Flet Kolonele Manushaqe Shehu e vetmja kolonele femer ne Shqiperi. Drejtore e Bashkepunimit Civilo-Ushtarak në Shtabin e Përgjithshëm të Ushtrisë Shqiptare anetare ne strukturën më jetëgjatë të sigurisë së kombeve te Bashkura në NATO./

Nga Liliana Pere-Histori Suksesi/ Kolonele Manushaqe Shehu Drejtore e Bashkepunimit Civilo-Ushtarak në Shtabin e Përgjithshëm  të Ushtrisë Shqiptare anetare ne strukturën më jetëgjatë të sigurisë së kombeve te Bashkura në NATO./

 Profili

Kolonele Shehu ka qenë e para femer oficere qe vazhdon dhe perfundon Akademine e Mbrojtjesn ne vitin 2005. E vetmja Kolonele femer në Shqiperi ne vitin 2007 merr pjese ne misionet paqeruajtse ne Irak. Zgjedhur nga publiku shqipetar me votim mbare kombetar ” 100 grate me te shquara shqiptare te shekullit “ ne nentor 2012.Certefikata mirnjohje nga  shume vende te botes per barazine gjinore dhe “Gruaja ne lideship”. Është dekoruar me urdhëra e medalje të ndryshme nga MM dhe ShP.

Gjatë periudhës që Kolonele Shehu ishte ne Presidence Keshilltare Ushtarake, Shqipëria ështe pranuar anëtare me të drejta të plota në strukturën më jetëgjatë të sigurisë së kombeve te Bashkura në NATO. Ku ishte ne Bukuresht dhe Strasburg, si e vetmja ushtarake e FA. Ajo është e martuar dhe ka dy fëmijë djalin Ilir dhe vajzën Kejsi.

 Pyetje: E nderuar Manushaqe,Në se te kujtonit vitet e femijerise, dhe me pas kur ju vazhduat Akademine ushtarake, si officere, çfarë do të kujtonit me admirim si nxitje në karierën tuaj profesionale si oficere?

Fëmijëria ime ashtu si e gjithkujt, ishte një fëmijëri e mbushur me ëndrra dhe vegime për të ardhmen. Që në moshë të re, ashtu si qindra e qindra intelektuale e intelektualë shqiptarë, unë dëgjoja me vëmendje bisedat, mendimet dhe porositë e më të moshuarve. Nëpërmjet tyre dhe viteve të para të shkollës arrita të njihja traditat e mrekullueshme të popullit tonë si: mikpritjen, ndjenjën e sakrificës, guximin e trimërinë për të përballuar vështirësitë dhe  mbi të gjitha dashurinë për lirinë. Liria si thelbi i të gjitha vetive të bukura të popullit shqiptar e arritur me aq luftra e sakrifica ndër shekuj, për të arritur në ditet e fëmijërisë time dhe më pas.

Im atë ishte oficer, i qetë në gjykime, i urtë në mendime dhe shumë i përkushtuar në punë. Ndoshta shprehja e lashtë latine “Admiro që të rritesh”, zuri vend në jetën time. Në atë moshë për mua ai ishte shembulli më i mirë. Që në atë moshë arrita të kuptoj se; intelektualët shqiptarë kanë detyrime ndaj sakrificave që kanë bërë njerëzit tanë për të na rritur të lirë e shkolluar, në mënyrë që ne si  forcë elitë, mund të sigurojmë potenciale më të larta për të nesërmen. Të gjitha këto më nxitën ti futem rrugës sa të bukur aq edhe të vështirë për të shërbyer në Forcat e Armatosura. Nisur nga kjo traditë edhe dy vëllezërit e mij janë ushtarak në Ministrinë e Rendit Publik dhe më pas bashkëshorti im do të punonte si oficer në Ministrine Rendit Publik.

Kam lindur në Peshkopi më 5 Nentor 1965. Në vitin 1972 fillova shkollën 8-vjeçare dhe më pas të mesme të përgjithshme në qytetin e lindjes. Në vitin 1988 përfundova studimet në Shkollën e Bashkuar të Oficerëve, Tiranë. Më pas e fillova karierën ushtarake në rrethin e Dibrës në funksionet Shefe Llogjistike Brigade.

Krahas punës së përditëshme gjatë viteve 1989- 1994, përfundova Fakultetin e Drejtësisë në Universitetin e Shkodrës. Më tej punova si shefe Logjistike në divizionin e Shkodrës për të kaluar më pas si specialiste e rezervave të paprekshme në Ministrinë e Mbrojtjes. Më tej kam punuar pranë ekipit amerikan të Departamentit të Mbrojtjes, në MM. Gjatë kësaj periudhe, kam inicuar disa projekteve të ristrukturimit të FA dhe antare e bordit të kompanisë Amerikane SAIC “për ndryshimin e strukturave të FA”, si dhe antare e bordeve drejtuse të ndryshimit të  disa rregulloreve, të ndyshme veçanërisht në drejtim të Llogjistikës  në FA.

Më 8 Tetor 2007 jam emëruar në funksionin si Ndihmëse e Presidentit të Republikës për Çështjet Ushtarake dhe Integrimin Euroatlantik. Dhe më pas nga Shtatori i vitit 2012  punoj si Drejtoreshe e Bashkepunimit Civil-Ushtarak ne Ministrine e Mbrojtjes.

Gjatë kësaj periudhe kam përfunduar studimet në Kolegjin e Lartë  Rajonal të Sigurisë dhe të Mbrojtjes, Tiranë. Kam botuar një numër të madh artikujsh shkencore në Revista Ushtarake si  brenda dhe jashtë vendit, në shtypin Ushtarak, e civil, kam marrë pjesë në disa aktivitete ushtarake ndërkomëtare, në vendet antare të NATO-s dhe partnere të saj. Më e fokusuar në shkrimet e mija kam qënë në fushën e Strategjsë Kombëtare, Sigurisë dhe Lidershipit. Jam Asistent për titullin shkencor “Doktor i Shkencave”.Gjatë karierës time të shumta kanë qënë edhe kurset e kualifikimit brenda dhe jashtë vendit. Kam përfunduar të gjitha kurset dhe akademitë ushtarake që lidhen me detyrën, gradën dhe karierën ushtarake. Këto kurse jo vetëm që kanë qënë të shumta por janë kryer si Brenda dhe jashtë vendit si: Gjermani, USA, Itali ,…

**

Pyetje: Të ngjitesh në majë të hierarkisë ushtarake, është sa e bukur aq edhe e vështirë. Edhe piramida ushtarake është një majë mali, ndoshta nga më të lartat. Që nga luftërat e Hanibalit, Aleksandrit e deri në ditët tona është treguar se, të ngjitesh në këto maja mali, kërkohen sakrificat më të larta njerëzore. Pasi pa male nuk ka maja.

Zonja Kolonele, keni arritur ndër majat më të larta të piramidës ushtarake. Si i shikon një Kolonele si ju Forcat e Armatosura të një vendi, strukturat e saj, sfidat dhe arritjet?

Arritja e nivelit Kolonel, sigurisht është atribut personal por dhe kolektiv, që do të thotë është personal nga përkushtimi për t’u aftësuar dhe është kolektiv si rezultat i punës në kolektiv, gjë që më ka aftësuar, dhënë vlerë duke respektuar të gjitha nivelet e drejtimit ku dhe unë kam shërbyer deri tani.

Forcat e Armatosura i shikoj si një organizëm i nevojshëm për të realizuar sigurinë dhe pavarësinë e vendit të cilit ato i përkasin. Forcat e Armatosura kalojnë sfida të  panumërta sipas situatave dhe rreziqeve që i kanosen vendit, por ato kalojnë dhe sfida sipas rreziqeve dhe emergjencave të brendshme të vendit.

**

Pyetje: E nderuar Manushaqe;Në karrierën tuaj ushtarake, që është e lidhur ngushtësisht me reformat si një hallkë e pandërprerë e integrimit të Shqipërisë në NATO, keni pasur dhe sukseset tuaja personale të karrierës. Cfarë mesazhi do tu jepnit me këtë rast oficereve të reja, që futen rishtaz në radhët e Forcave të Armatosura?

Karriera dikur shihej si diçka negative dhe kur donin ta ofendonin ose “demaskonin” dikë e quanin karrierist. Sot në sistemin demokratik ku jetojmë, karriera është bërë pjesë integrale e njeriut të lirë, e njeriut të aftë dhe të vullnetshëm, e njeriut të kulturuar e të përkushtuar, aq më tepër në Forcat e Armatosura, karriera përbën një pjesë esenciale të saj.

Duke qënë në një karriere relativisht të gjatë në Forcat e Armatosura në të gjitha nivelet deri në nivelin e lartë të drejtimit, dhe duke pasur një përvojë dhe njohje nëpërmjet punës dhe detyrave të oficerëve të niveleve të ndryshme, oficereve të reja  që kanë vendosur të jenë pjesë e forcave të Armatosura do t’u thoja të jenë krenare që janë ushtarake dhe do t’u kërkoja që këtë krenari ta fitojnë nëpërmjët punës së tyre individuale të punojnë për ngritjen e tyre kulturore, të mësojnë të gjitha mënyrat e nevojshme të drejtimit dhe të komandimit si dhe të jenë në cdo kohë kërkuese ndaj vetes për t’u bërë lider të zotë në të gjitha nivelet që ato do të arrijnë. Kjo sigurisht do të kërkojë disa elementë ushtarakë që ato duhet të kultivojnë tek vetja. Si të tillë elementë do të përmendja: disiplina në punë, respekti epror-vartës dhe anasjelltas, thjeshtësia, komunikueshmëria me vartësit e tyre, të qënit gjthmonë në kërkim  të mendimit përparimtar dhe risive duke luftuar mendimin që:

”Gjithçka e mësova në shkollë dhe tani s’më duhet gjë të studioj”.

Si e tillë karriera është e lidhur ngushtë me dy faktorë, me punën e vazhdueshme e të përkushtuar dhe me studimin e vazhdueshëm e të përkushtuar. Kjo të çon tek realizimi i çdo detyre me përpikmëri qoftë edhe kur ajo duket ndonjë detyrë “e vogël”. Unë mendoj se nuk ka detyra të vogla dhe detyra të mëdha, për këtë do përmendja fjalët e nobelistes shqiptare nënë Tereza, “Bëj punëra të vogla me dashuri të madhe”.

***

Pyetje: A e hedh vështrimin prapa herë pas here e sidomos kur ngjitesh në një detyrë me përgjegjësi të lartë, jo më për nostalgji, e jo thjesht për mall e sentimentalizëm, por për të parë edhe njëherë rrugën nga ke ardhur e për t’i bërë pyetjen vetes: Si e kam jetuar jetën deri tani, e si mund te perfeksionohem si grua, si oficere e larte, me mire te jem , në shërbim të popullit tim, atdheut tim, të armës apo devizës ku shërbej. Po ju zonja Kolonele çfarë retrospektive mund të bëni në jetën tuaj dhe çfarë shikimi hidhni më tej në të ardhmen?

Cdo njeri pasi kalon një jetë të tërë mendon se gjatë kësaj kohe mund të kishte bërë gjëra edhe më të mira. Pse ndodh kjo?

Kjo ndodh sepse analiza e gjithë jetës nuk bëhet në të njëjtën kohë por në një kohë kohë tjetër me atë që ka ndodhur.Jetën time e kam nisur me dëshirën e madhe për t’i shërbyer vendit relativisht në moshë të re në vendet më të vështira. Këtë e kam nisur që nga shërbimi në Divizionin e Peshkopisë…… që e konsiderohej si një nga detyrat e vështira për të shërbyer. Me pas jeta ka rrjedhur duke kaluar hierarkinë e saj ushtarake sipas shkallëve të përcaktuara.

Mendoj që në aktivitetin tim si oficere e forcave të armatosura shqipëtare kam punuar dhe dhënë maksimumun e mundshëm e shërbyer në interes të përmbushjes së misionit të tyre ndaj atdheut gjë që e kam bërë me devotshmërinë dhe kënaqësinë më të madhe si kontribut që kam dhënë për vendin tim.

Në këtë kuptim kur shikoj hapat që kam hedhur në jetë, them se ndonjë hap mund ta kisha hedhur më mirë por jam krenare që për asnjë nga këto hapa nuk skuqem sepse mendoj se i kam hedhur me dashuri e thjeshtësi për vendin tim. Hapat e mija janë hedhur natyrshëm në hapin e rritjes së ushtrisë shqiptare. Kjo më gëzon e më bën të ndihem krenare.

***

Pyetje: E nderuar Manushaqe; Natyrisht, që çdo njeri të suksesshëm e ka paraprirë në jetë një moto e përbashkët e punës dhe sakrificës, e durimit dhe e këmbënguljes, e atdhedashurisë dhe qytetarisë. Duke bërë një konkluzion të përgjithshëm, çfarë do të donit të theksonit dhe të rishikonit? Cfarë do të donit të nxirrnit në pah dhe çfarë do të donit të mos e kishit bërë? Duke jetuar në jetën ushtarake, jetë sa e bukur aq edhe e vështirë, do të donim të sintetizonit me pak fjalë moton tuaj?

Duke bërë një konkluzion të përgjithshëm do të doja të nxirrja në pah sakrificat e panumërta gjatë kryerjes së detyrave luftarake në vite, në kohë të  vështirë, diktature dhe tranzicioni.Nuk kam gjëra që do të doja të mos i kisha bërë dhe i gjithë aktiviteti im jetësor është bërë në bazë të normave dhe parimeve të mia personale.Në tërë njohuritë që kam marrë gjatë jetës, në punën e përditshme, në shkolla dhe kurset ushtarake brenda dhe jashtë vendit, jam munduar ta kthejë këtë kulturë ushtarake në forcë të përditshme për veprim, për të zbatuar me rigorozitet dhe krijimtari detyrat që burojnë nga misioni i Forcave të Armatosura si forcë e një vendi anëtar në NATO.

***

Ju faleminderit znj. Liliana per respektin dhe mundesinë që më dhatë per te biseduar me ju. E vleresoj shumë punën qe bëni per te ngritur figurën e Gruas dhe vlerat e Kombit shqiptar.

**

Falenderon Liliana.

Ju falenderoj nga zemra e dashur, e nderuar,  Kolonele Manushaqe. Ishte nje obligim, nder dhe kenaqësi biseda me ju.Bisedova me  nje grua tepër te fortë, me nje kulturë ushtarake te plotë qe e do fort vëndin e vet, e ktheni në forcë të përditshme ç’do vështirësi në punen tuaj te nderuar. Ju keni një karakter sa te fortë , me rregulla strikte, po aq edhe te brishtë, e thjeshtë, e dashur dhe tepër e  sjellshme.

Te punojme së bashku për Paqe dhe Prosperitet

Ju Faleminderit.

Liliana Pere

               Ing  Informatic
President: International Organization.
” Albanian Woman in the World
Peace Missionary & Honorary Advisor of DMP