Rafaela Prifti – Dielli

“Gjergj Kastrioti Skenderbeu Way Honors the Old and New Generation of Albanians,” Petitioners and Worcester Councilors Say

March 22, 2023 by s p

Rafaela Prifti/

Gjergj Kastrioti Skenderbeu Way was granted the Honorary Name Designation by the Worcester City Council. The petition applies to adjacent blocks on Salisbury Street that might have a second sign as soon as this summer just in time for the Albanian Festival in early June. Addressing last night’s Council meeting on behalf of The Sons of St. Mary’s, an active entity in the Albanian community for 50 years, its President Frank Zdruli said that the “name designation of Skenderbeu, Albania’s national hero, bestows an honor onto all Albanians.” Inside the meeting hall and up at the balconies, there were representatives of Vatra Worcester, Sons of St. Mary’s and young Albanians. Zdruli encouraged the young Albanian Americans in particular to be inspired and strive for the highest offices of public service.

Greg Steffon of The Son’s of St. Mary’s put the emphasis on the unifying effect of a figure like Skenderbeu. Similar to the old generations of Worcester honoring the Salisbury name of Anglo-Walsh origin, “the Albanian families including mys predecessors who migrated here in the early 20th century became part of the fabric of the city ” said he in addressing the Council meeting. Over the years “the old” became a network and support system for the new waves of immigrant Albanians, some of whom came after the war in Kosovo. Steffon pointed out that the name designation of the crucially important historic figure “honors the old and the new generations of Albanians.” In fact the two Worcester City Councilors Donna M. Colorio and Ethel Haxhiaj who jointly filed the application for the ceremonial street sign with the City Clerk Nikolin Vangjeli, illustrate the point adequately. Councilwoman Colorio who is of Albanian descent and Councilwoman Haxhiaj who came to the city from Albania in 1997 exemplify achievements that are made possible thanks to support by the whole community. Other Councilors endorsed the petition calling it “a well deserved recognition for Albanians – the largest growing community in Worcester.”

Behind the organizing efforts of the petition is The Sons of St. Mary’s, an active entity in the Worcester community for 50 years. Though the pandemic delayed a few of their projects, they are determined to bring back the Albanian Festival, a bountiful event and a proud manifestation of Albanian culture and heritage. This year the ceremonial naming coincides with the 555th death anniversary of Albania’s national hero Gjergj Kastrioti Skenderbeu (1405-1468) It is very fitting therefore to have the music, food, crafts and lots more under the street sign with his name on it.

Both Zdruli and Steffon made it a point to reference the new designation of Gjergj Kastrioti Skenderbeu Way as the “only way to find the Festival”.

Joseph Petty, Mayor of Worcester, who presided the City Council meeting, approving the Yes vote, said that “Albanians are a big part of Worcester’s history and will be a part of its future.”

Arkimandriti* Theofan dhe Pashka e parë postkomuniste në ish Katedralen e re të Ungjillëzimit në Tiranë

March 20, 2023 by s p

Rafaela Prifti/

Episodi i hapjes së ish Katedrales të Ungjillëzimit dhe mbajtja e Pashkës së parë postkomuniste në Tiranë karakterizohen nga një atmosferë pasigurie por edhe guximi dhe shprese të përmasave kombëtare. Në atë kohë e ardhmja ndonëse “e prekshme” ishte e paqartë dhe e paparashikueshme por megjithatë mbarte në vete një perspektivë premtuese për shqiptarët dhe Shqipërinë – një nga temat që po qëmtojmë në bisedën tonë me Arkimandritin Theofan të Katedrales Ortodokse Shqiptare të Shën Gjergjit në Boston

Mes shërbesave të shumta ndaj besimtarëve në periudhën e Kreshmës së Madhe për përgatitjen e Pashkës së Shenjtë në Katedralen Ortodokse Shqiptare të Shën Gjergjit në Boston, Arkimandriti Theofan sjell në kujtesë Pashkën e parë në Tiranë pas ndërrimit të sistemit në Shqipëri. “Vetëm nga binaja e jashtme dhe stili arkitekturor mund të mendoje se ajo kishte qenë kishë sepse ish Katedralja e re e Ungjillëzimit në Tiranë ishte kthyer në sallë fizkulture,” thotë Arkimandriti Theofan. “Historia e saj si kishë kishte qenë jetëshkurtër,” vëren Urata, “sepse u ndërtua dhe inagurua në vitin 1964 dhe shërbeu vetëm tre-katër vite si e tillë përpara se të mbyllej në 1967,” që përkon me vitin e parë të lindjes së tij. Pas dy dekadave, fati do bashkonte përsëri pinjollin e familjes patriote të njohur dhe respektuar Koja me Kishën Ortodokse, nga ku do përcaktohej më së shumti drejtimi që mori jeta e tij. Stërgjyshi i tij, Pavllo Koja ishte një nga bamirësit dhe përkrahësit e mëdhenj dhe të rëndësishëm të Komunitetit Ortodoks të Tiranës dhe kontribuesi kryesor për ndërtimin e Kishës së Shën Prokopit.

Pas përfundimit të studimeve të lartë në Fakultetin Ekonomik në Tiranë 1988-1989, ai u emërua Inspektor në Kontrollin e Lartë të Shtetit në fabrikën e Azotikut të Fierit. “Mund t’ju kujtohet se në atë kohë vjedhjet e shpërdorimet kishin arritur përmasa të jashtëzakonshme aq sa gjatë rrugës përgjysmoheshin thasët e uresë përpara se të vinin te magazinat ku vazhdonte firasja në stacionin e vjetër të mallrave të trenit në Tiranë, aty ku më kishin caktuar të punoja. Po atë vit dolën nenet përkatëse për atë që quhej “demokratizimi dhe sistemi multipartiak” si edhe mësuam se “do hapej feja”. Unë nuk aderova dhe nuk kam qenë asnjëherë anëtar i asnjë partie politike. Por u ndihmova nga rrethanat meqë dy xhaxhallarët e mi, Skënder dhe Pavllo Koja, anëtarë të Këshillit Kombëtar për krijimin e grupit të Partisë Demokratike morën nismën për riaktivizimin e jetës fetare në Shqipëri. Ne ishim Grupi nismëtar për hapjen e institucioneve fetare. Anëtarësia ishte aq e vogël sa gishtat e dorës, por me ne u bashkuan shumë të tjerë midis tyre edhe pensionistë ordotoksë. Atëherë morëm në dorë çelësat e Katedrales së Ungjillëzimit, ndërtesë e cila ishte kthyer në sallë palestre për atletikën e Klubit Sportiv “17 Nëntori,” kujton Arkimandriti Theofan.

“Binaja” ndodhej te Fusha e Zezë, e njohur ndryshe si “Parku i xha Tomit” në fund të rrugës së “Kavajës” në Tiranë, por përveçse nga ana e jashtme dhe stili arkitekturor nuk kishte shenja të tjera identifikuese të saj si kishë. Detajet e imëta me të cilat ai e risjell momentin e hyrjes në mjediset e brendshme duke nisur nga kubeja e plasaritur te xhamat e thyer dhe gjithë gjendjen e mjerueshme të saj janë rrënqethëse: “Brenda kishës, afreskot e pikturuara nga motrat Androniqi dhe Sofia Zengo në gjithë hapësirën e saj, ishin mbuluar me gëlqere pas mbylljes së kishës. Mirëpo Motrat Zengo, mbase kishin pasur një vegim nga lart, sepse i kishin mbuluar me vernil ose lyer me llak afreskot prandaj pastrimi i pikturave në mure ishte deri diku i thjeshtë. Për afreskot e tavanit nevojitej të gjenim mjete të tjera, ndërsa për ta kthyer kishën në gjendje të pranueshme funksionale duhej edhe më shumë punë përfshirë edhe disa zgjidhje krijuese zdrukthtarije siç ishte ngritja e parketit që ndan Altarin nga Naosi, pjesa ku rrinë besimtarët e cila është e ndarë nga vendi i Ikonostasit me tre shkallë. Ato jo vetëm ishin sheshuar plotësisht por mbi to kishin vënë parket.” Në sajë të aftësive tona improvizuese dhe me ndihmën e të njohurve u arrit të krijohej ose rikrijohej dekori i një pjese të kishës për të kryer shërbesat e Pashkës së parë pas rrëzimit të sistemit të mëparshëm. “Me parketin e përdorur në sallë u improvizua rikrijimi i Ikonostasit. Me ndihmën e komshiut tim, i cili ishte shefi i Zyrës së Financës të Kombinatit të Përpunim Drurit “Misto Mame” ku prodhohej një material që quhet “letër imitacion druri” që përdorej për mobilje, siguruam disa topa të mbështjella. Vumë blloqe betoni që i shtruam rreth e qark Altarit duke u vënë përsipër dërrasa që të ngrinim sheshin nja 40-50 centrimetra mbi nivelin e dyshemesë, ku do të ecte Papa Gaqi Petri. Ideja ishte gjeniale por edhe e rrezikshme! I ndjeri Papa Gaqi, prifti 80 e ca vjeçar i kishës, i cili kishte mbetur gjallë, vinte rrotull Altarit, por e mbanin nga të dy krahët dy vetë dhe e ruanin se mos binte kur ecte mbi platformën e improvizuar si mbi një “tra ekuilibri”. Këto janë të dokumentuara edhe në disa fotografi të asaj kohe. Pra në të tilla kushte i bëmë shërbesat e para dhe Pashkën e parë të cilën e mbaj mend si tani dhe pse kanë kaluar më shumë se njëzet vjet. Kishte aq shumë njerëz sa në disa raste dikujt i digjeshin flokët nga qirinjtë që mbanin në duar ngaqë nuk kishte vend dhe hapësirë të mjaftueshme për të gjithë mes një zhurmë të hatashme sikur të ishe në kosheren e bletëve. E mbaj mend që u kthyem në shtëpi me qirinjtë e ndezur dhe me vezët e kuqe. Ndonëse kishim ardhur nga ora tre a katër e mëngjesit, vetëm pak orë më vonë, të parët që telefonuan për të na vizituar dhe uruar Pashkët ishin disa miq myslimanë të familjes.”

Por ishte viti 1991 dhe “sigurimi i shtetit shqiptar ishte ende i fuqishëm dhe vepronte me metodat e veta ndaj anëtarëve të grupit,” vëren Arkimandriti, i cili është pjesëtar i një brezi që u lind dhe rrit në periudhën e mohimit të besimit dhe mungesës së institucioneve fetare ku trumbetohej me të madhe vetëshpallja e Shqipërisë “i vetmi vend ateist në botë”. Një prej veprimtarëve të grupit nismëtar për hapjen e institucioneve fetare, Thoma Çomorra, i cili ishte pensionist, u zhduk për një javë dhe as familja dhe asnjeri nuk e dinin ku ishte dhe çfarë kishte ndodhur me të, vazhdon të tregojë Urata. “Thoma Çomorra, i cili vinte nga një familje e respektuar nga bregu, ishte një erudit. Ai kishte kryer katër fakultete njëherësh në Rumani, dhe ishte martuar me një shtetase rumune, Zoica, me të cilën jetonin në Tiranë bashkë me dy djemtë e tyre. Asaj i kishin kërkuar të largohej nga Shqipëria dhe nuk ia dhanë kurrë nënshtetësinë shqiptare por ajo kishte refuzuar ta linte familjen dhe prandaj për vite me radhë i duhej të paraqitej çdo muaj në degën e policisë së Tiranës. Siç mësuam më vonë, Thomai ishte rrëmbyer nga operativët e sigurimit. Sali Berisha dhe disa drejtuesë të Këshillit Kombëtar të PD-së paraqitën notë proteste duke kërkuar lirimin e anëtarit të rrëmbyer. Më pas Thomai vetë na tregoi se e kishin mbajtur mbyllur në një ndërtesë ku i bënin presion që të mos hapej kisha dhe të hiqte dorë nga puna e grupit. Por Thomai ishte një patriot i paepur dhe nuk u tërhoq kurrë,” përfundon rrëfimin hyrës Arkimandriti Theofan.

Shënim: Ndonëse fonetikisht titulli paraqitet të jetë Arhimandrit, këtu kemi ruajtur termin e përdorur nga Fjalori i shqipes së sotme: Arkimandrit~i -Titulli më i lartë për murgjit dhe kryetarët e manastireve

Foto të dërguara nga Arkimandriti:

Foto e Kupolës Qendrore me afreskot origjinale të motrave Zengo gjatë funksionimit të Katedrales së re të Ungjillëzimit (1966) dhe foto e Kupolës Qendrore me afreskot e zhdukura të motrave Zengo mbas kthimit të saj në palestër gjimnastike (1985)

Motrat Sofia (majtas) dhe Androniqi Zengo (djathtas) piktoret e Kishës së Ungjillëzimit në Tiranë (1964-1965)

Pamje e jashtme e fasadës së ish Katedrales së re të Ungjillëzimit në gjendje të degraduar mbas kthimit dhe funksionimit të saj për 23 vite si palestër gjimnastike 1991

Ekspozita e librave të rrallë për Skënderbeun për herë të parë në Shtetet e Bashkuara

March 12, 2023 by s p

Rafaela Prifti/

“A Solder, a King, and a Christian…who sought not for power but for liberty,” lexon koleksionistja britanike Patricia Nugee nga botimi i Edinburgh i vitit 1753 që e ka sjellë në Kishën Ortodokse Shqiptare të Shën Gjergjit në Boston. (The Life of George Castriot, King of Epirus and Albania commonly called Scanderbeg, ESTC records 3 copies).Për herë të parë në Shtetet e Bashkuara paraqitet ekspozita e librave antikuare për Skënderbeun mbledhur për rreth katër dekada nga Patricia Nugee. Organizatorët e ekspozitës janë Maas Besa, Kisha Ortodokse Shqiptare e Shën Gjergjit dhe Qendra Kulturore e Biblioteka Fan Noli. Organizatorët thanë se Kisha e Shën Gjergjit në Boston është vendi i natyrshëm për paraqitjen e koleksionit për shkak të historisë së tempullit të shqiptarëve. “Fan Noli e pagëzoi kishën me këtë emër si nderim për heroin kombëtar,” tha Robert Tochka. Ekspozita përmban 37 tituj që i përkasin jo vetëm historisë por edhe letërsisë. Koleksioni fillon nga vitet 1500 dhe shkon deri në 1800, të shkruara në 12 gjuhë.Patricia Nugee e ka filluar koleksionin që nga koha kur punonte në librarinë e librave antike në Londër dhe dëgjoi për herë të parë emrin e Skënderbeut. Ajo i ka mbledhur botimet e rralla një nga një duke qëmtuar në katalogje dhe ankande të ndryshme. Patricia e quan veten koleksioniste dhe jo historiane por falë pasionit të saj për kete figurë historike shqiptarët kanë një thesar të vyer për historinë dhe ardhmërinë e tyre. Gjatë prezantimit përpara hapjes së ekspozitës, Mark Kosmo, një nga organizatorët kryesorë, e pyeti se çdo të bëhet në të ardhmen me koleksionin. Patricia tha se do t’i dhurohet Muzeut të Skënderbeut në Krujë. Ndërkohë ajo shpreson të ketë mundësinë t’a sjellë edhe në shtete të tjera me shumicë shqiptare si Nju Jork, Florida, Miçigan etj.Ekspozita do të jetë e hapur sot dhe nesër për vizitorët nga ora 1 deri në 4 në auditorin e kishës ortodokse shqiptare të Shën Gjergjit. Koha e ardhjes së ekspozitës përkon me përvjetorin e 58 të vdekjes së ikonës sonë kombëtare Fan Nolit. Patricia Nugee’s Love for Albania began with Scanderbeg Maas Besa and St. George’s Church in collaboration with Fan Noli Cultural Center and Library presented Scanderbeg Exhibit Saturday and Sunday from 1 to 4 at the auditorium of St. George’s Albanian Orthodox Cathedral. The presentation by Neka Doko, Curator of Fan Noli Library revealed titles and artwork on Skenderbeg collected by the Very Rev Father Liolin. Professor Gazmend Kapllani of DePaul University Chicago touched on the significance and impact of the Albanian national hero. Patricia Nugee the remarkable book collector from Great Britain read a few lines from one of the rare editions on Scanderbeg. Organizers Maas Besa, the Albanian Orthodox Church Saint George and Cultural Center and Library Fan Noli say that it’s fitting to have it here for the first time given the history of the place. “St. George is the natural place for the first Scanderbeg exhibit in the US due to Noli’s choosing St. George as the patron Saint of the first Albanian church in honor of George Kastrioti and having written a biography of him,” says Judge Robert Tochka. The organizers wish as well as Patricia’s is to bring the antique collection of books to New York, Michigan, Florida and other states with a sizeable Albanian community.Patricia Nugee says she is a book collector. To Albanians, she is more than that. In addition to the exhibit, visitors can enjoy the Scanderbeg movie , an Albanian Russian production playing via a projector at the Church’s auditorium. Exhibit will be open for visitors from 1 to 4 on Saturday and Sunday.

The Biberaj Foundation Model is Delivering Results. Is it enough for Albania?

March 11, 2023 by s p

By Rafaela Prifti/

The Biberaj Foundation, which started in 2017 is now in its 6th year of pursuing its mission https://gazetadielli.com/education-is-a-force-multiplier…/ Recently the Foundation was honored by the American Councils of International Education. In a climate of massive departures of Albania’s students to pursue education opportunities abroad, the full return of graduate Fellows of the Biberaj Foundation deserves more attention and even replicating for the benefit of the country. I asked spokesperson Ken Biberaj for a brief description of the program’s impact on the Albanian society. “We believe that the success of our investment in education is demonstrated by the multiplier effect where graduates return to the workforce and add improvement in the quality of life around them,” said he.Having graduates return home is an important distinction, particularly at a time when according to data published by UNESCO in 2020, 94% of students who study abroad do not want to go back to Albania. The results of surveys conducted in recent years show that the youth exodus of Albania is the highest in Europe. Last year, the Head of Economics and Social Studies, Ilir Gedeshi said that “region-wide, Albania ranks first when it comes to students leaving the country.” (Euronews Albania Interview, April 18, 2022.) Such numbers are expected to have gone up since last year’s polls.The phenomenon explains the high volume of applicants for scholarships and education opportunities abroad. Linda Meniku of the American Council confirmed that there is a lot of interest in applying at the Biberaj Foundation, that offers a variety of programs designed to deliver an impactful experience. Ergisa Bejkollari, GPED, a 2022 graduate fellow, who went to Owen Business School and did one semester in Puerto Rico, as part of her training, says that she “allowed herself to be radically transformed in the process.” “These meetings guided me through a new way of thinking because Puerto Rico and Albania might seem like two completely different countries, but, the challenges they face, especially economically and politically, are the same. So, for me, knowing that these people made it amid the not most favorable environment, is motivating and rewarding,” writes Bejkollari in her testimonial. Kristiana Dhima who pursued a degree in Cybersecurity from the prestigious NYU Tandon School of Engineering through the Biberaj Foundation calls her experience “a great privilege and responsibility for me, both personally and professionally.”In terms of changes or additions to the areas of concentration from last years’, Ken Biberaj says that Public Health and Culture were added since the inception of the Masters and Internship program as it continues to evolve. He then lists the current areas of concentration as follows: “Agriculture, Business Administration and Management, Culture, Eco-Tourism & Hospitality, Economics, Education, Information Technology and Computer Science, Law (LLM), Public Administration, Public Health, Public Policy.”The Biberaj Foundation model was conceptualized to be working alongside professionals and other institutions of education. Given the high demand by students in Albania, it is important for applicants to get information from the adequate source, which in this case is not the Foundation’s page. “[The Foundation] is pleased to participate in certain educational programs designed to improve the well-being of Albanians throughout the Balkans. We work with expert in-country partners who are dedicated and share our view on improving educational opportunities. As such, working with partners, the Biberaj Foundation does not accept applications directly,” clarifies spokesperson Biberaj.For anyone interested in the qualifications and deadline for the 2023 academic year, Biberaj said: “Individuals interested in applying to the Masters and Internship Program are encouraged to contact the Albanian American Development Foundation or American Councils for International Education. Applications can be accessed through the following link: mip.americancouncilsnetwork.org. Individuals interested in applying to the Rochester Institute of Technology (Kosovo) are encouraged to visit: https://www.rit.edu/kosovo/apply” In terms of how the performance of the program is assessed, Biberaj’s answer was: “The success of the program is measured by the successful graduation of each student and their ability to return home and obtain high quality and important employment. 100% of the graduating Fellows are employed in many sectors including, government, NGOs, business, and health. The academic success as measured by their overall average grade is excellent.” I pushed him for more information and he noted that “100% of the graduated Fellows have left the US” and that he “can get an update on where they have landed in terms of work, etc.”In the words of Ina Gjika, an MIP Fellow, who pursued a two-year Master’s Degree at Cornell University, the key is “commitment” even for “a pandemic scholar” as she calls herself. She believes that “the Albanian education system could use so many of these concepts to increase access to education in the most remote areas even at a post-pandemic time.” Looking back at the time she decided to apply for the MIP program, she concludes “it was a great decision.” While she came to the program with a focus on development economics, Ina Gjika found her “career direction – renewable energy and green finance,” that she is committed to pursue fully. Her only hope and goal, she says, is “to further live the legacy and built on the experience in an impactful way.”Investment in education needs to be a priority for the Albanian government. The Biberaj Foundation model is delivering results not only in academics but also in the return of highly educated Albanians back home.

Vatra ka arsye te krenohet me promovimin e librit autobiografik te Beqir Sines

March 6, 2023 by s p

Rafaela Prifti/

Promovimi i Autobiografise ne Nju Jork Eshte Borxhi Im Ndaj Bashkesise Shqiptare, thote autori Beqir Sina. Prezantimi i librit Rob nga Beqir Sina nën përkujdesjen e Federatës Pan Shqiptare të Amerikës Vatra u mbajt në një sallë të Regency Hotel në Nju Jork në 5 Mars 2023. Ndonëse, për shkak të pjesëmarrjes së gjerë, takimi nuk u mbajt në Vatër, duke filluar që nga prezantimi, mbulimi dhe mbështetja, Vatra e kryesoi faqebardhë veprimtarinë për një nga Vatranët e vjetër të saj. Kryetari i Vatrës Elmi Berisha, Kryetari i Nderit Agim Rexhaj, Arkëtari Besim Malota, anëtarë të Këshillit si Ibrahim Kolari, Ylli Dosku, Sekretar i degës Ridgewood dhe të tjerë Vatranë të nderuar si Asllan Bushati shprehën respektin dhe nderimet e tyre për gazetarin Beqir Sina. Të vetëdijshëm edhe për lidhjet e hershme të Beqirit me Vatrën, që nga koha e babait të tij Rasim Sina, të cilat në disa episode edhe në libër, drejtuesit e Vatrës e përgëzuan bashkëkombasin Beqir Sina. Vatra e ka vlerësuar kontributin e rëndësishëm të Beqir Sinës në gazetari duke e nderuar me mirënjohje dhe proklamata në takime e festa të bashkësisë. Promovimin e autobiografisë Rob e moderoi Rafaela Prifti, drejtuese e sektorit anglisht të gazetës Dielli. Editori i gazetës Sokol Paja, në pamundësi për të ardhur, dërgoi fjalën e tij e cila u lexua gjatë promovimit. Si gazetar dhe kontributor te Bota Sot dhe në disa media shqiptare, emri i Beqir Sinës është shoqërues i pandarë i jetës së bashkësisë shqiptare në tridhjetë vjet. Në fjalën e përshëndetjes Kryetari i Vatrës Elmi Berisha vuri në dukje sesa me rëndësi kanë qenë raportimet mediale sistematike të Beqir Sinës gjatë gjithë periudhës para luftës në Kosovë dhe në të gjtha veprimtaritë e tjera. “I kudogjendshëm” ishte epiteti me të cilin botuesi dhe ish-korrespondenti i Zërit të Amerikës Gjek Gjonlekaj e vlerësoi profesionalizmin e kolegut Beqir Sina. Pjesëmarrësit e shumtë e merrnin fjalën njëri pas tjetrit për të treguar sesa të thella janë njohjet e tyre me Beqirin jo vetëm si gazetar i respektuar e i palodhur por edhe si njeri që e kanë dashur dhe duan ta kenë në mesin e tyre.Veçanërisht krenar ndiheshin pjesëmarrësit me origjinë nga Dibra, te cilët e kanë birin e tyre për nga kriteri i prejardhjes gjeografike të familjes Sina por nisur nga prania dhe entuziazmi i të pranishmëve ku kishte aktivistë, biznesmenë si Harry Bajraktari, organizata atdhetare dhe Shoqata e Shkrimtarëve, si edhe kolegë të mediave televizive ishte e qartë se Beqir Sina i ka bërë vend vetes tek të gjithë.Folësi kryesor Uk Lushi e nxiti auditorin “ta lexoj librin” që të njoh skëterrën në diktaturë dhe të vlerësoj jetën në liri. Kontrasti është temë qendrore e autobiografisë, e konceptuar në rrëfime të ndara në kohë dhe hapësirë nga rënia e sistemit në Shqipëri dhe largimi i Beqirit bashkë me familjen për në Amerikë. Brenda formatit elegant të prezantimit të librit u bë edhe një bisedë e shpejtë me autorin Beqir Sina dhe bashkëpunëtorin e tij për këtë projekt, Ilir Ikonomi, ish-gazetar i seksionit shqip të Zërit të Amerikës dhe autor i disa librave me tema historike. I pyetur për rëndësinë e promovimit të librit në Nju Jork pasi autobiografia është botuar nga shtëpia botuese Tirana Tajms dhe zyrtarisht u promovua në Tiranë vitin e kaluar, Beqir Sina tha se “Ky ishte borxhi që ai e ndjente ndaj komunitetit dhe të gjithë atyre që e bënë të jetë ky që është sot.” Ai sqaroi se autobiografia e tij është për dy kohë por gjithashtu edhe në dy vende, dhe ajo nuk do të ishte e plotë pa promovimin në Nju Jork. Ndonëse njëra kohë është ajo e përndjekjes nga regjimi komunist dhe koha e dytë është ajo e lirisë, mesazhi i librit është për të ardhmen dhe më saktë për brezat që nuk e kanë njohur të parën në mënyrë që të kuptojnë më mirë të dytën dhe kryesorja që ata ta duan më shumë njëri tjetrin, tha autori Sina.Rob, Një Biografi për Dy Kohë është libri i parë i Beqir Sinës. Ai është gazetar dhe reporter profesionist i mediave shqiptare prej tridhjetë vjetëve gjatë të cilave ka punuar intensivisht dhe ka arritur të krijojë një inventar të rëndësishëm me lajme dhe material fotografik. Koment: Autorja e këtij shkrimi ishte moderuese në përurimin e librit të Beqir Sinës. Duke e falenderuar kolegun pas mbylljes i thashë miqësisht se ky mund të jetë i vetmi rast apo promovim që media nuk e merr lajmin nga Beqir Sina.Kronika e plotësuar do të botohet në gjuhën angleze gjatë javës Beqir Sina’s Autobiography – an Act of LiberationSelected from the promotion eventToday’s book signing and presentation is an autobiography by Beqir Sina published inAlbania last year. I would like to recognize and thank the Pan Albanian Federation ofAmerica Vatra for co-hosting the book promotion. Your presence means a lot. I will notethat some of you who are here as guests, have also a part in the book as well as in hislife. Through the years, decades if you will, most of us have known Beqir Sina and wethought we knew who is. In this book Beqir tells us who he is, through his accountsfrom the labor camps in Albania, his story of being reunited with his father in New Yorkafter 30 some years, his studying to become a journalist and finding his purpose inreporting stories of the Albanian community. Although he went to journalism schoolhere, Beqir Sina gets his education from his family and mostly his life. Journalism is atool to tell and explore his own story with a purpose in mind. And that purpose isfreedom. For years, the times and the regime he was born in and lived through robbedhim from living his own life. Freed from psychological and psychical captivity, he tellsus his life story ultimately as an act of liberation.Beqir Sina is a New York based career journalist of the Albanian media. He is also ason, father, husband, a dear friend and a remarkable Albanian American. I will sharesomething with you. Beqir Sina doesn’t want this presentation to be about him. He saysthat this book is about all of us.