Fjala e Princ Lekës:

Shkëlqesia Juaj, Zoti Pèter Sztáray,Shkëlqesia Juaj, Z. Lóránt BallaShkëlqesia Juaj, Znj. FinoI nderuar dhe I dashur Erion, I dashur Shpetim, Të nderuar anëtarë të trupit diplomatik dhe përfaqësues të bashkësive fetare,Të dashur miq,Të nderuar motra dhe vëllezër,Shkëlqesia juaj, Z. Sztáray, ju falenderoj përzemërsisht që jeni sot i pranishëm në këtë ngjarje të shënuar. Për ne do të thotë shumë. Ju lutem përcillni falenderimet tona qeverisë së Republikës mike të Hungarisë për financimin e kësaj vepre arti që do të stolisë sot e mbrapa një nga arteriet qëndrore të qytetit tonë.(Your Excellency, Mr Sztáray, thank you from the heart for your presence today in this historical event. It means a lot to us. Please convey our heartfelt thanks to the government of the Republic of Hungary for the financing of this beautiful piece of art that will embellish from today on one of the principal avenues of our beloved capital.)Nagyon szépen köszönjük!Një falenderim të veçantë dua t’i drejtoj skulptorit, Z. Sandor Kligl, që ka riprodhuar mjeshtrisht tiparet e një nga grave më të bukura që kam parë në jetën time.Zoti Ambasador dhe Zoti Kryetar i Bashkisë, falë punës dhe këmbënguljes tuaj, historia do t’ju mbajë mend si artizanë të vërtetë të paqes dhe vëllazërisë mes kombeve tona. Ky monument, sikurse busti i heroit tonë kombëtar në Városliget të Budapestit, ripërtërin dhe pavdekëson aleancën shekullore mes Shqipërisë dhe Hungarisë.Zoti Ambasador Balla për ju çdo përkthim në anglisht është i pavend. Shqipja juaj e rrjedhshme më bën me turp mua nipin e Matit!Kam dëshirë, gjithashtu, të falenderoj në mënyrë të posaçme anëtarët e Këshillit bashkiak të Tiranës. Duke përzgjedhur këtë shesh të mrekullueshëm, në mes të bulevardit Zogu I, si vendin e ngrehjes së shtatores së Mbretëreshës Geraldinë, ata kanë përmbushur një amanet që vjen nga historia dhe kanë drejtuar gishtin kah aspirata e popullit shqiptar për pajtim kombëtar. I përgëzojmë dhe i inkurajojmë nxehtësisht në këtë udhë. Ka ende shumë figura, familje, dhe komunitete që janë të lëna padrejtësisht jashtë perimetrit të nderimit në hapësirën publike.Rastësi apo jo, është një koinçidencë që dy gratë më të famshme shqiptare të shekullit të shkuar – Nënë Tereza dhe Mbretëresha Geraldinë – kur u takuan në New York më 25 qershor 1981, ndanin me njëra-tjetrën një fat të përbashkët: të dyja ishin të djegura për të parë Shqipërinë; të dyja e kishin të ndaluar të shkelnin mbi dheun e këtij vendi.Por harku i historisë u përkul përpara tyre. Të dyja eventualisht u lejuan të hynë në Shqipëri: Nënë Tereza për të vizituar varret e nënës dhe motrës së saj; Mbretëresha Geraldinë për t’u prehur në amshim në atdheun e saj të adoptuar në Mauzeloumin e rindërtuar të Familjes Mbretërore. Sot monumentet e tyre hijeshojnë dy anët e bulevardit më famshëm të Tiranës dhe frymëzojnë shqiptarët drejt humanizmit dhe atdhedashurisë.Dua të mbyll fjalën time, duke cituar mikun tim dhe të Elias, shkrimtarin tonë të madh Ismail Kadare, që përpara 20 vitesh i shkruante kështu gjyshes time:“Zonjë e lartë, vendimi juaj për t’u kthyer e për të jetuar në Shqipëri, ka qenë për mua, dhe kam bindjen se do të jetë për shumicën e shqiptarëve një lajm i gëzuar dhe jashtëzakonisht prekës. Ju po ktheheni në vendin që fati e solli të bëhet atdheu i juaj, ndonëse ky vend ju ka sjellë shumë më tepër brenga sesa gëzime. Me këtë akt të lartë, ju na jepni një mesazh të gjithëve, mesazhin fisnik se: Atdheu mund të jetë i dashur edhe kur është i varfër dhe i vështirë”.Faleminderit!