonin shkollën, Johnson aplikoi për punë në organizmën e sapo krijur. Në moshën 26 vjeçare ai u emërua Administrator i Degës së NYA për Teksas-in, -një nga drejtorit më të rinj në moshë deri në vitin 1937-ë. Aty për aty ai organizoi projekte, që punësoi dhjetra mijra të rinj.

1937-1948 Lyndon Johnson zgjidhet Deputet për Teksas-in.

1941-1942 ai shërbeu në mënyrë aktive në Luftën e Dytë Botërore si Leitnant në Ushtrinë e SHBA-ës.

1949-1960, Senator për Teksas-in, dhe Kryetar i Senatit, 1955-1960.

1961-1963 Zv/President i SHBA-ës.

1963-1969, zgjidhet President i 36-ë i SHBA-ës.

Ndahet nga jeta më 22 Nëntor 1973, në fermën e tij, pranë Johnson City, Teksas.

Nga Raimonda MOISIU

Author & Freelancer

Florida USA