Archives for September 2017

Myslimanë, katolikë e ortodoksë promovojnë tolerancën ndërfetare

September 13, 2017 by dgreca

Nga Ariana Kasapolli – Selani/Në Kosovë, përmes aktiviteteve të ndryshme, po synohet promovimi i tolerancës fetare. Toleranca, mirëkuptimi dhe bashkëjetesa ndërmjet qytetarëve, potencohen si vlera mbi të cilat është ndërtuar shteti i Kosovës.Kështu, thonë disa të rinj që përfaqësojnë besimet dhe institucionet fetare në një debat të organizuar nga Organizata për Siguri dhe Bashkëpunim Evropian – OSBE.

Afërdita Halimi, teologe nga Bashkësia Islame e Kosovës, thotë se në vend ka paragjykime dhe ka njerëz që mendojnë se toleranca ndërfetare nuk është e mirë, por siç thotë ajo, kjo është propagandë, pasi që në Kosovë ka bashkëjetesë të mirë ndërmjet njerëzve me fe të ndryshme.“Realisht, gjendja është e mirë, popullata jeton në një shoqëri pozitive shumë të pranuar. Kemi jo vetëm komunitete fetare, por edhe etnike, megjithatë çfarëdo që janë, gjendja është e mirë. Unë, si teologe, në bazë të eksperiencës sime personale, njerëzit janë shumë mendjehapur ndaj feve etniteteve në shumë dimensione”, thotë Halimi.Ndërkaq, Astrit Dedaj, student dhe përfaqësues i kishës katolike në Kosovë, thotë për Radion Evropa e Lirë se Kosova është vend i tolerancës ndërfetare, duke treguar edhe përvojën e tij personale .“Unë mendoj se ka më shumë se tolerancë ndërfetare, pasi ne bëjmë bashkëjetesë ndërfetare. Po e marr një shembull: – Pasi vijmë në Prishtinë për studime, shokë të feve të ndryshme, ne jetojmë bashkë. Unë për vete jetoj me dy myslimanë e një katolik. Ne i ndajmë gjërat së bashku, e gjithashtu edhe festat. Shkojmë qoftë edhe në një qytet tjetër, që të bashkë-ndajmë gëzimin për t’i uruar festat familjes së shokut, qoftë festa e Bajramit apo Krishtlindjet”, tregon Dedaj.

Edhe Milan Toniq, 29 vjeç nga Lipjani, përfaqësues i Kishës ortodokse serbe, thotë se ndonëse përfaqëson komunitetin e tij prej rreth 2 për qind që jetojnë në Kosovë, toleranca ndaj tyre nga komunitetet tjera fetare është e shkëlqyer.“Në Kosovë ka tolerancë ndërfetare. Unë kam shoqëri prej fesë islame dhe asaj katolike. Ne flasim për çështje të ndryshme dhe lobojmë që të zhdukim paragjykimet që kanë qenë para lufte në Kosovë. Mendimi im është që sa i përket feve, njerëzit në përgjithësi janë pozitivë”, shprehet Toniq.

Edhe Arlinda Murturi, e cila i përket besimit islam mendon se Kosova njihet si vend i tolerancës dhe mirëkuptimit ndërmjet feve:“Unë mendoj se ka tolerancë ndërfetare mes të rinjve, dhe respekti në përgjithësi është i kuptueshëm. Ne jetojmë në Kosovë dhe njihemi si vend i tolerancës dhe vend i mirëkuptimit mes feve”.E, autoritetet në Kosovë në vazhdimësi kanë mbajtur aktivitete, të cilat kanë pasur për qëllim të rrisin ndërgjegjësimin rreth tolerancës, pajtimit dhe bashkëjetesës paqësore ndërmjet besimeve të ndryshme fetare në Kosovë. Ndryshe, shumica e popullatës së Kosovës, më shumë se 90 për qind, i përket besimit islam.

Sabiha Kasimati- Nderim dhe brengë

September 13, 2017 by dgreca

105-vjetori i lindjes së Sabiha Kasimatit/

Nga Petro Luarasi/Sabiha Kasimati (1912-1951) po përmendet gjithnjë e më shpesh në këto dy dekada si një ndër gratë e shquara shqiptare që meriton më tepër vëmendjen e studiuesve dhe të institucioneve për t’ia hulumtuar jetën, veprimtarinë dhe veprën si dhe për ta vlerësuar siç e meriton.

Ndonëse për atë janë shkruar me qinda faqe nga shumë autorë, tematika paraqitet e varfër, përsëriten tërkuzë e perifrazohen në forma të ndryshme faktet dhe opinionet e dy-tre studjuesve si dhe propagandohet kryesisht aspekti politik i fundit të saj tragjik duke përçartur edhe ndonjë hipotezë ‘’bindëse’’ mbi veprën e saj të panjohur. Shkencëtarja martire Sabiha Kasimati meriton shumë më tepër studime të thelluara dhe jo hamendje.

Familja e arsimimi

Sabiha Kasimati u lind në truall të huaj, në Edërne (Adrianopojë) të Turqisë më 15 shtator 1912, në pragun e pavarësisë së shtetit shqiptar, por u mëkua, u rrit dhe u edukua si shqiptare e kulluar në vatrën e një familjeje të madhe në numër dhe vlera, me farefis të gjerë dhe lidhje të thella, me kontribute atdhetare, kulturore e shkencore, përpara dhe pas çlrimit të Shqipërisë. Krushk i tyre qe edhe kryeministri i zgjedhur nga Kongresi i Lushnjës, Sulejman Delvina, gjak i tyre qe edhe trimi i shquar antifashist Refik Refat Kasimati me pseudonimin “Kardiaku”.

Ajo u rrit me ngrohtësinë e tre vëllezve Hifzi, Refik e Nevzad dhe motrës Minirea, në familjen e kamur të doktor Abdurrahmanit, ku u mëkua me dashuri për atdheun e të parëve të saj libohovitë, diturinë dhe vlerat universal. U arsimua në liceun elitar francez të Korçës dhe në Universitetin e Torinos me rezultate të lakmueshme. Këtu mbrojti diplomimin (‘’tesi di laura’’) me temë ‘’Fauna ittica d’acqua dolce dell’ Albania’’. Në këtë periudhë u shoqërua me Olga Luarasin, të motrën e Migjenit, e cila studionte për matematikë dy vite më lart dhe e vijuan miqësinë edhe si kolege në ish Institutin ‘’Qiriazi’’ në Kamëz.

Studiuesit kryesorë të saj

Për njohjen e vlerave të familjes Kasimati dhe bijës së saj të denjë Sabiha, vlerësoj veçanërisht përkushtimin dhe të dhënat e publikuara prej tre studiuesve: Myslim Islami, Uran Butka e Uran Asllani.

Myslim Islami me monografinë ‘’Refik Refat Kasimati: Kardiaku” (1902-1944)’’ ofron të dhëna mbi gjenealogjinë e familjes Kasimati dhe jetën e Sabihasë, së motrës dhe të tre vëllezërve, katër prej të cilëve u arsimuan dhe kontribuan me rezultare të lakmueshme, në sajë të shtysësekonomike e morale të babait. të tyre Dr Abdurrahman Kasimatit (1865-1943) i cili kudo ku punoi, në Korçë e Elbasan gëzoi mirënjohjen e qytetarëve, dhe ‘’miqësinë e personaliteteve si Aqif pashë Elbasanit, Lef Nosit, Visarion Xhuvanit, Et’hem Haxhiademit, Sotir Paparistos e të tjerë.

Uran Butka, në librin ‘’Bombë në ambasadën sovjetike’’, ka publikuar dokumenta arkivore me të cilat provohen si u zhvillua ngjarja, kush e shkaktoi atentatin, si u hartuan listat e vdekjes, arësyet e vërteta përse u arrestuan dhe u ekzekutuan të pafajshmit Sabiha Kasimati me shokë si dhe mënyrat e tjetërsimit të procesit hetimor. Ka ndriçuar fakte të panjohura mbi personalitetin e Sabiha Kasimatit.

Uran Asllani, me disa artikuj në gazeta, ka publikuar fakte e ngjarje interesante mbi jetën, edukimin e dhe botëkuptimin e saj, ka hulumtuar e analizuar veprimtarinë dhe arritjet e saj shkencor, me hipoteza të guximshme, diku edhe të tepruara.

Për Sabiha Kasimatin kanë shkruar edhe mjaft të tjerë që veçse kanë përsëritur të lartpërmendurit, me komente kryesisht në kënvështrimin politik, paksa në aspektin human e botëkuptimor të saj dhe pothuajse aspak për kontributin e saj të mirëfilltë shkencor. Studiuesja Daniela Vathi me të drejtë thekson: ‘’Shumëkush mund të kujtohet për përfundimin e trishtë që ajo pati, por pothuajse askush për veprën dhe punën e saj si shkencëtare ose më mirë si gruaja e parë shkencëtare shqiptare. Historia e kësaj gruaje është shumë interesante nga shumë pikëpamje dhe mund ta quajmë pa asnjë ngurrim si “Një intelektuale perëndimore”, gjë jo shumë e zakonte për Shqipërinë e fillim shekullit të njëzetë. Natyrisht do ishte mirë që historia të mos lexohej në celës politik, pasi është absolutisht dytësore ndaj figurës së kësaj gruaje.’’ 1. (Daniela Vathi Sabiha Kasimati: Shkencëtarja e parë shqiptare) http://www.gazetaexpress.com/arte/sabiha-kasimati-shkencetarja-e-pare-shqiptare-130310/?archive=1

Sa nevojë ka shoqëria jonë për shembuj të tillë femrash intelektuale shqiptare që shkallmuan frikën dhe paragjykimet e kohës duke rrezatuan kulturë, dinjitet e antikonformizëm!

Veprimtaria shkencore

Puna shkencore e Sabiha Kasimatit shpaloset mirëfilli në studimin ‘’Fauna ittica d’acqua dolce dell’ Albania:tesi di laurea” (’’Fauna iktike e ujrave të ëmbla të Shqipërisë’’) që e mbrojti në Universitetin e Torinos, ‘’në vitin 1941’’.

Në këtë studim shkencor me vlera të rëndësishme për të shkuarën e të ardhmen, ajo shpalosi talentin, vullnetin, volumin e punës, risitë dhe objektivat për të ardhmen e iktiologjisë shqiptare. Ky është i pari studim në këtë fushë, dhe mbi të gjitha e shkruar nga një femër shqiptare. Pra Sabiha Kasimati është shqiptarja flamurtare në fushën e studimeve mbi iktiologjinë shqiptare.

Kam kënaqësinë të publikoj dhe analizoj për herë të parë, pasi e kam përkthyer edhe në shqip, këtë studim që deri më tani njihet si puna e saj shkencore më e rëndësishme e publikuar.

Lënda përmban hyrje, listë të specieve dhe varieteteve që formojnë faunën e peshkut në ambjente të ndryshme iktiologjike, pëshkrim gjeografik dhe biologjik të mjediseve të ndryshme iktiologjike, ekzaminim të materialit të mbledhur, analizon 7 familje peshqish (Acipenseridae, Cyprinidae, Clupeidae, Serranidae, Mugillidae, Salmonidae, Anguillidae) si dhe një pëshkrim të shkurtër të industrisë së peshkimit në Shqipëri. Studimi përbyllet me një bibliografi me 70 zëra, me 38 autorë të ndryshëm. I gjithë materiali përmblidhet në 85 faqe të daktilografuara.

S.Kasimati i është referuar këtij studimi në artikullin e saj shkencor ‘’Probleme të peshkut dhe të peshkimit në vendin tonë‘’) duke e përfshirë në tetë zërat e tij, ku e ka cilësuar ‘’tesi di laurea, dakt. 1940.’’

Ky artikull shkecor paraqet rëndësi të madhe përsa i përket kohës kur është shkruar dhe çështjeve të rëndësishme që analizon dhe i paraqet si domosdoshmëri për t’u zbatuar.

Pasi kaloi një sëmundje të rëndë dhe u kurua në Itali, në vitin 1947 ‘’nisi punën në Institutin e Shkencave, siç quhej atëherë bërthama e parë shkencore, që drejtohej nga prof. Selaudin Toto ku, sipas studiuesit Uran Asllanit “Dr.Sabiha Kasimati ishte emëruar shefe e sektorit të zoologjisë, por u mor vetëm me ihtiologji. Atë fushë e kishte hulumtuar që nga koha e studimeve universitare’’

Në vitin 1949 botoi artikullin shkencor ‘’Probleme të peshkut dhe të peshkimit në vendin tonë’’ që është i pari mbi temën e iktiologjisë për periudhën pas çlirimit të vendit.2.

(Kasimati, Sabiha, Probleme të peshkut dhe të peshkimit në vendin tonë, Buletini i Institutit të Shkencave, 1948, nr.2-3, f.18-32. Bibliografi)

I nipi i Sabihasë, Namik Kasimati përmend se ajo i tha shoqes së saj Durie Hulusi: “Jam e gëzuar që mbarova një studim mbi peshqit që do t’i shërbejë jo vetëm Shqipërisë, por edhe shteteve të tjera që janë në kufi me Shqipërinë”.

Akuza pa prova!

Prej vitesh qarkullon në mediat shqiptare, madje edhe në doktoratura e botime akademike, nga studjues por edhe zyrtarë institucionesh të rëndësishëm, paradoksi i pranimit apriori të akuzës pa paraqitur prova. Kjo mund të pranohet të publikohet nga ndonjë media sensacionesh por jo nga zyrtarë institucionesh të rëndësishme apo në nivele të larta shkencore Bie fjala një studiues shkruan:

‘’S.Kasimati në vitin 1949 kishte përfunduar librin ’’Peshqit e Shqipërisë‘’… me 100 e ca faqe e 50 e ca figura…që e dorëzoi për botim në dorëshkrim në janar të vitit 1950. Sipas projektplanit të punës të kryesisë së Institutit të Shkencave botimi i veprës do të kryhej në tremujorin e dytë të vitit 1950 me tirazh 3500 ekzemplarë. Vepra e Sabiha Kasimatit “Peshqit e Shqipërisë” paraqiste para lexuesit shqiptar ihtiofaunën e Shqipërisë që përmblidhte 257 lloje peshqish. Sikurse ndodhte rëndom me autorët e dënuar, vepra e Kasimatit ‘’Peshqit e Shqipërisë‘’u botua në vitin 1958 me emra të tjerë.’’3.

(Dr.Leka Ndoja, Tjetërsimi i veprës intelektuale gjatë komunizmit në Shqipëri (1944/1990), Doktoraturë)

Këtë akuzë ma zuri syri edhe në ‘’Fjalorin enciklopedik shqiptar’’, zëri Kasimati, Sabiha (1912-1951). Më befasuan sidomos deklarimet e titullarëve të institucioneve tepër të rëndësushme për çështjen, zotërinjve A. Tufa e K. Dervishi, të cilët e kanë detyrë dhe përgjegjësi t’i dalin për zot barrës së provës për akuzat që shprehin.

Në fakt akuzën e ‘’ përvetësimit të punës intelektuale të Sabiha Kasimatit’’ (kinse monografisë ‘’Peshqit e Shqipërisë“, 1958) nga disa (2, 3 apo 4) studjues, kolegë shqiptarë me në krye një akademik të huaj (sovjetik) e ka shpallur i ndjeri U.A., i vetmi që mori përsipër dhe publikoi në një gazetë ‘’barrën e provës’’ për akuzën e rëndë: ‘’Mbas një pune shumë të madhe eksperimentale shkencore si asnjë shkencëtar tjetër shqiptar në mesin e vitit 1950, Dr Kasimati i dorezoi institutit per botim vëllimin prej rreth 200 faqesh dhe të 50 figurave me titull ‘’Peshqit e Shqipërisë’’. Në buletinin e Institutit të Shkencave, Nr 3, të vitit 1950, fq 78, në rubriken e jetës shkencore të Instituti, njoftohet se janë derguar për botim…vepra e Sabiha Kasimatit ‘’Peshqit e Shqiperise’’ e planifikuar me nje tirazh prej 3500 copesh’’

Ai shpreh edhe versionin: ”Natyrisht që mbas pushkatimit libri i përgatitur nga Sabiha Kasimati u tërhoq menjëheë nga shtypshkronja dhe u arkivua në depositën sekrete të Institutit por edhe atje nuk ndenji shumë kohë. Kryesia e Institutit nën insistimin e Kolë Paparistos i kerkojnë Akademisë së Shkencave të Bashkimit Sovjetik një specialist ihtiolog të vinte ne Shqiperi për përfundimin e botimit të veprës mbi peshqit edhe për ndonjë plotësim te mundsëm. Anatolij Poljakovi pergjate periudhes që qëndroi në Shqiperi jo vetëm përvetësoi punën shkencore të Sabiha Kasimatit por edhe me ndihmën e dy ish-bashkëpuntorëve te saj … u shtoi 257 llojeve te peshqve te paraqitura nga Sabihaja edhe 10 lloje peshqish… Instituti i Shkencave punën e përvetësuar të Sabiha Kasimatit në fillim të vitit 1958 e botoi si vepër te Anatolij Poljakovit. 4.

http://www.panorama.com.al/sabiha-kasimati-mehmet-shehut-ne-hetuesi-jeni-kriminele-do-e-paguani/

Këtij artikulli i janë përgjigjur pasardhësit e të akuzuarve që e kanë kundërshtuar katërcipërisht me argumentat e tyre: ku ai akuzon se Sebihasë ..’’ ia përvetësuan veprën një studjues sovjetik me dy shqiptarë, ish bashkëpunëtorë të saj’’. Pasardhësit kanë thënë se prindërit e tyre nuk kanë qenë bashkëpunëtorë të saj dhe se kishin kryer punën e tyre të pavarur. 5

‘’20 nentor 2014, Përgjigje për Prof.Dr.Uran Asllani nga E. Filipi dhe Jovan Basho’’ http://www.panorama.com.al/sabiha-kasimati-mehmet-shehut-ne-hetuesi-jeni-kriminele-do-e-paguani/

(Të akuzuarit pa prova për përvetësim të punës intelektuale të S.Kasimatit janë studiuesit G.D.Poljakov, Ndoc Filipi, Kozma Basho, A.Hysenaj, madje edhe Ndoc Rakaj) Në një shkrim tjetër gazete shtohet: “botohet vepra e dr. Sabiha Kasimatit, natyrisht jo me emrin e saj, por me emrat e rusit Anatoli Poljakov dhe të dy fillestarëve në këtë lëmë, Ndoc Filipit dhe Ndoc Rakajt”. 6.

http://www.panorama.com.al/enver-hoxha-shtoi-emrin-e-sabiha-kasimatit-ne-listat-e-vdekjes/

Për të qenë i drejtë në këtë gjykim me pasoja ‘’morale e penale’’ ftoj këdo që është i interesuar, veçanërisht ata që kanë amplifikuar këtë version akuze, së pari, të verifikojnë burimin e informacionit. ( Buletinin e Institutit te Shkencave, Nr 3, te vitit 1950, fq 78). Unë e kontrollova, jo vetëm një por të gjithë serinë e Buletinit të Institutit te Shkencave, edhe në arkivin e Bibliotekës Kombëtare, por askund nuk ma zuri syri këtë njoftim, për be.

Në akuzë muk saktësohet qartë nëse bëhet fjalë për përvetësimin e një vepre të çuar për botim apo të kontributit të pa identifikuar të S.Kasimatit, si kartela, referenca, diskutime, ekstrakte të hulumtimeve në terren, etj.

Nëse është përvetësuar e tërë vepra, pjesë të saj, etj, kjo mund të vërtetohet vetëm me prova, gjetjen e dorëshkrimeve, analizën e referencave, etj.

Për sqarimin e kësaj akuze studiuesit duhet që të interesohen dhe të thellohen mbi punën reale të shkencëtares Sabiha Kasimati në muze, për kontributin në ekspeditat përkatëse, për kartotekën dhe ato së bashku me dy studimet që tashmë njihen, të krahasohen mbi kritere shkencore me librin ‘’Peshqit e Shqipërisë‘’. Specialistët mund të gjykojnë pjesërisht edhe në bazë të artikullit dhe disertacionit të saj me referencat përkatëse që janë publikuar. Na ana ime, me respektit që kam për studiuesit e përkushtuar të iktiofanës shqiptare, shpreh keqardhjen që askush prej tyre, apo të tjerë, në botimet pas vitit 1990 nuk i janë referuar kontributit të Sabiha Kasimatit, edhe pse dihej mirëfilli. Ndoshta ka ndikuar qejfmbetja prej akuzave ‘’për përvetësim intelektual’’ që nuk ua ka qëndisur martirja por klane të caktuara që ua ka interesi të sajojnë dhe propagandojnë sensacionale e përbaltje. Në këtë ‘’duel’’ mes të respektuarve kontribues të iktiofaunës shqiptare mbështes aksiomën e Aristotelit: “Amicus Plato, sed magis amica veritas’’ ( Platonin e kam mik, por më tepër kam mik të vërtetën, në këtë rast: ’’I respektoj palët, por më tepër dua të vërtetën’’.)

Citime të sajuara!

A duhet të publikohen citime të sajuara për ta justifikuar dhe ligjitimuar dënimin fizik, politik e moral!

Ndër dhjetra shkrime me zbulime sensacionale gazetareske paraqiten rëndom edhe ‘’prova ‘’, me citime të sajuara që legjitimojnë dënimin e S.Kasimati. P.sh.

‘’Me kurajën karakteristike të madhe të saj ajo i tha këto fjale që gjenden në dosjen e saj pranë Gjykates së Kasacionit. ‘’Kam qenë kundra ketij pushteti sepse ai nuk pajtohej me ideologjinë e botëkuptimin tim evolucionist. Unë nuk kam qenë kurrë e mendimit që me një akt revolucionar të arrihej në socializëm. Unë vetë nuk kam kryer ndonjë atentat dhe as kam marrë pjesë në ndonjë mbledhje ku është marrë vendimi për akt terrorist. Ju jeni kriminelë dhe tiranë që kërkoni teë nënshtroni shqiptarët me terror por do të vije një ditë që keto mizori do t’i paguani’’ Këto fjalë ishin dënimi me vdekje i Sabihasë.7. http://www.arkivalajmeve.com/Sabiha-Kasimati-Mehmet—-Shehut-ne-hetuesi-Jeni–kriminele-do-e-paguani.1047688819/

Në një artikull tjetër me autor Agron Tufën këtij paragrafi i shtohet edhe fjalia ‘’Jam lidhur me një grup shokësh, të cilët kanë qenë armiq të Partisë Komuniste…”. 8. http://www.panorama.com.al/profil-kush-ishte-shoqja-e-klases-e-enver-hoxhes-qe-u-pushkatua-me-urdhrin-e-tij/

Nuk ka rast më tipik se si një tragjedi të mund të kthehet në komedi satirike dhe nga një heroinë reale të sajohet fantazma e një burrneshe mitike.

Më çudit qëndrimi paradoksal i disa studiues: edhe pranohet sajesa e deponimeve në hetuesi dhe gjyq e Sabiha Kasimatit me shokë, edhe përpiqen ‘’ta lartësojnë‘’ duke e dënuar me pushkatim ‘’të justifikuar sipas ligjeve të kohës’’ kur ia pëmendin se kinse ia paskish deklaruar në hetuesi ‘’armiqësinë e saj’’ drejtpërdrejt Mehmet Shehut!

Personalisht më duket se e dënojnë jo vetëm me pushkatim, por edhe me groposje të gjallë, e bëjnë objekt të ballafaqimit politik e interesave klanore, e largojnë nga interesi dhe dashuria e gjithë popullit, për të mirën e të cilit punoi tërë jetën me përkushtim e dashuri.

Martirja Sabiha Kasimati ka lënë një gjurmë të pashlyeshme në kujtesën e atyre që e kanë njohur. Këtë shkrim ua kushtoj edhe gjithë atyre shokëve, miqve, bashkënxënës, kolegë e studiues që e kanë ruajtur në mendje e zemër kujtimin e saj edhe si intelektuale shembullore, me pikëpamje socialdemokrate ( ndonëse qe me prejardhje nga familje e pasur) ajo mendonte për mirëqenien e gjerë të popullit shqiptar, zhvillimin e gjithanshëm të vendit. E kam përjetuar të gjallë nga vlerësimet e tim eti Skënder Luarasi që e ka njohur së pari në Korçë, më pas kur punonin në shkollat e kryqit të kuq Amerikan dhe pas çlirimit. Edhe bashkëshortja e tij Olga Nikolla (motra e Migjenit) e ka patur shoqe në universitetin e Torinos.

‘’Përse më vrisni’’

Në hulumtimet e studiuesve për të vërtetën e arrestimit dhe vrasjes makabre të Sabiha Kasimatit paraqet rëndësi thelbësore t’i jepet përgjigje shkencore pyetjes së saj :‘’Përse më vrisni’’… Në rast se provohet që është vrarë thjesht për të përmbushur një tekë diktatori, kjo do të ishte akuza dhe dënimi më i rëndë që i bëhet datij dhe pushtetit abuzues.

Historia na dëshmon mjaft raste manjakësh qejflinj të cilët i kanë epshet dhe hakmarrjen pa kufi, kur nuk e realizon qëllimin të marrin nderin me shpifje dhe jetën me krim. E ndjera Kasimati i gëzohej bukurisë dhe inteligjencies së saj, por thuhet se fati i keq e takoi me një bashkënxënës në lice që u bë diktator i vendit dhe pushtetin e tij absolut mund ta ushtronte kudo dhe për gjithçka. Me një urdhër dridhte dynjanë dhe taborët e tij të jeniçerëve burgosnin e internonin, torturonin e pushkatonte.

Viktor Kasimati, nipi i Sabihasë, dëshmon:‘’Enveri shtoi nga ana e tij emrat e Sabiha Kasimatit, Reiz Selfos, Manush Peshkëpisë, Qemal Kasoruhos, të cilët ishin nga treva e Gjirokastrës dhe ai i njihte personalisht. Bie fjala, emri i Reiz Selfos nuk ishte në asnjë nga listat. Dikur Reiz Selfo kishte pasur kurajën t’ia përplaste të vërtetën në fytyrë E. Hoxhës, i cili u hakmor ndaj tij, ashtu siç u hakmor ndaj Sabiha Kasimatit.’’9. http://www.panorama.com.al/enver-hoxha-shtoi-emrin-e-sabiha-kasimatit-ne-listat-e-vdekjes/

Ndërsa Liri Belishova ka thënë se vetë “Stalini e qortoi Enverin për pushkatimet e 26 shkurtit 1951’’10.

Stalini e qortoi Enverin për pushkatimet e 26 shkurtit 1951 : flet shoqja e Sabiha Kasimatit / Liri Belishova ; Panorama,Nr. 1419, 6 shtator, 2006, f. 18 – 19.

Martirizimit të Sabiha Kasimatit me shokë është i kobshëm. (Arrestohet dhe pushkatohet si e vetmja grua ne mes te 22 burrave)

Tashmë është provuar pa mëdyshje që ata u arrestuan dhe u torturuan me qëllim, si të pafajshëm, për një shpërthim që e patën kryer të tjerë. Studiuesi Uran Butka e ka provuar me dokumenta arkivore se kush e organizoi dhe kush u dënua me akuzën e hedhjes së eksplozivit në Legatën Sovjetike. Atë e hodhën dy anëtarë të organizatës “Bashkimi Kombëtar” Hysen Llulla dhe Qazim Laçi. Pjesëtarët e kësaj organizate u arrestuan dhe u mbajtën në izolim të fshehtë për 8 muaj, Gjykata e Lartë Ushtarake më 9.10.1951, me dyer të mbyllura, dënoi me vdekje: Qazim Laçin, Sejfulla Shimën, Rustem Thaçin, Zenel Rikën, Ali Voglin, ndërsa për Mark Zef Palin, Ramiz Voglin, Riza Shehun dhe Adem Kastratin, dënimi me vdekje u kthye në burgim të përjetshëm. Reshit Shima u vra në dhomën e torturave, Riza Pengili u pushkatua përpara derës së shtëpisë, ndërsa Hysen Llulla, kryetari i grupit u vra kur desh t’i ikte arrestimit prej agjentit të Sigurimit të Shtetit, Besim Selita.’’ 11

Uran Butka, Masakra e natës së 26 shkurtit 1951. http://albdreams.blogspot.al/2014/01/bomba-ne-ambasaden-sovjetike-denimi-pa.html)

Ndërsa grupin me Sabiha Kasimatin pasi i pushkatuan për disa ditë pas arrestimit, pa prova e gjyq , ua sajuan deponimet në hetuesi dhe në seancat e gjyqit imagjinar.

Nuk evidentohen në procesverbal pyetjet që bën trupi gjykues dhe përgjigjet e secilit për pyetjet. “En block” janë shkurt “reagimet” e secilit të pandehur për akuzën.

Ish-anëtar i Gjykatës së Lartë, Mustafa Qilimi ka deklaruar: “Sa kohë isha unë në Gjykatën e Lartë nuk ka pasur dosje hetimore gjyqësore për ngjarjen e bombës në Ambasadën Sovjetike, për të cilën ekziston vendimi i pushkatimit të 22 personave”. Të gjitha janë shkelje të ligjit, që dëshmojnë se gjyqi nuk është zhvilluar fare. Procesverbalet janë plotësuar nga Gjykata e Lartë dhe Ministria e Brendshme, pas ekzekutimit të personave të arrestuar. Prova se procesverbali është falsifikuar është rasti i Jonuz Kacelit: vritet gjatë torturave, hidhet nga dritarja si i vetëvrarë – rast që merret si i pandehur në gjyq, pyetet nga kryetari, u përgjigjet akuzave dhe dënohet me vdekje, kjo provon se procesverbali është shkruar më vonë, gjyqi nuk është zhvilluar si fund të tij. Vendimi “me vdekje me pushkatim” ishte i formës së prerë, i paapelueshëm, i ekzekutuar menjëherë dhe i plotësuar me konfiskimin e gjithë pasurisë së luajtshme e të paluajtshme, deri te lugët dhe pirunjtë! 12 http://www.standard.al/2015/02/26/26-shkurt-1951-hidhet-nje-bombe-thyhen-dy-xhama-pushkatohen-22-intelektuale/

Porosia për gjyqtarët e diktaturës: “Duhet të mbyllet goja e të mos i thuhet asnjë njeriu se është sekret i madh shtetëror” Në vitin 1991, Gjykata e Lartë e Republikës së Shqipërisë pas kërkesës pranë Plenumit të Gjykatës së Lartë për prishjen e vendimit penal Nr.64 datë 27.02.1951 si të kundërligjshëm dhe të pambështetur në asnjë provë, u vendos prishja e këtij vendimi dhe pushoi çështjen penale në ngarkim të 22 të pushkatuarve.

“Ç’të kam bërë o perëndi?”

Furtunën e natës së 26 shkurtit të vitit 1951 e shqeu një klithmë therrëse femre: “Ç’të kam bërë o perëndi…?” sëcilës nuk po ia grabisnin jetën plumbat por kondakë e bajoneta ushtarësh të përçudnuar. Fshatarët e Mënikut pëshpëritën se pranë urës së Beshirit qoftëlargu kishte kallur njerëz dhe koha dëshmoi se ata qenë 22 viktima të pafajshme, mes tyre edhe shkencëtarja Sabiha Kasimati, së cilës natyra i dhuroi begatinë, bukurinë e mençurinë, por dhe fatin e keq të përballjes me urrejtjen e diktatorit dhe katilëve të tij. Tashmë ka ardhur koha që në atë vend krimi të ngrihet një përmendore e cila të përjetësojë të vërtetën që krime të tilla të mos përsëriten më kurrë!

Kontribut për vlerësimin e Sabiha Kasimatit

Titullarët e UT , FSHN, të Departamentit të Biologjisë dhe Muzeut të Shkencave të Natyrës, kanë mobilizuar punonjësit e tyre përkatës që t’i përkushtohen njohjes dhe vlerësimit të martires Sabiha Kasimati.

Në një mbledhje kolektivi i departamentit të Biologjisë u shpreh: ‘’Znj. Kasimati është viktime politike e sistemit të kaluar. Kësaj zonje, nuk I është dhënë mundësia nga politika e sistemit të lërë gjurmë shkencore dhe të personifikohet si personalitet shkencor pranë Institutit të Shkencave, ku ajo ka punuar deri në 1951! Ky emër është i panjohur për thuajse gjithë brezat e studentëve, që kanë mbaruar pranë këtij Fakulteti. Në respekt të kontibutit dhe fatkeqësive në jetën e saj, ne jemi dakord me rehabilitimin e saj nga ana jonë në një Simposium të veçantë, njohjen e kontributit të saj shkencor, i cili ka qenë dhe mbetet i fshirë nga memoria e shkruar në vend! Pasi të diskutohet në mjedise shkencore, mundet që në Muzeumin e Shkencave, pranë QKFF, ku ka një pavion Iktiologjie, këtij pavioni mund t’i vendosej emri Sabiha Kasimati, shoqëruar me fotografi dhe jetëshkrimin e saj; ose emrin e saj mund t’ ia vendosim një laboratori.’’

Në këtë mënyrë dashamirëse shprehet kërkesa dhe nevoja për studime shkencore të thelluara për përkrahjen e studiuesve që të sigurojnë provat përkatëse që të përligjin vendimmarrjen. Si punonjës i fakultetit kam dhënë kontributin modest përkatës me shkrime e organizim aktivitetesh dhe në këtë përvjetor po publikoj edhe përkthimin tim (nga italisht në shqip) të studimit së saj:’’Fauna iktike e ujrave të ëmbla të Shqipërisë’’ (“Fauna ittica d’acqua dolce dell’ Albania, tesi di laurea”) që deri më tani njihet si puna e saj shkencore më e rëndësishme e publikuar ku përpjekur të ruaj formën e të shprehurit të autores si dhe të përzgjedh fjalët shqipe të ngjashme me ato të gjuhës italiane.

Në përmbyllje uroj për shumëçka të përkushtuarën Ina Kasimati, pasardhëse e denjë e familjes, me të cilën u njohëm rastësisht dhe po bashkëpunoj me aq sa mund për të lartësuar vlerat e shkencëtares martire.

THACI NE UASHINGTON-MARRËVESHJE 49-MILIONËSHE ME MCC-në

September 13, 2017 by dgreca

-Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi nënshkroi marrëveshjen 49-milionëshe me MCC-në: Është një ditë që ne e festojmë këtë bashkëpunim mes shumë institucioneve dhe shoqërisë civile në Kosovë por gjithashtu në mes të Kosovës dhe Shteteve të Bashkuara të Amerikës/

-Ushtruesi i detyrës së shefit ekzekutiv të MCC-së, Jonathan Nash: Qeveria e SHBA-së, nëpërmjet MCC-së, do të punojë me Qeverinë e Kosovës për të zbatuar reformat politike dhe institucionale që rrisin transparencën dhe forcojnë sektorin energjetik të vendit/

-Kongresmeni i SHBA-së, Eliot Engel: Kosova po ecën në rrugën drejt integrimit euroatlantik dhe ky partneritet i ri do të ndihmojë shtyrjen e vendit drejt këtij qëllimi/

-“Kosova kalon pragun e vlerësimit të MCC-së”, njoftonte Presidenca kosovare në 6 nëntor 2015/

UASHINGTON, 13 Shtator 2017-Gazeta DIELLI/ Presidenti i Republikës, Hashim Thaçi, i cili po qëndron në Uashington, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, nënshkroi në emër të Kosovës marrëveshjen me Korporatën e Sfidave të Mijëvjeçarit (MCC) për mbështetje me mbi 49 milionë dollarë, bëhet e ditur sot në njoftimin e dërguar.Me këtë rast, presidenti Thaçi tha se kjo është një ditë e madhe në Uashington DC për Kosovën.

“Ne gjithmonë kemi ditë të mira në Uashington për shkak se Kosova dhe SHBA-të, kanë një miqësi të gjatë dhe të fortë, por sot është një ditë e veçantë, sepse ne po shtojmë edhe një mik në listën e gjatë të miqve në këtë kryeqytet. Ne po nënshkruajmë këtë marrëveshje me MCC-në, dhe po hapim një faqe të re të marrëdhënieve, të fokusuara në zhvillimin ekonomik dhe sundimin e ligjit”, theksoi presidenti Thaçi.

Ai më tej tha se kjo marrëveshje është një mjet i ri shumë i fuqishëm i mbështetjes për qytetarët e Kosovës, dhe se do të ndihmojë Kosovën në zbatimin e projekteve me MCC-në.

“Kjo do të ndihmojë Kosovën të themelojë një fondacion i cili do të investojë gati 50 milionë dollarë në një mënyrë shumë të fokusuar. Këto investime do ta ndihmojnë qeverinë e Kosovës dhe bizneset kosovare të merren me furnizimin me energji elektrike, me kursimin e energjisë dhe me forcimin e transparencës qeveritare për qytetarët”, pohoi presidenti Thaçi.

Presidenti i Kosovës tha se që nga dita e parë e presidencës ka ndjekur procesin e MCC-së, duke shtuar se kjo marrëveshje dhe kjo ditë janë bërë të mundura vetëm me ndihmën e madhe të kongresmenit Engel dhe kongresmenëve tjerë. “Faleminderit kongresmen për përkushtimin tuaj ndaj Kosovës dhe për sjelljen e MCC-së në Kosovë. Falënderojmë anëtarët e nderuar të Kongresit dhe Senatit që kanë ndihmuar Kosovën në këtë proces. Gjithashtu falënderojmë ekipet tona, të udhëhequra nga Sarah Olmstad dhe Petrit Selimi të cilët kanë punuar shumë, dhe shumë shpejt për të krijuar projektet dhe për të sjellë këtë marrëveshje deri në këtë ditë”, shtoi presidenti Thaçi.

Ai më tej tha se jemi të përkushtuar që të sigurohemi që projektet të zbatohen. “Tani ne e kemi qeverinë e re, por si President i Republikës unë mund të konfirmoj që projektet e MCC-së, mbështeten nga të gjitha partitë politike dhe nga të gjitha institucionet. Shoqëria civile e Kosovës dhe sektori privat i Kosovës gjithashtu do të jenë elemente të rëndësishme të mbështetjes”, u shpreh Presidenti Kosovar.

Me këtë rast, Presidenti Thaçi shprehu falënderimin e tij për ish Presidenten Jahjaga dhe ish Kryeministrin Mustafa, për mbështetjen e tyre për MCC-në.

Duke e vlerësuar si një ditë feste, Presidenti Thaçi tha se është një ditë që ne e festojmë këtë bashkëpunim mes shumë institucioneve dhe shoqërisë civile në Kosovë por gjithashtu në mes të Kosovës dhe Shteteve të Bashkuara.

“Kjo Marrëveshje të cilën unë po e nënshkruaj sot me udhëheqësin në detyrë të MCC-së, z. Nash, është një instrument, por unë shpresoj që shumë më shumë instrumente mund të zhvillohen me mbështetjen e MCC-së, dhe do të ndihmojë në krijimin e vendeve të punës dhe uljen e varfërisë në Kosovë. Kështu, sot ne festojmë këtu në Kongresin e SHBA-ve, me miq të Kosovës, por ne gjithashtu premtojmë se do të fillojmë të punojmë që nga nesër për ta bërë këtë Marrëveshje një arsye për festim edhe për mijëra njerëz në Kosovë”, theksoi Presidenti Thaçi.

Nga ana tjetër ushtruesi i detyrës së shefit ekzekutiv të MCC-së, Jonathan Nash tha se MCC-ja u ndihmon qeverive të lidhin disa nga njerëzit më të varfër në botë me vende pune, tregje dhe mundësi.

“Qeveria e SHBA-së, nëpërmjet MCC-së, do të punojë me Qeverinë e Kosovës për të zbatuar reformat politike dhe institucionale që rrisin transparencën dhe forcojnë sektorin energjetik të vendit”, tha ai.

Ndërsa kongresmeni i SHBA-së, Eliot Engel tha se, “Kosova po ecën në rrugën drejt integrimit euroatlantik dhe ky partneritet i ri do të ndihmojë shtyrjen e vendit drejt këtij qëllimi”.

Kurse, Petrit Selimi koordinator nacional për Sfidën e Mijëvjeçarit në Kosovë, tha se nënshkrimi i Marrëveshjes “Threshold” është fundi i procesit të zhvillimit të projekteve, por gjithashtu shënon fillimin e një mundësie të re emocionuese për institucionet e Kosovës, shoqërinë civile dhe sektorin privat për të bashkëpunuar në rregullimin e disa prej kufizimeve më të rëndësishme drejt rritjes në Kosovë. “Ne me padurim presim të shohim fillimim e projekteve në terren dhe të sjellin rezultate që do të ndihmojnë Kosovën në trajtimin e efikasitetit energjetik, korrupsionit dhe qeverisjes së mirë, si dhe ndotjes së ajrit”, theksoi ai.

Programi “Threshold” i MCC-së është përqendruar në fushat kritike për të ardhmen e Kosovës, dhe ai do të shpejtojë investimet në efikasitetin e energjisë dhe do të mbështesë përpjekjet për të promovuar një qeverisje efektive dhe llogaridhënëse, përfundon njoftimi dërguar nga Uashingtoni.

“Kosova kalon pragun e vlerësimit të MCC-së”, njoftonte Presidenca kosovare në 6 nëntor 2015.

“Presidentja e Republikës së Kosovës, Atifete Jahjaga mirëpret njoftimin e agjencisë amerikane Korporata e Sfidave të Mijëvjeçarit (Millenium Challenge Corporation – MCC) se Kosova ka kaluar pragun për t’u kualifikuar për asistencë nga kjo agjenci. Ky është një moment i rëndësishëm për Kosovën, që demonstron progres të theksuar në performancën e politikave si liritë ekonomike, qeverisja e drejtë dhe demokratike dhe investimi në qytetarët e saj”, theksonte Presidenca.

6 NËNTOR 2015: KOSOVA KALON PRAGUN E VLERËSIMIT TË MCC-së

Njoftimi nga Presidenca e Kosovës i datës 6 nëntor 2015:

Kosova kalon pragun e vlerësimit të MCC-së

Presidentja e Republikës së Kosovës, zonja Atifete Jahjaga mirëpret njoftimin e agjencisë amerikane Korporata e Sfidave të Mijëvjeçarit (Millenium Challenge Corporation – MCC) se Kosova ka kaluar pragun për t’u kualifikuar për asistencë nga kjo agjenci. Ky është një moment i rëndësishëm për Kosovën, që demonstron progres të theksuar në performancën e politikave si liritë ekonomike, qeverisja e drejtë dhe demokratike dhe investimi në qytetarët e saj.

Presidentja Jahjaga theksoi se rezultatet e MCC-së njohin angazhimin e Kosovës për të përmirësuar politikat në shumë fusha, veçanërisht në adresimin e korrupsionit. Sipas ‘Treguesve Botëror të Qeverisjes’ të Bankës Botërore, Kosova këtë vit ka përmirësuar kontrollin e korrupsionit për 16% krahasuar me vitin e kaluar.

Rezultatet e publikuara sot vijnë pas një pune intensive të Zyrës së Presidentes së Republikës së Kosovës, që ka udhëhequr përpjekjet që nga muaji shkurt për të përmirësuar performancën në indikatorë, në bashkëpunim me një numër ministrive, institucioneve të Kosovës dhe agjencive të specializuara të OKB-së që veprojnë në Kosovë.

Kalimi i pragut të indikatorëve është komponenti më i rëndësishme në procesin e përzgjedhjes se cilat shtete marrin fonde për zhvillim nga MCC. Zyra e Presidentes do të vazhdojë përpjekjet për kualifikimin e Kosovës për programin e asistencës, deri në vendimin përfundimtar i cili do të merret në dhjetor të këtij viti në takimin e Bordit të MCC-së, që udhëhiqet nga sekretari amerikan i Shtetit John Kerry.

MCC është një agjenci qeveritare amerikane e asistencës së jashtme e themeluar nga Kongresi në vitin 2004. Përzgjedhja e shteteve që përfitojnë nga asistenca e MCC-së bazohet në një proces rigoroz që mat progresin e arritur në 20 indikatorë të pavarur dhe objektivë, në fushat si liritë ekonomike, të drejtat demokratike, kontrolli i korrupsionit, sundimi i ligjit, qeverisja e mirë dhe investimit në njerëz.

Shumica e të dhënave që merren në përpilimin e indikatorëve janë të siguruara nga agjencitë e specializuara të OKB-së dhe organizatat e pavarura. Në disa indikatorë, siç rasti me të dhënat e mbledhura nga UNESCO, nuk është matur performanca e indikatorëve për arsye se Kosova nuk është anëtare.

31 GUSHT 2017: QEVERIA PARALAJMËRONTE NËNSHKRIMIN E MARRËVESHJES PËR PROGRAMIN E KORPORATËS SË SFIDAVE TË MIJËVJEÇARIT (MCC)

Ndërsa, në 31 gusht 2017 nga Zyra e shtypit e Qeverisë paralajmërohej se, “kryeministri i Republikës se Kosovës, Isa Mustafa, më 12 shtator në Uashington, do të nënshkruaj Marrëveshjen për programin e Korporatës së Sfidave të Mijëvjeçarit (MCC), program ky prej të cilit Kosova përfiton 50 milionë dollarë”.

Por, ndërkohë, në seancën e jashtëzakonshme të Kuvendit të Kosovës në 9 shtator u zgjedh Qevria e re me kryeministër Ramush Haradinajn, afër 3 muaj pas zgjedhjeve të parakoshme të 11 qershorit.

Në njoftimin nga Zyra e shtypit e Qeverisë theksohej se, “Qeveria e Republikës së Kosovës ka themeluar Zyrën për Sfidat e Mijëvjeçarit në Kosovë pranë Zyrës së Kryeministrit të Republikës së Kosovës dhe në bashkëpunim me partnerët e SHBA-së kanë bërë të gjitha përgatitjet për finalizimin e kësaj marrëveshje, që në të ardhmen do të realizohet në bashkëpunim me organet qeveritare, bizneset dhe shoqërinë civile”. /b.j/

Shqiptari i Amerikës, pjesmarrës në tri luftra

September 12, 2017 by dgreca

Arben Vuthi shqiptaro amerikani që ka marrë pjesë në ushtrinë amerikane në tri luftëra nëpër botë…/

Për Luftën e Kosovës s’më mbante vendi, dhe pyesja komandantët për ndonjë mundësi të shkoja në Kosovë. Doja të shkoja vullnetar…

Bisedoi Keze Kozeta Zylo/

Z.Vuthi perpara se të shkojmë nëpër luftëra le të sjellim për publikun fëmijërinë tuaj e cila duhet të ketë emërues të përbashkët paqen. Si e keni përjetuar atë dhe na sillni disa momente të rëndësishme duke filluar me familjen?

-Fëmijëria ime ka qenë e zakonshme si çdo fëmijë shqiptar i asaj kohe. Edhe pse ishim më të varfër, unë e kujtoj me kënaqësi kohën kur rrinim “rrugëve” gjithë ditën dhe luanim. Për mua kështu duhet të jetë fëmijëria. Ishim më të lumtur them unë. Mbase të gjithë fëmijët jane më të lumtur sesa të rriturit, kush e di?

-Kur erdhët në Amerikë dhe cili ka qenë frymëzuesi juaj për të shkelur tokën e ëndrrave?

-Në fakt s’kam pasur ndonjë pikënisje konkrete. Çështja ishte se vetëm Amerika pranonte emigrantë të llojit tim “politik” meqë isha “arratisur”. Çudi, nejse neve kështu na thonin nëpë zyra në Greqi. Sigurisht Amerika kishte reputacionin e vendit të madh, të fuqishëm dhe të krijuar nga emigrantë, por mbi të gjitha jam shumë mirënjohes që ishte vendi i vetëm që na hapi derën.

-Cilat kanë qenë impresionet e para kur erdhët në Amerikë?

-Në fillim erdha në NY. Kishte zhurmë e tym. Isha si i hutuar, mbingarkim informacioni, torturë e vërtetë. Habitesha dhe me të gjitha racat dhe ngjyrat që shikoja rrugës.

-Çfarë mund të kujtoni rreth jetës suaj në Amerikë?

-Kujtime ka shumë të mira dhe të keqia si kudo, por padyshim momentet që venë në antitezë të shkuarën tonë në Evrope (përfshi këtu dhe Greqinë ku jetova 2 vjet duke pritur për vizën e Amerikës). Unë them se Amerika është më pak nacionaliste dhe të jep më shumë mundësi që të ingranohesh me jetën si një vendas. Një shembull do te ishte të shkuarit në Universitet pa ndonjë pengesë. Pastaj përjetimi më i fuqishëm është kur mora nështetësinë amerikane.

-Si arritët të futeshit në ushrinë amerikane dhe cilat ishin detyrat tuaja ushtarake?

-Në ushtri kam hyrë rastësisht, pasi lexova në një lajmerim ku shkruhej: “Fito mundësi të trainohesh në një profesion, 30 ditë pushime në vit, mundësi të shkosh në Universitet, mundësi të udhëtosh nëpër botë, siguracion mjekësor dhe dentar”. Mua m’u duk si ëndërr. U paraqita dhe më pyetën a isha jetoja legalisht në Amerikë? Pastaj më thanë: -Do të hysh në ushtri? -Unë thashë “PO” dhe siç thonë këtu “The rest is history”.

-Si ushtarak çfarë mendoni se i keni dhënë Amerikës, Shqipërisë dhe botës?

-Në fillim i kam dhënë atë që më kërkoi, pra te mbaroj kontratën time në menyrë të rregullt, me disiplinë etj. Shqipërinë mbase e bëra më të njohur ndër rreshtat e ushtrisë amerikane kur më pyesnin nga isha, dhe mbase duke qenë ushtar i mirë i jepja dhe Shqipërisë emër të mire.

-Cilat janë disa nga momentet më të vështira të Luftës që ju keni përjetuar së bashku me shokët tuaj?

-Pa tjetër që kur kemi humbur shokët në betejë, por edhe kur shkonin në terren duke përballuar mina apo pusi. Por i ndanim bashkë hallet, dhe është mirë që të jesh pjesë e “skuadrës”. Ishim gati të ndihmonim njeri tjetrin.

-Keni pasur shqiptarë në krah tuaj?

-Pak, nga mesi i karrierës time njoha 3-4 përnjëhërësh. Kam dëgjuar dhe për të tjerë. Më vonë u bë fare diçka e zakonshme për shqiptarët të hyjnë në ushtri. Në shumë raste kërkoja dhe gjeja shqiptarët e Kosovës ose Maqedonisë që punonin si kontraktorë civilë për ushtrinë dhe me ata rrija e haja në kohë të lirë. Ju jam shumë mirënjohes që i kisha atje dhe më përkrahën, ma bënë më të lehtë të gjithë përvojën. Dy herë kemi organizuar përvjetorin e Pavarësisë së Kosovës në Iraq dhe Afganistan.

Çfarë feste madhështore u bë!

Pastaj kam takuar ushatrë të ushtrisë shqiptare në Gjermani për manovra ushtarake.

Djem e vajza të shkëlqyeshëm.

-Po Luftën e Kosovës për Liri si e keni përjetuar?

Në atë kohë s’më mbante vendi, dhe pyesja komandantët për ndonjë mundësi të shkoja në Kosovë. Doja të shkoja vullnetar, por nuk ndodhi se lufta më të shumtën u bë nga ajri, dhe më vonë ishin trupat rezerviste që shkuan në Kosovë. Nejse do të doja shumë të isha i përfshirë direkt.

-Keni kontakte me ish ushtarë të UCK-ës?

-Kam takuar shumë prej tyre ose fëmijët e Dëshmorëve të Luftës së Kosoves, mbaj kontakt, posi.

-Si veteran lufte i Amerikës cilat jane disa nga vlerësimet që keni marrë?

-Në fakt janë dy luftëra dhe një “konflikt” që në gjuhën e ushtrisë nuk konsiderohet zonë kombative ose përleshje, por asnjë se dinte këtë nga ushtarët dhe përgatitja ishte sikur për luftë të vërtetë. E kam fjalën per Bosnjën. Dy të tjerat Iraku dhe Afganistani ishin luftëra me plot kuptimin e fjalës.Për çdo betejë kam marrë medaljet që i takojnë asaj beteje.

-Cili është edukimi që keni marrë në Amerikë?

-Kam mbaruar për Physician Assistant (PA), në Akadmine e Mjekësisë së Ushtrisë Amerikane, një nga shkollat më strikte. Kam dëgjuar se ja kalon dhe Universitetit të famshëm; Yale. Tani po punoj për doktoraturë.Jam i specializuar në mjekësi të pëgjithshme dhe Psiqiatri. Plus kurse të panumërta të mjekësisë së luftës, reanimator, dhe mjekësisë së ndërhyrjes së shpejtë (Emergency Medicine).

-Cilat janë përshtypjet tuaja për Shqipërinë gjatë vizitave tuaja në Atdhe?

-Me çdo vizitë më shtohet malli më shumë, dhe e dua ende më shumë; sikur bëhem edhe më patriot.

-Dhe së fundi na flisni për familjen që keni krijuar në Amerikë?

Jam i martur prej mbi 20 vjetësh. Gruan e kam shqiptare nga Fieri, kam djalë dhe vajzë 18 dhe 14 vjeç.

11 shtator, 2017

Staten Island, New York

Partizani “100%” italian.

September 12, 2017 by Administrator

Antonelo Preiti. Italiani i përzgjedhur nga Moxhi si njeriu që do të drejtojë Legjenden e kuqe . Drejtori i ri Antonelo Preiti dha nje koference per shtyp per gazetaret sportive.

“Puna ime me Partizanin filloi më 10 gusht ku edhe u bashkova me skuadrën në Kasha të Italisë. Jam mjaft i lumtur që jam pjesë e një klubi të madh dhe shumë prestigjioz si Partizani, ndaj të jem pjesë e këtij klubi më bën krenar. Besoj se është një eksperiencë e bukur dhe pasuron bagazhin tim të njohjes së një futbolli që e njoh tashmë sepse kam punuar shumë vite me klubet italiane.

Falënderoj presidentin që më zgjodhi, sigurisht me këshillë të Moxhit, për të punuar me drejtues që janë pjesë prej vitesh te Partizani si Genc Tomori. Prandaj kjo është një pikë e rëndësishme në karrierën time.

Kam shumë entuziazëm dhe dëshirë për të punuar dhe për të vendosur në shërbim të këtij klubi eksperiencën time për të arritur objektivat që klubi ka përcaktuar që nga fillimi i sezonit. E kuptoj që është një punë e gjatë, jemi vetëm në fillim dhe llogaritë do t’i bëjmë në maj kur të mbarojë kampionati.

Mendoj se organizimi i këtij klubi është shumë i mirë. Kam patur mundësi të njoh futbollin shqiptar që më parë prej shumë miqve, kam patur kontakte në Itali me lojtarë shqiptarë siç ishte Andi Lila te Parma. Njoh pothuajse gjithçka ndaj mendoj se mund të përshtatem lehtësisht dhe do të impenjohem për të bërë punën sa më mirë.

Do të jetë një punë shumë e madhe në grup. Kam punuar me shumë njerëz gjatë karrierës sime dhe jam vënë në dispozicion të të gjithëve. Nuk më pëlqen shumë fjala “unë”, më pëlqen fjala “ne”. Të gjithë bashkë mund të realizojmë një objektiv të madh.

Jam në dispozicion gjithnjë sepse punoj 24 orë, e dua dhe jetoj për këtë punë. Mendoj që do të jap një bashkëpunim të mirë, si të tjerët me mua. E nis këtë punë të re me shumë uri të madhe dhe përulësi dhe me kokën poshtë pasi nëse punohet fort do të arrijmë rezultate.”

Ndryshimi i klubeve italiane me ato shqiptare

“Vazhdimësia. Unë kam punuar me shume klube në role të ndryshme. Fati im që kam bërë vëzhguesin e talenteve në fillim të karrierës, kam shëtitur Europën dhe Amerikën e Jugut, kam qënë trajner 4-5 vite, kam qenë instruktor në disa shkolla futbolli.

Futbolli më ka dhënë shumë dhe kam fituar shumë sy sepse njoh shumë gjëra. Partizani është një klub shumë i organizuar me njerëz që kanë shumë dëshirë për punë dhe shumë kompetentë, ndaj vazhdimësia nëse Partizani e ruan si klubet e tjerë ku kam punuar do të jetë shumë e rëndësishme.”

Humbja me Laçin

“Ky është futbolli. Bën ndeshjen për 90 minuta, e menaxhon ti, dhe me dy kundërsulme të kundërshtarit mund të humbësh. Do e quaja një aksident të momentit, por ajo që është e rëndësishme është se skuadra u shfaq me personalitet. Humbja nuk i pëlqen askujt, por ndeshja e parë nuk ndryshon objektivat.”

Afrimet në merkato

“Mendoj që kam një eksperiencë të madhe me lojtarët e huaj që vijnë për herë të parë në një vend të huaj. Kam patur të bëj me lojtarë si Kuadrado te Udineze. Në vitin e parë ai kishte shumë vështirësi sepse vinte nga Amerika e Jugut, thuajse nuk luajti fare dhe shkoi në huazim në një skuadër të vogël si Leçe. U kthye prapë te Udineze dhe një vit më pas u shit për 40 milionë euro.

Ky është një shembull. Shembull tjetër është Paleta te Parma. U kthye për 4 vite në një lojtar shumë të rëndësishëm te Parma dhe më pas shkoi te Milani. Kur një lojtar i ri afrohet pranë një klubi, jo të gjithë arrijnë të ambientohen. Kjo është diferenca kur flitet për një futboll të organizuar. Në shumë raste atë që nuk e sheh në një muaj, mund ta shohësh në muajt dhe vitet në vazhdim.”

E vërteta e situatës së Çanit

“Shumë e thjeshtë, them se është folur shumë për të, një lojtar të cilin e njihni shumë mirë pasi ka qenë pjesë e kombëtares shqiptare. Unë e njoha në Itali në shumë skuadra ku ka luajtur. Ai është një lojtar shumë i rëndësishëm për Partizanin dhe kur e morëm ishim të bindur, siç jemi tani, se do të jetë qershia mbi tortë. Ai, kur mbylli kampionatin në vitin e kaluar në Pizë, bëri një ndërhyrje për pastrimin e meniskut.

Kohët e riaftësimit ishin pak më të gjata sesa parashikohej. Kemi bërë një punë graduale gjatë grumbullimit në Kasha, duke u munduar të mos e sforconim më shumë se duhej. Kjo na dha të drejtë, edhe pse shpesh nuk u stërvit me normalitet. Mendoj se Çani nga nesër, në ndeshjen e Kupës, do të jetë në dispozicion të trajnerit për të luajtur apo jo. Pastaj këto janë vendime që i merr Iuliano, por lojtari do të jetë në dispozicion.”

Pritshmëritë e mëdha për blerjet e reja

“Unë pres shumë nga 25 lojtarë, jo nga 3 lojtarë. Të jap një shembull të sezonit të kaluar, për vështirësitë e Ekubanit në fillim. Mendoj se e nisi nga pankina. Ne mendojmë se kemi në dispozicion një grup të mirë për objektivin tonë. Ky është një problem që trajneri nga java në javë e menaxhon grupin dhe ato që do të zbresin në fushë kundër rivalëve.

Ka disa rregulla, mund të luajnë vetëm 4 të huaj, ne shpresojmë që gjatë rrugës të vendosim në kushtet e duhura ato lojtarë që kanë ardhur për të dhënë maksimumin në Superiore. Por si më ka mësuar eksperienca, duhet të kesh edhe durim, sepse me siguri nguti nuk sjell rezultate të mëdha. Ju dhashë shembujt e Kuadrado dhe Paleta të shumë viteve më parë, ndaj gjykimet e nxituara nuk janë shpesh korrekte, pozitivisht apo negativisht.”

Situata në skuadër pas pezullimit të Hoxhës dhe me titullarë në stol

“Unë mendoj se harmonia dhe atmosfera e grupit është e duhura. Ka konkurrencë, në fushë shkojnë 11 lojtarë. Pankina nuk është e gjatë, por maksimumi janë 18 futbollistë për ndeshjen, në maksimum luhen 4 lojtarë të huaj. Ne kemi 25 lojtarë ndaj në mënyrë të pashmangshme bëhen zgjedhje teknike që mund të penalizojnë për një javë një lojtar, e një tjetër në atë pasardhëse. Është normale që duket se klubi nuk ka harmoni, por ky ka shumë dëshirë, është shumë profesional. Ne presim shumë nga çdo lojtar i veçantë.”

Si do të ndihmojë me eksperiencën e tij te Partizani

“Unë uroj që të jap mbështetjen time, siç thashë më parë, me ndihmën e të gjithëve, është punë ekipi. Do të jem gjithmonë pranë skuadrës, pranë trajnerit nëse ka nevojë për shumë gjëra. Pranë klubit për cilëndo zgjidhje që kemi nevojë, të kenë edhe lojtarët një figurë drejtuese gjithmonë në krah.

Shpresoj të transmetoj profesionalizmin, imazhin tim dhe korrektësinë për të folur. Jam mësuar të them gjithmonë atë që mendoj, si për mirë, ashtu edhe për keq. Kjo duhet të jetë ndihma ime për të gjithë, jo vetëm për skuadrën, klubin, trajnerin, drejtuesit, etj. Kjo është një punë që bëhet bashkë, nëse duam rezultate. Duhet të ecim të gjithë në të njëjtin drejtim.”

Sa i njeh kundërshtarët për kampionatin dhe kë duhet të ketë kujdes

“Asnjëherë të mos kemi frikë në jetë. Shumë respekt për kundërshtarët. Nuk jam një person që nuk njeh dhe nuk ka dëshirë të njohë, kam gjithmonë dëshirë të mësoj. Kam uri të mësoj për futbollin edhe pas 30 viteve në futboll. Skënderbeu, Kukësi e Partizani ishin ekipet më të mira. Skënderbeu tregoi me kalimin në Ligën e Europës cilësinë e tij.

Laçi e tregoi duke luajtur me ne se kishte organizim të mirë. Unë mendoj se shumë njerëz flasin dhe nënvlerësojnë potencialin e futbollit shqiptar. Unë nuk e kam nënvlerësuar sepse njoh shumë futbollistë shqiptarë në Europë, të cilët po paraqiten mjaft mirë. E tregoi Kombëtarja para Panuçit me De Biazin, e tregoi me kalimin e turit edhe Skënderbeu. Ky është një futboll në rritje dhe nëse je i vëmendshëm, i përqendruar dhe i përulur dhe nëse nuk nënvlerëson askënd në çdo ndeshje, mund të arrish objektivat.

Ndaj me shumë dëshirë duhet përballuar çdo ndeshje se çdo ndeshje është e vështirë. Edhe pse ndonjë skuadër mund të ketë mangësi cilësore, me siguri është e organizuar mirë dhe sidomos ka gjithmonë dëshirë të tregojë në ndeshjet në Tiranë se mund të na vendosin në vështirësi. Frikë nga askush, respekt për të gjithë.”