Ilir Levonja – Dielli

22 Qershor 1991- Nga koha e Xhejms Bejkerit e deri sot

June 23, 2021 by dgreca

Nga ILIR LEVONJA/

1) Sali Berisha u thotë shqiptarëve se Xhejms Beker (James Baker) erdhi në vendin tonë për hatër të miqësisë që kishin ata të dy? Eshtë fjala për vizitën historike të 22 qershorit 1991, fundin e diktaturës së proletaritatit. Atyre ditëve kur Ylli Bufi, kryeministri në detyrë deklaronte se Shqipëria kishte bukë vetëm për 6 ditë. Atyre ditëve kur shqiptarët në një masë të konsiderueshme donin që vendi i tyre të ishte një Amerikë e vogël, një Zvicër, a një Francë e të drejtave dhe lirive të individit. Shkurt një vend anëtar i Komunitetit Europian, ndaj edhe thërritën bashkarisht atë që sot është një vokacion kombëtar, fakti që e duam Shqipërinë si gjithë Europa. Se erdhi për Sali Berishën apo për Shqipërinë dhe shqiptarët, e shpjegon vet ai, Bejkeri, kur i thanë se afro gjysëm milion shqiptarë kanë mbushur sheshin Skënderbej, enkas për ‘të. Dhe se ai duhej të kandindonte për President i Shqipërisë..? Ai u përgjigj shkurt, se shqiptarët nuk kishin dalë në rrugë për atë, Xhejms Bejkerin, por për Amerikën. Mirëpo në vendin tonë të marrë peng nga një grup emrash, teoria vulgare e provincës, se erdhi a e bëri për mua, ha akoma bukë.

2) Paralelisht me përvjetorin e kësaj vizite, Shqipërisë nuk iu çelën rishtas negociatat. Nga shtypi opozitar fajësojnë Ramën, kurse nga ai qeveritar, fajësojnë Europën. Madje me gërma të mëdha, ata që e varrosën së gjalli Gjergj Fishtën, kanë nxjerrur nga dosjet vargjet e tia, duke e cilësuar Europën si kurva e motit. Kjo është në vazhdën e jetës sonë paradoksale duke i shërbyer pikërisht stanjacionit kombëtar. Përpara se të fajësojnë Ramën opozita duhet të fajësoj veten. Pasi është ajo që po e lë kaq gjatë këtë grafoman, a një mbetje klasike e propagandës. Përpara se të fajësojnë Europën gjithë shtypistat e Ramës duhet të fajësojnë veten. Vendi nuk ndreqet duke i rënë Francës, por butaforizmit të gjoja suksesshëm të ”gjeniut”. Të gjithë kujtojnë se rindërtimi pas tërmetit të nëntorit 2019, apo pandemia, po ndodh me paratë e taksapaguesve shqiptarë. Aspak, janë ato të Europës dhe emigrantëve. Madje televizionet e qeverisë po çahen me reklamat e Western Unionit. Nuk është ekonomi e konsoliduar ajo kur një rrugë ta ndërton banka arabe, një portal detar një sheik po arab, një spital rajonal, Turqia. Dhe shtëpitë e shëmbura Europa, ”kurva e motit”.

3) Sot me të drejtë shumë shqiptarë të tjerë, jo ata pas Berishës, Ramës dhe Metës, marrin rrugët e emigrimit. Jo rastësisht vendi ynë në raport me të tjerët, është një ndër të parët për aplikimin e Llotos Amerikane, Kanadeze dhe në programin Vizë pune në Gjermani. Po të kërkoni aty, nuk do gjeni asgjë nga barku i ngushtë i Sali Berishës, as nga ai i Ramës. Madje vëllai i Ramës la Amerikën, sapo Edi u bë kryeministër, erdhi në Shqipëri për ”të mirën” e vendit. Nuk do gjeni as nga barku i Ilir Metës. Presidenti me premtimin e pa mbajtur, mbi dorëheqjen në rast se Edi Rama merr mandatin e tretë. Në një vend perëndimor premtimet e pa mbajtura kanë kosto të lartë. Nga Lulzim Basha jo, madje shoqja e jetës e ka për vdekje të heqi dorë nga nënshtesia holandeze në mënyrë që të votoj burrin e saj. Shkurt vendi është i gjithi një pengamarrje klasike e 3 apo katër emrave, shto shërbyesit klasikë që kanë përreth. Sidomos studiot, ku edhe për shtatzaninë a gripin e pulave flasin po të njëjtit, të gjithdijshmit e stanjacionit 30 vjeçar të Shqipërisë. Këta që në emër të shqiptarëve po bëjnë pikërisht atë që bëri fashizmi, a radikalzmi europian, copëtimin e një vendi të lashtë si Shqipëria. Ku me të drejtë, poeti asokohe, e quajti si kurvë e motit. Këta po bëjnë zbrazjen e saj. Sa termi Shqipëri e madhe, jo natyrale, është herezi për politikën shqiptare. Madje studiot e xhelistave e kanë tmerr të thonë shqiptarët në Kosovë, Maqedoni, Malin e Zi a në Luginën e Preshevës. Thonë, kosovarët. Kosovarët këtu e kosovarët atje. Janë shqiptarë, o hajvanë. Nuk janë kosovarë. Bëhet kështu, nja tre a katër batalione që bëjnë sikur shqyejnë njëri-tjetrin, por në thelb kjo nuk ndodh. Madje nëse do të rrëzoni sikur njërin prej tyre, do bien me radhë të gjithë.

4) Që ta kuptoni këtë pengmarrje emrash, shikoni faktin Xhejms Bejker. Atë që Sali Berisha pirdhet se erdhi në Shqipëri për shkak se ky e kishte mik. Kjo nuk është një lajthitje pleqërie, por strategji e grupit të emrave pengmarrës, me devizën bëje për mua. Punësimin sezonal për një votë dhe gërshërët e inagurimeve me paratë e botës. Xhejms Bejker ka shërbyer në Shtëpinë Bardhë me presidentin Regan dhe Bush. Sot është një pensionist i nderuar. Dhe po t’i referohesh kalendës së Shtëpisë së Bardhë, nga ajo kohë, kanë kaluar shumë presidentë e sekretarë të shtetit Amerikan. Për rrjedhojë edhe forcat politike, një a dy mandate, herë e majta, herë e djathta. Kurse tek ne nga ky 30 vjetor i hapjes së Shqipërisë, ngul e shkul Berisha, Nano, Meta, Rama. Kësisoj uji që nuk qarkullon qelb jo vetëm veten, por edhe vendin.

Zonja ambasadore e Amerikës

June 18, 2021 by dgreca

Nga Ilir LEVONJA-Florida/Zonja ambasadore, Enver Hoxha nuk kontrollonte gjithçka, por sundonte në gjithçka, deri edhe në organet gjenitale të qytetarëve. Pas arshivës së kohës, i ke aty, fakte të gjalla, ku gruaja ka ”denoncuar” publikisht burrin, babain e fëmijëve. Dhe anasjelltas, burri, gruan, nënën e fëmijëve. I ke fakte të gjalla ku studenti i dashuruar ka hequr dorë nga dashuria e madhe, nga ajo e kohës së ëndrrave së internacionales a proletariatit, për hir të Partisë Komuniste, të Punës, Socialiste etj., dhe Enver Hoxhës. Sot ke me dhjetra familje të ndara forcërisht, i ke në Ukrainë, Moskë, Sofje, Bukuresht etj. Enver Hoxha sundoi deri në mendjet e njerëzve, shpirtrat e tyre, aq sa shqiptarët kishin frikë ta çonin nëpër mend diçka, jo më ta mendonin. Megjithëse më duket naive që një diplomate amerikane të mos jetë e informuar për krimet e diktaturës shqiptare. Ndofta ta do puna, pasi ke akoma surretër të asaj diktature që luajnë me fatin e shqiptarëve. Diktaturat janë faqja e zezë e një vendi. Për më tepër që ju vini nga Koreja e Jugut duhet ta dini mirë efektin e internacionalizmit. Mjafton t’ju kujtoj të ashtuquajturin paralelin 38, vijën kufitare që mban sot popullin korean të ndarë në dy shtete. Ju vetë jeni me fat se lindët në pjesën jugore, atë të protektoriatit amerikan. Sot pjesa veriore dominohet nga dhuna, përndjekja, burgosja, kampet e punës. Madje Koreja e Veriut është akoma frymë e internacionalizmit proletar, rasti unikal që ka ngritur kampe pune në një shtet tjetër, në stepat e krahinës së Siberisë së Rusisë së Putinit. Ka një varfëri ekstreme ku ditët e fundit po përballet edhe me sfidat e natyrës si përmbytjet etj. Duke të kujtuar edhe luftën koreane 1950-53, ku fal Amerikës Koreja e Jugut nuk u pushtua dot nga dinastia e Jongëve dhe komunistët kinezë. Eshtë kjo arsyeja që sot shqiptarët e shohin Amerikën si vet Zotin, se më 1913-ën, pa kontributin e saj, desh mbetën pa atdhe si hebrejtë në gadishullin palestinez. Në vendin tim të udhëhequr nga Enveri, një prift katolik është dënuar përjetë për faktin se në mesjetë Kleri Katolik dogji në turrën e druve dy astronomë, Galileo Galilej dhe Xhordano Brunon. Edhe sot nuk ma rrok mendja, ose nuk ka mendje normale që ta mendoj, por ka ndodhur. Pas viteve 1990, fal një brezi të mrekullueshëm që e deshi Shqipërinë si Europa, kuptohet dhe lëvizjes së minatorëve të Karpateve në Rumani, hapjes së portës së Brandeburgut a rënies së murit të Berlinit, nisi demokracia. Normalisht sytë e shqiptarëve ishin tek Amerika. Janë akoma… Aq sa sot shumë prej tyre habiten kur Amerika (më saktë administratorë nga bota e lirë) shtrëngojnë dorën me ish komunista që akoma drejtonë. Nga diktati i Enver Hoxhës kemi humbur thuajse një qytet me shqiptarë. Mirëpo dosjet e komunizmit akoma nuk janë hapur. Një qytet me shqiptarë, por askush, asnjë, sikur një i vetëm të jetë dënuar për krime kundër lirisë dhe të drejtave të njeriut. Madje sot një aradhë e tërë pinjollësh të diktaturës qeverisin, dhe Amerika u thotë shqiptarëve go on. Diktaturat janë një makineri ku pavarsisht përpjekjes kafkiane a absurdit xhoisjan duhet t’i jetosh që t’i kuptosh. Eshtë kjo arsyeja që sot demokracia shqiptare dominohet nga autoriteti i njëshave në të dy krahët. Komunistët i ke sot me shumicë dërrmuese socialtë, i ke brenda demokratëve dominues, shtresa e të përndjekurvë o kanë ndërruar jetë, kanë marrë detin, tek-tuk janë totalisht të dashuruar me ata që i kanë shtrydhur, ndërkohë që brezi i ri o ikën, o ëdnërron të përputhet. Dhe ta dish, tesera e Partisë është po aq e fortë sa edhe në komunizëm. Tani, për të mësuar më shumë për Enverin, merr pjesë në një kongres, konventë, a zgjedhje post zgjrdhore të njëshave. Dil një xhiro nga burgu i Spaçit, Kampi i Tepelenës, Savra, Gjaza etj. Dil sa shqiptarët nuk i kanë shfarosur të gjitha, nuk u duhen për memorie. Çfarë të të tregojnë, të zezat e baballarëve? Mirë bëni që shpallni non grata të korruptuarit e demokracisë. Po ata, kriminelët e komunizmit kur do i shpallni. Shqiptarët vet nuk kanë ndërmend, po të kishin, kishin hapur dosjet. Të paktën bëjeni ju zonja ambasadore. Se do e lehtësoni shpirtrat e humbur, sidomos ata që nuk kanë as varr.

Një urra për fuqizimin e kultit të individit

June 14, 2021 by dgreca

Opinion Nga Ilir Levonja/

Fitoret e tipit me mbi 80%, nuk vinë nga zgjedhjet, por nga votimet. Se ku është diferenca mes zgjedhjeve dhe votimeve, kujtoni ato të kohës që bëheshin me saze. Këtë bëri edhe dje grupi rreth Lulzim Bashës të ashtuqujtur Partia Demokratike. Ndaj ata që iu gëzuan më shumë kësaj fitore ishin qeveria, fanatikët brenda PD-ës që çdo zë ndryshe e trajtuan si armik të klasës, popullit dhe pa dyshim të liderit a kultit të tij të individit. Fal internetit shumë drejtues qarqesh postonin me krenari se në zonat e tyre votimi kishte përfunduar me mbi 95% pro liderit aktual. Ata që e konsiderojnë këtë një fitore të thellë nuk kanë bërë asgjë tjetër vetëm sa kanë firmosur opozitarizmin e përjetshëm. Kanë çimentuar kultin e individit dhe kanë brejtur më shumë të djathtën apo Partinë Demokratike. Dhe nuk janë të rastësishëm, pasi janë pikërisht ata me të cilët Lulzim Basha humbi zgjedhjet e përgjithëshme. Nderi e donte që jo vetëm Lulzim Basha, por edhe grupi rreth tij, deri sa i humbën zgjedhjet duhet të hapnin krahun. Nuk e bën, ndaj edhe këto dy javë ne pamë një luftë të ashpër brenda familjes si me përjashtime, bllokim listash, sms për mos pjesmarrje, një ligësi dhe trysni karshi çdo anëtari, presione a trysni që kurrë nuk ndodhi në zgjedhjet e përgjithëshme. Ishte një shanc i madh edhe për vendin, mbase ai elektorati gri, shqiptarët nuk do dëgjonin më broçkullat e dështimit në lidhje me gjoja korrupsionin e Berishës, Bashës. Mbi vilat e gjirit të Lalzit etj. Mbi pasuritë e Ilir Metës dhe varfërinë e epike të pushtetarëve të majtë. Por nuk ndodhi… Kjo makineri do rizgjohet rishtas. Po ashtu edhe sytë nga krahu djathtas do ngopen me denoncimet dixhitale të Sali Berishës, denoncime që nuk sjellin asnjë dobi tjetër, vetëm pushtetin e Edi Ramës. Madje çdo protestë civile do mbetet po aq pa përkrahje nga opozita, për faktin e thjeshtë, emrat fitues nuk ngjisin. Nuk u afrohen dot…, janë të pabesueshëm, të konsumuar dhe të kompromentueshëm. Sado deklarate bombë të bëj Sali Berisha, është një oxhak i fikur. Kjo për arsyen më miturake, atë të kohës. Koha është një hon gjigand dhe lum kush e kupton këtë. Ata që rrojnë me kujtimet janë robër të saj, jo misionarë të vetvetes dhe vendit ku jetojnë. Nëse sot e djathta do kishte bërë zgjedhje normale, do kishte pa asnjë diskutim një lidership të ri. Por nuk e bëri. Dhe kjo ka një shpjegim të vetëm. Sot e djathta nuk i shërben më ineteresave të qytetarëve, por të disa emrave brenda saj. Interesave të tyre familjare, bizneseve. Ashtu si qeveria komçesioneve dhe oligarkëve. Një dualitet i turpshëm që po e vdes atë vend.

Dorëheqja publike e Gramos Ruçit si Show politik

June 12, 2021 by dgreca

Nga Ilir LEVONJA/

Dorëheqja e Gramos Ruçit është një show publik i vazhdës së gënjeshtërt të jetës sonë sa sociale aq edhe politike. Ku mbi të gjitha, krejt e pamoralshme. Aq sa të shpifet kur shikon deri simpati gjoja të djathtësh mbi karrierën a aktivitetin e tij. Them e pamoralshme për faktin se nuk është 30 vjetori i Partisë Socialiste. Ata që e quajnë si 30 vjetor gabojnë. Kjo Parti është krijuar a themeluar në nëntor të vitit 1941. Pra 80 vjet e 4 muaj. Dhe gjatë këtyre viteve ka arritur theqafjen e vendit së pari me luftën e klasave. Dhe së dyti, me ekonominë e përbashkët, monopolin e dhjerë shtetëror që arriti kulmin e largimit të qytetarëve më 2 korrik 1990. Ne nuk ishim asgjë tjetër, por huliganë ambasadash, rrëmbyes anijesh, muhaxhirë malesh etj. Ndërkohë ekonomia reale për mbijetësën kombëtare. Rezultati, sot 40% e shqiptarëve jetojnë botës të shpërndarë. Dhe për më keq akoma, çdo i ri, e re, student ka vetëm një dëshirë. Të iki. Para 30 vjetëve kjo Parti ndërroi vetëm emrin. Tashmë janë bërë virale ato pamje kur gjindja e sallës e nëmi Dritëro Agollin për atë që ai kërkonte, a) ndarjen nga e kaluara dhe b) ndërrimin e emrit. Të ndërrosh emrin nuk do të thotë se ndërron brendinë tënde, fytyrën, trurin, frymën. Për më tepër që ne themi, atë që, ujku qimen e ndërron por zakonin nuk e harron. Partia socialiste është ndofta forca më jetë gjatë politike për shkak të dhunës karshi partive simotra të kohës dhe qytetarëve të vendit. Madje Partia me histori bastardimiesh, bastisjesh, kampesh përqëndrimi, torture e shfrytëzimi për shkak jo të votës së lirë, por votimeve. Vetëm pas vitit 1944 e deri më 1990-ën, janë aq të internuar e të burgosur sa fare mirë mund të krijoje një qytet me përmasat e Burrelit a Tepelenës. Kontribut për të demaskuar këtë barbari të luftës së klasave, ka dhënë edhe kryeministri aktual me një vepër bashkëautoriale me Ardian Klosin, Refleksione 1992. Megjithatë vetëm reflektim nuk pati. Madje ai sot adhurohet pikërisht për praktikat e tipit One man show, një diktator tipik lindor duke bërë krenar deri vet Enver Hoxhën.

Eshtë Partia që përndoqi klerikët, madje shëmbi objektet e besimeve fetare më 1967-ën. Partia që fuste armë natën dhe në mëngjes çonte policët të arrestonte fretërit, hoxhallarët, dervishët etj. Sa sot fal dhunës së kësaj Partie nuk gjënden eshtrat e sa e sa shqiptarëve. Të ngjethet mishi kur lexon për krimet në kampin e Tepelenës, se si një nënë shqiptare vjedh eshtrat e foshnjës së saj për t’i marrë me vete në vend internimin e radhës. Janë makabritete që kurrë nuk u vu drejtësi, kurrë nuk u kërkua falje. Aq sa kjo forcë politike sot ka kurajon të bëj show publik dorëheqjen e një ishministri të brendshëm të diktaturës. Mjafton të lexosh aktivitetin politik të Gramos Ruçit dhe të kuptosh se sa të pamoralshëm jemi si shoqëri në raport me njëri-tjetrin. Ai që sot e quan histori suksesi Gramos Ruçin është bashkëfajtor po aq sa xhandarët e Enver Hoxhës dhe Sigurimit të Shtetit. Vendi im sot është një katastrofë sociale për shkak të harresës dhe urrejtjes karshi njëri-tjetrit. Ata që ulërasin për vrasjet e bulevardit të janarit 2011, do bëjnë mirë të ulërijnë edhe për vrasjet e 2 prillit 1991 në Shkodër. Se vendi nuk njeh dashuri ndryshe. Vendi nuk është i dhunëtarëve. Gramos Ruçi ishte dhe është përgjegjës i drejtëpërdrejtë, megjithatë fal moralit të ulët të shoqërisë shqiptare, bëri një karrierë plot 30 vjeçare në instancat më të larta. Në botën perëndimore ku gjoja përpiqemi e militojmë të shkojmë, do ishte një mbetje publike. Dhe jo vetëm ai, por shumë syresh.

Këshillë për Demokratët: Harxhoni energji për unifikimin…

May 25, 2021 by dgreca

Nga Ilir Levonja/ Gjatë fushatës së fundit, kur pyesje lart e poshtë për Agron Shehajn, të thoshin, oh ai do fitoj. Me atë e kemi të sigurt iks zonë elektorale etj. Sot që ai kandidon, e quajnë mosmirënjohës. O shokë, boll me përbaltje. Në fund të fundit edhe Agron Shehaj është demokrat, madje fitues i madh. Ka të drejtë të kandidoj? Duhet ta keni si model të së djathtës, veproni e respektojeni po ashtu siç edhe vepruat gjatë fushatës. Madje jo vetëm ky Agroni, por edhe ndonjë deputet tjetër që theu herësin e votave, siç është rasti i Luçiano Boçit në Elbasan, të ofrohet e të kandidoj. Më të votuarit duhet të kandidojnë, kaq dhe thjesht. Të tjerat janë si t’i nxirrni sytë vetes. Luli nuk ka përse ta ketë të vështirë t’i pranoj. Duhet ta kuptoni, ai i pari që ashtu si tek sportistët edhe në politikë ka një cikël që mbaron gjithmonë. Ndaj mos përbaltni Agron Shehajn por të shqetësoheni për përjashtimet brutale, për rregullat e lojës me teza absurde ke bërë ao nuk ke bërë fushatë. Kjo që po ndodh sot tek e djathta, nuk i shërben vetëm asaj, por kultivimit në përgjithësi të demokracisë shqiptare. E majta u bë një model i Llukashenkos, të paktën të mos bëhet e djathta. Nëse në Minskun e lodhur Llukashenko del me kallashnikov në dorë, Edi Rama ju ka mbytur me propogandën. E kam fjalën për garën plot konkurencë. Nëse aty do zhvillohet një garë plot konkurencë, fiton edhe demokracia shqiptare. Sot të gjithë ata që ishin në listat e Lulit e quajnë mosmirënjohës Agronin. Sepse gjoja Luli e ka vendosur dy herë të kandidoj. Kjo tregon se sa e ashpër është lufta brenda një force. Zakonisht kjo ndodh kur aty fuqizohen klanet dhe vritet statuti. Aq sa të vjen pështirë kur shikon se si një figurë deformon ato pak radhë, madje bën shtojca nenesh si e si t’i bëhet krah kryetarit aktual. Mendoje pastaj se çfarë mund t’i bëj ky person Kushtetutës së vendit. Epoka e Lulit mbaroi. Mirë do bënte të hapte krahun. Nuk e bëri, është një përgjegjësi personale e tij. Pretendimet për vjedhjen e zgjedhjeve, masakrimin e votës etj., janë humbje kohë. E para sepse si KAS apo çfarë institucioni tjetër gjoja gjykatës i zgjedhjeve, janë me anëtarë të dominuar nga shumica. Çfarë prisni që ata të varin veten? Tek ne nuk ka linduar akoma nëpunësi i statutit civil, i kemi me shumicë ata të teserës së partisë. E dyta edhe sikur të vërtetohen vjedhjet, rezultati nuk ndryshon. Shikojeni humbjen në sy dhe pranojeni. Ajo zuri fill që tek ulja e bërja gjoja e reformës zgjedhore me Damian Gjiknurin. Tjetra tek mos menaxhimi i duhur i vendimeve të forta, si djegia e mandateve. Kur them të forta kam parasysh, o shkoi deri në fund e flijohu, o hap krahun. Luli shkiste. Vendim i fortë ishte dhe mosfutja në zgjedhjet lokale 2019. Por me një përfundim pa bythë. Protestave në mbarë vendin Luli u hodhi kova me ujë duke u thënë që shihemi në shtator. Vetëm Lulzim Basha çon me pushime protestuesit. Dhe mos të harrojmë, i gjithë mandatati i dytë i Edi Ramës, ishte një krizë edhe sociale. Dimri i ashpër i studentëve 2019-2020, fermerëve etj., që kurrë nuk ngjitën me opozitën për shkak të emrave të përfolur në krye të saj. Duket se një vend i tërë është marrë peng pikërisht për shkak të këtyre emrave. Një propogandë e tërë i ka vënë poshtë sot shqiptarët, aq sa studiot e tyre japin debatet në konfliktin e gadishullit palestinez. Çështjen non grata të Sali Berishës…, madje këtu, u duhet thënë të majtëve t’i ruajnë argumentat e shumta që kanë karshi Berishës, edhe kur të dëgjojnë emrin Edi Ramës. Të mos harrojnë, vet Edi Rama për ish kryetarin e Bashkisë së Durrësit kur u shpalla non grata (2019) tha, që, nuk më intereson fare mendimi i DASH-it, ky person është miku im. Të vjen të vjellësh kur shikon e dëgjon analistët e majtë që merren me lëvizjen brenda të djathtës. Ndërkohë një tip Llukashenko pret shirita banesash me fondet e Bashkimit Europian. Mbaroi epoka e Lulit, me sukses vetëm humbje. Një emër i ri, i bën më shumë se mirë së djathtës pastaj vendit. Një studio e tërë mbrëmë shfrynte me pyetje të panevojshme si, a do shpallësh Sorosin non grata? Të djathtëve më parë se Sorosi u duhet një plan program riunifikimi, një plan program për shqiptarët, të tjerat zbythen vetiu. A do i dalësh në krah Sali Berishës? Sali Berisha është sot tabela më haraçin më të lartë për të djathtën. Këtë më mirë se të djathtët e di ai, Edi Rama, ndaj studiot e tij merren me gjoja krimet e Sali Berishës. Kjo është absurde, pasi në Shqipëri, akoma nuk janë shpaguar krimet e komunizmit. Ose ca pyetje idjote si, e vërtetë që gjatë fushatës punove për emrin tënd? Absurditet…, paçim sa më shumë të tillë që punojnë për emrin e tyre në nja garë elektorale. Se do i shikoni rezultatet. E djathta duhet me domosdo të përqëndrohet tek vetja. E gjitha duhet të jetë një fair-play. Agroni rezulton se është i dyti më i votuari. Megjithëse në raport me titullarin që humbet zgjedhjet, i bie të jetë më i miri. Kurse ju e quani mosmirënjohës. Në fakt është më i miri. Dhe si i tillë duhet të jetë krenaria juaj, jo ta përbaltni!