Nga Marjana Bulku/
Artistët kanë gjithmonë diçka të bukur për të ndarë me të tjerët edhe në kohët më të errëta, edhe në gëzimet e mëdha, madje kur arti bëhet kompetitiv artistët bëhen edhe më konkurues e cilësorë. Por kur tek artisti zoti konturon edhe cilësi humane , atëherë portreti i tyre artistik i tejkalon kufinjtë e artit duke u bërë ushqim e frymëzim jetësor.
Këtë herë mendimi im mbi artin në përgjithësi dhe atë muzikor veçanërisht u përqëndrua të pianisti shqiptaro-kanadez Rudin Lengo.
E ngacmuar rastësisht nga postimet që mamaja e tij Mimoza m’i sillte të shtunave për t’u relaksuar me tinguj klasikë nën interpretimin e Rudinit m’u duk se përjetova jo vetëm emocionet e një adhuruesje të thjeshtë muzike , por edhe admirim për arritjet e një fëmije që êshtë rritur dhe edukuar falë sakrificave prindërore dhe talentit të tij ushqyer me aq shumë punë dhe vullnet.
Rudin Lengon kisha pasur rastin ta njihja në Toronto në veprimtaritë e komunitetit shqiptar në kuadrin e trashëgimnisë kulturore në Parlamentin e Ontarios teksa shoqëronte në piano sopranon e madhe shqiptare Inva Mula . Nuk kishe sesi të mos impresionoheshe nga ai bashkëpunim virtuoz, ku ndërthurej mjeshtërisht vokali i një sopranoje me famë botërore me talentin e një të riu që u rrit artistikisht përmes vullnetit dhe edukimit rigoroz por edhe trashëgimnisë kulturore që dikton vazhdimësinë. Dhe artistët dijnë tia njohin njëri -tjetrit kualitetet duke dhuruar edhe më shumë mjeshtëri dhe lojë artistike. Midis madhështisë së artit dhe tingujve shumëngjyrësh që dijnë të përcjellin virtuozët , sytë e mi ndalonin tek dy prindërit e Rudinit të cilët ishin spektatorët më të rrallë të atyre tingujve që dhuron arti. Ishin ato arsyeja e atij shkëlqimi mbi piano ku gishtat rrëshqasin mbi tastierë duke rrëfyer jo vetëm nota , por edhe ritme jete, sakrifice, për të cilat Rudini flet edhe përtej pentagramit.” Ishte vetëm 15 vjeç kur u largua nga Shqipëria, pastabiliteti ekonomik e politik atje,mësuesit që lanë gjurmë, çastet e para mbi piano kur ishte vetëm 7 vjeç, lidhjet me matematikën, …”
Sakrificat prindërore duket se ia kanë vlejtur sa herë që Rudini duartrokitet në skenat e panumërta e mbase edhe e ushqejnë vullnetin e tij që është kyç i suksesit.
Rudin Lengo është një individualitet i spikatur muzikor falë historisë familjare , talentit të lindur, kultivimit të tij përmes një edukimi cilësor në Amerikë dhe Kanada, aktiviteteve të panumërta artistike , si dhe vemendjes mediatike, por ajo prezencë e kujdesëshme prindërore solli në vemendjen time një djalosh artist, një bir i devotshëm që familjen e ka ushqim nga ku frymon jo vetem madheshtia e artistit por edhe zanafilla e tij.
Franc Liszt me Hungarian Rhapsody, Chopin,List, Brahms, loja e shkathët ,shkrirja e artistit me
tingujt muzikor që transmeton jo vetëm kompozimi muzikor por edhe mendimi e përjetimi artistik përmbi ta , i japin çdo interpretimi ngjyra dhe individualitet çka i dallon artistët prej njëri -tjetrit edhe kur interpretojnë pjesë të njejta.Tek Rudini spikatin talenti , inteligjenca, njohja e thellë e artit muzikor, elokuenca gjuhësore , shqipja e kulluar dhe një komunikim i dashur dhe njerëzor çka e bën atë të dashur edhe kur interpreton mbi piano por edhe kur flet dhe analizon plot zgjuarsi artin muzikor . Madje kur flet për madhështinë e kompozitorëve shqiptarë , të bën ta ndjekësh me dyfish vemendje dhe respekt. Ai admiron kompozitorët shqiptarë ; Pjetër Gaci, Çesk Zadeja pasi të luash pjesë të tyre do të thotë të ndjesh emocionet që lind muzika por edhe elementet popullore që e ushqejnë atë.
Komunikimi i qetë dhe i mençur
përtej pentagramit shpalosin edhe një cilësi tjetêr që ia ridimensionon portretin artistik si një tutor pianoje. Tashmë mësimi i pianos është jo vetë dashuri për muzikën por edhe nevojë jetësore që ushqen shpirtin , shmang stresin, disiplinon kohën dhe kjo vlen për çdo moshë.
“Duhet ta duash atë që bën në mënyrë që të prekësh suksesin”
-Është kjo këshilla që ai u jep nxënësve të tij çka bazohet edhe në përvojën e tij jetësore.
Interpretimet e Rudinit në jetën kulturore kanadeze janë të panumërta por tek ai nuk mungojnë bashkëpunimet me artistë shqiptarë të cilët shkëlqejnë me talentin e tyre bazuar në punë dhe korrektësi. Rudini është modest, dhe piano e tij flet me gjuhën e gishtave që vallëzojnë mbi pentagram duke na dhuruar tinguj magjik por të flasësh me Rudinin do të kuptosh njeriun e mirë nën petkun e artistit, që adhuron matematikën , respekton miqtë dhe dëshmon se edukimi që të fal diplomimi e kanë zanafillën tek Mimoza dhe Jani , ata prindër shembullorë që lanë atdheun për ti çelur shtigje një rrugëtimi artistik që i kalon kufijtë e artit duke e bërë atë edhe më të bukur dhe jetësor dhe pse jo qetësues dhe argëtues.
Dimensioni artistik dhe ai njerëzor Rudinit flet heshtur për ato sakrifica prindërore që ushqejnë rritjen, suksesin duke u shndërruar në copëza krenarie jo vetëm e tyre, por edhe e jona që kur dëgjojmë muzikë ndjejmë se brenda universalizmit të saj ka një copëz nga Shqipëria jonë.