Ilir Levonja – Dielli

Dështimi 24 vjeçar dhe qillotaxhiut

December 2, 2020 by dgreca

Shkruan:ILIR LEVONJA-FLORIDA/

Në 26 shkurt të vitit 1996 Bashkimi Europian vendosi hapjen me vendet e Europës Jug-Lindore. Pra plot 24 vjet që Shqipëria aspiron të bëhet anëtare Unionit Europian. Ndofta ishte koha më fatlume por vendet e Ballkanit perëndimor, mirëpo Shqipëria u përfshi në një luftë thuajse civile. Viti i mbrapshtë 1997-të. Bashkimi Europian nxitoi të vendoste kritere, me preteksin e partneriteti transparent sidomos në asistencën financiare etj. Kjo kishte domethënien që klasa politike qoftë e majta apo e djathta duhet të bënim reforma serioze dhe komunikimi politik duhet të ishte konstruktiv dhe me rrotacion normal ashtu si në vendet e Unionit. Deri sot e kësaj dite kjo nuk ka ndodhur ku pavarsisht bjerrjes ekonomike, degradimit të drejtësisë, lufta politike ashpërsohej dhe ishte e fokuasuar në dy drejtime, pozita që akuzon vazhdimisht opozitën për dështimin e futjes në Europë dhe sistemet zgjedhore të manipulueshme. Megjithatë në 27 maj të 2010 -ës Bashkimi Europian i mundëson qytetarëve të Shqipërisë dhe Bosnje-Hercegovinës të drejtën për të udhëtua pa viza në vendet e hapësirës Shengen. Kjo në një farë mënyre u ktheu besimin qytetarëve të vendeve të rajonit në ekzistencën e trungut europian. Historia i mbante tërhequr nga Lindja, andej nga kishin ardhur pushtimet shekullore dhe besimi me dhunë a islamizimi rajonal. Shpresat ishin të mëdha deri në dhjetorin e 2013 kur vende si Britania e Madhe, Franca, Gjermania, Danimarka, Hollanda refuzojnë çeljen e negociatve me ne. Stefan Fyle aso kohe komisioneri për zgjerim, midis të tjerave tha se është në dorën e Shqipërisë dhe të askujt tjetër çelja e negociatave. Shqipëria ka kohën e mjaftueshme deri vitn tjetër qershor 2014. Mirëpo as në qershorin e vitit 2014, megjithëse tashmë kishim statusin e vendit kandidat. Në tavolinë na u shtuan kushte të tjera ku si gjithmonë përmendet transparenca, drejtësia, zgjedhjet. 4 vite më vonë, më 18 qershor 2019 Këshilli vendos të shtyjë vendimin e tij për hapjen e negociatave me Shqipërinë. Pra, prapë jo.. Në tetor 2019, prapë jo etj. Dhe më naivi në botë do e kuptonte që në këtë dështim 26 vjeçar në lidhje me anëtarësimin, nuk është faji i qytetarit shqiptar, por i esnafit të tij politik. Kësisoj në një demokraci normale kryeministri do të jepte dorëheqjen që pas refuzimit të parë që do i bëhej vendit në lidhje me çeljen e negociatave. E bëri Zoran Zaev në janarin e këtij viti, vendi u qeveris nga një qeveri teknike deri në zgjedhjet e reja të muajit prill 2020 ku edhe i fitoi. E kundërta ndodhi në Shqipërinë tonë. Kurrë nuk e bëri kryeministri shqiptar, u përpoq të angazhonte një shoqëri të tërë kundër presidentit Macron, Francës dhe Hollandës, njësoj siç bënte Enver Hoxha me vendet perëndimore. Dhe së fundi bash në kohën kur konferenca e qeverive të vendeve euroipiane, refuzonte për disatën herë Shqipërinë, duke citur për mos gjetjen e gjuhës së përbashkët me opozitën në reformën zgjedhore. Kryeministri i Shqipërisë i futi qytetarët e vendit të tij në një luftë frontale mbi ”tradhtinë” e Lulzim Bashës karshi UÇK-ës. Dhe deri diku ia arriti, konferenca ndërqeveritare u harrua, shqiptarët po dërrmohen të gjejnë se ishte apo nuk ishte Lulzim Basha pjesëmarrës në hetimet e Gjykatës së Hagës. Dje mbrëma teze Merkeli tha me qetësinë e asaj mësueses me një përvojë gjysmë shekullore se, detyrat nuk i keni bërë mirë. Me një fjalë çuni i gjatë nga Tirona, nuk ia prishi dot mendjen me shallvaret a atletet adidas, nuk i futi dot gjë në xhep. U shiste pordhë shqiptarëve me foto me tezen, megjithëse tezja vet jetonte origjinalitetin e një berlinezeje lindore, sa nuk përtonte të bënte pazar edhe vet. Ky i joni jo që nuk e di se çfarë është tregu, por tani u thotë shqiptarëve se sikur edhe qeveria gjermane të vi, nuk rregullohet vendi. Nuk ndalet eksodi i të rinjëve, për shkak të globalizmit, për më tepër kur edhe të rinjtë e vet Gjermanisë po ikin. Në një farë mënyre Edi Rama po paralajmëron luftën kundër globalizmit në fushatën e radhës, duke dashur të laj duart nga dështimit total i Shqipërisë. Në fakt është dështimi i tij, por që i bie për kokës Shqipërisë dhe shqiptarëve, të cilët nuk e di se çfarë dore Zoti do jetë ajo, t’u hedhi pak melhem në tru që ta zbythin Edi Ramën. Nga ana tjetër është një turp kombëtar fakti që në studiot tona aludohet deri sovraniteti territorial i Kosovës për të hequr vëmendjen nga dështimi. Eshtë turp kombëtar të pranosh studiove se negociatat janë hapur, por janë çështje politike e brendshme që nuk lejojnë komisionerët të veprojnë. Nuk e di nëse ka shqiptar të gjallë që i ha këto…sikur të ishin hapur negociatat Tirana do skuqej nga zjarret, jo nga konferencat e shtypit të tipit Enver Hoxha i pleniumeve në luftë me imperialistët perëndimorë. Ky është me plot gojën një dështim 24 vjeçar dhe ka vetëm një emër, të atij që qeveris.

Kryetari i një bashkie periferike

November 25, 2020 by dgreca

NGA ILIR LEVONJA/

Sot në webet shqiptare dominon indinjata e gazetarit Sokol Balla karshi kryetarit të një bashkie periferike, si Erseka. Bëhet fjalë për një festë private, datëlindje etj., mes aktorësh. Aty ka marrë pjesë edhe presidenti me familjen e tij duke shkelur urdhëresat a ligjet në lidhje me pandeminë. Shkurt gazetari i Ramës ka ngritur zërin dhe është i ”indinjuar” se përse kryeministri nuk e shkarkon nga detyra, këtë aktorin e bashkisë së Ersekës. Eshtë një nga ato rastet më flagrante për të kuptuar se sa demode është shtypi shqiptar. Ose më saktë këta që kanë zaptuar studiot dhe e kollondrisin opinionin publik shqiptar si t’u doje menderja. Ka një indinjatë fallco të një gjoja gazetari perëndimor por që në të vërtetë, është faqja e zezë e atij realiteti që në bashkëpunim me politikën kanë marr peng të gjithë shqiptarët. Janë edhe këta po aq mëkatarë sa edhe politikanët, megjithatë janë kanakarë sokakësh, pasi nëse nesër ndonjë politikan edhe mund të shkoj në burg, ata prapë aty, nga goja nuk të gjen gjë. Madje as nga morali bizarr, se siç edhe e dini nuk mbeti shqiptar pa e parë këtë sokolin e partisë, me ato video masturbimet që ta shpifnin. Ti i thua këtij çunaku që na neverite. Kurse ti jo na neverite, por nxorrëm zorrët. Megjithatë sot ke të drejtën e indinjatës publike, privilegjin sa t’i drejtohet kryeministrit gjoja i indinjuar për ta mbajtur gjindjen po ashtu, degraduese. Gjëja e parë që duhet theksuar është fakti që, gjeti kryetarin e Ersekës. Një qytet periferik, thuajse i harruar. Siç ndodh rëndom me ishujt. Një qytet që është bastion i majtë, pse jo akoma me partinë e punës. I cili edhe tabelat e diktaturës i ruajti deri vonë. Por pa i hequr edhe një presje se është trualli ku zë fill historia e dhimbshme e arsimit tonë. Gjithsesi një nga ato zona urbanistike që duan dyfish stimulime në investime për të mos firuar fare, pasi e kanë marrë rrugën e zbrazsjes me kohë. Gjeti pikërisht një kryetar i cili me siguri nuk ka asnjë klan droge, a hajdutë votash, një nga ata që nuk të kërcënon publikisht se nuk ka bir kurve që më prek mua. Dhe u indinjua sokoli i Edit. Sikur ta kishte bërë këtë me një nga ata më poshtë, më në kërthizën e vendit. Me një nga ata në Kavajë, Durrës, Vorë, Shkodër etj. Janë të gjithë kryetarë bashkish që rezultuan kontigjent i pastër i drejtësisë. Nuk i shkarkoi kryeministri, përkundrazi i mbron. Madje me atë të Durrësit i bëri karshillëk edhe Amerikës së madhe. Ky i Ersekës është cironkë e hedh në tigan se kujt po i prishet puna. Erseka një copë llapashke periferie është, për më tepër votat i kemi. Ngrije zërin për atë të Durrësit, po nuk e bën. Janë dy arsyet, a) ai u duhet dhe b) të dërrmon ai, e ka thënë publikisht nuk ka bir kurve që të më preki mua. Erseka raki kumbulle bën, ca stafille molle, gliko etj. Kurse Durrësi me kompani kanë arin e bardhë.

Sinqerisht është i neveritshëm ky stil prej figure e bërë pis.

Para pak ditësh kryeministri i Shqipërisë i postonte një futbollisti serb adhurimin antik. Por askush nuk u bë pis nga këta. Megjithëse është jo normale, për shkak të kostumit të institucionit të shqiptarëve, jo të tijit. Atij fakti që një nga motrat tona në Prishtinë e quajti një realitet të pa perceptueshëm nga ne kur vjen fjala në raportet me Serbinë. Mirëpo, këtë nuk e kuptojmë, nuk e dëgjojmë, nuk bëhemi pis. Një kryeministër që adhuron një futbollist i cili më 1999 manifestoi publikisht pro genocidit dhe reprazaljes së ushtrisë serbe karshi popullatës civile shqiptare. Pika shtetarin tonë, atë që që gjoja është indinjuar me një kasetë. Madje ka urdhëruar bajatët ku i ka të ndezim motorët double w kundër ”tradhtisë” së liderit të opozitës, karshi UÇK-ës. Sa bajate! Sa e pandershme. Sa pa profesionale. Thoni që është i mirë kur them unë. Thoni që është i keq kur e them unë. Mister bajat, nëse e do vendin tënd thuaji kryeministrit të dorëhiqet, ta çoj vedin në zgjedhje. Se e keqja e Shqipërisë nuk është kryetari i një bashkie periferike me fonde sa ato të një çerdheje në kryeqytet. Por ai i gjati që u ka futur edhe mbesat e nipojtë në borxh.

E gjetëm edhe tradhtarin, po më tej?

November 21, 2020 by dgreca

NGA ILIR LEVONJA/ Si përfundim, tani që Lulzim Basha u shpall ”tradhtar” i UÇK-ës, a ja ulëm vlerën borxhit publik. A e ulëm shifrën 84% në 64%, aq sa e kishim në vitin 2013? A na i fali arbitrazhi në Washington (2019) detyrimet kontraktore të anulluara nga kjo qeveri, si gjoja korruptive nga qeveria e mëparshme. 110 milion euro, jo pak. Borxh i detyrueshëm publik. A u rregullua statusi publik i nëpunësit civil, pasi edhe këtu ka një firo të konsiderueshme rrjedhje parash nga buxheti, për ata që humbin vendin e punës në administratë nga ndryshimi i pushtetit? Një postulat që u rri shqiptarëve si laku i kërpit rreth qafës, aman mos më merr në qafë se kam kalamaj për të ushqyer. Mezi e rregullova këtë vend pune. Pagova sa qimet e kokës. E ropa djalin në Gjermani. Ku di unë, i shkreti. U ngritën pensionet e mjeruara? Po nga përkrahja, a u hoq pyetja se kush ka dush e televizor, nuk i takon gjë. Duhet të jesh i vobektë që të japin 15 mijë lekë. Madje mish me dy sy, ku të ketë mundësi lal legeni dhe Ed shallvarexhiu, të vi me kamerat e ERTV e tu japi ndonjë thes miell. Tu flasi për ”tradhtarin” Lul hollandezin. Tani që e sqaruam se figura morale e kandidadit të ardhshëm për kryeministër është bizarre. Dhe se nuk ia vlen për kryeministër të ardhshëm, a u futëm në Europë? U hapën negociatat apo jo? Se kemi kaq vjet me gërrvërre se kush na fut në Europë, apo jo? Dhe e kaluam refuzimin e para dy ditëve, refuzimin e njëmbëdhjetë, ashtu si pa gajle. Studiot vlonin…, Luli, Luli, UNMIK, UÇK, tradhtari, ka qënë përkthyes apo oficer legal? Europa na refuzoi rishtas, na tha sysh, gjeni gjuhën e bashkëpunimit, vini gjykatat në funksion, por ne kemi hallin se sa i pastër është moralisht kryeministri i ardhshëm. Tani që gjetëm dhe atë që një ish futbollist i kombëtarës, një çfarë të them, ”tradhtar”, ”armik”, një garip që i duket vetja se çfarë ka qënë etj. A e fituam betejën me covidin? A i përmisuam spitalet? I ulëm numrat e infektimit? I shtuam testimet ditore, me qëllim izolimin e vatrave? Po humbim njëri-tjetrin sikur nuk kemi qënë kurrë. Dhe as që po na dhëmb fare. Nuk po kemi kohë të qajmë sikur një minutë, të kuptojmë që jemi njerëz. Nuk e kemi më një familjar, një të afërm, një mik me të cilin ndanim jetën. Jemi bërë grerëza, shifra, gumëzhimë, sende. Nga që nuk na lënë Edi Rama, Lali Eri, Ilir Meta apo ”tradhtari” Lul Basha. Ka qënë apo nuk ka qënë futbollist i madh Andi Lila? Pika neve… nuk po i shkojmë dot në varrim shoqi-shoqit. Nuk po i gjëndemi dot njëri-tjetrit, të ndajmë atë kafen e hidhur, tymin e duhanit, këtej çirremi për futbollistë e artistë. Të gjitha këtyre figurave, si majtas dhe djathtas, se e drejta e Zotit e do t’i drejtohesh njësoj si këtij Lilës edhe Eli Farës, ndryshe ecim mënjanë. U duhet thënë shkoqur…, ose më mirë juve se ata kanë strategji karriere. Të fashmën i bëri adhurimi jonë, jo plateja e politkës. Që domethënë, nëse je sportist i famshëm falu asaj bukurie fyti e sysh me mijra në shkallët e stadiumit, asaj që të adhuron, që çirret për ty. E nëse je artist i famshëm, falu asaj gjindje që të duartroket se ata të bënë ky që je. Nuk të bëri politika. Boll me poza krah lali Erit apo lali Verit. Ne e dimë që sportisti a artisti është më i madh se Zoti, mos na rrëzoni adhurimin. Se po na mbushni mendjen që jeni të përdorueshëm si prezervativi. Eshtë e dhimbshme. Shenjtëria vjen nga poshtë, jo nga lart. Vëllezër ua kanë futur thellë. Aq thellë ua kanë futur aq sa jeni imunizuar kokë e këmbë. Nuk po ndjeni më asgjë. Jeni bërë engjuj të ndërgjegjshëm të djallit. Mashtroni me ndërgjegje të plotë, pa pikë turpi a sedre, pa pikë përgjegjësie për ato mut titujsh që mbani si medaljone. Madje ju rrofshin hekurosja, kollarja, apo klasi shtresë e ngritur. Eshtë e pabesueshme të dëgjosh në 2020 në një emison televiziv se akoma uji është me orar të kufizuar. Si mund të merresh me tradhtinë e një personi që ka çelsat e kashtës. Eshtë absurd kolektiv. Eshtë budallepsje. Se je akoma me depozita. Dhe për më keq, i pa përdorueshëm, i pistë dhe me mbetje të zeza. Merruni me tradhtinë e Lulit, ju të tredhurit dhe tradhtuarit njëmijë herë.

Letër Milaimit … Energjitë t’i harxhojmë atje në Hagë!

November 17, 2020 by dgreca

– Ky patrioti ynë, gjë kaba, e hodhi edhe ne gjyq kryemistrin tuaj. U ofendua se kryeministri juaj komandant Rramushi u tha Shqiptarëve hapur për një pakt me Serbinë, për një ndarje të mundshme territoriale. Mbajeni shënim… një kryeministër shqiptar hedh në gjyq, në gjykata e huaja, po një kryeministër shqiptar. (Tetor 2019). Ky që sot flet për tradhti. Ky që as zbor nuk ka bërë se ishte i biri i babait….

– Sot, flet për tradhti. Jo, e pamundur. Ata që gjoja e duan Kosovën, nuk dëgjojnë, pasi u interesojnë xhepat, karrika, jo shqiptaria. Flet për tradhtarë, megjithëse që nga 2013-ta ka ndyrë hundët në dy nga vatrat e antishqiptarizmës, Stambollin dhe Beogradin. Eshtë dishepulli i Erdoganit dhe një pragmatist enverist që për hir të pushtetit….

Shkruan: Ilir Levonja/Florida/

I dashur Milaim, nisur nga pamja, duhet të jesh boll i lodhur nga hallet e tua. Ashtu si e shumta e shqiptarëve këtej dhe andej kufijve. Jemi vëllezër të një gjaku por të ndarë nga ca kunja shkrepseje. Ca kunja që janë dhuratë e politikës, a mosmarrëveshjeve historike të esnafit tonë. Dashje pa dashje po të përdorin edhe ty. Nuk e di se me çfarë merresh aty në Krushën e përvëluar, por nëse je bujk kushtoju arave. Nëse merresh me bagëti, kushtoju gjësë që të mban gjallë. Politika është kurvë, por për ne shqiptarët po del kryekurvë. Sidomos kur luajnë me patriotizmin. Sidomos kur bijtë e nomeklaturës flasin për tradhti kombëtare. Mbase nuk e di por deri më 1948, bijtë e nomeklaturës edhe abetaren e nxirrnin me emrat e Titos dhe Enverit. Sot nuk e kemi dot një abetar të përbashkët. Madje vetëm në Tiranë ke rreth 16 të tilla. Na tmerron përbashkësia. Kosovës ja kishin bërë në kokë, madje kishin përgatitur edhe letrat ta bënin Shqipërinë republikën e tetë të Federatës. Sot çirren për tradhti. Vrasjet në kufi ishin normale, por edhe ai që i shpëtonte plumbit të ushtarit, e arratisej. ”Vëllezërit” jugosllavë e kthenin peshqesh. E njëjta gjë ndodhte edhe me ju, shqiptarët e Kosovës, që sot ju thërrasin kosovarë, jo shqiptarë të Kosovës. E kanë për zor, ndaj u thërrasin kosovarë. Ndonjë ditë ku tadish, mbase çeçenë. Ashtu sikundër kishte dhe raste që nuk ktheheshin, por ishin nën survejim, ishit organikë e sigurimit të shtetit me preteksin si agjentë të UDB-ës. Këta që i bënin këto punë ishin baballarët, sot janë bijtë e tyre. Ndofta nuk e ke dëgjuar se kështu vepruan me një poet kuksian Havzi Nela. U arratis, erdhi tek ju, po vëllezërit jugosllavë e kthyen peshqesh. E ekzekutuan me varje në litar, bash në muzgjet e fundit të diktaturës, gusht 1988. Një nga firmëtarët është babai i atij që sot është kryeministri i Shqipërisë. Ne shqiptarët harrojmë kollaj, për më tepër nuk e njohim ndjesën publike. E bëjmë xhelatin kuvendar. Siç e ke sot krye kuvendarin e Shqipërisë, firmëtarin e ekzekutimit të djemve shkodranë më 2 prillin e vitit 1990. Eshtë zanat pa bereqet t’i afrohesh politikës, për më keq të të përdorin. Për herë të parë u fol në vitet 90-të për një rrugë që të na afronte, madje një malsor i Gjakovës tha që do shesim edhe bizhuteritë e grave. Na u mbush trupi me mornica. Nuk po diskutomin më asgjë, veç faktin që do i shkonim njëri-tjetrit për punë orësh, Tiranë Prishtinë dhe ansjelltas. Vetëm këtë rrugë kemi. Metropolet e botës kanë sa të duash, kanë edhe linjat e hekurta. Ne, megjithëse një pazar minierash nuk e kemi dot një linjë të hekurt. Këta që po të përdorin sot, nuk lanë gurë e kusur pa hedhur e thënë për këtë rrugë, madje i vunë edhe trarin. Katër vjet lehu pa pushim një shqiptar i vogël, gjithmonë i nevrikosur, sot e ke zëvëndës kryeministër. Sot ke edhe një tarifë për të ardhur në vendin amë. Megjithëse atëhere kryeministri i Kosovës Rramush Haradinaj hodhi idenë e një fondi buxhetor ndërqeveritar për të mirëmbajtur këtë arterie gjaku mes shqiptarëve të ndarë. Ky patrioti ynë, gjë kaba, e hodhi edhe ne gjyq kryemistrin tuaj. U ofendua se kryeministri juaj komandant Rramushi u tha Shqiptarëve hapur për një pakt me Serbinë, për një ndarje të mundshme territoriale. Mbajeni shënim… një kryeministër shqiptar hedh në gjyq, në gjykata e huaja, po një kryeministër shqiptar. (Tetor 2019). Ky që sot flet për tradhti. Ky që as zbor nuk ka bërë se ishte i biri i babait. Që nuk ja di erën barutit, flet për tradhti. Që ndofta në 1999, kur ju vriteshit, thurte plane me një kone tjetër në bodrumet e Tiranës, në ato orgjitë e tia prej djali Tirone. Sot, flet për tradhti. Jo, e pamundur. Ata që gjoja e duan Kosovën, nuk dëgjojnë, pasi u interesojnë xhepat, karrika, jo shqiptaria. Flet për tradhtarë, megjithëse që nga 2013-ta ka ndyrë hundët në dy nga vatrat e antishqiptarizmës, Stambollin dhe Beogradin. Eshtë dishepulli i Erdoganit dhe një pragmatist enverist që për hir të pushtetit nuk e ka problem të vëj poshtë bythës edhe gjithë Kosovën. Më 2013 në Shkodër nënshkroi pakt socialist me LSI dhe Ilir Metën në sy të Tadiçit. Sot e dy vjet u gërrvërret shqiptarëve se ka të bëj me një president pijanec. Shtrëngon duart lart e poshtë me Vuçiçin ndërsa hiqet patriot në lidhje me çështjen e Kosovës. Sot vëlla Milaim, Shqipëria e këtij pinjolli është për tu mëshiruar, nuk ka sikur një skuadrilje aeroplanësh, një anije bregdetare, një kundraajroj a çfarë të them. Madje deklaratave të Vuçiçit në paralelizmin me konfliktin Armen nuk i përgjigjet dot. A e di përse, sepse nuk ka sikur një depo armatim. Megjithëse vendet e rajonit janë sot në një mini garë armatimesh pas kofliktit turko-grek, ky patrioti merret me kasetën tënde, me ty, me liderin e opozitës. Ka si ushtri vetëm atë që ka mes shalëve dhe se armiku i shqiptarëve qënka lideri i opozitës. Kështu bënte edhe Enveri çdo dy a tre vjet, shpallte dhe demaskonte nga një armik. Dhe shqiptarët urra. Sot në detin e Shqipërisë, madje në kufijtë e shqiptarëve kushdo mund të demonstrojë forcë. Patrioti ynë kujton se mbrohet vendi me shallvaret e tija. U zgjata ca Milaim, por desha të them se ne shqiptarët kemi nevojë për tjetër gjë. Energjitë t’i harxhojmë atje në Hagë. Madje edhe buxhetin…, sa boll na ndanë motet e krriçat si ky. Boll na ndau propaganda, e kunjat e shkrepseve. Kemi nevojë për njëri-tjetrin, të shkojmë e të na vini, kemi nevojë për ekonomi të fortë, rrugë të afaltuara, të hekurta. Kemi nevojë për tekste të përbashkëta të paktën në gjuhën amtare. Kemi nevojë për krushqi, dasma. Kemi nevojë për shkolla fetare se jemi bërë sirianë, turq, arab, irakenë, kurd, e veç shqiptarë jo. Se na qorton poeti Esad Mekuli kur thotë, për kë u rrita o bij? Kemi nevojë për spitale e t’i gjëndemi njëri-tjetrit si më 1999. Si më 2019-ën në tërmetin fatkqe. T’i gjendemi edhe sot me ekipe mjekësh, ashtu sikur iu ofruam edhe Italisë. Dhe mbi të gjitha kemi nevojë për ushtri solide. Jo për kallamoq misri të parruar si ky e shpura e tij, që po na ndajnë me gjallje, siç na ndau Enveri. Jetë e shëndet vëlla.

E përsëris ti Taulant je në çiban

November 11, 2020 by dgreca

Nga Ilir Levonja-1) Që ta dalloni nëse është apo jo propoganda një kancer, ua jep këtë mundësi partia në pushtet dhe Taulant çibani. E para ka ndezur motorët e emisioneve mbi plehrat për atë që opozita po e denoncon me forcë. Megjithëse opozita thotë, që konçesionet janë ndarë në garë të padrejtë, janë minierë e korrupsionit, ku një anonim del miliarder brenda 24 orëve. Del pronar dhe investitor. Dhe kjo është e kuptueshme që nuk është ai i pari, është një zhigolo i servirur. Motorët e propagandës, bilbizojnë tjetrën, që opozita është kundër plehrave. Madje zhbiron deri në ca bashki periferike mbi gropat e plehrave akoma me stilin e komunaleve të kohës. Dhe në fund, pyetja kancer, ja përse nuk i do opozita incineratorët. Se janë të bukur, se janë modele nga ato kompjuteriket që vetëm Rama di të bëj. Se na njohin mirë ata, vetëm ne shqiptarët rrojmë me kënaqësinë syrit dhe xhepa grisur. Madje krenar për këtë. Mjafton të na kënaqen sytë, jo xhepat tanë.

I dyti, Taulant çibani i kërkon publikisht Lulzim Bashës të shpjegoj rolin e tij në lidhje me dosjet hetimore të UNMIK-ut, në vitin 1999. Sipas Taulant çibanit, Basha paska faj se ka marrë pjesë në përgatijen e dosjeve etj. Megjithëse Basha nuk ishte UNMIK, por një karrotrec riosh që kishte gjetur punë në rangjet e kombeve të bashkuara. Afërmendsh nuk ka bir nëne që të mos e pranoj e mos ta quaj sukses në jetë kët. Por çibani e ka gjetur se këtu qëndron thelbi i dështimit tonë. Jo tek ai që ka në pushtet plot 8 vjet, e vetëm i rjep të gjallë shqiptarët.

2) Shqiptarët nuk janë kundër incineratorëve, por kundër korrupsioniot. Kjo ka domethënien që rrugët që ndiqen, format se si po investohen janë 100% korruptive. Kaq! Nuk ia vlen të shkoni deri në komunalen e Maliqit për të nxjerrë në pah kostot e një landfilli të vjetër, por që deri diku ishte model. Të paktën kishte vija gëlqereje. Pavarsisht teknologjisë dhe kostove të kripura në menaxhimin e plehrave. Por është fakt tashmë, plehrat janë një gangrenë sociale për shoqërinë, në çdo qytet. Janë një gangrenë pasi janë minierë floriri për mafian lokale dhe kombëtare. Madje kanë dëshmorët e tyre. Ato para që mund të investojnë, i ndajnë me ata që u japin fondet, me hetuesin që nuk investigon, me gjykatësin që nuk i ndjek. Kurse shqiptarëve u japin blozën kur i djegin. U japin rrugët, plazhet, lumenjtë me kanaçe, me shishe plastike, me gjithfarësoj turlie plehrash. Këtu qëndron kleçka, jo në zbulimin e stisur se shqiptarët nuk duan incineratorët.

3) Kjo puna e arrestimeve të ish krerëve të UÇK-ës, nuk e di përse është kthyer në një altoporlant patriotësh. Se kush e do dhe kush nuk e do Shqipërinë. E kam fjalën për Shqipërinë natyrale, pasi termi Shqipëri etnike është herezi. Lërini pordhët se asnjë nga ju nuk e do Shqipërinë. As ju që jeni në pushtet, as ata në opozitë. Si në Tiranë dhe Prishtinë. Po ta donit sot nuk do flisnit për këtë temë pasi nuk do ishit kontigjent i Hagës, por i ekonomisë. Çfarë ndodh sot në Hagë është produkt i a) propagandës apo kancerit politik. b) Luftës së ashpër po politike dhe pa kompromis midis vedit. c) Nuk njihen marrëveshjet. d) Eshtë e pamundur të bësh bashkë dy shqiptarë. e) Në vend të hapim fronte pune, ne hapim parti të reja. h) Nuk bëhet shteti me mjete të dhuruara. Kemi 30 vjet demokraci presim të na falë ndonjë shtet mjete. Dhe f) ajo më e rëndësishmja, dështim total nga mungesa e përvojës shtetare në raport me kanceleritë e botës. Ja krejt infantilë, të pa përvojë.

5) Tek ne njëri mban patkoin, tjetri gozhdën, ai i huaji i bie çekiçit. Jo rastësisht ata krerë të UÇK-ës sot në bankën e të akuzuarve janë krerë edhe të disa partive. Ose nga një grusht burrash që luftuan, u shëndërruan në liderë forcash politike. Shikoni shqiptarët e Malit të Zi, në vend të kenë 1 parti, kanë 6 të tilla. Mali i Zi ka 350 mijë banorë, shqiptarët janë vetëm në dy qytete. E si mund ta mbroj shqiptari shqiptarin aty. Përkundrazi po e shfaros. Kështu edhe në Maqedonië e Veriut, Kështu edhe Kosovën e gjoja të lirë. Kosova nuk është e lirë, por e pushtuar. Dhe këta janë ”kprifejtë” e politikës.

4) Taulant çibani del se ka zbuluar që Lulzim Basha ka qënë përgatitës i dosjeve të UNMIK-ut. Në një farë mënyre del Shqipëria, pasi Taulant çibani është pushteti. Ky Taulant çibani kërkon pushtet dhe nuk ka rëndësi se çfarë çmimi paguajnë shqiptarët. Ata që i njohin pak administratat e huaja e dinë mirë që politikat nuk i bëjnë shqiptarët. Një nëpunës nuk është zyra nevralgjike e Kombeve të Bashkuara, është thjesht një rrogëtar që bën punën. Nëse nuk do e bëj, e zëvendësojnë për 2 sekonda. Kështu që është naivitet të mendosh se Luli ka përgatitur dosjet. Apo ka fshehur dosjet ku gjoja aty hetohen burgjet e UÇK-ës në territorin shqiptar. Pika strategut shqiptar që drejton vendin në kohë pandemie. Në kohën kur krerët e luftës janë izoluar në Hagë. Problemi është se ky gjoja zbulim, që këto dosje, që ky Luli ka ”përgatitur”, nuk janë sot problemi i shqiptarëve, si këtej dhe andej. Eshtë ekonomia o idiot. Shqiptarët kanë nevojë për ekonomi, jo për parti. Kanë nevojë për insitucione drejtësie. Kanë nevojë për spitale dhe shërbim shëndetësor të gjithgjendur. Jemi në luftë thoni, por në vend që të hapni spitale, spitale të sigurta, jo si Sanatoriumi ku po fluturojnë pacientët e lodhur nga stresi. E kupton çiban, shqiptarët po vrasin veten nga stresi, ti u flet për ”tradhtarin” Luli. Luli çelsat e kashtës ka, o çiban.

5) Nuk e di nëse dëgjojnë shqiptarët apo jo, se dua t’u them një të vërtetë. Jemi të dështuar. Eshtë çmenduri të presësh që vendin, Shqipërinë natyrale ta shpëtoj Taulanti dhe përshembull rikthimi në politikë i Jozefinës. Shqipërinë natyrale ta shpëtojnë shtimi i partive. Si këtej dhe andej po t’i mbledhim rezultojmë, 7 milionë por me të paktën 240 parti. 350 milion është Amerika dhe ka dy parti, e majta dhe e djathta. Kaq, e tha Dritëroi, të tjerat janë si ato që u varen burrave mes shalëve. Ndaj sot mos u habisni që jemi kontigjent i Hagës. Në vend t’i mëshojmë mbrojtjes, po shqyhemi se kush ka tradhtuar, se kush është më patriot. Nuk mundet Serbia me pordhë, nuk mundet Serbia dhe Haga bashkë, duke mundur shoqi shoqin. Dje ishte përvjetori i bashkimit të dy Gjermanive, shëmbja e murit të Berlinit, Studjojeni dhe merreni si model. Se nuk bëhet Shqipëria natyrale me luftë klasash dhe propagandë. Por me ligj dhe ekonomi. Jemi minierë e korrupsionit. Jemi të përçarë, të rrëzuar dhe më e keqja, drejt shpërbërjes. Një fakt që na bie kokës, sot në Elbasan shqiptarët ndeshen me shqiptarët, me dy kombëtare.