Mbresa nga festimi i Ditës së Flamurit në Amerikë.

Nga Namik Selmani

Shkrimtar Boston

Tashmë është një traditë e bukur që Dita e Flamurit nw Boston, Quincy, Worçester apo në qytete të tjetra të shtetit të Masacuisesit të festohet me mjaft madhështi. Krenaria malli gëzimi bashkohen dhe i japin kwsaj dite një buzëqeshje të ngrohtë, emocion gëzim.Ishte një rastësi e bukur që Dita e Flamurit të 109-vjetorit të Pavarësisë të festohej këtë vit në një nga restorantet më tradicionalë shqiptarë të Masacusesit, në restorant “Alba” në Quinci.Për arsye të pandemisë bashkia e Bostonit nuk e lejoi festimin në shesh ku është bërë tradicionalisht. Përkujtimi i kësaj dite të shënuar për kombin tonë përherë ka patur jehonë te secili shqiptar madje edhe te miqtë amerikanë. Ndryshe nga herët e tjera protkolli edhe u prih pak se në Quinci po bëhej parada e përvitshme e qyteti ku kalon një pjsë e madhe e kulturës amerkane e komniteteve që e përbëjnë këtë qytet dhe shtet. Ngjyrat e kësaj feste ishin bashkuar aq bukur me gjuhën kuq e zi të flamurit shqiptar që ishte ngritur në një nga mjediset e restorant “Alba”. Njw mjedis mjaft tw ngrohtw kishte krijuar dhe ish-drejtoresha e shkollws shqipe zonja Gentiana Spahiu. Në radhët e shqiptarëve të Masacusesit ka me dhjetra që kanë mbaruar Universitetet më të mira amerikane të Bostonit, Emhersit Një Hamsherit e në qytete të tjera të Amerikës. Për të shkuar këtu deri te majat e diturisë amerikane e dhe botërore si është Universiteti i Harvardit që e kanë mbaruar dhe e vazhdojnë mjaft vajza e djem shqiptarë nga të gjithë trojet tona amtare.Kwtu wshtw krijuar tradita e shkollës shqipe në gjurmët e ndritura të Nolit e Konicës.Në Boston është krijuar për herë të parë Shoqata VATRA.Kwtu mbahet gjallë tradita e folklorit shqiptar të të gjithë trevave me mjaft dashuri, por edhe me sakrificë duke e paraqitur atë në mjaft festivale që bëhen në Amerikë me dinjitet e identitet.Mjaft djem e vajza shqiptare janë bërë pjesë e shkencës më të zhvilluar në Amerikë e në botë. Kemi mjekë të përkushtuar farmacistë, dentistë, inxhinierë, ndretues, biznesmenë, bankierë, gazetarë etjPara aktivitetit u këndyuar himnet e Amerikës dhe të ShqipërisëBashkwdrejtueswt e Shoqatës MAAS BESA Sokol Lushllari bashkë me Erinda Shyta kishin menduar që të gjithë detajet të ishin sa më të sakta Të kishte dhe një gërshetim me përshëndetjeve edhe muzikës shqiptare.Mjaft pjesëmarrës duke pwrfshirë edhe fëmijët kishin ardhur me simbolet kombëtare flamuj bluze etjU prit mjaft ngrohtë përshëndetja e bashkwkryetarit Sokol Lushllari e më vonë të zotit Mark Kozmo që ka qenë nismëtar i kësaj Shoqate dhe kryetar i saj për gati 12 viteNë festë kishin një pjesë të madhe të kohës dhe nxënësit e shkollës shqipe që është hapur para disa vitesh me nismën e Shoqatës “MAAS BESA”Mjaft e mirëpritur ishte edhe përshëndetja e veprimtarit të Shoqatës Petrit AlibejVeprimtari Hafiz Kabashi nga Kosova ishte mjaft i emocionuar për këtë takim dhe kujtonte rrugwn e refugjatwve kosovarw pas luftws sw vitit 1998.Takimi u bë edhe një lloj tryeze për aktivitete të tjera. Veprimtrari I shquar I çështjes shqiptare sidomos asaj të Kosovës Faton Limani që kishte ardhur me familjen dhe me plisin karakteristik, në kokë na foli për përvojën e madhe që ka Shkolla shqipe ILIRIA në MasacusetMenduanm që botimi “Lulet e Diasporës” të bëhet pronë kulturore e brezave më të rinj të shqiparëve të Bostoinit.Kur nis koncerti, Petriti do të bëhej edhe valltari i valles çame të Osman Takës.Festën e gjallëroi edhe grupi i valles shqiptare “Bashkim dance” që ka arritu mjaft suksese në mjaft qytete të Amerikës.Ishte viti i dytë që më duhej dhe mua të bëja një përshëndetje edhe për bashkëatdhëtarët nga Çamëria.Në këtë aktivitet të bukur ishin dhe mjaft shqiptarë nga Kosova.Festa u shoqërua nga këngë e valle popullore të krahinave të ndryshme të Shqipërisë.Aktiviteti i mbyll me urimet e ngrohta për flamurin, për mbarësinë e kombit shqiptar dhe të popullit amerikan.

NË GARFIELD TË NJU XHERZIT KREMTOHET DITA E FLAMURIT

Në qytetin Garfield të Nju Xherzit – SHBA, policët shqiptarë bashkë me eprorët e tyre amerikanë festojnë 28 Nëntorin, Ditën e Flamurit. Qyteti i Garfieldit sot kishte festë. Festonin bashkë shqiptarë e amerikanë. Këngëtarja Merita Halili këndoi himnin amerikan dhe himnin shqiptar. Nën tingujt e himnit u ngrit flamuri kuqezi në Garfield të Nju Xherzit. Të pranishëm ishin këta policë shqiptarë: Elton Shametaj, Tahir Kukaj, Lirim Kaba, Almat Asani, Azmi Toska, Atli Sela, Vezir Sela e shumë të tjerë.Kremtuan bashkë me kostume kombëtare shqiptare fëmijë, gra, bura dhe policët shqiptarë me eprorët e tyre.Me këtë rast te “Parku Nënë Tereza” në Garfield, u vunë kurora me lule te shtatorja e Gonxhe Bojaxhiut nënës Tereze.Garfield,më 28 nëntor 2021

100 trëndafila për nënën dibrane Nadire Kërkutin që arriti shekullin të jetojë me këmbë dhe dorë

Nga Keze Kozeta Zylo/

Mjediset në “Grand Sahara” Restaurant në Staten Island me pronar z.Liman dhe Tony Koxha gumëzhinin nga hareja dhe gëzimi i familjes së madhe Kërkuti. Të gjithë fëmijët, nipërit, mbesat, stërmbesat, katra mbesat ishin mbledhur të festonin 100 Vjetorin e ditëlindjes së nënë Nadire Kërkutit. Nëna, gjyshja, stërgjyshja, katragjyshja ndrinte në krye të vendit, bënte plot një shekull. E pabesueshme, por shëndeti dhe fytyra e saj plot dritë dukej sikur ishte shumë herë më e re. Ajo ishte e rrethuar me plot dashuri nga fëmijët e saj dhe gjithë familja e madhe Kërkuti në Staten Island. Kur unë i putha dorën dhe e urova për 100 Vjetorin e saj, ajo m’i rrëmbeu të dyja duartë dhe më tha: “Jo unë duhet t’i puth duartë që ta mbash fort penën në duar për Flamurin, Gjuhën dhe Kombin”. Perëndi çfarë frymëzimi më jepte zëri i ngrohtë i saj, kishte fuqinë e një shekulli, kishte fuqinë e dy kontinenteve, kishtë fuqinë e një katragjysheje 100 vjeçare. Familja Kërkuti është vërtete me shumë fat që nëna e tyre arriti 100 vjeç! Ditëlindja e 100-të është momenti më i rëndësishëm! Është një moshë që shumica nuk e arrijnë kurrë, ndaj dhe familja e saj e festoi aq bukur. Ushqimet e shijshme të servirura plot kulturë dhe pastërti nga duartë e arta të Lizës, menaxhere e restorantit e aromatizonin mjedisin dhe sillnin aq pranë traditat e bukura dibrane. Të gjithë uleshin pranë saj kush e kush ta përqafonte, të bënte foto dhe t’i uronte ditën e lindjes. Rrudhat e saj në ballë përshkruanin udhëtimin e jetës dhe ishte e mrekullueshme të bisedoje ngadalë e ngadalë dhe të ndjeje brenda syve të saj se të jepte bekimin.-Une po jetoj gjatë më tha dhe mund të dëshmoj shumë moj bijë vazhdoi bisedën e shtruar nënë Nadirja, por nga ana tjetër kuptoj se jeta është shumë e shpejtë dhe fluturon pa e kuptuar. -Të jetosh një shekull është frymëzim për brezat që lë pas, është besim në genin e mirë të trashëgimisë vazhdova. Me një sens humori m’u pergjigj: “Jam kockë e fortë dibrane moj bijë!”Një ndër nuset e saj Pranvera më tha se këshillat e vjehrrës sime janë shumë të vyera për të gjithë ne. Ajo nuk e pëlqen kurbetin, mendjen e ka ve ç në vendëlindjen e vet në Dibër, shpesh thotë: “Mos e lakmoni vendin e huaj, por duajeni vendin ku keni lerë. Këshilla që më ngeli në kujtesë ishte: “Kur mos e nxir mysafirin nga shtëpia pa asnjë kafshatë bukë!Nadire Kërkuti ka lindur, më 28 Nëntor të vitit 1921 dhe sot i mbushi 100 vjet, një shekull. E lindur në Dibër të madhe në familjen Kolari dhe më vone e martuar me Lutfi Kërkutin ku Zoti i bekoi me mbi 60 anëtaë në familje, nga të cilët 4 djem, 3 vajza, 11 nipër, 10 mbesa, 14 stërnipër, 20 stërmbesa, 4 katranipër, 2 katrambesa dhe 2 binjakë në pritje nga nipi i saj. Nana Xhixhe si ç është edhe e njohur në familjen Kerkuti njihet për mikpritjen, bujare si dhe tepër pastërtore. I rriti dhe i drejtoi me të gjitha mundësitë e saj. Që nga viti 2012 Nënë Nadirja jeton në Amerikë nën mbikqyerjen e familjarëve të saj ku kohë pas kohe e vizitojnë dhe e respektojnë Nënën më të vjter të familjes Kërkuti. Sot me dashuri i dhuruan100 trëndafila nënës dibrane Nadire Kërkutit që arriti shekullin të jetojë me këmbë dhe dorë.Pleqëri të bardhë flokargjenda Nëna Xhixhe!
28 Nëntor, 2021Staten Island, New York

Nga Mehmet PRISHTINA/

Bustin që po e vendosim sot këtu, do të jetë edhe një orë mësimi më shumë për nxënësit e shkollave të Vlorës, sepse sa më shumë që ata të dijnë për Isa Boletinin, sigurisht që do të dijnë edhe për Kosovën dhe gjithë viset shqiptare në Ballkan, të cilat, kush më shumë e kush më pak, kontribuan në pavarësimin e Shqipërisë më 28 nëntor 1912.
Sot, në këtë ditë të shenjtë për kombin tonë, Vlora dhe vlonjatët po e mirëpresin në mesin e tyre kalorësin e Pavarësisë nga Kosova, heroin tonë kombëtar, Isa Boletinin, të derdhur në bronz.
Një komb është i përparuar jo vetëm për shkak të zhvillimit ekonomik e teknologjik në ditët e sotme, por edhe për shkak të qëndrimit që mban ndaj të kaluarës. Sa më dinjitoz të jetë ky qëndrim, aq më e sigurt është e ardhmja e kombit.
Ne sot në Vlorë, bashkë me vëllezërit vlonjat, në krye me krerët e bashkisë, po dëshmojmë se jo vetëm që nuk e kemi harruar të kaluarën tonë të mbushur me plot sakrifica e sfida, por po u lëmë porosi brezave pas nesh se liria dhe pavarësia jonë kombëtare u bënë pjesë e pandarë e gjeografisë sonë etnike, duke përfshi edhe viset shqiptare në Kosovë, Maqedoni, Mal të Zi, Kosovë Lindore e deri në skajet më të largëta të Çamërisë.
Pra, ne sot po e dëshmojmë se jo vetëm që nuk e kemi harruar heroin tonë kombëtar Isa Boletinin, por po duam që emrin dhe veprën e tij ta përjetësojmë në këtë shtatore, e cila do të jetë simblolika më e qëlluar e evokimit të aspiratave tona të përbashkëta kombëtare.
Bustin që po e vendosim sot këtu, do të jetë edhe një orë mësimi më shumë për nxënësit e shkollave të Vlorës, sepse sa më shumë që ata të dijnë për Isa Boletinin, sigurisht që do të dijnë edhe për Kosovën dhe gjithë viset shqiptare në Ballkan, të cilat, kush më shumë e kush më pak, kontribuan në pavarësimin e Shqipërisë më 28 nëntor 1912.

Akti final i Pavarësisë së Shqipërisë pati edhe zhvillimin paraprak të ngjarjeve, të cilat rrodhën jo gjithmonë ashtu siç e deshën shqiptarët, sepse në aktin e Pavarësisë munguan edhe disa figura të shquara të lëvizjes sonë kombëtare, të cilët kishin qenë promotor të pavarësisë. Me këtë duam të themi se Isa Boletini nuk ishte i vetëm në karvanin e gjatë të përpjekjeve e sakrificave për shpalljen e Pavarësisë, pork krah për krah me të ishin edhe Hasan Prishtina, Idriz Seferi, Bajram Curri e shumë emra të shquar të lëvizjes sonë kombëtare. Por, në aktin e pavarësisë ata munguan dhe siç e dini kjo ndodhi si pasojë e zënien peng të tyre nga ana e serbëve vetëm pak javës para shpalljes së Pavarësisë, konkretisht më 14.10.1912 . Prandaj Hasan Prishtina me shokët tjerë atë ditë të shenjtë të shpalljes së pavarësisë jo vetëm që mungoi por la të hapur një detyrim tonin ndaj tij, të cilin shpresoj që së shpejti do ta përmbushim. Hasan Prishtina atë ditë mungoi, por nuk mungoi fryma e bashkimit që ai e kishte kultivuar në mesin e bashkëluftëtarëve e bashkëmendmitarëve, si në aspektin mobilizimit të përtgjithshëm në kryengritjet antiosamne, ashtu edhe në idenë sublime për liri dhe pavarësi kombëtare. Idetë madhore të Hasan Prishtinës ishin prezente edhe më 28 nëntor 1912, por mosprania e tij fizike na obligon gjithë neve që ta rikthejmë figurën e Hasan Prishtinës në vendin ku e meriton, në Sheshin e Pavarësië në Vlorë, krah për krah Isa Boletinit dhe heronjve tjerë të kombit tonë. Pra, ashtu siç jemi dakorduar me krerët e Bashkisë së Vlorës, Hasan Prishtina në një të ardhme të afërt do t’i bashkohet korifenjve të kombit në Vlorë dhe shtatorja e tij do ta bëjë edhe më kuptimplot kujtimin për të gjitha sakrificat që janë bërë në shërbim të lirisë dhe pavarësisë së kombit tonë.

Vlorë, 28 nëntor, 2021
(Fjalë përshëndetëse me rastin e sjelljes së bustit të Isa Boletinit nga Mitrovica në Vlorë)