Featured – Page 687 – Dielli

KUR SERBIA KËRKON TA KTHEJNË TOPIN NË GLOB E GLOBIN TA KTHEJNË 100 VJET PAS, NË NJË LUFTËN TË TRETË BOTËRORE

October 24, 2014 by dgreca

Nga Ramiz LUSHAJ/
1.Po fijat bora me të ftohtë si në Dhjetor ’90. As në kit’ 25 vjetor vjeshtak të Rënies së Murit të Berlinit nuk janë shkrirë akujt e Luftës së Ftohtë. Po vjen mot i keq. Perdja e Hekurt po kërkon rulin e vet. Sa ma shpejt?!…
Papa Françesku e dha gjatë tetorit 2014 sinjalin përseritës e pa terma ndërmjetës: Lufta e Tretë Botërore ka nisur…! Ka me na prek. Jo si me 7 prill ’39 me qëndresë në vetmi, po në bashkari me të tjerët. Jena në NATO. Shyqyr Zotit!
Në Beograd, në ndeshjen e futbollit Serbi-Shqipëri, u dogj Flamuri i NATO-s. Flamuri Ynë. E dogjën serbët në stadium ku ishte edhe kryeministri i Serbisë aty. Nuk ishte rastësi. Jo. Ishte demonstrim force, urrejte, luftënxitje.
14 tetori 2014 në Beograd nuk ishte një ndeshje futbolli për Eleminatoret e Francë 2016, po një demonstrim force, urrejte, luftënxitje për Luftën e Tretë Botërore.
Ata kujtojnë se janë në atmosferën e Luftës së Parë Ballkanike, të nisur në Tetor 1912 kundër Shqipërisë që po kërkonte Pavarësinë e saj, një shtet sovran. Ata i kanë kapur ethet e luftës së pritshme. Serbët e duan Luftën e Tretë. Shqipërinë e Kosovën i kanë në shenjestër të parët…
2.Bota nuk duhet të harrojnë vizitën e Sulltan Mehmed Rashid V në Kosovë në qershorin e vitit 1911 që po vinte nga Stambolli në vendin e Betejës së Fushë-Kosovës (1389). Pa hy’ shumë në histori, Perandoria Otomane e Lindjes në bashkëpornësi edhe të Perëndimit, e kapur nga Rusët, e lidhur me Serbët e Malazezët, po donte me e mbajt ma fort Perandorinë Otomane deri në katër vilajetet shqiptare, edhe pas ngritjes së Flamurit të Skenderbeut me 6 prill 1911 në kala të Deçiçit nga Dedë Gjo’ Luli me hotjanë e Malësinë e Madhe.
Pak’kush e din’ se si iku Putini – diplomati funksionar, sigurimsi rus, nga ambasada Ruse në RDGJ kur ra Muri i Berlinit më 1989. Po shumkush e kupton se pse erdhi Putini në Beograd më 16 tetor 2014 pikërisht në 70 vjetorin e çlirimit të Beogradit, në 25 vjetorin e Murit të Berlinit, dy ditë pas ndeshjes Serbi-Shqipëri (!)
Sulltani Otoman Rashid V me vizitën e vitit 1911-tës kërkonte me pas një “mur” kufi me mbretëritë e Serbisë e të Malit të Zi. Edhe Sulltan Putini i Parë i Rusisë po lyp “mure” të rinj në Beograd. Po don me e tërhjek Serbinë drejt Moskës, larg Nato-s e BE.. Serbia po don me e ripërserit Jugosllavinë e Parë ose të Dytë. Ajo nuk don me ndejt as Jugosllavi e Tretë si në kohën e Millosheviçit. As në kufijtë e një republikë serbe, të shettit të sotëm serb?!
Presidenti serb, Nikoliç, një ditës pas ndeshjes Serbi-Shqipëri në Beograd dhe një ditë para ardhjes së Putinit në Beograd, doli me deklaraten publike:”Pas vrasjes së krijimit të miqësisë midis Serbisë dhe Shqipërisë, është e qartë se Shqipërisë do t’i duhen dekada, ose edhe shekuj të bëhet një vend normal, pa urrejtje ndaj serbëve”.
Kjo deklaratë ishte vazhdimësi e platformave serbe kundërshqiptare dhe mesazh për Putinin. Një rrenë e mëdhe pasi realiteti ishte ndryshe, terror banë vet serbët në stadium e jashtë tij. Ishte presion edhe ndaj UEFA-s e mikut të tyre të mirë, Platinit të keq.

3.
Me gjykimin e padrejtë ndaj Shqipërisë UEFA mund të jetë gjithçka po jo një Ligë Europiane e Futbollit. Ajo nuk e paska selinë në Beograd.
Bota nuk duhet të harrojnë se Serbëve në Sarajevë, në 100 vjetorin e Luftës së Parë Botërore, 28 qershor 2014, banë festime madhështore. Foli edhe vet Milorad Dodik, president i Republikës Srpska, përuruan statujën e serbit Gavrillo Princip, vrasësit të Arkidukës austriak Franz Ferdinand në Sarajevë. Kur një aktor i veshur si Princip qëlloi dy herë në ajër, serbët i quajtën sikur u qëlluan NATO dhe BE.

Serbia e donte për shovinizmin e saj ndeshjen Serbi-Shqipëri për ta ngrit ma lart nacionalizmin shoven serb ndaj shqiptarëve në Ballkan. Ndaj një pankartë e quajtën Flamur Kombëtar Shqiptar (!) kur Kushtetuta e Shqipërisë, si e çdo vendi tjetër, e përcakton saktë Flamurin tonë zyrtar, me të gjithë elementët e tij. Sigurisht nuk ishte ai në Beograd. Ata u ndalën tejet gjatë ndaj një harte të Shqipërisë Etnike, Natyrale, Reale, ndërkohë që jo vetëm Luginën e Preshevës (Kosova Lindore), po edhe Sanxhakun – Tregu i Ri janë territore shqiptare, ashtu sikurse edhe territore të tjera shqiptare nën Malin e Zi e Maqedoni. Serbët duan ta ringrejnë “Serbinë e Madhe”, si gjithnjë me territore shqiptare. Ata ia kanë nis këto dy vite me synimin për të ringrit “Jugosllavinë e Katërt” me Federatën G-6, një “Komonuelth Ballkanik” nën Serbi.
Zakonisht sporti i ikë politikës dhe politika e ndjek sportin. Po, kësaj here, politika e oktapodue ndeshjen Serbi-Shqipëri në forma e mënyrat e saj ma të këqija, tue përfshi edhe UEFA-n e pavarur. Politika u ba top e topi u ba glob.
Serbia nuk luajti me Shqipërinë në stadiumin e Beogradit po në arenën globale demonstroi dicka apo shumçka nga “parathania” e Luftës së Tretë Botërore.
Në kit’ ndeshje nuk humbi Shqipëria. Ende nuk ka fitue as Serbia. As aleatët e saj. Me kit’ ndeshje po humb Europa euro-atlantike e jo vetëm ajo. Po humb UEFA (!). Po humbim të gjithë në të nesërmen tonë të përbashkët, në kit’ kohë e botë globale.
Pra, nuk humbëm ne, Shqipëria Natyrale 3 me 0, po Serbia e Madhe tregoi si 100 vjet ma parë me Princip se ende po lufton pa asnjë princip për të ardhë Lufta e Tretë Botërore?!
Ta ndalim shovinizmin serb e sllav, fashizmin e sotëm të Europës e botës!

Tiranë, 24 tetor 2014

TURP- UEFA STIMULON HULIGANIZMIN SERB!

October 24, 2014 by dgreca

Shqiperia humb ndeshjen 3 me 0 dhe gjobitet me 100 mije Euro/
Komisioni i Disiplinës dhe Etikës pranë UEFA-s ka njoftuar se Shqipëria e ka humbur me rezultat zyrtarë 3-0 ndeshjen në Beograd, ndërsa Serbisë i zbriten tri pikë. Komisioni në fjalë u takua dje dhe njoftoi vendimin e mëposhtëm pas incidenteve të ndryshme që kanë ndodhur gjatë ndeshjes kualifikuese të Grupit I mes Serbisë dhe Shqipërisë, e cila u luajt në Beograd, më 14 tetor. “CEDB” ka vendosur të shpallë ndeshjen e lartpërmendur si të humbur. Si rrjedhojë, Federata Shqiptare e Futbollit (FSHF) po konsiderohet se ka humbur ndeshjen 3-0. Përveç kësaj, FSHF është gjobitur 100.000 €. “CEDB” ka vendosur gjithashtu t’i zbresë Federatës Serbe të Futbollit (FSS) tri pikë në konkurrencën aktuale, fushatën kualifikuese për Kampionatin Evropian. Përveç kësaj, FSS është urdhëruar të luajë dy ndeshjet e ardhshme kualifikuese si ekip pritës me dyer të mbyllura. Së fundi, FSS është gjobitur me 100.000 €. Këto vendime janë të hapura për t’u apeluar.”
Me kete Vendim UEFA ka mbyllë sytë, gojën dhe veshët duke zgjedhur balancat politike, me Shqipërinë që tashmë do ta apelojë këtë vendim fillimisht në Komisionin e Apelit dhe pas ezaurimit të këtij hapi, për të synuar që drejtësia të vihet në vend në Gjykatën e Arbitrazhit Sportiv në Lozanë.
UEFA e ka marrë vendimin e saj për ndeshjen Serbi – Shqipëri, e, cila u ndërpre para kohe pasi huliganët serbë u futen në fushë UEFA ka vendosur t’i japë fitoren 3:0 Serbisë. Kurse, Shqipëria dënohet me 100 mijë euro gjobë. Kurse, Serbisë i janë hequr tre pikë dhe dy ndeshjet e radhës si vendas do ti luaj pa pranin e publikut.
Përveç humbjes në tavolinë me rezultatin 3-0 Shqipëria është dënuar edhe me një gjobë financiare prej 100 mijë eurosh, ndërkohë që Federata Serbe e Futbollit dënohet me 100 mijë euro gjobë, si dhe zhvillimin me dy ndeshje pa tifozë nga ana e përfaqësueses serbe të futbollit.
Pavarësisht dhunës që u pa në sytë e gjithë botës nga ana e tifozëve serbë, pavarësisht turpit që ndodhi në Beograd dhe precedentëve botërorë të huliganizmit nga ana e serbëve Uefa ka vendosur të mbyllë sytë, gojën dhe veshët duke zgjedhur balancat politike, me Shqipërinë që tashmë do ta apelojë këtë vendim fillimisht në Komisionin e Apelit dhe pas ezaurimit të këtij hapi, për të synuar që drejtësia të vihet në vend në Gjykatën e Arbitrazhit Sportiv në Lozanë.
Presidenti i Federatës shqiptare të futbollit (FSHF), Armand Duka ka lajmëruar ankesë ndaj vendimit në komisionin apelit të UEFA-së, ndërsa ka pretenduar se çështjen do ta dërgojë edhe në Gjyqin ndërkombëtar arbitrar të sportit (CAS).

Reagimi i shtypit evropian
“UEFA legjitimoi dhunën dhe racizmin”, është titulli më kuptim plotë që vjen nga media italiane “Toscana News”.
“Serbia shpërblehet me fitore”, raporton televizioni britanik, ITV.
“Serbisë iu dha fitorja, por i humbi pikët”, shkruan “Sport24”.
“UEFA e butë për serbët”, shkruajnë mediet në Kroaci.
“Vendimi i UEFA-së, të gjithë humbës”, “La Gazzetta Dello Sport”.
“Serbia shpërblehet me fitore për dhunën në ndeshjen për 2016”, raporton BBC

KUSH ISHTE FAJI I FEDERATES SHQIPTARE?
Kombëtarja shqiptare e futbollit kishte refuzuar ta vazhdonte ndeshjen në Beograd, edhe pse gjyqtari dhe delegati i ndeshjes ua kanë kërkuar një gjë të tillë ekipit kuqezi.
Përtej gjakrave të ndezur dhe zemërimit që ka kapluar tifozët shqiptarë, nga gjykimi i komisionit disiplinor të UEFA-s, Serbia doli më e rënduar se ne. Nëse ne i humbëm tre pikët as dhe serbët nuk i morën ato.
Përpos kësaj, fusha e tyre u dënua dy ndeshje pa tifozë dhe gjoba qe e njëjtë. Po të mendosh që kjo ishte një ndeshje që luhej në Beograd dhe se serbët mendonin të merrnin 3 pikë në klasifikimin e përgjithshëm, pa diskutim që ata dalin më të dëmtuar nga gjithë kjo histori.
Por, prapë shumë tifozë shqiptarë ndihen sot të frustruar, se në thelb, edhe pse Serbia dënohet më shumë, vendimi është tejet asimetrik. Ai dënon njësoj agresorin me viktimën, shkruan portali lapsi.al.
Por, përtej këtij frustrimi, tani është momenti për të menduar me kthjelltësi: a mund të bënim ne më shumë dhe a mund të vepronim më mirë? Përgjegjësitë për këto pyetje bien mbi FSHF-në. Si u morr vendimi për bojkotimin e ndeshjes? Kush vendosi? A u pyet ndonjë jurist, njohës i rregullave të UEFA-s?
A ka ndonjë të tillë federata jonë dhe a kishim një të tillë në Beograd? Po pas propozimit serb për të larguar tifozët dhe vazhduar ndeshjen, si do të duhej të reagonim? A duhet të kishim qëndruar po aq kokëfortë në këmbënguljen tonë?
Po kur arbitri na tha se loja mund të vazhdonte, si duhet ta kishim interpretuar këtë sinjal? A pyeti kush se si qe vepruar në botë në raste të ngjashme, përpara se të merrnim vendimin ? Për të gjitha këto publiku shqiptar nuk ka ende përgjigje, sepse edhe vetë drejtuesit e FSHF-së nuk kanë përgjigje.
Me sa duket ata kanë vepruar në mënyrë emocionale dhe jo profesionalisht. Dhe pavarësisht padrejtësisë të UEFA-s, me paaftësinë e tyre, ata e kanë ndihmuar qeverinë e futbollit europian të marrë një vendim, sipas shqiptarëve, të padrejtë.
Kështu që së bashku me shprehjen e dufit kundër padrejtësisë, këto ditë duhet të shërbejnë edhe me kërkesat për një reformim të shpejtë të FSHF-së, ku duhet të ketë më pak njerëz kokëtrashë që dinë vetëm të votojnë me dorën ngritur dhe më shumë profesionistë, me gjuhë të huaja dhe njohës të ligjeve dhe rregullave ndërkombëtare.

LAMTUMIRE ADRIOLA!

October 19, 2014 by dgreca

KRONIKE DHIMBJEJE- QINDRA BASHKATDHETARË I DHANË LAMTUMIRËN E FUNDIT ADRIOLA SPAHIUT NË JACKSONVILLE, FLORIDA/
Nga Dalip Greca/
Të Shtunën me 18 Tetor 2014, së bashku me zv/kryetarin e Vatrës, Asllan Bushati dhe Adem Belliun e TV Kultura Shqiptare në New York, udhëtuam nga aeroporti Newark i Nju Xhersit që në orën 5 të mëngjesit. Me peshën e dhimbjes të humbjes së jetës të vajzës të mikut tonë të përbashkët, njëkohësisiht kryetar i degës së Vatrës në Jacksonville, Adriatik Spahiu, ishim nisë nga Bronxi-NY, që në orën 2 e 30 të mëngjesit. Vajza e Adem Belliut,Vera, na kishte përcjellë me makine në aeroport. Pesha e dhimbjes për moshataren e saj ndjehej dhe tek Vera. Pas rreth dy orëve fluturim u ndodhëm në aeroportin e Charlotte-s. Një orë qëndrim aty dhe pas një orë e 15 minutash arrijmë në aeroportin e Jacksonville. Aty takuam kryetarin e Vatrës, dr. Gjon Bucaj, që kishte udhëtuar që në mbrëmjen e së premtes, pasi kishim ngushëlluar së bashku, familjen e Anton Rajës, që humbi djalin e tij, Justin. Ishte një fundjavë e dhimbshme për komunitetin shqiptar, kjo që kaluam.
Vatrani Gjergj Lacuku po na priste me makinën e tij në hyrje të aeroportit.
Kur i afrohemi vendit të ngjarjes, ku u këput jeta e 19 vjecares Adriola Spahiu, Gjergji qëndron dhe na tregon dhimbshëm:- Ja këtu ndodhi tragjedia! E shkreta vajzë!
Në orën 10 e 30 arrijmë pranë Shtëpisë Mortore Ponte Vedra Valley . Jemi gjysëm ore para fillimit të shërbimeve funerale. Kemi kohë të mjaftueshme sa të porosisim aty pranë një kurorë lulesh në emër të Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA. Na ndihmon bashkëshorti i vatarnes Lola Hodo, që së bashku me Adem Belliun, shkojnë dhe bëjnë porosinë. Kurora e tufa me lule ka në dërguar edhe dega e Vatrës në Jacksonville, dega e Vatrës së Queensit në New York, dërguar nga dr. Skënder Murtezani,dega e Vatrës në South Florida me kryetar Kolec Ndoja, i cila së bashku me bashkëshorten ka ardhë t’i shprehë ngushëllimet bashkëshortëve Spahiu, dega e Vatrës në Orlando. Në orën 11 me peshën e dhimbjes në shpirtrat tanë shkojmë drejt arkmortit, ku qëndron 19 vjecarja e pajetë Adriola Spahiu.
– Prehu në Paqë, Adriola!
Cfarë t’i thoshim Adriatikut, Lolës, Mateas, për t’i ngushëlluar? Ku t’i gjenim fjalët? Ishim bërë të pagojë nga dhimbja. Mbahu vëlla? Mbahu motër! Kurajo Matea!
Zoti i merr për vete ëngjejt! Zëri ka iku, psherëtima dhe lot!
Njerëzit vetëm se vijnë varg. Shtëpi mortore duket e vogël për numrin e madh të shqiptarëve që kanë ardhë nga cdo cep i Floridës, por edhe nga Nju Jorku, Michigani, Bostoni dhe shtete të tjerë. Shumë rrinë korridoreve apo në sallën ngjitur me atë ku ëshët vendosë arkmorti. Vargu i gjatë ka mbushur edhe hapsirën jashtë Shtëpisë mortore. Për shumë minuta nuk ka fjalë, dëgjohen vetëm psherëtima e dënesa! Zot, të lutemi! Pse na e more këtë gonxhe, që sapo kishte celë pranverën e jetës? Nuk i kishte mbushë ende 19 vjetët? Po Zoti i di vetë punët e veta! Ne vec na dhemb zemra e na rënkon shpirti ndaj i lutemi e i përgjërohemi!
Adriatiku qëndron i fortë. Lola në krah të tij vec loton, Mateas nuk i besohet se nuk do ta ketë më pranë fizikisht motrën e madhe. Rrëketë e lotëve i zbresin faqeve dhe vec shtërngon dorën e nënës së dashur…
…Vatranët duken se kanë ardhë nga të gjitha anët. Kështu është Vatra si një shtëpi e përbashkët që e ndjenë dhimbjen si një familje e madhe. Janë këtu vatranët e Jacksonvilles, ata të South Floridës, të Orlandos, të Nju Jorkut….Shpresa Gallo ka ardhë së bashku me të birin. Në duar mbanë një buqetë shumëngjyrshe lulesh! Avokatja vatrane Lola Hodo ka ardhë së bashku me bashkëshortin, Gjergji Lacuku bashkë me bashkoshorten,avokati vatran Adrian Gjoka, po ashtu Gjergj Shkurtaj, Zani Hakrama, Elton Hysesai, Janë dhjetëra..Bukurosh Curraj, është i kudondodhur, në krye të punëve, ….
Përvec shqiptarëve kanë ardhë dhe shumë amerikanë për të ngushëlluar familjen. Në funeral respektohet tradita shqiptare. Madje edhe simbolet tona kombëtare, përfshirë Flamurin Kuq e zi. Drejtuesi amerikan i ceremonisë flet gjatë për kurajon, qëndresën dhe historinë tonë Kombëtare, Gjergj Kastriotin Skëndërbeun….Për Adriolën….për ëngjëllin që po ikën…
Fjalime për të larguar dhimbjen. Flet edhe kryetari i Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA, dr. Gjon Bucaj. Fjalët mezi dalin nga dhimbja: E nderuar Familja Spahiu!
I nderuar Adriatik, Zonja Lola dhe Matea, dhimbjen e tuaj të thellë e kemi përjetuar nga larg, prej ditës, kur mësuam lajmin e idhët të tragjedisë që ju u goditi papritmas… Sot kemi ardhë të gjindemi pranë jush për të përcjellë së bashku Adriolën tuaj të dashtun me lamtumirën e fundit.
Adriola u nda nga kjo botë në pranverën e jetës së vet, duke lanë një lule më pak në kopshtin toksor, por prej tashit e deri në amshim, do të jetë një ëngjëll ma shumë në Parajsën qiellore.
Buzëqeshja e saj dhe dashuria për Ju, që i mori me vete, do të vijnë nga lart mbi ju prindët e dashur e të mirë, si rreze ngushëlluse, dhe mbi motrën e vogël Matean, për t’ju zbutë dhimbjen, për t’ju freskue zemrat, që të gjeni forcë ta pranoni me shpirt të qetë mungesën e saj mbi tokë.
Ngushëllim dhe forcë për ju do të jenë kujtimet e saj, dhe kujdesi me dashuni prindërore për lulen e vogël, që keni pranë, Matean,- ta keni me jetë të gjatë e fatlume!
Së fundmi, dr. Gjon Bucaj, ngushëlloi në emër të Vatrës dhe familjes së tij, duke përcjellë kurajo dhe qëndresë përballë dhimbjes.
Në emër të familjes Spahiu, miqëve dhe vatranëve të Jacksonville ka ngushëlluar me fjalë zemre e dhimbje shpirti, Bukurosh Curre. Duke u drejtuar nga arkivoli, ai pshertiu dhimbshëm:- Adriola…Adriola …Adriola…! Sytë përloten. Zëri dridhet…Fjalët s’binden.
– Na mblodhe sot në këtë kor dhimbjesh…Të vështrojmë me drithërima buzësh e psherëtima shpirtrash…Na mblodhe sot të derdhim lot, që nuk i pushojmë dot…Të themi fjalë që s’dalin zëshëm për t’u dëgjuar…
– Dhimbja u vë pengesë fjalëve…
Duke iu drejtuar qindar pjesmarrësve, ai i falenderoi ata qindra njerëz, që kishin ardhë për të ngushëlluar e për t’i dhënë kurajo familjes Spahiu; babait të Adriolës- Adriatikut, nënës Lola, që po i plas shpirti nga dhimbja, motrës Matea, që i rrjedhin lotët pa pushim.
Më pas Bukuroshi përcjell një jetshkrim të Adriolës, e cila lindi më 13 qershor 1995 në kryeqytetin shqiptar, Tiranë. Ishte fëmija i parë i Adriatikut dhe Lolës. Ishte një fëmijë i bukur, plot shëndet, lozonjare, që recitonte, këndonte e vallzonte, si për të shprehur gëzimin për jetën. Ishte e qeshur dhe e dashur përherë. Ishte motra e madhe e Mateas. Rrinin gjithëmonë bashkë si motra e shoqe, ku ndanin së bashku lumturinë e moshës, gëzimin që ndjenin në familjen e gëzuar. Të dyja ishin ëndrra e jetës së Adriatikut dhe Lolës. Të katër së bashku ndjeheshin të lumtur.
Fati e ndihu familjen Spahiu, që në vitin 2004 të vinin në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Gëzimi e lumturia në tokën e bekur të lirisë ua shtoi lumturinë. Adriola ishte e dedikuar që të sillte mirësi e dashuri për të gjithë.Edhe pse jetoi pak dhe jeta u tregua e padrejtë me të, ajo iku duke lënë pas mirësi. Gjërat më të mira e më të bukura , nuk mund të shihen, as mund të preken, ato i ndjenë vetëm zemra dhe shpirti.
Thonë se Zoti i merr ëngjëjt para kohe, packa se prindërve u drithëron zemrat e u thahen shpirtrat. Ëngjjëlli me emrin Adriola iku shpejt në fluturim drejt qiejve dhe na la pas mesazhin-amanet:-Duhet të duhemi, të jemi të gjithë bashkë, ta duam e ta ndihim njeri-tjetrin; ta kalojmë cdo cast në harmoni dhe të ndjejmë lumturinë…! Jeta është e shkurtër…!
Bukuroshi ngushëllon familjen duke u përcjellë kurajo dhe qëndresë dhe së fundi fton të pransihmit të ndajnë kujtimet që ruajnë për Adriolën. Dhimbja sikur lehtësohet për një cast, por sërish, kur arkivoli mbartet nga shtëpia mortore drejt varrezave aty pranë, pshërëtimat, ofshamat e dhimbjes shtohen. Vargu i qindra pjesmarrësve zgjatet tej rrugës kryesore. Në krye të ceremonisë është dervish Elidon Pashai, që ka ardhë nga Teqeja e Baba Rexhepit në Detroit. Ka bërë gjithë atë rrugë të gjatë me disa ndalesa për të qenë pranë vëllait shqiptar të besimit, Adriatikut, dhe familjes së tij, që shpirtrat u janë copëtuar nga dhimbja. Dervishi i ditur , Elidon Pashai,i ka fjalët e shqipes së bukur- balsam për zemrat që dhembin në këtëo ditë morti. Ai flet e ngushëllon shqip, përcjell kurajo cdo fjalë e tij. Këshillon që t’i qëndrojnë pranë familjes Spahiu për t’ia zbutë dhimbjen.Në Varreza ceremonia e varrimit kryhet në një diell të nxehtë. Flamuri kuq e zi me shqipen dy krerëshe ka mbuluar arkmortin. Fjala e dervish Edison Pashait në përcjelljen e fundme është një esse poetike e mrekullushme, që shkon drejt e në shpirtra. Ka aty dashuri për jetë, por edhe dhimbje mërgimi…. Adriatiku, Lola, Matea, me lule ndër duar i afrohen arkmortit, dhe vendosin mbi të lulet…Lule ishte dhe ajo që po varroset. Një dorë dhe’ sipas traditës, takimi dorë më dorë me familjen dhe gjithcka përfundon aty për të marrë me vete dhimbjen e madhe. Agimi, vëllai i Adriatikut, falenderon pjesmarrësit e shumtë dhe i fton ata që të mos mungojnë në drekën e lamtumirës së Adriolës.
Lamtumirë Ardiola!

Jacksonville, 18 tetor 2014

Absurdi juridik eshte edhe me flagrant

October 11, 2014 by dgreca

Absurdi Juridik: Avokatura e Shtetit synon ta binde Gjykaten se ne nuk jemi pronare. Kryeministri Rama synon te binde publikun se pronaret do t’i shpronesoje kundrejt shperblimit./
Te nderuar miq te medias,
ne cilesine e perfaqesuesit ligjor te familjes Kruja, pronare e ligjshme e truallit kufitar me Namazgjane ne Tirane, desha t’Ju bej me dije situaten absurde ne te cilen anetaret e familjes Kruja jane vendosur prej muajsh. Ky absurd ka te gjithe shenjat se po thellohet.
Nga media dhe vetem nga media – familja Kruja mesoi se qeveria shqiptare paska arritur nje marreveshje me pronaret per te lejuar ndertimin e Xhamise se Madhe ne Tirane. KM Rama deklaroi se do t’i shpronesoje ata dhe se ka gati fondet per kete. Askush nuk ka komunikuar me ne si pronare te tokes, qe prej korrikut 2014. Deri ne kete date, zyra e KM ka negociuar me familjen Kruja per blerjen e truallit me cmimin e tregut. Nese doni detaje, te gjitha mund te behen publike.
Absurdi ku gjendemi eshte logjik, juridik dhe moral.
Absurdi logjik buron nga fakti se prej muajit qershor Avokatura e Shtetit, organ ne varesi te ministrise se drejtesise, i ka kerkuar Gjykates se Tiranes te mos i njohe familjes Kruja pronesine mbi truallin ne fjale. Avokati i shtetit ka atakuar pa asnje baze nje akt te dates 15 gusht 1994 te leshuar nga Komiteti i Kthim Kompensimit te Pronave ne Tirane, dokument me te cilen familja Kruja rimori te drejtat si pronare e ligjshme per nje toke te blere nga z.Jusuf Kruja – Zoti e meshirofte – ne vitin 1938.
Avokatura e Shtetit synon ta binde Gjykaten se ne nuk jemi pronare. Kryeministri Rama synon te binde publikun se pronaret do t’i shpronesoje kundrejt shperblimit.
Absurdi juridik eshte edhe me flagrant.
Familja Kruja dhe Komuniteti Musliman Shqiptar moren nje leje te perbashket ndertimi – me dy objekte – e cila nisi te zbatohet. Leja u prish me vendim te KKT-se ne vjeshten e vitit te shkuar. Ndertuesi i kontraktuar nga familja Kruja paditi ne gjykaten administrative vendimin e KKT-se dhe e shpalli ate te pavlefshem dhe te pambeshtetur. Ceshtja eshte ne Apel dhe perben objekt gjykimi.
Deklaratat e z.Rama per shpronesimin e nje prone – mbi te cilen ka nje proces gjyqesor qe vazhdon dhe nje barre gjyqesore, jane nje presion i hapur mbi Drejtesine dhe nje dhunim i shtetit ligjor.
Deklaratat e z. Rama per nje ceshtje e cila eshte objekt gjykimi gjyqesor bien ndesh me ndarjen e pushteteve – nje parim Kushtetues, bien ndesh me pavaresine e gjyqesorit, jane nje tejkalim i rende i kompetencave te sistemit Ekzekutiv dhe cenojne parimet e shtetit te se drejtes.
Askush, asnje pale nuk mund ta vere Drejtesine perballe faktit te kryer.
Absurdi moral eshte si me poshte:
Ne si pronare te ligjshem kemi bere te qarte se rrembimi i prones nuk i hap rrugen ndertimit te Xhamise. Ne kemi deklaruar se Feja nuk eshte nje biznes qe mund te behet mbi nje toke te grabitur – qofte edhe me ndihmen e shtetit. Rastet e shemtuara dhe te dhimbshme te realitetit shqiptar nuk mund te sherbejne si precedent per KMSH dhe per donatoret e tij bujare.
Qeveria Rama mund te kete te gjithe ndjeshmerine per t’i dhene bashkesise islame te vendit nje objekt te merituar e te mohuar prej shume vitesh. Kjo e drejte nuk mund te realizohet permes nje padrejtesie te re, aq me pak ndaj nje familje – e cila ka pasur dhe ka te gjithe vullnetin e mire per te mbeshtetur ndertimin e Xhamise se Re ne Tirane. Ky vullnet u shpreh ne Marreveshjen qe familja Kruja nenshkroi me KMSH – dokument qe ishte pjese e lejes se ndertimit, te prishur me vendim te njeanshem e te paarsyetuar nga administrata e z.Rama.
Komuniteti Musliman i Shqiperise gjithashtu eshte i vetedijshem se ndertimi i nje Xhamie behet ne perputhje jo vetem me ligjin e ndertimit te Republikes se Shqiperise, por pike se pari ne perputhje me te drejten islame. Ligji Islam sakteson se “Qellimi i Mire nuk justifikon Mjetet Imorale” qe mund te perdoren per arritjen e tij. Dhunimi i prones se tjetrit e rrezon Xhamine e re te Tiranes, nuk e nderton ate.
Gjithsesi, si pronare te ligjshem, familja Kruja ka bere te qarte se cdo vendim antiligjor – pertej pretekstit te perdorur nga qeveria, do te atakohet ne gjykate duke prodhuar nje kalvar te ri juridik, te veshtire per ne si qytetare, por te drejte dhe te denje per modelin europian ku synojme.
Ne e ftojme qeverine shqiptare qe te nderprese presionin mbi Gjykatat, te tregoje durimin e nevojshem dhe te respektoje vendimin qe do te jepet nga drejtesia ne lidhje me aktin normativ te KKT-se, i cili nderpreu nje proces te ligjshem te zhvillimit te territorit.
Ne e ftojme Qeverine shqiptare qe t’i jape fund farses se nje gjyqi formal te nisur nga Avokatura e Shtetit.
Ne e ftojme qeverine shqiptare t’i jap fund zgjidhjes se problemit te Xhamise se Madhe ne Tirane me protagonizem politik, motiv qe ka deformuar jeten e ketij komuniteti ku bejme pjese edhe vete, prej te pakten dy dekadash.
Ne si qytetare duam dhe perpiqemi te kemi respekt per institucionet, per shtetin ligjor dhe mbi te gjitha – te jemi te drejte me te drejten. Eshte e mira qe edhe Qeveria te na perkrahe ne kete synim.
Ju faleminderit!
ALBAN BALA(kjo deklarate i eshte derguar Gazetes Dielli ne New York nga Alban Bala, perfaqesues legjitim i Familjes Kruja)

KUR KUJTOHEN QËNDRESTARËT

October 10, 2014 by dgreca

Shkruan: Dr. Fejzulla GJABRI/
Kam lexuar për bashkëatdhetarët tanë edhe para 90-ës. Sigurisht për ato që jepeshin e jo për ata burra që jetonin si të dënuar në listat e të padëshiruarve të regjimit. Atëhere, i njihnim si ‘armiq’ të pushtetit. Edhe ndonjë që e kishim lexuar e më pas ishte ‘shpallur armik’, nuk duhej të na e shihnin në vitrinën e bibliotekës. Pra, kisha lexuar shumë pak, ose më saktë aspak nga të dhënat e atyre të ‘listave të zeza’, me përjashtim të “Mërgatës së qyqeve”. Nuk e dinim se ne ishim ‘mërgatë’ e kaluar mërgatës, të izoluar në pak metra katrorë.
Për hir të së vërtetës, vonë e mësova se ata ishin ajka e kombit. Më fliste babai për kohën e tij të rinisë, për burrat e asaj kohe. E kish kryer ushtrinë në Starovë dhe kish notuar në liqenin e Pogradecit. Thonte se në liridalje diskutonte me njerëz të thjeshtë, që vinin nga Starova, por që kishin pasë mend e pasuri. Tashmë bisedonin për bukën. Shpesh thoshte: Na jepnin ‘alarm’, kur ndonjë nga këta ‘thyenin’ kufirin”. Së pari nga babai mësova intolerancën e dhunshme në këta njerëz…
I dhashë këto fjalë të babait tim, se më shtyu një shkrim për nënën Demire, shkruar nga i mirënjohuri Ramiz Lushaj. Aty mësova se në vitin 1949 nënë Demireja ‘arratiset’ nga vendlindja. E bash në këtë vit babai im ka qënë në ushtri në Pogradec, jo kufitar, por në gazermë. Atëhere, kur tregonte babai, unë vetëm e vështroja. Pyetje nuk i bëja, se nuk linte vend për to. Babai dinte të tregonte. Nuk i dinte me emër ata që kapërcyen kufirin, por dinte shtëpitë. Sikur të ishte gjallë babai, do t’ia thoja emrin e ndoshta do e kujtonte. Por…
Nëna e Guri Durollarit, Demireja, ishte nga ato që mori fëmijët e kaloi matanë, ku ndoshta diktatura nuk ka qënë kaq e pashpirt, megjithëse pushteti edhe atje ishte në duat e sllavo-komunistëve. Dhë babai im në mes të natës ishte zgjuar nën thirrjen ‘alarm’. Nënë Demireja kaloi matanë, i rriti fëmijët në atë vend, që vetëm një vijë imagjinare na ndan, një vijë që pak po ta prekje, tronditej vija imagjinare e më së tepërmi trondtej diktatura. Ishte koha kur pabarazia dhe padrejtësia shoqërore ishte ligjëruar; E në ksi rastesh, rebelimi është një detyrë. Por, si? Burrat e mirë ishin asgjësuar, të tjerët ishin përshtatur. Atëhere, për disa nuk kishte derë tjetër, veç largimit …. Por jo dorëzimit. Këtë e vërteton puna e madhe e djalit të nënë Demiresë, Guri Durollarit e sa e sa të tjerëve nëpër botë.
Nuk është e lehtë të lësh vendin tënd. Ata që e kanë provuar e dinë më mirë. Këtë situatë e paraqesin mirë shkrimtarët që dinë të përshkruajnë realitetin e hynë në botën e të mërguarve, paraqesin më së shumti vështirësitë psikologjike. E, shumica e të ‘përshtaturve’ i mësoi nga ata. Mësoi se fjalët e fundit nga largimi në dhe të huaj (jo për rastin e nënë Demiresë si fillim, se ajo kaloi nga toka shqiptare në tokë shqiptare, pavarësisht se kufiri e ndante në dy shtete), janë prekëse, që thonë zhgënjim, mesazh, fatkeqësi. Edhe pse ishte tokë shqiptare edhe Demireja përjetoi këto situata.
Gjithsesi largim nga vendlindja, lënia e pasurisë dhe jo pak, por me saraje e prona. Bashkë me tre fëmijët e saj jetimë mori rrugën e mërgimit, të cilët u rritën si ma të mirët, pa humbur asnjë minut pikën e referimit, Shqipërinë.
Unë e arrita kthimin e tyre, por babai, dëshmitar i largimit të tyre, jo.
Takova Guri Durollarin në selinë e Partisë Legalitetit, një vilë dykatëshe jo larg Pazarit Ri. Ishte viti 1995, kur unë punoja në Muzeun e Rrethit të Tiranës dhe kërkoja një historik të shkurtër për Partinë e Legalitetit. Një burrë i edukuar, i qetë dhe më kulturë, më rekomandoi Akil Bashën. Akili, një burrë me mend, fliste e unë shënoja. Kur ia lexoja ato që më kishte thënë, unë shpesh harroja të thoja ‘Naltmadhnia’ e ai më qortonte. Mora ato që m’u deshën dhe i lashë në arkivin e Muzeut. Kur po largohesha nga selia, hyra në zyrën e kryetarit Guri Durollari për ta përshëndetur e falenderuar. Edhe në përshëndetje, dukej niveli i tij kulturor, që shpeshherë mungon.
Mes të tjerave mbaj mend se më tha: “Kam patur një mësim nga të parët e mi, se, nëse shtrihemi, të pacipët shkelin mbi ne, por nëse zvarritemi, gjendet dikush do të zgjasë dorën për gjynah; E mira është të jesh gjithmonë vetë në lëvizje”.
U largova duke e përshëndetur…
Tirane, Tetor 2014
Ne Foto: Madheria e Saj, Geraldina – Mbretnesha e Shqiptareve dhe Nanemadhja Demire Durollari me djalin e saj Guri Durollari.