Archives for March 2024

#SiSot, më 12 mars të vitit 1891, lindi juristi, letrari e politikani Mirash Ivanaj

March 12, 2024 by s p

Drejtoria e Përgjithshme e Arkivave/

Shquhet si reformuesi i arsimit shqiptar në kabinetin e Ahmet Zogut të vitit 1933. Studimet i kreu në Itali, për t’u kthyer më pas në atdhe me dy doktorata, njërën në fushën e jurisprudencës dhe tjetrën në fushën e letërsisë. Me t’u vendosur në Shqipëri, Ivanaj u angazhu në drejtim të arsimit dhe të publicistikës. Në vitin 1932, u bë pjesë e politikës dhe e jetës parlamentare.

Projektligji i 11 prillit 1933 që u quajt “Reforma Ivanaj”, u sulmua jo vetëm në shtypin e kohës, por edhe në arenën ndërkombëtare, duke u bërë subjekt gjykimi i Gjykatës Ndërkombëtare të Hagës, si rrjedhojë e kyçjes së shkollave fetare në vend.

Pushtimi italian do të sillte largimin e Ivanajt nga Shqipëria drejt Lindjes së Mesme. Në vitin 1945 do të rikthehej në tokën mëmë, pas garancisë së qeverisë së re për pushimin e procesit gjyqësor kundrejt tij. Emri i tij, si pjesë e listës së intelektualëve, do të përfshihej në listat e sigurimit të kohës. Si rezultat, “Profesori” do të arrestohej më 15 maj 1947.

U akuzua si mbështetës i regjimit të shkuar si edhe bashkëpuntor i anglo-amerikanëve. U dënua me 7 vjet heqje lirie dhe në prag të përfundimit të dënimit, humbi jetën në burg. Bashkëlidhur, kërkesa drejtuar Masonerisë Italiane, ku ndër të tjera Ivanaj ankohet për shkollat në veri që kanë rënë në dorë të Klerit. Po ashtu, dorëheqja e Ivanaj si ministër Arsimi drejtuar kryeministrit, pas 30 gushtit të vitit 1935.

Hoxhë Hasan Tahsini për gjuhën shqipe dhe për krijimin e një gjuhë të përbashkët botërore para se të shpikej Esperanto

March 12, 2024 by s p

Prof.As.Dr. Hasan Bello/

Në nekrologjinë e shkruar nga Sami Frashëri në vitin 1881 për Hoxhë Hasan Tahsinin thuhet se, ai kishte filluar të mësonte që në moshën e fëmijërisë dhe deri sa mbylli sytë. Për këtë arsye, intelektuali dhe enciklopedisti më i njohur i Perandorisë Osmane e krahasonte atë me filozofin e njohur të qytetërimit arab, Ibën Sina-in (Avicinën). Me këmbëngulje të rrallë për gjysëm shekulli Hoxhë Hasan Tahsini kishte grumbulluar një “det diturishë” nga shkenca të ndryshme si: fizika, matematika, astronomia, biologjia, kimia, psikologjia, gjuhësia dhe letërsia.

Hoxhë Hasan Tahsini ishte intelektual aktiv. Ai ishte drejtuesi i lobit shqiptar në Stamboll, i cili duke nisur nga viti 1867 përpiqej për shkrimin e gjuhës shqipe dhe mbrojtjen e interesave kombëtare. Më 24 prill 1874, zëvendëskonsulli britanik në Janinë i raportonte ambasadës në Stamboll se ai bridhte fshat më fshat të Shqipërisë dhe nën pretekstin se po mblidhte lëndë për një fjalor dhe gramatikë i predikonte bashkatdhetarëve të vet lirinë kombëtare. Kjo, sipas Hoxhë Hasan Tahsinit mund të realizohej vetëm me anë të arsimit dhe gjuhës shqipe. Për këtë qëllim ai do të bëhet promotor i hartimit të alfabetit.

Në qershor të vitit 1879, konsulli francez në Janinë i shkruante Ministrisë së Jashtme në Paris se dy nga përfaqësuesit më të shquar të lëvizjes kulturore në Shqipëri ishin Hoxhë Hasan Tahsini dhe Kostandin Kristoforidhi “të cilët po përpiqeshin të përpunonin gjuhën shqipe deri në nivelin e një gjuhe të shkruar dhe të përhapnin gjithashtu arsimin në gjuhën amtare duke i ngritur një barrierë helenizmit”. Në librin e tij “Psikologjia”, Hoxhë Hasan Tahsini i kushton një vend të posaçëm raportit mes gjuhës dhe mendimit, duke hyrë në disiplina të veçanta e të panjohura mirë në ato vite si psikolinguistika.

Hoxhë Hasan Tahsini u mbështet në pikëpamjet e matematicienit dhe filozofit idealist gjerman Leibnic (1646-1716), i cili në veprat e tij ishte përpjekur të bashkonte shkencën me fenë. Kjo do ta bëjë Hoxhë Hasan Tahsini modelin e ulemasë bashkohorë në të gjith perandorinë. Për çështjen e gjuhës, ai e përkthyeu Leibnic-in fjalë për fjalë: “Më epni një palë shkronjëza të mira t`u jap nji gjuhë fort të mirë, më epni nji gjuhë të mirë t`u jap nji qytetërim fort të mirë”. Sipas tij, alfabeti i gjuhës shqipe duhej të hartohej në mënyrë që t`i përgjigjej të gjithë tingujve, të ishte i thjeshtë dhe të shmagnte paragjykimet politike. Hoxhë Hasan Tahsini ishte personaliteti kryesor që argumentoi me fakte shkencore përse shqipja nuk mund të shkruhej me gërma arabe. “Ne jemi komb i veçantë,-deklaronte ai,-kemi gjuhën tonë të veçantë, andaj duhet të jetojmë më vete, si edhe të tjerët”. Ai mendonte që idenë e tij për alfabetin e shqipes ta përpunonte dhe botonte në revistën “Mexhmua Ulum” si alfabet për një gjuhë të përbashkët botërore. Madje, ai ishte hartues i një alfabeti ndërkombëtar nga e majta në të djathtë, para se Ludwik Lejzer Zamenhov ose Doktor Esperanto të krijonte gjuhën artificiale me të njëjtin emër në vitin 1887. Ky është një dimension tjetër i panjohur i kësaj figure.

Në mbledhjet e Komitetit të Stambollit, ku bënte pjesë Sami Frashëri, Jani Vreto, Pashko Vasa etj, Hoxhë Hasan Tahsini parashtroi një projekt origjinal për përpilimin e alfabetit të gjuhës shqipe. Por, pas diskutimesh të shumta, në vitin 1879 komisioni aprovoi projektin e Sami Frashërit, i cili ndryshonte me atë të Hoxhë Hasan Tahsinit në aspektin grafik.

Në një letër të hapur për shtypin e kohës, Hoxhë Hasan Tahsini vlerësonte përpjekjen e shqiptarëve për të rregulluar dhe siguruar shpenzimet e duhura që nevojiteshin për të përpiluar një fjalor, për të hartuar rregullat gramatikore dhe të sintaksës “të kësaj gjuhe që është më e përsosura në gjuhët e Evropës dhe për të redaktuar dhe botuar disa revista të dobishme me karakter shkencor dhe moral”. Ai mendonte se qëndrimi në errësirë dhe padituri i shqiptarëve ishte shkaktuar nga mungesa e shkronjave të përshtatshme. “Sado që janë të vogla si këmbët e milingonës,-theksonte ai,-shkronjat janë arma më e fushqishme e përparimit dhe e diturisë, prandaj t`i pranosh ato pa treguar kujdes të veçantë është më e dëmshme se të zgjedhësh një armë e, pa e vrovuar, të luftosh me të”. Sipas tij, po të mos krijonim një alfabet për një gjuhë, që të ishte e përshtatshme për këtë shekull, i sigurtë, i saktë dhe i mbrojtur nga ndikimet politike, shkronjat e tij do të dukeshin si të huaja dhe nuk do të përfitohej ajo që duhej.

Në personalitetin e Hoxhë Hasan Tahsinit mishërohet njëkohësisht ndjenja e patriotizmit, figura e klerikut dhe intelektualit poliedrik. Prandaj ideologu i çështjes kombëtare dhe ish-nxënësi i tij Sami Frashëri e konsideronte atë si profesorin e të gjithë rilindasve.

NJË COPËZ HISTORIE

March 12, 2024 by s p

Ilir Ikonomi/

Kjo foto, e cila mund të quhet e rrallë, është marrë nga lutja në qiell të hapur që Fan Noli mbajti në Durrës më 10 mars 1914, tri ditë pas arritjes së Princ Vidit. Vonë e kuptova që fotografia i përkiste asaj dite historike.

Në foto duket Fan Noli duke folur. Ballin ia kanë mbuluar zbukurimet me lule që kanë mbetur në Durrës nga festimet për pritjen e Vidit.

Në krahun e tij të majtë është prifti i njohur katolik Dom Nikollë Kaçorri dhe përpara tyre nacionalisti i flaktë Dervish Hima me qeleshen e bardhë, të dy duke duartrokitur.

Ishte hera e dytë që Noli vinte në Durrës dhe populli e njihte famën e tij.

Shërbesa u mbajt në Sheshin e Jallës buzë detit afër Konakut, siç quhej pallati i Vidit.

Lutja e Nolit ishte historike sepse për herë të parë mbahej në shqip. Mitropoliti i Durrësit, Jakovos, nuk kishte lejuar që ajo të bëhej brenda në kishë, kambanorja e së cilës duket në sfond. Nëpër kishat ortodokse të Shqipërisë nuk lejohej përdorimi i gjuhës shqipe.

Noli u detyrua ta mbante lutjen mbi një tribunë të sajuar, siç shihet në foto. Kishte ardhur garnizoni holandez, myftiu me hoxhallarët dhe qytetarë të tjerë të Durrësit. Përpara ceremonisë, Dervish Hima foli për bashkimin e tri feve në Shqipëri.

Sipas gazetës Ushtimi i Krujës, përfaqësuesit e feve hipën në tribunë bashkë me At Nolin dhe me At Damianin e Beratit, të cilët nisën t’i luten Perëndisë për Mbretin dhe Mbretëreshën në gjuhën amtare.

Kur Fan Noli i lutej Perëndisë, shkruante gazeta, “përfaqësuesit e feve katolike dhe myslimane, hoxhët dhe priftërinjtë, me një ulësi të madhe drejtonin lutjet e tyre tinzore para Perëndisë… Gjindja thoshte Amin dhe entuziazmi rritej kur gjindja shifte nji bashkim ndërmjet hoxhëve dhe priftënve… Korrespondentët e huej habiteshin kur shikonin në tribunë priftën e hoxhë të bashkuem për mbushjen e nji akti të shenjtë”.

Bashkimi dhe harmonia e të trija feve në Shqipëri ka qenë gjithmonë reale dhe jo fantazi, siç përpiqen ta paraqesin disa nihilistë. Kjo foto e dëshmon fare bukur këtë – diçka që besoj se rrallë e gjen në ndonjë vend tjetër.

Pas lutjeve, Fan Noli mbajti një fjalim, ku protestoi kundër Jakovit. Ai tha: “Mitropoliti grek i Durrësit, duke meshuar dje përmendi emrat e mbretërve të Serbisë, Greqisë, të armiqve të atdheut, të atyre që therën fëmijët dhe gratë tona të pafajshme dhe nuk përmendi sunduesin e vendit (Vidin)”. “Të gjithë e me gjithë zemër e me zell të madh, të bashkuar tok t’i japim ndihmë mbretit dhe bashkë me të të luftojmë për lumturinë e kombit shqiptar”.

Noli arriti në Durrës më 9 mars nga Triestja. Misioni i tij ishte themelimi i një kishe ortodokse kombëtare shqiptare, siç kishte bërë në Amerikë në vitin 1908, kur themeloi kishën shqipe në Boston. Por ai qëndroi në Durrës më pak se dy javë, për shkak të gjendjes së turbullt të krijuar në jug nga kryengritja epirote.

Fotografia është marrë nga libri italisht “Albania: un regno per sei mesi”, me autor diplomatin Ferdinando Salleo. Autori shkruan se kishte gjetur rastësisht në një treg vjetërsirash një koleksion me foto nga Durrësi. Koleksioni kishte qenë pronë e ministrit të jashtëm italian Markezit San Giuliano. Libri është botuar edhe në shqip, përkthyer mjeshtërisht nga Virgjil Muçi.

Besa Sharrah, shqiptaro-amerikania që kandidon për në Senatin e Ohajos

March 12, 2024 by s p

11 mars, 2024

Klementina Cenkollari

Besa Sharrah duke folur për Zërin e Amerikës

Në zgjedhjet për Senatin në Shtetin e Ohajos që do të mbahen më 5 nëntor, për herë të parë do të kandidojë edhe një shqiptaro-amerikane. Besa Sharrah, e cila garon në emër të Partisë Republikane, po bën fushatë për të qenë anëtare e organit ligjvënës në shtetin ku mbërriti si emigrante, në vitin 2005.

Në një intervistë për Zërin e Amerikës, ajo thotë se familja e saj, e persekutuar nga komunizmi, nxiti tek ajo ambicien për të luftuar për mbrojtjen e demokracisë, prandaj u aktivizua politikisht shumë e re, ndërsa prej 11 vjetësh është angazhuar në strukturat republikane, derisa mori mbështetjen e partisë, për të garuar për në Senat.

Në bisedën me gazetaren Klementina Cenkollari, ajo tregon synimet e saj në këtë fushatë, por edhe arsyet që e kanë shtyrë për t’u përfshirë në lëvizje që lidhen me diasporën shqiptare, si lëvizja për të siguruar të drejtën e votes për emigrantët.

Besa Sharrah e nisi rrugëtimin e saj në Shtetet e Bashkuara, rreth 20 vjet më parë.

“Unë erdha këtu për të studiuar, kur isha 17 vjeç. Erdha për të studiuar në ‘Wright State’, në Ohajo, për inxhinieri mekanike. Aty u diplomova dhe u bëra inxhiniere, fillova dhe karrierën time dhe fillova dhe praktikova për 7 vjet, derisa mora pozicion lidershipi ku drejtova skuadra inxhinierësh. Kam patur karrierë dhe në pjesën e IT për bankat, kam punuar me dy kompani, JP Morgan dhe Nationwide Insurance”, tregon ajo.

Dëshira për t’u përfshirë në politikë thotë ajo, nuk është aspak rastësi, pasi është rritur me shtysën për të vepruar në mbrojtje të demokracisë. Rrënjët për këtë janë tek vuajtjet e familjes para vendosjes së rendit demokratik në Shqipëri.

“Unë vij nga një familje shumë e persekutuar në Shqipëri. Vij nga familja Sharrah. Ne ishim një familje që mbështesnim demokracinë në çdo kusht. Mbështesnim të drejtat individuale dhe kjo ishte diçka që ishte në kundërshtim me sistemin diktatorial dhe për këtë ata ekzekutuan 7 persona të familjes sime, të gjithë të shkolluar jashtë, me një vizion demokratik për vendin, për të sjellë perspektivën perëndimore gjithashtu në Shqipëri”, shprehet ajo.

EMBED SHARE

Besa Sharrah, shqiptaro-amerikania që kandidon për në Senatin e Ohajos

EMBED SHARE

The code has been copied to your clipboard.

width pxheight px

The URL has been copied to your clipboard

Auto
240p
360p
480p
720p
1080p

No media source currently available

0:006:180:00

Ajo tregon se fillimisht, u bë pjesë e aktiviteteve politike në nivel lokal, në qytetin Kolombos, ku jetonte, por se vazhdimisht synonte të ishte pjesë fushatave të ndryshme që ndodhnin më gjerë, në gjithë shtetin e Ohajos. Prej 11 vjetësh, ajo ka qenë pjesë e stukturave të Partisë Republikane, në emër të së cilës do të garojë për në Senatin e Ohajos.

“Unë jam shqiptarja e parë këtu në Ohajo, që do të bëhet, me shpresën tek Zoti, pjesë e legjislaturës së Ohajos, këtu në Amerikë. Presidenti i Senatit të Ohajos ndjeu se unë do të isha një kandidate shumë e mirë për këtë pjesë të elektoratit, edhe për faktin që jam emigrante, jam ajo që ne e quajmë amerikane e re.

E pyetur nëse është më e lehtë, apo më e vështirë, të bësh fushatë si emigrante, ajo thotë se “jemi në një moment shumë unik. Po të më pyesje për shembull edhe 10 vjet para, të ishe pjesë e Partisë Republikane si një emigrante, nuk ishte diçka që ishte normale. Madje, të thonin, po ti çfarë pune ke atje sepse këta nuk i duan emigrantët, e të tjerë e të tjerë. Dhe në fakt unë ndjeja një të vërtetë komplet ndyshe. Ajo dëshira e republikanëve, sidomos për të patur emgrantë në rangjet e tyre, të cilët janë, jo vetëm me shkollë, por edhe kanë background-in që ne kemi e sistemeve të tjera unike, siç ishte sistemi shqiptar, që ishte një diktaturë”.

Sipas saj, kjo ka shërbyer si një mënyrë shumë e mirë për personat që janë në pozitë të kuptojnë që duhen kandidatë që rikujtojnë se përse Amerika është vendi i ëndrrave, pse Amerika është toka e premtuar për shumë emigrantë.

“Kjo ka reflektar tek unë si një kandidate që vjen nga një vend I diktaturës dhe nga një familje shumë e persektuar nga diktatura. Unë kam një perspektivë ndryshe për t’i thënë njerëzve që diktatura dhe demokracia nuk janë aq larg njëra tjetrës ndaj duhet të ruajmë të drejtat tona me çfarë mundsisht kemi dhe të qëndrojmë vigjilentë mbi demokracinë tonë”, thekson ajo.

Zonja Sharrah beson se vendimi i partisë për ta kandiduar lidhet edhe me karrierën e saj në fushën e sektorit privat. Ajo thotë se elektorati në distriktin 16 në shtetin e Ohajos, ku ajo synon të sigurojë votat, përballet me të njëjtat sfida që përballen shumë amerikanë në rang kombëtar ditët e sotme, si inflacioni i lartë apo edukimi.

“Ne kemi një inflacion të paprecedentë, të paktën për sa kohë unë kam jetuar këtu. Kemi parë edhe një rritje të çmimeve të shtëpive që e ka bërë edhe më të vështirë për qytetarin të ketë një ekonomi të qartë dhe të qetë për mënyrën se si do të jetojë. Gjithashtu, edukimi dhe shkollat vazhdojnë të jenë një pjesë e madhe e advokimit tim.

Ndërsa vazhdon veprimtarinë e saj politike në Shtetet e Bashkuara, zonja Sharrah ka qene aktive edhe për çështje prekin diasporën shqiptare, siç është e drejta e emigrantëve për të votuar.

“Kushtetuta e një vendi duhet implementuar në gjithësinë e saj. E drejta e votës për diasporën është e drejtë që garantohet në Kushtetutë. Dhe në këtë moment ne nuk e kemi këtë të drejtë. Unë jam një shqiptaro-amerikane dhe dëshira ime është që këto lidhje të vazhdojnë me Shqipërinë, sidomos në këto momente kaq delikate për demokracinë shqiptare. Për sa kohë vota e diasporës nuk implementohet, mendoj që shteti shqiptar është në kundërshti të plotë me Kushtetutën shqiptare dhe për këtë arsye unë e mbështes votën e diasporës, thekson ajo”.

E pyetur se çfarë do të thoshte për fitorja në këto zgjedhje, ajo thotë se do të ishte një endërr e realizuar.

“Do të ishte kurorëzmi i një endrre shumë, shumë të gjatë. Kjo është një endërr, është një endërr që unë e ndjej dhe ditë për ditë mendohem për këtë pjesë.

E para dhe më e rëndësishmja do të ishte fakti që më në fund një qytetare e ardhur nga një vend tjetër, e ardhur këtu, jo e lindur këtu, do të ketë mundësinë jo vetëm të vëzhgojë nga anët hartimin e ligjeve në shtetin e saj, por tani të jetë pjesë e ligjeve duke sjellë perspektivë ndryshe, duke sjellë një narrative ndryshe. Kjo është e lidhur edhe me faktin që jemi në një moment shume unik në shtetin amerikan. Shteti amerikan është një shtet emigrantësh. Unë mendoj se është mëse e drejtë, të kemi njerëz, që si unë e duan këtë vend, duan ta shikojnë të vazhdojë në rrugën e duhur dhe të ruajmë atë ëndrrën amerikane për të cilën ne erdhëm të gjithë këtu”.

Qeveria e Shqipërisë harron fermerin shqiptar

March 12, 2024 by s p

Prof.Gjok Vuksani/

Kur flasim për bujqësinë për sektorin ku punojnë e jetojënë rreth 40% e shqiptarëve të cilët me mundin dhe djersën e tyre punojnë tokën dhe sigurojnë ushqimin e përditshëm për gjithë shqiptarët. Bujqësia është sektori më i prapambetur i ekonomisë shqiptare sepse në shtatë tre-mujorët e fundit ka një rritje afër zeros, ndërsa qeveria nuk ka marrë asnjë masë për ndryshimin e kësaj situate. Buxheti i bujqësisë për 2024 është reduktuar me 11.6% krahasuar me një vit më parë. Skema e mbështetjes për fermerët, për këtë vit është buxhetuar rreth 45,3 % më pak se viti 2023 (skema për naftën falas mbetet e pandryshuar). Nga 141 milion euro që janë buxhetuar për bujqësinë shqiptare vetëm 24% shkojnë direkt për fermerët ndërsa 76% e buxhetit shkon për shpenzime operative, dieta, rroga etj. Ndërsa Kosova i mbështet fermerët me rreth 120 miljon euro për vitin 2024.

Për këtë arsye shprehja “Ta bëjmë Shqipërinë si gjithë Evropa” aktualizohet me sloganin “Ta bëjmë Shqipërinë si Kosova”.

Në datën 6 Mars 2024 doli VKM për “Përcaktimin e kritereve bazë të mbështetjes për bujqësinë e zhvillimin rural, për vitin 2024.

Vonesa në shpalljen e kritereve për skemën kombëtare të mbështetjes do të pasohet edhe me një vonesë të dytë, në hartimin e udhëzimit të përbashkët ndërmjet Ministrisë së Bujqësisë dhe Ministrisë së Financës gjë e cila ka penguar fermerët për të planifikuar kulturat bujqësore që do të mbjellin.

VKM e vitit 2024 është një copy paste e skemave mbështetëse të vitit të kaluar edhe pse ka muaj të tërë që Ministrja e re trumpetoi me fjalë të mëdha , konsolidim , koperim , bashkim etj etj …

Megjithëse blegtoria po shkon drejt shfarrosjes me përgjysmimin e numrit të lopëve të qumështit gjatë 10 viteve të fundit, dhe reduktimin e 700 mijë krerëve të të imtave ne pesë-vjecarin e fundit skema mbështetëse vazhdon të mbetet e njëjtë prej një dekade.

Janë ruajtur të njëjtat pagesa për blegtorinë ,10 mijë lekë për cdo lopë dhe 1200 lek për cdo dhi dhe dele.

Ndërkohë që vëllezërit tanë Kosovar subvencionohen me 180 euro për cdo lopë dhe 30 euro për cdo dele apo dhi .

Prandaj i bëjmë thirrje qeverisë të mos mendohet për gjetjen e modelit gjatë por mjafton ta bëjmë bujqësinë Shqiptare si Kosova.

Janë ruajtur në mënyrë identike kufijtë e poshtëm të financimit prej 10 lopë dhe 100 dele, megjithëse studimi i FAO I 2022 thekson se kjo skemë mbështetëse për blegtorinë ka ndikuar në reduktimin e numrit të bagëtive.

Është ruajtur e njëjta pagesë prej 200 mijë lekë (një vlerë qesharake) për mbështetjen e kultivimit të perimeve në serë, por është vendosur një vizë e kuqe që nuk mund të kapërcehet nga shumica e fermerëve sepse duhet të mbjellin jo më pak se 1 (një) ha.

Është ruajtur e njëjta skemë për naftën falas për feremeret duke vendosuar si kufij minimal sipërfaqen prej 1 ha duke eleminuar automatikisht pothuajse të gjithë fermerët në zonat veriore dhe lindore të Shqipërisë që disponojnë pak tokë.

Nga mungesa e certifikatave të pronësisë mbi tokën shpeshherë nafta nuk shkon tek ai që e punon tokën por tek ai që disponon letrat.

Është hequr pa asnjë studim skema për mbështetjen e peshkimit megjithse direktivat e Bashkimit Europian e konsiderojnë si proritet zhvillimin e “Ekonomisë Blu”.

Është hequr skema për “Tregjet e produkteve bujqësore, tregjet e kafshëve të gjalla dhe thertoret” megjithse tregtimi i produkteve bujqësore është një nga problemet më të mprehta që ka bujqësia shqiptare.

Fermerët e shesin kastravecin dhe domaten me 20 lekë ,ndërsa grosistët e shesin tek konsumatorët me 10 fish , kur 90 % e transaksioneve janë informale dhe në këtë situatë Ministria e Bujqësisë heq dorë nga mbështetja e tregut të produkteve bujqësore , absurditet më të madh nuk mund të ketë.

Ndërsa fakti më skandaloz është pika 3 e VKM kur fondi në dispozicion rezulton më i vogël se totali i kërkesës së aplikimeve, vlera e financimit që përfitohet për njësi (krerë, zgjua apo ha), reduktohet në përputhje me këtë fond.

E thënë më thjeshtë kur fondi në një skemë është i pamjaftueshëm për të gjithë aplikuesit, ai ndahet sipas parimit komunist “nga një thërrime për të gjithë”.

Pra një blegtor nuk do të marrë 10 mijë lekë për një lopë sipas VKM por 5 apo 6 mijë lekë në varësi të fondit që jep qeveria.

Në politikat mbështetëse të qeverisë shqiptare nuk ka asgjë për mekanizimin dhe automatizimin si i vetmi instrument për zhvillimn e bujqësisë në kushtet e shpopullimit të fshatit.

Gjithashtu nuk jepet asnjë mbështetje për eksportet si një nga prioritet e bujqësisë shiptare, nuk mendohet fare për sigurimin e kulturave bujqësore në kushtet e ndryshimeve klimatike të theksuara dhe riskut të madh që ka VENDI YNË.

Une nuk e shikon subvencionin si qëllim ne vetvete por si mekanizëm që mbi bazën e studimeve paraprake mund të orjentojë fermerët drejt kulturave dhe teknologjive fitimprurëse.