Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Kadare: Nuk është katastrofë nëse nuk fitoj Nobelin

by

Shkrimtari Ismail Kadare flet për Agjencinë e Lajmeve AFP, gjatë qëndrimit në Jerusalem/
Shumë herë është parashikuar si fitues i çmimit “Nobel” për letërsinë, por nuk e ka fituar ende. Dhe romancieri shqiptar, Ismail Kadare, nuk e ka problem nëse nuk ndodh. Emri i tij është përmendur aq shpesh si një laureat i mundshëm i çmimit “Nobel”, saqë në një intervistë që shkrimtari 79-vjeçar i dha AFP-së në frëngjisht, në Jerusalem, tha se “njerëzit mendojnë se e kam fituar tashmë”. Kadare, romancieri dhe poeti më i mirënjohur i Shqipërisë, ishte në qytet për të marrë Çmimin e Jerusalemit për veprën që shpreh dhe paraqet më mirë idenë e lirisë së individit në shoqëri, çmim i cili më parë është fituar nga autorë të tillë si Arthur Miller, Haruki Murakami dhe Ian McEwan. Çmimi jepet në hapjen e Panairit Ndërkombëtar të Librit në Jerusalem, që mbahet çdo dy vjet, dhe është ngjarja më e madhe kulturore e Izraelit, e cila këtë vit ka tërhequr më shumë se 200 botues nga 20 shtete. Ky çmim është një tjetër nderim për këtë autor, veprat e të cilit janë përkthyer në dhjetëra gjuhë dhe i cili konsiderohet si një nga shkrimtarët më të mëdhenj të gjallë në Europë. Lindur në vitin 1936 në qytetin malor të Gjirokastrës, Kadare ka fituar çmime të tjera prestigjioze, përfshirë këtu çmimin e parë “International Man Booker” në vitin 2005. Ai krijoi një modus vivendi jo të lehtë me autoritetet komuniste derisa përpjekjet e tyre për të shfrytëzuar reputacionin e tij, në 1990 e shtynë atë të kërkonte azil në Francë, sipas një biografie të shkurtër në website-n e “Man Booker Prize”. Romani i tij i parë, “Gjenerali i ushtrisë së vdekur”, u botua në 1963 dhe më pas u përkthye në frëngjisht në 1970, duke ndezur interesin europian dhe ndërkombëtar mbi veprën e tij. Që atëherë ai ka shkruar mbi 50 romane, ese dhe përmbledhje tregimesh të shkurtra, midis tyre “Kronikë në gur” (1971) dhe “Pallati i ëndrrave” (1981), me një pjesë të madhe që preknin përvojën e shkuar të shqiptarëve dhe regjimin totalitar që provuan. Për Kadarenë, koncepti i lirisë është një pjesë e lindur e veprës së shkrimtarit. “Kjo është më se e vërtetë. Nëse jeni një shkrimtar profesionist ose normal, në një mënyrë apo tjetrën ju po shkruani në shërbim të lirisë. Të gjithë shkrimtarët e dinë, e kuptojnë ose e ëndërrojnë që vepra e tyre do të jetë në shërbim të lirisë”, i tha Kadare AFP-së. Por ai refuzoi t’i përgjigjej pyetjes mbi lirinë në lidhje me palestinezët që jetojnë në pjesën e aneksuar lindore të Jerusalemit. “Nuk ia kam bërë vetes këtë pyetje. Unë jam shkrimtar. Shkruaj letërsi”, tha Kadare. “Unë vij nga një prej atyre pak shteteve të botës, të cilët i ndihmuan hebrenjtë gjatë Luftës së Dytë Botërore. Besoj se numri i hebrenjve atje u rrit nga 200 në fillim të luftës në 2000 në fund të saj”. “Populli i ka mbrojtur gjithmonë hebrenjtë, qoftë gjatë periudhës së mbretërisë, komunizmit apo pas tyre. Ja përse nuk e kam menduar këtë problem këtu”, tha Kadare mbi konfliktin për dekada me radhë me palestinezët.

Kadare, nderi i madh i kombit

by

Nga Fahri XHARRA/
“Është edhe i suedezëve”- me tha ajo me një buzëqeshje të lehtë duke me lënë kuptoj se Ismail Kadare tashmë është shkrimtar shqiptar i gjithë botës. (Qerim Kryeziu , Sweden ).
Tregimtar, temë analizues dhe poet, Kadare perfaqëson piken më të lartë te literaturës Shqiptare dhe i cili, pa i harruar rrënjet e tij, i ka kaluar kufijtë për t’u ngritur si një zë universal kundër regjimit totalitar. Ai vleresohet si një ndër shkrimtarët dhe intelektualet më të medhënj të Europës të shekullit 20-të dhe veprat e tij jan’ përkthyer në permbi dyzet (40) gjuhë të huaja (v.k) Dhe mbi 40 popuj flasin shqip ; dhe mbi dyzet gjuhë shkruajnë shqip.Mrekulli kombëtare, dhe krenari kreshtare e një populli të vjetër.
“Shqipëria, udhëkryq dhe pike neuralgjike në mes të Lindjes dhe Perëndimit ishte gjithmonë e pranishme në Europë dhe rreth saj, me një gjallëri dhe identitet original të tij.
Të gjitha fytyrat e dashura historike të këtij populli , të gjitha paraqesin madhështinë morale e njrezore , paraqesin gjallërinë dhe stoicizmin e tij si popull- që nga Skënderbeu e deri tek Nënë Tereza , që nga heronjt arvanit e epirot të revolucionit grek ,të udhëhequra nga shqiptari Marko Boqari e deri tek Kadareja’ që nga të parët e Maqedonisë e deri tek jeniqerët dhe 23 vezirët e Imperatorisë Otomane , – e përbëjnë deshminë shpërthyese të pjesëdhënjës shqiptare në historinë e Ballkanit dhe të Europës.
( Livre d’Or d’auteurs français sur les Albanais ), Populli shqiptar , është një popull që me xhelozinë më të madhe është i lidhur me lirinë e tij dhe si i tillë është një faktor i domosdoshëm për baraspeshën ballkanike dhe ate europiane
Gjallëria , identiteti dhe individualiteti i shqiptarit të djeshëm dhe të sotëm , pranohet nga të gjithë miqt tanë.. Nga i buron zëri dhe shpirti i tij që sillet si një forcë centrifugale . për të dhënë me mish e me shpirt si për të tjerët ashtu edhe për vete.
Shqiptari shkon largë na vetja e tij sepse duke e urrejtur shtypjen dhe duke e pasur në zemrën e tij lirinë , në mbijetesë e tij si prometheane ashtu edhe sizifiane. ka qenë i detyruar të shperngulët dhe dhe të shpërthen kufinjt e robërisë duke e dhënë kështu jetën e tij për të arrijtur atë pak që e ka sot/
Dhe nga ky popull lindi Ismail Kadare , , i cili me penën e tij i përshkroi virtytet e larta të shqiptarëve gjatë shekujve ,dinjitetin , krenarinë dhe shpirtbardhësinë e shpirtit të tij e në të njejtën kohë duke i dhënë vend edhe mjerimit të tij dhe dhimbjen në tragjikën e përjetuar . Jehona e historisë , barbaritë e kohërave dhe ethet e mbijetesës ndjehen dhe përjetohen në shkrimet e Kadares, ku nga aty shkëlqen me të gjithë forcën e tij shpirti flakërues e plotë zjarrë dhe i pa lëkundur i një populli më të vjetër të Europës.
Kadareja ndër të tjera për shtypin izraelit, thotë: “Të dyja vendet tona sidoqoftë, vazhdimisht përballen me rrezikun e shfarosjes. Ato jetojnë me rrezikun, me ankthin nga shfarosja.”
“Both countries, however, always face the “threat of disappearing,” he said. “They live with the threat, the anguish, of disappearing.” http://www.timesofisrael.com/albanian-author-of-muslim-origin-wins-book-fair-award

Fahri Xharra, 09.02.15 , Gjakovë

Historiku i Muzeut Kombëtar Onufri ne Berat

by

Nga Klajdi Musabelliu/
Muzeu Kombëtar Onufri është përshtatur në ambientet e kishës “Fjetja e Shën Mërisë”, në Kalanë e Beratit, prej 27 shkurtit të vitit 1986.
Muzeu mban emrin “Onufri”, për nder të njërit prej kryemjeshtrave të pikturës shqiptare të shek. XVI. Katedralja është e rindërtuar në vitin 1797 dhe është monumenti më përfaqësues i arkitekturës pas-bizantine në qytetin e Beratit.
Koleksioni i muzeut përbëhet nga 173 objekte të përzgjedhura nga një fond prej mëse 1500 objektesh, pjesë e fondeve të kishave dhe manastireve të Shqipërisë dhe të qytetit të Beratit, ku 106 objekte janë ikona dhe 67 janë objekte liturgjike. Ikonat janë realizuar nga piktorët ikonografë shqiptarë, që u përkasin shekujve XIV – XX: Onufri, Nikolla i biri i Onufrit, Onufër Qiprioti, David Selenica, Kostandin Shpataraku dhe Çetirët (Gjergji, Johani, Naumi, Nikolla dhe Gjergji i riu), si dhe nga shumë piktorë të tjerë anonimë. Gdhendjet në dru të katedrales janë realizuar nga mjeshtrat Naum Ngjela nga Lavdari i Oparit dhe mjeshtër Stefan Barka nga Misrasi i Oparit në shekullin e XIX.
konostasi i Katedrales “Fjetja e Shën Mëris”, i (vitit 1807) bën pjesë në një nga realizimet më të mira të mjeshtrave shqiptarë të drugdhëndjes të shek. XIX. Ikonostasi është i vendosur në gjithë hapësirën tri nefëshe të interierit të katedrales, ai ka dy radhë ikonash, (12 ikonat e mëdha Mbretërore dhe 27 ikonat e vogla të Festave). Ka tri porta dhe është i gdhëndur në dru are dhe i larë në ar, i praruar dhe i kompozuar si fasadë arkitektonike. Udhëheqësit e grupit që realizuan gdhëndjen e ikonostasit dokumentohen të jenë dy mjeshtrat, Usta Andoni dhe Stefani, ndërsa ikonografët grabovarë të (dinastisë) familjes Çetiri ose ( Katro) nën drejtimin e mjeshtrit ikonograf Johan Çetiri, realizuan 27 ikonat e vogla të (Festave) dhe 7 ikonat e mëdha,(Mbretërore).
Në ikonostas është ruajtur parimi kryesor i simetris, dhe materiali i drurit të butë dhe i përpunueshëm ka dhënë mundësinë e ndërthurjes dhe harmonisë shumëplanëshe të motiveve bimore, zoomorfe dhe njerëzore. Ikonostasi u fut në Kishën e Krishterë pas Sinodit të shtatë rreth shekullit të 8-të, ku siç dihet pas rivendosjes së Ikonave në Kishë, u pa se ishte e nevojshme që ky objekt të funksiononte për të mbajtur këto Ikona.
Ikonostasi i katedrales “Fjetja e Shën Mëris” është i ndarë në tre breza (ose pjesë) kryesore, në brezin e poshtëm, në brezin qëndrorë dhe në brezin e sipërm.
Pllakat në brezin e parë, janë elementi më i rëndësishëm i kompozimit në marrëdhëniet konstruktivo – artistike dhe përmbajnë pjesën bazë të dekuracionit.
Brezi i xokolit horizontal (ose qëndror) mbi të cilin janë vendosur (12 ikonat mbretërore), paraqet një vlerë mjeshtërore. Ikonat mbretërore në ikonostas janë objekt i adhurimit dhe nderimit, prandaj dhe kanë përmasat më të mëdha.
Shumë të rëndësishme për besimtarët Kristian Ortodhoks, janë (4 ikonat) qëndrore, 2 në anën e majtë dhe 2 në anën e djathtë (të derës mbretërore). Në të majtë janë të vendosura, ikonat e “Jezu Krishti Pantokrator” dhe “Johan Pagëzori”dhe në anën e djathtë ndodhen ikonat e “Shën Mërisë”, dhe “Fjetja e Shën Mëris”, ikona e cila (i dedikohet ose kushtohet) Katedrales.
Rradha e profetëve është e pikturuar në medaljone (ikona) në formë rrethore, të vendosura në një brez horizontal, poshtë ikonave të festave në mes të zbukurimeve brilante të stilizuara të degëve të hardhisë.
Pjesa e sipërme ose (brezi i sipërm) i ikonostasit së bashku me kurorën e tij është i dekoruar nga (27 ikona e vogla të festave) të vedosura nën luneta të punuara në mënyrë speciale, duke formuar një radhë të gjatë skenash të harkuara, brenda të cilave ikonat janë vendosur sipas një rregulli të caktuar dhe rigoroz biblik.
Kurora e ikonostasit, (ose kurora qëndrore) me kryqin e madhë të pikturuar dhe të gdhëndur, ka formë të lehtë piramidale, ndërsa si motiv kryesor ka dy dragonj përbri njëri – tjetrit, kurse pjesa tjetër e kurorës zbukurohet me motivë florealë. Dy kurorat më të vogla në ikonostas, por që korrespondojnë përkatësisht me nefet jugorë dhe veriorë janë të dekoruar me elemente floreal dhe me nga një kryq sipër.
Kryqi i ikonostasit është i pikturuar dhe rrethohet me kornizë të gdhendur. Në qendër të tij paraqitet skena e Krishtit të kryqëzuar, ndërsa në dy anët e kryqit janë të vendosura dy ikona që kanë të pikturuar figurat e dy personazheve të njohur në këtë skenë, atë të Virgjëreshës dhe të Johan Theologut.
Mbi kurorën e ikonostasit janë vendosur të gdhendura figura shqiponjash me krahë të hapur, nga sqepi i të cilave varen objekte liturgjikë (argjendi) që qëndrojnë para ikonostasit.
Dera Mbretërore
Dera Mbretërore e ikonostasit të Katedrales është dera kryesore e cila të drejton direkt para Altarit të Shenjtë. Ajo është e tipit të kombinuar me gdhëndje dhe e pikturuar. Ndahet në dy pjesë (në pjesën e poshtëme dhe të sipërme); pjesa e poshtëme ka pamje kuadrate dhe është e ndarë në katër skena, ku të pikturuar në këmbë janë (Gabrieli, Maria dhe personazhe të tjerë). Ngjarja e “Ungjillëzimit”, kur Kryeëngjëlli Gabriel i sjell Shën Mërisë, “Lajmin” e gëzueshëm të lindjes së Shpëtimtarit, e cila është skena më e rëndësishme. Ndërsa pjesa e sipërme paraqitet e gdhëndur më mënyrë mjeshtërore, elegante dhe fine. Motivet kryesore janë dy dragoj të stilizuar dhe bistakët e rrushit, kurse hapësirat përkatëse plotësohen me elementë florealë. Dera mbretërore mbyllet në kulmin e saj gati gjysëm rrethor me figurën e një shqiponje krahëmbledhur me dy krerë e kurorëzuar me kurorë mbretërore.
Në ikonostasin e Katedrales “Fjetja e Shën Mërisë ndodhen dhe dy dyert anësore, dera e Veriut dhe ajo e Jugut. Të pikturuara janë dy Kryeëngjëjt Mikail dhe Gabriel – Gabrieli në derën e Veriut dhe Mikaili në derën e Jugut, të cilët simbolizojnë ruajtjen me rreptësi të Shenjtërores së Shenjtëroreve siç është quajtur Ajovima, dhe për këtë arsye janë të pikturar me shpatë në dorë

Amvona
Amvona është një podium shumë i hershëm në të cilën ngjitet Dhjakoni për të lexuar Ungjillin, por mbi të mund edhe të predikohet Fjala e Perëndisë. Gjendet zakonisht i ngritur dhe i mbështetur pas një kolone. Përveç këtyreve në shumë raste mbi amvonë lexohen dekrete të ndryshme që kanë një rëndësi të madhe për besimtarët, kryesisht dekretet Sinodike, por dhe ato qeveritare. Amvona është një nga pjesët më të larta të Kishës, e cila simbolizon që fjalët dhe dekretet të cilat shpallen nga atje, burojnë dhe frymëzohen nga Perëndia. Shpeshherë simbolizohet me Sionin, Malin e Lartë të Izraelit nga i cili buruan dekret më të mëdha të Perëndisë në Dhiatën e Vjetër.
Mbishkrimi i datimit gjendet i gdhendur në dru, rreth pjesës së poshtme të amvonit, dhe thote “Usta Naumi ka qenë nga Lavdari i Oparit, 1849 qershor 30, mjeshtër Naumi”.
Froni Dhespotik
Froni Dhespotik gjendet perballe Amvones. Në Fronin Dhespotik ose Kryeprifëror shohim Ikonën e Jezu Krishtit për të kujtuar gjithmonë Kryepriftin e Madh dhe Zotin e Krijesës. Në çdo Kishë katedrale ndodhen gjithmonë dy frone kryesorë, një në qendër të Kishës për të cilën po flasim dhe tjetri në Hierore pranë Tryezës së Shenjtë sepse në traditën e vjetër Bizantine Kryeprifti qëndronte në Fronin prapa Altarit ndërsa në qendër të Kishës qëndronte gjithmonë Perandori – Mbreti i Bizantit. Sot të dy fronet përdoren nga Kryeprifti në momente të ndryshme të Liturgjisë Hyjnore. Nën fron shpeshherë gdhenden dy luan që simbolizojnë fuqinë e mbretit, tani të Peshkopit. Mbi të vendoset një kupolë, e cila simbolizon Mbretërinë e Perëndisë si dhe përkujdesjen Hyjnore që Peshkopët kanë. Froni Mbretëror dhe Dhespotik u vendos në Kishë që në fillim të periudhës Bizantine, kohë në të cilën Kisha mori një formë të plotë.
AJOVIMA
Ajovima është vendi më i Shenjtë i Kishës (Shenjtërorja e Shenjtëroreve). Ajo gjendet vazhdimisht e drejtuar nga Lindja e Diellit. Lindja konsiderohet si Dielli Mendor i Zotit, drejt së cilies duhet të jenë drejtuar zemrat e besimtarëve gjatë lutjes. Quhet Ajovima dhe vjen nga greqishtja,që do të thotë Agjia – e Shenjtë, ndërsa Vima – Podium, sepse gjithmonë është një vend me një shkallë ose më shumë i ngritur nga pjesa qendrore e Kishës. Sipas Traditës Orthodhokse Ajovima është e pakalueshme nga gratë si dhe për burrat që nuk kanë një bekim të veçantë për të hyrë në të, por vetëm hierarkia e klerikëve. Të gjitha këto përkujdesje vijnë si shkak i Shenjtërisë që ka si vend sepse aty kryhet sakrifica e pagjashme, e Misterit të Kungimit të Shenjtë, i cili është një nga misteret më kryesore për Kishën Kristian Orthodhokse. Në Ajovim gjendet Tryeza e Shenjtë (Altari), Froni Dhespotik, Blata vendi ku ruhen Enët e Shenjta, si dhe lavamani ku lajnë duart priftërinjtë.
Altari ndodhet në qendër të Hierores dhe është objekti më i hershëm, më i shenjtë dhe më i domosdoshëm. Quhet Altar sepse mbi të kryhet sakrifica e pagjashme, në mënyrë simbolike quhet Katedra e Zotit. Tryeza e Shenjtë ka formë katrore ose drejtkëndëshe, mbështetet mbi një Këmbë që simbolizon Jesu Krishtin themeluesin e Kishës, por shpeshherë edhe mbi katër këmbë të cilat simbolizojnë katër Ungjillorët. Altari mbulohet nga një mbulesë druri, kjo e fundit është me kupolë të gdhëndur me kryqin sipër. Kjo pjesë ndryshe quhet – Kuvukli – dhe simbolizon Qiellin e Gjerë të krijuar nga Perëndia. Altari Simbolizon Varrin e Krishtit ndërsa mbulesa e parë e cila vendoset mbi mermerin e Altarit simbolizon, savanën, pëlhurën me të cilën u pështoll trupi i Krishtit, kjo copë nuk hiqet asnjëherë nga Altari.

KUSH PO PASUROHET NGA PERMBYTJET NE SHQIPERI?

by

Reshjet e ditëve të fundit kanë krijuar një situatë dramatike në zonat jugore të Shqipërisë, pasi vërshimi i ujërave të lumenjve ka detyruar qindra familje të braktisin shtëpitë e tyre të përmbytura. Dëmet materiale të shkaktuara nga përmbytjet janë të konsiderueshme, me fshatra të tërë nën ujë, qindra krerë bagëti të mbytura dhe fusha me të mbjella të shkatërruara. Megjithatë, shirat e dendur kanë dhe një aspekt pozitiv. Reshjet kanë përmirësuar situatën hidrike në digat e hidrocentraleve të Korporatës Elektroenergjitke Shqiptare, KESH, duke rritur mundësinë e saj për gjenerimin e energjisë elektrike.
Por duket se taksapaguesi shqiptar, përfshirë edhe familjet e përmbytura, nuk do të përfitojnë të shumë nga rritja e prodhimit në hidrocentrale. Korporata Elektroenergjetike Shqiptare KESH, e cila menaxhon prodhimin e hidrocentraleve nën pronësi publike, ka vendosur që energjinë e tepërt ta shesë me tender. Ndërkohë, kompania OSHEE, e cila gjithashtu është nën pronësi publike, ndryshe nga KESH, nuk ka tepricë energjie por deficit. Asaj i duhet të blejë energji, gjithashtu me tender. Problemi është se në tenderat e fundit të zhvilluara nga dy kompanitë publike, kanë marrë pjesë të njëjtat kompani private, të cilat, nga njëra anë kanë blerë energjinë e prodhuar shtesë nga KESH dhe nga ana tjetër i kanë shitur energjinë e munguar OSHEE-së. Vetëm se mes dy tenderëve ka një diferencë jo të vogël në çmim.
Në tenderin e mbajtur të hënën me 2 shkurt, KESH sh.a ka nxjerrë në shitje 127,620 MWh elektricitet, për periudhën 4-28 shkurt 2015, i cili i është shitur në dy lote gjashtë kompanive, kur përfshihen GEN-I Beograd dhe GEN-I Athens, GSA Sh.p.k, Axpo d.o.o Beograd, EFT A.G dhe Danske Commodities Albania sh.p.k. Çmimi i shitjes së energjisë për MWh ka variuar nga 36.93 euro në 43. 39 euro, për një vlerë totale prej 4,88 milionë euro. Çmimi mesatar për MWh i shitjes ka qenë 38.47 euro.
Pak ditë para se KESH të shitste, për të njëjtën periudhë kohore, OSHEE ka blerë 188,160 MWh, nga kompanitë AXPO d.o.o Beograd, ANTIX sh.p.k, GEN-I Tirana sh.p.k; GSA shpk dhe EFT AG, për një vlerë totale prej 10,75 milionë euro. Çmimi mesatar i importit të OSHEE ka qenë 57.12 euro, ose 18.65 euro më i shtrenjte se çmimi i eksportit të KESH sh.a.(Koha jone)

“Beu” i Surrelit dhe përmbytja

by

Nga Sali BERISHA/
Rama sillet si beu i Surrelit për të shmangur detyrimet ndaj të përmbyturve. Nuk shpall gjendjen e emergjencës! Qeveria nuk shpall gjendjen e jashtëzakonshme, në një kohë kur prej pesë ditësh gjendja në Komunën Novoselë të Vlorës dhe Darzezë të Fierit mbetet shumë e rëndë. Ishte fat i madh që nuk pati humbje në jetë njerëzish dhe për këtë meritojnë falënderim dhe mirënjohje të gjithë ata që shpëtuan qytetarë në rrezik për jetën. Mendoj se mos shpallja e gjendjes së jashtëzakonshme, së paku në qarqet Vlorë dhe Fier, është një papërgjegjshmëri e jashtëzakonshme e qeverisë!
Përmasat e përmbytjes, rrezikshmëria e pasojave të saj, dëmet e mëdha të shkaktuara, justifikonin dhe justifikojnë edhe sot shpallje e gjendjes së emergjencës së paku në qarqet Fier dhe Vlorë. Por Edi Rama dhe qeveria e tij, në kohën kur Gjirokastra, Tepelena, Përmeti, Fieri dhe Vlora ishin në mëshirën e Vjosës dhe tërbimit të saj, zhgërryheshin në orgjitë e weekendit të radhës apo siç del tani kishin marrë çiften dhe gjuanin derra dhe lepuj.
Për gjendjet e fatkeqësive natyrore shteti ka një ligj që detyron Kryeministrin të caktojë fondet dhe të mobilizojë të gjitha burimet si dhe të ngrejë me shpejtësi të gjithë infrastrukturën e shpëtim kërkimit, evakuimit, sistemimit, sanifikimit, vlerësimit të dëmit dhe zhdëmtimit të tij.
Sigurisht që ata që paguhen për përballimin e këtyre situatave e dinë mirë dhe kanë njoftuar edhe Ramën për ekzistencën e këtij ligji. Por gjendja e emergjencës nuk u shpall, sepse duhej kaluar pa shqetësim weekendi dhe se zhdëmtimi i të përmbyturve nuk duhet të bëhet sipas ligjit.
Me këtë rast i them Ramës se Gjirokastra, Novosela, Darzeza etj., nuk janë lagjja e rezidencës tënde në Surrel ku ti sillesh si beu i Surrelit dhe ne së bashku me banorët e përmbytur do të detyrojmë të zhdëmtosh, në përputhje me ligjin që ti shmangë, të gjitha dëmet që kanë pësuar ata!!.
Ndihmat e urgjencës për përmbytjet në Shkodër, por dhe në Novoselë apo Maliq gjatë qeverisjes së PD kanë qenë miliona dollarë në çdo përmbytje. Sikundër të gjitha përmbytjet kudo që kanë ndodhur, janë kompensuar në përputhje me dëmet e inventarizuara dhe vlerësuara nga ekipet përkatëse. Në Shkodër kompesimi është bërë në çdo rast përveç rastit të fundit, në përputhje me ligjin e digave nga përmbytësi. Për rastin e fundit, KESH ishte në gjendje financiare jo të mirë, ndaj dhe kompensimin e filloi me një vit vonesë, pra në pranverën e vitit 2013 dhe qeveria aktuale duhet të detyrojë KESH të shlyejë detyrimin ndaj banorëve të përmbytur të Shkodrës dhe NënShkodrës!!