Aurela Hasku presidente e shoqatës “Shqiponjat e Mëndafshta” në Bari të Italisë në një bashkëbisedim me gazetarin Sokol Paja, rrëfen për Diellin e Vatrës në New York, takimin me gra shqiptare të suksesshme në rajonin e Barit dhe Pulias si dhe aktivitetin e zhvilluar nga autoritet italianë në Bari të Italisë në përkujtim të 30 vjetorit të eksodit shqiptar drejtë Italisë. 

ZONJAT NË INTEGRIMIN E SHQIPTARËVE NE ITALI

Shoqata “Shqiponjat e mëndafshta” – “Le Aquile di Seta” organizoi një takim online me gra dhe vajza shqiptare me vëndbanim në Bari dhe Puglia të Italisë. Organizueset e takimit kishin si qëllim bashkimin e anëtarëve të Diasporës shqiptare si një mundësi për fuqizimin e mëtejshëm të femrës shqiptare dhe komunitetit shqiptar në Itali dhe kudo në botë. Shoqata “Shqiponjat e mëndafshta” ka në qëndër të aktivitetit të vet forcimin e rolit të gruas në shoqëri dhe përkujtimi i këtyre dy datave ishte nje fill i artë për prezantimin e figurave femërore që kanë kontribuar për integrimin e shqiptarëve ne Itali.

VËSHTIRËSITË E HASURA PËR INTEGRIM NË NJË TOKË TË HUAJ

Covid 19 ka përkeqësuar situatën në mbarë botën dhe gratë janë shtresa që ka vuajtur dhe po vuan në mënyrë të ndjeshme, prandaj shoqatat dhe istitucionet duhet të marrin përsipër të krijojnë sa më shumë momente të tilla për një dialog të vazhdueshëm e kostruktiv. Tema kryesore e bashkebisedimit ishte roli i gruas në nje shoqëri paralele italo- shqiptare. Pjesëmarrëset sollën eksperiencat e tyre personale si dhe vështirësitë e hasura për integrim në një tokë të huaj. Shoqata “Shqiponjat e mëndafshta” kishte ftuar 6 gra që kanë luajtur një rol të rëndësishëm në jetën sociale, ekonomike e politike të Diasporës ne këto vitet e fundit. Ishte prezente Znj. Klodiana Çuka, Presidente e Integra Onlus, një nga shoqatat më aktive si në Itali dhe në Shqipëri. Znj. Cuka foli midis të tjerave dhe për një nga iniciativat e fundit që kanë ndërmarrë si shoqatë për të shpëtuar shkollën “Cor Jesu” në Shkodër, duke ftuar këdo që dëshiron të kontribuojë, të vizitojë faqen website të shoqatës për t’u njohur më nga afër me këto programe. Presidentja e Integra Onlus foli gjatë për rolin e shoqatave dhe të grave në një integrim sa më cilësor dhe gjithë përfshirës.

PIANISTJA AKSINJA XHOJA, ART DHE LOBBYING NË INTERES TË SHQIPËRISË

Ndërhyri gjithashtu dhe argëtoi të gjithë ata që për 2 orë rresht ndoqën me interes aktivitetin, artistja me famë botërore Aksinja Xhoja, pianiste dhe producer që gjatë periudhës së lockdown nuk ka ndalur aktivitetin e saj kulturor dhe lobbying në interes të Shqipërisë. Bija e artistit te madh Nikolin Xhoja, e ardhur në jug të Italisë prej gati 30 vitesh tashmë. Jeton afër Brindizit dhe tashmë është shumë e njohur nga publiku italian. Një tjetër artiste kënaqi shikuesit me artin e saj, violinistja Anila Bodini, që gjatë karrierës së vet ka bashkëpunuar me artistë me origjinë nga e gjithë bota, duke u ndalur pikërisht në forcën e artit për integrim e bashkim. Anila është me origjinë nga Elbasani, mbesa e Mustafa Bodini ( autori i këngëve të famshme popullore, si “Lule t’bukra ka Tirona”). 

DY MJEKE SHQIPTARE TË SUKSESSHME NË BARI TË ITALISË

Ndoqën ndërhyrjet e Zonjave dhe ishin protagoniste edhe doktoreshat Arianita Nebi dhe Ina Ali, të dyja mjeke në Bari, të cilat folën për situatën pandemike, për sakrificat e personelit mjekësor dhe për punën e palodhur në repart dhe në familje për t’u qëndruar pranë fëmijëve të tyre. U fol për vështirësitë që has një grua me profesion mjeke që ndërkohë duhet edhe të perkujdeset edhe për familjen. Nuk mungonte në këtë takim edhe Valentina Ndou, e cila është pedagoge në Universitetin e Salentos dhe gjithashtu është edhe aktive në kërkime shkencore të teknologjisë së fundit. Valentina Ndou është nga Shkodra me origjinë dhe prej vitesh është trasferuar familjarisht në Leçe, ku edhe ka përjetuar edhe eksperiencën politike duke qënë një nga të paktat gra shqiptare të zgjedhura në grupin bashkiak të Leces. Së fundmi, bashkëbisedimi dhe historia e Suor Roza Biba prekën zemrat dhe shpirtrat e të gjithë pjesëmarrësve të cilët patën rastin të njihen me punën e palodhur të Motrave dhe Kishës në mbështetjen e shtresave e personave më delikate. Një dëshmi me shumë vlerë ishte ajo e mediatores kulturore, Znj. Anila Cili, që me punën dhe rolin e saj ka mbështetur anëtarët e Diasporës në rrugën e gjatë e të veshtirë për t’u bërë faktor dominues në zhvillimin e Italisë.

GRAVTË DHE VAJZAT SHQIPTARE SHEMBULL PËR BREZAT E RINJ

Synimi kryesor i këtij takimi, i moderuar nga 2 prej anëtareve të “Shqiponjave të mëndafshta”, Aurela Hasku dhe Fabiola Ismaili, ishte shkëmbimi i eksperiencave të grave dhe vajzave që kanë hapur dhe kanë lehtësuar rrugën për brezat e rinj. Gjithashtu, në përfundim të të gjitha diskutimeve dhe dialogut të përbashkët, doli në pah rëndësia e aktiviteteve të tilla në të ardhmen në mënyrë që të mbushet boshllëku i krijuar nga situata aktuale. Sepse qëllimi i shoqates është që ajo të shërbejë si urë lidhëse për të bashkuar komunitetin këtu në rajon por edhe për të shërbyer si pikë referimi për lidhjet me Shqipërinë dhe Diasporen Shqiptare anembanë globit. Është vullneti i këtij gupi organizues që duan të tregojnë historinë e gruas shqiptare ndër vite dhe të vënë në pah vështirësitë e hasura dhe të përballuara gjithmonë me kurajo dhe dinjitet.

PËRKUJTIM NË 30-VJETORIN E EKSODID SHQIPTAR DREJTË ITALISË 

“Shqiponjave të mëndafshta” mori pjesë në përkujtimin e eksodit të 30 viteve më parë drejtë Italisë. Tre dekada më parë në bordin e anijeve të vjetra tregtare, por dhe të çdo lloji tjetër mjeti lundrues, me mijëra shqiptarë ia mbathnin nga Shqipëria e zhytur në një krizë të thellë ekonomike ku e kishte lënë regjimi 50-vjeçar i diktaturës komuniste. Në natën e 6 marsit 1991, anijet shqiptare “Tirana” e “Iliria” me rreth 6500 emigrantë mbërritën në tokën italiane e bllokohen nga kapiteneria e portit me urdhër të prefektit të Brindizit Antonio Barrel. Pas tyre mbërrin anija “Apollonia” e gjatë gjithë natës deri në mëngjesin e 7 marsit mijëra shqiptarë të tjerë të nisur nga porti i Vlorës e Durrësit, mbërritën në portin e Brindisit. Në orën 10.00 të mëngjesit të 7 marsit urdhërohet zbritja e tyre në tokë. Mediat lokale të kohës informojnë mbi një situatë dramatike, higjenike e humane. Mijëra shqiptarë të uritur e të pa veshur, mes të cilëve mjaft gra e fëmijë, kishin mbushur hapësirën e betonuar në portin e Brindisit. Mijëra të tjerë kishin mundur t’i shpëtonin mbikëqyrjes së forcave të rendit duke populluar rrugët e qytetit. Autoritetet lokale në Brindisi deklaruan pamjaftueshmërinë e forcave e mjeteve për të përballuar këtë eksod, duke kërkuar ndihmën e qeverisë, ndërhyrjen e ushtrisë e të mbrojtjes civile. Kryetari i Bashkisë së Brindizit Giuseppe Marchionna regjistron në mediat lokale radio e TV mesazhin:  “Shqiptarët e mbërritur në Brindisi kanë vetëm uri e ftohtë. Ndihmojini”. Brenda pak orësh kudo në qytet u ngritën pikat e ndihmës ndaj shqiptarëve ku grumbulloheshin ushqime e veshje. Rreth 36 shkolla në provincën e Brindisit u vunë në shërbim të strehimit të emigrantëve shqiptarë që i kishin kaluar këto netë në qiell të hapur, mbi bordurat e portit apo më fatlumët në vagonët e vjetër të trenave. Me urdhër të kryetarit të Bashkisë mensat e punonjësve kudo në qytet gatuan çdo ditë rreth 2000 racione më shumë në ndihmë të emigrantëve. Solidariteti i qytetarëve të Brindisit ndaj shqiptarëve qe i jashtëzakonshëm. Brenda dy ditësh numri i shqiptarëve përllogaritej rreth 25 mijë e vetëm pas tre javësh nisi shpërndarja e transportimi i tyre nga rajoni i Pulias në rajone e provinca të tjera italiane.