Opinion nga Asllan Bushati/

Para disa ditësh kam postuar në faqen  time të fb , një shkrim te  Zotit Prec Zogaj (shkrimtar, poet, politikan,publicist, analist etj. i mirënjohur për publikun shqiptar), marrë nga gazeta “Panorama”. Objekti i  këtij shkrimi  janë zgjedhjet e 25 Qershorit 2017 në Shqipëri. Në këtë shkrim kam bërë komentin e më poshtëm :” E bera “share” kete shkrim te Zotit Prec Zogaj sepse kam pothuaj te njejtin mendim me te. Ne ditet ne vijim edhe une do te cfaq mendimet e mija per zgjedhjet e 25 qershorit me disa argumente te tjera. Por paraprakisht, miqt e mi i ftoj te lexojne (madje dhe te studiojne ) shkrimin e Zotit Prec Zogaj.”

Nga këndshikimi im, situate para zgjedhore karakterizohej nga disa dukuri shumë problematike, të cilat Lulzim Basha si lider i PD-së dhe i opozitës i kishte vënë në dukje dhe i kishte bërë prezent para opinionit  të brendëshëm dhe  atij ndërkombëtar. Ata ishin kanabizimi i gjithë vendit , miliardat e  parave dhe bandat kriminale të shtrira në  zonat urbane e në skajet më të largëta; blerja e medias nga qeveria duke e reduktuar ne minimum  mendimin e lirë; dhënia e pasurive kombëtare koncesionarëve pranë qeverisë duke i  këthyer oligarkët në një burim financiar pro partive  qeveritare dhe kompromentimi i drejtpërdrejtë i shumë strukturave të shtetit në vallen e drogës e të krimit të provuara me fakte në Bashkinë e Peshkopisë dhe të Ersekës në zgjedhjet vendore.

Të gjitha këto, por edhe shumë faktorë të tjerë, tregonin qartë se cdo gjë mund të ndodhte ,por vetën zgjedhje të lira nuk do të kishte në Shqipëri. Prandaj pas luftës në parlament dhe në media, opozita u detyru të futej në grevë  tre mujore në cadrën para Kryeministrisë. Personalisht  kam menduar dhe besuar se kauza e opozitës :”se pa largimin e Edi Ramës dhe pa qeveri  teknike të gjithpranuar nuk do të ketë zgjedhje të lira” ka qenë një kauz shumë e drejtë. Nisur nga ky përfundim,  edhe unë shkova nga NY  për në Tiranë në cadër,  për tu dhënë opozitarëve mbështetjen për kauzën dhe  qëndrestarinë e tyre. Tani zgjedhjet mbaruan , u certefikuan nga KQZ-ja dhe fituesit e humbësit dihen, por pyetja shtrohet a triumfoi e drejta dhe kushtetuteshmeria dhe  a qenë zgjedhjet të lira dhe të ndershme?

Të gjitha faktet tregojnë se këto ishin zgjedhjet më të kompromentuara  dhe më të shëmtuara të 27 viteve të fundit. Blerja e votës  qe e dukëshme  nga partitë qeveritare të cilat u rritën masivisht në numër  Kurse dhuna verbale e materiale  behej sheshit e nën hundën e organizatorve  drejtpërdrejt kundër opozitës. Pas kësaj  katraure zgjedhore  që ndodhi, pyetja shtrohet: a ka pergjegjesi qeveria e PS-së me aleatët e saj  LSI e PDIU ? Mendoj se përgjegjesinë më të madhe e ka Edi Rama, por nuk janë pa përgjegjesi edhe  Ilir Meta e Shpëtim Idrizi. Përgjegjësia qëndron tek fakti se ata ideuan dhe zbatuan programin e blerjes së votave për vehte dhe klanet e tyre, vetëm për pushtet personal   e neopotist duke shkatërruar  zgjedhjet, duke nëpërkëmbur Kushtetutën e duke e vënë vendit  nën këmbët e një grushti  horrash e te inkriminuarish . Nuk ka ndodhur as në historinë tonë poskomuniste dhe të asnjë vendi tjetër demokratik, që qeveria nuk realizon asnjë  nga premtimet e marra, nuk paraqet  asnjë program për katër vjecarin pasues, dhe votohet përsëri, madje më shumë se në 2013-ën, sic ndodhi me PS-në dhe Edi Ramën. Kjo mund të ndodh në një shtet diktatorial ose në një shtet tërësisht të korruptuar me parat e pista  të strukturave të nëndheshme ku krimi dhe oligarkët  kanë si masha për realizimin e qëllimeve të tyre qeveritarët që  u shërbejnë.Pra objeksioni  dhe shqetësimi madhor që ka patur Lulzim Basha për zgjedhjet  dhe pabesueshmërinë tek Edi Ramës me qeverinë e tij, kanë  qenë  të  drejtë dhe u vërtetuan  tërësisht në paraktikën . Atëhere duke e ditur këtë situatë mbytëse shtrohet pyetja a do të hynte opozita në zgjedhje ku dihej se do të dilte e humbur? Mendoj se jo.

Por opozita shkoi në zgjedhje me garancinë e ndërkombëtarëve. Kujtoj këtu se fillimisht ndërkombëtarët  në Bruksel e Uashington i dëgjuan dhe i vlerësuan shqetësimet  e opozitës . Ambasadorët Vllahutin e  Lu u duk se do  të ishin  më pranë zhvillimeve  të ngjarjeve .  Më pas politikanë të  Uashingtonit (senatorë  e kongresmenë republikan) vizituan Shqipërinë ,  ata të Brukselit    Fleckenstein e McAllester po ashtu. Madje këta të fundit  u përpoqën të gjenin një zgjidhje shartesë midis qëndrimeve të opozitës dhe të qeverisë ,por pa  e vënë theksin tek shqetësimet madhore  të opozitës si  droga dhe strukturat kriminale që do të ndosnin  më pas zgjedhjet.  Madje  ata  ofruan një qasje  të  pa njohur më parë (në dukje edhe qesharake), ku disa ministra të opozitës të bëheshin pjesë “në fakt  fasadë” e qeverisë Rama. Nuk mjaftoi vetëm kaq, por erdhi nga Uashingtoni Ndihmës Sekretari  Amerikan i Shtetit Hoyt Brian Yee, i cili i la opozitës mundësinë ultimative  të thoshte vetëm një “po”, madje po të shtonte edhe një presje të vetme do të konsiderohej një “jo” në projektim McAllester. Në këto kushte Lulzim Basha duhet të zgjidhte : të shkonte me  aleatët strategjik (të cilët i ofruan garanci ndërkombëtare), apo të bojkotonte zgjedhjet. Ai zgjodhi të parën dhe mirë bëri, por tani që ndotja e zgjedhjeve është e plotë, pyetja shrtohet pse ndërkombëtarët po heshtin? A e parandaluan ata vjedhjen e votës? Po ku shkuan garancitë e tyre? Unë shkurt mund të them se Lulzim basha deri në këtë moment është i tradhëtuar nga ndërkombëtarët. E them deri në këtë moment, sepse shresoj që ata jo larg   të thonë se zgjedhjet e 25 Qershorit në Shqipëri , ishin jo legjitime dhe të pa pranueshme  për amerikanët dhe Be-në.

Më së fundi  pyetja shtrohet se vetë Basha a ka bërë gabime politike taktike? Përgjigja do të ishte po, për të mos thënë “ sa të duash”e si të  gjithë politikanët e tjerë shqiptar. Po a jep  Basha garanci   si lider për për zhillimet e mëtejshme të PD-së dhe të Shqipërisë? Mendoj se po, madje në gjykimin tim , më shumë se kritikuesit e tij. Po të kisha qenë në vendin e tij, gjëja e parë që do të bëja në këto moment do të ishte mos njohja e zgjedhjeve dhe bojkotimi i parlamentit për ta cuar vendin në shinat e kushtetutshmërise dhe brenda një viti me qeveri  teknike e zgjedhje të reja, sepse zgjedhjet i shkatrruan qeveritaret dhe nderkombetaret.