• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

NIKO KIRKA NDËRROI JETË NË NJU JORK, SOT NGUSHELLIMET

December 2, 2018 by dgreca

SHKOI ATDHETARI, ISH I BURGOSURI POLITIK, I BIRI I BASHKËTHEMELUESIT TË  VATRËS, KRISTO KIRKA/

zinikokirkav

Familja Kirka në  Nju Jork, njofton se ka ndërruar Jetë, atdhetari, ish i burgosuri Politik, qëndrestari i Diktaturës komuniste, Niko Kirka, që nuk u përkul as nga torturat në Hetuesi, as nga vuajtjet në burg, as nga vuajtjet në  Kënetën e  Vdekjes, as nga persekutimi dhe internimi i tij dhe i familjes.

Niko ndërroi jetë  sot në  mëngjes në  orën 7 e 10 minuta në prani të  Familjes, në Calvary Hospital, në  Bronx, NY.

Shërbimet Mortore kryhen Ditën e Martë , 4 Dhjetor 2018, duke filluar nga Ora 4.00 PM deri në 9.00 PM në  Shtëpinë  Mortore Farenga Brother në adresën:

920 Allerton Ave, Bronx, NY 10469-Telefoni i Funeralit: 718) 654-0500….

Telefoni i Familjes: 718- 881-1863.

I ndjeri la pas bashkë shorten Meri Kirka, djalin Krist Kirka me bashkëshorten dhe djalin, vajzën Laura me të bijën si dhe nipër e mbesa në  Masachusetss.

Niko pushoftë Paqë!

Ngushëllimet më të thella Familjes Kirka!

 

Filed Under: Opinion Tagged With: nderroi jete, Niko Kirka

JAM SHQIPTAR SE JAM VATRAN, JAM VATRAN SE JAM SHQIPTAR

December 2, 2018 by dgreca

Fjala e Kryetarit të Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA, Dritan Mishto  në Darkën e festimit të 106 vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë/

1 aa te dekoruarit

 

Në emër të Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA kam nderin e lartë t’Ju uroj Gëzuar Festën e Flamurit, Rroftë Pavarësia Jonë.

Ne sot jemi dëshmitarë se si Federata jonë feston në mënyrë të pandërprerë për 106 vite Festën e Flamurit. Komuniteti shqiptar është zgjeruar me shqiptarë nga të gjitha trevat dhe Ne, Vatra ndjehemi shumë mirë që kjo festë festohet gjithandej. Por, askund tjetër kjo festë nuk të dhuron më shumë emocion sesa këtu, me Vatrën tonë të dashur. Ndaj, dua t’Ju falenderoj nga zemra dhe t’ju shpreh mirënjohjen më të thellë, që keni ardhur të nderoni Flamurin dhe Federatën VATRA.

Jam i lumtuar dyfish që sipas traditës 106 vjecarë, klerikët tanë janë të pranishëm dhe dua t’i shpreh respektin tim më të thellë Dom Pjetër Popaj, Imam Edin Gjoni dhe Father Hieromonk Nikodhim, të cilët kanë qenë gjithmonë me ne duke mbajtur lart amanetin e të parëve tanë për ruajtjen dhe ushqimin e harmonisë fetare.

Të mbledhur përherë e më shumë bashkë, si në këtë darkë madhështore, Ne tregojmë fuqinë dhe rritjen e pandërprerë të VATRËS, e cila është Nder mbi Nder i Kombit dhe autoriteti moral më i fuqishëm në botën shqiptare. Federata Panshqiptare e Amerikës VATRA do të qëndrojë fort kundër të gjithë atyre që po e plagosin vendin tonë në mënyrë të pamëshirshme, me korrupsion, me kanabizim, me varfëri, me vrasjen e shpresës për të ardhmen, me largimin masiv të të rinjve, dhe c’ka është me e keqja, me rikthimin e mentalitetit dhe simboleve të komunizmit. Ndaj, ashtu si në kohët e shkuara kur VATRA ishte në ballë të zgjidhjes së halleve të shqiptarëve, edhe sot, ne jemi të vendosur dhe të bashkuar për të qenë një grusht i fortë për cilindo që e sheh vendin tonë dhe shqiptarët si plackë për t’u zhvatur.

Kohët e fundit, disa individëve u ka lindur një “dashuri” për Federatën VATRA. Por, këtë “dashuri” nuk e shprehin duke bashkëpunuar në zgjidhjen e problematikave të rënda, që po i marrin frymën shqiptarëve në Shqipëri dhe Ballkan. Këtë “dashuri” e shprehin duke hedhur baltë. Por, VATRA të dashur vëllezër dhe motra është një udhëtare që nuk do të ndalojë kurrë dhe nuk do të stepet në rrugën e saj për përmbushjen e misionit, që i ka dhënë historia. Ashtu sic thotë Wilson Churchill: “Nëse udhëtari do të kthejë kokën pas lehjes së cdo qeni, nuk do të arrijë kurrë në destinacion”.

Prandaj, VATRA dhe Shqipëria moderne,  si të lidhura pazgjidhshmërisht do të jenë bashkë në rrugën e tyre derisa të arrijnë në destinacionin tonë historik, duke zgjidhur të gjitha cështjet shqiptare të mbetura dhe duke u bërë dëshmitarë të të vërtetave të mëdha historike.

Ndaj, cdo Vatran sot ka të drejtën morale të thërrasë deri në kupë të qiellit:

Jam Shqiptar se jam  Vatran!

Jam Vatran se jam Shqiptar!

Rroftë Federata Panshqiptare e Amerikës VATRA!

Rrofshin Shqiptarët kudo ndodhen!

Zoti bekoftë Shtetet e Bashkuara të Amerikës!

Filed Under: Featured Tagged With: dritan Mishto, Jam Shqiptar se jam Vatran, Jam vatran se Jam vatran

AMERIKA DHE BOTA MBAJNË ZI PËR HUMBJEN E NJË PRESIDENTI

December 2, 2018 by dgreca

bush2zi

“Çdo përcaktim i një jete të suksesshëme,  duhet të përfshij shërbimin ndaj të tjerëve”- George H. W. Bush, 1914-2018/

2-Frank-shkreli-2-300x183-1-1-1

Nga Frank Shkreli/

Të premtën Presidenti Xhorxh W. Bush i riu, në emër të familjes njoftoi Amerikën dhe botën se i pari i familjes Bush, ish-Presidenti Xhorxh H.W. Bush i vjetër ka ndërruar jetë.  “Jeb, Neil, Marvin, Doro dhe unë jemi të pikëlluar të njoftojmë se pas 94-vjetësh të mbrekulluara, babai ynë i dashur ka ndërruar jetë.  Xhorxh H. W. Bush ishte një burrë me karakter të lartë dhe babai më i mirë që mund të shpresonim të kishim.  Mbarë familja Bush është thellësisht mirënjohëse për jetën dhe dashurinë e Presidentit të 41-të, si dhe për mëshirën dhe dhembëshurinë që kanë treguar ndaj tij të gjithë ata që janë lutur dhe kujdesur për Babain tonë.  Jemi gjithashtu tepër mirënjohës edhe për ngushëllimet e dërguara nga miqët dhe qytetarët tanë”, thuhet në dekaratën e familjes së të ndjerit ish-Presidentit Xhorxh Bush i vjetër.

Ngushëllimet drejtuar familjes Bush ishin të shumëta nga përfaqsues të politikës amerikane dhe botërore, si edhe nga shumë qytetarë amerikanë për vdekjen e Presidentit të 41 të Shteteve të Bashkuara, i cili ndërroi jetë të premtën në qytetin Hjuston të shtetit Teksas, në moshën 94-vjeçare. Janë ngushëllime për njeriun i cili do të mbahet mend, si një njeri i dedikuar ndaj familjes së tij, si pilot i famëshëm i Luftës së Dytë Botërore, si president që kontriboi për dhënjen fund të Luftës së Ftohtë dhe për shembjen e perandorisë komuniste sovjetike.  Për shqiptarët, ai mbahet mend si Presidenti i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, i cili në traditën e mbështetjes së udhëheqësve të këtij vendi ndaj të drejtave të shqiptarëve dhe ndaj fatit të Kombit shqiptar – me atë që historia tani e njeh si “Paralajmërimi i Krishtlindjeve”– i deklaroi botës dhe drejt për drejt kasapit të Serbisë Millosheviçit vendosmërinë politike dhe ushtarake të Washingtonit për të mbrojtur të drejtat e shqiptarëve në Kosovë në rast provokimesh nga Serbia.  ”Në rast të konfliktit në Kosovë të provokuar nga veprimi serb, Shtetet e Bashkuara do të jenë gati për të përdorur forcën ushtarake kundër serbëve në Kosovë dhe në Serbi”, kishte deklaruar i ndjeri Xhorxh Bush i vjetër në letrën dërguar diktatorit serb më 25 dhjetor, 1992, duke e lidhur kështu përjetësisht familjen amerikane Bush me historinë e Kombit Shqiptar,  kur të merret parasyshë gjithashtu edhe deklarata e Presidentit Xhorxh Bush të ri, gjatë vizitës së tij historike në Tiranë në vitin 2007, me ç’rast, ai u tha mjaft zvarritjeve për shpalljen e pavarësisë së Kosovës duke deklaruar nga kryeqyteti i shqiptarëve se, “Mjaft është mjaft — Më mirë heret se vonë  — Kosova të jetë e pavarur”.

Jo vetëm shqiptarët, por Amerika dhe bota në përgjithësi kanë arsye të ndihen të pikëlluar me humbjen e këtij burrshteti amerikan, pasi trashëgimia e tij në fushën politike dhe ushtarake botërore, si edhe roli i tij shembullor si kryefamiljar është një shembull për të gjithë.  Jo se ai nuk i kishte edhe të metat e veta, të cilat ndër tët tjera i kushtuan fitoren për një mandat të dytë presidencial, por megjithë këte, influenca e tij si udhëheqës do të ndihet për shumë kohë, jo vetëm këtu në Amerikë, por edhe në mbarë botën. Pothuaj të gjithë vlerësojnë dedikimin e tij ndaj familjes dhe kushtimin e tij për shërbimin ndaj publikut, por edhe rolin e ish-Presidentit Bush në fushën ndërkombëtare, si vetitë kryesore që e kanë dalluar atë si njeri dhe si udhëheqës.  Këto ndjesi i kanë shprehur këto ditë, në ngushëllimet e tyre, udhëheqsit kryesorë politikë amerikanë dhe botërorë, duke përfshirë edhe Presidentin Donald Trump, i cili tha se “Presidenti Bush ka frymëzuar disa breza amerikanësh për t’iu përkushtuar shërbimit publik, për të qenë siç është shprehur edhe ai ‘objekt i njëmijë dritave’, për të ndriçuar madhështinë, shpresën dhe mundësitë që ofron Amerika, për botën… Me një gjykim të drejtë dhe udhëheqje të vendosur, Presidenti Bush udhëhoqi Kombin tonë dhe botën drejtë një fitoreje dhe përfundimi paqësor të Luftës së Ftohtë.  Si President, ai përgatiti skenën për një begati prej disa dekadash që pasoi mandatin e tij…Ai do të mbahet mend për devotshmërinë e tij ndaj familjes, sidomos për dashurinë e tij për bashkshorten Barbara…”, tha ndër të tjera, Presidenti Trump.

Ndërsa ish-Presidenti demokrat Barak Obam u shpreh me rastin e vdekjes së Presidentit Xhorxh Bush i vjetër se, “Jeta e tij ishte një testament se shërbimi publik është një thirrje e ndershme dhe fisnike”, ndërkohë që lavdëroi masat që kishte ndërmarrë i ndjeri Bush i vjetër në mandatin e tij si president, “Në favor të përmirësimit të jetës për emigrantët dhe për personat me aftësi të kufizuara fizike”. Ai ishte një shembull prej burrë-shteti, tha ish-Presidenti Obama, “I vendosur për të lënë mbrapa diçka më mirë se ç’e kishte gjetur në këtë botë.”  Duke iu referuar rolit të Presidentit Bush në arenën ndërkombëtare, Z. Obama nënvijoi se, “Kur, anë e mbanë Evropësë Lindore, lulëzuan revolucionet demokratike, ishte dora e tij fortë diplomatike që bëri të mundur një arritje që dikur as nuk mund të merrej me mend – fundin e Luftës së Ftohtë, pa pasur nevojë të shkrep as një fishek.”

Ndoshta njeriu që e ka njohur më së miri dhe për një kohë të gjatë ish-Presidentin Bush të vjetër, është James Baker, ish-Sekretari Amerikan i Shtetit, të cilin e ka konsideruar si mik të ngushtë për më shumë se 50-vjetë.  Z. Baker lavdëroi shërbimin e Presidentit Bush në detyra të ndryshme prej disa dekadash, si president i Shteve të Bashkuara, por edhe si zëvendës president, Drejtor i CIA-s, si ambasadori i parë amerikan në Kinë, ambasador pranë OKB-së, e të tjera. “Në secilën prej këtyre detyrave”, theksoi Z. Baker, “Ai udhëhoqi me vendosmëri, integritet dhe modesti – karakteristika këto të cilat me të vërtetë përcaktojnë një njeri të madh dhe një udhëheqës efikas…ai gjithmonë i demonstroi këto cilësi, qoftë në skenën ndërkombëtare, qoftë në jetën e përditshme.

Ngushëllimet erdhën, jo vetëm nga politikanë republikanë dhe ish-bashkpuntorë të Presidentit Bush, por edhe nga politikanë të krahut tjetër politikë, nga demokratët — si ish-Zëvendës Presidenti Al Gore, i cili në mesazhin e tij theksoi “integritetin dhe mirësinë e jashtëzakonshme” të tij, duke thënë se i ndjeri Bush, “kishte siguruar respektin e të dy partive kryesore të vendit, me qëndrimet e tija dhe me masat që ka marrë në favor të kauzave në të cilat besonte fuqimisht, madje edhe nëqoftse duke bërë një gjë të tillë, nuk ishte shumë popullore për momentin.”

Edhe nga Kongresi Amerikan, ku Z. Bush gëzonte një respekt të madh në radhët e ligjëvensëve të dy partive politike kryesore amerikane, erdhën reagimet e para për vdekjen e ish-presidentit, përfshirë Senatorin Republikan të shtetit Florida, Marco Rubio, i cili u shpreh se, Presidenti H. R. W Bush ishte një hero amerikan dhe patriot, një burrë i mençur dhe bujar.”  Ndërsa Senatori demokrat i shtetit Virginia, Mark Warner nënvijoi në mesazhin e tij se, “Nuk ka asnjë dyshim se angazhimet më të larta të Presidentit Bush ishin gjithmonë në mbështetje të Atdheut dhe vlerave tona – drejtësisë, lirisë dhe të drejtave të njerëzve kudo në botë.”

Një mesazh i gjatë drejtuar familjes Bush erdhi nga Presdienti Clinton dhe bashkshortja Hillary, në të cilin çifti presidencial thotë se ata “Po mbajnë zi për kalimin në amshim të Presidentit H.W. Bush dhe falenderojnë Perendinë për jetën e tij të gjatë, kushtuar shërbimit, dashurisë dhe miqësisë ndaj të tjerëve.  Unë do të jem për gjithmonë mirënjohës për miqësinë që kemi pasur me njeri tjetrin”, shprehet Presidenti Klinton duke shtuar se shërbimi i Presidentit Bush, duke filluar nga shërbimi ushtarak në Luftën e Dytë Botërore dhe deri tek detyrat e larta federale në Kongres, pranë Kombeve të Bashkuara, si ambasador në Kinë, drejtor i CIA-s e deri tek kulmi i shërbimit të  tij në detyrën e Zëvëndës Presidentit dhe Presidentit të Shteteve të Bashkuara, ku ai punoi drejt një bashkpunimi më të madh në nivel ndërkombëtar, për një paqë dhe liri më të madhe në botën e pas Luftës së Ftohtë”,  shkruajnë Presidenti Klinton dhe bashkshortja e tij Hillary.

Ndërsa nga Rusia erdhi mesazhi i ngushëllimit nga ish-udhëheqsi sovjetik, Z. Mikhail Gorbachev, me të cilin presidenti Bush kishte bashkpunuar ngusht për t’i dhënë fund luftës së Ftohtë midis Lindjes dhe Perëndimit. “Unë i shpreh ngushëllimet e mia më të thella familjes së George Bush dhe të gjithë Amerikanëve për vdekjen e Presidentit të 41 të Shteteve të Bashkuara”, i ka thënë ai agjencisë ruse të lajmeve Interfax, duke shtuar se, “Kam shumë kujtime në lidhje me këtë person.  Ne na u dha mundësia të punomin së bashku gjatë viteve të ndryshimeve të mëdha.  Ishte një periudhë dramatike që kërkonte përgjegjësi të mëdha nga të gjithë…Unë vlerësoj jashtzakkonisht shumë kontributin e Presidentit George H.W Bush, në realizimin e kësaj arritjeje historike. Ai ishte me të vërtetë një partner i vërtetë”, është shprehur ish-ushëheqsi sovjetik, Michael Gorbachov për ish-Presidentin Bush.

Një numër ngushëllimesh i kanë arrijtur familjes Bush dhe popullit amerikan për vdekjen e Presidentit Bush, nga vendet aleate perëndimore dhe nga kryeqytete të tjera, përfshirë edhe udhëheqsit shqiptarë në Tiranë dhe në Prishtinë.

Siç thashë edhe më lartë, për Shqiptarët, Presidenti George Bush i vjetër do të mbahet mend për Deklaratën e tij të Krishtlindjes, pikërisht 26 vjetë më parë, me 25 Dhjetor të vitit 1992, me të cilën paralajmëroi Serbinë dhe diktatorin e saj Millosheviç që të mos provokonte konflikt në Kosovë, me qëllim të pastrimit etnik të shqiptarëve nga trojet e tyre shekullore.  Dihet se është kjo politikë e përcaktuar nga Presidenti George H.W. Bush i vjetër që u bë më vonë baza e politikës amerikane ndaj Kosovës për dekadën shumë të vështirë për shqiptarët e Kosovës gjatë 1990-ave dhe më vonë, deri në shpalljen e Pavarësisë së Kosovës disa vite më vonë gjatë mandatit të Presidentit Goerge Bush i riu.  Jemi dëshmitarë se kjo politikë e Uashingtonit, e përcaktuar nga Presidenti Xhorxh Bush, 26-vjetë më parë këtë muaj, është përsëritur herë pas here gjatë 90-ave nga Presidenti demokrat Bill Klinton dhe nga zyrtarët e lartë të administratës së tij, si një qendrim bazë amerikan karshi Kosovës, që nuk kishte ndryshuar gjatë asaj kohe, por që në të vërtetë çoi në sulmet ajrore të NATO-s, të urdhëruara nga Presidenti Klinton, e që përfunuan në çlirimin e Kosovës dhe përfundimisht në shpalljen e Pavarsisë së Kosovës në vitin 2008.  Falë asaj deklarate, është ky një përkushtim i Amerikës ndaj lirisë dhe pavarësisë së Kosovës që vazhdon të pasqyrohet deri në ditët e sotëme. Presidenti i Republikës së Kosovës, Z. Hashim Thaçi gjatë një takimi me ish-presidentin George Bush të ri javën që kaloi në Teksas dekoroi Z. George Bush të ri me Urdhërin e Pavarësisë, për kontributin që ka dhënë për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës, ndërsa është shprehur se, “Respekti për familjen e mrekullueshme Bush do të jetë i përjetshëm për shqiptarët e Kosovës”, ka thënë Presidenti Thaçi.

Me rastin e kalimit në amshim të Presidentit George H. W. Bush i vjetër dhe në përvjetorin e 26 të paralajmërimit të tij me shkrim dërguar Serbisë më 25 dhjetor 1992, që të mos shkelte vijën e kuqe në Kosovë — me mirënjohje të thellë ngushëllojmë me zemër të pikëlluar familjen e nderuar të ish-Presidentit si dhe popullin amerikan për kalimin në amshim të të dashurit të tyre dhe mikut të madh të Shqiptarëve!  Përdhimtimet më të sinqerta duke marrë pjesë në zi të tyre me ndjesi të thella miqësie vëllazërore midis Kombit Amerikan dhe Kombit Shqiptar!

Filed Under: Featured Tagged With: AMERIKA DHE BOTA MBAJNË ZI PËR HUMBJEN, E NJË PRESIDENTI, Frank shkreli

ROZOLIN PETROTA: SHTYLLA KRYESORE E SHQIPTARIZMIT ARBËRESH

November 29, 2018 by dgreca

1-Franku

Nga Frank Shkreli/

Javën e parë të Nëntorit, në krye të një delegacioni zyrtar,  Presidenti i Republikës së Shqipërisë Z. Ilir Meta ndërmori një vizitë historike në   në Kalabri të Italisë, në kuadër të Vitit të shpallur Mbarë-Kombëtar të Heroit tonë, Gjergj Kastriotit -Skënderbeut.  Gjatë kësaj vizite zyrtare, Presidenti Meta, është takuar edhe me homologun e tij, Presidentin e Italisë, Z. Sergio Mattarella.  Në fillim të vizitës së tij në komunitete arbëreshe të Italisë, Presidenti Meta vuri në dukje raportin e ngushtë mes Shqipërisë e Kalabrisë, ndërsa shtoi se, “Kalabria është shumë e rëndësishme për ne, sepse këtu është zemra e bashkësisë arbëreshe të zhvendosur në Itali që në Mesjetë, të cilëve u jemi mirënjohës që kanë ruajtur gjuhën, traditat, zakonet, identitetin, që nga koha e Skënderbeut.  Është meritë e tyre, por edhe e kalabrezëve dhe italianëve, që i kanë mirëpritur”, është shprehur Presidenti Meta, me atë rast.  Ndërsa, Presidenti italian Sergio Mattarella, në mesazhin e tij dërguar para dy ditësh Presidentit Meta me rastin e Ditës së Pavarësisë së Shqipërisë shprehet se: “Përkujtimi i përbashkët së fundmi i figurës së Gjergj Kastriotit Skënderbeu, forcoi më tej jo vetëm marrëdhëniet dypalëshe por edhe ndjenjën e ndarjes bashkërisht të faqeve të rëndësishme të historisë – siç u dëshmua konkretisht nga pakica arbëreshe mjaft aktive – si dhe të horizonteve të përbashkëta në gjirin e familjes evropiane dhe të komunitetit euro-atlantik”.

5-Perrota

-Ne Foto: 25.IV.1968: Prof. Koliqi i paraqet Shëjtnisë së Tij Palit VI Kryetarin e «Vatrës», z. Anthony Athanas. Në mes shifen: Arbëreshët: Shkelqësia Emzot Perniciaro dhe Dr. Rozolin Petrotta.  Foto e marrë nga revista Shëjzat.)/

Fatkeqësisht, janë pak njerëz që mund ta dinë se një meritë të madhe, për të mos thënë ndoshta meritat kryesore për ruajtjen e gjuhës, identitetit, traditave, kulturës arbëreshe si dhe forcimit të marrëdhënieve shqiptaro-italiane — për të cilat folën dy presidentët — i takon arbëreshit Dr. Rozolin Petrota: Sipas dy miqëve dhe bashkëpuntorëve të tij të ngushtë, Prof. Ernest Koliqit dhe Prof. Karl Gurakuqit, Dr. Petrotta e dinte mirë se ruajtja e traditave e shpëtoi nga cenimi dhe nga izolimi komunitetin arbëresh, nepër rrëmujat historike prej pesë shekujsh.  Në kuadër të Ditës së Pavarësisë së Shqipërisë, vlen të përmendet edhe vlersimi i këtyre dy burrave të cilët kanë shkruar se Dr. Petrota – një trashëgues dhe ruajtës i traditës arbëreshe,  ishte gjithashtu edhe një pjesëtar i spikatur i asaj breznie që përgatiti 28 Nëntorin fatlum, më 1912, një ngjarje kjo të cilën arbëreshi Petrota e ndoqi dhe e përkrahi nga Italia, ashtu si çdo nismë tjetër në dobi të vendlindjes së të parëve të tij.  Prof Koliqi ka shkruar për mikun e tij të ngushtë arbëresh, Dr. Petrotën se ai ishte trashëgues dhe ndjekës i traditës arbëreshe, ndërkohë që, “Ushqente bindjen se zvetnimi i rrjedhun nga mospërfillja e traditave, dobësonte vetitë ma të zgjedhuna të gjakut të trashiguem”.  Ai admirohej nga ata që e kanë njohur, si një njeri i cili për qëllim kryesor kishte lartësimin e vlerave arbërore.  Atdhedashuria e tij”, ka shkruar Ernest Koliqi, iu shmangte “Shafqjeve të bujshne që mbulojnë shterpësi ndjesishë të vërteta ndërsa tregohej në vepra të mbara e të frytshme”.

Njëra prej këtyre “veprave të mbara”, rezultat i punës së tij të vendosur për promovimin e identitetit, kulturës dhe gjuhës arbëreshe në Itali, ishte themelimi i Qendrës Shqiptare për Studime Ndërkombëtare, pranë Universitetit të Palermos, në vitin 1948, me dekret të Presidentit të Republikës Italiane, që u pasua më vonë me hapjen e Institutit për Studime Shqiptare në Romë, në vitin 1959, nën drejtimin e Prof Ernest Koliqi, gjithashtu me dekret të Presidentit të Italisë.  Me bashkpunimin e Gaetan Petrotës (të vëllait), Karl Gurakuqit, Namik Resulit, At Zef Valentinit dhe Ernest Koliqit, ishte arbëreshi Dr. Rozolin Petrota ai i cil,i në të vërtetë, luajti rolin kryesor në themelimin e këtyre dy instituteve tepër me rëndësi, në Palermo dhe Romë — të cilat jo vetëm kanë promovuar por kanë mbajtur gjallë identitetin, gjuhën dhe kulturën arbëreshe në Itali, për të cilën folën Presidenti Ilir Meta dhe Presidenti Italian Sergio Mattarella gjatë vizitës së tyre në fillim të këtij muaji, në komunitetet arbëreshe të Italisë së Jugut.Karl Gurakuqi ka vlerësuar lartë punën e kolegut të tij të ngushtë arbëresh dhe rolin që ai ka luajtur në ruajtjen e identitetit të shqiptarizmit arbëresh duke thënë se, “Nuk besoj se më idhnohen Arbëreshët e Sicilisë nëqoftse pohoj se po të hiqet Rozolin Petrota nga lista e atyne që i mbajtën gjallë ndjenjat atdhetare shqiptare në popullsinë arbëreshe siciliane, nuk mund të bahet më një histori e saktë e tyre.  Rozolini është i mbrami i radhës së ndritëshme të Arbëreshve që ia ndritë faqet shqiptarizmit në Itali”, ka shkruar Prof. Karl Gurakuqi me rastin e vdekjes së arbëreshit të madh, Dr. Rozolin Petrotës në shtator të vitit 1969.

E përkujtojmë sot Dr. Rozolin Petrotën edhe për një arsye tjetër në këtë vit kushtuar Heroit Kombëtar Gjergj Kastriotit – Skendërbeu, pasi një vit para se të ndërronte jetë, Dr. Petrota organizoi, kuvendin e fundit të jetës së tij në Nëntor të vitit 1968 — takimin e madh përkujtimor me rastin e 500-vjetorit të kalimit në amëshim të Prijësit të Shqiptarëve.  Nën drejtimin e tij, në kujtim të Skendërbeut – në Qëndren Ndërkombëtare të Studimeve Shqiptare në Palermo – u mblodhën arbëreshë, vatranë, shqiptarë nga Kosova, trojet e tjera shqiptare dhe nga diaspora, studiues dhe albanologë të huaj dhe shqiptarë të arratisur nga vendlindja.  Ata që kanë qenë të pranishëm — shumë prej të cilëve nuk jetojnë më — më kishin thënë se ai takim historik kishte mbetur përgjithmonë në kujtimet e tyre.  Jam i bindur se si i tillë do të mbetet edhe në analet historike të kulturës shqiptare në përgjithësi.

Si kryeorganizatori i takimit në Palermo me rastin e 500-vjetorit të kujtimit të vdekjes së Gjergj Kastriotit-Skenderbe në vitin 1968, Dr. Petrota iu drejtua, arbëreshve dhe shqiptarëve të mbledhur atje nga mbarë Evropa dhe Shtetet e Bashkuara, me disa fjalë vëllazërore, siç janë botuar në revistën “Shëjzat:

”…Kemi këtu studiuesë dhe miqë shqiptarë, arbëreshë e albanologë, nga Siqilia, nga Kalabrija, nga Italia, nga Kosova, nga Austria, nga Gjermania dhe nga Shtetet e Bashkuara t’Amerikës.  Shqiptarë dhe Arbëreshë: Jemi gjithë këtu bashkë pa dallim feje, dialekti e rryme politike.

Na Arbëreshët, stërnipëra të atyre mërgimtarëve të ikur nga Arbërija qintra vjet më parë, të cilët të parët e të gjithëve kanë bërë të valvitet në Itali Flamuri i Skenderbeut – e kanë bërë të kumbojnë lartë e me nderë gjuhën tonë. Shqiptaro-Amerikanët, mërgimtarët më të rinjë, të cilët të përbashkuar në Vatrën e Fan Nolit e të Faik Konicës, nga Amerika i kanë dhënë kumbim të ri e depërtim kërkesave të Kombit Shqiptar.Shqipëtarët profugë më të vonshëm, të cilët, sikurse ata më të vjetërit, kanë marrë udhën e mërgimit për të mbajtur besën në vlerat ideale.

Si njëherë Skenderbeu kje Kryetrimi i të tërë ushtrisë mprojtëse të qytetërimit dhe Flamuri i tij kje shënji i bashkimit të të gjithë Shqiptarëve, po kështu edhe sot të gjithë na ka mbledhur emëri dhe kujtimi i tij.Na po vërejmë me zemër vëllazërore të thellë, të gjithë profugët e sotëm, të cilët në vehten e tyre dhe ndër familjet e tyre, mbajtën zi dhe ruajtën plagët e vuajtjevet të tyre, por mburren duke dijtur se përfaqësojnë akoma Shqipërinë e Skënderbeut.Dhe vërej me admirim ata që ndër vuajtjet dhe varfërinë e mërgimit, akoma e gjejnë shtegun për të ndritësuar me vepra ndërtonjëse, veçanërsisht kulturore, emërin e Atdheut.Na vërejmë me mirënjohje të veçantë të gjithë studjuesit e miqët e huaj, të cilët me studimet e tyre dëftojnë se sa shumë i çmojnë vlerat e vërteta të Shqipërisë.

 Por neve, përfaqësues të gjithë institucioneve kulturore arbëreshe dhe veçanësisht neve të Qëndrës Ndërkombëtare të Studimeve Shqiptare të Palermos, trashëgimtarë të së moçmës dhe lëvdimplote, “Lidhje Italo-Arbëreshe” të na lejohet të ndihemi vëllëzër në mënyrë të veçantë me miqët dhe bashkatdhetarët t’anë shumë të dashur të Federatës “Vatra”, ka përfunduar përshëndetjen e tij arbëreshi Dr Rozolin Petrota, me rastin e 500-vjetorit të kujtimit të vdekjes së Gjergj Kastriotit-Skenderbe më 28 Nëntor, 1968 në Palermo.

Atë organizim në Palermo 50-vjetë më parë, frymëzuesi dhe inciatori i të cilit ishte vet Dr. Petrota, bashk-kohësit dhe bashkpuntorët e tij të ngushtë, e kishin cilësuar si vepra e tij e fundit e shkëlqyeshme dhe e mrekullueshme, që kurorëzoi një veprimtari patriotike 50-vjeçare, si shtylla kryesore e patriotizmit të Arbëreshëve të Italisë.   Një patriotizëm ky, të cilin Petrota – ndër të tjera — e shfaqte në shumë artikuj të çmueshëm, ndërsa në vitin 1919 së bashku me të vëllain Gaetanin, kishin filluar botimin e revistës “Rassegna italo-albanese”, ku sipas një vlerësimi të Prof Karl Gurakuqit, shiheshin shkrime me vlerë mbarë kombëtare shqiptare.  “Me anën e këtyre artikujve”, shkruan Gurakuqi, “Rozolini mpronte me energji çështjet shqiptare, kufijtë etnikë të Shqipënisë, vetqeverimin e plotë të Atdheut shqiptar, ndërsa luftonte lakmitë e kufitarvet anmiq të Shqipënisë, të cilët me dredhi të ndyta përpiqeshin të shembin themelet e shtetit të posa lindun”.

Kjo, pra është arsyeja që këtë javë të Pavarësisë së Shqipërisë dhe në mbylljen e vitit kushtuar 550-vjetorit të Heroit Kombëtar Gjergj Kastriotit-Skenderbeut, meriton të kujtohet jeta dhe veprimtaria atdhedashëse e arbëreshit Rozolin Petrotës – ndoshta një emër pak i dëgjuar por me shumë merita për kauzën kombëtare — i cilësuar nga bashkohësit e tij si shtylla kryesore e shqiptarizmit të arbëreshëve të Italisë.

 

Filed Under: Featured Tagged With: E SHQIPTARIZMIT ARBËRESH, Frank shkreli, ROZOLIN PETROTA: SHTYLLA KRYESORE

ELEGJI PER POETIN E MESUESIN DESHMOR….

November 29, 2018 by dgreca

Me rastin e 30 vjetorit të varjes në litar/

      1 Havzi Nela bust

      Nga Sami Repishti/

1-Sami-Repishti1-240x3002 havzi-nela1-Havzi-nela

…..nji vajtim për herojn që nuk jeton ma, për ate që dha shembullin e jetën, e  meritoi përjetësimin e emnit Havzi Nela! Dëshmori Havzi Nela ka qenë i fundit disident  i ekzekutuem në të gjithë Europën lindore komuniste….. Pushoftë në paqë!

Në shkurt të vitit 1934, në fshatin Kollovoz të krahinës heroike të Lumës. lindi nji foshnje. Çdo foshnje ka nji emën. Emni i foshnjes ishte Havzi Nela.

Vogëlushi Havzi u rrit në gjiun e nji familje thellësisht tradicionale shqiptare, dhe u ushqye me brumin që nanat tona shqiptare i dhanë rinisë sonë për shekuj: dashuninë e pa kufi për liri!

Havziu u rrit, dhe bani nji emën: Havzi Nela, poet e mësues; dy veprimtari të privilegjueme që naltësojnë: njena, me frymën e sensitivitetit të shkrimtarit që don jetën dhe i këndon asaj e natyrës që e ushqen; dhe tjetra, me dritën që ndizet aty ku mbretnon terri, aty ku nga kaosi pa formë i errësinës, krijohet nji kosmos, nji botë  e ndritun dhe e organizueme mirë.

Ka qenë dhe mbetet ende andrra e çdo burri dhe e çdo gruaje me u plakë tue lanë nji emën të mirë. Emni i mirë: gjithmonë merita ma e madhe. Ashtu edhe për Havziun e ri që nuk shijoi vitet e pleqnisë së rehatëshme në gjiun e familjes që aq shumë deshti…nuk i shijoi sepse druni i pagdhenun në torturë, plumbi i zjarrët dhe litari i vrazhdë në grykën e të riut Havzi nuk e lejuen: e lodhën, e kërcënuen me ekzekutim, e përfunduen me aktin e tyne kriminel: me litarin në qafën e burrit revolucionar të Lumës heroike…. gjatë viteve të Shqipërisë së martirizueme!

Havzi Nela la jo vetëm emën të mirë; ai e tejkaloi ate. Ai la nji shembull heroizmi të rrallë, nji model të rezistencës kundër së keqes absolute që mundoi ate dhe bashkatdhetarët e tij, me nji akt suprem, koshient dhe të qartë. Jeta e tij mundi vdekjen, tue mos i lejue vetes nji vdekje që përfundon në botën e gjumit të përherëshëm….në harresë!

Havzi Nela jo!  Ai nuk i lejoi vdekjes me thanë fjalën e fundit. Ai u ngrit në naltësitë e epërta të herojve të mëdhej, figurave që tue përbuzë vdekjen hyjnë në legjendë, në nji botë ma të madhe se ajo e zakonshmja, e thjeshta, dhe vdeksorja, në nji botë ku vdekja nuk ka vend. Në nji moment suprem të revoltës, ai fitoi lirinë e vertetë, lirinë që farkëton me duert e veta fatin e vet. Liria e vertetë e mbinjerëzores!

Në botën që e shpërfilli u perjetësue emni i viktimës së vullnetshme me u sakrifikue në altarin e idealit…në kërkim e në gjetje të botës ideale që pranon  vetëm ata që e kerkojnë me zjarrin që i konsumon: herojtë dhe heroinat që me revoltimin e tyne na mbushin me krenari për qenien tonë pjesëtarë të së vetmes racë njerëzore.

Për të tjerët, për turmat, mbetet vetëm admirimi i aktit heroik.

Vdekja e heroit Havzi Nela, vrulli i tij revolucionar, na kujton  shprehjen e poetit rus Yevtushenko që shkroi:

”Dikush çdo herë duhet të jetë udhëheqës i nji breznie. Dikush duhet të lindë për këte mision. Përse jo njeni nga ju, nga ju të rinjtë?”

Përse jo nji i ri si Havzi Nela, pyes unë! Ai, i riu që pati guximin me shkrue në burgun e Qafë Barit, me 10 gusht 1983, këto fjalë monumentale:

” Shtylla qendrore e urrejtjes dhe e demaskimit tim qendron  Enver Hoxha!”

Në Republikën komuniste çeke ekzekutimi i fundit u ba në vitet e para të 1950’s; në Shqipëri, në vitin 1988, u var në litar nji i ri, poet e mësues, sepse i këndoj lirisë….

Dhe shokët e miqtë e Havzi Nelës që mbijetuen terrorin e kuq nuk dënuen me vdekje as edhe nji të vetëm kriminel komunist, as Aranit Çelën, as Rrapo Minën, as Zylyftar Ramizin që kanë pohue me gojën e tyne se kanë dënue me vdekje dhe torturue me qindëra kundërshtarë të komunizmit.Bota e re që andërronte                           Havziu ishte e betueme mos me përsëritë të kaluemen terroriste! Nuk u denue as gjykatësi kryesor, Fehmi Avdiu, që firmoi varjen e deshmorit, as kolegu Fatmira Laskaj që bashkëfirmoi….!

Gjate viteve të “pranverës arabe”, nji rebel libian kundwr diktatorit Khaddafi

shprehej: “Unë e due vdekjen e Khaddafit. Dhe jo vetëm nji herë, por me vdekë çdo minut, çdo orë, çdo ditë. Sepse për 42 vjet të gjata ai na vrau të gjithëve çdo minut dhe çdo orë!” Rebeli shqiptar, rebeli libian, dy guximtarë, mallkojnë diktatorin në emën të atyne që kanë humbë zanin…nga frika!

Me heshtjen e madhe para krimeve komuniste, shumica nuk pati guxim me deklarue se komunizmi në praktikë, manifestimi ma anti-njerëzor në historinë e njerëzimit, nuk ashtë mënyra e jetëve tona. Kjo mungesë guximi na nënvleftëson si qytetarë të lirë të vendit tonë. Nënvleftësimi këputë shkurt shpirtin tonë të inisiativës; na pushojmë së qenuni ma gjatë njerëz të lirë. Këtu qendron  përfundimi që shumë shqiptarë nuk kanë pasë guximin me refuzue qendrimin diktatorial, refuzimin e “diktaturës së proletariatit”.

Heshtja nën komunizëm na bani të gjithëve bashkëfajtorë. Skllavëria komuniste me frikën e saj korruptoi thellësisht qytetarin si individ dhe shqiptarët si shoqëni. Romakët e vjetër kishin shprehjen:”Qui tacit, consentire!”Kush heshtë, aprovon!

Degradim moral i plotë!, Si spjegohet që ditën e ekzekutimit të Havzi Nelës, rojet e kuqe talleshin me trupin e tij në litar, që era lëkundte sa këtej sa andej, sytë e tij të hapun sikur na shihte të gjithëve, tregon nji deshmitar, goja me buzët e gjakosuna sikur donte të fliste, gjoksin e hapun nga këmisha e shkyeme….ata e ngjitshin e zbritshin litarin për ….defrim; dhe nji opangë malësore që kishte ra në shesh, tashti përdorej si top futbolli nga ekzekutuesët….për sport; ndërkaq nga shikuesët nuk doli nji guximtar me protestue këte trajtim kaq barbar!

Mbetën vetëm herojtë e rezistencës anti-komuniste, – dy herë heroj sepse refuzuen hakmarrjen! – dhe dëshmorët që nuk kanë za me na ngushëllue, neve “viktimët”, që jemi na sot!. Nga bota ku banojnë, na inkurajojnë përsëri me farkëtue nji jetë autentike edhe për ata  që vuejnë nga pesha e fajit të kryem.

“Fajtorët”. Gjykim i ashpër! Në konditat tona të ndryshme me dhanë gjykime për sjelljet e të tjerëve, individuale e shoqënore, që në momentet e vështira të jetës nen diktaturë janë përkulë, ose janë thye, me gjykue me parimet e “absolutes” nuk ashtë nji gjest serioz. Poeti anglez Coleridge na ka falë shprehjen “Motiveless malignity”. (Ligësi pa motiv). Ka qenë “ligësia” e pakufishme e komunizmit që ka krijue këte gjendje të padëshirueshme….!

Si rrjedhim, sot përjetojmë degjenerimin e “udhëheqjes shtetnore e civile”, të shkaktueme nga shtypja dhe nënshtrimi i diktaturës, të pa aftë me rigjenerue me punë e me arsim –si mjetet e domosdoshme që sjellin përparimin dhe aftësinë tonë me shkrue historinë tonë me duert tona!  Na duem nji Shqipëri të lirë, të pavarun, demokratike, të bashkueme dhe europiane, dhe duem ta ndërtojmë me duert tona…dhe nuk kemi sukses!

Fetarët kanë të drejtë me thanë: “ata që duen jetën shumë, e humbin atë”. Njikohësisht, vetë feja u formue me spjegue vdekjen, nji përpjekje me i dhanë nji kuptim “shkatërrimit të pareparueshëm” të jetës. Heroizmi e refuzon këte spjegim; ai e përballon dhe krijon pavdekshmëninë….aspekti heroik i njeriut, e vetmja krijesë që e din se do të vdesë …!

Shteti totalitar si ai i rregjimit komunist në vendin tonë kërkoi me shfrytëzue

plotësisht për vete çdo ekzistencë individuale nën maskën e “marshit të historisë”. Flitet për të “vërtetën” të justifikueshme nga “Historia””. Në përpjekjen e tij me i dhanë botës së lëvizëshme dhe të pasigurtë, “ngurrtësinë” dhe vërtetësinë e “fatit” të caktuem nga “Historia”,- tue zevendsue nji “histori” që formon njerëzit me njerëzit që shkruejnë historinë, shteti totalitar arrin në përfundimin që “justifikon” profecitë e “etënve” të sistemit, dhe krimet që e karakterizojnë. Me kërkesen që indvididi të heq dorë nga liria personale dhe se do të gjej atë vetëm në “shtet”, tek “arsyeja e shtetit” (la raisons d’état), e çfardo forme qoftë, krijon nji gjendje ku “Shteti” ka gjithmonë “arsye”. Nga kjo pozitë rrëshqitet në paligjëshmëni. Terrori vjen nji orë ma vonë!

Rregjimi komunist në Shqipëri, ashtu si në Egjiptin antik, u shëndrrue në nji fatalitet absolut. “I vetmi qendrim kundrejt nji bote jo të lirë ashtë me jetue nji jetë aq të lirë sa që vetë ekzistenca e juej ashtë nji akt rebelimi” plotëson Albert Camus. Rebelimi i Havzi Nelës ka qenë vetë ekzistenca e tij, përpjekja e tij me jetue i lirë në nji botë jo të lirë; akti heroik “në botën e asgjaje” ka qenë i vetmi mjet me ia arrijtë qellimit, pavarësisht nga çmimi i randë që paguhet me jetën– por që njikohësisht e shpëton jetën e tij nga “e zakonshmja” qe ai nuk pranonte!

*****

Sundimit absolut të udhëheqjes që përpiqet me përjetësue me aktet e shtypjes dhe shnjerëzimit të grupit komunist anti-jetë, u dalin sot përballë, me hezitim ndoshta, por me besim në fitoren e fundit, klasa e re në formim e sipër e të rinjëve që me punë e arsim avancojnë, dalë nga dalë, në shkallët e hypjes në pushtet. Sundimtarët që përballojnë këte klasë të re, pjellën e padëshirueshme të strategjisë së tyne, të pa aftë me e ndalë, të etshëm me e pengue, të sigurtë se ajo ashtë varr-rrëmihse e sistemit që e rriti pa e përkdhelë, e rendit shoqënor që e ushqeu pa e dashunue, dhe që e kercënon tashti me e perpi si nana-monstër e tragjedisë antike, dridhen nga frika që shkakton nji popull i zemruem!

Shqipëria, vendi ku bien dëshmorët dhe ngrihen herojtë, ashtë atdheu i Hafzi Nelës. Sot na vajtojmë këte dëshmor, dhe festojmë nderin e madh që heroizmi i tij i solli atdheut shqiptar. Sot, të gjithë ne ndjehemi kryenaltë -me përjashtim të kriminelëve komunistë.

Hafzi Nela, heroi i lirisë për të gjithë, dëshmor i demokracisë për katër miljonë shqiptarë skllavë modernë të komunizmit në Shqipëri, i masakruem me litar në grykë, ngrihet nalt madhështor, bir i Lumës heroike që dha jetën për pasionin e tij të lirisë me dritë hyjnore, vetëm dy vjet ma vonë, në 1990, e frymëzoi rininë studenteske shqiptare me u ngritë me guxim, me i thanë “Jo!” diktaturës së kuqe, me përmbysë tiranin e kuq dhe legjonet gjakatare të Satanit komunist, me rrëzue përtokë, pa ceremoni, tue e tërheq rrëshqanë satrapin aziatik që i zuni frymën nji kombi mbar. U shemb tirania enveriste nga grushtet e nji populli që lindi të rinj e të reja guximtare si lumjani Havzi Nela.

Havzi Nela, o vëlla i vuejtjeve të përbashkëta! Unë, viktimë e tri diktaturave në Shqipëri, gjunjëzohem me pervujtëni. Sot, e gjithë Shqipëria të falënderon, dhe historia e këtij vendi që na quejmë “Atdhe” të ka perqafue përjetësisht, dhe të ka vendosë në piedestalin e Pantheonit Kombëtar Shqiptar.

     I përjetëshëm qoftë kujtimi yt, o bir besnik i Lumës së shumëvuejtun e heroike! Pushofsh në paqë!

Ridgefield. CT. USA

28 nandor 2018

                                                                                        Sami  Repishti, Ph.D.

ish i burgosun politik

në Shqipërinë komuniste   (1946-56)

në Jugosllavinë komuniste (1959-60)

(Shkrim pjesë e librit mbi këte subjekt përgatitë nga Florin Zyberaj. Botimi në janar 2019)

Filed Under: Opinion Tagged With: E MESUESIN DESHMOR…., ELEGJI PER POETIN, Sami repishti

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 1187
  • 1188
  • 1189
  • 1190
  • 1191
  • …
  • 5724
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Dashuria që e kemi dhe s’e kemi
  • “Jo ndërhyrje në punët e brendshme”, dorëheqja e Ismail Qemalit, gjest atdhetarie dhe fletë lavdie
  • Arti dhe kultura në Dardani
  • Gjon Gazulli 1400-1465, letërsia e hershme shqipe, gurthemeli mbi të cilin u ndërtua vetëdija gjuhesore dhe kulturore e shqiptarëve
  • “Albanian BookFest”, festivali i librit shqiptar në diasporë si dëshmi e kapitalit kulturor, shpirtëror dhe intelektual
  • VEPRIMTARI PËRKUJTIMORE SHKENCORE “PETER PRIFTI NË 100 – VJETORIN E LINDJES”
  • 18 dhjetori është Dita Ndërkombëtare e Emigrantëve
  • Kontributi shumëdimensional i Klerit Katolik dhe i Elitave Shqiptare në Pavarësinë e Shqipërisë 
  • Takimi i përvitshëm i Malësorëve të New Yorkut – Mbrëmje fondmbledhëse për Shoqatën “Malësia e Madhe”
  • Edi Rama, Belinda Balluku, SPAK, kur drejtësia troket, pushteti zbulohet!
  • “Strategjia Trump, ShBA më e fortë, Interesat Amerikane mbi gjithçka”
  • Pse leku shqiptar duket i fortë ndërsa ekonomia ndihet e dobët
  • IMAM ISA HOXHA (1918–2001), NJË JETË NË SHËRBIM TË FESË, DIJES, KULTURËS DHE ÇËSHTJES KOMBËTARE SHQIPTARE
  • UGSH ndan çmimet vjetore për gazetarët shqiptarë dhe për fituesit e konkursit “Vangjush Gambeta”
  • Fjala përshëndetëse e kryetarit të Federatës Vatra Dr. Elmi Berisha për Akademinë e Shkencave të Shqipërisë në Seancën Akademike kushtuar 100 vjetorit të lindjes së Peter Priftit

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT