-“Tu si que vales” mbetet e eksperienca më e bukur e deritanishme/

-Jam labe dhe polifonia është pjesë e gjakut tim/

– Kam kënduar labçe që fëmijë me babanë dhe nënën në shtëpi/

-Jam ndjerë krenare përpara Shqipe Zanit, Kastriot Tushës,Edit Mihalit, Marjana  Lekës/

-Për muzikën lirike, rrugët më të  bukura janë  ato më  të  vështirat/

– Opera, nuk është  kthyer akoma solide në kulturën  shqiptare/

– Në shkollën tonë  lirike  kanë dalë vokale të  bukura dhe talente të jashtëzakonshme/

Nga Albert Z. ZHOLI/

Ajo është një vajzë që së largu rrëzëllen mirësi me buzëqeshjen e përhershme në buzë dhe fytyrë. Simpatike  dhe krenare për çka bën. Ashtu e njohin të gjithë miq, shokë të afërm dhe pedagogë. Një vajzë që shpërndan mirësi dhe dëlirësi. Nuk e mundon aspak “verbëria”, pasi ajo me punë, me studime, me korrektësi, me disiplinë mposht çdo pengesë dhe del triumfatore. Kurrsesi nuk do të nxjerrë në pak një mangësi fizike, përkundrazi, është dhe kërkon barazi dhe del mbi kohën me idetë, vizionin dhe kërkesat ndaj vetes, që kurrsesi nuk i sheh tek shumica e bashkëmoshatareve. Biseda me të më impresionoi dhe pse tashmë në profesion kam me mijëra intervista. Impresioni im është pasi ajo flet qetë, bukur, me një artikulim befasues, me një logjikë prej të rrituri dhe të një intelektualeje të formuar për të ecur denjësisht në jetë. Fitorja në ”TU SI QUE VALES”  nuk ishte e rastësishme, por tejet e merituar. Një vajzë labe, që këndon bukur polifoninë, por po aq bukur dhe këngën lirike. Kjo është me pak Fjalë Denisa Onjea, vajza që na bëri të lotojmë me performancën dhe zërin e saj magjik

Ju që në  fëmijëri keni nisur të merreni me muzikë, si ishte ky kontakt me muzikën, ishte një ndjesi brenda vetes, apo ishte një  shtysë e prindërve?

Që në  moshë të  vogël e kujtoj që këndonim bashkë  me prindërit të  tre. Edhe prindërit  e mi e pëlqejnë muzikën dhe këndonim bashkë me ta. Ata kuptuan se unë ndjeja  ritmin, muzikën, melodinë dhe në moshën katër vjeçare prindërit  më blenë një organo të cilën unë  e pata në shtëpi dhe  ajo kishte disa orkestrale të  vogla të regjistruara të cilat unë  i ndiqja duke kënduar. Në klasën e parë  fillova  studimet në  Institutin e të  verbërve në Tiranë dhe fillova të studioj edhe piano që prej asaj kohe. Pastaj mora pianon në  shtëpi dhe fillova të mësoj muzikën, notat . Mbarova  8 vjet për piano. Ahere kuptova që  kisha dëshirë më  shumë të  këndoja se sa të luaja  në  instrument, fillova liceun për kanto dhe  atje u  binda më shumë se kisha talent.

-Pasi studiuat 8 vjet piano, si vendosët të konkurronit në  lice për kanto?

E vendosa vetë dhe  prindërit u habitën. Ishte  edhe mësuesja  e pianos që më thoshte  që ti mund të jesh një këngëtare shumë e mirë . Dhe  unë  prandaj vendosa të konkurroj në lice.

-Çfarë pjese interpretuat në  ditën e konkurrimit dhe kush ishte në juri dhe çfarë  vlerësimi morët?

Në juri ishin të gjithë  pedagogët e liceut si Alma Strazimiri etj. Unë  interpretova disa pjesë të huaja dhe  një pjesë  shqiptare. Mbaj mend që mësuese Irida Spahiu (mësuesja  ime e kantos që  kemi  një  bashkëpunim të  shkëlqyer) më ka qëndruar pranë dhe më shtynte drejt një besimi të sigurt.  Ajo ka bërë një punë të  madhe  me mua se nuk kishte  eksperiencë me ne. Dua të  përmend edhe mësuese Desdemona Horieti  që e kam  pasur në 8-vjeçare e cila më ka  mësuar muzikë. Për më tej mësuese Xhovana  Dako mbetet  e  pazëvendësueshme  (e kam pasur në fakultet).

 -Gjatë  kësaj  kohe që  ju keni qenë  në  Lice, a keni marrë pjesë në aktivitete, po muzikën popullore  a e ke lëvruar?

Muzika  popullore më  ka  pëlqyer gjithmonë, kryesisht polifonia dhe përpara  2 vitesh në bashkëpunim me një  grup të  këngës polifonike  kemi  realizuar një  album me disa këngë shumë të  veçanta (me  10 këngë). Këto 10  këngë  ishin  polifonike  ku disa  ishin të  krijuara  nga vetë unë. Kryesisht këto këngë ishin të   krijuara  nga  babai im dhe  nga  Lefter Çipa. Unë  kam  qenë  në rolin e  këngëtares, pra të  marrëses.

-Po në Akademinë e Arteve çfarë kënge interpretove përpara   jurisë dhe çfarë vlerësimi more?

Kemi interpretuar një program më  të vështirë, kemi  interpretuar ushtrime  të stilit antik, pjesë shqiptare dhe pjesë të  huaja. Në juri ishin  profesoreshë Shqipe Zani,Kastriot Tusha,Edit Mihali, Marjana  Leka që ishte kryetare e komisionit dhe  mësuesja  ime Xhovana  e cila rrinte pas derës dhe priste  që të  konkurroja unë. Vlerësimi ishte me pikë dhe ishte vlerësim maksimal. Nuk më bënë  kritikë në konkurrim.

Ju jeni soprano apo mezosoprano?

Unë jam  soprano. Ky është timbri i zërit tim.

– A mendoni se ky profesion është më afër  dëshirës tënde sot, a mendoni se gjeni vetveten në këtë  gjini të këngës?

N.q.s ne  përpiqemi që të bëjmë  art të  vërtet, ne jemi ata  që e bëjmë  dhe  ne  do të  jemi ata  që do ta  popullarizojmë  atë. Unë  jam  shumë  optimiste për këtë, dhe  rrugët më të  bukura janë  ato më  të  vështirat.

-A  mendoni se do ta  gjeni  vetveten në Shqipëri?

Po, shpresoj  që po, sepse secili nga ne ka  dëshirë të punojë gjithçka  është e realizueshme.

-Keni menduar për  konkurrime jashtë  atdheut?

Pse jo, dua ta  provoj veten kudo që të mundem ,por dua të  krijoj një bazament këtu.

-A mendoni se populli shqiptar ka hyrë në një rrugë të pëlqimit  të operës?

Populli  shqiptar me hapa të ngadaltë ka filluar të  ndajë  muzikën e vërtetë nga ajo që nuk  është  shumë e vërtetë. Por, opera, nuk është  kthyer akoma në kulturën  shqiptare.

-Si mendoni për shkollat  shqiptare të  muzikës lirike?

Në shkollën tonë  lirike  kemi  vokale të  bukura dhe talente ka  nga  çdo lloj kategorie, por mendoj se ka shumë për t’iu bërë. Nuk duhet të studiohet  vetëm këngë  lirike, ku  në vendete  tjera  studiohet xhaz, bluz, kantri , muzikë  popullore  e mirëfilltë. Këtu nuk studiohet asnjë  lloj muzike  përveç asaj lirike.

-Ku ndjeheni më  mirë, kur këndoni  këngë polifonike apo këngë të muzikës së lirike?

Secila  nga  zhanret  ka bukurin   e vet, magjinë e vet, kërkesat e veta, fansat e vet, rëndësinë e vet.

-Ku është e  bukura  e këngës polifonike?

Këngën polifonike  unë  e quaj simfoni  vokale sepse është  një  muzikë  e  mrekullueshme ku  nuk përdoren instrumente, dhe njeriu përdor atë që i ka dhënë  natyra,  si zëra të shpirtit.

-A mendoni se femra  shqiptare  e sot e ka gjetur veten  në  realitetin  shqiptar?

Le për të dëshiruar këtë  pjesë  se  bëhet  e dhe diskriminime, por në  art them se është  pozicionuar mirë.

-Vazhdon ende të luash me piano?

Po, vazhdoj me piano, se një  këngëtar duhet të  dijë patjetër të luaj në piano. Harmonizon zërin me tingujt.

-Ke ndonjë peng në këtë rrugëtim?

Jo fatmirësisht deri tani jo. Jetën e kam para dhe besoj do arrij çka kërkoj.

-Kush është  dëshira  juaj  kryesore në  këtë  profesion të  vështirë dhe të bukur?

Të punoj për të  arritur aty ku unë  dëshiroj. Rruga e këngës është e bukur, por edhe e vështirë. N.q.s neglizhove je e destinuar të dështosh. Tashmë përfundimisht jeta ime është lidhur me këngën.

-Gjatë viteve të Universitetit a morët pjesë  në  aktivitete të ndryshme? Po suksesin e fundit si do ta përkufizoni?

-Kam marrë pjesë në aktivitete të ndryshme të shkollës  dhe  si soliste dhe  në  kor dhe  së  fundi isha në  konkurrim në “Tu si que vales”

në  një  program në  Vizion  Plus. Ndoshta e keni dëgjuar  prezantimin tim të parë në këtë spektakël. Në finale këndova “Spente le stelle” dhe  vlerësimi ishte shumë i mirë. Kur mora vendin e parë nuk e besoja. Ishin emocione të pamenduara. Ishte një moment që rrallë përsëritet në jetë. Ishte një organizim i përsosur, një mënyrë komunikimi korrekte, një juri profesionale. Nuk di si të shprehem. Kjo fitore nuk ishte vetëm e imja, por edhe e familjes time, babit tim në mënyrë të veçantë, miqve të mi, të afërmve. Të gjithë këta më dhanë në një farë mënyre ndihmesë të jashtme aq të domosdoshme. Unë isha fituesja, të gjithë sa përmenda ishin pjesë e suksesit. Kur dëgjoja këngë të ndryshme, ose instrumentistë profesionistë gjithmonë mendoja se rruga për finale është e vështirë. Secili prej atyre që ishte aty, kishte vlera, kishte një profesion apo dhunti tepër të veçantë, por besimi në vetvete më rritej çdo ditë. Nuk di ç’të them më tepër. Në raste të tilla fjalët ngecin. Çdo event ka rëndësinë e vet, ka audiencën e vet, ka performancën e vet. Ishte nj eksperiencë e vyer që më ka lënë mbresa dhe më ka motivuar për të ardhmen. Një shkëndijë ndez zjarrin e dëshirës për të parë më larg, për të ecur më e sigurt në rrugën kaq të bukur por dhe po kaq të vështirë të artit.

 

Kastriot Tusha-tenor

Denisa ishte magjike në këtë spektakël të rrallë. Unë vazhdimisht e kam vlerësuar studenten time, por në rastin konkret ajo shfaqi në mënyrë perfekte vokalin e saj të bukur. E kam ndjekur në gjithë konkurrimet dhe ajo në natën finale ishte si një magjistare që di të jap dritë edhe aty ku errësira do të fshihet.  Ishte e sigurt, korrekte, racionale, pa stonime dhe me një zë harmonik. E meritonte vendin e parë dhe ndihem krenar që është studentja ime. Zëra të tillë duhen përkrahur, pasi ato janë melodi njerëzore, që qetësojnë shpirtrat dhe konkurrojnë yjet. Urime Denisa!

 

Nikolin Gurakuqi-pedagog

Denisa ka një inteligjencë artistike shumë të zhvilluar, që bie në sy në krahasim me shokët. Zëri i saj është i kultivuar dhe në finale performoi në mënyrë shumë profesionale. Tek ajo kam parë një vajzë punëtore me shumë kërkesa ndaj vetes. Nuk neglizhon në studim dhe në zhvillimet e reja artistike. Me këtë vullnet dhe zë besoj do ketë të ardhme si soprano.