Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

ATMOSFERE E NDEZUR NE NEW YORK NE PRAG TE DUELIT SEVDAIL SHERIFI- JOSHUA HARRIS

by

Dueli zhvillohet në Teatrin e madh Madison Square Garden – në New York, arenën e famshme të boksit me nje kapacitet prej 5,000 shikues, mendohet se do të ketë mbi 800 tifozë të “zjarrtë” shqiptar /

 Nga Beqir SINA/

NE FOTO: Sevdail “The Illyrian” Sherifi dhe ekipi i kompanisë Dovolani Boxing me president Toni  Dovolanin/

 MADISON SQUARE GARDEN – NEW YORK CITY : Bokseri nga Presheva, Sevdail Sherifi,(fitore 9 (KO 8) + humbje 1 (KO 0) + drawn 2 = 12 rounds boxed 43 KO% 66.67 ), me pashaportë zvicerane të shtunën në New York, ka një meç shumë të rëndësishëm në karierën e tij për të promovuar veten dhe boksin shqiptarë në ringun e madh botërorë Madison Square Garden. Ai do të ndeshet me bokserin amerikan , nga qyteti Youngstown, Ohio – Joshua Harris, i cili ka: fitore 8 (KO 6) + humbje 6 (KO 3) + drawn 1 = 15 rounds boxed 52 KO% 40 ).

Atmosfera është ndezur në New York, dhe zonën e ashtuquajtur “Tri -Shteteve”, ku tifozeria fantastike shqiptare, janë përgatitur ta “mbulojnë” arenën e madhe të boksit me flamujt kuqezi. Nga pesë mijë shikues mendohet se më shumë se 800 deri në 1.000 prej tyre do të jenë shqiptarë.

Gazetari ynë në New York, Beqir Sina, bisedojë me promotorin e këtij meçi Ajet Dovolani për të sjellur diçka të “gjallë” nga përgatitja për meçin Sevdail “The Illyrian” Sherifi kundra Joshua “The Juice” Harris.

Gazetari ynë thotë se në faqen e tij të interrnetit, Presidenti i lobit të parë dhe të vetëm shqiptarë në SHBA, Joseph DioGuardi, ish kongresmeni republikan i New Yorkut, shkruan se :’Boksieri profesionist nga Lugina e Preshevës, Sevdail Sherifi 24 vjeç, po jeton në”ëndrrën amerikane”! të Boksit, të paktën një herë për të boksuar në ringun e një salle nga më të famshmet botërore, Madasion Square Garden ose arena e boksit e cila është ëndrra e për shumë boksierët amerikane dhe evropiane. Sevdail Sherifi për këtë ëndërr po bëhet gati të na sjell fitoren në një realitet në sajë të firmësamerikano shqiptare të boksit me promotor DOVOLANI-BOXING në Nju Jork.
DOVALANI BOXING, ka bërë të mundur për Sherifi(9-1-2) për të luftuar 20 prill në një nga arenat më të famshme në botë “Madison Square Garden”(në orën 13:00 PM, të mbasdites). Për muajin efundit Sherifi ka qenë nën trajnimin e tij në palestër të kompanisë së boksit Dovolaniboxing, dhe është e përgatitur mirë për duelin e tij të mëdh kundër amerikanit nga Youngstown – Ohio, Joshua Harris. Ai do të luftojë vetëm 6 raunde, por kjo periudhë është e një rëndësie të madhe për Sherifit dhe të gjithë shqiptarët, jo vetëmpër arsyet që folëm më sipër, por edhe sepse një fitore do t’i japë Sherifit mundësinë për të vazhduar karrierën e tijnë SHBA dhe Evropë.
Trajnimi në SHBA me një trajner amerikan ka ndikuar shumë pozitivisht për bokserin tonë Sevdail Sherifi. Përmirësime teknike në boksim janë vërejtur menjëherë, së bashku me përmirësimin e gjendjes së tijfizike të nevojshme në mënyrë për ndeshjet e nivelit të lartë konkurruesesi ai këtë e shtunë kundër Harris i cili është i renditur më lart seSherifi, në renditjen e boksit në rangë botërorë. Harris do të jetë një kundërshtar ivështirë, por Sherifinuk mendon për asgjë tjetër përveç fitores dhe suksesit të tij në të ardhmen në botën e boksit.

Presidenti i lobit të parë dhe të vetëm shqiptarë në SHBA, Joseph DioGuardi, ish kongresmeni republikan i New Yorkut, ju bënë thirrje të gjithë Shqiptarëve që jetojnë në zonën e New York dhe të ashtuquajtur e Tri-Shteteve, se duhet të bashkohen me DioGuardin, të shtunën dhe me amerikano shqiptar e shumtë që pritet të vijnë edhe nga Uashingtoni,Maryland dhe Virginiapër të mbështetur SevdailSherifin në luftën e tij të rëndësishëm kundërHarris, përfundon DioGuardi

Pyetje: Ajet, si po shkojnë përgaditjet e fundit të mbrëmjes së 20 prillit? kur në ringun e famshëm të botës Madison Square Garden në New York, do të ballafaqojnë “grushtat” e tyre Sevdail Sherifi nga Presheva me amerikanin nga Youngstown, Ohio – Joshua Harris

Ajet Dovolani: Sherifi është I përgaditur maksimalisht per ndeshjen e mbrëmjes së 20 prillit, dhe gjithashtu shumë i emocionuar për rastin që i është ofruar për të përfaqësuar ngjyrat kuqezi në Madison Square Garden – New York.

Pyetje: Në të ashtuquajturën “Nata e Premte e Boksit” në Madison Square Garden do të boksojnë në peshën e rëndë Tyson Fury kundra Steve Cunningham, por edhe bokseri shqiptarë nga Presheva, me pashaport zvicerane, Sevdail Sherifi kundra amerikanit Joshua Harris. A do të jetë kjo me të vërtet një sfidë për bokserin tonë për titullin, dhe një promovim para publikut fantastik shqiptar në New York, kur e dimë që Sherifi bokson për herë të parë në Madison Square Garden ?

Ajet Dovolani: Defenitivisht është një promovim para publikut shqiptar në New York

Pyetje :Kush është tranieri, i cili është marrë me përgatitjen në Amerikë të bokseirit tonë Sevdail Sherifi ?

Ajet Dovolani: Dovolani boxing bashkëpunon me trainerin Fernely Feliz, i cili ka arritur mjaft suksese me shumë boksier të tjerë amerikan, dhe qëllimi yne ështe që Sherifi të ketë po të njejtin sukses.

Pyetje : Po kthehemi sërish te Sherifi, si e njohët atë dhe përse morët përsipër menaxhimin e tij në Amerikë?

Ajet Dovolani: Vitin e kaluar Sherifi pati nje udhëtim në SHBA dhe mori inciativë për të na kontaktuar dhe uruar si një ndër kompanitë e ralla shqiptare të boxit në Amerikë që menaxhohet nga unë Ajet Dovolani, Tony Dovolani, Rizvan Dovolani dhe Louis LaRose, gjithashtu dëshira e tij ishte të vazhdoj karierën në SHBA. Ne duke marë parasysh talentin e tij dhe moshën e tij të re kemi kënaqësi ta përkrahim dhe menaxhojme karieren e tij .

Pyetje: Një boksier që pretendon shumë të ardhmen, dhe promovimin e tij në arenë botërore të boksit – në SHBA, ku ju e keni nën menaxhim, momentalisht, çfarë duhet të dijë boksieri i juaj ndaj kundërshtarit ?

Ajet Dovolani: Pika kryesore është që boksieri yne të jete i përgaditur fizikisht dhe mentalisht në çdo kohë pa marë parasysh se kush është kundërshtari, dhe gjithmon duhet të vlerësojë kundërshtarin.

Pyetje: Çfarë dini ju dhe bokseri juaj Sherifi për Joshua Harris ?

Ajet Dovolani: Ne e vlersojme Joshua Harris si bokser të talentuar dhe me eksperiencë që është në ringun amerikanë, ku edhe ai ka pjesën e tij të suksesit.

Pyetje: Përveç se anë së menaxhmit a do te jeni ju ai person që do të “çoni” përpara Sherfinin drejt sukseseve në ringun e famshëm amerikan të boksit?

Ajet Dovolani: Qëllimi ynë si kompani menaxhimi është qe Sherifi të arrij suksese sa më të larta ne ringun amerikan të boksit.

Pyetje: Cilat janë planet e juaja për të ardhmen. A do të zgjeroheni më shumë në boks, duke sjell edhe boksier të tjerë nga Kosova, Shqipëria, dhe trevat shqiptare dhe të angazhoni edhe ndonjë boksier tjetër, apo për momentin do të qëndrosh vetëm tek boksieret që keni besim në ato?

Ajet Dovolani: Për momenitn vëmendja jonë është drejt Sherifit, por nuk hesitojmë që në të njejtën kohë të përkrahim edhe talentë të tjerë të rinj shqiptar.

Pyetje : A keni për të shtuar diçka për fund për metçin e së “Natës së Premte të Boksit”? në ringun e famshëm të boksit botëror në New York – Madison Square Garden

Ajet Dovolani: Së pari dua të falenderoj të gjithë adhuruesit e “zjarrtë” shqiptarë të boksit, që na kanë përkrahur deri më sot, dhe dëshira ime më e madhe është që të shoh Madison Square Garden të veshur kuq e zi në mbrëmjen e 20 prillit.

Pyetje : Në cilën sallë mbahet metçi dhe sa shikues mendon se do të vinë për të parë drejtpërdrejt duke luftuar boksierin tonë nga Presheva, me pashaport zvicerane Sevdail Sherifin ?

Ajet Dovolani : Metçi mbahet në Teatrin e madh Madison Square Garden arenën e boksit me nje kapacitet prej 5,000 shikues, mendojmë që do të ketë mbi 800 tifozë shqiptare.

 

Pëllumb Kulla, me rrëfenja nga ambasada, rikthehet Leka Bungo

by

Drama satirike “Shshsh…ule zërin”, me regji të Leka Bungos, i ka rrënjët gjatë kohës që dramaturgu ishte pjesë e shërbimit diplomatik shqiptar/

Emri i dramaturgut Pëllumb Kulla lidhet në mënyrë të pandashme me skenën e “Bylisit”, por këto tri vitet e fundit vepra e tij ka rikthyer në skenë emra të njohur të skenës që prej vitesh i mungonin publikut. Me komedinë “Milioneri” e shfaqur në fund të vitit 2010, Pëllumb Kulla riktheu në skenën e teatrit një emër të njohur si Luftar Paja, po ashtu dhe Arqile Lipen. “Milioneri”, një komedi që trajtonte përmes satirës problemet e brezit të tretë, të lënë në harresë nga shteti dhe fëmijët e tyre. Komedia u prit me duartrokitje në Fier dhe më pas në Tiranë, ndërsa në Festivalin e Dramës Shqipe që u zhvillua në fillim të 2011-ës, kjo vepër e Kullës rrëmbeu trofe të rëndësishme; çmimin “Drama më e mirë e festivalit” dhe Luftar Paja mori trofeun e “Aktorit më të mirë”. Pas suksesit të “Milionerit”, Kulla rivjen sërish në skenën e “Bylisit” me një tjetër dramë satirë, kësaj radhe edhe si regjisor me pjesën “Dikush duhet të vdesë”. Sërish rikthen në skenë një emër të njohur të skenës së humorit, si Koço Devole. Së fundmi suksesi i Kullës në skenën e “Bylisit” vazhdon me “Shshsh…ule zërin”, me regji të Leka Bungos. “Pas suksesit në teatrin e ‘Bylisit’, kjo dramë do të vihet edhe në Tiranë në skenën e Teatrit Kombëtar të Komedisë javën që vjen”, – konfirmoi dramaturgu Pëllumb Kulla. Kjo dramë satirë, e cilësuar si ndër më të mirat e krijimtarisë së Pëllumb Kullës edhe nga vetë regjisori Bunga, e çon publikun pak vite larg, diku nga ’91, në mjediset e një ambasade. Sapo është përmbysur sistemi komunist dhe një staf me ide “të reja” vjen në ambasadë. Ambasadori i ri në fakt është idealist, beson se mes së mirës dhe së keqes fiton gjithmonë e mira, beson tek e vërteta dhe se gjithmonë drejtësia zë vend. Por kur ai e gjen veten të ngatërruar keqazi në vorbullën e intrigave të zëvendësit të tij (një mbeturinë e së kaluarës), e humb betejën për të ndryshuar gjërat. E djeshmja duket se nuk është shkëputur ende nga e sotmja, aty mes të dyjave përplasen bindjet politike, korrupsioni, mashtrimi, luhet loja e “bërrylave” mes një diplomati që luan gjithmonë ndershëm dhe një zëvendësi që bën gjithçka për ta zëvendësuar derisa ia arrin.

Ambasadori idealist largohet i zhgënjyer. Të gjitha këto të ndërthurura mes tyre shkaktojnë humor situatë pas situate. Vepra përcjell mesazhe të forta në realitetin shqiptar. Të mëson ta kuptosh gjuhën e ligësisë, kur e flasin të tjerët…

Kjo vepër siç thotë Kulla, i ka rrënjët gjatë kohës që ai vetë ishte pjesë e shërbimit diplomatik shqiptar. Por nuk është një histori personale, ajo është historia e të gjithëve.

Me një kastë aktorësh të shkëlqyer, skenari i Pëllumb Kullës dhe regjia e Leka Bungos, janë kombinuar bindshëm për të sjellë në skenë një vepër të realizuar në të gjithë komponentët e saj, rezultat i bashkëpunimit të më të mirëve të skenës. Për të realizuar në skenë dramën satirike “Shshsh…ule zërin”, regjisori Bunga ka zgjedhur gjithaq aktorë të dy brezave; Robert Ndrenikën (Nderi i Kombit), Viktor Zhustin, Astrit Hasanin, Todi Llupin, Arqile Lipen, Fatmir Xhelilin, Shpëtim Shehu,, Miola Sitaj dhe më të rinjtë Klajdi Marku, Julia Ilirjani, Dafina Llupo etj. Robert Ndrenika në këtë ka rolin e një ish-komandanti burgu, ndërsa Viktor Zhusti, të zëvendësambasadorit shqiptar dhe Astrit Hasani, të ambasadorit. Skenografia është realizuar nga Ilir Martini dhe muzika Robert Hoxha.

Rikthimi i Leka Bungos

I rikthehet skenës pas shume viteve mungesë. Aktori dhe regjisori Leka Bungo i është përgjigjur pozitivisht ftesës së kryetarit të Bashkisë së Fierit, Baftjar Zeqo, për t’iu bashkuar stafit realizues të projektit të radhës në skenën e Teatrit “Bylis”. Lidhja e regjisorit me këtë teatër është e hershme. Ai është një ndër themeluesit. Shfaqja e parë “Hijet e natës” me regji të Leka Bungos hapi skenën e ‘Bylisit’, por dhe shumë shfaqje të tjera që pasuan do të mbanin firmën regjisoriale të Bungos, i cili për shumë kohë ishte dhe në krye të Teatrit të Fierit. Leka Bungo rikthehet pas 10 vjetësh në skenën e teatrit që themeloi, me një vepër të mikut të tij Pëllumb Kulla. Të dy jetojnë mes Amerikës dhe Shqipërisë dhe ky është bashkëpunimi i parë mes dy miqve të vjetër, që është pritur ngrohtë nga publiku fierak e që shumë shpejt do t’i prezantohet edhe publikut kryeqytetas.(Kortezi Gazeta “MAPO”)

Lufta jone per jete a vdekje

by

Nga publicistika e nacionalistit Tahir Zajmi*/

Para nje jave komunistat serbo-malazes kane sulmuar prape tokat tona ne ane te Rozhajes dhe te Rugoves dhe te gjithe qe kishin mberritur per te shtene ne dore nja dy tre katunde, repartet e fuqive tona i shtrenguan qe te terhiqen pertej kufijve ku lufta gjithnje vazhdon e ashper.

Sulmi i papritur i serbo-malazezeve qe u perballua me shpejtesi rrufeje nga ana e shqipetareve ka qene nje deshtim i ri per ta dhe nje pergenjeshtrim i forte per propaganden e komunisteve tane te verbuar, te cilet kane iluzione dhe perpiqen qe tia mbushin mendjen popullit te Kosoves se’’ shoket komunista serbo-malazes’’ i kemi miq dhe si te tille ata nuk do te atakojne kufijte e Kosoves. Por fqinjet tane Sllavet, cetnike qofshin apo nacional-clirimtare, duke e ditur mire se dinakerija e tyre nuk shkon me ne popullin e Kosoves, e se vetem me anen e propagandes nuk i arrihet qellimit per te krijuar anarkine edhe ne kete vend te qete, dhe me anen e kesaj te shtere dhe nje here ne dore zoterimin e Kosoves kane bere prova dhe me arme duke na sulmuar kohe pas kohe, ne menyre qe te na dobesojne moralisht dhe materialisht qe  te mos jemi ne gjendje te mbrohemi.

Populli i Kosoves e di mire se me cilin ka te beje; e di po, se po te kthehen dhe nje here sllavet ne Kosove jo vetem do ti merren tokat dhe do tu grabitet pasuria, por do ti merret dhe jeta, do ti shkelet erzi dhe do ti masakrohet edhe femija; me nje fjale, ai e di tani se nje dynja e re sllave ne keto fusha pjellore do te thote mbarim tragjik i fisit ilir ne kete zone te Shqiperise jetike.

Ky popull qe ka jetuar tani  e kater mije vjet me pare ne keto toka, te cilat jane banuar dhe leruar per te paren here duke u lagur me gjak cdo pellembe e saj per te mbrojtur individualitetin dhe traditat e tij kombetare, ka kaluar, po, e ka bere invazion mbas invazionesh duke mbajtur ndezur ne shpirtin e tij shkendijen e lirise, por kurre si kete here, nuk ka qene me ne short dhe ne rrezik qe te zhduket fare nga faqja e dheut. Deklaratat e herepashershme te Titos dhe te perfaqesuesve te tij rreth krijimit te Jugosllavise komuniste, ne te cilen Kosova jo vetem qe nuk perfillet si toke shqiptare, por si pjese integrale e serbise se ardhshme si edhe dokumenti i ‘ marreveshjes’ se komunistave greke e bullgar mbi krijimin e ‘Federates se republikave sovjetike ne Ballkan’ qe u zbuluan ne keto ditet e fundit nga korespodenca e gazetave angleze ‘’Daliy Herard’’ dhe ‘’Daily Mail’’ nuk kane asnje pike dyshimi per qellimet e tyre kriminale kunder jetes se kombit dhe te pavaresise shqiptare.

Ne kete dokument qe u botua ne numrin e fundit te fletores tone thuhet qarte se jo vetem Kosova  por e gjithe Shqiperia do te perfshihet ne kuadrin e Maqedonise, greke- serbe dhe bullgare, per te mos ekzistuar me si shtet me vete. Gjithashtu ne nje urdher dite te Drazho Mihajlovicit qe na ka rene ne dore para ca kohe thuhet tektualisht keshtu: ‘ Duhet te parashikojme dhe te proceduojme me zonen rob te ushtareve dhe ne bashkepunim me elementin tone ( serbet e vendit), ti internojme dhe ti pushkatojme kudo qe te jene shqiptaret ose duke i shoqeruar keta deri ne komanden e batalionit per ti zhdukur me njehere etj’’.

Prandaj perpara ketij realiteti tragjik qe cakton fatin e kombit tone, ndac ta thuash per krah te pikepamjes komuniste te Titos dhe bashkepunetoreve te tij, ndac thuaje per qellimet imperialiste qe ndjek Drazho Mihajlovici me cetniket e tij gjakpiresa, populli shqiptar pergjithesisht dhe ky i Kosoves vecanerisht, qe ne kete cast eshte angazhuar me nje perleshje te re, me sllavet, duke pervetesuar kuptimin vargjeve te poetit tone kombetar;

’’me mire vdekur nen dhe duke u qare

se te  gjalle te mbetur nen shkjaun’’

ka vendosur definitivisht te shkrihet me rob e femije sesa te leri qe Kosova e tij e shenjte te shkelet e te dhunohet edhe nje here nga armiku.

*Gurra e bardhe  Pseudinimi  Tahir Zajmit

 

CHAMERIA ETHNIC ALBANIAN REGION

by

By Sali BOLLATI*/

The Albanian Region of Chameria comprises the Southern part of the Albanian ethnic territories, inhabited by Albanians since the ancient times (Pellasgo-Illyrian times) until today. Even the ancient historians Straboni and Plutarch wrote that the inhabitants of Epir-Chameria spoke a “barbarian” language, because their mother tongue wasn’t Greek. The Cham dialect is one of the oldest of the Albanian language. The Chams (both Muslim and Christian believers) are ethnic Albanians in the area of north-western of present-day Greece known to the Albanians as Chameria and to Greeks as Thesprotia. The name Cham comes from the antic Thamis-Chams river (now Kalama) that flows through central Chameria. Historically, the Chams had to struggle to save their unique Albanian ethnic identity. Fr the creation of the new state of Greece in 1821-1832, the majority of leaders and heroes of the Greek uprising were Albanians-Chams and Arvanites. In spite of the fact that the Congress of Berlin in 1878 revoked its earlier decision to give the Chameria region to Greece, the London Conference in 1913 decided for the partitioning the Albanian territories leaving outside of the new-born Albanian state more than half of Albanian lands and population; that included Kosova, Chameria, etc. Immediately, after the occupation of Chameria by the Greek Army in March 1913 (three months after the declaration of the Albanian independence), the Greek authorities started atrocities against Albanians., for example, in early March, 72 notables leaders of Chameria were executed by Greek Army on the banks of Selani river, near Paramithia. In this manner, applying a policy of genocide and assimilation, Greece did everything within her powers to wipe out the Albanian population of Chameria. It didn’t permit the opening of the schools in their mother tongue, destroyed their mosques and worship places. Athens pursued an unchanged policy towards Chameria, a policy that aimed at the ethnic cleansing of the Albanians from their own territory. The Albanian population of Chameria is comprised of both Christian and Moslem believers, who use Albanian language at home. In reality the Greek government denies the existence of this in particular for Christian Chams. The Greek historian Spiro Muselimi in his book ”A historic journey through Thesprotia”, edited in Ioannina in 1974, quoted as follows: “In the year of 1877, the Bishop of the Orthodox Church of Thesprotia had to translate the New Testament in Albanian language, because the Christian Chams did not understand what was predicated during masses in Greek language”. In the same book, it is also written that in 1910 all Orthodox and Moslem inhabitants of Chameria spoke only Albanian. Starting on 27 June 1944, ruthless gangs headed by Greek General Napoleon Zerva (himslef a Cham of orthodox faith, who collaborated with the German Army and fascist Mihajlloviç of Serbia) massacred and killed more than 2900 innocent Cham women, children and elderly and expelled to inner Albania more than 30000 Chams, of whom more than 2000 died from hunger. A document of the U.S Department of State Nr. 84/3, Tirana Mission, 1945-1946, reports that: “According to all information I have been able to gather on the Cham Issue, in 1944 and during the first months of 1945, the Greek authorities in north-western Greece perpetrated savage brutality by evicting 25000 Chams, residents of Chameria, from their homes, where they had been living for centuries, chasing them cross the border after having robbed them of their land and properties. Most of the young people were killed because the majority of the refugees were old folk and children”. The British official in the British Mission in Albania, Major Palmer, in his investigations tried to highlight the motives of those massacres by giving an interesting explanation which was closer to the truth. He reported to his superiors that “…the region of where Albanian minority lived was rich. And there were feelings of hatred and envy from Greeks toward Chams”. For those Chams of orthodox faith who remained in Greece after 1945, their Albanian identity was suppressed by a harsh repressive policy of assimilation and the Albanian language was not allowed to be spoken in public, nor taught at schools. Greece wanted the demographic structure of the region changed because it did not trust the rest of the Albanian population who remained there, even though they were of the orthodox faith. As an estimation, more than 60’000 Christian Orthodox Albanians live today in Chameria region. The atrocities that took place against the Moslem Albanian population and those orthodox Albanians who had the Albanian identity first are not mentioned in any official documents. Those are absent even from confidential documents exchanged between the administrative bodies themselves. This does not only demonstrate that the Cham issue is intentionally a closed case for the Greek state but it also suggests that the Greek state has tried to completely eradicate any evidence of what had happened during that period. Following their expulsion from Greece to Albania, chams first were organized under the direction of the Cham Anti-Fascist Committee. They protested and sent memorandums to Soviet, British, American and French Military Missions in Albania, to the Allied Foreign Ministers Conference in London (September 1945) and to UN Assembly in New York (October 1946), trying to exhibit the plight of Cham refuges through the following demands:

1. Trial and condemnation of all of those who were responsible for the crimes they had perpetrated. 2. Adoption of immediate measures to halt the settlement of aliens in their native land. 3. Repatriation of all the Chams. 4. Restitution of their property and remuneration of damage in liquid and fixed capital. 5. Assistance to rebuild their homes and resettlement. 6. Safeguards and guaranteed emanation from the international treaties and mandates, such as guaranteed civil, political, cultural rights and personal safety. Unfortunately, these demands were never answered, except that USA allocated 1.2 million dollars from UNRRA specifically towards Cham refugees. The Cham Issue laid dormant until 1990. After the collapse of communism in Albania in 1991, a series of events took place: In January 1991, it was founded in Tirana the Chameria National Political Association to express and defend the interests of the people of Chameria. In June 1994, the Albanian government passed the law Nr.7839 in Parliament, proclaiming the 27 June 1944 as “The Day of Greek Chauvinist Genocide Against Albanians of Chameria”. The Fourth General Assembly of the Unrepresented Nations and Peoples Organization (UNPO) in Hague 1995 passed the following Resolution: “Relating to the Right Solution to the Problems of the Cham Demands that the Greek Government must Recognize the Historical Realty of the Chams’ Problem and work seriously to give it a right and full solution”. In June 2002, at a meeting about the Greek terrorism, US Congressman Christopher H. Smith declared that “there exists in Greece Albanian and Macedonian Minorities”. In November 2010, the Albanian American Organization Chameria (AAOC) organized an International Conference on Human Rights for Chameria at New Jersey University. In July 2012, Columbia University with the Center for Strategic and International Studies in Washington organized a conference in Tirana on “The Albanian Neighbourhood Initiative”, where AAOC presented its views. On 23 October 2012, AAOC together with the United Macedonian Diaspora organized in the Department of State in Washington DC a Debate on “The Rise of Extremism in Greece and its Impact on Minorities”. On 10 December 2012, a Petition entitled “Greece must Respect the Human Rights for Cham-Albanians” was delivered to Navy Pillay, the High Commissioner of the UN for Human Rights. Recently, AOC sent a Memorandum to different world institutions with concerns on Albanian-Greek relations today. Even today, the Chams issue is not mentioned on the statements of any Greek officials. On the other side, some Albanian politicians are some time supported by the Greek circles speak with low voice about Chameria legal rights. The Albanians in Chameria of the Christian orthodox faith are not recognized by “democratic” Greece and Chams born in Chameria and presently living in Albania are not allowed to enter Greece by Shengen visa. In December 2012, the Party for Justice, Integration and Unity (PDIU) presented the following Resolution for approval to the Albanian Parliament.

THE CHAM RESOLUTION

Pursuant to the Constitution of the Republic of Albania; Taking into consideration the purposes and principles of the European Convention on the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms, of the principle against collective punishment, as well as other relevant international acts; Referring to the Universal Declaration on Human Rights, particularly articles 1.2.6, 9,13 and 15; General Assembly Resolution of the United Nations no. 4780 on “Ethnic Cleansing” and racial hatred; Article 1 of the supplemented Protocol no. 1 of the European Convention on Human Rights and Freedoms; Pursuant to law nr. 7839, date 30.06.1994 “On the annunciation of the date 27th of June on the national calendar as a commemoration of the genocide made by the Greek chauvinist against the Albanians of Chameria”, enacted with the decree of the President of the Republic of Albania no. 885, date 12.7.1994. Under the spirit of the Treaty of Friendship, Cooperation, Good Neighborliness and Security between Republic of Albania and the Republic of Greece (hereinafter referred as “The Treaty of Friendship”); According to article 15 and the whole text of the Treaty of Friendship, between the two countries, the spirit of international acts mentioned above, imposes the removal of barriers to the restoration of the rights of Albanians in the Republic of Greece through an appropriate legal framework for the whole prejudiced community rather than individual trial processes, 1. Recognizes and supports the restoration need of all the rights of Albanians of Chameria, former Greek nationals, according to the new circumstances, pursuant to the international legal principles on genocide, ethnic cleansing, and due process, non discrimination based on ethnicity, other relevant principles, and the spirit of the Treaty of Friendship between the two countries. 2. Claims the reinstatement of the fundamental rights of Albanian citizens, former Greek citizens, including the return of their property, acknowledgment of their repatriation rights, the right of regaining the citizenship, and other rights of national minorities. 3. Asks for the abrogation of the Greek Law of War nr. 2636 and 2637/1940, enacted through royal decree on 1940, still into force, especially the part of the law that provides for seizure of Albanian property. 4. Asks for the effects of the Greek law nr. 1540/1985 “On refugees” to extend to all Greek citizens that departed as a consequence of the civil conflict, without discrimination based on ethnic origins. A law that contradicts many international acts against discrimination on the basis of ethnicity, race, religion etc. 5. Asks the Government of the Republic of Albania that in cooperation with the Government of the Republic of Greece, to reactivate the Bipartisan Special Commissions provided on the Treaty of Friendship, to examine the issue, to recognize its dimensions, and to work on the necessary solutions on the matter. 6. Charges the Ministry of Foreign Affairs to safeguard the rights of Albanians, not deported from their original land, and to demand the recognition of ethnic minority status for them. 7. Demands the construction of two monuments in Paramithia and Filates to commemorate women, the elderly and children, innocent victims of crimes perpetrated by the Greek militia. 8. Demands the option to construct or maintain cemeteries of Chams, former Greek citizens, killed during the Greek genocide. 9. Charges the Ministry of Education and Science to reflect in an adequate and proportional manner the history of this part of the Albanian population in school textbooks. 10. Charges the Ministry of Tourism, Culture, Youth and Sports to, according to the mutual agreement with the counterpart Ministry of the Republic of Greece, promote their cultural values and objects located outside of the territory of the Republic of Albania. Also demands the Ministry of Education and Science to request its counterpart Greek Ministry to prompt removal of Greek texts of offensive and discriminatory nature against the Cham population. 11. Charges the Government of the Republic of Albania, in compliance with this Resolution, to express to the Greek authorities, through its diplomatic channels, the position of the Republic of Albania regarding this matter. 12. Charges the Ministry of Foreign Affairs to make known this Resolution to governments and parliaments of the member countries of the European Union and NATO, and to those international bodies of which Albania is a member. 13. Reserves the right that in case of a refusal from the Greek authorities to consider this matter under the light of international acts on discrimination, free movement, and fundamental human rights in general, to represent this matter to the relevant international agencies. We as a part of Cham Albanians living in the USA are organized under the Albanian American Organization Chameria (AAOC). Its purpose is to achieve an optimal and effective solution to the Cham Albanian human rights issues and strengthening the friendship ties between Americans and Cham Albanians. We ask for justice via the American democratic standards of citizenship for they return and resettlement into Chameria. AAOC is determined to promote social justice, tolerance and achieve resolution for the Cham Issue. The only hope for us as Chams is the American citizenship. We are very proud to live here and we were free to march on the Fifth Ave in Manhattan unfolding the truth: CHAMERIA IS ALBANIAN.

*Sali Bollati New York, April 2013 Survivor of the Genocide in 1944 Human Rights activist Secretary General of AAOC

28 nëntor 1939

by

SHKROI: Bardhyl   Pogoni*/

Kur gjëmoi topi i armikut në Durrës. Kur klithmat tona “armë, armë” u tretën në zhurmën e aeroplanëve që dukeshin në qiellin e Tiranës, ne mbetëm vetëm dhe qëndruam. Qëndruam se na mbante një shpirt i vetëm. Qëndruam në Durrës me kapter Mujon. Qëndruam në brigjet e Vlorës, Sarandës dhe Shëngjinit. Qëndruam të gjithë, vetëm, me pak armë. Qëndruam, gjersa ramë.

Menjëherë pamë dhe njohëm të gjithë. Njohëm tregëtarë flamujsh. Njohëm trimat e ballovet dhe të shampanjavet. Njohëm të shiturit, liparakët e çdo kohe. Përmbi të gjitha, njohëm shqiptarët e mirë. I pamë dhe i njohëm të gjithë. I pamë dhe flamujt e armikut mbi kryet tanë. Dëgjuam dhe këngët e tyre. Por qëndruam të gjallë. Qëndruam se na mbante një shpirt i vetëm. Na mbante flaka e Naimit. Na mbante qëndrimi i patundur i Safet Butkës. Na mbante Lumo Skëndua.

28 nëntor 1939

Dita e parë e Flamurit të Vlorës, në turp, në skllavëri. Atë ditë shqiptarët e shitur varrosën flamurin. Atë ditë zbriste nga shtiza e lartë Flamuri i madh i Skënderbeut. Shqiptar ai që zbret në pluhur Flamurin e Vlorës? Shqiptar ai që puth e ngre lart Flamurin e Liktorit? Ne pamë në atë puthje të dridhen ndërgjegjet. Ne pamë dhe në heshtje qamë.

Por dhamë një betim:

A do të varrosnim këtë ditë të përzierë me flamujt e këngët e armikut? A do të dëgjonim në heshtje profkat e tradhëtarve?  Jo! Jo, thanë të gjithë shqiptarët e mirë! Jo, doli fjala nga shtëpia e Lumo Skëndos dhe vesh më vesh në gjithë Shqipërinë! Jo, tha Safet Butka! Jo, tha Hysni Lepenica! Jo, gjëmuan malet dhe zëri i djalërisë tha: Jo!

Atëherë vendosëm. S’e lamë armikun të tallet me ne, të tallet me lirinë tonë. S’i lamë tradhëtarët të ngrinin kupat atë mbrëmje të qetë, të qeshur. Vendosëm t’i flasim turmës, t’i flasim armikut dhe t’i flasim tradhëtarve.

U nisëm të gjithë më të ngrysur.  Atje në sheshin Skënderbej, ku një mot më parë këndonim lirisht, u mblodhëm në heshtje.

– Le të ecim djema, le të ecim vëllezër – tha Safet Butka, – te varri i Naimit le të vemi!

Dhe ne të gjithë dëgjuam, dhe ne të gjithë kryet ulur u nisëm. Ramazan Jarani para dhe ne të gjithë pas.  Turma na pa dhe kuptoi.  Dëgjoi zërin tonë dhe të gjithë pas nesh, të gjithë me ne.

“Eja mblidhuni këtu!” – ja krisi kënga dhe asnjë nuk tha “përse?” Qe klithma e dhëmbjes së kombit, qe zëri i ndërgjegjes që kërkonte shpërthim, liri.  Armiku na pa, dëgjoi por s’lëvizi. Asgjë s’na ndante, ne ecnim të gjithë. Turma e bashkuar me një ideal të vetëm drejt varrit të Naimit. Atje larg, mbi një breg të vetmuar, u mblodhëm rreth. Flamurin me zhgabë e mbanim lart. Dhe vasha shtatëvjeçarë që ndoqi pas t’anë, Ramazan Jaranin, qëndronte zbathur, veshur me të  zeza. Vendosëm lule mbi varrin e ftohtë dhe, kryeulur, qamë. Qante në heshtje, Safet Butka! Qante në heshtje, Ramazan Jarani! Qanim të gjithë ne dhe vasha me të zeza qante…

Mbrëmja më të ngrysur.Dhe aty me frymën e perëndimit, me pëshpëritjen e gjetheve, me tingullin e fikur të një fyelli të largët, ne dëgjuam këngët e Naimit, ne ndjemë flakën të na ngrohë zemrat.

– Kurrë jo, vëllezër! – ngrihet Ramazan Jarani dhe flet: – Sonte kujtojmë me dhimbje Flamurin e Vlorës… Le të qëndrojmë të patundur, vëllezër, se shpesh u shkelëm, se shpesh ne pamë kuajt e ushtrive armike të pijnë ujët e Shkumbinit por, kurrë s’u përmbys shpirti i qëndresës, kurrë s’u shua flaka e lirisë! Edhe këtë herë, vëllëzër, do ta hedhim,  do ta hedhim!

Kështu foli Ramazan Jarani dhe aty ne bëmë betimin, te varri i Naimit, te varri i madh i kombit. Aty ne lidhëm bashkë: Varr, Turmë e Flamur! Aty ne u shkrimë, u bëmë një! Aty ne krijuam Ritin e Fesë së Kombit.

Klithmën  e  zjarrtë  s’e  mbante  më  as  varri  i  Naimit,  as  zemrat  tona.   Ne  donim  shpërthim. Shpërthim nëpër rrugët, shpërthim me këngë e britma, shpërthim me flamur përpara. Kërkonim që britmat tona t’i dëgjonin të gjithë, armiq dhe shqiptarë, të huaj dhe mbarë bota dhe i dëgjoi.

Ne u nisëm andej. Nga gjiri i vashave u shpalosën flamuj, flamuj të Vlorës. Ne i ndoqëm pas flamujt. I ndoqëm me këngë e britma gjer në qiell. Rrugët e Tiranës u tronditën. Rrugët e Tiranës u ringjallën. Dritare e ballkone u mbushën me flamuj të papritur. Shumë lagën me lot udhët e kalimit tonë. Shumë morën zemër dhe u vunë pas flamurit kryengritës. Asgjë s’e ndalte vrullin e klithmës sonë. Flakë u ndezën zemrat tona. E gjithë Tirana dëgjoi. E gjithë Tirana gjëmoi. E gjithë Tirana përzjeu zërin e vet me këngët tona.

Kënduam sa deshëm. Kënduam gjer në mesnatë.  I thamë armikut: “Jemi gjallë”! I thamë tradhëtarve: “Dridhuni”! Armiku gjithë natën hapi sytë. Tradhëtarët s’i la ndërgjegja e turmës të mbyllin sy. Atë natë kënduam lirisht. Lirisht mes bajonetash. Nuk kishte tradhëtar të ngrinte dorën. Nuk kishte armik të thonte: “ndal”! Qe flaka që djeg në sy, vrulli i këtij sulmit tonë. Qe shpirti shkëmb i djalërisë.

Atë natë ne kënduam me zjarr. Atë natë ne folëm me zjarr. Atë natë ne ndezëm një zjarr, zjarrin e shqiptarve të lirë. Atë natë nuk kishte as komunistë dhe as “çlirimtarë” me yll…

* NE FOTO: BARDHYL POGONI

*Ky shkrim i kushtohet demostratës së zhvilluar në Tiranë nga nacionalistët shqiptarë, më 28 nëntor 1939. Botuar për herë të parë në gazetën “Flamuri”, organ i Partisë së Ballit Kombëtar Demokrat, në Itali në vitin 1946.