Archives for July 2019

HAPPY JULY 4TH!-GEZUAR FESTEN E PAVARESISE AMERIKE!

July 4, 2019 by dgreca

HAPPY JULY 4 USA!/

GEZUAR FESTEN E PAVARESISE AMERIKE! (4 korrik 1776- 4 korrik 2019)/
Si një magnet gjigand Shtetet e Bashkuara të Amerikës kanë tërhequr vazhdimisht njerëz nga vende të mdryshme të botës.

Ky udhëtim i gjatë që vazhdon edhe në ditët tona, nisi katër shekuj më parë kur paraardhësit e këtij vendi të madh guxuan ta ndrrojnë Evropën e mbretërve me një botë të re, në gjëndje të egër, por të lirë.
Të ardhurit e parë mbijetuan. Pasardhësit e tyre e quajtën veten ‘amerikanë’ dhe e shndëruan vëndin nga koloni të perandorisë britanike në një superfuqi botërore.

NGA ALBANA M LIFSCHIN/*

-Ne festen e Pavaresise se SHBA kujtojme fillimin e ketij eksperimenti njerezor kolosal.
Ato ishin 13 koloni që me gjithë mozaikun e ngjyrave kishin një gjë të përbashkët: Dëshirën për të krijuar një jetë të re, të lirë dhe të pavarur nga Perandoria Britanike. Për të arritur atë ditë, ato kaluan një proces formimi të vështirë edhe interesant që filloi me krijimin e kolonisë së parë Xhejmstaun, (Jamestown) në 1607, që kolonistët i vunë emrin e mbretit te tyre dhe vazhdoi për më shumë se një shekull me krijimin e kolonisë së 13-të, Xhorxhas (Georgia), 1733, së cilës gjithashtu i dhanë emrin e mbretit Xhorxh të Anglisë. Duket sikur edhe pse pakënaqësia i dërgoi mijra mile larg vëndit “mëmë”, kolonistët nuk do të bënin dot pa të.
Koha provoi që ata jo vetëm që ishin të aftë për t’u vetqeverisur, por madje edhe për të ngritur sistemin më të përparuar të kohës.
Kolonitë e bashkuara krijuan Shtetet e Bashkuara të Amerikës duke vënë në themel parimin monumental “të gjithë njerezit janë krijuar të barabartë”, që theu të gjitha barrierat midis qënieve njerezore. Ky parim ishte sa i guximshëm aq edhe e pakonceptushëm për Evropën e asaj kohe.
Kolonistët e parë të ardhur nga Anglia ngritën banimet e tyre në brigjet verilindore të Amerikës, buzë Atlantikut, për arsyen e
thjeshtë se pas një udhëtimi të gjatë e të lodhshëm ai u ndodh
stacioni më i afërt. Kështu në bregun verilindor u formuan kolonitë e Massachustes,Rhode Island, New Hampshire dhe Connectikut.
Në pjesen juglindore u formuan Virginia, Maryland, North Karolina,South Karolina, dhe Georgia. Kolonitë e mesme ishin New York, New Jersey, Delaware, dhe Pennsylvania.
Kolonistët e parë erdhën nga një botë qytetare e kultivuar, për të filluar jetën në një tokë ku pemët harliseshin në atë lartësi ku syri të shikonte vetëm qiell e zogj.
Mjaft prej tyre i shtyu shpirti i aventures, mendimi se në “Botën e re “ do të gjenin flori. Por vetëm një dekadë më pas njerezit filluan ta linin Anglinë jo për floririn por për Lirinë. Sidoqoftë jo të gjitha kompanitë tregëtare që morën përsipër
udhëtimin e tyre u treguan se po i shpinin drejt
një bote krejt të virgjër në primitivitetin e vet.
Qytetari Jonas Michaelius pasi arriti në Nju Jork në 1628, në letrën që i shkruante familjes në Evropë i thosh: “Premtimi që më dhanë zotërinjtë e kompanisë se këtu do gjeja shtëpi, s’doli i vërtetë. Këtu nuk gjen as shtëpi, as kuaj, as lopë, as punëtorë që t’i blesh me para.
Vëndi ofron gjëra të mira por këto janë në gjëndje të egër..”
Qytetarët që lanë shtëpitë e tyre në Londër, në “Botën e re” e filluan jetën nga pastrimi tokës, nga prerja e drurëve e shkurreve nën kërcënimin e shigjetave të fiseve indiane që shfaqeshin papritur për t’u marrë jetën.
Gjenerata e parë e kolonistëve mbijetoi. Gjeneratat e reja e quajtën veten e tyre me një emër të ri: Amerikanë
Procesi i kalimit nga “Amerikani britanik” në
qytetarin “Amerikan” erdhi gradualisht e në
mënyrë të natyrshme. Kishte kaluar një shekull
e gjysëm nga koha që kolonistët e parë kishin
zbritur në kontinent e ndërkohë historia amerikane
kishte hyrë në zhvillimin e vet. Ndryshimet që
egzistonin midis amerikanit dhe evropjanëve, me kalimin e kohës po bëheshin sa vjen e më të mëdha. Ndjenja e të qënit “amerikan” u bë një ndjenjë natyrale. Gjeneratat e reja e quajtën veten “amerikanë”.
Në vitin 1750, kur fermerja e njohur Eliza Pinkni* nga Karolina Jugut u paraqit në oborrin e Mbretit Xhorxh të Anglisë, ajo insistoi që ta prezantonin si “amerikane.”
Në Karolinën e Jugut në një diskutim lidhur me shpënien e fëmijëve për studime në Angli, u mbrojt mendimi se “vështirë të besohet se arsimi anglez u përshtatet më fëmijëve të Amerikës.” Ezra Stajlls hartoi planin e ngritjes se një Akademie “Amerikane” të Shkencave, ku mendohej që të drejtën e anëtarësisë në të, duhej ta gëzonin vetëm
të lindurit “amerikanë.”
Po këtë vit, në një gazetë të Bostonit reklamohej dalja e një birre amerikane. Njerëzit nxiteshin të çliroheshin nga ndjenja inferiore e admirimit të produkteve të ardhura nga Evropa. Benxhamin Frenklini në almanakun e tij, në vitin 1750, përdorte termin”patriotët amerikanë”. Kur kongresi u mblodh në Filadelfia, për here të parë,
Petrik Henri tha: “ Nuk ka më dallim midis virxhinasve,
njujorksve,pensilvenasve.. Unë nuk jam virxhinias, por jam
amerikan”
Pra, ndërsa perandoria britanike e shikonte Amerikën ende si një pjesë të saj, amerikanët po shkruanin historinë e tyre sipas së cilës ata nuk ishin më anglezë që kishin ndërruar vënd, por amerikanë qe e shndëruan vëndin nga ish koloni ne nje superfuqi boterore
—
Dy fjalë nga parathenia e autores.
Kur u ula të shkruaj librin “Udhëtim në Historinë Amerikane,
fillimisht qëllimi im ishte që t’u vija në ndihmë emigrantëve që kishin ardhur dhjetëvjeçarin e fundit në Amerikë dhe që
po përpiqeshin të integrohen në shoqërinë amerikane.
Në kursin e jetës së përditshme njohja me historinë e
Amerikës, ashtu sikurse me gjuhën angleze, për shqiptaro-amerikanët është një domosdoshmëri. Ndërkohë që punoja me librin ky mendim u zhvillua më tej. Në ditët tona kur SHBA është vënë në shënjestër të grupeve terroristeve ngado në botë, del e nevojshme që njerëzit, në përgjithësi, të njohin historinë e këtij vendi që lindi e u zhvillua mbi parimet e demokracisë së vërtetë.
Për mua ishte e rëndësishme që ta jepja historinë e Shteteve të Bashkuara të Amerikës në një formë të thjeshtë e interesante, të kuptueshme për të gjitha moshat. Nga ana tjetër u përpoqa që libri të kishte më shumë një karakter informativ e argëtues, se sa akademik. Madje këtë përshtypje doja ta jepja që në titull.
Për të arritur këtë qëllim më ka ndihmuar studimi dhe
përdorimi i rreth 60 librave të karakterit historik, shoqëror, biografik e letrar.
Në ndërmarrjen e kësaj pune të madhe e të guximshme, më ka inkurajuar fjala e kolegëve e veçanërisht përkrahja që më kanë dhënë Profesorët e njohur e të respektuar Nikolla Pano, Petër Prifti, Sami Repishti e Aleks Luarasi të cilëve u jam shumë mirënjohëse për vlerësimin që i kanë bëre punës sime.
Kenaqesine me te madhe e kam marre nga lexuesit e interesuar qe pergatiteshin per te ardhur ne kete vend dhe natyrisht te porsa ardhurit.

*Albana Melyshi Lifschin
(Marre nga libri “Udhetim ne historine e Amerikes”,
botuar ne 2003, ribotuar ne 2006,dhe ne 2010 nen kujdesin e Ministrise se Kultures Rinise dhe Sporteve te Kosoves)

ZGJEDHJET E 30-QERSHORIT: NJË POSHTËRSI PËR QEVERINË SHQIPTARE….

July 3, 2019 by dgreca

….NJË DËSHTIM PËR OPOZITËN, NJË TURP PËR NDËRKOMBËTARËT, DHE NJË FATKEQËSI PËR KOMBIN SHQIPTAR!/

Nga Frank Shkreli/

Ja erdhi dhe shkoi edhe 30-qershori i “votimeve” të Edi Ramës, sepse zgjedhje këto nuk mund të quhen, bazuar në asnjë standard ndërkombëtar. Gjatë viteve, nepërmjet shkrimeve modeste, jamë përpjekur të shpreh mendimet e mia modeste – për mirë e për keq — mbi zhvillimet politike të këtyre 3-dekadave post-komunizëm në Shqipëri, në Kosovë dhe anë e mbanë trojeve shqiptare. Prandaj, kësaj radhe, nuk dua të përsëris zhgënjimet e mia të njohura në lidhje me klasën aktuale politike dhe mungesën e zhvillimeve të një demkoracie të vërtetë në trojet tona shumë të vuajtura. Sepse po të bëja një gjë të tillë, do të mërzisja, jo vetëm lexuesin por edhe veten time. Prandaj, me këtë rast, dua të shpreh, shkurtimisht, zhgënjimin tim personal mbi votimet e fundit në Shqipëri – në përputhje, pak a shumë me reagimet e shprehura në media nga disa kolegë të mi të nderuar nga Amerika, si Profesor Sami Repishti, Profesor Nikolla Pano dhe Dejvid Filips. Nëqoftse këto fjalë të mia mund tu duken pakëz si të ashpra, u kërkoj falje, por dalin nga zemra e një shqiptaro-amerikani i cili e do Kombin e vet, dhe i cili mendon dhe beson se Kombi shqiptar – pas njërës prej diktaturave më të egra komuniste në botë — meriton shumë më mirë se kaq. Në të vërtetë unë jam zhgënjyer edhe nga mos regaimet e diasporës e sidomos komunitetit shqiptaro-amerikan në lidhje me gjëndjen e krijura në Shqipëri. U garantoj se po të ishte imponuar kjo gjëndje sot nga të huajt – nga sllavi, greku, turku ose italiani – shqiptarët e Amerikës do i shikoje me pllakarta në protesta para Kongresit të Shteteve të Bashkuara dhe Shtëpisë së Bardhë. Por ç’të bëjmë tani, të protestojmë para botës, shqiptari kundër shqiptarit?

Si mund të quhen zgjedhje, votimet me një pjesëmarrje prej më pak se 20% e shqiptarëve që kanë të drejtë vote, ndërkohë që në shumicën e rasteve, kandidatët socialistë ishin pa asnjë kundërshtarë? Çfarë qeverie, kudo qoftë, do të ndihej krenare për organizimin e një spektakli të tillë të shëmtuar? Organizimi i tyre ishte i turpshëm dhe mbrojta e atij procesi, nga nivelet më të larta të qeverisë dhe të partisë në pushtet, është një ofendim i inteligjencës së shqiptarëve por edhe i ndërkombëtarëve, për të mos thënë poshtërsi për vet procesin.

Ky ishte një ushtrim i kotë politik, krejtësisht pa asnjë vlerë. Një humbje e madhe për qeverinë dhe kryeministrin e saj! As opozita të mos festojë, se nuk ishte fitore as për opozitën e bashkuar. Mos mendoni se shumicën e 80% të shqiptarëve që nuk votuan të djelën që kaloi, i kini me veten, sepse unë e di dhe ju e dini mirë se nuk janë as me ju. Duhet t’a dini gjithashtu se populli shqiptar është lodhur me të gjithë ju. Fatkeqsisht, me këto votime, kjo klasë politike i mbetet besnik trashëgimisë së saj edhe pas 30-vjet post-komunizëm: e “fikur dhe e koritur”, para Kombit dhe para botës.

Ç’të them për ndërkombëtarët dhe reagimin e tyre me këtë rast, përfshir atë të OSBE/ODIHR-it? Unë dua të rrëfej se që nga viti 1989 e këtej, si pjesë e punës kam ndjekur me kujdes dhe për nga afër misjonet e OSBE-së anë e mbanë botës ish-komuniste dhe kam pasur gjithmonë respektin më të madh për punëne tyre. Kam pasë fatin madje të jem edhe disa herë anëtar i delegacioneve për mbikqyrjen e zgjedhjeve në vendet ish-ko,muniste, përfshirë edhe delegacionin e parë të Departamentit Amerikan të Shtetetit në zgjedhjet e para pluraliste në mars/prill 1991 në Shqipëri. Megjithëse me shumë të meta dhe mungesa serioze standardesh, me keqardhje më duhet të them se organizimi i atyre zgjedhjeve nga regjimi i Ramiz Alisë, pothuaj 30-vjet më parë, i plotësonte më shumë standardet e zgjedhjeve të përcaktuara nga OSBE-ja, në krahasim me votimet e organizuara nga qeveria Rama të djelën që kaloi — tre dekada pas shembjes së komunizmit.

Prandaj, deklarata e delegacionit të OSBE-së të hënën që kaloi ishte zhgënjyese, në krahasim me ato që vërtetë duhej të thonin për votimet vendore në Shqipëri. Konstatuat se ishin të qeta! Është ky një prej standardeve, por të qeta ishin zgjedhjet edhe në kohën e komunizmit, por a mund të thoni se këto ishin të lira, të drejta dhe demokratike – standardet kryesore për cilësimin e zgjedhjeve në një vend që e quan veten demokratik dhe anëtar i NATO-s. Unë nuk dua tu mësoj ju të nderuar Zonja e Zotëri, se cili duhej të kishte qenë raporti i juaj paraprak për këto zgjidhje, sepse ju jeni ekspertët ndërkombëtarë. Por dua tu pyes, në cilin vend tjetër të Evropës do e pranonin procesin e zhvillimit të votimeve si ky që u mbajt në Shqipëri fund javën që kaloi, me një pjesëmarrje më pak se 20% dhe në shumicën e rasteve vetëm me paraqitjen e kandidatit të Partisë Socialiste – pa kundërshtar? Demorkatike ishin këto?

Unë si shtetas amerikan prej pothuaj gjysëm shekulli dhe si një shqiptaro-amerikan që, për arsye të ish-detyrës, kam pasur fatin të bashkpunoj gjatë karierës time me shumë diplomatë amerikanë, jo vetëm në Shqipëri por anë e mbanë botës dhe për të cilët kamë zhvilluar dhe ruaj gjithnjë respektin më të madh për punën e tyre në rrethana shpesh të vështira – më habiti edhe reagimi i Ambasadës amerikane në Tiranë për këto votime, ashtu siç ka habitur edhe shumë shqiptaro-amerikanë me të cilët kam biseduar kohët e fundit, e të cillët janë shumë të shqetësuar me zhvillimet e fundit atje, e sidomos me reagimet/mosregaimet ndërkombëtare ndaj atyre zhvillimeve.

Zëri i Amerikës në gjuhën shqipe, citon deklaratën e Ambasadës amerikane në Tiranë, sipas të cilës, “Shtetet e Bashkuara mirëpresin përfundimet e misionit vëzhgues të ODIHR-it, sipas të cilave votimet bashkiake të 30 qershorit u zhvilluan përgjithësisht në mënyrë të qetë dhe të rregullt, si dhe dhanë një vlerësim të përgjithshëm pozitiv për numërimin e votave”, thekson deklarata e cituar nga VOA shqip. “Ne pranojmë, megjithatë, ashtu siç e vuri në dukje edhe misioni i ODIHR-it, se ngërçi dhe polarizimi politik kontribuan për zgjedhje në të cilat votuesit nuk kishin një zgjedhje kuptimplotë. Pavarësisht pengesave, populli shqiptar – qoftë ata që morën pjesë në zgjedhje, ashtu edhe ata që abstenuan – ushtruan të drejtën e tyre demokratike në mënyrë paqësore dhe ne i përgëzojmë për këtë”. Deklarata e Ambasadës dakordësohet gjithashtu me OSBE/ODIHR-in se, “Ata që dëshirojnë të sfidojnë rezultatin e zgjedhjeve”, duhet të presin një ent juridik që, sot për sot, nuk ekziston, “Gjykatën Kushtetuese, e cila shpresojmë se do të ngrihet së shpejti, me gjykatës të cilët kanë kaluar një proces rigoroz vetingu”, thuhet në atë deklaratë.

Reagimet e ndërkombëtarëve ndaj votimeve të së dielës në Shqipëri po konsiderohen nga shumë ekspertë brenda dhe jashtë Shqipërisë si mbështetje prej tyre e një procesi illegal dhe jashtë standardeve ndërkombëtare. Një mik imi këtu në Amerikë më solli ndër mend kohën e fashizmit kur Italia dërgonte në Shqipëri njerëz gjysmakë, sidmos në fushën e mjekësisë, duke i aryetuar si, “e buono per Albania”. A mendojnë ndërkombëtarët se qeveria që kanë shqiptarët, “e buono për Albania”, sepse kaq meritojnë shqiptarët? Pse deklaratat e juaja mbi aktualitetin politik nuk pasqyrojnë të vërtetën e zhvillimeve në atë vend, përfshirë korrupsionin në të gjitha nivelet? Thoni të vërteten! Kaq presin shqiptarët prej jush.Unë nuk e kuptoj se pse duhet të pritet dy muaj që OSBE/ODIHR të lëshojë një raport mbi këto votime, kur është tejet e qartë se çfarë ndodhi, jo vetëm në sytë e ndërkombëtarëve, por mbi të gjithë, populli shqiptar e sheh mirë se ç’po ndodhë në vendidn e tyre dhe janë duke votuar me këmbë duke u larguar vazhdimisht nga trojet e veta mijavjeçare. Nëqoftse ndërkombëtarët nuk mund të ndihmojnë gjëndjen, atëherë do i këshilloja që të pakën mos ta ndërlikojnë edhe më keq se ç’është, me deklaratat e tyre ose gjysëm deklarata të cilat nuk pasqyrojnë realitetin e gjëndjes në Shqipëri. Më mirë heshtni fare. Sepse në fund të fundit, është kjo një gjëndje e krijuar nga vet klasa aktuale politike dhe është detyrë dhe përgjegjësi morale dhe atdhetare e saj, që sa më shpejt – nepërmjet dialogut politik dhe me pjesëmarrje të gjërë edhe të shoqërisë – të dali nga ky qorrsokak politik, para se të bëhet vonë – me qëllim të mënjanimit të një fatkeqësie kombëtare, përballë të cilës gjëndet sot Kombi Shqiptar – falë papërgjegjësisë së saj politike dhe kombëtare. Klasa politike shqiptare duhet që sa më shpejt të marrë përgjegjësitë e veta për gjëndjen e krijuar në vend dhe ndërkombëtarët duhet gjithashtu të reflektojnë thellë për rolin e tyre gjatë këtyre dekadave – ashtu që i vetmi fitues të jetë Kombi Shqiptar në marrëdhënie të ngushta dhe të përhershme me Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe me aleatët e tjerë atlantiko-veriorë. Koha është tani, jo nesër, jo pas nesër, jo dy muaj pas sodit, në pritje të një raporti të OSBE-së, jo kur të krijohet ky ose ai ent juridik ose politik! Shqiptarët kanë pritur mjaft dhe janë të lodhur. Por shqiptarët presin një fillim të ri. Nëqoftse ini shqiptarë, dialogu gjithëpërfshirës për një fillim të ri duhej të kishte filluar dje — në interesin madhor të KOMBIT!

PËR HERË TË PARË: EKSPOZOHET DEKLARATA KUSHTETUSE E 2 KORRIKUT 1990

July 3, 2019 by dgreca

SPECIALE NGA KOSOVA-Ekspozohet për herë të parë Deklarata Kushtetuese e 2 Korrikut 1990 /

-Deklarata Kushtetuese për Kosovën e pavarur, ekzemplari origjinal që u lexua në mbledhjen e Kuvendit të Kosovës në 2 Korrik të vitit 1990, në 30 Maj 2019 është dërguar në Arkivin Shtetëror nga gazetari Behlul JASHARI – korrespondenti nga Prishtina, i cili dokumentin historik viteve më parë e ka dërguar si foto për botim në Gazetën DIELLI/

PRISHTINË, 3 Korrik 2019-Gazeta DIELLI/ Ekspozohet për të parën herë Deklarata Kushtetuese e 2 Korrikut 1990 për pavarësinë e Kosovës, në një ekspozitë të hapur në Prishtinë të Arkivit Shtetëror të Kosovës.

Deklarata Kushtetuese për Kosovën e pavarur, e shkruar me makinë shkrimi, ekzemplari origjinal që u lexua në mbledhjen e Kuvendit të Kosovës në 2 Korrik të vitit 1990, në 29 vjetorin e saj, është dërguar në Arkivin Shtetëror nga gazetari Behlul Jashari, i cili për herë të parë e ka dërguar si foto për botim në Agjencinë Shtetërore Zyrtare të Lajmeve të Shqipërisë si korrespondent nga Kosova nga 24 Maji 1992 i zgjedhjeve të para pluraliste në rrethana të rënda okupimi, si dhe në Gazetën DIELLI – organ i Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës VATRA, korrespondent i akredituar i së cilës është tani ka më shumë se katër vite.

Në Agjencinë Shtetërore të Arkivave të Kosovës dokumenti origjinal është dorëzuar me këtë shënim bashkangjitur në një letër shoqëruese të veçantë:

“Kjo është Deklarata Kushtetuese e Kuvendit të Kosovës e 2 Korrikut 1990, ekzemplari origjinal që sapo u lexua e mora dhe e ruajë prej atëherë, kur edhe e kam cituar në redaksionalin që shkruajta për gazetën Rilindja me titull ‘Fillim i së nesërmes’ botuar në faqen e parë në numrin e 3 Korrikut 1990. Prishtinë, 30 Maj 2019 Behlul Jashari”.

Në redaksional theksohej se, “Deklarata Kushtetuese e delegatëve të Kuvendit të Kosovës është deklarim i popullit për barazi e subjektivitet të plotë të Kosovës e të shqiptarëve… është fitore e akt historik i shprehjes së vullnetit gjithëpopullor demokratik, është fillimi i fundit të pabarazisë e padrejtësive…Kosova e re, ajo me rregullim kushtetues sipas Deklaratës të sapo aprovuar do të jetë një djep kombëtar dhe i bashkëjetesës për të gjithë, i të drejtave të plota…”

Dokumenti historik i 2 Korrikut 1990 i Kosovës drejt pavarësisë është pjesë e ekspozitës “Figurat kombëtare dhe familjet e njohura shqiptare në veprat e artistëve evropianë”, të autorit Eqrem Zenelaj, e hapur mbrëmjen e djeshme në një ceremoni ku mori pjesë edhe drejtori i Arkivave të Shqipërisë, Ardit Bido.

Për rëndësinë Deklaratës Kushtetuese të 2 Korrikut 1990 dhe ecjet e Kosovës drejt lirisë e pavarësisë, në hapje të ekspozitës, foli kryeshefi ekzekutiv i Agjencisë së Arkivave të Kosovës, Ramë Manaj, ndërsa një fjalë rasti mbajti drejtori për Veprimtari Arkivore, Ruzhdi Panxha, duke theksuar arritjet.

Pranë Deklaratës Kushtetuese janë ekspozuar edhe faqe të gazetës tradicionale të Kosovës Rilindja me shkrimet për ngjarjen historike të 2 Korrikut 1990, e cila u pasua me Kushtetutën që shpalli Kosovën Republikë në 7 Shtator 1990 dhe me Referendumin për Pavarësi të shtatorit 1991, në të cilin pro votuan 99,87% në pjesëmarrjen masive të 87,01% të qytetarëve me të drejtë vote.

“Me këtë Deklaratë shprehet dhe shpallet qëndrimi burimor kushtetues i popullsisë së Kosovës dhe i këtij Kuvendi si akt i vetëvendosjes politike…”, theksohej në vendimin historik, që merrej në mbedhjen para dyerve të mbyllura e snajperëve në rrethana të shtetrrethimit ushtarako-policor që kishte vendosur regjimi i Beogradit, pasi me “kushtetutën e tankeve” në marsin 1989 kishte suprimuar autonominë që kishte Kosova element konstituiv i federatës me të drejtë vetoje me Kushtetutën e vitit 1974.

Dërgimin e shumëmirëpritur të origjinalit të Deklaratës Kushtetuese në Pallatin e dokumenteve historike korrespondenti i Gazetës DIELLI, Behlul Jashari, e kisha paralajmëruar në takime e komunikime me Kryeshefin Ekzekutiv të Agjencisë Shtetërore të Arkivave të Kosovës, Ramë Manaj dhe Drejtorët Hamit Shala e Ruzhdi Panxha, si dhe me Kryeinspektoren Dijana Dushullovci Haziri, e cila e mori në dorëzim.

Ekspozita që do qëndrojë e hapur gjatë javës në Muzeun Kombëtar të Kosovës në Prishtinë ka sjellë para publikut 139 portrete – gravura e dokumente të figurave kombëtare shqiptare me përmasa ndërkombëtare.

“Në këtë ekspozitë sjell 139 portrete-gravura e dokumente të figurave kombëtare shqiptare me përmasa ndërkombëtare – nga Skënderbeu, Gjergj Dhimitër Basta, Papë Shqiptar Albani, Dinastia Shqiptare në Moldavi e Rumuni, Gjika deri tek gjeniu i hekurudhave, Karl Gasper Gega, e Mehmet Aliu i Egjipt. Pjesë e kësaj ekspozite janë edhe portretet e Ali Pashë Tepelenës, Ismail Qenalit dhe pjesëtarëve të familjes, etj”, theksoi autori, profesori Eqrem Zenelaj – hulumtuesi i 22 arkivave të Evropës.

U bë e ditur se, ekspozita e shënimit të 2 Korrkut u organizua edhe me rastin e pensionimit të Kryeshefit Ekzekutiv të Agjencisë së Arkivave të Kosovës, Ramë Manaj.

Në biografi shkruan mes tjerash se Ramë Manaj “në vitet 1977 – 1979 ka punuar në Gazetën e përditshme ‘Rilindja’ – korrespodent i rregullt nga Komuna e Klinës”, se “prej vitit 1990 politikisht ishte i angazhuar dhe vazhdimisht aktiv në forume të larta të Lidhjës Demokratike të Kosovës-anëtar i Kryesisë dhe Sekretar i Përgjithshëm i saj” dhe se “në legjislaturën e tretë ka qenë deputet në Kuvendin e Republikës së Kosovës dhe Zëvendës Kryeministër në Qeverinë e Republikës së Kosovës”. Poashtu theksohet se, “ka punime dhe botime profesionale në editorial të ndryshëm në vend dhe jasht Kosove”.

*Per me shume fotografi shihni ne Facebook Gazeta Dielli

Çfarë mund të thotë emërimi i Borrellit për dialogun Kosovë-Serbi?

July 3, 2019 by dgreca

Përfaqësuesi i emëruar i Bashkimit Evropian për Politikë të Jashtme dhe Siguri, Josep Borrell, vjen nga Spanja – një nga vendet më të fuqishme të BE-së që nuk e njohin pavarësinë e Kosovës./

Borrell, 72 vjeç, aktualisht ministër i Jashtëm i Spanjës, pritet të rikthehet në krye të politikës së jashtme të BE-së, pasi ka shërbyer si president i Parlamentit Evropian nga viti 2004 deri më 2007.

Ai e ka reputacionin e mbështetësit të Bashkimit Evropian. Në mars të këtij viti, Borrell ka qëndruar në Beograd, ku ka thënë se Spanja ka qenë kundër “shpalljes së njëanshme të pavarësisë së Kosovës” dhe se ajo “nuk do ta ndryshojë politikën ndaj Serbisë, kur bëhet fjalë për Kosovën”.

“I kemi përsëritur presidentit (të Serbisë, Aleksandar Vuçiq) dhe ministrit (të Jashtëm, Ivica Daçiq) qëndrimin e Spanjës për shpalljen e njëanshme të pavarësisë së Kosovës. Në të njëjtën kohë, konsiderojmë se vetëm përmes dialogut mund të arrihet te zgjidhja e përhershme e kompromisit për këtë çështje”, ka thënë Borrell.

Në fund të gushtit të vitit 2018, Borrell është shprehur kundër shkëmbimit të territoreve midis Kosovës dhe Serbisë në vija etnike.

Siç transmeton agjencia spanjolle e lajmeve EFE, Borrell u ka thënë gazetarëve se “Evropa nuk është ndërtuar për të krijuar njësi monolite dhe homogjene mbi çështjet e kulturës dhe etnisë, por për t’iu ndihmuar njerëzve të ndryshëm të jetojnë së bashku”.

Ministri i Jashtëm i Spanjës, Josep Borrell, dhe ministri i Jashtëm i Serbisë, Ivica Daçiq. Beograd, mars, 2019.

Borrell, nëse konfirmohet, do të pasojë shefen aktuale të politikës së jashtme të BE-së, Federica Mogherini. Rrjedhimisht, ai do të udhëheqë edhe dialogun për normalizimin e marrëdhënieve midis Kosovës dhe Serbisë.

Bisedimet, që kanë nisur qysh në vitin 2011 me ndërmjetësimin e BE-së, aktualisht janë ndërprerë për shkak të një takse që Kosova u ka vënë prodhimeve të importuara nga Serbia.

“Lajm i mirë për Serbinë”

Rreth Borrellit si ndërmjetës në dialogun Kosovë-Serbi komentoi presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq.

“Emërimi i spanjollit Josep Borrell si përfaqësues i lartë i BE-së për politikë të jashtme dhe siguri është një lajm i mirë për ne, por situata mbetet e vështirë. Nuk zgjidhet me atë që keni një ose dy njerëz në anën tuaj”, tha Vuçiq për gazetarët në Beograd.

James Ker-Lindsay, profesor në Shkollën e Ekonomisë në Londër, tha se emërimi i Borrellit mund të ngrejë çështje në Ballkan, pasi ai vjen nga një vend që nuk e njeh Kosovën. Sipas tij, Borrell mund të jetë pikërisht personi për gjetjen historike të një zgjidhjeje midis Kosovës dhe Serbisë.

Në një postim në Twitter, Lindsay tha se Borrell e di se zgjidhja e situatës kërkon kompromis që do të njihet nga vendet e BE-së që nuk e kanë njohur Kosovën.

“Borrell ka besueshmëri në Serbi. Pocizioni i Spanjës kundër pavarësisë së Kosovës do të thotë se do të jetë më simpatik ndaj Beogradit sesa shumë figura të tjera evropiane. Nëse kjo shfrytëzohet mirë, ai do të jetë në përparësi”, tha Lindsay, duke shtuar se edhe Kosova e di se nuk mund të lejojë që të armiqësohet me të.

Kosova është po ashtu në proces të liberalizimit të vizave me BE-në dhe për shtyrjen përpara të këtij procesi duhet miratimi i të gjitha vendeve anëtare.

Spanja, së bashku me Sllovakinë, Greqinë, Qipron dhe Rumaninë janë pesë vendet e BE-së që nuk e njohin pavarësinë e Kosovës, të shpallur në shkurt të vitit 2008.

Ka qenë Borrell ai që, në nëntor të vitit të kaluar, ka deklaruar se Spanja nuk do të ndryshojë pozicionin e saj për Kosovën, ndonëse një gjë e tillë i kërkohet edhe nga Komiteti Olimpik Ndërkombëtar.

Zyrtari i lartë i këtij Komiteti, Pere Miro, ka thënë se Spanja do ta ketë të vështirë të organizojë ngjarje sportive nëse nuk ndryshon pozicion.

Deklaratat e tij kanë pasur problemet që ka hasur delegacioni i Kosovës në Kampionatin Botëror të Karatesë në Madrid.

Atletët kosovarë janë lejuar të konkurrojnë me inicialet e federatës së tyre, KKF, në anën e pasme të uniformave, por tabelat e rezultateve i kanë treguar ata si “Federatë Botërore e Karatesë (WKF) 5”, ndërsa himni dhe flamuri i tyre nuk janë lejuar.

Spanja ka paraqitur pengesa për Kosovën edhe në ngjarje të tjera sportive, gjë që e ka detyruar Federatën Evropiane të Futbollit UEFA në muajin maj, t’i shtrëngojë rregullat e saj, në mënyrë që vendet që nuk e njohin Kosovën, të mos refuzojnë të jenë nikoqire të ekipit të saj kombëtar të futbollit.(Kortezi-Valona Tela- FRL)

Kongresisti Eliot Engel po qëndron në Serbi

July 3, 2019 by dgreca

Kongresisti Eliot Engel gjatë takimit me nënkryetarin e Kuvendit të Serbisë Vladimir Marinkoviq/

Kongresisti amerikan, Eliot Engel po qëndron për vizitë në Serbi. Ai u takua të mërkurën me nënkryetarin e Kuvendit të Serbisë, Vladimir Marinkoviq dhe një grup deputetësh serbë.

Engel pritet të takojë edhe presidentin e Serbisë, Aleksandar Vuçiq.

Eliot Engel është kryetar i Komisionit për Marrëdhënie me Jashtë të Dhomës së Përfaqësuesve, dhe ka qenë i përfshirë në zhvillimet në Ballkan që nga fillimi i viteve të 90-ta.

Presidenti i Serbisë ishte takuar më parë me Engel, gjatë Konferencës së 55-të Sigurisë në Mynih, në muajin shkurt. Me atë rast, fokusi i bisedës ishte rasti ende i pazgjidhur i vrasjes së vëllezërve Bytyqi.

Agron, Yll dhe Mehmet Bytyçi kanë luftuar në radhët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Ata janë vrarë në vitin 1999, pasi paraprakisht janë arrestuar nga autoritetet serbe për shkak të, siç është thënë, hyrjes së paligjshme në Serbi.