asllan Bushati – Dielli

“ KONKURS” PËR GËNJESHTRËN MË TË MIRË

January 28, 2021 by dgreca

NGA ASLLAN BUSHATI/ Një mbrëmje, në klubin e gjuetisë së qytetit, ishin mbledhur disa gjahtarë dhe pasi kishin rrukullisur disa gota raki, filluan të tregonin me zë të lartë “bëmat” e tyre në gjahun e sezonit. Nja dy tavolina më tutje u kishin dhënë “zjarr” ligjëratave disa peshkatarë për “trimëritë” e tyre në det e në breg. Nga fundi i sallës, disa djem të rinj, duke bërë potere nuk lanë bjonde e brune të qytetit pa përmendur. Në një kënd pa shumë drita, ishin ca hajdutë profesionistë që po flisnin me zë të ulët për punët e tyre. Kurse në një cep, nga shiheshin të gjithë “pijetarët” po pinin e mbanin shënime disa disa politikanë.

Rastësisht këtë pamje të kubit gjuetisë e pikasën: një gazetar, një arkiolog dhe një studiues. Duke biseduar me njeri tjetrin thanë: more a do të ishte mirë të bënim një konkurs se kush tregon gënjeshtrën më të mirë? Të tre ranë dakort se ishte një ide e bukur dhe zbavitëse. Ashtu bënë, nxorrën afishet, caktuan kohën e vendin dhe konkursi filloi, por për çudi hajdutët dhe politikanët nuk erdhën. Pa marrë parasyshë këtë fakt, dhe duke parë se pjesmarrja e profesioneve të tjera ishte e bollshme, juria filloi nga dëgjesat e konkurentve.

I pari foli për anijet kozmike, alienët, yjet, galaktikat etj. Një tjetër tregoi për nëndetset, faunën nënujore, mbrekullitë e padukëshme nën uji etj. Dikush për zoqt, dikush për peshqit, dikush për pyjet, egërsirat … dikush ..dikush…Në fund mbeti njeri pa folur dhe tha: unë s’kam çfarë të them se u thanë të gjitha. Por juria nguli këmbë se duhet të thoshte diçka dhe ai për të mos patur qefmbetje më në fund tha: “unë kam 26 vjet martuar dhe nuk kam bërë asnjë herë dhe për asgjë sherr me gruan”.

Juria u mblodh dhe pas shumë diskutimesh mërriti në përfundimin se gënjeshtra më e mirë ishte ajo që tregoi konkuruesi i fundit.

Këtë ndodhi e kishin marrë vesh disa ndërkombëtar në Tiranë (zyrtarë, biznesmenë, bankierë,turistë, avanturierë etj) dhe thanë: more sikur edhe ne ta organizonim një konkurs të tillë me politikanët shqiptarë? Njeri tha ide e mirë, tjetri tha kjo nuk shkon, tjetri tha ta bëjmë për shqiptarët në rajon, kurse i fundit tha mirë se po e bëjmë, po ku ti gjejmë konkuruesit se as këto në Tiranë, as ato në Prishtinë pa le më ato në Tetovë-Shkup nuk vijnë. Ai më sarhoshi tha: unë mendoj të pyesim diasporën shqiptare për politikanët e vendlindjes së tyre. Ashtu u bë dhe filoi mbledhja e të dhënave të konkursit.

Njeri emigrant nga Greqia tha: Sali Berisha është njësh. Ai i projektoi vetë piramidat financiare në 1996 për përfitime personale. Ai shpërndau armët në 1997, ai vrau bashkpuntorët e tij, ai bëri grusht shtetit, ai i fali detin Greqisë. Një tjetër ja priti: ik ore tutje se Aleksandër Meksi e ka pohuar me gojën e tij gënjeshtrën se asnjë qeveri në botë nuk mund ti realizojë gjithë premtimet elektorale. Kështu kur realizohen shumica quhet punë e mbaruar.Gënjeshtër meksiane 24 karadëshe.

Tjetri tha Fatos Nano ishte gënjeshtar më i mirë, se ai i bëte bashkë socializmin e kapitalizmin, Enver Hoxhën e Maon Ce Dunin, raki rrushi e kumbulle, ato që i thoshte sot ,nuk i mbante mend të nesërmen. Shkurt rrumpalla gjëja më e mirë shtetrore shqiptare.

Një zëçierrë nga Italia tha: ju parafolës qenkeni kot. Ilir Meta është kapedan në këtë fushë. Ai i ka provuar të tëra si: deputet, ministër, Zv.Kreyeministër, Kryeministër, Kryeparlamentar, President… nuk e di për më tutje. Në gjithë këtë rrugë ka provuar, shijuar, hëngër e kafshuar pak më mirë se të tjerët.

Një shqiptaro- amerikan nga Peja tha: ore ju të Shqipërisë qenkeni prapa botës. A keni dëgjuar ju për Hashim Thaçin me shokë? Ata janë flamurtarë dhe më të mirët për këtë konkurs. Një miku im nga Gjakova duke qësëndisur ate nga Peja tha: ore mos bëj hajgare se ju pejanët e dini mirë se Isa Mustafa me djelmëni është kalemxhiu më specialist në Dardani. Ai është ujk që edhe në se kopenë të gjithë e han, nuk len as namë e as nishan.

Një antar i Shoqatës Dibra nga Stetenajllendi i NY tha: hajde ore mik hadje, se s’keni parë ju Ali Bej Ahmeti e Mendu Bej Thaçi, që të marrin gjak në vetull pa dalë fitimtarë të konkursit.

Një shqiptaro- amerikan nga Michigani tha: Vazhdoni e merruni ju me xhaketa të vjetra politike që s’kanë asnjë shans me fitu konkursin e shpallur. A keni dëgjuar ju për Edi Ramën, (Skënderbeun e ditëve tona), që e njeh gjithë bota pale më shqiptaria e erdogania.

Shëndetsi falas, arsim për kë do e si ma do, hashash të shkatërruar në përmasat 99.98 përqind, korrupsion zero e shërbim shtetror shembullor. Asnjë të inkriminuar në qeveri, parlament e në institucionet vendore. Asnjë dështim në ekonomi, asnjë rritje taksash, asnjë dështim në diplomaci.

Një emigrant shqiptarë nga Zvicra tha; ai i Michiganit mirë e ka, por ka harruar të shtojë se Edi Rama ka shokë të shkëlqyer në rrugtimin e tij si: Tahiri, Xhafa, Ahmetaj, Balla, Gjiknuri,etj që janë shembulli i ndershmërisë e të pa përfolur për asgjë negative.

Organizatorët si për shumë të tjerë, kërkuan edhe mendimin tim. Unë pa asnjë hezitim, madje pa u menduar fare, votën time ia dhashë Kryeministrit tonë shumë të nderuar Zotit Edi Rama.

ZGJEDHJET E 2021 NË DARDANI

January 19, 2021 by dgreca

Nga Asllan Bushati/

Fillimisht dëshiroj të kërkoj mirkuptim se gjithmonë në shkrimet e mija, përdor emërtimin iliro-shqiptar “Dardania” në vend të “Kosova”. Këtë e bëj për shumë arsye të njohura, por edhe për faktin se në këtë moment nuk do të ishte e drejtë ndalesa për shpiegime për këtë problem, kur objekt i shkrimit janë zgjedhjet.

Sic dihet tashmë, zgjedhjet e përgjithëshme atje, janë dekretuar të mbahen më 14 shkurt 2021. Ato, pas mëvetsisë nga Serbia dhe vecanërisht pas shpalljes së pavarsisë, janë bërë disi të shumta. Disa janë të mendimit se kjo është një gjë e mirë se demokracia është në veprim e zhvillim. Disa të tjerë nuk e përkrahin shpeshtësinë e zgjedhjeve duke gjykuar se qeverive të zgjedhura duhet të ju jepet koha e duhur për të mundësuar realizimin e detyrimeve të marra para votuesve të tyre dhe shtetit Dardanisë. Edhe unë rreshtohem me këto të fundit.

Por le të shohim si paraqitet situate parazgjedhore atje dhe cilat janë pritshmëritë e rezultateve dhe disa nga opsionet qeverisëse paszgjedhore.

Partia Vetvendosja dhe udhëheqësi i saj Albin Kurti, kanë shumë gjasa të jenë më të votuarit, aq më tepër që kësaj force ju bashkangjit edhe Vjosa Osmani. Por ceshtja shtrohet a do të jenë ata në gjendje që të fitojnë pak më shumë se gjysmën e elektoratit (vendeve në Parlament) dhe të formojnë qeveri pa shtesa e “paterica”? Kjo është pak e dyshimtë, por për një moment po e marrim si të mirqënë. Ky opsion mund të ndodh se elektorati mendon se VV-ja është e pakorruptuar, nuk është vënë në provë për një mandat të plotë dhe se asaj i është bërë një hile e madhe nga ndërkombëtarët dhe një pabesi nga LDK-ja ose më shkurt nga Isa Mustafa.

Ky opsion mund të funksionojë, por assesi për zgjedhjen e Presidentit që i është premtuar Vjosa Osmanit dhe që për këtë kërkohen 80 vota. Pra Vjosa Osmani nuk mund të zgjidhet Presidente nga VV-ja, madje ndoshta as edhe Kryetare e Parlamentit.

Në rastin kur VV-ja dhe Vjosa Osmani, do të siguronin më pak se gjysmën e votave të Parlamentit, atëherë do të kërkonin ndihmën e të tjerëve dhe situata do të ishte akoma më e komplikuar dhe më komplekse.

Në këtë rast, oferta më e afërt do të ishte AAK-ja, por kjo është e shoqëruar me kërkesën që Ramush Haradinaj do të ishte President. Pra del se Vjosa Osmani është e përjashtuar edhe si Presidente edhe si Kryeparlamentare.

Isa Mustafa në deklaratat e ditëve të fundit, nuk e ka përjashuar mundësinë e një bashkpunimi të ri me VV-në. Por Albin Kurti nga ana e tij, është plot mllef me LDK-në e vecanërisht më I.Mustafën për “tradhëtin” që ju bë në mandatin e shkuar. Kështu për Albin Kurtin bashkpunimi me LDK-në do të ishte opsioni më fundor. Në një bashkpunim të tillë Vjosa Osmani do të ishte tërësist e përjashtuar.

VV-ja në rastin kur nuk ka votat për të udhëhequr e vetme, (si forcë e majtë që është), mund të bënte një koalicion të qëndrueshëm me PDK-në. Këtë mund ta bënte se nuk është vetëm majtizmi që i bashkon, por edhe disa arsye të tjerë si: Hashim Thaci si “armiku më i egër i Albin Kurtit ” tashmë është prapa hekurave; Enver Hoxhaj është më i pranueshëm e më bashkpunues; PDK-ja ka pësuar si të thuash një “nokdaun” etj. Por kjo qasje do ti kushtonte VV-së postin e Presidentit dhe të Kryeparlamentarit. Pra edhe në këtë rast Vjosa Osmani do të ishte e “djegur”.

Mund të ndodh që VV-ja të jetë forcë e parë, por të mos arrijë të formojë qeverinë. Kurse LDK-ja dhe PDK-ja duke qenë forcë e dyte dhe e tretë të hyjnë në koalicion e të formojnë qeveri të përbashkët sic kanë bërë edhe herë të tjera . Në këtë rast “ e ftuar nderi” do të ishte AAK-ja dhe President Ramush Haradinaj, kurse Albin Kurti edhe Vjosa Osmani do të dilnin të humbur.

Si përfundim, në gjykimin tim, forcë e parë do të jetë VV-ja dhe Kryeninistër Albin Kurti dhe për të mos patur zgjedhje të tjera më afër postit të Presidentit është Ramush Hradinaj, kurse Vjosa Osmani pothuaj është e “djegura”.

DUKE I THËNË LAMTUMIRË 2020-tës…

December 31, 2020 by dgreca

Nga Asllan Bushati/

Ky vit i vështirë për shqiptarët (si për gjithë globin), mendoj se do të përmendet në statistikat e ardhëshme, të paktën për një shekull si: viti i pandemisë botrore, i koronavirusit, i humbjeve në njerëz,biznes e në cdo gjë. Por mund të quhet edhe viti i maskave (kundërgazeve), i ndryshimit të sjelljeve në raport me vetvetë, shokët, miqt, ditlindjet, fejesat, martesat e deri tek veprimtaritë mortore.

Familjarët që kanë patur humbje të pjestarëve të tyre, miqt, shokët e dashamirët që kanë patur dhimbje nga humbjet njerzore, materiale e financiare do ta ndiejnë gjatë peshën e këtij viti të mbrapsht.

Sot në ditën e fundit të 2020-tës, nga njerëz të ndryshëm, do të gjenden shumë shigjetime më negative, se këto që unë përmenda më lart. Por unë po mjaftohem vetëm duke thënë : mos pacim më një vit të tillë dhe ardhësh i mbarë për cdo shqiptarë o 2021-sh si viti i parë i dekadës tretë të shekullit 21.

Në trokitmat e këtij vitit të ri, kam dëshirë të parashtroj para bashkatdhetarve dhe organizmave të të dy shteteve shqiptare, disa pyetje për të ardhmen e Kombit tonë.

Së pari, ju Akademitë e Shkencave të Shqipërisë e të Dardanisë, a keni ndërmend të shpalosni ndonjëherë qetësisht, paqësisht e në mënyrë të argumentuar shkencërisht platformën e bashkimit mbarshqiptar? Ndokush mund të ju qortojë, shigjetoj e thumbojë, por jam i bindur se askush nuk do të mund të ju dënojë. A e ndieni se jeni shumë të vonuar?

Së dyti: ju parti politike (të vjetra e të reja), a keni ndërmend ti riformatoni programet tuaja në shërbim të bashkimit kombëtar? Dhe kur? Kur do të mund të “pushkatoni frikën për këtë temë” e të merrni hapur përgjegjësitë që ju takojnë? Politika (sic mirë e dini), është si plaselina ku në të nxehte formatohet e në të ftohtë ngurtësohet.

Së treti: Ju akademikë, katedra universitare, studiues të inkuadruar e të pavarur a do të flisni hapur për nevojën e bashkimit kombëtar? A do të bëni presion mbi politikën që ajo të lëviz më shpejt? Cfarë po prisni?

Së katëri: ju shoqata, (përfshi Vatrën), organizime të diasporës, biznesmenë, miq të politikanve në vendet ku banoni, a do ti vini në lëvizje miqt e shqiptarisë (në SHBA, BE e kudo), që jo vetëm ta mbështesin projektin e bashkimit kombëtar shqiptarë ,por edhe ata të bëhen aktorë e promotarë të këtij plani.

Duke ju uruar gjithë të mirat për vitin e ri 2021, shpresoj në mirkuptimin tuaj, por pse jo edhe mbështetjen për këtë kauz të madhe të rilindasve të Kombit. Mos mendoni se këtë mund të na e bëjnë të huajt për lëmosh. Jo. Duhet ta projektojmë e realizojmë vetë, por me mbështetjen e tyre. G Ë Z U A R.

MEZI TË PRITËM DEMOKRACI POR EDHE SHUMË U ZHGËNJYEM

December 8, 2020 by dgreca

-Përjetime personale në 30 vjetorin e demokracisë-

Nga Asllan Bushati/

Bindjet e mija se “socializmi do të jetë një e ardhme e lumtur për shqiptarët”, filluan të shemben që në vitin 1974, kur u pushkatuan: Beqir Balluku, Petrit Dume dhe Hito Cako (udhëheqsit kryesor të Ushtrisë Shqiptare).

Si shumë ushtarakë të tjerë në atë kohë edhe unë isha i tronditur madje disi edhe i tulatur. Kështu në një nga ditët e fundvitit 1975 kur po pinim një kafe në verandën e Hotel Turizmit në Berat me padagogun , mikun e familjes, profesorin e universitetit dhe Drejtor i Bankës Kursimeve Berat, Shukri Bulica (nga Kolosiani i Lumës), dëgjova prej gojës së tij të më thoshte se:”I kam njohur të tre. Nuk ishin sit ë thuash intelektualë të vertetë, por assesi nuk ishin tradhëtar”.

Kjo ishte hera e parë që mora një ” grusht të fortë” për të shkundur pak prej vehtes baltën e madhe të propagandës së kohës, për ”tradhëtin e tyre të madhe” ndaj atdheut. Sikur të mos mjaftonte kjo, në të njejtin vend në dhjetorin e 1976-tës, pasi ishin shpallur “armiq të partisë e të atdheut” grupi i ekonomisë me Abdyl Këllezi, Koco Theodhosin, Kico Ngjelën etj, Profesor Bulica më tha: ”Në një vend a hapsirë të caktuar që thonë se prona është e të gjithëve, por në fakt nuk është e askujt. Në një vend që të gjithë thonë pronën e ruajmë por në fakt të gjithë e vjedhin. Në një vend që thonë se pronën e përparojmë dhe e mirtrajtojmë, por në fakt e shkatrrojnë dhe e përdhosin. Kjo shoqëri është pa të ardhme dhe e destinuar të vetshkatrrohet”.

Ky ishte “grushti’ i dytë, që shembi përfundimisht bindjet e mija se i ashtu quajturi socializëm do të na sillte prosperitet, përparim e jetë më të mirë. Që nga kjo kohë kam menduar vetëm të kundërtën, megjithse isha pjesë e strukturave të mbrojtjes.

Trasferimi në Ministrinë e Mbrojtjes më mundësoi të njihesha edhe me intelektualë të sferave të ndryshme në Tirane. Njeri prej tyre shpesh më jepte fshehurazi të lexoja “axhanset” (pjesë nga shtypi i huaj i lejuar vetëm për një rreth të ngushtë njerzish të nomeklaturës). Prej tyre mësova shumë gjëra që smund ti shihja nga shtypi i brendshëm, e as nuk guxoja të flisja qoftë edhe një fjalë të vetme, por që me kalimin e kohës ato u bënë pjesë e akumulimit tim antikomunist.

Pas vdekjes së diktatorit Enver Hoxha, vecanërisht në Tiranë filloi një farë liberalizimi i mendimit në sferat intelektuale. Por në mjediset ushtarake ishte akoma cdo gjë strikte e në të ashtuquajturën “vijimsi e rrugës së Enverit”. Cdo kapërxim nga kjo linjë ishte fatale deri nga fundi i viteve tetëdhjetë.

Në “demostratën e heshtjes” që u mbajt në Tiranë, së bashku me mikun tim të ngushtë Nezir Murati, vendosëm të merrnim pjesë edhe ne. Para Hotel Dajtit u shkëmbyen me Ismail Kadarenë dhe Gramoz Pashkon me të cilët pa folur u përshëndeten vetëm me lëvizjen e kokës. Pak më poshtë tek Ura e Lanës po ashtu u përshëndetëm me Ing. Orhan Zarshati (nipi i Ismail Qemalit) dhe një arkitekt të cilit nuk ja kujtoj dot emrin. Nga kjo “shëtitje“, pas dy ditësh miku im Nezir më tha :” Ruhu se Kico Mustaqi (Ministri) e Agim Zamani (shefi sigurinit Ushrisë) se ta kanë rihapur dosjen, por mos të të hapin varrin”.

Pas ardhjes për vizitë në Shqipëri të Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-së Perez De Kualar, situate u fermentu akoma më shumë dhe mendimi i lirë u bë më i pranishëm në biseda të lira. Kurse në shtypin e shkruar bënë efekt shpërthyes një shkrim i Dr. Sali Berishës dhe Dr. Ylli Popës. Pas tyre erdhën ngjarjet e 2 korrikut me hyrjen e mijra të rinjëve në selitë e ambasadave në Tiranë, takimi i Ramiz Alijës me intelektualët, largimi i Ismail Kadaresë për në Francë dhe greva e studentëve që coin ë përmbysjen e sistemit një partiak dhe më 8 Dhjetor 1990 krijimi i Partisë Demokratike (si sot 30 vite më pare).

Për mu si person kjo ka qenë një ditë e madhe e historisë tonë, por nuk ka qenë e tillë për shumë ish kolegë të mijët. Madje disa prej tyre më vonë u bënë shtysë për rebelim e përmbysje me dhunë të segmenteve të shtetit.

Pikpamjet e mija politike nuk i fsheh aspak, ata janë të djathta (edhe familja ime ishte përkrahëse e Mbretit Ahmet Zogu). Por i respektoj plotësisht edhe pikpamjet e së majtes së moderuar (por jo ato komuniste). Në gjykimin tim as pikpamjet e djathta dhe as ato të majta të moderuara nuk janë antikombëtare. Antikombëtare janë ekstremizmat e të dy krahëve dhe veprimet e papërgjegjeshme të atyre që qeverisin duke e konsideruar vehten zot (pronar) të vendit. Që e trajtojnë hapsirën, mjedisin, pronën, punën e investuar si placë për të nxjerrë përfitime personale.

E djathta në këto tri dekada ka bërë gjëra madhore që do të mbahen mend si lëvizja e lirë e shqiptarve, pranimi në NATO, shkatërrimi i shumë bandave kriminale, zgjerimi i biznesit të vogël, punësimi, mbajtja e taksave të ulta, e shpenzimeve të vogla qeveritare ne qendër e në bazë, ulja e dificitit buxhetor etj. Por nga ana tjetër ajo dështoi: me skemat piramidale që i plasën si bombë në duar, me paaftësinë për të vendosur rendin e rregullin e një demokracie funksionale, me pronën,korrupsionin, me dënimin e krimeve të komunizmit, me lejimin e varrezave greke në hapsirën e shtetit shqiptar etj.

Kurse e majta në përpjekjen për shtet ligjor, instaloi shtet policor. Në përpjekjet për një të majtë të moderuar instaloi një amalgam absurde “alla rilindase” si reminishencë e PPSH-së. Me fjalë e luftoi korrupsionin, kurse me vepra e shumfishoi atë. Në vend të luftës kundër krimit të organizuar e shtoi atë , madje e solli në Parlament, qeverinë qëndrore e lokale. Në vend të zvoglimit të dificitit buxhetor e coi atë afër nëntëdhjetë përqindshit. Në vend të zvoglimit të taksave i shtoi ato, në vend të zgjerimit të vendeve të punës dështoi tërësisht sa rreth 450 mijë të rinjë u larguan nga Shqipëria etj etj.

Mezi e pritëm demokracinë, por jemi totalisht të zhgënjyer në këto tri dekada. Një poet para disa vitesh duke parë shumimin e fenomeneve negative tha:”Në qofsh e tillë demokraci, mos ardhësh kurrë”. Unë nuk mund ta them këtë ,se demokracinë në vendin tim e dua shumë, por më besoni se personalisht jam i dezilizionuar në kulm , vecanërisht me qeverisjen e sotme të Edi Ramës.

PRITSHMËRITË NGA ZGJEDHJET PRESIDENCIALE NË SHBA

October 26, 2020 by dgreca

Lereni komunitetitn të bëjë atë që gjykon se është më e dobishmja për ne në SHBA dhe për Kombin/

NGA ASLLAN BUSHATI-

Edhe pak ditë na ndajnë nga zgjedhjet presidenciale të vitit 2020 në SHBA. Ata po vijnë në një kohë jashtzakonisht të vështirë e të paimagjinueshme që na imponoi pandemija botrore e koronavirusit kinez. Pra, në kohë krize ekonomike botrore (kuptohet dhe amerikane), kohë krizë shëndetsore, kohë krize të brendëshme e të jashtmë për cdo vend, (politike e diplomatike), kohë e streseve madhore dhe mbi të gjitha paqartësie e besimi për të ardhmen.

Në SHBA, masmedia, stafet elektorale të të dy krahëve të politikës, e kandidatët për president, i kane cuar përceptimet programore në kufijt e të pabesueshmes. Si asnjëherë më parë, ka akuza të dyanëshme në skajet e të papranueshmes për: korrupsion, neglizhencë, paaftësi, indiferencë, mosmenaxhim e deri qëndrime rracore e antikushtetuese etj. Këto e kanë polarizuar mjedisin shoqror deri në kufijt e një “lufte klasore” krejt të panevojëshme, vetëm për ruajtjen ose përmbysjen e karrigeve qeverisëse.

Në gjykimin tim e majta amerikane para dhe pas ardhjes në pushtet të Presidentit Trump e teproi shumë me informacine jo të besueshme për: histori rozë me femra që para tridhjetë viteve, me insistimin e ndihmesës së segmenteve sekrete ruse në rezultatin e zgjedhjeve të 2016-tës, të cilat me dokomenta u rrëzuan. Po ashtu me kundërshtimet për emrimet në Gjykatën e Lartë, me sistemin shëndetsor, emigracionin, mjedisin, diplomacinë për Iranin, Korenë e Veriut, NATON etj, ku lihet të kuptohet se njera palë është patriote e tjetra jo patrote. Kjo ka ndjellë e frymëzuar segmente ekstreme të dhunëshme në rrugë e në mjediset qëndrore të shumë qyteteve duke dhunuar policinë, pronën e qytetarëve, rendin e qetsinë publike. Pse? Për karrigen e pushtetit.

Edhe e djathta nuk e ka ruajtur qetsinë dhe menaxhimin e situatave si forcë në pushtet që ka detyrime pavarsisht bindjeve politike. Shpesh ajo ka rënë në “grackën e skifterve” të së majtës duke i quajtur pikpamjet e tyre politike si “socialiste”e “komuniste” e duke insistuar se ata janë mina në themelet e Kombit Amerikan. Pse? Vetëm që të blokohet rrotacioni për karrigën e pushtetit.

Parë nga këndshikimi mbarshqiptar, pavarsisht nga dallimet substanciale të dyja krahët e politikës amerikane, ata kanë treguar e tregojnë ndiesi positive për shqiptarët. Ata e dinë mirë se ne jemi dashamirësit më të mëdhej amerikan në planet. Ne nuk kemi qenë, nuk jemi aktualish dhe nuk do të jemi asnjëherë edhe në të ardhmen jashtë planeve korente e perspective përkrahjes amerikane pavarsisht se kush është e do të jetë në pushtet (republikan apo demokrat).

Nisur nga sa më sipër, më duket fëminore e deri qesharake rreshtimi apo thirrjet e medjave shqiptare, e aq më keq e politikanve të caktuar, për të përkrahur këtë apo atë forcë politike, këtë apo atë president në këtë process zgjedhor.

Kryeministri ynë Edi Rama, në procesin zgjedhor 2016 në SHBA, bëri gafën më të madhe politike, deri rrugacrore, me deklaratën që tha për Presidentin Trump. Kjo sigurisht që nuk kaloi papasoja, madje na baltosi të gjithë ne që jetojmë këtu në SHBA. Atëhere lypset të mësojmë nga këto qëndrime diletante dhe të lihet rehat komunitetit shqiptaro- amerikan që të votojë lirshëm e në përshtatje me interest personale, familjare, të komunitetit dhe të Kombit.

Komunitetit shqiptaro- amerikan, ka nevojë për të patur miq e dashamirë në të dy krahët e politikës amerikane. Për të patur miq tek të zgjedhurit vendor, në Kongres, Senat, Departamentin e Shtetit dhe po të jetë e mundur edhe në Shtëpinë e Bardhë. Vetëm kështu do ti shërbehet më mirë komunitetit dhe Kombit. E them këtë se vendimet më të rëndësishme për Kombin tonë janë marrë këtu në SHBA, dhe roli i këtij komunitetit shpesh ka qenë vendimtar e shpëtimtar dhe i tillë do të jetë edhe për të ardhmen.

Komuniteti shqiptar lypset që me mencuri të menaxhojë votën e përqëndruar. Ajo mund të përqëndrohet për një antar të këshillit bashkiak, për një asamblist, kryetar bashkie apo guvernator, për një kongresmen apo senator etj.

Në rastin konkret të zgjedhjeve presidenciale të 3 Nëntorit këtij viti, në qoftë se vota e komunitetit shqiptar vecanërisht në Michigan e Florida adresohen për Presidentin Trump, atëherë ka shumë gjasa që ata ta cvendosin balancën në favor të zgjedhjes tij si President i SHBA-së. Nga ana tjetër, në NY cdo votë për Trump do të ishte votë e djegur se mjedisi është madhor për demokratët. Kjo nënkupton atë që përqëndrimi i votive është mencuri dhe i rëndësishëm.

Si përfundim, ajo që më duket si substanciale për ta ritheksuar në këtë proces zgjedhor, është nënvizimi edhe një herë i faktit se mediat dhe politikanët shqiptarë duhet të heqin dorë nga tifozllëku për ta drejtuar komunitetin në një kah të caktuar partiak. Lereni komunitetitn të bëjë atë që gjykon se është më e dobishmja për ne në SHBA dhe për Kombin. Respekte.