Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

15 shtatori – Dita Ndërkombëtare e Demokracisë

by

Bujar Leskaj/

Sot, në Ditën Ndërkombëtare të Demokracisë, kemi detyrën dhe detyrimin të kujtojmë me respekt 8 Dhjetorin, të kujtojmë me respekt e përulje Studentët e Dhjetorit ’90, që me vetmohim, guxim, ëndrra e idealizëm luftuan për Demokracinë; duhet të përulemi me respekt përpara Dëshmorëve të saj, Arben Broci, Azem Hajdari, etj; duhet të përulemi me respekt përpara qëndrestarëve antikomunistë shqiptarë; përpara themeluesve të Partisë Demokratike, e cila bëri ndryshimin në Shqipëri, solli pluralizmin e Lirinë me mbështetjen e pakursyer në gjithë këto vite të partnerit tonë strategjik, kampionit të Demokracisë në botë, Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Por sot kjo ditë duket sikur e ka humbur simbolikën dhe kuptimin e saj.

Aktualisht në Shqipëri kemi një kufizim total të demokracisë dhe modeli autoritarist dominon.

Sot, pas tri dekadash “demokraci” Shqipëria është peng i korrupsionit, mafies politike dhe jo vetëm, i mentalitetit përçmues e kriminal, autoritarizmit të një sekti që i ka mbërthyer shqiptarët për gryke, peng i një sekti që është i paaftë të ofrojë ndryshime në zhbërjen e vlerave demokratike.

Partia- shtet ka kapur gjithçka, shtetin, pushtetin, ekonominë, politikën, Drejtësinë…

Ndaj Shqipëria e sotme, vazhdon të jetë vend i ikjes masive të popullit e i elitave intelektuale, i ikjes së të rinjve, i ikjes së atyre që kanë potencial ndryshimi të vërtetë, dhe njëherësh është vendi ku pushteti kthehet kundër e përballë qytetarëve dhe vlerat janë krejt të përmbysura.

Sot, në Ditën Ndërkombëtare të Demokracisë, duhet të reflektojmë përpara së gjithash tek vetja dhe të kuptojmë që brezi ynë është fajtor për këtë gjendje dhe për atë ç’ka po u lëmë trashëgim fëmijëve tanë.

Të rinjtë kanë mundësinë të na korrigjojnë, kanë mundësinë që potencialet negative që po u lëmë trashëgim t’i përmbysin, t’i ndryshojnë e t’i korrigjojnë, në mënyrë që kjo Ditë e Demokracisë të ketë vërtet kuptim.

Highlights Ahead of Ordination of Bishop-Elect Nikodhim at Saint George’s Cathedral in Boston

by

Rafaela Prifti/

The ceremonial ordination of Bishop Elect Nikodhim will take place in the historical seat of the Albanian Archdiocese at the Saint George Albanian Orthodox Cathedral in Boston, Massachussets from the 15th to the 17th of September. The three day event comes fives months after the Holy Synod of Bishops of the Orthodox Church in America (OCA) meeting under the presidency of His Beatitude Metropolitan Tikhon, canonically elected the Very Reverend Archimandrite Nikodhim the Bishop of Boston and the Albanian Archdiocese. Twenty years ago, almost to the day, His Grace Nikon was installed in the same position.

Friday, on September 15 at 5 pm, the faithful of the Archdiosese present their candidate as the next ruling bishop to the Albanian Archdiocese. The ceremonial announcement marks the beginning of the ordination. This part of the evening service is conducted in the presence of the Primate of Holy Synod Tikhon, Archbishop of Washington, Metropolitan of all America and Canada, and six Diocesan Bishops: Most Reverend Mark, Archbishop of Philadelphia and Eastern Pennsylvania, Most Reverend Benjamin, Archbishop of San Francisco and the West, most Reverend Melchisedek, Archbishop of Pittsburgh and Western Pennyslvania, Most Reverend Irénée, Archbishop of Ottawa and the Archdiocese of Canada, Most Reverend Michael, Archbishop of New York and New Jersey, Most Reverend Daniel, Archbishop of Chicago and the Midwest.

This evening service will be condensed into roughly 15 minutes followed by an RSVP requested dinner.

On Saturday morning at 9 am before the Liturgy starts there will be a service that runs for about 40 to 45 minutes. It begins with Orthros service. In this particular occassion, at the end of Orthros comes the Profession Faith (also known as the Declaration). The bishops will ask Archmandrite Nikodhim to recite the creed. He will relay the creed of the faith stating what the Church believes and celebrates for 2000 years. Upon conclusion, Metropolitan Tikhon blesses him on the head saying three times: The Grace of the Holy Spirit through my humility, elevates you, most beloved of God, Archmandrite Nikodhim, to be Bishop of Boston.

Saturday, September 16 at 10 am the Liturgy begins with the Metropolitan presiding. Just before the Scripture reading, as choir sings Trisagion prayer the candidate is brought forward for the Ordination. Two priests bring Archmandrite Nikodhim to the royal doors – the central set of doors of the iconostasis. At that point, the bishops bring him inside and lead him around the altar three times. Bishop Elect then kneels before the altar as the Metropolitan opens the Holy Gospel book and places it on his head while all the other bishops place their right hands on the Gospel book. The laying on of hands at the ordination is part of the Apostolic succession as a symbolic transfering of authority that was conferred upon Bishops ordained through time, tracing all the way back to the original apostles.

Metropolitan says: By the election and approbation of all the Venerable Bishops of the Holy Synod, the Great Divine which always heals that which is infirm, and fulfills that which is lacking through the Laying-on-of-Hands, elevates you most beloved of God, Archmandrite Nikodhim, to be the Bishop of Boston, which enjoys the protection of Almighty God; therefore, let us pray for him that the Grace of the All-Holy Spirit may come upon him.

Bishop-Elect Nikodhim rises and then piece by piece he is ceremonially clothed in the vestments of Bishop. With each piece, Metropolitan says: He is worthy! The clergy and parishioners repeat after him: HE IS WORTHY! It will be repeated in Greek and in Albanian: AXIOS! I DENJE! This will be the only Albanian word spoken during the ceremony as English is the common Lithurgical language in the OCA.

The Liturgy proceeds. Metropolitan directs Bishop Nikodhim to the episcopal throne with the words:

Blessed are you that sit on the cherubim, you that are on the throne of the glory of your kingdom, always, now and ever and unto ages of ages. Amen.

While handing the Pastoral Staff, Metropolitan says: Receive this staff to shepherd the Flock of Christ entrusted to you.

This marks the conclusion of the ordination ceremony. The reception follows and then the post-liturgy luncheon at Saint George’s. There will be no Saturday evening service.

The planning team at the Cathedral have announced that the reservations have been filled and they are expecting close to 250 people. “We look forward to welcoming over 250 people to experience the ordination of Bishop Nikodhim and the celebratory luncheon following,” said David Kosta, President, Advisory Board of Saint George Albanian Orthodox Cathedral.

On September 17th, Sunday morning at 9 am, the normal Sunday service schedule resumes. It is followed by the 10 am hierarchical liturgy presided by the newly ordained Bishop Nikodhim at Saint George’s Cathedral.

The Albanian Archdiocese was received into the Orthodox Church in America (OCA) 52 years ago. The last ceremonial ordination at Saint George Albanian Orthodox Cathedral was Reverend Nikon’s, Archbishop of Boston, New England, and the Albanian Archdiocese. He passed away on September 1, 2019. Currently Bishop Mark of Philadelphia fills that position at the Albanian Orthodox Archdiocese in America.

*Ceremony information input and photos credit of Barry Migyanko, Diocesan Administrative Assistant, OCA

Çështja e Kosovës në librin “Shqipëria dhe shqiptarët në udhën e rimëkëmbjes” të Dr. Elez Biberaj

by

Sokol Paja/

Çështja e Kosovës në librin “Shqipëria dhe shqiptarët në udhën e rimëkëmbjes” të Dr. Elez Biberaj përbën një kontribut të veçantë për njohjen më të thellë të raportit shqiptaro-serb dhe përplasjeve që e kanë karakterizuar Serbinë e Kosovën. Çështja e Kosovës përbën pjesën më të rëndësishme të studimit e trajtuar me një analizë të detajuar, e cila hedh dritë në përplasjet ndërmjet shqiptarëve dhe serbëve. Një konflikt i vjetër i kultivuar ndër shekuj ku autori analizon me burime të besueshme dhe shterron në mënyrë të detajuar raportet ndërmjet dy popujve. Ky studim është një udhërrëfyes për analistët mediatikë, studiuesit e shkencave politike, të marrëdhënieve ndërkombëtare, kërkuesit shkencor në fushën e sigurisë dhe çështjeve të rajonit. Libri i Dr. Elez Biberaj si përmbledhje e 15 shkrimeve, kumtesave, fjalimeve e studimeve të mbajtura prej autorit në qarqet akademike dhe mediatike rreth “Shqipërisë dhe Shqiptarëve” është shumë aktual dhe shërben si pikë referimi shumë e rëndësishme për të kuptuar shkaqet dhe pasojat e konfliktit shqiptaro-serb. Me të drejtë Prof.Nikolla Panos në parathënie, shprehet se libri ka merita të veçanta pasi na jep perspektiva të dobishme për të vështruar zhvillimet kryesore në Kosovë dhe në Shqipëri, në intervale të ndryshme gjatë 30 viteve të kaluara.

Në çështjen “Konflikti në Kosovë” Dr.Biberaj trajton origjinën e konfliktit serbo-shqiptar, analizon me gjakftohtësi raportet e tensionuara ndërmjet tyre dhe i jep lexuesit një panoramë të përgjithshme që në themel kishte pabarazinë në trajtim që serbët iu bënin shqiptarëve të Kosovës. Autori shprehet se statusi dhe trajtimi që iu bëhej shqiptarëve në ish-Jugosllavi si një prej etnive me numrin e popullsisë më të madh nuk ishin më përpjesëtim të drejtë me numrin e popullsisë dhe dëshirat e tyre të shpallura publikisht. Sipas autorit, shqiptarët e Kosovës kishin gjithnjë e në rritje çështjen etnike ku pakënaqësia e masës ndaj autoriteteve, ngecja ekonomike, pakësimi i mundësive për të ecur përpara, gjendja e keqe shoqërore dhe rënia e standardeve të jetesës i shoqëronte ata. Sipas Dr. Biberaj pavarësisht nga persekutimi i egër dhe përpjekjet për ti asimiluar dhe shkombëtarizuar forcërisht shqiptarët, vetëdija etnike dhe vendosmëria e kosovarëve u shtuan. Sipas Dr. Biberaj policia sekrete, nën drejtimin e Zëvendëspresidentit (serb) Aleksander Rankoviç, shtypte të drejtat kombëtare dhe njerëzore të shqiptarëve. Kosova trajtohej thjesht si një koloni serbe dhe shqiptarët u shfrytëzuan politikisht, ekonomikisht, si dhe nga pikëpamja shoqërore. Në analizën e tij autori thekson se megjithëse shqiptarët përbënin shumicën e popullsisë së Kosovës, monopolin e posteve të kualifikuara, administrative dhe profesionale, e kishin serbët dhe malazezët, që i përdornin mjetet e tyre politike për të ruajtur statusin e tyre të privilegjuar.

Në çështjen “Kosova: beteja për njohje” autori analizon raportin e shqiptarëve dhe serbëve në një armiqësi tradicionale, analizohet sfondi historik i konfliktit etnik shqiptaro-serb, shtypja e përgjakshme e protestave studentore të vitit 1981 etj. Në këtë studim voluminoz dhe të rëndësishëm autori paraqet në mënyrë kronologjike sfondin historik të marrëdhënieve shqiptaro-jugosllave duke i dhënë përgjigje me argumente shkencore pikëpyetjes së madhe “Kosova si urë lidhëse apo mollë sherri?”. Autori shterron përplasjen dhe analizon rrënjët e konfliktit si pasojë e ringjalljes së nacionalizmit dhe thellimit të armiqësive etnike në Kosovë si shkak i padrejtësive, shtypjes dhe diskriminimit të shqiptarëve prej regjimit serb. Dr.Biberaj analizon me detaje strategjinë e Beogradit të cilët përdorën ushtrinë, shtypjet e pakënaqësive e revoltave, gjyqet dhe spastrimet e inteligjencës në përpjekje të minimalizimit të kërkesave të shqiptarëve për Kosovën Republikë. Në çështjen “Kosova, fuçi baruti e Ballkanit” autori Dr.Biberaj trajton mjeshtërisht mitin historik të Kosovës, popullsinë shqiptare në Kosovë, pretendimet e historianëve serbë dhe sqarimi i mitit fetar të ngritur prej serbëve se konflikti serbo-shqiptar kishte sfond fetar se gjoja shqiptarët donin të krijonin shtet islamik në zemër të Ballkanit. Faktet historike, analiza e detajuar, interpretimi i tyre, ofrimi në trajtim i një qasjeje panshqiptare të konfliktit serbo-shqiptar, i japin librit një vlerë të jashtëzakonshme historike dhe shkencore. Një tjetër çështje me rëndësi të veçantë autori trajton “Kosova, lindja e një shteti të ri” duke na prezantuar pikëpamjet historike dhe politike përfshirë sfidat dhe betejat e përgjakshme, ngërçin e brëndshëm politik, dialogun dhe negociatat e Kosovës me faktorin ndërkombëtar deri në pavarësinë e saj. Lexuesi shqipfolës ka shumë informacione, të dhëna dhe burime të shumta e të besueshme duke na sjellur një analizë të thelluar të raporteve të midis shqiptarëve dhe serbëve, kjo si rrjedhojë e eksperiencës së gjatë si gazetar dhe drejtues i Zërit të Amerikës, si Shef i seksionit shqip të Zërit të Amerikës dhe tani si Drejtor i VOA-s për Euroazinë. Falë formimin akademik në Columbia University në shkencat politike, si ekspert i politikës ndërkombëtare e bën librin të rëndësishëm dhe në arenën ndërkombëtare. Dr.Elez Biberaj ka qenë dhe është një zë i fuqishëm i çështjes kombëtare, i cili falë penës së tij të prehtë dhe vizionit largpamës përfaqëson denjësisht shqiptarët në mediat e shkruara dhe vizive si pena më e fuqishme në diasporë.

Studimi i Dr.Elez Biberaj “Shqipëria dhe Shqiptarët në Udhën e Rimëkëmbjes” përbën një ndër studimet më serioze dhe dinjitoze në mërgatën shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës që pas shembjes së komunizmit deri në ditët e sotme dhe radhit Dr.Biberaj ndër shqiptarët më me ndikim dhe kontribut të jashtëzakonshëm në marrëdhëniet shqiptaro-amerikane dhe lartësimin e vlerave më të çmuara të kombit shqiptar në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

20 VJEÇARJA SHKOLLA SHQIPE “GJUHA JONË” NË FILADELFIA

by

LLAZAR VERO/

Ky vit shkollor përkon me 20 vjetorin e hapjes së Shkollës Shqipe “Gjuha Jonë” në Filadelfia. Është një datë e shënuar jo vetëm për shkollën, për Shoqatën Atdhetare-Kulturore “Bijtë e Shqipes” në Filadelfia që e ngriti atë, por edhe për komunitetin shqiptar të këtij qyteti të madh të SHBA-s ku jeton një numër i konsiderueshëm bashkatdhetarësh. Dhe më gjërë.
Nuk po zgjatemi shumë në këtë shkrim me historikun, rrugëtimin në 20 vite të kësaj shkolle, për të cilin është folur dhe shkruar më parë dhe që do të flitet përsëri në të ardhmen. Vëmëndjen do ta perqendrojmë tek puna e nisur muaj më parë për fillimin e mbarë të këtij viti jubilar për shkollën shqipe këtu në Filadelfia. Shqetësimi, si edhe më parë, filloi që sapo mbaroi viti shkollor : Si të sigurojmë tekstet shkollore? Dhe ato u siguruan, si cdo vit,nëpërmjet miqëve, bashkatdhetarë në Shqipëri, mësues dhe drejtues shkollash private, etj. Këtë vit ishin bashkëshortët Arian dhe Sanie Korini, mësues, drejtues dhe pronarë të një shkolle në Tiranë, qe u treguan atdhetarë, bujar dhe të kujdesshëm për dërgimin e një pjesë të teksteve shkollore një muaj përpara se të fillonte viti shkollor. Një tjetër mësuese dhe drejtuese e shkollës 9-vjeçare 1 Maji, në Tiranë atdhetarja Entela Gjondedaj dërgoj një pjesë të librave gjithashtu. Shoqata Atdhetare Kulturore “Bijtë e Shqipes” në Filadelfia, drejtuesit e saj, mesueset, prindërit dhe nxënësit u janë shumë mirënjohës këtyre bashkatdhetarëve të nderuar.
Sigurimi i teksteve shkollore ka qenë dhe është një problem i madh dhe i përvitshëm për shkollën tonë. Nga Ministria e Arsimit në Tiranë nuk kemi patur asnjeherë mbështetjen e nevojshme për këtë problem. Sic duket mbështetja e shkollave shqipe në diaspore nuk figuron në plan- programet e kësaj ministrie dhe as të qeverisë shqiptare në Tiranë. Le të kthehemi në shkollën tonë. Për të filluar një vit të mbarë, nga kryesia e shoqatës dhe kryetari i saj, zoti Dritan Matraku, u organizua një fushatë propogandistike intensive, me shkrime të shkurtëra, njoftime të ndryshme të herëpashershme, për fillimin e mbarë të vitit shkollor. Sukseset e arritura deri tani ishin një mbështetje e fuqishme në realizimin e qëllimit për të tërhequr sa më shumë fëmijë, për të sensibilizuar vet prindërit. Përvoja e fituar në këto 19 vite është një garanci me peshë. Puna serioze, profesionale dhe atdhetare e mësueseve të shkkollës tonë si Rajmonda Bardhi, Irini Zeneli që kanë më
shumë vite pune në shërbim të kësaj shkolle, është për tu marrë shëmbull. Por nuk bien më poshtë edhe mësueset Rudina Bani, Mimoza Sotiri, Afërdita Muzhaqi.I falenderojmë këto zonja dhe mësuese të nderuara për sakrificën dhe përkushtimin profesional dhe atdhetarë për të përcuar tek fëmijët dashurinë për gjuhën shqipe.
Ky shtab mësuesesh ka përballuar me sukses vitet e fundit edhe mësimin e gjuhës shqipe “on line”. Kjo kryesisht për fëmijët që jetojnë larg Filadelfias dhe në shtete të tjera të SHBA-s.
Ato ishin ndër të parat që u paraqitën tek ndërtesa e re që ka blerë shoqata jonë, por që ende nuk është gati për mësimdhënie. Aty do të bëheshin regjistrimet për vitin e ri shkollor dhe do të shpërndaheshin librat për nxënësit e pesë klasave. Pastaj filluan të vijnë edhe nxënësit e parë të shoqëruar nga prindërit. Dhe t’i shikoje sa bukur ishin veshur! Gjithë ngjyra. Megjithëse ditë me shi, dukej sikur pranvera sapo kishte celur lulet. Beheshin regjistrimet, shpërndaheshin librat… dhe e papritura e bukur ishte një cantë shkolle dhe një kuti me mjetet shkollore që i duhen nxënësit, dhuratë e bashkatdhetarit tone zotit Eldion Pajollari, për cdo nxënës të shkollës shqipe. E ku ka më bukur! Faleminderit Eldion Pajollari!
Ndërsa Elda Janji, që ka të dy djemtë nxënës të shkollës shqipe, vjen duar plot me lule. Ishin për mësueset e shkollës të palodhurat dhe të nderuarat mësueset tona të mira. I meritojnë!
Të faleminderit Elda! Të gjithë bashkë e bejmë më te bukur këtë ditë të parë të shkollës shqipe.
Unë që e ndjek cdo të djelë mbarëvajtjen e mësimit në shkollë më dukej sikur takohesha me miq të vjetër, por pak më të rritur, më të bukur. Kishte edhe fëmijë dhe prindër që nuk i kisha parë më parë. Dhe këta ishin një gëzim i vecantë, Ishin nxënësit e ardhshëm të shkollës, nxënësit e klasës së parë. E papritura e bukur ishte se në fund të regjistrimeve klasa e parë këtë vit do të ketë 23 nxënës, më shumë se cdo vit me parë gjatë 19 viteve të jetës së shkollës. Ndoshta do të vijnë edhe të tjerë fëmijë deri të djelën tjetër. Ky është një tregues pozitiv për ardhmërinë e shkollës tonë.
Në mes të lëvizjeve ne dukje të rrëmujshme të njërzvë që hynin e dilnin tek dera e madhe paraqitet nje zotni me një tepsi të madhe me sanduiçe. Ishte bashkatdhetari ynë i nderuar Afuz Tahiri që gjeti këtë mënyrë tradicionale për të gostitur nxënësit e shkollës shqipe dhe mësueset. E po nuk i thonë kot në shtëpinë e shqiptarit nuk mungon kurrë buka kripa dhe zemra. Zoti Afuz regjistroi edhe dy fëmijët e tij në shkollën shqipe. Të paçim vëlla! Midis gëzimit, emocioneve të bukura që të japin shkolla dhe fëmijët, ashtu si papritur dëgjohet zëri i bukur i këngëtares tonë, nxënëses Arita Rukiqi. Kishim nje verë të tërë pa e parë dhe dëgjuar bilbilin që këndon aq bukur shqip. Të duam shumë! U lodhëm por edhe u gëzuam shumë. Një vit të mbarë shkollor të dashur nxënës dhe mësuese!
Është viti i 20 i jetës së Shkollës Shqipe “GJUHA JONË” në Filadelfia. Le ta bëjmë të paharruar, brez pas brezi, punën e shënjteruar, ruajtjen e gjuhës sonë të bukur shqipe edhe larg Atdheut!

Fjalimi i Presidentes Osmani në përurimin e bustit të Nënë Terezës në hapësirën e Ambasadës së Republikës së Kosovës në Shkup

by

Në jetën e saj të bujshme, nëna jonë Terezë bashkoi njerëzit, popujt dhe kulturat. Me veprën e saj jetësore, ajo u bë shpresa për të varfrit, frymëzim për njerëzimin dhe udhërrëfyese e përbotshme.

Sot jemi këtu për ta përjetësuar figurën e saj në ambientet e Ambasadës së Republikës së Kosovës në Shkup, në vendin e saj të lindjes.

Nga këtu, misionarja, humanistja, nobelistja e shenjëtorja jonë, nisi një udhëtim me qëllim, i cili do ta çonte përtej kufijve të atdheut të saj dhe në zemrat e miliona njerëzve në mbarë globin.

Dashuria dhe ndjeshmëria ndaj njerëzve dhe njerëzimit është ana e fortë e karakterit dhe moralit të nënës sonë të madhe, ndaj në asnjë ditë të vetme të jetës së saj nuk reshti duke bërë vepra humane mbi bazën e dashurisë dhe dhembshurisë ndaj te tjerëve. Këtë e dëshmojnë edhe faktet historike, jeta dhe vepra e saj.

“Unë ja kam dhanë besën e shqiptarit Zotit me prue dashni dhe paqe mbi gjithë botën”, thuhet në një letër dorëshkrim, të cilin Nënë Tereza, më 1989 ia ka drejtuar kreut të atëhershëm të Shqipërisë.

Sot, jemi bashkë në këtë ceremoni nga të tri shtete fqinje, me të cilat lidhet historia personale e Nënë Terezës.

Është e lindur në Shkup, prindërit e saj janë nga Kosova, ndërkaq në Shqipëri, respektivisht në Tiranë, jetuan dhe vdiqën njëra pas tjetrës nëna Drande dhe motra Age.

Prandaj, jam e lumtur që sot jemi bashkë me Presidentin e Maqedonisë së Veriut, Stevo Pendarovski dhe me Presidentin e Republikës së Shqipërisë, Bajram Begaj , duke u bërë te gjithë bashkë në nderim të shënjtorës sonë si një simboli i miqësisë sonë ndërmjet shteteve, marrëdhënieve tona të shkëlqyeshme dhe të ardhmes sonë të ndritur në familjen euroatlantike.

Shtetet tona janë shtylla të qëndrueshmërisë, vendosmërisë dhe miqësisë ndërmjet popujve tanë, në një rajon të trazuar. Afërsia jonë gjeografike, historia e ndërthurur dhe vizioni i përbashkët euroatlantik janë e përbashkëta jonë dhe shpresë për një rajon stabil dhe të zhvilluar ekonomikisht.

Miqësinë tonë e bën më të fortë, figura e Nënë Terezës.

Ajo po kthehet e skalitur në Shkupin e saj, ndërkaq ne të gjithë duhet të jemi krenar që botës i dhamë nënën më të madhe që njohu njerëzimi, nënën e nënave, Gonxhe Bojaxhiun, të Shenjten Terezë.

“Me gjak unë jam shqiptare. Me shtetësi jam indiane. Me besim unë jam një murgeshë Katolike. Sipas profesionit, unë i përkas botës. Për nga zemra ime, unë i përkas plotësisht Zemrës së Jezusit”. Këto janë fjalët e ikonës globale, simbolit të dhembshurisë, dashurisë dhe vetëmohimit – Nënës Terezë.

Vepra e Nënë Terezës është një testament i gjallë i fuqisë së një individi për të bërë ndryshim. Me përkushtim të pakufishëm, ajo iu afrua atyre që shoqëria i kishte lënë me një anë, duke u kujdesur për të sëmurët, të varfëritë dhe njerëzit e tjerë në nevojë me një dashuri që nuk njihte kufij.

Zemërgjerësia e saj, tejkaloi fetë, kombet dhe statuset shoqërore, duke bashkuar njerëzit nën flamurin e dhembshurisë dhe humanizmit.

Ky bust, që do të përurohet sot, është simbol kujtese jo vetëm i jetës së Nënë Terezës, por edhe i vlerave që ajo mbrojti – mirësisë, përulësisë dhe dashurisë për njerëzit.

Duke qenë bijë e nënës Dranafille Bojaxhiu nga Prizreni dhe babait Nikollë Bojaxhiut nga Gjakova, shikimi i saj në bust sikur është kthyer nga andej prej nga, gjeografikisht vijnë prindërit e saj, dhe na kthen në vëmendje ditët e errëta të luftës së vitit ‘99, kur ne na kërcënohej shfarosja nga regjimi i atëhershëm i Millosheviqit e kur Nëna Terezë mori në telefon presidentin Clinton dhe i tha: “Biri im bëj diçka për shqiptarët e mi”. Presidenti Clinton dhe e gjithë bota demokratike na dolën në ndihmë, derisa Shqipëria e Maqedonia e Veriut kishin hapur dyert e zemrat për qindra mijëra refugjatë nga Kosova.

Kjo ditë në të cilën ne po e përurojmë bustin e Shën Terezës përkon me një ngjarje të hidhur, me përvjetorin e 11 shtatorit të vitit 2001, kur aleati ynë i përhershëm, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, pësuan një ndër goditjet më të rëndë terroriste, nga sulmet e koordinuara terroriste, të cilat tronditën themelet e demokracisë dhe ndryshuan rrjedhën e historisë.

Prandaj, nga ky përurim i bustit të Nënës që kontribuoi shumë për paqe e dashuri ndërmjet kombeve, duam sërish të kujtojmë mijëra viktimat që humbën jetën më 11 Shtator dhe të urojmë për paqe kudo në botë.

Një botë ku dhuna dhe urrejtja zëvendësohen me ndjeshmëri, dhembshuri dhe respekt për njerëzimin, ashtu siç bëri dhe siç na la testament Nëna Terezë.

Kjo, ngaqë në këtë botë mbijetojnë veprat e mira, ndaj nuk duhet të reshtim asnjëherë duke bërë vepra të tilla.

“Jo të gjithë ne mund të bëjmë gjëra të mëdha. Por ne mund të bëjmë gjëra të vogla me dashuri të madhe. Le t’i bëjmë ato gjëra të vogla dhe le t’i bëjmë me dashuri të madhe”, thotë Nëna Terezë.

Nëna jonë Terezë nuk është vetëm bust i skalitur në mermer, por është në jetën e transformuar të miliona njerëzve dhe në dashurinë e pakufishme që dhuroi.

Ambasada e Republikës së Kosovës , prej sot është e bekuar me prezencën e përhershme të Nënës Terezë!

Shpirti i saj e ka gjetur paqen e përjetshme, ndërkaq trashëgimia e saj do të vazhdojë të na udhëheqë në rrugëtimin tonë drejt një bote më të dhembshur, më humane e më të mirë!