15 vjetori i festimit tradicional, të Ditës se Mësuesit dhe Ditës Ndërkombëtare të Gruas, në Arizona me temën “Natë Shqiptare”: Veshja me kostume popullore. Mbrëmjen e drejtoi me shumë profesionalizëm Znj Rezarta Mataj, e cila uroi mirëseardhjen pjesëmarrëseve përshëndeti mësueset në sallë dhe nënat e reja të vitit 2022-2023. Ju dhurua nga një trëndafil I bardhë. Grupi artistik Rezi, Merita, Albana, Kostandina, Valbona, Elonia, nën udhëheqjen e profesoreshës së pianos Albana Kapedani, me punën palodhur 2-3 mujore na dhanë emocione me kolazhin e përgatitur me këngë nga të gjitha trevat arbërore duke filluar me këngën e Moresë, kënga e Pavarësinë së Dardanisë, kënga e Hajredin Pashës, Shkodra, Tirana, Korça, Vlora. Grupi artistik dhe tre bukuroshet Xhesina, Rina e Vlera kërcyen valle me motive të krahinave të ndryshme të Arbërisë. Atmosferën festive në këtë 15 vjetor të 7-8 Marsit e zbukuroi dhe më shumë dekorimet me shumë elegancë nga Doriana dhe Valbona. Shumë Faleminderit për punën tuaj të palodhur në ndihmë të komuniteti shqiptar në Arizona. Në skenë u ftuan të gjitha ato pjesëmarrëse që kishin veshur kostume popullore. Veshjet popullore një ekspozitë e vërtetë e artit popullor, të cilat kanë ruajtur traditën tonë shqiptare dhe identitetin tonë kombëtar nëpër shekuj! E mahnitshme larmia dhe kombinimi i ngjyrave dhe detajeve.Nga e majta në të djathtë:Rezi- Veshje e Kosovës, por e veshim edhe nuset e Kukësit. Veshja e veshur në dasmën e saj! Tana- Veshje e Zerqanit, për shume kohë ka qenë veshje e preferuar e Ansamblit Kombëtar që përfaqësonte Shqipërinë jashtë vendit, duke qenë më e shkurtër se xhubleta, ndihmonte kercimin. Gjithashtu shumë autoktone. Qasha është e kuqe me gajtane të zi për vajzat e nuset, dhe e zezë me gajtane të kuq për gratë. Marcy- Veshje e Shqipërisë së Mesme- Kruja. E veshur në dasmën e saj! Sherije- Veshje nga Drenica, DardaniaArdjana – veshje për nuse Mirditore, rrethi i Mirdites. Bleta- Veshje E DardanisëVioleta-veshje për nuse MirditoreMerita- Veshje e TiranësVeshje e Malit të ZiNurije- Veshje e Tironës e punuar nga e motra, Midja, vetëm për këtë festë. Lena- Veshje moderne e PrizrenitElonia- Veshje qytetare e Shqipërisë së Mesme. Karakteristikë e këtyre veshjeve është punimi me fije ari- filigram. Një jelek do gati 1 muaj punë të përfundojë, pasi punohet me fije ari dhe kërkon delikatesë në punim e passion! Krenar për traditën tonë!Në emër të Shkollës shqipe Doriana Pëllumbi I dhuroi një tufë me lule në shenjë mirënjohje pa fund për punën e palodhur të mësueses veterane, znj. Fiqirete Zela, për misionin fisnik, në mbajtjen gjallë të gjuhës e kulturës shqipe në komunitetin e Arizonës.Falenderojmë DJ Muratin për atmosferën festive të krijuar me muzikë nga të gjitha trevat arbërore! Gjithashtu një falenderim të veçantë per të gjithë ato familje që bënë dhurime në vlera monetare në festë, me Zelle apo me dhurim biletash.Mbrëmjen e bëri dhe më të larmishme dhe ekspozita fotografike me foto nga aktivitetet e shoqatës në këto 15 vite. Në llotarinë e organizuar ishin 3 dhurata të përgatitura nga Shoqata si dhe u bë promovimi i dy bizneseve shqiptare Rena roots dhe Alb Tv RENA ROOTS -“ Albanian immortal serumJemi të nderuar që jemi pjesë e Shoqatës së Grave Shqiptaro-Amerikane të Arizonës në SHBA. Ne u argëtuam shumë duke festuar gratë e forta dhe të bukura, të gjitha duke mbajtur histori frymëzuese dhe fuqizuese. Ne ishim të nderuara të festojmë bukurinë e grave shqiptare përmes Serumit tonë Immortelle Shqiptar. Ne bëjmë kujdesin e lëkurës që fuqizon gratë çdo ditë – si prodhuesit tonë ashtu edhe konsumatorët tanë!! Nëpërmjet ritualeve të përditshme dhe hapave të vegjël ne të gjithë mund të bëjmë ndryshimin kur punojmë së bashku!” RENA ROOTSWe are honored to be part of the Albanian-American Women Association of Arizona in the USA. We had so much fun celebrating strong and beautiful women, all holding inspiring and empowering stories. We were honored to share ours – celebrating the beauty of Albanian women through our Albanian Immortelle Serum. We make skincare that empowers women every day – both our harvesters and our consumers!! Through daily rituals and small steps we can all make a difference when we act together!”RENA ROOTSKompania TvAlb e pogrameve shqiptare- 6 muaj falas abonim.Shumë faleminderit grupi organizator Rezarta, Doriana, Valbona, Bleta, Kostandina, Zamira, Elonia për organizimin dhe krijimin e atmosferës festive me rastin e 15 vjetorit të festimit të ditës së Mësuesit dhe të Nënës. Grupi artistik Rezi, Merita, Albana, Kostandina, Valbona, Elonia,Gjithashtu falenderojmë edhe familjet tuaja!Fëmijët tuaj kanë nevojë për ju dhe ju gjetët kohë për të na ndihmuar! Ju duam shumë !Motoja jonë Together we can go far! Së bashku mund të shkojmë larg!Dhe momentet e bukura janë kapur nga fotografi Mariol Rama.

18 mars 2023
Zvicërr – St. Gallen

Për ta nderuar gjakun e derdhur lum të bijëve dhe bijave tona më të mira që derdhën lumenj gjaku për çlirimin e Kosovës dhe Bashkimin Kombëtar, në mesin e mijëra prej tyre ishin edhe 1432 fëmijë shqiptarë, por edhe për ta falënderuar sakrificën heroike të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, si dhe për ta falënderuar NATO-n dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës, në shenjë të 24 vjetorit të ndërhyrjes humanitare dhe ushtarake në Kosovë, më 18 mars 2023, në qytetin e bukur St. Gallen të Zvicrrës, u promovuan veprat publicistike dhe dokumentare të autorëve: Nusret Pllana, Hanëmshahe Ilazi e Agim Aliçkaj.
Për të marrë pjesë në promovimin e librit “Fëmijët shqiptarë të Kosovës- viktima të gjenocidit shtetëror të Serbisë 1981-1999”, të autorëve: Nusret Pllana e Hanëmshahe Ilazi, të librit të xhepit “Mos harro kurrë”, të autorëve: Nusret Pllana e Agim Aliçkaj, të filmit dokumentar “ Kush i vret fëmijët?!”, të autorëve: Nusret Pllana e Esat Shala dhe të filmit dokumentar “Gjaku i nxënësit Isa Berisha – shenjë e kujtesës historike”, të autorëve: Nusret Pllana e Erza Ramuka, kishin ardhë nga Zvicrra, Gjermania, Franca e Austria, shumë adhurues të librit e të filmit dokumentar, për të marrë pjesë në këtë manifestim kulturor e shkencor, të organizuar bukur nga Shoqata “Sharri”, të udhëhequr nga organizatori Zekirja Aliu e Kryetari Nagip Memedi, me një bashkëpunim të shkëlqyeshëm të Kryesisë së Ligës Shqiptaro – Amerikane me seli në Zvicërr, përkatësisht me anëtarët e Kryesisë së saj: z,Samet Rexhepi, z.Milihat Halimi, z.Faton Kurtishi e z.Lorenc Stefa, të cilët u nderuan me nga një libër dhuratë nga ana e Prof.Pllanës,  në shenjë falënderimi për përkrahjen morale dhe materiale të botimit të librit “Fëmijët shqiptarë të Kosovës – viktima të gjenocidit shtetëror të Serbisë 1981 – 1999”, të autorëve: Hanëmshahe Ilazi e Nusret Pllana, libër  që e po e shokon botën, me fakte e fotografi, duke e dëshmuar katërcipërisht gjenocidin e Serbisë fashiste në Kosovë, kur barbaria dhe mizoria serbe në luftën e fundit në Kosovë 1998/1999, i vret 1392 fëmijë shqiptarë, pa i harruar edhe vrasjen e 40 fëmijëve shqiptarë edhe në periudhën e viteve 1981-1997,për të cilët  le që nuk është dënuar asnjë kriminel serb, por për të qenë absurdi edhe më i madh, as që është akuzuar ndonjëri prej tyre, sikur ata(fëmijët e vrarë) të ishin lodra fëmijësh, apo zogj pulash!!.

Të pranishmit në sallë, gjatë kohës sa transmetoheshin filmat dokumentarë të vrasjes së fëmijëve, nga përmbajtja shokuese e tyre tmerroheshin, mbeteshin pa koment, nga ato pamje makabre  e të  parezistueshme të vrasjes barbare të fëmijëve shqiptarë, të cilët i kishin ekzekutuar me aq gjakftohtësi ushtria dhe policia fashiste serbe, vetëm e vetëm pse kishin qenë shqiptarë.

Shkruan: Nusret Pllana 

Shkrimi i PLZP-së/

Këtë të shtunë, më 18 mars, do të thërras një takim të nivelit të lartë të Dialogut Beograd-Prishtinë. Kësaj radhe është ndryshe nga takimet e mëparshme. Jo vetëm sepse do të takoj Presidentin e Serbisë Aleksandar Vuçiq dhe Kryeministrin e Kosovës Albin Kurti në rajon, në Ohër të Maqedonisë së Veriut, në vend që të takohemi në sallat e njohura të Shërbimit të Veprimit të Jashtëm Evropian në Bruksel. Por edhe sepse diskutimin tonë do ta fokusojmë në Aneksin e Zbatimit të Marrëveshjes së fundit të BE-së që do të rezultojë në normalizimin e gjerë të marrëdhënieve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë. Të dyja së bashku, në thelb, do të rezultojnë në normalizimin e jetës së njerëzve në rajon dhe do të hapin rrugën përkatëse të Kosovës dhe Serbisë drejt anëtarësimit në BE.

Ballkani Perëndimor është i ndryshëm nga çdo rajon tjetër në fqinjësinë e afërt të BE-së. Këtë e kuptova edhe para se të bëhesha Përfaqësues i Lartë/ Zëvendëspresident në dhjetor të vitit 2019.

Një prej hapave që duhet përfunduar përpara se të bëhesh kreu i politikës së jashtme të BE-së është një seancë dëgjimore e gjerë në Parlamentin Evropian. Gjatë diskutimit tim me Parlamentin, një vëmendje e veçantë iu kushtua këtij rajoni të rrethuar nga BE-ja, dhe në veçanti planet dhe idetë e mia për Dialogun për normalizimin e marrëdhënieve, të cilin BE-ja në atë kohë e kishte lehtësuar për gati 10 vjet. Unë u angazhova me këtë rast që të kryej vizitën time të parë dypalëshe si PLZP në Kosovë dhe Serbi – një premtim që e mbajta. 

Sapo mora zyrtarisht detyrën si Përfaqësues i Lartë për Politikën e Jashtme dhe Siguri të BE-së dhe Zëvendëspresident i Komisionit Evropian, Ballkani Perëndimor u bë natyrisht një nga pikat kryesore të vëmendjes sime. Sa herë që takoj përfaqësuesit e shoqërisë civile gjatë vizitave të mia të shumta në rajon, ata më shprehin qartë një gjë: shumica e njerëzve që jetojnë në Ballkan nuk duan të mbeten të mbërthyer në vitet e 90-ta, të ballafaquar vazhdimisht me rikthimin e së kaluarës. Ata duan të shikojnë përpara dhe jo prapa, të jetojnë në demokraci, të qeverisur nga shteti ligjor, në shoqëri të cilat ofrojnë mundësi për të gjithë. Dëshira për të qenë anëtarë të komunitetit tonë të vlerave nuk është një ëndërr e largët dhe unë i mbështes aspiratat e tyre ashtu siç bën e tërë udhëheqësia e BE-së. Ballkani Perëndimor është pjesë e Evropës. Ato nuk janë një çip për t’u përdorur nga Putini në ëndrrat e tij imperialiste.

Megjithatë, për të hapur rrugën drejt arritjes së objektivit të tyre strategjik për anëtarësim në BE, Serbia dhe Kosova duhet të normalizojnë marrëdhëniet. Nuk ka rrugë tjetër.

BE-ja ka bërë pjesën e saj dhe unë vendosa ta bëj Dialogun Beograd-Prishtinë pjesë qendrore të mandatit tim. Këshilli u pajtua me propozimin tim për të emëruar ambasadorin Lajčák Përfaqësues Special të BE-së për Dialogun Beograd-Prishtinë dhe çështje të tjera rajonale të Ballkanit Perëndimor, me detyrën e parë për të përshpejtuar procesin. Dhe kjo është ajo që ne bëmë. Në vitin 2020, ne mbajtëm në Bruksel disa takime të nivelit të lartë dhe të kryenegociatorit, të fokusuara në negocimin e një marrëveshjeje gjithëpërfshirëse ligjërisht të detyrueshme për normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet Serbisë dhe Kosovës që trajton të gjitha çështjet e pazgjidhura.

Askush nuk ka thënë ndonjëherë se një detyrë kaq monumentale sa lehtësimi i një marrëveshjeje për normalizim do të jetë e lehtë. Ka pasur ulje-ngritje dhe shumë shpesh çështjet e konsideruara të vogla dhe teknike janë dëshmuar si shumë të ndjeshme dhe politike, me potencialin për t’u kthyer në të dhunshme.

Lufta e agresionit rus kundër Ukrainës e ndryshoi pamjen. Dialogu nuk ka të bëjë vetëm me Kosovën dhe Serbinë. Ajo duhet të shihet në kontekstin aktual më të gjerë gjeopolitik, një moment përcaktues në historinë evropiane.

Por në vend që të avancohet në tablonë e madhe të normalizimit të marrëdhënieve për ta bërë Evropën më të sigurt dhe për të siguruar një të ardhme më të mirë për njerëzit e rajonit, në gjysmën e dytë të vitit 2022, koha dhe energjia jonë u përthith nga menaxhimi i krizës, barrikadat dhe kërcënimet e dhunës, me afat pas afati. Nuk ishte e lehtë për të zbutur situatën dhe për të shmangur një konflikt të plotë, por ia dolëm.

Ky rreth vicioz krizash në prag të përshkallëzimit apo edhe dhunës duhej të ndalej. Prandaj, në shtator të vitit 2022, ne – të mbështetur nga liderët e Gjermanisë dhe Francës dhe miqtë tanë amerikanë – i bëmë një propozim të guximshëm Presidentit të Serbisë Vuçiq dhe Kryeministrit të Kosovës Kurti. Një propozim që do t’i jepte fund menaxhimit të krizës dhe në vend të kësaj do të zhvendoste vëmendjen te normalizimi dhe pajtimi, dhe që do të ndihmonte të gjithë rajonin të ngritët tutje drejt Evropës.

Gjatë takimit të fundit të nivelit të lartë ndërmjet të dy liderëve, të cilin e thirra më 27 shkurt të këtij viti, ata ranë dakord se nuk ka nevojë për diskutime të mëtejme lidhur me Propozimin e Bashkimit Evropian për rrugën e normalizimit të marrëdhënieve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, një dokument i miratuar nga të gjitha 27 shtete anëtare të BE-së në takimin e Këshillit Evropian në shkurt. Kjo nuk është një arritje e vogël dhe është një hap i rëndësishëm përpara. Por ende nuk është një punë e përfunduar.

Kjo është arsyeja pse tani është koha për t’u fokusuar në tablonë më të gjerë dhe për të mos lejuar që një dritare tjetër mundësie të mbyllet para syve të njerëzve të rajonit, siç ka ndodhur disa herë në historinë e fundit.

Tani është koha që Serbia dhe Kosova të bien dakord për aneksin e zbatimit, i cili është pjesë përbërëse e Marrëveshjes dhe të ndajnë një mirëkuptim të qartë se si të zbatojnë dispozitat e tij.

BE-ja nuk është një procesmbajtës i thjeshtë shënimesh dhe as palë në Dialog: ne jemi dhe mbetemi lehtësues në këtë Dialog. BE-ja është shtëpia përfundimtare për Serbinë dhe Kosovën. Unë do të vazhdoj të punoj pa u lodhur drejt arritjes eventuale të një marrëveshjeje gjithëpërfshirëse për normalizimin e marrëdhënieve që është e pranueshme për shtetet anëtare të BE-së, që është në përputhje me të drejtën ndërkombëtare dhe legjislacionin evropian dhe kontribuon në stabilitetin rajonal. Kjo Marrëveshje në tryezë tani është një hap i rëndësishëm drejt këtij objektivi.

Është koha që liderët e Kosovës, Serbisë dhe të gjithë Ballkanit Perëndimor të tregojnë guxim dhe të tregojnë përgjegjësi të përbashkët për suksesin e procesit të anëtarësimit të rajonit në BE.

Një nga kolegët e mi me përvojë ka thënë se: “Detyra e liderit/lideres është që t’i çojë njerëzit e tij/saj nga atje ku janë atje ku nuk kanë qenë”. Detyra e liderit/lideres, do të shtoja unë, është gjithashtu të ofrojë cilësi të jetës të cilën njerëzit e duan, cilësinë e jetës të cilën e sjellë anëtarësimi në BE.  

Erion Muça/

Rritja e pagave nuk është kosto por investim kur shoqërohet me një platformë motivuese për punonjësit që të përkthehet në rritje dhe zhvillim për kompaninë.Rritja e pagave nuk rrit çmimet por shërben si tregues i solidaritetit social të punëdhënësit për ti akorduar vetes një marzh më të ulët fitimi momental përmes vlerësimit të punonjësit me qëllim kthimin në vlerë të shtuar nesër të vlerësimit që i bën përmes punës dhe rezultateve të tij.Rritja e pagave është vetëm një instrument ekuilibri social që synon të vë sadopak drejtësinë mes punës së realizuar dhe asaj të paguar e minimalisht të justifikuar.Rritja e pagave nuk është sforco por rrjedhojë e mungesës së ndjeshmërisë shumëvjeçare nga ana e disa sipërmarrjeve të cilat përmes kacidheve kanë shfrytëzuar si mos më keq kapitalin njerëzor, e kur sot janë të gatshëm ti ofrojnë miliona e përsëri nuk ja mbushin dot mendjen profesionistit se kanë ndryshuar duke kuptuar gabimin.Rritja e pagave nuk është lluks por kërkesë e kushtëzuar nga rrethanat e inflacionit dhe shtrenjtimit të jetesës, parë si një instrument të domosdoshëm që të gjithë të kenë mundësi të jetojnë normalisht përmes pagës që marrin e mos shohin emigracionin si shpëtim.Rritja e pagave duhet të vijë shumë nga emancipimi dhe ndërgjegjësimi jo nga detyrimi, rrethanat e pamundësia e gjetjes së punonjësve por si rrjedhojë e ngritjes në nivel modernizimi të konceptit që punonjësi është aset i rëndësishëm i çdo kompanie.Rritja e pagave duhet parë, matur e shoqëruar nga një sistem i moderuar progresiv përpjekjeje dhe mundimi nga ana e punonjësit për ta ndjerë dhe parë punën e kompaninë si të tijën duke ndjerë përkrahjen dhe mbështjen e punëdhënësit duke kthyer me përkushtim e rezultate prapa këtë trajtim social e dinjitoz që ka marrë, e këtu kujdesi në seleksionim, rekrutim, matje performance dhe rezultate duhet të jetë rigoroz.Rritja e pagave duhet të ketë efekt krijimin dhe rritjen e përgjegjshmërisë të punonjësve dhe nëse kjo nuk ndodh duhet të rritet vigjilenca, monitorimi por dhe penaliteti nga ana e punëdhënësit kur konstatohet që vlerësimi cilësohet thjesht si detyrë duke u kthyer në qasje abuziviste përmes neglizhencës nga ana e punonjësit e jo si gjest i sinqertë ndjeshmërie ndaj tij.Si përfundim, rritja e pagave nuk duhet të ndalet por promovohet si element motivues dhe stimulues për punonjësit, të cilët si rrjedhojë e ndershmërisë, përkushtimit dhe kontributit të denjë, kanë një rol jo vetëm deçiziv në suksesin e çdo kompanie por edhe në menyrën sesi modeli i ndërtuar do të duhet të sfidojë mentalitetin e tregut, lidhur me meritokracinë e munguar përmes fuqizimit në çdo kohë të parimit të të kundërtës së duhur lidhur me të.