QË DUAM? – Dielli

NGA FRANK SHKRELI/

Më poshtë është një fotomontazh i hedhur të mërkurën në fejsbukun e Kryeministrit të Shqipërisë, Edi Rama. Unë e dija se politika shqiptare ka rënë në nivelin më ultë moral që mund të bjerë, por ky fotomontazh mund t’ua kalojë të gjithave që kemi parë deri më sot gjatë fushatave politike dhe jo vetëm — të pakën kur të merret parasyshë burimi nga vjen. Vjen nga Zyra e Kryeministrit! Pra, fotomontazhi nuk është vendosur në fejsbuk nga ndonjë kundërshtar politik vendor i pa përvojë i Dr. Halim Kosovës, ose nga ndonjë analist e komentues që do të shpreh mllef, por nga Kryeministri i vendit, i cili duhet të jetë shembull morali e tolerance për të gjithë, e sidomos për të rinjtë e të rejat e vendit, të cilët nuk besoj se duan që fushatat politike të zhvillohen në këtë mënyrë.

Çdo të thotë Kryeministri shqiptar me këtë fotomontazh të shëmtuar: se shqiptarët të cilëve u shërben Dr. Kosova qenkan kafshë. Se nënat shqiptare që lindin fëmijë na qenkan çfarë, lopë???!!!!, Z. Kryeministër? Cili është mesazhi i tij? Paske ra poshtë pa nevojë, Z. Rama. Ky fotomontazh nuk të nderon ty as familjen, as nuk nderon partinë që përfaqëson, por mbi të gjitha nuk nderon as Shqipërinë dhe as shqiptarët. Kjo nuk është fushata që dëshirojnë shqiptarët dhe kjo nuk është as Shqipëria që ata duan dhe njohin. Shqiptarët kudo që janë, dinë një moral dhe diskurs tjetër shoqëror e politik, e jo të këtij lloji që po përhapet në fejsbuk nga ju kundër Dr Halimit. Përveç mungesës së ndjenjave njerëzore dhe politike të një burrshteti, hipokrizia e juaj e madhe Z. Kryeministër shihet në mesazhin më poshtë fotos denigruese, në fejsbukun tuaj kundër Dr. Halimit. Në një tjetër fotomontazh të Kishës së Shnanout shkruani lidhje me vizitën tuaj më heret atë ditë në Lezhë: “Sipas Marubit, kjo foto e 1930 shfaq “kishën e Shnanoit të fretënve françeskanë në Lezhë. Pasi dhe nën gërmadhat e një stili të pastër romanik, dëshmohet pasuria fantastike dhe shpirtërore e hinterlandit të Lezhës dhe Laçit, djep i historisë kombëtare dhe qendër kryesore e Motit të madh të Arbërit”.

Me cilin Kryeministër të Shqipërisë kemi të bëjmë, me atë që postoi fotomontazh fyese kundër Dr. Kosovës apo me Kryeminsitrin morlaist që postoi fotomontazhin e Kishës së Shnandout të rrënuar duke venë në në dukje “moralin fantastik” të atyre zonave. Fotomontazhi fyes me mbishkrimin tuaj, “Halim Kosova i Bashkohet Kërkimit të PD për Knadidatë”, në fejsbukun tuaj zyrtar kundër Doktorit të nderuar të Tiranës nuk përputhet aspak me atë, “pasurinë fantastike shpirtërore të hinterlandit të Lezhës dhe Laçit, djep i historisë kombëtare dhe qendër kryesore e Motit të madh të Arbërit”, siç e cilësoni ju, me të drejtë.

E kundër kujt e bëni këtë, Z. Kryeministër? Kundër një personi i cili ndryshe nga të gjithë politikanët shqiptarë të këtyre 25-viteve të fundit, në fushatën e tij për kryetar bashkie të Tiranës dy vjetë më parë, mbrenda mundësive të tija, Dr. Kosova u përpoq të sillte një qytetërim politik në fushatën e tij, duke respektuar mendimet dhe qëndrimet ndryshe të të tjerve, përfshirë kundërshtarin e tij politik. Ai në të vërtetë përcaktoi tonin se si duhet të zhvillohet një fushatë politike, në një vend që e quan veten demokratik. Fatkeqsisht, zëri i tij ishte një zë që nuk u dëgjua nga profesionistët politikë si ju dhe të tjerë politikanë të karjerës, një zë që po të ndiqej mund të përbënte një fillim të ri në politikën shqiptare, ndryshe nga mesazhi që jepni ju, Z. Rama me fotomontazhin në fejsbukun tuaj. Kjo që po bëni ju me këtë mesazh nuk është fushatë ndaj një kundërshtari politik por është një përpjekje për të poshtëruar një njeri të ndershëm – që të tillë e njeh gjithë Tirana — dhe po ofendoni një profesion të ndershëm, atë të mjekut, dhe njëherazi ofendoni edhe njerzit që ai u shërben si mjek.

Po i bini Dr. Kosovës se ai nuk është politikan i tipit të politikanëve shqiptarë. Ai me fushatën e tij për kryetar bashkie mënjanoi dhe i ndejti larg pikërisht kësaj lloj fushate fejsbuku që kini ndërmarrë ju kundër tij. Dr. Kosova humbi zgjedhjet me atë rast, por doli fitues, si indivd dhe si politikan, por edhe si mjek, shërbëtor dhe kujdestar i shëndetit të popullit të tij, të cilit i është betuar se do t’i shërbejë. Është ky një betim shumë më serioz dhe më i ndershëm dhe i moralshëm se betimi i politikanëve për t’i shërbyer popullit.

Për Dr. Kosovën është më e ndershme të jetë në shoqëri të burrave të ndershëm e madje edhe i vetëm, edhe nëqoftse humbet zgjedhje, se sa të bëhet pjesë e këtij diskursi imoral politik. Nuk e di nëse e mbani mend, Z. Kryeminsitër, por Dr. Kosova kishte paralajmëruar gjatë fushatës për kryetar bashkie të Tiranës se nqëoftse do fitonte, ai do të bashkpunonte me ju, me Kryeministrin e vendit, kundërshtarin e tij politik, por ai nuk u konsideroi ju si armikun e tij. Kjo më pat pëlqyer dhe Dr. Halimi është për tu përshëndetur nga të gjithë për këtë qëndrim dhe shembull që dha për të gjithë politikanët e djathtë e të majtë. Fushata e Dr. Kosovës ishte një freski në atmosferën e vrazhdë, intolerante e shpesh fyese të politikës shqiptare, pasqyrim i të cilës është fotomontazhi në fejsbukun tuaj, Z. Kryeministër. Në atë kohë, qe vlerësuar se ndoshta fushata e Doktor Kosovës për kryetar bashkiak të Tiranës do të shënonte një hap përpara në diskursin, pak më të civilizuar politik shqiptar, por jo. Ja ku e hodhët ju diskursin politik Z. Kyreminsitër, me postimin e këtij fotomontazhi. Është për të ardhur keq.

Kombi shqiptar ka nevojë për një diskurs të qytetëruar dhe për një tolerancë politike ndaj kundërshtarit, ashtu siç dha shembull Dr Halim Kosova gjatë fushatës së tij në zgjedhjet për kryetar bashkie të Tiranës, dy vjetë më parë. Ju Z. Kryeministër mund të jepni, menjëherë, një kontribut në këtë drejtim duke hequr fotomontazhin fyes nga fejsbuku juaj dhe t’i kërkoni falje Dr. Halim Kosovës. Të kërkuarit falje është një “pasuri fantastike dhe shpirtërore”, jo vetëm e hinterlandit të Lezhës e Laçit, por duhet të jetë e të gjithë shqiptarëve kudo, përfshirë në rend të parë udhëheqsit e vendit. Natyrisht, është pasuri shpirtërore për ata që besojnë në shpirt. Kërko falje! Sepse kështu do të vepronin burrat e vërtetë të hinterlandit të Shqipërisë! Fotomontazhi denigrues dhe i pa moralshëm i postuar në fejsbuk-un tuaj kundër Dr. Halim Kosovës, nuk përfaqëson Shqipërinë që duan shqiptarët, kudo që ata gjënden.

– në vend të një traktati/

Shënim i Diellit: I dashur lexues i Diellit/: Sot (dhe nesër) është dy vjetori i ikjes në Qiell i Atjon Visar e Eda Zhiti.Në kujtim të Atjonit dhe të gjithë atyre që e deshën dhe e duan, Gazeta “Dielli” ka përzgjedhur një ese, e para ese e shkruar prej Atjonit, marrë nga libri “Për atë që dua(m)”. Lexojeni…dhe kujtojeni se çfarë kumti na la pas…I përjetshëm Kujtimi i Atjonit!

***

Nga Atjon Zhiti/

A është vërtet vëndi im i gatshëm për atë çka aspiron dhe a e ka kokën midis shpatullave të veta, të cilat duhet të mbajnë peshën e përgjegjesisë së ambicies dhe të veprimit të duhur apo e ka zhytur mes reve në një qiell ëndrrash?Një përgjigje e njëanshme nuk do të duhej, sepse o do ishte disfatiste ose optimiste në mënyrë trashanike, se ashtu siç ka faktore pozitivë ka dhe negativë. Unë kam një si kumt, të marrë herët. Po e tregoj si.

Kur isha fëmijë,

një ditë vere do te më ndodhte diçka, e cila do ngelej gjithmonë e gërvishtur në kujtesën time. Isha “mysafir” në shtëpinë e një miku të tim eti dhe papritshmerisht na ndodhi që një harabel a diçka e ngjashme të përplasej në dritaren, nga e cila po vështronim mendimet tona. Zogut të vogël i ishte thyer krahu dhe, po prapë papritshmërisht, zbulova se një nga pasionet e tashmë mikut tim e jo vetem të tim eti, ishte ornitologjia dhe detyrimisht dinte gjithka mbi zogjtë e se si të kuronte krahun e atij. Si çilimi më dukej pabesi e madhe ndaj natyrës që një krijesë kaq e brishte të mos lihej e lirë mbas kurave dhe me insistimin e kokëfortit ngulmoja në çrobërimin e tij, aty në çast dhe pa e ditur mora mësimin e parë mbi vendin tim. Me një çiltërsi e thjeshtësi të hatashme m’u shpjegua se do të ishte mizori t’i jepej liria në atë gjendje atij zogu të pambrojtur dhe i pamundur për t’i permbushur nevojat vetes. Më përpara se liria, duhej ndihma, kurimi dhe kujdesi, mbështetja e plotë si paralirí ose si pjesë e lirisë utilitare. Këtë po e ndjeja si fëmijë, por si më i rritur, e kam të qartë se liria e vendit tim është e para dhe më e çmuara. Po a jemi gati për atë që duam?

Faktorët

pozitivë i njohin e i kemi dëgjuar shumë herë, si pozita gjeografike, pasuria natyrore, klima, fakti qe jemi popull i ri e energjik dhe që ka plot hapësira për investime etj, etj. Por përsëri më lind një pyetje tjetër që a jemi ne ata, të cilët kanë krijuar këtë pozitivitet apo thjesht është nje dhuratë, të cilën o e kemi shfrytëzuar shumë pak ose e kemi shfrytezuar keqazi? Ndërsa faktorët negativë kërkojnë një listim më të gjatë, por do të zgjedh për t’i diskutuar e që me duken më të dhembshmit, sipas meje. Jemi një popull që na duhet më shumë kujtesë dhe si rrjedhojë edhe më shumë ndërgjegje që vjen prej saj, që të jemi më të ndërgjegjësuar mbi atë çka na ndodh rreth e rrotull e ky nuk është një proces i jashtem, të cilin ne duhet ta kërkojmë tek e nga te tjerët gjithmonë, por është një udhëtim i brendshëm. Mua më duket e habitshme si populli im është i gatshëm për të pranuar ofendime, shtypje e padrejtësi. Vendi ynë që nga rënia e perandorisë romake perëndimore, e cila ndërtoi teatro, anfiteatro, rrugë, tempuj e shkolla ku kanë studiuar “ars militaris” emra si Cezari e Augusti, vazhdon deri më sot të jetë prehë e depredimeve të barbarëve, prehë e nepotizmit, prehë e korrupsionit, prehë e inkompetencës së burokracisë dhe administratës, është dhe prehë e një demokracie fiktive, shpesh të munguar. Por ajo çka do të ishte më e dhimbshme, do të ishte nëse shqiptari nuk do të bënte asgjë për të ndryshuar. Duket sikur premtimi i pambajtur e abuzimi i vazhdimtë ndër vite ndaj vetes dhe vendit, i pozitës janë kthyer në rutinë dhe ajo çka është fatale është fakti se si mirësia e integriteti intelektual të duken si risi. Sot globalizimi na ka kthyer në një “mega-qytet”, dhe ne hidhmërisht duhet të kuptojmë se jemi një rrethinë e erret e saj, që ka plot mundësi përmirësemi, që ka bërë hapa përpara e nuk është më geto, por është ende rrethinë e largët, gjithsesi.

Gjatë viteve të fundit, po t’i hidhet një sy qendrës e rrethinës botërore, shohim se si ka tentativa të vazhdimta për përmiresim, e cila është gjë tipike e egoizmit pozitiv të njeriut, ndërkaq shohim lidera që arrestohen, psh kryeministri në Kroaci për korrupsion, në Gjermaninë-lider të Europës ministra dorëhiqen nga politika për skandale që u kanë ndodhur me diplomat, etj, etj, ndërsa ne bëjmë sikur jemi shumë engjellorë për të reaguar denjësisht mbi imazhe, video, shantazhe, kriminalitet e vjedhje, jo vetëm në bankën e Shqipërisë tonë dhe mekatarët gjithashtu janë tepër naivë për të ditur se ç’bënin e ç’bëjnë e jo më për të pranuar fajet e tyre.

Shohim qeveri diktatoriale në vendet e magrebit që rrëzohen, shohim një popull të tërë të ngrihet që të mos eci me ritmet e korrupsionit e padrejtesive në Kiev, në kryeqytetin e një vendi ish satelit të ish “URSS”, ku problemet e vuajtjet janë disi të ngjashme me tonat. Duket sikur në atdheun tonë rregullat e natyrës dhe ato primordiale të njeriut nuk funksionojnë si kudo, sepse ne si qenie njerëzore jemi të aftë të prodhojmë histori dhe ky është një proces shumë i rëndesishëm në evoluimin e vetë njeriut dhe të prodhosh histori, do të thotë të kesh kujtesë. Ne kujtesën kolektive e kemi të mangët, të dëmtuar keqazi, në disa fraksione mungon totalisht dhe nuk kemi bërë më të rëndësishmet për ta rikuperuar dhe nuk bejmë atë që duhet për të tashmen. Një mungesë e tille sjell pengesa të tjera dhe ngadalëson procesin tonë evolutiv si popull. Shqipërise, e po flas për atë realen, nuk duhet t’i mjaftojnë kryengritja e Skënderbeut e dalim tek Lidhja e Prizrenit, te Ismail Qemali e zbresim te dhjetori i ’90-s dhe pavarësia e Dardanisë. Duhet të ndërgjegjësohemi e së bashku duhet të bëjmë një kryengritje morale, të vazhdimtë. E ardhmja është e sigurtë, po po, është e sigurtë që do vijë, ajo nuk vonon, por duhet t’i shtrëngojmë më fort frerët e fatit në duart tona me përvojën e asaj çka kemi mësuar këto njëmijë vitet e fundit. Po, fati është i shkruar e nuk ndryshohet, besojnë, por manipulohet. Dhe së fundmi kam një pyetje torturuese. Filozofi antik Plotini thoshte se që të duash të mirën, do të thotë ta njohesh të mirën (intelektualizmi etik). Po ne a e njohim?

Marrë nga libri “Për atë që dua(m)”

KJO NUK ËSHTË SHQIPËRIA QË DUAM, Z. KRYEMINISTËR!

A JEMI GATI PËR ATË QË DUAM?