Bijtë e Shqipes/

Zyrtarisht fillimi i vitit të ri mësimor 2024-2025, u shënua në datën 15 shtator 2024, por faktikisht sot ishte dita e parë e mësimit në shkollën “Gjuha Jonë”. Gumëzhinte dhe ndihej në cdo kënd të shkollës sonë të re, ëmbëlsia dhe ngrohtësia e zërave të nxënësve . Nxënësit e klasave të para të ndrojtur, pak të frikësuar kërkonin mbështetje te një shok i njohur, apo te mësueset e tyre. Nxënësit e klasave të mëparshme gjenin shokët e klasës dhe grupoheshin së bashku. Rreth 80 nxënës u ulën sot në bankat e shkollës sonë. Mësueset e shkollës : znj. R. Bardhi, R. Bani, M. Sotiri, A. Muzhaqi, E. Janji mirëpritën dhe i drejtuan nxënësit në ambientet e reja. Në cdo klasë nxënësit treguan për pushimet me familjet e tyre dhe emocionet e përjetuara, kënduan këngët shqip që kishin mësuar u prezantuan me njëri- tjetrin, kujtuan ditët e javës, muajt, numëruan dhe gjenin gjëegjëza të bukura me ose pa foto. Ish- nxënës të shkollës sonë, Bora Vladi, Gabriel Liti, Sara Shehu, Abigail Rrapaj, dhe nje pjese e mire e prinderve ndihmuan vullnetarisht mësueset dhe nxënësit e rinj së bashku me anëtarët e Këshillit Drejtues të Shoqatës me regjistrimet e reja dhe me shpërndarjen e librave. Për herë të parë nxënësit tanë do të studiojnë me librat Gjuha Shqipe dhe Kultura Shqiptare për diasporën të ndarë në dy nivele. Këto libra do të siguroheshin nga shoqata nën kujdesin dhe ndihmën e cmuar të biznesmenit z. Arian Begaj dhe do të transportoheshin falas nga Kompania e transportit Monte Kristo Shipping, Inc. ne pronesi te biznesmenit z. Edmond Zykaj. ( Sa i madh dhe i gjerë është shpirti i shqiptarit të vërtetë!). Por dhurata të bukura do të merrnin nxënësit e klasave të para dhe nxënësit e rinj nga sipermarresi Z. Eldion Pajollari. Eldion Pajollari- State Farm Insurance Agent : cantat e shkollës dhe mjetet mësimore. Ky eshte viti i dyte qe Eldioni i dhuron falas femijeve çantat e shkolles. Falenderimi kalon në kufijtë e mirënjohjes për gjithë ata që mundësojnë mësimin e gjuhës shqipe gjeografikisht larg trojeve shqiptare.

Shumë emocione dalloheshin te prindërit të cilët këshillonin fëmijët e tyre që të ndiqnin rregullat e shkollës, të mësonin sa më shumë nga gjuha e trashëguar në breza. Faleminderit dhe të bekuar qofshi ju prindër që përpiqeni të ruani gjuhën tuaj te pinjollët dhe i besoni shkollës “ Gjuha Jonë”. Falenderojme znj. Aurora Pando qe mundesoi per sot sjelljen e pakove me patatina per nxenesit.

Pak të shqetësuar, por të qeshur dhe të gëzuar nxënësit tanë sot. Edhe pse dikush fliste më shpejt dhe më saktë shqip, edhe pse dikush duhet të mendohej para se të kthente përgjigjen, ata të gjithë e dinin sot se ishin shqiptarë dhe i përkisnin këtij komuniteti dhe rrënjët e tyre ishin përtej oqeanit.

Letër e Mid`hat Frashërit drejtuar kryetarit të “Vatrës” me anën e së cilës njofton se, së bashku me Mihal Turtullin dhe përfaqësuesit e kolonive shqiptare të Stambollit e Partisë Politike, kanë nënshkruar një memorandum kundër ndërhyrjes italiane dhe shpreh mendimin e tij për të siguruar mbrojtjen e SHBA për shtetin e ri shqiptar

Lozanë, më 23 prill 1919

Zoti President,
Ju konfirmoj letrën time të datës 25 të muajit të kaluar. Më datë 2 të këtij muaji i kam shkruar një letër dhe dërguar një telegram Turhan Pashës; letrën e dërgova me ndërmjetësinë e Fuad Dibrës që e ngarkova t’ju dërgonte kopjen, shpresoj ta keni marrë. Aty bëhet fjalë për një problem që ka dalë midis Turhanit dhe meje në lidhje me thirrjen time në Paris (telegram që Turhani ma dërgonte në Romë më datë 5, siç ua thoja në letrën time të fundit). Mirëpo më 2 prill Turhani më telegrafonte se nuk më kishte dërguar asnjë telegram dhe se udhëtimi im në Paris u bë i pamundur për arsyen e thjeshtë se nuk kisha vizën e nevojshme. Ju përgjegja se pasaporta ime, e vizuar në mënyrë të rregullt nga legata franceze në Romë, ndodhej në konsullatë në duart e kontit Manzoni ose në ato të kolonel Vicenzit dhe se, për sa i përket ftesës së tij, i dërgova kopjet dhe të gjitha firmat e telegramit të tij të 5 marsit. Qysh atëherë nuk kam asnjë lajm. Ka dy javë që ju kam telegrafuar për t’ju propozuar t’i shprehni delegacionit shqiptar besimin tuaj përderisa ai do të punojë për pavarësinë e plotë të vendit, pa pranuar asnjë ndërhyrje të jashtme. Gjithashtu, kemi dërguar që këtej një telegram të gjatë për këtë problem sepse i famshmi Esat po bën gjithmonë intriga dhe Turhani nuk gëzon aspak besimin tonë. Turtulli më letrat e tij na sjell gjithmonë shqetësime.
Pardje Turtulli më kërkonte në qoftë se e autorizoja të firmoste në emrin tim një memorandum kundër ndërhyrjes italiane: iu përgjigjja që po. Duket se delegacioni i Stambollit dhe i Partisë Politike (Grameno etj.) janë dakord mbi këtë pikë. Shpresoj që të jenë edhe delegatët e Rumanisë (Pandeli Vangjeli e Dhimitër Berati). Ne edhe një herë i kemi telegrafuar Konferencë së Paqes për ta lutur të rregullojë çështjen e Shqipërisë në përputhje me aspiratat tona kombëtare dhe në favor të pavarësisë së saj të plotë. Ne gjithashtu pranojmë që Shtetet e Bashkuara të na japin ndihmën e mbrojtjen e tyre për të na udhëhequr në hapat tona të para në jetën politike kombëtare. Është një çështje mbi të cilën ne kemi qenë gjithmonë dakord me doktor Turtullin, të cilën ia sugjerova përsëri kohët e fundit. Për fat të keq, nuk kemi lajme më të gjata sepse letrat e fundit që kam marrë janë ato të doktorit, të cilat edhe ato janë shumë të shkurtra e lakonike. Nga delegatët e tjerë si edhe nga ju nuk kam marrë ende asnjë letër. Kohët e fundit zoti Gu..?, agjent i Italisë, më luti të kaloja nga konsullata për të më komunikuar që kam për të marrë një çek prej 3600 nga Banka e Romës si rrogë e muajit mars dhe si delegat shqiptar. Unë iu përgjigja me shkrim se, duke mos patur mundësi të shkoj në Paris si anëtar i delegacionit të qeverisë shqiptare, qe e pamundur për mua të merrja rrogë si i tillë.
Do të isha shumë i lumtur po të merrja lajme nga ju. A i keni marrë 20 kopjet e broshurës “Kërkesat shqiptare”? Rreth 150 ekzemplarë ua kam dërguar personaliteteve dhe gazetave, 50 nga të cilat ia kam dhanë Labos. Kam në botim e sipër broshurën “Shqiponjat brenda e jashtë vendit”. Botuesi do të ma japë pas një jave dhe do t’ju dërgoj 20 ekzemplarë. Në letrën time të datës 25 të muajit të kaluar ju kërkonja nëse më lejoni të bëja disa shpenzime për shtypjen e disa shkrimeve dhe të më tregoni qartë destinacionin e shumës prej 10. 000 fr. që më keni dërguar në muajin shkurt; më shkruani gjithashtu dhe se çfarë shume mujore do të caktonit për shpenzime personale dhe për udhëtimet e mia. Unë jam i mendimit se paratë që “Vatra” po mbledh duhet të shpenzohen me nikoqirllëk dhe ajo që do të mbetet do të përbëjë fondin për punët kulturore të shoqërisë.
Ju lutesha në letrën time të fundit të më dërgonit broshurat e Hawardit, Williams, librin e Peacock, 5 kopje të çdo numri të “Adriatic Review”, 3 kalendarë “Vatra” dhe 3 libra shqiptarë “Kamberi dhe Çekrezi), si dhe 3 “Othello”. I pres gjithmonë. Kam menduar se do të ishte më mirë të botonim “Adriatic Reviw” në 15 faqe dhe çdo javë gjatë Konferencës, me qëllim që të bëjmë më shumë propagandë dhe që mund të shërbejë si buletin për çështjet tona.
I juaji

Mid`hat Frashëri
Poste restante
Lousanne

AQSH, F. Koleksioni i Shoqërive Shqiptare në Zvicër, V. 1919, D. 27, fl. 3.

Dr. Elmi Berisha/

Vatra, vatranët dhe shqiptaro-amerikanët nuk do ta harrojnë kurrë Çamërinë dhe do ta ndërkombëtarizojnë në të gjitha institucionet amerikane çështjen çame. Këto ditë realizova një vizitë emocionuese dhe shumë impresionuese në disa nga viset shqiptare të Çamërisë në shtetin e Greqisë. Kisha planifikuar ti vizitoj enkas këto vise kombëtare dhe të njihem nga afër me gjendjen e gjithmbarshme të bashkombasve tanë atje, si orientim nacional i Federatës Pan- Shqiptare të Amerikës “VATRA”, vise këto që dikur ishin të banuara me shqiptarë, historia tragjike e të cilëve tashmë dihet, andaj kjo vizitë ishte hapi i parë i zbardhjes së të vërtetës dhe i ngritjes së zërit për të drejtat themelore të njerëzve tanë atje.

Si kryetar i “VATRËS”, për pesë vite, kam vizituar personalisht secilën trevë shqiptare, këtë e kam edhe obligim shpirtëror e zyrtar, por kjo vizitë në Çamëri dhe trojet tjera etnike që edhe tani kanë pjesën dërrmuese shumicë shqiptare, ka karakter të ndërgjegjes sonë kombëtare për ngritjen e të drejtave të kësaj pjese të substancës sonë kombëtare në institucionet e SHBA-ve, si dritë shprese për realizimin e të drejtave të tyre nacionale, të drejtës në pronë dhe në deklarimin e lirë për përkatësinë e tyre kombëtare. Zotohem që këtë çështje do ta ngrej në instancat më të larta të shtetit amerikan.

Ky hap nuk është vetëm vullnet i imi si kryetar i Vatrës, por është obligim dhe orientim strategjik i tërë lidershipit të Federatës “VATRA”. Nga ky moment dhe në ditët, javët dhe muajt në vijim nuk do të ndalemi për të kthyer drejtësinë dhe të drejtat elementare të njeriut për bashkombasit tonë që janë ndër pjesët më të dhimshme të komplet etnikumit shqiptar. Do fillojmë me njerëzit më të mirë të komunitetit tonë që ta ngrejmë këtë çështje në Kongresin Amerikan dhe do të jemi zë i fuqishëm në realizimin e këtyre të drejtave themelore për bashkëkombasit tanë çamë.

Greqia është vend fqinjë dhe mik i shqiptarëve. Ne nuk kemi asgjë kundër popullit dhe shtetit grek, as që bëhët fjalë për pretendime sa i takon integritetit të shtetit grek dhe popullit të lashtë dhe mik helenas, por nuk do të ndalemi së punuari fort në ngritjen e zërit, zbardhjen e historisë së vërtetë, golgotës gjenocidiale që kanë përjetuar shqiptarët në Çamëri, prandaj drejtësia duhet të vihet në vend dhe atyre njerëzve duhet të ju kthehet dinjiteti, e drejta në pronë dhe në deklarimin e lirë se janë shqiptarë, sikurse parasheh e drejta ndërkombëtare, Karta e OKB-së për të drejtat e njeriut dhe lirive të tjera për pakicat kombëtare si në të gjitha shtetet demokratike.

Vatra apelon shtetin shqiptar dhe grek për zbardhjen e krimit, genocidit e masakrave greke mbi shqiptarët e Çamërisë. Vatra do të kërkojë gjithmonë drejtësi për Çamërinë dhe se çështja Çame, çështje thelbësisht kombëtare do jetë gjithmonë ndër prioritetet kryesore të veprimtarisë së Vatrës. Çështja çame, si çështje politike, kërkon tërheqjen e shtetit grek nga akuzat antiligjore kolektive ndaj një popullsie të tërë shqiptare në Çamëri. Vatra i kujton shtetit grek se e ka për detyrë dhe detyrim që të krijojë kushtet që me çdo mjet shqiptarët e dëbuar të rikthehen dhe të fitojnë të drejtat e tyre në Çamëri. Vatra do të punojë fort që Çështja çame të shndërrohet në një problem ndërkombëtar, pasi zgjidhja e saj e kërkon patjetër faktorin ndërkombëtar perëndimor si garanci në zbardhjen e të vërtetës historike të Shqiptarëve në Çamëri.

Dr. Valbona Sinanaj

Instituti i Gjuhësisë dhe i Letërsisë, Tiranë

Akademia e Shkencave e Shqipërisë/

     Në fillim të shek. XX u hodhën themelet e asaj binaje të quejtun Shqipni, siç do të thoshte At Anton Harapi. Specifikë e mendimit intelektual shqiptar në këtë fillimshekulli ishte “vërshimi i ideve të reja të shkallës më të lartë të arsimimit të rregullt të intelektualëve, çka solli hapjen drejt një përparimi kulturor gjatë një dhjetëvjeçari (30-40) të letërsisë dhe të kulturës shqipe, si kurrë më parë, në fillim në Shkodër e më pas në Tiranë dhe në mbarë vendin”.

     Mjaft autorë si  Konica, Koliqi, Kuteli, Noli, Harapi, Merxhani, Lasgushi etj., i bashkon prirja drejt formave të reja studimore, letrare, individuale, gjallëruese dhe lidhja me traditën më të mirë me ngjyrë kombëtare. Bota shqiptare filloi të pasurohej me studime të veçanta cilësore e sasiore albanologjike. Disiplina si letërsia, antropologjia, historia, gjuhësia, filozofia, filologjia etj., fillojnë të flasin shqip. 

     Ernest Koliqi evidenton tiparet që e karakterizuan dhe e afirmuan në këtë periudhë, si prozator, poet e përkthyes. Janë 86 shkrime që mbajnë emrin e tij shumica me karakter letrar, por edhe artikuj analizues, paraqitës apo polemika. Çështje të ndryshme gjuhësore janë trajtuar nga ai edhe brenda shkrimeve me karakter letrar. Koliqi është vlerësuar kryesisht nga bashkëkombësit jashtë Shqipërisë, pasi nga vendlindja ishte larguar për pikëpamjet politike, kryesisht si ministër arsimi në kohën e regjimit fashist në vendin tonë. 

     Individualiteti i një shkrimtari është i vështirë të kuptohet jashtë disa lidhjeve me ndikim kushtëzues si, jeta,  koha, njerëzit, shoqëria, shteti, vepra, lexuesi, ndërgjegjja politike dhe liria.

     Koliqi lindi në Shkodër më 20 maj 1903. Më 1921 përfundoi shkollën e mesme në Bergamo e në Milano (Itali). Themeloi në Bergamo bashkë me studentë të tjerë të përjavshmen studentore “Noi, giovani”. U kthye në Shqipëri, ku dy vjet më pas (1923) themeloi gazetën “Ora e Maleve” së bashku me Atë Anton Harapin dhe Nush Topallin. Më 1924 u bë pjesë e shoqërisë “Bashkimi” të krijuar nga Avni Rustemi. Gjatë viteve 1930-33 ka punuar si mësues në Vlorë e në Shkodër. U diplomua në universitetin e Padovës (Itali) më 1937. Më 1939 emërohet Ministër i Arsimit. Po në këtë vit emërohet drejtues i Katedrës së Gjuhës e Letërsisë Shqipe në Universitetin Sapienza të Romës e themeluar në vitin 1939, e cila falë tij u bë Instituti i Studimeve Shqiptare, me Dekret të Presidentit të Republikës më 2 shtator 1957. Po këtë vit (1957) nisi të botohej dhe revista letrare e tij “Shêjzat”, revista shkencore albanologjike më e rëndësishme në Perëndim. I mbylli sytë në shtëpinë e tij në Romë më 15 janar 1975,  i nderuar nga bashkësia shqiptare në mërgim, por i mohuar nga vendi i tij.

     Koliqi hapi rrugën për njohjen ndërkombëtare të letërsisë shqiptare. “Letërsia e një populli të vogël që nëse nuk donte të vdiste – thotë E. Miracco – nuk mund të mbyllej në izolim, dhe Koliqi hapi për Shqipërinë dhe shqiptarët e Italisë kufij të rinj të kulturës italiane e europiane, duke u nisur nga “thesaret e kombit”. 

      Në Itali Koliqi vlerësohet si një prej figurave më të rëndësishme si pjesë e traditës letrare shqiptare dhe njëherësh për kontributin e tij në disa fusha. Trajtohet si autor në: Svolgimento storico della kultura e della letteratura albanese, G. Petrotta, 1950; Storia di letteratura albanese, G. Schirò, 1959; L’opera letteraria e culturale di Ernesto Koliqi, G. Gradilone, 1974; “L’opera di Ernest Koliqi: considerazioni linguistiche”, në Miscellanea di Albanistica, P di Giovine, 1997; “L’incidenza delle religioni nella letteratura albanese secondo E. Koliqi”, në Miscellanea di Albanistica, S. Zincone,  1997; “Ernest Koliqi e la tradizione orale” në Miscellanea di Albanistica, E. Miracco, 1997; “L’opera letteraria di Ernest Koliqi ieri e oggi in Albania”, në Miscellanea di Albanistica, B. Dashi, 1997.

     Në shkrimet e tij Koliqi lëvroi me pasion gjuhën e shpirtit pa u shkëputur nga historia personale. Autori kërkon që në gjuhë të gjejë pasqyrim shpirti i kombit dhe duhet vënë në përdorim letrar mbarë pasuria leksikore e frazeologjike e saj, jo një pjesë e vetme dhe të ushqehet prej dialekteve dhe nëndialekteve.  

     “Besoj se njoftja e visarit letrar popullor ka me shërbye si frê. Ka me freskue e njomsue fjalorin, së ka ma na lânë me humbun at frymë të thjeshtë e pak si t’egër qi, mbas mendes s’eme, përbân bukurí e fuqín e gjuhës arbnore”.      

      Koliqi dhe Camaj i përkisnin atij grupi të shkrimtarëve, që në shkrimet e tyre përdornin variantin letrar të Veriut, por i rëndësishëm ishte roli i tyre, jo i vogël në rrugën e konvergjencës së gjuhës së shkruar, e kryesisht në dhjetëvjeçarin e fundit të krijimtarisë së tyre. E donin shqipen dhe vinin në dukje vlerat dhe pasuritë e saj. “Shqipja asht gjuhë e pasun dhe sqimatare, – shkruante Koliqi te romani “Shija e bukës së mbrume” – ka në vetvete gjallni kromatike e hire muzikore ende të pazbulueme, të cilat kur të dalin në shesh nëpër lavrim të palodhur të shkrimtarëve që ushtrojnë me vetëdije të ndritun zejen e tyre, do të jetë kënaqja dhe krenarija e breznive të përtardhuna… idet e thella dhe ngjyrimet e tyne të holla kërkojnë nji  përdorim të gjanë të mjeteve gjuhësore për t’u shprehun në mënyrë të dejë”. 

     Gjuha e tij priret drejt formave të reja për të qenë sa më afër gjuhës letrare që po formohej. Autori kërkon që në gjuhën e përpunuar të gjejë pasqyrim shpirti i kombit, duke vënë në përdorim letrar mbarë pasurinë leksikore e frazeologjike e saj. Ai mbështet rëndësinë dhe domosdoshmërinë e njohjes së traditës kombëtare, duke na këshilluar se: “Pa tharmet e traditës, s’ka përparim qytetërues shqiptar.”, dhe se kjo njohje  fuqizon rrënjët e kombit, pasi: “Një lis pa rrënjë nuk qëndron në këmbë. Një komb që përbuz traditat e veta vendos vetëvrasjen e tij”. 

     Koliqi arriti të lidhë traditën me modernen. Vepra e tij e krijuar në botën perëndimore në rrethet kulturore e shkencore të saj, larg ndikimeve e kufizimeve ideologjike, fitoi jo vetëm lirinë krijuese e shkencore, por, gjithashtu ka përfituar nga metodat e reja shkencore që zbatoheshin në Institutin e Albanistikës në Universitetin “La Sapienza” të Romës, të cilin e drejtoi deri më 1973. 

Si njohës i mirë i traditës përshkruan me mjete të gjetura gjuhësore aspekte të ndryshme të  mendësisë shqiptare, të cilat pasqyrojnë psikologjinë e shqiptarit. Përdorimi i shpeshtë i mbiemrave, i ndajfoljeve, fjalët e prejardhura e të përbëra dhe neologjizmat, dëshmojnë interesin e tij për  një gjuhë të përpunuar e poetike. Koliqi nuk ishte i prirur të përdorte me fanatizëm të folmen e vendlindjes, por mbështetej në gjuhën e popullit dhe përpunimin e pasurimin e saj të mëtejshëm. Ai nuk shkruan një shqipe larg standardit zyrtar, por ka një gjuhë të mesme popullore, përdor një gjuhë mjaft të zbutur, duke parapëlqyer më shumë trajtat e përbashkëta se sa ato dialektore, si në fonetikë, por edhe në sistemet dhe nënsistemet e tjera të gjuhës, përdor fjalë vjetra, duke synuar të bashkojë dialektet në një gjuhë të vetme.

     Nën gjurmën e shqetësuar dhe provokuese të pyetjes së Koliqit, në një trajtesë në vitin 1962 “Në vijën zhvillimore të letërsisë shqiptare, cili âsht qëllimi sundues?”, mund të thuhet se ndër qëllimet e kritikës letrare sot duhet të renditet edhe rivlerësimi i personaliteteve, arsyet e izolimit të një letërsie dialektore, humbja e ngjyrave të të folmeve lokale, cungimi i identitetit gjuhësor në panoramën letrare të përgjithshme dhe mbytja e shpirtit eksperimentues në këtë lëmë.

Bibliografia

Miracco, Elio.“Ernest Koliqi e la tradizione orale”, në Miscellanea di albanistika, Istituto di studi albanesi, Università degli studi di Roma “La Sapienza”, Roma, (1997), f. 23-30.

Koliqi, Ernest. Koliqi, Kritikë dhe Estetikë, Tiranë, (përg. S. Çapaliku,  1999).

Koliqi, Ernest. Vepra 1, Prishtinë, “Faik Konica”, (2003).

Koliqi, Ernest. Vepra 4, Prishtinë, “Faik Konica”, (2003).

Osmani, Tomor. Shejzat për gjuhën shqipe, Universiteti i Shkodrës “Luigj Gurakuqi”, Instituti i Studimeve Albanologjike, Shkodër, (2013).

Marteta,  Rafaela. Publicistika e Lazër Shantojës. Paradigmë shqiptare e mendimit modern, Tiranë, (2021).

Sinani, Shaban.“Çështje të stilit në ligjërimin e Martin Camajt”, në Studime Filologjike 1-2, Tiranë, (2007), f. 29-39.

*Përmbledhje e kumtesës referuar në konferencën shkencore “Poliedriku Ernest Koliqi në 120 vjetorin e lindjes”.

E nderuar familja Bogdani/

Me keqardhje të thellë dhe dhimbje të madhe mësova lajmin e largimit të parakohshëm nga jeta tokësore të politikanit, profesionistit ekselent, djalit të përkryer, dhe qytetarit model Gerti Bogdani.

Në emër të Federatës Pan- Shqiptare të Amerikës VATRA, të gazetës Dielli, në emër të të gjithë vatranëve e të familjes sime ju përcjell ngushëllimet tona më të sinqerta e më të dhimbshme për humbjen e parakohshme të të shtrenjtit tuaj, mikut tim të çmuar Gerti Bogdani.

Unë i kam të freksëta bisedat, takimet dhe kujtimet me Gert Bogdanin, tironsin fisnik e djalin brilant. Të gjithë bashkë si vatranë jemi pranë familjes Bogdani, familjarëve, anëtarëve e simpatizantëve të Partisë Demokratike, miqve e bashkëpunëtorëve të tij në këto momente dhimbjeje, trishtimi, zie e lamtumire dhe lusim Zotin për shpirtin e tij.

Gerti Bogdani pushoftë në paqe e përjetësi.

I pikëlluar

Pranë jush dhe me nderime

Kryetari i VATRËS

Dr. Elmi BERISHA