Archives for January 2013

Albanian American Success Stories, a new way to share and showcase Albanian achievements.

January 4, 2013 by Administrator

At the turn of the century for Albanians, we have a lot to celebrate and be proud of, especially Albanian Americans. We have come a long way and apart from the upheavals of where we come from, we have managed to adjust and succeed in almost every field of life here in the United States. It is time for us to showcase and share our achievements and successes with others. This was a starting point of Albanian American Success Stories, a new multimedia project designed to highlight the successes of Albanian Americans. The project is being spearheaded by Albanian Media Group, an ethnic marketing, advertising and public relations company in New York, the parent company of Albanian Yellow Pages, Albanian.com, AlbanianDeals.com and more. Albanian Media Group specializes in ethnic marketing, direct marketing, public relations and other areas of strategic marketing. Albanian Media Group has been serving the Albanian American Community for 18 years in promoting, advertising, and generating positive public images from the days of war torn Kosova to the dynamic evolving field of promoting ethnic marketing.

The Albanian Media Group has joined in partnership with Fadil Berisha Studio in NYC and American Councils for International Education and its Kosovo American Education Fund. Fadil Berisha, the Albanian American top fashion and celebrity photographer, who has a career that has spanned over three decades and continues to be a leader in the industry. Mr.Berisha, is the Exclusive photographer for ROLEX since 2007, he is also the Official Photographer of Miss Universe and Miss USA. He has become the Ambassador of the Albanians in the industry, and recognized for his work in documenting the devastation of the war in Kosova and in promoting Albanian beauty, tourism, culture and in supporting the careers of young artists. American Councils for International Education and their Kosovo American Education Fund is another important player in the project. They are a leader in international education, academic exchange, creating opportunities that prepare individuals and institutions for success in an increasingly interconnected world. American Councils manages the Kosova American Education Fund, to promote the economic development of Kosova through the education of its people.

The multimedia project will feature individuals, their stories and photos in a deluxe bound publication. Individuals will have their story filmed and made into a documentary and there will be an event to celebrate achievements through networking, sharing of success stories and more. Individuals can be nominated through the website www.AlbanianSuccessStories.com and are reviewed and selected for inclusion by an Advisory Board.

“We are proud of the contributions and achievements Albanian Americans have made in the areas of art, entertainment, education, science, business, and government. Documenting the stories of successful Albanian Americans adds so much to the canvas of the American society and also encourages younger generations to follow these steps of success” says Vera Mjeku, Executive Director of the project. “As we celebrate Albania’s 100^th anniversary, it is important that we recognize these great contributions and tell our story of success.” adds renowned photographer, Fadil Berisha.

From a Noble prize winner Dr. Ferid Murad to successful entrepreneurs such as the Kolaj Brothers and Harry Bajraktari, to an American household name in film and entertainment industry such as Eliza Dushku, to human impact stories of helping kids with Autism and Cystic Fibrosis through the works of Shpresa Zhakli and Jeri Celaj, to Richard Lukaj, a visionary investment bank owner, to Beqir Gjoka who was deployed four times to Afganistan and Iraq, to the political representation of Joseph DioGuardi, Mark Gjonaj and Lisa Milicaj, to the successful designer runaways of Katerina Bocci, Ema Koja and Mirela Nurce, to Professor Laura Mersini’s achievements, to DC United soccer player Hamdi Salihi, to the nightly Fox5 news reports of Lidia Curanaj, to the persistence of Gac Filipaj, a janitor, to get a Bachelor of Arts degree from one of America’s ivy league colleges, to the mirror trophy ball winner of Dancing with the Stars’s Tony Dovolani, to the groundbreaking appearances in film and TV of Marsiela Lushaj and Alma Saraci, to the beautiful cover magazine of top model Emina Cunmulaj, to Donal Leka’s technology invention of the Glide OS and many, many more…,they all have one thing in common, they are Albanian American Success Stories. They are shaping and molding the face of the potential Albanian American Community, so we are proud of who we are and what we have achieved in the United States and be an inspiration to the future generations. If you want to nominate someone or have questions about the project, please visit www.AlbanianSuccessStories.com or follow the project in Facebook at Albanian American Success Stories.

A unique partnership between Dartmouth and Kosovo pays dividends for students—and a fledgling democracy.

January 4, 2013 by Administrator

Trading Places

BY JUDITH HERTOG

“It was like a window opening up,” says Dafina Pruthi, Adv’10, about her 2002 visit to Dartmouth as a medical exchange student from Kosovo, the small, ethnically Albanian nation that was once part of Yugoslavia. “It gave us an opportunity to observe very high-quality medical care. It truly gave us hope we weren’t forgotten.” The Serbian occupation of Kosovo had ended just three years earlier, and Dartmouth Medical School had initiated an exchange program with the Pristina School of Medicine.

Since then, hundreds of students and faculty from Kosovo and Dartmouth have visited each other’s institutions. What started as a small exchange program to help medical students from an isolated, war-torn nation has blossomed into a multi-faceted relationship: Through student and faculty exchanges—among other programs—the Geisel School of Medicine has been a major influence in helping build Kosovo’s healthcare system and has succeeded in raising more than $4.5 million for the development of health programs in Kosovo. This fall Kosovo’s minister of health, psychiatrist Ferid Agani, visited Dartmouth to discuss with students and faculty ways to further expand these healthcare initiatives.

In 2011 Dartmouth signed a partnership agreement with the American University of Kosovo (AU Kosovo), which has led to a wealth of additional collaborations. These include Tuck support for a new M.B.A. program at AU Kosovo, a Shakespeare production in Kosovo by Andrew Garrod, professsor emeritus of education, a Dartmouth Hillel initiative to work with local Kosovar students to restore the Jewish cemetery in Pristina, and funding from the Dickey Center for two Dartmouth students to attend AU Kosovo’s annual summer program in peace-building, led by AU Kosovo faculty member Bill Wechsler ’78.

“If you read the newspapers in Kosovo, you realize that Dartmouth is becoming a well-known name,” says Ekrem Maloku, a Kosovar student who studied at Dartmouth in 2001 and who is now a postdoc in neuroscience at the Geisel School. Like Pruthi, Maloku had begun his medical studies in secret under Serbian occupation—after ethnically Albanian Kosovars, who make up 90 percent of Kosovo’s population, had been expelled from institutions of higher learning, and Kosovar faculty were teaching secretly in safe houses in Pristina. “It was difficult to study under such conditions,” recalls Maloku. “We were constantly afraid of being caught by the police.” Even when Kosovars regained control of their universities in 1999, conditions were far from ideal: The library of the Pristina School of Medicine held only a few outdated textbooks, and lectures were being held in rooms with broken windows.

For Maloku, it was not Dartmouth’s donations of textbooks and medical equipment that affected him the most, but its interactive pedagogic style—a dramatic change from the lectures offered in Pristina. “I saw students interacting with their professor in class. That was the biggest thing I learned,” says Maluko. “It was a great inspiration to see this.” It made him want to learn more, and inspired him to apply for a Ph.D. program in psychiatry at the University of Illinois in Chicago. He hopes to return to Kosovo to start his own research lab and promote the culture of learning and research that he first encountered at Dartmouth.

“For Kosovar students, having access to education is a rare privilege,” says Laurel Stavis, who coordinates Dartmouth’s partnership with AU Kosovo in her role as assistant provost for international initiatives. When she visited Kosovo in 2011 with then Provost Carol Folt, Stavis was moved by the idealism of a student who explained that she wanted to get a good education to “make my country better.” Stavis describes her own infatuation with Kosovo as “the Kosovo flu” and claims that it is rapidly infecting others at the College eager to visit the country because of its rich history and engaging people.

The Hanover-Kosovo connection began in 1999 as hundreds of thousands of Kosovars were fleeing to Macedonia and Albania to escape ethnic cleansing. Two retired faculty members of the Dartmouth Medical School traveled to the region as volunteers. James Strickler ’50, DMS’51, dean emeritus of Dartmouth Medical School, was touring refugee camps for the International Rescue Committee, while Dean Seibert, former associate dean for regional medical affairs, provided medical care to Kosovar refugees in Albania. Seibert still tears up when he recalls the horrors he witnessed in the refugee camp: families that had been separated, elderly and sick people who had walked across mountains to escape terror, and men who had been tortured in prison camps.

By coincidence, shortly after Strickler’s and Seibert’s return to Hanover, Joe O’Donnell, senior advising dean at Dartmouth Medical School, got a phone call from his friend Ed Cohen of the Blessing Way Foundation. Cohen had been watching news about the Kosovo refugee crisis and wanted to know if Dartmouth could channel a charitable contribution. Cohen’s donation of $150,000 initially funded a team of orthopedic surgeons and equipment to help treat injuries sustained by refugees returning to Kosovo.

Strickler, in turn, wanted to make sure that the relief efforts would not be limited to short-term emergency aid and decided the longest-lasting contribution to Kosovo would be to invest in the education of young people in the country, where 60 percent of the population is under 25. With the administrative support of John Baldwin, then dean of DMS—and with financial support from James Lawrence ’60—the exchange program with the Pristina School of Medicine was established.

One of the faculty exchanges was designed to reform primary health services in Kosovo by applying an innovative approach developed at the Dartmouth Institute for Health Policy and Clinical Practice. After observing that Kosovo suffered the highest infant-mortality rate in Europe, Strickler initiated a program to improve antenatal and neonatal care, supported by the Global Development Alliance that brought together Dartmouth, the financial consulting firm Webber Associates, and AmeriCares, a private nonprofit run by Curtis Welling ’71, Tu’77. With Strickler’s leadership, the program has evolved into a Kosovo-based nonprofit, the Foundation for Healthy Mothers and Babies.

In March 2012 Kosovo president Atifete Jahjaga visited Dartmouth to present Strickler with the Humanitarian Medal of Mother Teresa.

Folt, now Dartmouth’s interim president, is personally connected to the region through her mother’s Albanian family. She foresees opportunities for additional projects in Kosovo, such as collaboration with President Jahjaga to promote women’s leadership and further academic exchanges. She sees the relationship with Kosovo as a “two-way learning experience” and emphasizes that for Dartmouth students and faculty this is a rare chance to observe firsthand the development of an emerging democracy.

“Dartmouth has played an enormous role in the rebuilding of the health sector in Kosovo,” says Ilirjane “Lili” Bajraktari, Adv’14, the second medical exchange student from Kosovo to arrive at Dartmouth for a two-month summer term in 2000 and now a member of the foundation’s board. She is also enrolled in Dartmouth’s master of healthcare delivery science program.

“My generation was basically hermetically isolated during the occupation,” Bajraktari says. Her term at Dartmouth connected her to the larger world of medicine and showed her what the role of healthcare professionals can be in society, she adds.

Dartmouth has also inspired Kosovar students such as Gent Salihu ’11 to pursue careers outside healthcare. Salihu applied to Dartmouth unaware of the relationship between the College and his country. A government major, he was hired as an advisor to Jahjaga upon his graduation and assigned the task of helping create a council to tackle corruption in the public sector. He is now pursuing graduate studies at Oxford.

Fjolle Metag, the first AU Kosovo student to attend Dartmouth on a student exchange, during the summer of 2012, is focused on education. “Kosovo needs a better system,” she says. “To establish a democratic country it takes a culture in which people understand the concepts of democracy.”

Metag first dreamed of attending Dartmouth when she was in high school, reading about the College on the Internet. When Stavis visited AU Kosovo in the fall of 2011, Metag approached her to ask about opportunities for an exchange visit. When Metag was allowed to enroll in two government courses, she packed a copy of the Kosovo constitution—and an endearing supply of idealism. She recounts her fellow students questioning why it would be in the interest of the United States to donate to developing countries. “Guys,” she responded, “you have no idea how much the people in Kosovo love America.” She realizes that Kosovo still has a long way to go, but says her experience at Dartmouth has taught her that nothing is impossible. “I thought I would never be a part of Dartmouth…but here I am,” she says with a bright smile. “It’ll be the same for Kosovo: Dreams do come true.”

Judith Hertog is a regular contributor to DAM. She lives in Norwich, Vermont.

http://dartmouthalumnimagazine.com/trading-places/

HASHIM THACI, JO ME KRYEMINISTER, I VE SYRIN PRESIDENCES

January 4, 2013 by dgreca

Hashim Thaçi ka deklaruar se nuk do të kandidojë më për postin e Kryeministrit, duke hapur kështu dilema rreth të ardhmes së tij politike. Në PDK nuk japin përgjigje se ku do të vazhdojë karrierën Shefi i tyre. Por, analistët parashikojnë se Lideri i PDK’së do të shkojë në postin e Presidentit ose do të tërhiqet përkohësisht nga politika.

As zyrtarët e PDK’së nuk e dinë se ku do të vazhdojë karrierën politike Kryeministri aktual, Hashim Thaçi.Lideri i PDK’së ka thënë se nuk do të kandidojë më për të udhëhequr Qeverinë, por nuk ka treguar se a do të vazhdojë të mbetet në politikë apo do të pushojë përkohësisht.Zyrtarët e PDK’së thonë se përgjigjen se çka do të bëjë Thaçi duhet kërkuar tek vetë ai.

“Veç Kryeministri e di atë përgjigje”, ka thënë anëtari i Kryesisë së PDK’së Adem Grabovci, kur është pyetur se ku do të shkojë Kryeministri pasi ta përfundojë mandatin.Në një intervistë për mediet e shkruara, Lideri i PDK’së ka konfirmuar se nuk do të jetë më Kryeministër i Kosovës.“Një gjë është e sigurt, se PDK’ja do t’i fitojë zgjedhjet edhe në mandatin tjetër, por unë nuk dua të jem kandidat për Kryeministër”, ka thënë Thaçi.Për dallim prej zyrtarëve PDK’së, analistët politikë tregojnë se Kryeministri aktual ka dy opsione para vetës – të shkojë në Presidencë ose të pushojë përkohësisht nga politika, në mënyrë që të shpëtojë i pastër nga skena aktuale politike e përfshirë në skandale.

“Thaçi është qe gati pesëmbëdhjetë vjet aktiv në skenën politike. E ka mbuluar një periudhë të rëndësishme historike dhe shumë aktivitete. Vendimi për të mos kandiduar për Kryeministër ka dy tehe: e para, nuk dëshiron të jetë më Kryeministër dhe të distancohet nga politika aktuale dhe e dyta, mund të jetë se ai ka synime të bëhet Kryetar i Kosovës me mandat pesëvjeçar dhe të mbetet edhe më tej në politikë. Pas atij mandati të Kryetarit të vazhdojë karrierën ngjashëm si Milo Djukanovic në Mal të Zi, që gjithnjë po del si i pazëvendësueshëm”, parashikon Shkëlzen Maliqi, analist politik.

Më herët, Hashim Thaçi pati thënë se një mandat është pak për të qenë Shef i Qeverisë, ndërsa dy mandate shumë.

Po ashtu është përmendur mundësia që Thaçi të bëhet President në një koalicion të mundshëm me AAK’në.

Por, ky opsion është mohuar nga Kryeministri aktual.

Megjithëkëtë, është mbetur e hapur mundësia që ai të shkojë në postin më të lartë shtetëror.

Marrjen e postit të Shefit të shtetit, analisti Ardian Arifaj e sheh si fundin e karrierës politike të Hashim Thaçit.

“Nëse shkon President, atëherë është fundi i karrierës politike sepse duhet të tërhiqet nga posti politik. Hashim Thaçi është i ri edhe në moshë për me u tërheq prej politikës kaq shpejt. Për dikë që ka qenë në postin e Kryeministrit nuk është më tërheqës asnjë post tjetër”, ka thënë Arifaj për Express.

Sipas tij, në Kosovë posti më i rëndësishëm është ai i Kryeministrit dhe në këtë situatë është vështirë të parashikohet se ku mund të shkojë Lideri i PDK’së.

“Z.Thaçi politikisht kurrë s’ka qenë më i fortë. Nuk ka post më të lartë se ai i Kryeministrit. Posti i Presidentit është post më shumë ceremonial dhe jo politik për shkak të përfaqësimit të unitetit të popullit. Për nga pushteti, për nga fuqia posti i Presidentit është shumë më i dobët në raport me Presidentin”, ka thënë ai.

Hashim Thaçi ka ardhur në pushtet në vitin 2007, duke udhëhequr Qeverinë e parë me LDK’në, ndërsa aktualisht është në koalicion me AKR’në dhe minoritetet.

Nga mandati i parë vetëm një ministër ishte akuzuar për korrupsion, ndërsa në këtë mandat ka pasur aktakuza edhe për një Zëvendëskryeministër.

Krejt këto zhvillime, analisti Shkëlzen Maliqi i sheh si mundësi që Thaçi të reflektojë.

“Një moment tjetër është se ndoshta në një periudhë shumë të shpejtë mund të ngrihen akuza për figura të rëndësishme të skenës politike, ndoshta Thaçi vlerëson që është më mirë që përkohësisht të pushojë ose të ndërrojë pozitën dhe të dalë eventualisht më i pastër, sepse akuzat ndaj tij janë shumë të rënda që ka udhëhequr Qeverinë ku ka korrupsion në shkallë brengosëse”, ka thënë Maliqi.

Sikurse Arifaj, edhe Maliqi nuk dëshiron të parashikojë se kush mund të jetë pasardhësi i Hashim Thaçit.

Megjithatë, Maliqi thotë se Kadri Veseli është një opsion për zëvendësimin e Thaçit.

“Veseli gjithmonë ka qenë figurë në prapavijë e fuqishme që e ka mbajtur unitetin e PDK’së. Ai mund ta luajë këtë rol edhe në të ardhmen”.

Ndërkohë, Arifaj thotë se gjithçka do të sqarohet në Kongresin Zgjedhor të PDK’së, ku do të dihet për pozicionet e secilit zyrtar të partisë në pushtet.

“Më 26 janar do të sqarohen shumë gjëra. Aty e kanë Kuvendin e Përgjithshëm dhe aty dihet se kush po mbetet në parti, kush po bëhet Kryetar. Gjithçka do të sqarohet aty”, ka thënë Ardian Arifaj.(Kortezi Faton Ismajli Expressi)

Klubi i Patriotëve të Rinj reagon ndaj Agimit te Arte grek

January 4, 2013 by dgreca

Deklarata e fundvitit nga Agimi i Artë shashkë për tensione artificiale/
KPR i bën thirrje qeverisë të ndalojë hyrjen e çdo personi të lidhur me Agimin e Artë/
Nëse shteti nuk vepron, do t’i ndalojmë vetë/
Trimërinë e tyre të shtirur e pamë gjatë provokimit në Këlcyrë/
Deputeti neonazist u kthye kur u përballë me rininë patriote shqiptare/
I njëjti fat do të jetë edhe për këdo neonazist tjetër që do tentojë të hyjë në Shqipëri/
Nëse shteti nuk funksionon, do ta vendosim vetë dinjitetin e kombit tone;\
Çdokush të bashkohet me KPR që të bëhemi barriera e antishqiptarëve/
Ata që Agimi i Artë zotohet t’i mbrojë të distancohen nga neonazistë/
Në të kundërt do të marrin përgjigjen e merituar edhe “të mbrojturit”/

Deklarata e fundvitit e grupimit neonazist Agimi i Artë është një tjetër shashkë që hidhet për të prodhuar tensione artificiale. Klubi i Patriotëve të Rinj i bën thirrje qeverisë shqiptare që të ndalojë hyrjen në Shqipëri të çdo personi që është pjesë e këtij grupimi terrorist neonazist. Nëse shteti shqiptar nuk vepron, atëherë ne, rinia shqiptare, do të ndalojmë çdo tentativë të Agimit të Artë për të hyrë në vendin tonë. E kemi parë edhe përpara dy muajsh trimërinë e tyre të shtirur, kur deputeti i kësaj organizate-parti tentoi të shkonte në Këlcyrë dhe u kthye nga mesi i rrugës, i trembur nga bllokada e patriotëve të rinj. Të njëjtin fat do të kenë edhe përfaqësuesit e tjerë të neonazistëve që do të tentojnë të hyjnë në Shqipëri. Klubi i Patriotëve të Rinj zotohet që, nëse shteti shqiptar nuk funksionon ashtu siç duhet, do të jemi ne ata që do të vendosin në vend dinjitetin kombëtar përballë neonazistëve grekë. KPR dëshirën të ftojë çdo bashkombas, që të bëhemi barriera e pakalueshme e antishqiptarëve dhe të japim përgjigjen tonë evropiane ndaj atyre që duan të na nëpërkëmbin. Gjithashtu, u bëjmë thirrje atyre që Agimi i Artë “zotohet që do t’I mbrojë“ që të distancohen në mënyrë të menjëhershme ndaj neonazistëve. Në të kundërt edhe ata do të gjejnë përgjigjen e merituar.

NEXHMEDIN SPAHIU BËN SHQYTARIN PROFAN TË RUDINA XHUNGËS!

January 4, 2013 by dgreca

Nga ELIDA BUÇPAPAJ/

Reagimi im lidhet me dy shkrime të botuara tash së fundi që kanë ngjallur diskutime. I pari nga Rudina Xhunga titulluar «Serbi afër teje… » dhe i dyti nga Nexhmedin Spahiu „Rudina Xhunga dhe dallimi Kosovë – Shqipëri“.

Nuk është e vërtetë se ne dhe fqinjët tanë nuk e dimë historinë e njëri-tjetrit; nuk është e vërtetë se ne shqiptarët prodhojmë mite; nuk është e vërtetë se historiografia shqiptare minimizon kontributin e fqinjit tonë verior në Europë, sepse ne nuk kemi fare historiografi; nuk është e vërtetë se shqiptarët shohin me lente zmadhuese të shkuarën e largët me qëllime denigruese ndaj fqinjit tonë verior apo me qëllim dëmtimin e fqinjit tonë verior; nuk është e vërtetë se jemi treguar ndonjëherë agresivë ndaj pakicave; ne jemi dalluar gjithnjë nga mikpritja, bashkekzitenca, toleranca fetare e shqiptarëve është unike; nuk është e vërtetë se kemi ndërhyrë në punët brendshme të fqinjit tonë; se kemi dërguar ne njerëzit tanë të themelojnë partinë komuniste në Beograd, përkundrazi. Ne jemi duke folur për të tashmen ose për të shkuarën e afërt, kur ndodhi një konflikt i përgjakshëm, ku viktimat ishin shqiptarët dhe agresori ishte një shtet kriminal. „Falni, por mos harroni“, u tha shqiptarëve të Kosovës Presidenti Clinton. Dhe kurrsesi të harrojmë. Kujtesa na bën veç mirë. I bën mirë edhe fqinjit tonë verior.

Nuk kemi arsye t’i largojmë frikat se fqinji ynë verior nuk i ndal pretendimet ndaj Kosovës; nuk është e vërtetë se jemi ne inatçorë, hakmarrës apo urrejtës ndaj fqinjit tonë verior.

Nuk është e vërtetë se ne jemi fajtorë ndaj fqinjit tonë verior; nuk kemi kryer asnjë faj, asnjë vepër që të na bëjë të kërkojmë ndjesë, nuk e kemi shqetësuar kurrë fqinjin tonë verior, nuk e kemi përdorur kurrë historinë për të ushqyer asnjë lloj nacionalizmi apo patriotizmi e krenarie. Nuk jemi krenuar ne me Nishin por Serbia, nuk jemi krenuar për turpin tonë as me perandorin iliro-romak Shën Konstandinin, që ligjëroi dhe përhapi krishtërimin, por Serbia.

Gjithmonë jemi sulmuar prandaj na është dashur të mbrohemi. Kjo është e gjitha, kjo është e vërteta, por ne duam të fillohet një faqe e re e historisë moderne, si fqinj dhe vende të integruara në Europë.

Nuk kishte asnjë simpati, dyzim apo dyshim, siç pretendon Rudina Xhunga në programin e Ivo Andriçit kur firmosi “Memorandumin e Akademisë Serbe” që siç e pohon vetë Rudina programonte shfarosjen e shqiptarëve.

Programin e Andriçit e ekzekutoi pikë për pikë Milosheviçi në luftën e fundit në Ballkan që shkaktoi mijra viktima dhe 1 milion të dëbuar. Pas 14 vitesh edhe sot e kësaj dite nënat shqiptare të Kosovës presin një lajm apo një trumbë eshtra të fëmijëve të tyre vrarë gjatë këtij konflikti mizor, ku urrejtja etnike dhe fetare ishte monstruoze. Rudina Xhunga tani do të bëhet nënë dhe sa ta marrë foshnjen e saj në krahë uroj që ta kuptojë dhimbjen e nënava të Kosovës.

Shqiptarët e Kosovës dhe shtetit amë kanë treguar shumë vullnet pas konfliktit që të ndërtojnë me fqinjin tonë verior marrëdhënie të fqinjësisë të mirë në kontekstin e reciprocitetit e integrimeve europiane. Janë zhvilluar për herë të parë në historinë midis dy vendeve takime të nivelit më të lartë në të mirë të dialogut, ndërkohë që Serbia e Nikoliçit reagon me platforma që cënojnë integritetin dhe sovranitetin territorial të Kosovës. Ashtu si u shpreh edhe Ambasadorja amerikane në Kosovë, Tracy Jacobson, e cila nënvizoi se «platforma e Serbisë për Kosovën është pengesë për dialogun në mes të Prishtinës e Beogradit».
Këtë qëndrim do të duhej të mbante pseudoelita shqiptare në Shqipëri ndërsa vazhdon e mbetet puthadore si në kohën kur Enver Hoxha do t’i justifikonte të gjitha vrasjet e shokëve se ishin kryer me orientimin e Miladin Popoviçit.

Tani janë zbuluar fakte të reja që hedhin dritë se Enver Hoxha ka patur lidhje të ngushta me Serbinë, më tepër përmes Miladin Popoviçit dhe Dushan Mugoshës. Për një fije floku, Shqipëria nuk u bë republikë e shtatë e Jugosllavisë. Masakra e Tivarit është një krim, ku janë të përfshirë regjimi i Enver Hoxhës dhe Serbia. Por gjatë diktaturës, në asnjë kohë – edhe në ato më të tendosurat midis dy vendeve, – asnjëherë nuk u ndal bashkëpunimi. Edhe tani. Serbia nuk i ka dorëzuar kurrë dosjet e spiunëve të saj midis rradhëve të shqiptarëve dhe kjo do të thotë se njerëzit e Serbisë në trojet shqiptare, përfshi edhe shtetin amë kanë qenë e vazhdojnë të mbeten të privilegjuar, ndërsa politikanët janë shumë prudentë në qasjen ndaj Serbisë. Ndërsa opinionistët si puna e Rudina Xhungës janë ultrakonformistë dhe puthadorë.

Dhe prandaj nuk kemi si të mos pretendojmë se ndodhemi përballë fasadës së një segmenti të politikës, si vijim i atij të Enver Hoxhës, në kushtet të reja.

Si konkluzion do të thosha, se dëshirat e mira dhe vullneti i mirë duhet të jetë i kompensuar nga pala tjetër, në mënyrë reciproke, nëse jo, elitat duhet të kujdesen që të ndihmojnë afrimin nga pozita të barabarta dhe jo të përgjunjëzuara, siç bën Rudina Xhunga.

Shkrimi i Xhungës shkaktoi me të drejtë shqetësim në Kosovë dhe opinioni publik reagoi me pyetjen „e si është e mundur të shkruhet kësisoj“.

Ndërkohë, nervozizmi kaloi të gjitha përmasat dhe Xhunga u sulmua me një gjuhë të padenjë dhe të patolerushme, kur, në vend të iracionalitetit, do të duhej të hapej temë për diskutim dhe të ftoheshin gazetarë të Tiranës e të Kosovës për t‘u shprehur. Por gazetarët e Tiranës janë plaçka më e pavlerë e konsideruar nga politika e tranzicionit dhe oligarkët e mediave, ndërsa opinionistët-oligarkë kushedi se ku lluksozeshin në ndonjë rezort lluksi në kontinentet e ngrohta, për turp të botës.

Dhe Rudina Xhungën nuk kishte se kush ta mbronte. Atëherë sollën në skenë Nexhmedin Spahiun, një kalorës pa kalë, që i doli në krah Xhungës, i doli në mënyrën më donkishoteske të mundshme, por për çudi, jo nuk është aspak çudi, donkishotizmi i tij u botua gati në të gjitha gazetat e Tiranës. Shikoni pra pushtetin e oligarkisë mediatike si instrument të një segmenti të politikës të Tiranës, që ka pushtet politik dhe ekonomik, por që s’ka asnjë lidhje me demokracinë dhe marrëdhëniet midis dy shteteve në kohën e sotme.

Po ndalem tek reagimi i Nexhmedin Spahiut, i cili vë në diskutim pozitën e tij si intelektual dhe publicist. Në pseudoargumentat që ai jep për të mbrojtur Rudina Xhungën, shkruan se reagimi negativ i shqiptarëve të Kosovës ndaj shkrimit të Rudina Xhungës „ vjen për shkak të një moskuptim thelbësor mes shqiptarëve të Kosovës dhe atyre të Shqipërisë…”, sepse, sipas Nexhmedin Spahiut,„shqiptarët në Kosovë dhe Shqipëri përbëjnë dy kombe të ndryshme, jo se ka dallime në gjuhë dhe gjak, por dallimi është në konceptimin politik“.
Një përçartje tjetër e Nexhmedin Spahiut është kur del me deduksionin se „Të jesh viktimë nuk është gjë për t’u mburrur“. Po ky zotëri nuk është fare në vete, sepse, natyrisht, asnjë shqiptar i Kosovës nuk mburret se ka qenë viktimë e Serbisë, por çdo shqiptar i Kosovës kërkon drejtësi dhe një shtet ku të jetojnë të gjithë bashkë në liri, demokraci dhe të integruar në Europë!

Kulmi arrin kur Nexhmedin Spahiu shkruan se „shqiptarët e Kosovës sapo kanë lindur si komb dhe janë në foshnjërinë e tyre kombëtare, ata madje ende nuk e kuptojnë se kanë lindur si komb. Ende trashëgojnë mentalitetin e pakicës etnike.“
Mentalitet foshnjor nuk kanë shqiptarët e Kosovës, por mentalitet të një të vonuari ka pikërisht i ashtuquajturi publicist Nexhmedin Spahiu, i cili e arrim një kulminacion tjetër të padijës së tij kur shkruan se „Rudina Xhunga i takon një kombi tashmë 100-vjeçar… për dallim prej kombit kosovar që po mbush 5 vjet jete, ai shqiptar tashmë ka mbushur 100 vjet.“
Zoti na ruajtë! Ky profan nuk e ka idenë dhe nuk e bën dot dallimin midis shtetit dhe kombit! Shqipëria dhe Kosova janë një komb disa mijëra vjeçar, nga më të lashtët në Europë, flasin një gjuhë, kanë një histori dhe në mileniumin e tretë jetojnë në dy shtete, shteti amë posa ka hyrë në qindshin e dytë, ndërsa Kosova së shpejti feston 5 vjetorin e pavarësisë dhe çlirimit të saj nga një ish-pushtues, si Serbia e cila do t’i bashkohet një ditë me Kosovën dhe Shqipërinë në BE, por që tani për tani ka shprehur qartë se nuk dëshiron që t’i bashkangjitet aleancës Verio-Atlantike të NATO-s, e cila i shpëtoi shqiptarët e Kosovës nga konflikti i fundit i urrejtjes etnike në Ballkan.

Tani nuk ka më dyshime se e ardhmja e rajonit është integrimi dhe shqiptarët janë fatlumë ngaqë u ka trokitur fati në derë që të jenë faktorë integrimi, paqeje dhe stabiliteti, por nuk kanë asnjë arsye të shfaqin kompleks inferioriteti ndaj fqinjit tanë verior, i cili ende nuk është shkëputur nga e shkuara e tij mitomane dhe vazhdon t’i pengojë proceset në të mirë të gjithë banorëve të rajonit.

Disa muaj më parë Vuk Jeremiçi, ish-Ministri i Jashtëm serb ishte vizitë zyrtare në Zvicër dhe gjatë një konference për shtyp me gazetarë e pyeta se përse ai, duke qënë i ri në moshë e duke i takuar gjeneratave të reja, të edukuara në Perëndim, Europë dhe SHBA, kalonte pjesën më të madhe të kohës në qiell duke fluturuar nga njëri kontinet tek tjetri për t’i bindur vendet që vizitonte për të mos e njohur Kosovën, kur do të duhej që kjo kohë të përdorej për të ndërtuar ura midis dy kombeve, sepse tani e kemi një fat të përbashkët siç është integrimi europian.

Por deri më tani nuk e kemi asnjë shenjë të tillë. Ne të gjithë ishim dëshmitarë se njohja e pavarësisë të Kosovës nga ana e Pakistanit shqetësoi Beogradin për të vazhduar turin që të mos lejojë pavarësinë e Kosovës! Ne po ashtu jemi dëshmitarë se si po tensionohet situata në Bujanoc dhe Luginën e Preshevës për shkak të kërcënimeve të kryeministrit serb Ivica Daçiç për heqjen e Përmendores së Dëshmorëve të UÇPMB-së apo për heqjen e Flamurit Kombëtar. Ky është realiteti. No comment.