NGA ASLLAN BUSHATI/*
Në kohën e Luftës Dytë Botërore (LDB), pranë Qytetit të Tepelenës, forcat pushtuese italiane, kishin ndërtuar për nevojat e tyre ushtarake disa baraka. Menjëhërë pas mbarimit të LDB-së, regjimi komunist (i insaluar në Shqipëri me ndihmën e jugosllavëve), i këtheu këto baraka në një vend grumbullimi , për familjet e krerëve antikomunist, duke e emërtuar “Kampi i Tepelenës”. Sipas dëshmive të të mbijetuarve (por edhe dokumentave të arkivit), në këto baraka të rrethuar me tel me gjemba , ishin grumbulluar qindra njerëz (vecanërisht gra, pleq dhe fëmijë). Ai ishte (sipas tyre, kuptohet dhe të së vërtetës), jo kamp, por një ferr i vërtetë në të cilin gjetën vdekjen shumë prej tyre. Humbja e jetës së tyre ,erdhi si nga torturat e trajtimi cnjerëzor,por dhe nga urija. Madje të vdekurve edhe sot pas shtatëdhjetë vitesh nuk u janë gjetur edhe varret.
Për pjesën e të të përndjekurve politik të regjimit komunist, (por dhe gjithë shqiptarët e ndershëm e të drejtë),Kampi i Tepelenës, nuk ishte vetëm vuajtje, por torturë njerzore e bërë nga shteti kundër qytetarëve të vet. Për këtë krim shtetëror, asnjë drejtues i regjimit komunist nuk ka kërkuar falje publike deri më sot, madje as pinjollët e tyre dhe as Partia Komuniste e këthyer tashmë në Socialiste nuk e ka bërë një gjë të tillë. Në këndshikimin tim ky është akoma një konflikt shoqëror i pa mbyllur (shto këtu edhe shumë kampe e burgje të tjerë). Ngritja e një muzeu në atë hapsirë (sic pretendohet nga qeveria), nuk e zgjidh problemin. Duhet të dalë një ligj i posacëm, që kësaj pjese të shoqërisë të prekur nga ky krim shtetëror, jo vetëm tu kërkohet falje publike por të dëmshpërblehen dhe si krim i kryer të njihet e të shkruhet edhe në librat e tekstet shkollore. Tendenca e disave për ta fshirë nga kujtesa historike, ose për ta zvogëlur në minimum, është e papranueshme, e dëmëshme dhe me pasoja për të ardhmen.
E theksova këtë fakt, sepse kohët e fundit Federata Pan- Shqiptare e Amerikës Vatra, është ballafaquar dy herë me problemin e Kampit të Tepelenës, për të cilin ajo ka një qëndrim shumë të vendosur dhe të prerë në krah të të përndjekurve politik të regjimit komunist. Së pari kjo ndodhi gjatë promovimit të romanit të Dine Dines “Mbi varkën e Karaontit” dhe së dyti në një takim pune me një nga figurat më të spikatura të të përndjekurve politik Zotin Simon Miraka gjatë vizitës së tij në Vatër. Në takimin e dytë pati zëra se ky problem mendohet se i është keq servirur edhe ish Kongresmenit Amerikan Joseph DioGuardi, President i Ligës Qytetare Shqiptaro Amerikane. Marrë shkas nga ky fakt, së bashku me Zotin Zef Balaj (Anëtar i Kryesisë së Vatrës), e ftuam Zotin DioGuardi në një drekë pune për të biseduar rreth kësaj teme. E pyeta atë drejt për së drejti e si i thonë fjalës pa doreza: Joe a keni dhënë Ju kohët e fundit një deklaratë se “ shqiptarët është mirë të mos mbeten peng të së shuarës e të mos merren me muzeun e Kampit të Tepelenës, por të ndërtojnë atje ndonjë shkollë a qender kulturore për edukimin e të rinjëve”? Po më tha. Kam lexuar një material ku thuhej se Kampi i Tepelenës ishte një Aushvic (Auschëitz) Shqiptar. Kushdo njeri në botë që dëgjon fjalën “Aushvic” ka parasyshë cfarosjen e hebrejve. Unë jam marrë gjatë së bashku me ish Kongresmenin Tom Lantosh me dosjen e hebrejve në Shqipëri, me të cilën krenohemi se asnjë hebre nuk u vra gjatë LDB-së në Shqipëri. Tani c’është kjo prrallë për një Aushvic në Shqipëri kur dihet botërisht se kjo nuk ka ndodhur? A mund të ma shpiegoni ju si intelektual i fushës ushtarake këtë dokërr shqiptare të koheve të fundit?
E pashë se paska një keqkupim për dyfjalëshin “Aushvic shqiptar”. Kështu mu desh ti shqiegoja atij (sa është shruar më lart për Kampin e Tepelenës) duke theksuar se fjala “Aushvic” është përdorur vetëm si një krahasim ku shtetit shqiptar komunist ka vrarë njerëzit e vet sic kanë vrarë nazistët hebrejt. Por ky kamp i Tepelenës nuk ka asnjë lidhje me hebrejt se sic e thatë edhe Ju në Shqipëri gjatë LDB-së nuk ka humbur jetën asnjë hebre. Atëhere Joe DioGuardi tha:” Unë jam tërësisht anti komunist dhe këtë e kam vërtetuar me punën e veprimtarinë time. Meqenëse kjo qenka një keqkuptim krahasimor, unë ju kerkoj të falur gjithkujt që është ofenduar nga deklarata ime”.
Tani vazhdoi ai -Ju ishit në Shqipër për më shumë se tri javë. Dëshiroj të dëgjoj opinionin tuaj mbi gjendjen e atjeshme? Përgjigja ime ishte:
Pata rastin të takoj miq, shokë e dashamirë, por edhe të pa njohur në Tiranë, Elbasan, Librazhd, Pogradec, Korce, Durrës, Fush-Krujë, Krujë, Lac, dhe Burrel. Kudo që kam shkuar kam parë e ndjerë se ka një propagandë shurdhuese të Qeverisë Rama (në të gjithë masmedjan), për suksese imagjinare që askush nuk i ndjen e nuk i prek. Duket hapur një imponim i turpëshëm i Qeverisë për gjëra krejt pavlerë e duke përhapur frikë e panik më keq se në kohën e regjimit totalitar. Njerëzit kanë frikë të thonë e të argumentojnë të vërtetën. Njerëzit e thjeshtë trajtohen nga segmentet qeveritare si gjë pa vlerë për të mos thënë si bagëtia. Kërkohet që nëpërmjet batutave, dialekteve krahinore, fjalëve të huazuara nga fjalori i rrugës e deri nga osmanishtja e vjetër ti shpërlahet truri njerëzve. Korrupsioni është galopant dhe nuk mund të zgjidhësh asnjë gjë pa paguar paraprakisht. Sharje pafund nga qeveritarët sikur ata janë ajka e Kombit dhe të tjerët janë fundërrina. Cdo lëvizje e opozitës shihet si antishqiptare, antikombëtare dhe anti BE. Më parë dëgjohej fajin e ka Sali Berisha, pastaj Qeveria e PD-së dhe tani opozita.
Poshtë në bazë ka një rrjet të tërë kriminal të mirëstrukturuar që është pasuruar nga kanabisi, e që është i lidhur ngushtë me segmentet e shtetit . Ai deformon zgjedhjet, bën presion mbi njerëz e biznese të vecanta dhe përdoret si levë frikësimin. Lart ka një rrjet tjetër mafioz të lidhur me trafikun e heroinës e kokainës i cili zotëron mjete të shumta financiare në kesh e që kërkon ta transformojë këtë para të pistë në pasuri të patundëshme. Të dy këto sisteme së bashku i ngjajnë një mulliri që e bluan shoqërin shqiptare për interest e një grupi të vogël njerëzish të inkriminuar. Këta grupe kriminale, krahas drogave kanë filluar edhe trafikimin e qenieve njerëzore e kryesisht të emigrantëve të ardhur nga Afganistani, Siria, Iraku, Libia etj. Shkurt kriminalizim i tejskajshëm në ortakëri me Qeverinë. Kjo tabllo e errët e përgjithëshme, dhe duke mos patur punë e mjete jetese, ka krijuar psikozën se ky vend nuk bëhet. Është vrarë shpresa në rradhë të para për brezin e ri. Jeni të lumtur ju që keni emigruar më parë-thonë njerëzit e pashpresë. Ose si mund të emigrohet ne Amerikë? Me këto pyetje u ballafaqova kudo. Kjo ka vetëm një shpiegim dhe ajo quhet shkurt –keq qeverisje.
Opozita po përpiqet të bëjë detyrën e saj . Por ajo ndodhet përballë një përbindëshi antidemokratik, frenues, regresiv herë-herë dhe antikombëtar që zotron miliarda para të pista. Opozita përpiqet që reforma në drejtësi të eci përpara, por sic thonë njerëzit ajo është deformuar e blerë nga Qeveria. Edhe ndihma e ndërkomëtarëve shpesh eshte perziere me djallëzitë qeveritare e pothuaj është deformuar. Pritëshmëria është e madhe për këtë reforme, por situata e deri tanishme nuk është qartësisht prentuese.
Një grupim jo i vogël njerëzish, janë të inatosur hidhëshëm me qeverinë, por nuk kanë besim edhe tek opozita. Mu desh shesh herë t’i pyesja se kur nuk doni as qeverine e as opozitën, në një kohë që ska sindikata vepruese, ska shoqëri civile reaguese, mos po kërkoni liderë nga kombe të tjera apo nga jashtë toksorët (UFO-t)?
Unë personalisht e shoh zgjidhjen e problemit duke filluar me mbështetjen e gjithanëshme që i duhet dhënë opozitës. Ajo duhet ti marrë punët me radhë dhe në asnjë mënyrë të mos bjerë në leqet e kurthet politike të qeverisë. Veprimtaritë që nisen duhet tu shkohet deri ne fund. Cdo kauz e lënë në mes të rrugës është vrasëse për misionin e opozitës. Shkallë- shkallë duhet të planifikohet të shkohet deri tek mosbindja civile. Atëhetë “kali qveritar” i Edi Ramës i kethe patkonjt nga dielli.
Këto mendime ja thashë ish kongresmenit DioGuardi , të cilit i kërkova që në se ka mundësi ato t’ju a përcielli edhe miqëve tanë republikanë në Kongresin Amerikan. Po ashtu të njejtat gjëra ju a thashë edhe miqve të mi në Vatër.
*A S L L A N B U S H A T I
Vo. Ky artikull është shkruajtur në fundin e muajt maj 2018. Por për të mos e shfrytëzuar ndonjë tifoz i Edi Ramës se edhe diaspora po hedh baltë mbi Qeverinë që Shqipëria të mos hap bisedimet me BE-në në qershor, (shkrim që nuk do të kishte asnjë ndikim) po e dërgoj për publikim pas vendimit të ministrave të jashtëm të BE-së që e shtyu hapjen për në qershor 2019.