Opinion – Page 675 – Dielli

E vërteta e atentatit ndaj Tom Doshit

March 13, 2015 by dgreca

Nga Kastriot MYFTARAJ/
Tom Doshin e “vranë” në 24 qershor 2013, të nesërmen e ditës së zgjedhjeve, që i dhanë pushtetin partisë që ai mendonte se ishte e tija. Thellë-thellë Tomës në mendjen e tij që atë ditë iu krijua përshtypja se sytë e “shokëve”, të cilët deri atëherë e shikonin me miqësi të shtirur, befas nisën t’ u ngjajnë tytave të armëve. Të shikoje ata sy, ishte njëjtë si të shikoje në thellësi të grykës së një arme. Kur shikimi i Tomës u ndesh me atë të Edi Ramës, sytë e këtij të fundit, sikur deshën t’ i thonë: “Pse je ende gjallë o njeri? Ti duhet të kishe vdekur në 21 janar 2011, në trotuarin përpara ndërtesës së Kryeministrisë. Unë prandaj të çova atje që të bëje kinse se po e përmbaje turmën. Unë shpresoja që të të vrisnin ty dhe pastaj me trupin tënd mbi krahë malësorët që kishe sjellë ti të hynin brenda në ndërtesë për të kapur Sali Berishën, i cili për të shpëtuar duhet të bënte një mal me kufoma, siç kisha parashikuar unë një ditë më parë, në Top Story të Sokol Ballës. Më zhgënjeve Tomë që nuk u vrave atë ditë. Unë e bëra Megi Ajtyresën zëdhënëse të partisë, dhe e udhëzova që të fliste në gegërishte shkodranishte të theksuar, që të ishte ajo që do ta njoftonte vdekjen tënde se kështu do të përjetohej më fuqishëm në Veri. Ndoshta ti e kuptove se nuk u riktheve te muri rrethues i Kryeministrisë, si Besnik Bare. Nëse ti Tomë do të ishe vrarë atë ditë, unë do të kisha eliminuar Berishën dhe Metën dhe sot fitorja jonë do të ishte krejt e ndryshme, jo e helmuar si kjo e 23 qershorit, rezultati i së cilës na mban peng të LSI-së.”
Kodet e komunikimit që veprojnë në Partinë Socialiste që nga origjina e saj në 8 nëntor 1941, bënë që të gjithë në parti ta kuptojnë që në 24 qershor se midis kryetarit dhe Tomës diçka e pariparueshme ishte thyer. Kështu që Toma u gjend befasisht para një skuadre “pushkatimi” të përbërë nga shokët e deridjeshëm. E vranë me shikime ma zi se plumbi. Toma, burri i fortë malësor katolik, verior, u duhej në Partinë Socialiste sa kohë që Sali Berisha ishte në pushtet. Tashmë që Berisha kishte humbur pushtetin, Toma nuk u duhej më. Nuk kishte vend për Tomën në PS-në në pushtet. Te shikimet e “shokëve” kishte ndryshuar diçka. Këta shikime ishin si smoking guns plumbat e të cilave kishin qëlluar trupin e Tomës. Ata e qëlluan të gjithë Edi Rama, Saimir Tahiri, Gramoz Ruçi, Elisa Spiropali, Erion Veliaj, Dash Peza. Ilir Meta qeshte. Toma i ndjeu “plumbat” e shokëve një nga një në trup. Tashmë për Partinë Socialiste, për kryetarin e saj, Tomë Doshi që kishte ekzistuar deri në 23 qershor kishte vdekur. Nëse ai do ta pranonte këtë shndërrim të tij, dhe do të përshtatej me gjendjen e re, aq më mirë. Nëse jo, aq më keq për të. Pra Tomës i kërkuan që të jetonte politikisht si zombie.
Ashtu si ata personazhet e filmave horror të cilët mendojnë se janë ende gjallë pasi i kanë qëlluar për vdekje, edhe Toma mendoi se vazhdonte të ishte ende gjallë politikisht ai Toma që kishte qenë, politikani më i fuqishëm socialist i Veriut. Duke menduar se vazhdonte të ishte ende gjallë politikisht ai i fliste Kryeministrit Rama, ministrave socialistë me autoritetin e Tomës së dikurshëm. Për një periudhë ata e dëgjonin, por duke e parë me habi, ashtu siç shihet një njeri për të cilin kemi qenë të sigurt se ka vdekur tashmë. Me kalimin e kohës, ata nisën të mos i përgjigjen Tomës kur ai iu telefononte dhe kjo iu dukej si gjëja më normale në botë. Të vdekurit nuk telefonojnë. Aq më pak të vdekurit politikisht.
Kur Toma mësoi se ndaj tij ishte organizuar një atentat, ai thellë-thellë në mendjen e tij, u lumturua. Kjo provonte se ishte ende gjallë Toma i dikurshëm. Ajo që nuk kuptonte Toma ishte kur ai përpiqej të sillte prova se ndaj tij ishte organizuar një atentat, nuk bënte gjë tjetër veçse vërtetonte se Toma i para 24 qershorit 2013 nuk jetontë më. Kur Toma përpiqej t’ i provonte Edi Ramës se kishte dashur ta vriste Ilir Meta, Edi Rama e shikonte si t’ i thoshte: “Çfarë je duke folur o njeri?! E ku është parë e dëgjuar që të vriten të vdekurit. Ty të vramë në 24 qershor 2013!”
Tjetër gjë thoshte goja e Edi Ramës, tjetër gjë thoshin sytë e tij. Kur Toma thoshte se kishin dashur ta vrisnin njerëzit e Berishës, Edi Rama dhe Saimir Tahiri qeshnin duke menduar se Berisha nuk mund të vriste një të vdekur.
Vetë fakti që vrasësi i paguar për ta vrarë Tomën u pendua dhe vendosi që të heqë dorë nga atentati, një detaj ky me të cilin Edi Rama e ka ironizuar shumë Tomën, në fakt, fiton koherencë logjike nëse kihet parasysh se edhe vrasësi i paguar e dinte se Toma i dikurshëm nuk jetontë më. Në një moment ai i ka thënë vetes: “Çfarë je duke bërë o njeri, ke marrë para për të vrarë një njeri i cili nuk jeton më?!”

-Por, i pandehur, a mund të na thuash se përse kur të takoi Tom Doshi i bëre ato pohime që gjenden në videoregjistrimin e tij?- E pyesin prokurorët vrasësin.
-Si t’ u them, zoti prokuror. Ai ishte Toma dhe nuk ishte Toma. Unë mendova se është e parrezikshme që të thuash se të kanë paguar një njeri i cili nuk jeton më. Në të vërtetë, edhe kur Toma më takoi me Ministrin e Punëve të Brendshme dhe Drejtorin e Përgjithshëm të Policisë, e ndjeva se ata nuk iu besonin fjalëve të mia, pikërisht se nuk besonin që Toma ishte ende gjallë. Aq sa mua më erdhi që t’ i them Tomës: Tomë që këta të më besojnë mua, ti duhet t’ i bindesh se je gjallë!
Nga deponimi në Prokurori i deputetit Mark Frroku:
-Z. deputet, a i keni thënë ju z. Doshi vitin e kaluar se ndaj tij është organizuar një atentat?
-Më falni zoti prokuror, por miku im z. Doshi nuk jeton më që nga 24 qershori i vitit 2013. Si mund t’ ia thosha unë një gjë të tillë atij në vitin 2014?
-Këtë e dimë të gjithë z. deputet, por kemi urdhër që të bëjmë një hetim për këtë çështje. Edhe pse na duket se po merremi me okultizëm, do ta çojmë hetimin deri në fund.
Nga deponimi në Prokurori i Sali Berishës:
-Z. Berisha, ju keni thënë që keni qenë prej disa muajsh në dijeni të atentatit të organizuar ndaj z. Doshi. A mund të na thoni se si keni ardhur në dijeni?
-Më ndëgjoni me vëmendje mue ju zotërinj prokurorë. Ju e dini se ka një gjuhë juridike dhe një gjuhë politike. Unë e di se Tom Doshi nuk jeton më që prej 24 qershorit 2013, por politikisht më intereson që të shtirem sikur besoj se ai jeton ende. Jo, ju lutem, më thoni ju mue se çfarë ligji kam shkelur në këtë rast. Edi Rama dhe Saimir Tahiri thonë se janë të bindur që ndaj Tomës nuk është organizuar një atentat, por nuk e thonë se kjo bindje ju vjen për shkak se për ta Toma nuk jeton më që prej 24 qershorit 2013. Jo, ju lutem shumë, këtu është çelësi i kësaj historie. Përse nuk e pohojnë ata këtë dhe të sqarohet çdo gjë! Tani më thoni ju mue, se a nuk kemi ne të drejtë si opozitë, që këtë ngatërresë që ka bërë qeveria ta përdorim politikisht. E keni dëgjuar ju këngën për Tomën ku ai më drejtohet mua duke më thënë “T’ u rritë jeta Sali Berisha/qeverinë sonte ta prisha!” Është kënduar në natën e 23 qershorit duke u gdhirë 24 kjo këngë. Më kanë ardhur të gjitha të dhënat mue! Toma nuk e dinte se ata për llogari të të cilëve e prishi qeverinë time, pas kësaj do ta prishnin vetë Tomën. Dhe e shikoni se çfarë kërkon të bëjë tani Edvin Kristaq Rama? Pasi e vrau Tomën e para 23 qershorit në korridorin e selisë së PS-së, tani kërkon që ta “varrosë” politikisht në oborrin e SHQUP, më falni të selisë së PD-së. Jo, ju lutem shumë, pse nuk bëni hetime ju për këtë. I kam dhënë mbështetje të palëkundur Prokurorisë për hetimin e kësaj çështjeje, por nuk mund të hesht para këtyre të vërtetave të mëdha. Tani qw e niswt kwtw hetim, / shkoni deri nw fund. Ju garantoj unë juve se në fund do të vërtetoni se Tomë Doshi për herë të fundit është parë duke hyrë në zyrën e Edvin Kristaq Ramës në 24 qershor 2013, dhe që andej nuk ka dalë më.

Nga ripyetja e z. Doshi në Prokurorinë e Krimeve të Rënda, pas pyetjes së politikanëve të lartë:
-Z. Doshi, ky hetim mund të përfundojë në dy mënyra. E para, është ajo kur do të konkludohet se fakti nuk ekziston, domethënë se meqënse Tomë Doshi nuk ekziston më që nga 24 qershori 2013, nuk mund të jetë organizuar atentat ndaj tij në 2014. Mënyra e dytë është që hetimi të konkludojë se ju me vetëdije keni dashur të sajoni historinë e një atentati kundër jush, me ç’ rast keni konsumuar disa vepra penale, që dënohen me burg. Përvec dëmshpërblimit që keni detyrim t’ u paguani të dëmtuarve që kanë të drejtë të ngrenë padi civile ndaj jush për dëm moral. Tani zgjidhni e merrni se cilën mënyrë pëlqeni ju.
Nga biseda e dy pleqve të moçëm në Mal të Kolajt, Shkodër, vendlindja e Tom Doshit, duke dëgjuar këngën për Tom Doshin, gjatë fushatës zgjedhore të qershorit 2013:
“Për Tom Doshin kndohet kanga/T’u rritë jeta o Edi Rama./Fitoren e kena n’ dorë,/kena me pa në 23 qershor!”
-Si po të duket kjo besa që ka lidhë djali i Gjekë Doshit me Edi Ramën o Dedë! Thonë se asht krahu i djathtë i Edi Ramës, e se ky i ka thanë se kur të jetë ai kryeministër, është njëjtë si me qenë edhe Toma bashkë me të.
-Çka me të thanë o Pal, ua ka thënë ma bukur Prek Cali atyre që donin të merreshin vesh me komunistët se me lidhë na katolikët besë me atë parti, që ka në krye Edi Ramën sot, është si me lidhë gjarpnin si shall rreth qafës. E tash të shohim se sa mirë ka me i ndejt Tomës në qafë ky shall me të cilin ashtu tuj u krekosë, Veç të shohim se mos nis e pisket se ia bani gjamën miku.

Absurditeti i një kronike!

March 12, 2015 by dgreca

Me rastin e 34 vjetorit të demonstratave të 11 marsit të viti 1981, RTK, dha një kronikë të shkurtër, aq sa për të denigruar kujtimin për këto ngjarje të rëndësishme, madje duke e dezorientuar qëllimin e një ngjarje madhore siç ishte ajo e vitit 1981, deri në banalitet!
… Po, RTK-, aty kishte tubuar një duzinë pjesëmarrës të atyre ngjarjeve, madje këta personazh të ripërsëritur që në ish Mezen (mensën) e Studentëve atë botë, kishin filluar protestat e rinisë studentore të Kosovës. Kjo ngjarje ripërsëritet me po këta pjesëmarrës gërdallë me tregimin kaq banal, ku heroi i këtyre kthesave vendimtare na del një “pjatë me fasule!”, madje as këtë nuk e thonë tamam shqip, por thonë një Kalanicë me Pasul!…, pra plasja për toke e kalanicës me pasul na del kryeheroi i gjithë këtyre ngjarjeve, madje, autorët e thyerjes së Kalanicës, sa vjen e ndërrohen, në rrahagjoksje për të marrë primatin mbi Kalanicën e nxehtë me pasul!!!
Këta zotërinj, mbetën kaq naiv dhe nuk e kaluan dot shkallën e adoleshencës; ishin torturat shekullore ato, burgosjet, përndjekjet, vrasjet pa gjyq, likuidimet dhe shpërnguljet masive kundër shqiptarëve, që ish pushteti shovinist jugosllav i kishte zbatuar për decenie me radhë si: pushkatimet e shqiptarëve në masë, pa gjyq në Tivar, Tetovë, Gjilan, Drenicë, Llap, shpërnguljet e mbi gjysmës së shqiptarëve nga trojet e veta, burgosjet e bijve tanë më të mirë në krye me Adem Demaçin, Ali Aliun, Zeqir Gërvallën e qindra tjerë, likuidimet e intelektualëve dhe atdhetarëve tanë si Riza Grajqevci, vëllezërit Gërvalla e dhjetëra bijve tanë, demonstratat e viti 1968 e deri tek dita e organizimit të këtyre ngjarjeve madhore të vitit 1981 e tutje, të cilave fillimisht iu kanë paraprirë edhe kërkesat që kishin karakter social, që po i vuante populli ynë, duke kulmuar me kërkesa të hapura politike deri në përgjakje të kësaj toke të zhuritur, ku edhe shënuan fundin e ish Jugosllavisë e cila me gjithë mundin e vet nuk arriti të ribëhet më kurrë.
Demonstratat e viti 1968, 1981 dhe rezistenca shekullore e shqiptarëve, bëri që ish Jugosllavia të mos ribëhet më, ndërkaq pushtuesin shovinist serb pushkët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës e vranë përfundimisht!
Pra e gjithë kjo valë pakënaqësie dhe vendosmërie e shqiptarëve për të këputur prangat e robërisë shekullore, deri tek lufta e UÇK-ës, erdhi si rezultat i përpjekjeve tona shekullore për liri, madje sa më e madhe që ishte bërë shtypja mbi shqiptarët, aq më shumë është rritur rezistenca jonë për të shporrur pushtuesit tanë nëpër shekuj nga trojet tona dhe kurrë nuk jemi zmbrapsur, kjo ka si simbol heronjtë tanë të të gjitha kohërave dhe sublimimin e tyre për liri e atdhe, dhe jo Kalanicat e dalzotësit e Kalanicave me Pasul pa kripe!- luten, mos kaloni kufijtë e banalitetit me këto kalanica se nuk jeni axhami.
Mars, 2015
Mehmet BISLIMI

‘BOMBAT E ZAEVIT DHE KUSHTET E SHQIPTAREVE PER BASHKEQEVERISJE”

March 12, 2015 by dgreca

NGA FAIK KRASNIQI/
”Bombat” e Zaevit, me rastin e përgjimeve të politikanëve të opozitës dhe pozitës, jo vetëm që kanë shkaktuar një ”tërmet” të madh në skenën politike të Maqedonisë, por njëkohësisht kanë nxjerrë në pah edhe fytyrën e vërtetë kriminale të një pushteti diktatorial si ky i Nikola Gruevskit! Nga e gjithë kjo do të dalin në shesh edhe me dhjetëra procese të montuara politike dhe etnike, nga pushteti kriminal i Gruevskit, por kam bindjen që do zbardhet edhe rasti ”Monstra”, ku padrejtësisht për vrasjen e 6 sllavomaqedonasve u dënuan disa shqiptarë! Për rastin ”Monstra” prej fillimit ne analistët kemi shprehur dyshimet tona se e gjitha kjo është e montuar etnikisht dhe politikisht, nga pushteti i Gruevskit, për qëllime të tij politike! Por si duket këtyre padrejtësive më në fund po iu vije fundi! Pres që Nikola Gruevski dhe të gjithë përgjegjësit e këtyre pisllëqeve, të arrestohen dhe të japin llogari për këto gjëra!
Natyrisht që LSDM-ja do të mundohet të përfitojë me këto përgjime në kurriz të shqiptarëve, por shqiptarët duhet të tregohen vigjilentë në këtë rast! BDI-ja parti shqiptare në pushtet, duhet të dalë sa më parë nga ky koalicion me Nikola Gruevskin, të formohet një qeveri teknike mes shqiptarëve dhe sllavomaqedonasve, dhe të bëhen përgatitjet për zgjedhjet e jashtëzakonshme! Në zgjedhjet e ardhshme, partitë shqiptare s’duhet të garojnë me më së shumë se dy parti, sepse duke garuar me nga 7-8 parti apo më shumë, vota e shqiptarëve po shpërndahet, dhe shqiptarët asnjëherë s’po arrijnë të marrin më shumë se 29 deputetë! Në rast se në zgjedhjet e ardhshme shqiptarët garojnë me vetëm dy parti, dhe me nje dalje sa më masive në zgjedhje, shqiptarët kanë gjasa që të marrin mbi 40-45 deputetë! Pas këtyre skandaleve, LSDM-ja mund të dalë e para në zgedhje, dhe cilado parti shqiptare që do futet në koalicion me ta, por pse jo edhe dy partitë shqiptare BDI dhe PDSH të jenë pjesë e Qeverisë, duhet të futen me kushte që janë në interes kombëtar të shqiptarëve, në atë koalicion qeverisës!
1) Marrëveshja e Ohrit të implementohet pikë për pikë!
2) Presidenti, Kryeministri apo Kryeparlamentari të jetë shqiptarë! Në tre nga këto pozita të rëndësishme shtetërore, një zëvendës të jetë shqiptar dhe një sllavomaqedonas!
3) Gjysma e pushtetit qeverisës të udhëhiqet nga shqiptarët!
4) 40% e administratës shtetërore të jenë shqiptarë!
5) Njëri nga drejtorët e Shërbimit Sekret të jetë shqiptarë!
6) Drejtori i përgjithshëm i Postave apo Doganave të Maqedonisë të jetë shqiptarë!
7) Komandanti i Ushtrisë apo Drejtori i përgjithshëm i Policisë të jetë shqiptarë!
8) Në ushtrinë dhe policinë e Maqedonisë si në hierarkinë e lartë, por edhe oficerët dhe ushtarët e policët, 40% të jenë shqiptarë!
9) Gjykatat dhe Prokuroritë të ndahen 60% me 40% mes sllavomaqedonasve dhe shqiptarëve, duke filluar nga kryetarët, gjykatësit, prokurorët dhe nënpunësit!
10) Në atë pozitë ku sllavomaqedonasi është udhëheqës, shqiptari të jetë zëvendës dhe anasjelltas!
11) Të bëhet prapë decentralizimi dhe ato lagje shqiptare të Shkupit që u bënë komuna, të kthehen prapë lagje të Shkupit, në mënyrë që kryeqyteti të jetë siç ka qenë para decentralizimit 50 % shqiptarë dhe 50% sllavomaqedonas! Kjo të vlejë edhe për Likovën në Kumanovë, Zajazin në Kërçovë etj!
Nëse partitë shqiptare nuk i kërkojnë këto të drejta përfaqësimi shtetëror dhe shumë të tjera që kanë të drejtë dhe duhet të kërkohen, s’kanë pse të futen në koalicione të panatyrshme me sllavomaqedonasit, ku shqiptarët nuk janë vendimmarrës dhe komb shtetformues!

Drejtësi e munguar në Shqipëri

March 12, 2015 by dgreca

Nga ARTUR AJAZI/
A ka drejtësi në Shqipëri?Kjo është një pyetje ende pa përgjigje, që ne ja bëjmë shpesh njëri-tjetrit, duke mos marrë përgjigje kurrë. Kjo është një pyetje që kërkon përgjigje prej vitesh, dhe që çdo shqiptar ja bën politikës, kryetarëve të qeverive, kryetarëve të partive, deputetëve dhe Presidentit të Republikës. Dhe vërtetë, kur do të flasë drejtësia ? Kur do të flasë ajo për krimet e pazbardhura, për korrupsionin në rritjen më të madhe që ka parë ndonjëherë ky vend, për mijëra dosje të pahetuara dhe të mbyllura për “mungesë provash”, për akuzat publike dhe denoncimet që dëgjojmë në sallën e Parlamentit, për shitjen e trojeve në bregdet, për shitjen e armëve dhe zhvatjen e parave nga demontimi i tyre, për konçesionet e dyshimta, për aferat korruptive të tenderave, për lidhjet mafioze të zyrtarëve të çdo rrangu me krimin e organizuar. Më tepër se kurrë, sot organet e drejtësisë kanë nevojën më urgjente të nisjes pa asnjë minutë vonesë të reformave rradikale, (pavarsisht se ka 24vjet që thuhet se po bëhen, apo do të bëhen) të cilat do ti japin asaj një fizionomi të re, një qasje të re drejt pavarsisë dhe profesionalizmit. Organet tona të drejtësisë, duhet të kryejnë catharsis, duke vetëpastruar gjithçka të keqe, që lidhet me situatën dhe shkaktarët e saj. Mbi 80 per qind e shqiptarëve sot kanë patur dhe kanë ende punë me organet e drejtësisë, janë me mijëra vendime të paligjshme, janë me mijëra procese penale dhe civile të kontestuara nga qytetarët dhe deri tek Ministria e Drejtësisë pas ankesave të bëra. Dhe sërish situata mbetet e njëjtë. Drejtësi e munguar, drejtësi e përfolur. Shqiptarët nuk mund të presin ndryshime pa nisur reformat në organet e drejtësisë. Ata nuk mund të shpresojnë të prekin ndryshimin, nuk mund të besojnë tek organet e drejtësisë tek shohin se si me vendime gjykate u merret prona, u zhvaten paratë nga sekserët që kanë mbushur korridoret dhe kafenetë jashtë institucioneve. Shqiptarët nuk mund të shpresojnë dhe të besojnë se ndryshimi do të bëhet vetëm me fjalë dhe premtime, tek shohin të akuzuarit të dalin me vendime gjykatash nga qelitë pa mbushur 72 orë, apo tek provojnë mbi kurrizin e tyre padrejtësitë e proceseve penale dhe civile të blera me para. Shqiptarët nuk mund të shpresojnë dhe tu besojnë premtimeve, tek shohin të kapardisur, dhe të majmur në miliona euro zyrtarët e drejtësisë, “shërbëtorët” e ligjit. Ata që “Në Emër të Ligjit”, betohen se “nuk e shkelin kurrë atë”, edhe kur nisin hetimin, edhe kur mbushin dosjet me fakte ( të cilat shpesh janë të pabesueshme) . Sistemi ynë i drejtësisë sot, mbetet kaotik, i mbushur me elementë me mungesë të theksuar profesionalizmi, kurse nga pikëpamja morale shumica e tyre janë të padëshirueshëm në opinionin publik. Të akuzuar dhe të denoncuar deri në Strasburg, njerëzit e drejtësisë (por që realiteti e ka treguar se vetëm drejtësi nuk bëjnë) në Shqipëri, tashmë identifikohen me “taksambledhësit e pyllit”, personazhet e një filmi me motive nga e kaluara prodhuar para viteve ’90. Në institucionet tona të drejtësisë , nuk flitet fare për vendim në emër të ligjit, por për pazaret që ka bërë avokati me palët. Një mik që para pak vitesh ka mbajtur postin e nënkryetarit të gjykatës në Durrës, më tregonte një ditë mbi peripecitë që hiqte kur hidhej shorti në institucionin e tij, duke u shprehur se “më dukej vetja sikur isha mes çakenjve dhe jo mes kolegësh”. Kjo pasi sa herë hidhej shorti, plaste sherri dhe debati, dhe “kolegët” u nxirrnin të palarat njëri-tjetrit. Kjo situatë është bërë e padurueshme. Duke qenë si një prej kushteve që duhet përmbushur patjetër, dhe që do të monitorohet edhe nga ekspertët e BE, reformimi i organeve të sistemit të drejtësisë, kërkon fillimisht njerëz të motivuar, profesionistë të talentuar, dhe zyrtarë besnikë ndaj misionit të tyre duke mos falur asnjeri para ligjit. Sistemi drejtësisë duhet pastruar nga çdo element që ka përfituar dhe abuzuar dhe duhet pasuruar me profesionistë të përkushtuar. Dhe këta të fundit, nuk mungojnë, por ata duhen përkrahur, duhen mbështetur , për të krijuar frontin e bashkuar institucional për të nisur dhe bitisur reformimin e krejt sistemit të drejtësisë. Një drejtësi e mbështetur mbi ligjin, mbi barazinë e shtetasve para tij, është pasqyra e funksionimit të shtetit, dhe treguesi i mirëqenies së individit në komunitet.

Aqif Blyta kryetar i Novi Pazarit të shpallet hero kombëtar !

March 11, 2015 by dgreca

Iniciativa e Nexhmedin Spahiut,që Aqif Blyta të shpallet hero kombëtar, shumë e qëlluar dhe kaherë e domosdoshme./
Shkruan:Ismet Azizi/
Ne Foto:Aqif Blyta kryetar i Novi Pazarit (1941-1945) /
Gjakovari Aqif Blyta ishte njëri ndër politikanët dhe patriotët shqiptarë të Sanxhakut të Pazarit të Ri ndërmjet dy luftërave Botërore dhe gjatë Luftës së Dytë Botërore. Aqif Blyta është veprimtar i shquar i Lidhjes së Dytë të Prizrenit dhe deputet në Kuvendin Kombëtar në Tiranë (1943-1944). Aqif- efendia në rolin e komandantit është më i merituari në mbrojtjen e N. Pazarit nga çetnikët. Aqif efendiu është lindur në N. Pazar në vitin 1887. Në N. Pazar babi i tij Emin-aga Blyta kishte ardhur nga Gjakova.
Populli i Sanxhakut i është mirënjohës posaçërisht për shkak të angazhimit të tij në pengimin e shpërnguljes së popullsisë nga Sanxhaku për Turqi. Aqif Blyta duke qenë personaliteti më i rëndësishëm i organizimit ushtarak dhe politik ishte në shënjestër të tri atentateve të organizuar. Për dy atentatet e para ishin përgjegjës ishin nacionalistët serbomëdhenj nga Beogradi, ndërsa për atentatin e tretë kanë qenë komunistët vendas të Sanxhakut të cilët për ekzekutues, me tërheqje shorti, kishin caktuar Hasë Rozhajën por më në fund ishin tërheqë nga ky vendim.
Kah fundi i vitit 1941 Aqif Blyta organizon mbrojtjen e Pazarit të Ri nga çetnikët të cilët vinin nga Rashka. Qëllimi i çetnikëve ishte marrja e Pazarit të Ri dhe mandej e tërë Sanxhakut me qëllim të shfarosjes së popullsisë shqiptare dhe myslimane. Ngjarjet që u zhvilluan tutje treguan se Aqif Blyta me ushtrinë e tij të formuar dhe me ndihmën e njësive shqiptare nga Peshteri dhe me ndihmën që i arriti nga vëllezërit kosovar nën udhëheqjen e Shaban Polluzhës, arritën t’i mbrojnë këto territore nga çetnikët.
Pas depërtimit të forcave partizane jugosllave në ato treva, Aqif Blyta iu dorëzua organeve të pushtetit partizan në Gjakovë, të cilët pastaj e dërguan në Pazarin e Ri. Mbas torturave mizore, bashkë me bashkëpunëtorin e tij më të ngushtë Ahmet Dacën, të cilin e kishte dhëndërr (burri i motrës) me tre djemtë e tij u pushkatuan në Haxhet (lagje e sotme e Pazarit të Ri) me 21 janar 1945 nga OZN-a jugosllave
Shqiptarët dhe popullsia myslimane e Sanxhakut e mbajnë në mend Aqif ef. Blytën si një një tribun popullor, lider me autoritet të padiskutueshëm, orator i aftë dhe poliglot. Këtij personaliteti të rëndësishëm i takojnë të gjitha meritat për futjen e popujve të besimit islam siç ishin Shqiptarët, Boshnjakët dhe Turqit të Sanxhakut, Kosovës dhe Maqedonisë në jetën parlamentare të Mbretërisë së Jugosllavisë (1918-1945).
Aqif Blyta, po ashtu, është njëri nga themeluesit e Xhemijetit – partisë politike që përfaqësoi dhe mbrojti interesat e tre kombeve, e cila u ndalua në vitin 1924, pas një shkrimi protestues të udhëheqësisë së saj drejtuar parlamentit për krimet e tmerrshme të malazezëve kundër popullatës në Shahoviq dhe Pavin Pole (më shumë se 1.000 të therur dhe masakruar). Xhemijeti ishte edhe kundër shkatërrimit të xhamisë Burmali në Shkup (në nëntor 1924), në të cilën vend është ndërtuar ndërtesa e Klubit të Oficerëve serb (e shkatërruar nga tërmeti në vitin 1963).
Pas shpërthimit të Luftës së Dytë Botërore dhe rënies së Mbretërisë së Jugosllavisë, midis 6-7 nëntor dhe 6 dhjetor 1941, Aqif Blyta arinë të organizojë mbrojtjen e Pazarit të Ri dhe kundërvimit të tri sulmeve të forta çetnike, ku u vranë 756 njerëz, nga të cilat dy të tretat ishin nga radhët e luftëtarëve të mbrojtjes së Pazarit të Ri, që në atë kohë kishte rreth 8.000-10.000 banorë. Për fat të mirë, në qytet nuk ka pasur viktima të civilëve, pavarësisht nga gënjeshtrat e përhapura kinse aty janë vrarë 7000 qytetarë serbë (e që as sot nuk janë në atë numër).
Jemi dëshmitarë të përhapjes së të pavërtetave të shumta, absurditeteve dhe mashtrimeve të krimeve jo-ekzistuese, çmimit “Iron Cross” (që kurrë nuk i dhuruar ndonjë myslimani), të persekutimit të hebrenjve, duke iu shmangur faktit se vet personalisht Aqif Blyta i ka marrë për t’i mbrojtur qytetarët e vet serb së paku 420 të tillë, ndërsa lidhjet e tij me Turqinë i ka shfrytëzuar për t’i kaluar ato pak familje hebreje me të cilat kishte lidhje biznesore apo miqësore”, thuhet në një reagim të historianëve të Sanxhakut, në lidhje me diskreditimin nga opinioni serb ndaj personalitetit të Aqif Blytës.