• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for November 2019

MË PAK TË MATUR ME MOSKËN? NJË NGASJE E GABUAR

November 10, 2019 by dgreca

Nga FRANCO VENTURINI/ Nëse kishte ende ndonjë dyshim mbi ndjenjat e Donald Trump-it kundrejt Bashkimit Evropian, kryetari i Shtëpisë së Bardhë  u përkujdes pardje të sqaronte gjëndjen. Gjatë një interviste, të dhënë në mënyrë kuptimplote eurofobit Nigel Farage, Trump-i sulmoi edhe dishepullin e tij Boris Johnson duke e qortuar se synon në një marrëveshje me Brukselin për të arritur Brexit. Dhe kritikës i shtohet një përfrikësim i dukshëm, sepse n’ata kushte SHBA “nuk do të mund” të përfundonin atë marrëveshje të madhe tregëtare në të cilën Londra shpreson mbasi të jetë shkëputur nga Evropa. Deri këtu Trump-i nuk kishte mbërritur kurrë. Dhe nuk mjafton sepse presidenti merret e edhe me ne, duke pohuar se “Italia do t’ishte shumë më mirë pa Evropën”, njëlloj si të “tjera Vende” të pa përmendura.

            Kur këto janë mendimet e aleatit tënd kryesor, kur armiqësia kundrejt Evropës nuk ve gishtin kundër mangësive të saj të shumta por merr një kuptim strategjik për inat të vullneteve të ligjëshme të kombeve të vëna në shënjestër, nuk mjafton  të konstatojmë edhe njëherë se ideologjia e Trump-it është kundërshtare e çdo forme të multilateralizmit dhe e dëshëruar t’i besojë gjithshka krejtësisht  vetëm marrëdhënieve dypalëshe, trysnive tregtare dhe shtrëngesave teknologjike. Bëhet plotësisht normale, për Vendet evropiane të shohin përqark, të kërkojnë alternativa qoftë edhe sektoriale ndaj një fuqie mike që të trajton keq  me ritme të rregullta. Por ka një problem të rëndë: “përqarku” i ynë gjeopolitik quhet Rusi.

            Ka disa muaj tashmë, që nga G7 e Biarritz-it verën e shkuar, që në Evropë bashkëjetojnë një vetëdijesim i qartë dhe një ngasje e fuqishme. I pari ka të bëjë me vartësinë e Evropës nga SHBA për çështjen e sigurisë, e, pavarësisht  veçimit të ri të Trump-it, për atë kulturë të fuqisë së madhe që i lejon opinionit publik amerikan të pranojë ushtrimin e forcës dhe pasojat e saj. Evropa paguan vonesat e saj përsiatësore dhe egizmat e saj financiare në fushën ushtarake, por është prurëse, me përjashtimin e pjesëshëm të Britanisë së Madhe e të Francës, e një kulture të denjë të atij që ka pritur në truallin e tij dy luftëra botërore.

            Ngasja, e hedhur në qarkullim dhe e mbështetur nga Emmanuel Macron, por edhe nga kryesia e rradhës finlandeze, që për traditë kombëtare e njeh mirë Rusinë, e miratuar me zë të ulët nga Gjermania e të tjerë, qëndron në pranimin e faktit se Evropa nuk mundet më t’i besojë vetëm mbrojtjes amerikane. Që do të duhet kohë për t’i dhënë BE (ndoshta) një sovranitet të besueshëm në fushën e sigurisë, dhe që gjëja m’e mirë për t’u bërë shpejt është të kërkojë një bashkëbisedim më të ngushtë me Rusinë. Pa hequr dorë nga sanksionet në fuqi dhe me kusht që Kremlini të bëjë me të vërtetë pjesën e tij në paqëtimin e Ukrainës. Atëherë e vetëm atëherë mund të bëhet e mundur të thirret Rusia në një përcaktim  të ri të sigurisë evropiane. Vizioni i Macronit ka meritën të jetë i guximshëm, por është i gabuar. Sepse presidenti francez, siç bën shpesh, ka shkuar përpara duke parapëlqyer protagonizmin vetiak kundrejt këshillimeve me ortakët. Sepse ka ndodhur një përthellim i çarjes evropiane ndërmjet Perëndimit e Lindjes mbi temën Rusi, me Poloninë, Vendet Balltike dhe Rumaninë, që duket se jetojnë (e gabojnë dhe ato) në frikën e vazhdueshme të një sulmi ushtarak të Putinit të pabesë. Mbi të gjitha ka gabuar Macroni sepse një hapje gjeopolitike e fuqishme kundrejt Rusisë, si kundërveprim i shpalljeve të Trump-it, sot do të përfaqësonte një ikje përpara të paracaktuar të mbetej e brishtë.

            Vladimir Putin sapo ka stërfituar ndeshjen e ndërlikuar siriane, edhe se Trump-i ka rifituar pjesërisht terren me vrasjen e “kalifit” Al – Bagdati. Përtej Sirisë, nga ana tjetër , kryetari i Kremlinit duket se nuk gabob asnjë goditje, gjë e cila nuk mund të thuhet për Trump-in që nga Koreja e Veriut deri në Afganistan dhe, pse jo edhe n’Evropë. Por Putini që fiton jashtë rrezikon të humbasë në shtëpi. Miratimi i brëndshëm është ulur shumë, edhe se mbetet mbizotërues për mungesë të rivalëve të vërtetë. Ekonomia duron harxhin e ndërmarrjeve luftarake jashtë derës, por duhet të bëjë llogari me çmimet e ulta të naftës, sanksionet dhe mungesën e reformave gjithmonë të premtuara por të pasendërtuara asnjëherë. Veçanërisht e shëmtuar, siç vërente New York Times në një korespondencë të tijin, është bërë shtypja e kundërshtimit dhe të çdo forme mos angazhimi. Kolegia Svjetllana Propokieva është dënuar me shtatë vjet pune të detyruar për favorizim të terrorizmit sepse, duke shkruar për një vajzë që ishte vetëhedhur në erë në një zyrë policie, ka krahasuar veprimin e saj me ata të revolucionarëve të shekullit të nëntëmbëdhjetë. Një burrë që përshkonte Rusinë duke thënë se Putini ishte një djall që duhej përzënë me yshtje u shtrua në një institut të veçantë në Siberi. Gjëmba në brinjë si më i njohuri Alexej Navalni janë të mbikqyrur vazhdimisht nga shërbimet e fshehta. Ashpërsimi gjithënjë e më i madh i “demokracisë iliberale” ruse përkon me hapat e parë të luftës për pushtet që mundet vetëm të përkeqësojë gjërat me afrimin e 2024, viti në të cilin Putini duhet te lerë Kremlinin.

            Maturia, për të cilën Macroni nuk është një shembull, kundrejt Rusisë është domosdoshmëria më e pakët për Evropën që kërkon hapësirën e saj ndërmjet Trump-it dhe Putinit (Pa harruar Kinën). Të gjindet një strategji e barazpeshuar por jo e shtruarshëme, më shumë kërkuese kundrejt Rusisë dhe e aftë të kundërveprojë kundrejt Trump-it, duhet të jetë përparësia e vërtetë e Komisionit të Ursula von der Leyen, kur më së fundi ai do t’arrijë të vendoset. Është me të vërtetë e trishtuar që Italia nuk është në gjëndje të japë ndihmesën e vet, e dalë boje siç është nga kapitujt shërbimet sekrete e Russiagate, Hotel Metropol dhe premtime të tradhëtuara.

            “Corriere della Sera”, 1 nëndor 2019      E përktheu Eugjen Merlika 

Filed Under: Analiza Tagged With: Franco Venturini-Moska- President Trump-Eugjen merlika

NËNTORIADA OSE FESTIMI I ZISE

November 10, 2019 by dgreca

NGA EUGJEN MERLIKA/Për afër gjysëm shekulli nëntori për shqiptarët qe muaji i shumëpritur i festave. Festoheshin me rradhë të gjitha datat e shënuara të lindjes e të fitores së komunizmit. Fillohej nga dita e grushtit të shtetit bolshevik të 1917 ës në qytetin e Pjetrit të parë, për të pasuar në përkujtimin e themelimit të partisë komuniste shqiptare nga Miladin Popoviçi, i dërguari i posaçëm i Josif Broz Titos për Shqipërinë. Muaji përfundonte me festën e madhe të “çlirimit” të 29 nëntorit, që eklipsonte atë të një dite më parë, e vetmja ditë me të vërtetë e shënuar në historinë e gjatë të vendit.

            “ Nëntoriada” qe për dhjetëvjeçarë me rradhë burim frymëzimi për poetë e artistë të të gjitha përmasave e festat e nëntorit gjithmonë burim shprese për qindra e mijra  të burgosur politikë që prisnin me ankth vite me rradhë një gjest “zemërgjërësie” të Zeusit të Olimpit në drejtim të tyre. Për gjithë periudhën e gjatë të sundimit komunist historia u shkrua simbas orekseve të fituesve, u tjetërsua e u interpretua simbas shijeve dhe interesave të tyre. Kështu komunistët qenë të parët që luftuan e u sakrifikuan për të çliruar Vendin, qenë të parët që ju kundërvunë pushtuesve nazifashistë e fitoren e arritën me gjakun e 28000 dëshmorëve, qenë të vetmit  që luftuan në mënyrë të papajtuar me “ armiqtë më të mëdhenj të lirisë së njerëzimit”, fashistët italianë e nazistët gjermanë. Ndofta  shumëkujt spontanisht gjatë asaj kohe i vinin pyetje që ngelnin pa përgjigje ose akoma më keq mbeteshin të pashprehura.

            Dihet se Shqipëria u pushtua më 7 prill 1939, kur ende lufta e dytë botërore nuk kishte filluar. Do të kalonin ende disa muaj para se korridori i Gdanskut të bëhej shkëndija e atij zjarri të stërmadh që do të pushtonte Evropën. Nga 1939 deri më 1941 qëndresa kundër italjanëve ishte diçka sporadike dhe e paorganizuar. U krijuan aty këtu çeta luftëtarësh, kryesisht me orjentim monarkist, që nuk pajtoheshin me pushtimin. Kuptohet se efektiviteti i veprimit të tyre ishte tepër i vogël, si pasojë e ndryshimit të madh të raportit të forcave në fushë. Komunistët, që për gjysëm shekulli kanë rrahur gjoksin e kanë stërfolur për meritat dhe vetmohimin e tyre në luftën kundër pushtuesve nazifashistë, i anashkalojnë historisë dhe ngjarjeve të atyre dy viteve, që në terma kohe përbëjnë gati gjysmën e gjithë  “epopesë”  së shkruar. Eshtë folur e shkruar për demostrata të mëdha të zhvilluara në Tiranë e qytete të tjera e të drejtuara nga komunistët e personalisht nga Enver Hoxha. Nuk i përgjigjen së vërtetës këto pohime, mbasi udhëheqësi i ardhshëm i partisë në atë periudhë englendisej në librarinë Flora dhe në rrethet shoqërore të borgjezisë, ku pranohej në sajë të lidhjeve farefisnore. Qetësia relative, pothuajse miratuese, e komunistëve në këta dy vite shoqërohej me argumentime teorike, simbas të cilave pushtimi kishte dhe anët e tij pozitive mbasi do të jepte ndihmesën e tij në krijimin e klasës puntore, si pasojë e futjes së marredhënieve kapitaliste në prodhim. Më vonë këto teori u konsideruan disfatiste e ju veshën atyre komunistëve që nuk pranuan të venë në qafë kularin e Miladin Popoviçit.

            A ishte i rastësishëm pasiviteti i komunistëve shqiptarë në këta dy vite, ishte pasojë e mosorganizimit, e grindjes mes grupeve të ndryshme siç është servirur në libra e në propagandë? Po të hedhim vështrimin më larg, në marredhëniet ndërmjet komunizmit botëror me qëndrat e tij drejtuese Kremlinin dhe Kominternin me Boshtin qëndror e kryesisht Gjermaninë hitlerjane, do të kuptojmë më mirë arsyen e vërtetë të atyre qëndrimeve. Më 23 gusht 1939, vetëm dhjetë ditë më parë se të shpallej lufta, në Moskë ministri i jashtëm gjerman, baroni fon Ribentrop nënëshkroi një “pakt mossulmimi” me kolegun e vet sovjetik Molotov. Ai nuk ishte thjesht një angazhim i ndërsjelltë i dy shteteve më të fuqishme diktatoriale të kontinentit për të mos sulmuar njëri tjetrin, por ishte një marrëveshje banditësh për të rindarë territore e skllavëruar popuj. Efektet qenë të menjëherëshme me ndarjen e Polonisë dhe pushtimin e republikave pribaltike.

            Ai traktat ishte përfundimi i një sërë konsideratash e llogarish, që në strategjinë e dy diktatorëve më mizorë të shekullit do të ndryshonte historinë dhe gjeopolitikën e Kontinentit e të globit. Ai traktat u pasua nga të tjera marrëveshje të fshehta e të hapura, që filluan të ndryshojnë dhe qëndrimin zyrtar të dy Vendeve e propagandave përkatëse karshi njëri tjetrit. Stalini kishte lavdëruar luftën “ antikapitaliste “ të Gjermanisë kundër Anglisë e Francës, “ shkaktarët e vërtetë të luftës “ simbas Molotovit. Më 7 shtator 1939 Stalini i njoftonte Dimitrovit, sekretar i parë i Kominternit, se “ nuk do të ishte keq nëse Gjermania do të dobësonte pozitat e kapitalistëve më të pasur (veçanërisht të Anglisë )”. Si pasojë e strategjisë së re të BS e të Stalinit direktiva e Kominternit qe e prerë:” Qëndrimi i mbrojtjes kombëtare është i papranueshëm për komunistët në këtë luftë (…) çështja e fashizmit luan sot një rol të dorës së dytë, çështja kryesore përfaqësohet nga lufta kundër kapitalizmit, origjina e të gjitha luftrave. Taktika e Frontit popullor nuk është më e zbatueshme.” Të gjithë morën nga Moska udhëzimet për “ t’i çjerrë maskën legjendës së natyrës antifashiste të luftës”. Filluan në seri autokritikat aspak dinjitoze, në stil shqeto komunist  të udhëheqësve të partive komuniste, që gjithmonë kishin zbatuar direktivat, por që tani duhet të merrnin mbi vehte barrën e ndryshimit të tyre…Francezët pranuan se kanë gabuar në të besuarit e    “legjendës së karakterit antifashist të luftës”, ndërsa ajo kishte karakter imperialist me piksynim diktaturën e kapitalit !!??. Palmiro Toliati pranonte se Musolini ka përmirësuar kushtet e punonjësve në Itali dhe deklaronte: “ Un nuk ve në qendër luftën për të rrëzuar  Musolinin “. Ishte 7 mars 1941!!!

Kur në prill të 1940ës Gjermania pushtoi Danimarkën dhe Norvegjinë, shtypi komunist, si gjithmonë zëdhënes besnik i partive komuniste, ja ngarkonte përgjegjësinë kryesore jo Gjermanisë, por kundërshtarëve të saj dhe vetë viktimave të agresionit, ndërsa Qeveria sovjetike i uroi privatisht Gjermanisë “ sukses të plotë në nismat e saj mbrojtëse “. Më 25 nëntor 1940, plot 80 vite më parë, Molotovi thirri ambasadorin e Gjermanisë në Moskë për të firmosur një marrëveshje historike. BS kishte vendosur të bashkohej me boshtin Romë-Berlin-Tokio për të thyer fuqitë pluto-judaike- masonike, siç quheshin rëndom në propagandën komuniste e fashiste demokracitë e Perëndimit. Ky vendim ishte përgjigje e kërkesës së Hitlerit bërë verbalisht Molotovit gjatë vizitës së tij në Berlin disa ditë më parë.    

Synimet e BS në këtë situatë idili dhe sinkronizimi me Gjermaninë naziste gjatë viteve 39 – 41 ishin në përfitimet territoriale në pjesët e perandorisë britanike që konsiderohej në shpërbërje e sipër, në shtimin e influencës në Ballkan e në përpjekjet për kontrollin e ngushticave, pika strategjike me rëndësi të jashtzakonëshme në kohë lufte e paqeje. Gjermania ishte e interesuar t’a kishte në anën e saj kollosin rus për të gjunjëzuar qëndresën angleze e në shërbim të këtij synimi Ministria e propagandës naziste ndaloi çdo “ qëndrim kundër marksizmit dhe bolshevizmit në shtyp dhe në propagandën gjermane “ si pasojë e një protokolli shtesë të fshehtë të paktit Ribentrop-Molotov. Më 19 korrik 1940, në një fjalim të mbajtur në Rajshtag, Fyhreri deklaronte:  “Marredhëniet ruso- gjermane janë përcaktuar përfundimisht… çdo shpresë se mund të lindin tensione të reja  është foshnjarake.” Autoritetet gjermane theksonin faktin se “ për Gjermaninë dhe Rusinë punët kishin vajtur mirë gjithmonë kur kishin qënë mike dhe keq kur kishin qënë armike”.

Kjo ishte atmosfera e marredhënieve mes dy sistemeve totalitare në dy vitet e para të luftës. Ajo u prish me sulmin rrufe të gjermanëve, për të cilët traktatet ktheheshin në copa letre të grisëshme, sapo t’ua kërkonte interesi, më 22 qershor 1941. Çfarë nuk vazhdoi të funksjononte në mekanizmin koordinues të strategjisë globale të dy diktaturave? Deliri i plotfuqishmërisë së Hitlerit që mendoi se në pak kohë do të asgjësonte, nëpërmjet forcës, kërkesat, gjithnjë në rritje, të Stalinit për pushtet në skakjerën botërore. Si drita e diellit është e qartë se nuk ishin motivet e idealevet apo të ideologjisë ato që përcaktuan ndarjen mes dy tiranëve, qenë çështje interesash e vlerësime të gabuara të forcave. Marredhëniet e ngushta mes dy tiranive ishin shprehje dhe rezultat i përkimit të interesave. Gjithshka tjetër, që propaganda e kohës motivonte, ishte një fletë fiku që shërbente për të mbuluar të vërtetën e për të trullosur dhjetra milionët që do të bëheshin mish për top.

Kështu lufta për “ mbrojtjen e lirisë së popujve dhe idealeve të demokracisë” që, për më shumë se një gjysëm shekulli, bota  komuniste e shpalosi pa prerë si motivin kryesor të sakrificave e të fitores mbi nazifashistët, ishte një mashtrim i përbindshëm në dritën e së vërtetës historike, të fakteve e dokumentave. Po ashtu ishte një tjetër mashtrim “lufta kundër komunizmit”, që propaganda nazifashiste e kishte vënë në qendrën e argumentave të saj për të justifikuar tragjedinë më të madhe të historisë së kontinentit.

Në këtë kontekst mungese parimesh e idealesh dhe komunistët shqiptarë nuk mund të bënin përjashtim. Ata soditën të kënaqur frutet e bollëkut që solli Italia deri në vjeshtën e vitit 1941, ishin në letargji derisa Titoja, prokonsulli i Stalinit për Ballkanin, nëprmjet të dërguarit të tij të posaçëm, Miladin Popoviçit, do t’ju kujtonte se kishte ardhur koha të organizoheshin e të luftonin mbasi  “atdheu i socializmit” ishte në rrezik. E gjithë vepra e tyre konsistoi në zbatimin e urdhërave që sillnin nga shtabi qëndror i ushtrisë jugosllave Popoviçët, Mugoshët, Stojniçët, Tempot etj emisarë të druzhe Titos. Dëshmi e këtyre qëndrimeve janë themelimi i Partisë në tre ditë mbas tre vite kundërshtish e mosmarrëveshjesh të grupeve komuniste, vënia në krye të saj e një personazhi të lakueshëm e të paaftë kur në orbitën e botkuptimit komunist shqiptar kishte personalitete të forta si Llazar Fundo, Zef Mala, Sejfulla Malëshova, Sadik Premtja etj., prishja ë njëanëshme e marrëveshjes së Mukjes, asgjësimi gradual e sistematik i elementëve të shëndoshë e atdhetarë në gjirin e lëvizjes, thika e ngulur mbas shpine çështjes kombëtare nëpërmjet mungesës së këmbënguljes për thirrjen e referendumit për vetëvendosje në Kosovën e pasluftës, kompromiset e heshtjet kriminale në kurriz të mijra viktimave të vëllezërve të Kosovës.

Po t’i shtojmë kësaj tablloje gjysëm shekulli terrori nën hijen e kultit të Stalinit, mungese lirie, varfërie skajore, prapambetje proverbiale, sakrificash pa fund për të ndërtuar bunkerë më duket se festat e nëntorit, duke përjashtuar ditën e ndritur të Pavarësisë, meritojnë të kthehen në ditë zie.

Filed Under: Opinion Tagged With: Eugjen Merlika-NËNTORIADA OSE FESTIMI I ZISE

Presidential Message Commemorating the 30th Anniversary of the Fall of the Berlin Wall

November 9, 2019 by dgreca

Washington, November 9, 2019-On this day in 1989, courageous men and women from both East and West Germany united to tear down a wall that stood as a symbol of oppression and failed socialism for more than a quarter of a century.  The eyes of the world watched as a generation of East Germans reclaimed their God-given liberties with each successive swing of their hammers.  Today, we remember those who perished at the hands of totalitarian regimes, and we recommit to ensuring a freer and more just future.

For four decades, East German propaganda touted the existence of a thriving workers’ paradise on their side of the wall.  Yet the dilapidated apartments and depleted grocery stores told a different story.  Parents yearned to give their children more opportunity and purpose in life.  Workers hoped to earn decent wages.  Churchgoers, under the eyes of informants, longed to worship freely according to their own beliefs and conscience.  Under these difficult circumstances, the citizens of East Germany took to heart the words of the influential German poet, Johann Wolfgang von Goethe: “He only earns his freedom and his life Who takes them every day by storm.”  Together, united in a common and just cause, they risked their lives for freedom, and in doing so they were the catalyst that lifted the Iron Curtain that had, a generation before, fallen across Europe.

The Cold War has long since passed, but tyrannical regimes around the world continue to employ the oppressive tactics of Soviet-style totalitarianism, which have cast a long, dark shadow over history.  The United States and our allies and partners remain steadfast in our unwavering allegiance to advancing the principles of individual liberty and freedom that have sustained peace and spawned unparalleled prosperity.  Let the fate of the Berlin Wall be a lesson to oppressive regimes and rulers everywhere:  No Iron Curtain can ever contain the iron will of a people resolved to be free.

On the 30th anniversary of the fall of the Berlin Wall, I congratulate the German people on the tremendous strides that have been made in reuniting their country and in rebuilding the former East Germany.  We will continue working with Germany, one of our most treasured allies, to ensure that the flames of freedom burn as a beacon of hope and opportunity for the entire world to see.

Filed Under: Politike Tagged With: Fall of the Berlin Wall-Presidential Message -Commemorating the 30th -

The Voice of America and Democracy’s Secret Sauce: Telling the Truth to Let the World Decide

November 9, 2019 by dgreca


BY  DR. ELEZ BIBERAJ/

Director Eurasia Division, Voice of America/

***

Dielli is thankful to Dr. Biberaj for providing the presentation to its readers.Dr. Elez Biberaj, Director of Voice of America’s Eurasia Division, was the guest speaker at the National Voice of America Museum of Broadcasting in West Chester Township.

His talk centered on the VOA’s global impact during the Cold War between 1947 to 1991; events leading up to the fall of the wall in 1991; and some of the current issues regarding propaganda and disinformation programs from Russia. One point focuses on whether we are experiencing a ‘Second Cold War’ due to reports of Russian disinformation efforts during the US 2016 presidential election and in our electoral system. The media release for his talk said “No one knows the Cold War like VOA career-employee Elez Biberaj. The Museum Executive Director Jack Dominic said that Elez was on the front lines of the Cold War as both a political analyst and a VOA journalist. “We’re eager to hear his insights on the role VOA played in inspiring East Europeans to work for democracy in their own countries, as well as his take on the state of democracy in Europe today.” After World War II ended in 1945, the Soviet Union controlled the eastern part of Germany, while the western part went to the United States, Great Britain and France. In 1961, the Communist government of the German Democratic Republic started building a wall in Berlin to separate east and western areas. It became the symbol of the Soviet Union’s “Iron Curtain” separating nations during the Cold War. Demolition of the wall began Nov. 9, 1989, after the Eastern German Communist Party announced that citizens could cross the border without fear or retaliation.

Elez Biberaj, has earned a Ph.D. in Political Science from Columbia University, and has been Director of VOA’s Eurasia Division since 2006. He oversees the VOA’s Russian, Ukrainian, Albanian, Armenian, Bosnian, Georgian, Macedonian, and Serbian language services. He has traveled extensively throughout Eurasia and has spoken on Eurasian, Balkan and Russian affairs to government, NGOs and media organizations because of his expertise in Eurasian affairs, according to the VOA in Washington DC. He is the author of four books and numerous scholarly articles.

                          ***
As we mark the 30th anniversary of the fall of the Berlin Wall, it is a good time to reflect on the role that the Voice of America (VOA) played during the Cold War and examine the critical role it plays today in supporting and promoting freedom of information, democracy, and media literacy worldwide.
VOA is the largest and most important entity of the U.S. Agency for Global Media, an independent federal agency that oversees all American international broadcasting. It is a global, fully multi-media organization – providing content on TV, radio, and digital platforms in 47 languages. On a weekly basis, VOA now reaches 275 million people – an increase of 50% over the past five years. VOA’s TV programs, video streams and multimedia content meet audiences on platforms of their choosing and are shared daily with millions of connected mobile and social media users on Facebook, Twitter, Instagram, YouTube and VOA-operated websites and apps.
VOA is funded by the U.S. Congress, and has about 1,000 employees with correspondents and stringers around the world, and more than 2500 affiliates worldwide.  Its editorial independence is guaranteed by law. VOA is mandated by its Charter – signed into law in 1976 – to practice responsible journalism and to provide accurate, balanced and comprehensive news and information of the highest journalistic standards to an international audience. The Charter defines VOA’s mission very clearly:  to serve as a trusted source of reliable news and information; present a balanced and comprehensive projection of significant American thought and institutions and present the policies of the United States clearly and effectively.
While many things have changed since the end of the Cold War and VOA has undergone significant transformations, one thing that has not changed is our mission:  to inform, engage and connect people around the world in support of freedom and democracy.
Compared to a few years ago, the world today is less democratic and the media less free and independent. We are witnessing a widespread assault on the truth and attempts to manipulate public opinion and disseminate blatantly false news and information. Social media are becoming political battlefields, manipulating the truth and spreading disinformation.
VOA is the leading international broadcaster and one of the most recognized international news brands in the world. It is in a unique position to tell America’s compelling story and advance U.S. foreign policy objectives by placing special reporting emphasis on issues important to the United States. VOA has expanded its programming across platforms. The Eurasia Division’s eight services, targeting Russia, Ukraine, Armenia, Georgia, and the Balkans, are focusing their programing on responding to Russian disinformation and malign behavior, countering radicalization and violent extremism, reporting on poor governance, pervasive corruption, lack of rule of law and other issues that hinder the region’s consolidation of democracy and its Euro-Atlantic aspirations. VOA has become a permanent feature of the media scene in many countries, often driving the news cycle and generating conversations and debates on major issues.

VOA During the Cold War Era


The Voice of America was established in response to the need of people in war-torn and repressed countries to have access to accurate, honest, and reliable news and information. The Eurasia region – the Soviet Union and Eastern Europe – were at the center of the Cold War, and throughout that long, dark period, VOA served as a source of trustworthy information, broadcasting in more than 30 languages spoken in the region. VOA provided comprehensive coverage of key political events that shaped the lives of people in the communist world: the Sovietization of Eastern Europe, the Stalin-Tito break, de-Stalinization, the crushing of the 1956 Hungarian Revolution, the invasion of Czechoslovakia; the rise of the Polish labor movement Solidarity, the emergence of dissident movements, the rise to power of Mikhail Gorbachev and the introduction of glasnost and perestroika, and, finally, the momentous events that led to the demise of communism throughout Eastern Europe and the disintegration of the Soviet Union.
Through its comprehensive reporting, VOA served as a beacon of hope, helping people under communist rule keep their hopes alive, preserve their independent spirit, and achieve their democratic aspirations. More specifically, VOA broadcasts provided accurate and balanced news and information; exposed the systematic repression of human and national rights in the communist world; highlighted American and Western support for the democratic aspirations of the peoples of communist countries; promoted the ideals of a free, pluralistic and democratic society; served as a significant agent of change by successfully challenging communist regimes’ monopoly on news and information, and provided an outlet for dissent and served as an alternative source for the flow of information and ideas, thus discrediting the official communist propaganda and encouraging democratic elements. VOA conducted impactful interviews with the region’s most important dissidents – Alexander Solzhenitsyn, Andrei Sakharov, Lech Walesa, Vaclav Havel, and others.
After 1989-91, many dignitaries such as Walesa, Havel, post-communist leaders of Baltic and East European countries, former diplomats, experts, journalists and people from all walks of life acknowledged that VOA had played a key role in the fall of communism and the development of democracy in the region.  
Former Secretary of State James Baker, in an interview with the Voice of America on the occasion of the 30th anniversary of the fall of the Berlin Wall, acknowledged the important role VOA played in galvanizing public support for democracy: “The fall of the [Berlin] Wall really was not predicted to happen when it did. We knew there were demonstrations for freedom occurring all across the Warsaw Pact countries and in large part, I might add, because of the actions and efforts of the Voice of America and the fact that we were getting our message across and into those countries. There is a strong yearning for freedom on the part of peoples everywhere in the world. And when authoritarians come to power and try and shut off that freedom or eliminate that freedom, there’s going to be resistance. That’s why we won the Cold War. That’s why our paradigm of democracy and free markets is the most successful one.”
VOA’s reputation as an independent, trusted and credible media outlet is what attracted its audiences during the Cold War – and still inspires audiences today.

VOA in the Post-Cold War Era


In the wake of the end of the Cold War, there were high hopes that Russia and other former communist countries would rapidly embrace democracy and the market economy. The U.S. made a huge investment, launching a set of assistance programs, which focused on sustained democratization and economic stabilization.
In the first two decades after the Cold War, Russia and the other former communist countries indeed made significant progress in reshaping their political and institutional landscape, establishing a new constitutional order, and developing an independent media. The Baltic States, the Central and East European countries, plus Slovenia and Croatia joined both NATO and the European Union.
In the early 1990s, some expected to see a peace dividend and argued that VOA had completed its mission and as result there was no longer a need for VOA and its sister broadcasting entities. Unfortunately, that could not be farther from the truth.
VOA broadcasts today are as critical, if not more critical, than during the Cold War. The transition from communism to democracy has not been as smooth and rapid as many had hoped. Thirty years after the fall of the Berlin Wall, the situations in Eurasia remains fragile and few former communist countries have fully consolidated their democratic order. Freedom House classifies Eurasia as one of the most repressive areas in the world.  Russia is rated as “not free,” and the other countries as “partly free.”  The media in Eurasia are highly politicized and subject to the control and influence of government, political parties, and powerful oligarchs.
Leading media monitoring organizations – Freedom House, IREX, and Reporters Without Borders – consistently rank the Eurasia region’s media environments as not yet free. In recent years, the space for independent media has severely been curtailed.  The few truly independent media outlets and journalists are often targeted by their governments and local business people who want to suppress critical reporting.

Countering Russian disinformation


Repressive and authoritarian regimes are waging global disinformation campaigns, aimed at sowing chaos, undermining democratic processes, and creating doubt about the truth.
Russian disinformation presents a growing challenge.
Russia has emerged as a fully, consolidated authoritarian state, with power concentrated in the hands of President Vladimir Putin, the opposition marginalized, legislative and judicial branches obedient to the executive branch, and the media under tight government control.  Putin has pursued an increasingly aggressive and revisionist policy aimed at reasserting Russia’s control over its neighbors, blocking their integration into Euro-Atlantic institutions, and aggressively challenging U.S. policy around the globe.  The Russian government has relied heavily on the intensive use of weaponized information to fan anti-U.S. and anti-Western sentiments both in Russia and globally.
The government-controlled media often publish false and misleading information aimed at undermining democratic values and institutions, tarnishing the appeal of Western-style democracies, and building sympathy for Putin’s authoritarian model of government. They focus on domestically divisive topics, support extremist, and fringe forces and then amplify their messages and positions.
Russia is using a broad range of tools and tactics to target specific communities, countries, and environments. RT (former Russia Today) and Sputnik, which now operate in more than 100 countries, flood the markets with false or misleading information. They make heavy use of social media bots and fake accounts to influence elections in other countries and promote Moscow’s narratives.
The region that VOA’s Eurasia Division covers is one of the prime targets of Russia’s disinformation.   And in our programming, we devote considerable attention to this issue.
VOA plays a critical role in countering Russian disinformation and discrediting Moscow’s sophisticated narratives aimed at undermining democratic processes in other countries and instigating resentment toward the United States. Our Services have extraordinary reach and impact.  This is reflected in their weekly audience size and quantitative, qualitative and anecdotal data on program quality of trustworthiness, engagement, and audience understanding of current events. VOA’s weekly reach ranges from 3.1% in Russia, 10% in Ukraine, 26% in Serbia, 38% in Armenia, to 60.5% in Albania.
We counter Russian disinformation as journalists – through truthful, fact-based news and information. Our reporters engage in painstaking research, identifying false and misleading statements and information by officials and government-controlled media and setting the record straight.
The United States and Russia hold fundamentally different and clashing world views. It is therefore imperative that VOA provide its Russian audiences with timely news, analysis and insights into U.S. policies and American life that is not available in the Russian media.

VOA’s Experience in Russia


VOA remains a well-known and powerful brand name in Russia, having provided Russian-language programming to audiences in Russia and other former Soviet republics continuously since February 1947. After the Cold War ended, VOA developed a network of radio and television affiliate partners in Russia. But in the last decade, with Russia’s democratic backsliding, the Kremlin’s tight grip on major broadcast outlets, and mounting encroachments on key spheres of online activity, VOA has been forced to work in a highly constricted public space in Russia.  In 2008, our Russian Service lost access to radio and television affiliates when President Putin’s government pressured local stations to stop rebroadcasting VOA programs. In 2014, Russia barred VOA from local broadcasting. Then in November 2017, the Russian government declared VOA and RFE/RL as foreign agents, a move aimed at reducing access to U.S. international media outlets and intimidating VOA’s audience.  A new and controversial law went into effect on November 1, 2019, aimed ultimately at creating an independent internet for Russia.  The “sovereign internet” law allows Russia’s telecom company, Roskomnadzor, to sensor or block content it may consider as too sensitive or critical of the Kremlin. It remains to be seen how and to what extent the law will be implemented, but now the authorities can disconnect users from the global internet.
Denied direct distribution and program placement on Russia’s media outlets, VOA’s Russian Service has employed a digital-first strategy.  The Service provides in-depth coverage of regional and world developments, U.S.-Russia relations, Russian diaspora, and events in the United States. The Service also regularly provides simultaneously translated live streams of major U.S. events, including presidential speeches, major press conferences, and hearings in the U.S. Congress. In 2017, VOA partnered with RFE/RL to launch Current Time, a 24/7 Russian-language television digital network, targeting Russian-speakers in and around Russia. The network is attracting a younger and more social media savvy audience.  Current Time is available to viewers on a variety of television, digital, social and mobile platforms.
In addition to Russia, there are significant challenge to press freedom in other former communist countries in Eastern Europe and the Balkans. Many media outlets are controlled by big business and they cannot cover certain stories or risk losing revenue.  The result is a widespread lack of trust in the media and lack of government and business accountability.

 VOA’s Response


Given these troubling trends, VOA has put added emphasis on the importance of press freedom – even added the tagline to our logo “A Free Press Matters.” VOA supports and works with investigative journalists in the region – covering stories that local media cannot, such as high-level corruption. VOA has also added an English web page devoted to examining challenges to free press globally and explaining why a free press is important to democracies, launched a media literacy project in Learning English, and is conducting extensive training of journalists in the field to expand “good” media space and increase media literacy. 
In addition to being a beacon for press freedom, and to telling America’s story, VOA is adding new programming for refugees, raising the profile of women on the air and as experts in coverage, and is doing more investigative reporting. And – pursuing a strategy of not just targeting countries, but in this digital age, targeting language speakers – VOA is providing 24/7 streams. In addition to Current Time, a television and digital stream for Russian speakers around the world developed by VOA and RFE/RL, VOA has launched a stream for Persian speakers and is developing a similar project for Mandarin. These 24/7 streams enable VOA to provide, in real time, important U.S. speeches and events, with simultaneous translation – thus giving audiences unfiltered access to American newsmakers and policymakers.
In this age of widespread disinformation, propaganda campaigns and falsified news, VOA is committed to serve its audiences by practicing responsible journalism and upholding the highest journalistic standards.  As William Harlan Hale said in VOA’s first broadcast, on February 1, 1942, “The news may be good.  The news may be bad for us. We shall tell you the truth.”
Just as during the long, dark period of communist dictatorship in the Soviet Union and Eastern Europe, VOA remains a potent force in sharing the values of democracy, good governance, and a free press.

In February 2020, VOA will mark its 78th anniversary. The staying power of VOA is a testament to the vital role it continues to play in exporting the First Amendment to audiences worldwide.

Filed Under: Featured Tagged With: Dr. Elez Biberaj-The Voice of America-Democracy’s Secret-Telling the Truth-

Në Washington në ditën përkujtimore në nderim të Viktimave të Komunizmit

November 9, 2019 by dgreca

Nga Merita B McCormack/DIELLI/

Presidenti Donald Trump që nga viti i parë i  zgjedhjes së tij si President e ka shpallur 7 Nëntorin si ditë përkujtimore për të nderuar Viktimat e Komunizmit në të gjithë botën. Kjo shpallje zyrtare është  përqafuar dhe proklamuar  edhe në shumë Shtete Amerikane dhe vazhdon të zgjerohet. Ky vend, që nuk e ka provuar asnjëherë komunizmin në qeveri bën të pamundurën të mbajë larg këtë ideologji të tmerrshme që ka shfarosur me qindra miliona njerëz. Presidenti Trump, duke kuptuar të vërtetën për Komunizmin, ka sjellë në vëmendjen e Amerikës politikat socialiste të oponentëve të tij politikë dhe nuk rresht së kujtuari Amerikanëve se sa dëmprures është socio-komunizmi. Ai me këtë rast priti edhe përfaqësues të Fondacionit të Viktimave të Komunizmit në Amerikë që shoqëruan disa dëshmitarë nga jeta nën komunizëm nga vende të ndryshme të botës.

Fondacioni  Amerikan Viktimat e Komunizmit në Uashington DC bën një punë kolosale për të informuar, ndërgjegjësuar dhe edukuar publikun për të këqijat e komunizmit.

        Ditën e Premte më 8 nëntor 2019 gjatë gjithë ditës u mbajt një konferencë  dhe në mbrëmje u mbajti një darkë Gala me rastin e 30 vjetorit të rënies së Murit të Berlinit.

       Ish Presidenti i federates Gjermane Z. Joachim Gauck u nderua me Medaljen e Lirisë Truman- Reagan që jepet  për vit nga ky Fondacion figurave të shquara që i kanë rezistuar komunizmit.

Antikomunistët shqiptarë e filluan ditën me vizitën tek monumenti përkujtimor për Viktimat e komunizmit në Washington DC.

Z. Gauck mbajti një fjalim që nuk do harrohet kurrë. Ai foli gjërësisht për jetën e Gjermano-Lindorëve  nën komunizëm, për shembjen e Murit të Berlinit por edhe për procesin e dëshmisë së luftës ndaj farës së keqe komuniste post 1989 për atë vend. 

      Për ne shqiptarët  që kemi jetuar nën komunizëm e që kemi provuar hidhësinë e tij është shumë e rëndësishme t’jua tregojmë qartësisht e denjësisht brezit të ri e atyre që do vijnë pas këtij brezi  të vërtetën e dhimbshme të së keqes komuniste në Shqipëri.

Familja ime dhe unë jemi të privilegjuar që jetojmë në Uashington dhe i kemi mundësitë të marrim pjesë në përkujtimore të tilla pasi ndihmon në shërimin e plagëve.Përlballja me të vërtetën ndihmon.Po ata që nuk janë në Uashington si mund të ndihmohen? Si mund të shërohet Shqipëria jonë e dashur nga plaga e thellë komuniste, që ende dhemb? Shpesh herë për ne që jetuam deri në vitin 1992 në Shqipëri(kur formalisht ra regjimi se faktikisht është tjetër hsitori) është shumë e rëndësishme të shohim të vërtetën në sy dhe mos jemi “roamntikë” ndaj saj siç janë disa që e shohin si një gjë të së shkuarës dhe mendojnë se do të harrohet me kalimin e kohës; disa të tjerë aktivistë në Diasporë, që nuk jetuan kurrë në komunizëm por  mendojnë se vetëm ata që u lindën jashtë Shqipërisë dinë si ta luftojnë komunizmin duke mallkuar e duke sharë vetëm.Në fakt asnjeri as tjetri grup nuk e kanë idenë se si ndodhi e çfarë ndodhi relaisht.Për ata që thonë koha do ta shërojë , është indikator se gjatë komunizmit nuk e provuan thundrën e hekurt dhe se nuk e provuan mbi kurriz  vërtetësisht tmerin komunist. Pyet ata që  kanë provuar që fëmijë dhimbje e shtyrej e pështyrje. Të dilje në rrugë e të shkoje për të mbushur ujë të të thoshin; ty s’të takon qoftë edhe një gjë e vogël materiale, të vriste shpirtin. Apo kur nuk lejonin të bëje qoftë edhe një gjë të vogël që një fëmijë mendonte te drejte, ia kthenin: Eeej, ti je fëmijë reaksionari! Apo kur vdes gjyshi dhe kryetari i pushtetit të thotë vini altoparlantin e lëshoni këngë revolucionare se vdiq një armik i popullit. Apo kur fëmija lind në internim e nuk di ndryshe veç atë jetë por gjyshi tregon se si familja e tyre ka qenë ndër më të saktat në gjithë Shqipërinë. Apo kur burgoset njeriu për ide përendimore.Apo kur vritet dikush thjesht se është opozitar mendimesh.Apokur torturohet një fetare e bukur thjesht se nuk i jepet epshit të oficerit komunist, apo kur vritet prifti a hoxha për shkak të besimit.  Po ashtu edhe ekstremi tjetër. Fëmijët e shqiptarëve të Amerikës që nuk pranojnë asnjë të ardhur rishtaz pasi ju duken të gjithë “google” apo bashkëpuntore me komunizmin dhe me bashkë me ujin hedhin edhe fëmijën tutje. Asnjë nga këta nuk e gjen dot fillin. Komunizmin e shkulin njerëz që kanë forcë e vullnet e  dëshirë.

Një prej tyre është  Pëllumb Lamaj me kolegët e tij.

Z.Pëllumb Lamaj një poet dhe shkrimtar me botë të bukur shpirtërore ishte një ndër personat me të intervistuar gjatë ditës së veprimatrive  dhe përgjatë mbrëmjes. Nuk ju besohej gazetarëve të huaj që një person të  ketë  vuajtur aq shumë thjesht se ishte kundër fëlliqësirës komuniste. Pëllumbi që është i vendosur në kauzën kombëtare e anitkouniste  nuk ka frikë të shprehet fortësisht si Vaslav Havel. Pëllumbi në një koment gjatë  një interviste i bëri thirrje Klasës  Politike shqiptare të ndërgjegjësohet e të fillojë atë që nuk u fillua para tridhjetë vitesh në Shqipëri. Ai theksoi se ndërsa bota (Amerika) nderon viktimat e komunizmit e bën ekspozita me pamje nga makabëria komunsite, Shqipëria nderon kriminelët që vranë fëmijët që donin lirinë tek iknin kufirit.

Bashkë me Pëllumbin kishte udhëtuar edhe Z.Çezar Ndreu , përfaqësuesi i gjeneratës së pestë i familjes së Cen Elezit që për tre breza vuajten në internim prej kolerës komuniste. Çezari gjithashtu me historinë magjepse të familjes së tij tërhoqi vëmendjen dhe interesin e shumë gazetarëve e historianëve dhe u  intervistua gjerësisht prej tyre.Ai tregoi historinë e gjyshërve, prindërve dhe familjes së tij. Artikujt me këto intervista do të përcillen kur të jenë të mundshme.

            Në këto veprimtari ishte  e pranishme edhe Elida Dakolli,babai i së cilës ka vuajtur shumë gjatë komunizmit dhe Elida po bën përpjekjet maksimale për të bërë të njohura krimet e  komunizmit dhe të edukojë për të këqiat e komunizmit. Ajo ka bërë shumë aktivitete të ndihmojë fondacionin të përhapë punën e tij e të bëjë lidhjen me Shqipërinë dhe institucionet e të persekutuarve aty.Kishin ardhur edhe shqiptaro- amerikanë të tjerë e gazetarë të cilët pasqyruan këtë ndodhi në mediat e tjera të diasporës dhe të vendit. Rrjetet sociale  të shqiptarëve të Uashingtonit gjatë ditës së premte kanë shfaqur  mjaft pamje e foto edhe të vatranëve të Washingtonit të cilët ishin pjesë e veprimtarive.

Per me shume fotografi shko ne FB dielli vatra

Filed Under: Featured Tagged With: Merita Bajraktari McCormack- Nderim-Viktimat e komunizmit

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • …
  • 30
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • NJЁ SURPRIZЁ XHENTЁLMENЁSH E GJON MILIT   
  • Format jo standarde të pullave në Filatelinë Shqiptare
  • Avokati i kujt?
  • MËSIMI I GJUHËS SHQIPE SI MJET PËR FORMIMIN E VETEDIJES KOMBËTARE TE SHQIPTARËT  
  • MES KULTURES DHE HIJEVE TE ANTIKULTURES
  • Historia dhe braktisja e Kullës së Elez Murrës – Një apel për të shpëtuar trashëgiminë historike
  • Lirizmi estetik i poetit Timo Flloko
  • Seminari dyditor i Këshillit Koordinues të Arsimtarëve në Diasporë: bashkëpunim, reflektim dhe vizion për mësimdhënien e gjuhës shqipe në diasporë
  • Ad memoriam Faik Konica
  • Përkujtohet në Tiranë albanologu Peter Prifti
  • Audienca private me Papa Leonin XIV në Selinë e Shenjtë ishte një nder i veçantë
  • PA SHTETFORMËSINË SHQIPTARE – RREZIQET DHE PASOJAT PËR MAQEDONINË E VERIUT
  • “Ambasador i imazhit shqiptar në botë”
  • “Gjergj Kastrioti Skënderbeu në pullat shqiptare 1913 – 2023”
  • Albanian American Educators Association Igli & Friends Concert Delivers Electrifying Evening of Albanian Heritage and Contemporary Artistry

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT