Featured – Page 341 – Dielli

BATALIONI I SHQIPTARËVE NGA AMERIKA NË KOSOVË NË 20 VJETORIN E LIRISË

April 18, 2019 by dgreca

Batalioni Atlantiku rrugetimi drejt Kosoves 20 vjet me pare/

20 Vjet me pas me Kryeparlamentarin e Kosoves Kadri Veseli/

Me Kryeministrin e Kosoves Ramush Haradinaj dhe Kabinetit e tij/

-Duke shprehur nderin që sot është bashkë me pjesëtarët e Batalionit “Atlantiku”, të cilët 20 vjet më parë iu bashkuan radhëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Kryeministri Haradinaj, dekoroi këtë Batalion me medaljen “Gjergj Kastrioti Skënderbeu”, për kontributin e dhënë për lirinë e atdheut, si dhe iu dhuroi librin me portrete të Skënderbeut, kryeheroit kombëtar shqiptar, i botuar me rastin e Vitit Mbarëkombëtar Gjergj Kastrioti-Skënderbeu/

-Komandanti i Batalionit “Atlantiku”, Gani Shehu, tha se ky batalion mblidhte të rinj nga të gjitha trojet e gjeografisë shqiptare/

Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari*

PRISHTINË, 18 Prill 2019/ Luftëtarët e lirisë, shqiptarë nga Amerika të Batalionit “Atlantiku”, të cilët 20 vjet më parë iu bashkuan luftës për liri të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, sot janë pritur me flamuj kuqezi të ngritur në sheshet e Prishtinës – kryeqytetit të Kosovës, shtetit të dytë të shqiptarëve, që këtë vit feston 20 vjet Liri e 11 vjet Pavarësi. Të nisur nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës e duke qëndruar edhe në Shqipëri, ata po vizitojnë e urojnë Kosovën, ku mbërritën rrugës kah në 1999-tën erdhën për të luftuar për Liri e Pavarësi Shqiptare.

Batalioni “Atlantiku” është moment i veçantë në historinë e vendit, tha Kryeministri i Republikës së Kosovës, Ramush Haradinaj, gjatë pritjes që iu bëri sot delegacionit të Batalionit “Atlantiku”.

“Vendimi juaj që të bëheni pjesë e luftës për liri të kombit, atdheut tuaj dhe njëkohësisht ardhja juaj për të kryer detyrën ndaj atdheut prej Amerikës dhe viseve tjera, e ka shënuar një ngjarje të veçantë në historinë tonë”, theksoi kreu i Qeverisë së Kosovës.

Kryeministri Haradinaj shprehu respektin më të lartë për pjesëtarët e këtij batalioni dhe të gjithë bashkëkombësve kudo që janë, të cilët erdhën në momentet më të vështira për t’iu bashkuar luftës për lirinë e vendit.

Kryeministri Haradinaj dhe të pranishmit në këtë takim nderuan me një minutë heshtje të gjithë të rënët për lirinë e Kosovës.

Duke shprehur nderin që sot është bashkë me pjesëtarët e Batalionit “Atlantiku”, të cilët 20 vjet më parë iu bashkuan radhëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Kryeministri Haradinaj, dekoroi këtë batalion me medaljen “Gjergj Kastrioti Skënderbeu”, për kontributin e dhënë për lirinë e atdheut, si dhe iu dhuroi librin me portrete të Skënderbeut, kryeheroit kombëtar shqiptar, i botuar me rastin e Vitit Mbarëkombëtar Gjergj Kastrioti-Skënderbeu.

“E kam një dëshirë dhe ajo është që, të rënët për liri, të luftërave ose të luftës së fundit, të fundshekullit që e lamë, të zënë vend dhe kjo nënkupton që të mos i lëshojnë rend të tjerëve me vdekë dhe bien në fusha të nderit, pra për ato të drejta që i kemi fituar”, tha kryeministri Haradinaj.

Më tej, kryeministri Haradinaj tha se e drejta jonë zë vend, nëse zënë vend dëshmorët, sepse në të kundërtën nëse lëkunden ata, e drejta jonë lëkundet dhe do të përsëritet prapë brez pas brezi.

Ndërsa, në emër të delegacionit të Batalionit “Atlantiku”, foli Hysni Syla, i cili pasi falënderoi kryeministrin Haradinaj për pritjen dhe organizimin, tha se është karakteristikë e veçantë e Batalionit, sepse në të marrin pjesë shqiptarë nga të gjitha trojet shqiptare.

“Themelimi i këtij Batalioni ishte me një mision të posaçëm dhe të shenjtë, për t’iu treguar edhe Kosovës edhe Shqipërisë se, edhe pse shqiptarët largohen nga atdheu në momente të caktuara, atëherë kur thërret vendlindja, kur thërret atdheu, shqiptarët janë të gatshëm çdoherë t’i lënë shtëpitë dhe familjet e tyre, biznesin dhe t’i përgjigjen atdheut. Këta burra iu përgjigjen atdheut”, tha Syla.

KRYEPARLAMENTARI VESELI TAKOI DELEGACIONIN E BATALIONIT “ATLANTIKU”

Me një minutë heshtje për dëshmorët, ka filluar takimi i Kryetarit të Kuvendit të Republikës së Kosovës, Kadri Veseli, me ish-pjesëtarë të Batalionit “Atlantiku” të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, të cilët 20 vite më parë nga Amerika iu bashkëngjitën luftës në Kosovë.

Kryeparlamentari Veseli tha se lufta çlirimtare nuk do të kishte kuptim pa kontributin e bashkëatdhetarëve. Ai çmoi lart gatishmërinë e bashkatdhetarëve për të lënë jetën e rehatshme në shtëpitë e tyre dhe për t’iu bashkuar luftës çlirimtare në Kosovë, deri në sakrificë.

Veseli tha se vrasësit e tre dëshmorëve, vëllezërve Bytyçi, nuk janë përgjigjur ende për krimin e tyre, edhe pse, sipas tij, ata janë të njohur.

“Edhe pas dy dekadash, shteti serb nuk po denjon të pranojë krimet që ka bërë në Kosovë, duke tentuar të mohojë masakrat mbi civilët e pafajshëm shqiptarë”, theksoi Veseli.

Ai tha se është obligim e atyre që kanë mbetur gjallë që të vazhdojnë punën në forcimin e shtetit të Kosovës, ngase, siç tha ai, sa më i fortë të jetë shteti, aq më fuqishëm mund ta kërkojë të drejtën e vet.

Komandanti i Batalionit “Atlantiku”, Gani Shehu, tha se ky batalion mblidhte të rinj nga të gjitha trojet e gjeografisë shqiptare, duke përbërë kështu, siç tha ai, një Shqipëri në miniaturë.

“Pas 20 vjetëve vendosëm të rikujtojmë rrugëtimin tonë, duke përkujtuar gjithashtu të gjithë ata që dhanë më së shumti, për të arritur këtu ku jemi, në shtetin e Kosovës, të lirë dhe pavarur. Sa herë vijmë këtu shohim ndryshime pozitive. Ju falënderojmë ju si kryetar i Kuvendit dhe institucionet e tjera për punën tuaj në të mirë të qytetarëve dhe në të mirë të vendit”, theksoi Shehu.

Në takim diskutuan edhe anëtarë të tjerë të delegacionit, Mark Gjonaj, anëtar i Këshillit Bashkiak të Nju Jorkut, admiral Skënder Doçi, komandant i parë i batalionit, e të tjerë, të cilët evokuan kujtime nga lufta e 20 vjetëve më parë.

*Per me shume fotografi shihni ne Facebook-Gazeta Dielli

FAN S.NOLI: SHQIPTARËT I BASHKON KOMBËSIA

April 18, 2019 by dgreca

Fan S. Noli: Në Shqipëri, çdo muhamedan ka në vetëdijen e tij se është pasardhës i paraardhësve të tij të krishterë/

– Telegram i Fan Nolit dërguar Sër Eric Drumondit, Sekretar i Përgjithshëm i Lidhjes së Kombeve, 16 Dhjetor 1913- /

AVNI SPAHIU, autori i librit Fan Noli’s American Years, sjell një përmbledhje të telegrameve dhe letërkëmbimeve ku shfaqet zotësia diplomatike dhe forca argumentuese e tij në momente shumë të vështira për vendin. Edhe pse kanë kaluar më shumë se 100 vjetësh, përmbajtja është aktuale dhe taktikat dhe manovrat e qeverisë greke janë të njëjta.
“Në Shqipëri, çdo muhamedan ka në vetëdijen e tij se është pasardhës i paraardhësve të tij të krishterë. Për nga shpirti, zakonet dhe traditat ai është i krishterë më i mirë se sa serbi dhe greku. Fanatizmi i tij nuk ka ekzistuar kurrë pos në imagjinatën e të huajve dashakeqës dhe të keqinformuar. Interesat për avancimin e fesë së krishterë në një vend që krenohet si vend ku ka lindur Skënderbeu, kampioni i Krishtërimit, shërbehen më mirë duke këmbëngulur më pak në tiparet që ndajnë dhe më shumë mbi faktet që i bashkojnë tëkrishterët dhe muhamedanët e së njëjtës kombësi.”

KONCENTRIM I FORCAVE GREKE NË SHQIPËRI

Telegram i Fan Nolit dërguar Sër Eric Drumondit, Sekretar i Përgjithshëm i Lidhjes së Kombeve, Palais Luxemburg, Paris, për t’u qarkulluar tek anëtarët e Këshillit, dërguar më 16 dhjetor 1913
Jam njoftuar nga Qeveria ime se grekët po koncentrojnë trupa të rregullt dhe të parregullt përgjatë kufirit jugor të Shqipërisë me qëllimin e qartë të nxitjes së trazirave për të krijuar kështu pretekst për të invaduar dhe pushtuar me anë të forcës krahinat e Gjirokastrës dhe të Korçës, të ashtuquajtur Epiri Veriori. Këto krahina i takojnë me të drejtë Shqipërisë sipas vendimit të Konferencës së Londrës të vitit 1913 që nuk është kundërshtua asnjëherë nga fuqitë nënshkruese. Banorët e tyre, të cilët me përjashtim të një pakice të parëndësishme greke, janë shqiptarë të pastër kanë manifestuar edhe një herë vendosmërinë e tyre për të mbetur shqiptarë në zgjedhjet parlamentare që u bënë këtë muaj.

Në emër të drejtësisë, paqes dhe moralitetit ndërkombëtar, ftoj Këshillit të Lidhjes qëtë parandalojë agresionin e pajustifikueshëm grek, që pa dyshim do të provokojë ndërlikime serioze në dritën e faktit se populli shqiptar – është fuqimisht i vendosur t’i kundërvihet invadimit të territorit të tyre kombëtar deri në fundin e hidhur.

Peshkop Noli

Delegat i Shqipërisë

Hotel Marini, Romë

***

Letra dhe Memorandumi i Nolit dërguar SHTZ Arthur J. Balfour

Sekretar i Shtetit i Punëve të Jashtme

Londër, Angli

më 29 nëntor 1918

Shkëlqesia Juaj,

Ju lus të pranoni memorandumin e bashkëngjitur të Kishës Shqiptare Ortodokse të

Amerikës që përfaqëson zërin e të gjithë shqiptarëve pavarësisht besimit, si këtu, ashtu edhenë vendin tonë të vjetër.

Të bindur se ju do të përdorin ndikimin tuaj të lartë në emër të Shqipërisë, mbes,Shkëlqesia Juaj, shërbëtori juaj më i përulur,

Fan S. Noli

***

MEMORANDUM

Të nënshkruarit, përfaqësues të Kishës Ortodokse Shqiptare në Shtetet e Bashkuara,kanë nderit t’i paraqesin me respekt për konsideratë Konferencës Ambasadoriale këtë deklaratë:

Jemi vënë në dijeni se në pjesë të ndryshme të Shqipërisë, tani të pushtuara nga ushtritë greke dhe serbe, shqiptarët ortodoksë i janë nënshtruar një presioni për të nënshkruar deklarata “entuziaste”; në të cilat ata janë të detyruar të mohojnë kombësinë e tyre dhe të mirëpresin copëtimin e vendit të tyre.

Të gjithë ata që janë të njohur me ndjenjat e popullit shqiptar, më një anë, dhe me metodat serbe dhe greke, në anën tjetër, mund të hetojnë me lehtësi kuptimin e vërtetë dhe vlerën e deklaratave të tilla. Një rast i vetëm mund të ilustrojë këto veprime të njohura ballkanike:

Disa banorë ortodoksë të Korçës, një qytet në mes të Shqipërisë, i kanë adresuar Sekretarive të Jashtme të Fuqive (të Mëdha) një memorandum ku ata deklarojnë se, si “grekë Shqipfolës” ata kërkojnë pushtimin e përhershëm të krahinës së tyre nga ana e Greqisë. Po të ketë edhe të vërtetën më të vogël në këtë deklaratë, si mund të shpjegohen atëherë faktet në vazhdim:

1. Vendi ku u hap shkolla e parë kombëtare shqipe është Korça.

2. Shtypshkronja e parë kombëtare e Shqipërisë u themelua në Korçë. Disa ngaprijësit më të shquar të Lëvizjes Kombëtare Shqiptare vinin nga Korça.

3. Tubimi masiv i 20 mijë njerëzve për të protestuar kundër miratimit të një alfabeti arab për gjuhën shqipe i mbajt në Korçë (Times, 1910).

5. Përpjekja e parë serioze për themelimin e Kishës Kombëtare Ortodokse Shqiptare, të ndryshme nga kisha e pastër politike e Patriarkatit, filloi në Korçë nga Lidhja Ortodokse Shqiptare.

6. Kryengritja e parë në Shqipërinë e Mesme kundër politikës antishqiptare të Turqve të Rinj filloi në Korçë.

7. Gazetat kombëtare, si dhe shoqatat e Shteteve të Bashkuara janë mbajtur kryesisht nga kontributet vullnetare nga imigrantë nga Korça dhe krahina e saj.

Vetëm ky fakt i fundit, një shfaqje e shkëlqyer dhe spontane e patriotizmit shqiptar në një vend të lirë, meriton të krahasohet me manifestimet e detyrueshme dhe të nxitura të njerëzve që janë të gatshëm të nënshkruajnë nën kërcënimin e bajonetave vrastare. e njëjta gjë mund të thuhet për deklaratën e ngjashme të banorëve shqiptarë të banorëve ortodoksë shqiptarë të Durrësit në favor të Serbisë.

Këta shembuj mund të shumëzohen pafundësisht, por mjafton një për të hedhur dritë mbi metodat mashtruese të grekëve dhe të serbëve.

Shqiptarët ortodoksë të Shteteve të Bashkuara, që përfaqësojnë mijëra familje, janë të bindur se Fuqitë do t;i përgjigjen me vlerën e njëjtë dashurisë së shtirur të shqiptarëve ortodoksë për serbët dhe grekët. Në rrethanat ekzistuese, është gjëja më e lehtë në botë që Greqia dhe Serbia t’i bindin shqiptarët ortodokë që jetojnë në Shqipëri që të nënshkruajnë çfarëdo letre të çfarëdo qëllimi. Kundruall këtij zelli të detyrueshëm për armiqtë e kombit tonë duhet vënë krahasimin e nacionalizmit spontan dhe këmbëngulës të shqiptarëve ortodoksë të Shteteve të Bashkuara, të cilët me paratë dhe gjakun e tyre kanë bërë aq shumë luftëra për lirinë e Shqipërisë.

Ndër manifestimet e tjera kombëtare të shqiptarëve të Shteteve të Bashkuara është themeluar Kisha Ortodokse Shqiptare, nën Sinodin rus. Klerikët, kapelat dhe zyrat botuese e kësaj Kishe, me një kosto prej mijëra dollarësh në vit, mbështeten kryekëput nga shqiptarët ortodoksë të Shteteve të Bashkuara, që janë vëllezërit dhe bijtë të po atyre njerëzve të cilët Greqia dhe Serbia po i detyron të deklarohen si serbë dhe grekë.

Në përfundim, ju lus që të shtoni edhe një fjalë (nga që nuk meriton një diskutim serioz) lidhur me pretendimet e njohura greke dhe serbe, se shqiptarët ortodoksë janë armiqësorë ndaj bashkatdhetarëve të tyre muhamedanë. Në Shtetet e Bashkuara, ku shqiptarët ortodoksë përbëjnë shumicën dërmuese dhe shqiptarët muhamedanë një pakicë jo të konsiderueshme.

Prijësi i tyre, i zgjedhur me votën e lirë, është muhamedan. Madje edhe në malet e egra të Shqipërisë Veriore ka shembuj të malësorëve muhamedanë që i janë besnikë prijësve roman- katolikë dhe e kundërta.

Në Shqipëri, çdo muhamedan ka në vetëdijen e tij se është pasardhës i paraardhësve të tij të krishterë. Për nga shpirti, zakonet dhe traditat ai është i krishterë më i mirë se sa serbi dhe greku. Fanatizmi i tij nuk ka ekzistuar kurrë pos në imagjinatën e të huajve dashakeqës dhe të keqinformuar. Interesat për avancimin e fesë së krishterë në një vend që krenohet si vend ku ka lindur Skënderbeu, kampioni i Krishterimit, shërbehen më mirë duke këmbëngulur më pak në tiparet që ndajnë dhe më shumë mbi faktet që i bashkojnë të krishterët dhe muhamedanët e së njëjtës kombësi. Një dëshmi e fundit e mungesës së çfarëdo fanatizmi nga ana e muhamedanëve shqiptare është ajo se në mesin e tyre mund të gjenden përkrahësit më të vendosur të zgjedhjes së një princi të krishterë për fronin shqiptar.

Ajo që u intereson shqiptarëve të të gjitha besimeve është një administratë efikase dhe e fuqishme në një Shqipëri të bashkuar të qeverisur nga një princ europian.

Fan S. Noli, BA, Harvard University

Kryeprift i Kishës Shqiptare Ortodokse të Shteteve të Bashkuara

(E dergoi per Gazeten DIELLI ne SHBA)

POR SIMBOLET E VËRTETA NUK MUND TË VDESIN

April 17, 2019 by dgreca

Shkruar nga ALDO CAZZULLO/

Eugjen Merlika e perktheu nga “Corriere della Sera”/

Ata që flakërojnë në televizione apo në smartfone janë dru e metale; nuk është Notre Dame. Mund të shëmben mure që do të rindërtohen; nuk mund të vdesë një simbol, një besim, një komb. Kur një popull nuk din më se kush është, kur një Vend nuk njeh më misionin e tij në histori, kur një komb i lashtë, ndoshta i plakur, dyshon për rolin e tij në botë, atëherë një tragjedi mund të vlejë për t’a shkundur. Kur Victor Hugo shkruajti Notre Dame de Paris, Katedralja nuk ishte katandisur shumë më mirë se sa do t’a lenë flakët e shpërthyera dje mes lotëve të besimtarëve dhe tronditjes së turistëve. Revolucionarët e kishin shkatërruar dhe ëndërronin për t’a kthyer në tempullin e Perëndeshës Arsye, ose në një gurore.

Përmendoret e ballores ishin rrëzuar sepse, në sytë e jakobinëve nuk paraqisnin mbretërit e Judesë, por Mbretërit e Regjimit të Vjetër. Ai që ndërtoi Notre Dame-n, para se sa arkitekti neogotik Viollet – le – Duc, qe një roman. Hugoi nuk ishte përshkuar nga një shpirt fetar. Ishte një romantik që kishte zbuluar diçka që i kishte ikur vrullit revolucionar: Notre Dame ishte Franca. Një popull është e shkuara e tij; pra një katedrale e kushtuar Zonjës së Bekuar përfaqësonte vetvetsinë kombëtare më mirë se sa Zhan d’Arka apo Xhokonda, që atëherë qe e ekspozuar në Louvre. Kështu shkrimtari shpiku një dashuri të pamundur ndërmjet një gungaçi e një arixheshke, dy krijesat më të përçmuara që, në hijet e kiklave gjenin strehë nga mizoria e pushtetit. Suksesi qe i pakufishëm. Që aty lindi ideja e shpëtimit të katedrales.

Zjarri i djeshëm shënoi majën e një krize të vetvetësisë franceze. Flaka shpërtheu për shkak pakujdesie, pavarësisht nga vetmohimi i zjarrfikësve, ndihmat u dukën që në fillim të papërshtatëshme. Edhe Makroni u zu në befasi: po pregatiste një fjalë për t’a mbajtur në televizion, e kuptoi se nuk mund të fliste për tjetër gjë, por vonoi të turrej në vënd; ku nga ana tjetër prania e tij do të ishte lexuar si një vërtetim pafuqie me shkulmat e ujit që dukeshin si çezma të vogla në krahasim me madhësinë e tragjedisë, ndërsa çatia nuk qëndronte, kikla – neogotike, jo origjinale – po thyhej, dhe vetë zemra e Parisit dridhej.

Megjithatë flakadani është për Francën mundësia për të gjetur bashkëqënien, të vënë ashpërsisht në provë nga kriza ekonomike, nga pasiguritë e presidentit, nga një opozitë e shterpët e shpesh e dhunëshme. Prej dhjetëvjeçarësh Vendi që ka ndihmuar për t’i dhënë botës të drejtat e njeriut dhe Evropës ëndrrën e demokracisë, jeton një grand malaise, një gjëndje të ligë që nuk mund të shpjegohet vetëm me rënien e fuqisë blerëse e shkatërrimin e punësimit. Franca dyshon në vetveten. Një Vend që kishte një perandori e që i kishte vënë vetes një detyrë ndjen se vlen vetëm pak më shumë se asgjëja. Zjarri që ka shkatërruar Notre Dame-n ka qënë goditja e fundit; por mund të jetë edhe shenjë e një rilindjeje të mundëshme. E dëshmon këtë dhimbja por edhe krenaria që u panë gjatë natës nëpër rrugët e kryeqytetit.

Sigurisht, në të shkuarën francezët e kishin të qartë se Notre Dame nuk ishte për ta vetëm një kishë. Katerina e Mediçëve kremtoi në të martesën që e bëri mbretëreshë të Francës. Hugonotët kërkuan shpëtim në të nga masakra e natës së Shën Bartolomeut. Mbreti Diell grumbulloi në të të gjithë flamurët e rrëmbyer armiqve nga ushtritë e tij e u mbiquajt “stolistari i Notre Dame-s”. Napoleoni mëtoi të ishte kurorëzuar aty nga Papa, në një skenar prej letrash të ngjitura nëpër mure për të fshehur shkatërrimet revolucionare, por kurorën e vuri vetë në kokë, ndërsa Davidi ravijëzonte vizatime për pëlhurën e tij. Me Viollet – le – Duk romantizmi zotëroi arkitekturën gotike dhe u gdhendën ullukët e çatisë, të gjallëruara më pas nga filmi i Disney-t e të ripara në shfaqjet muzikore.

Kur erdhi ora të lirohej Parisi nga nazistët, De Gaulle urdhëroi gjeneralin Leclerc të arrinte sa më parë në Notre Dame, nga trualli i shenjtë i së cilës nisnin idealisht të gjitha rrugët e Francës: pararoja ishte kompania e nëntë e divizionit të dytë, e përbërë kryesisht nga republikanë spanjolë, ndërmjet të cilëve shumë priftngrënësa, që i kishin ripagëzuar autoblindat e tyre Guernika dhe Guadalajara, por që mbetën të shtangur nga guximi i arkitekturave, të kubeve, të paramureve.

Këtu Chirac-u deshi të kremtojë ceremoninë e varrimit të paraardhësit të tij Mitterrand, por pa qivurin e tij: ndërsa dy familjet e presidentit – ajo zyrtare dhe ajo e fshehta – bashkoheshin në një varrezë fshati, të fuqishmit e Botës festuan aleancën mes fronit dhe altarit me kardinalin Lustiger, një hebre i kthyer në krishterim, pak si në gjëmba atë ditë.

Me Sarcozy-n, Holland-in, Macron-in shënjtëria e presidencës humbi shumë. Mbreti është lakuriq dhe Katedralja është e pambrojtur. Sonde francezët qanë Notre Dame-n. Por do t’a rindërtojnë. Duhet një tjetër arkitekt i madh. Duhen muratorë të durueshëm, t’ardhur nga Vende të ndryshme të botës. Duhen dhuratat dhe lutjet e besimtarëve. Por Notre Dame është një monument fesë dhe shpresës. Mund të digjen gjërat e njeriut; por ajo që bartim përmbrenda është e paprekëshme nga zjarri si salamandra, simboli i Françeskut të parë, jo rastësisht mbreti që në fatkeqësi komentoi: “Gjithshka është e humbur, me përjashtim të nderit”.

Marrë nga “Corriere della Sera”, 16 prill 2019

E përktheu Eugjen Merlika

“KALORES I URDHERIT TE FLAMURIT” PER BATALIONIN ATLANTIKU

April 16, 2019 by dgreca

Presidenti Meta dekoron Batalionin shqiptaro-amerikan “Atlantiku” me Titullin “Kalorës i Urdhrit të Flamurit”/

Presidenti i Republikës, Sh. T. Z. Ilir Meta vlerësoi sot me anë të një ceremonie të veçantë, kontributet dhe sakrificat heroike të anëtarëve të Batalionit shqiptaro-amerikan “Atlantiku”, të cilët dolën vullnetarë para 20 vitesh duke luftuar për lirinë e Kosovës, si dhe për t’i dhënë fund gjenocidit dhe spastrimit etnik të makinerisë ushtarake të Millosheviçit, ndaj popullsisë së pambrojtur civile të shqiptarëve kosovarë.

Presidenti Meta dekoroi Batalionin “Atlantiku” me Titullin “Kalorës i Urdhrit të Flamurit”: “Me mirënjohje për ndjenjat më të larta atdhetare; si dhe në vlerësim të kontributeve të jashtëzakonshme të vullnetarëve shqiptaro-amerikanë të këtij batalioni, të cilët bënë sakrificat më sublime për çlirimin e Kosovës, dhënien fund të genocidit e spastrimit etnik në trojet shqiptare”.

Në fjalën e Tij drejtuar të pranishmëve, anëtarit të Këshillit Bashkiak të Nju-Jorkut Mark Gjonaj, pjesëtarëve të Batalionit shqiptaro-amerikan, familjarëve dhe të afërmve të tyre, Presidenti Meta vuri në dukje:

“Dy dekada më parë, kur Kosova, por edhe kombi ynë po kalonte një nga momentet më të vështira në historinë e saj dhe po përballej me gjenocidin famëkeq të Sllobodan Millosheviçit, një numër i madh shqiptaro-amerikanësh vendosën të linin pas gjithçka kishin, që nga familja, shtëpitë dhe puna e tyre në SHBA, për t’iu bashkuar vullnetarisht luftës çlirimtare të popullit të Kosovës.

Ata vullnetarë dhe atdhetarë, mund të shijonin mundësitë e mëdha që u ofronte Amerika, por thirrja e Atdheut për t’i ardhur në ndihmë Kosovës, për t’i ardhur në ndihmë e për të mbrojtur fëmijët dhe gratë e pafajshme, të cilët po masakroheshin nga ushtria dhe paramilitarët e Millosheviçit, ishte aq e fortë saqë u treguan të gatshëm për të sakrifikuar gjithçka, madje edhe jetën e tyre.

Pikërisht në mars të vitit 1999 u krijua formacioni ushtarak i organizuar në Nju-Jork, që u pagëzua me emrin ‘Batalioni Atlantiku’, i përbërë nga vullnetarë nga të gjitha trojet etnike shqiptare me banim në Amerikë.

Në radhët e tij Batalioni kishte ushtarë nga të gjitha trevat shqiptare, madje edhe nga ata që lindur dhe rritur në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Në një ceremoni solemne dhe madhështore me rastin e betimit si ushtarë të UÇK-së, në qytetin Jonkers të Nju-Jorkut, në oborrin e Hotelit ‘Royal Regency’, ishin tubuar mijëra shqiptarë, në mesin e tyre familjarë të ushtarëve, tashmë të mobilizuar dhe me uniformë ushtarake. Që aty nisi rrugëtimi i lavdishëm për Batalionin ‘Atlantiku’ që do t’i bashkohej luftës çlirimtare së Kosovës, duke shënuar një nga faqet më të rëndësishme, më heroike dhe më vetëmohuese të historisë së kombit tonë.

Por, pjesëmarrja e Batalionit ‘Atlantiku’ në luftën për liri pati edhe pasojat e veta, pasi ky Batalion i dha lirisë së Kosovës tre ‘Dëshmorë’: vëllezërit Agron, Mehmet dhe Ylli Bytyçi.

Vepra dhe sakrifica sublime e heronjve Bytyçi nuk do të vdesë kurrë dhe ajo do të jetojë gjithmonë në zemrat dhe mendjet e shqiptarëve kudo në botë. Ata janë nderi i historisë së lavdishme të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Duke lënë pas gjithçka kishin ndërtuar në mërgim, këta tre vëllezër të rinj që luftuan për lirinë e Kosovës, janë sot e përjetë krenaria e komunitetit shqiptaro-amerikan dhe e mbarë kombit tonë, në altarin e heronjve të lavdishëm të shqiptarizmës.

Ata u shndërruan në një shembull të jashtëzakonshëm të sakrifikimit më sublim në emër të lirisë dhe të emër të idealeve më të mëdha njerëzore, që sollën Kosovën e lirë dhe të pavarur.

Amaneti i tyre duhet të çohet akoma më përpara. Liria dhe pavarësia nuk janë të dhëna një herë e përgjithmonë, ashtu sikurse kemi të gjithë një rrugë të madhe përpara për t’i dhënë Kosovës, Shqipërisë dhe rajonit tonë edhe më shumë paqe, edhe më shumë siguri, edhe më shumë demokraci dhe begati afatgjatë.

Trashëgimia më e madhe që heronjtë e Kosovës kanë lënë është ‘Kosova e lirë, Kosova e pavarur, Kosova europiane dhe Kosova në NATO’!

Mesazhi që ata kanë lënë pas me sakrificën e tyre më sublime është për t’i edukuar fëmijët tanë, të rinjtë tanë me ndjenjat e atdhedashurisë dhe të sakrificës në emër të lirisë dhe të Atdheut.

Teksa flas për Batalionin ‘Atlantiku’, më vjen menjëherë në mendje vargu i famshëm i Imzot Fan Nolit në njërën prej poezive të tij: ‘Mbahu Nëno, mos ki frikë, se ke djemtë n’Amerikë’!

Një shprehje që është më aktuale se kurrë edhe sot, që e provoi kaq të vërtetë edhe Batalioni ‘Atlantiku’, batalioni juaj në betejën për çlirimin e Kosovës, duke pasur parasysh kontributin e shkëlqyer që diaspora shqiptare në SHBA ka dhënë ndër dekada për kombin tonë, duke ndërtuar ura bashkëpunimi mes dy kombeve dhe vendeve tona.

Me veprimtarinë e tyre atdhetare përfaqësuesit e diasporës vazhdojnë të kontribuojnë për çështjen kombëtare, por edhe për ruajtjen e traditave dhe zhvillimin e lidhjeve të forta që ekzistojnë mes amerikanëve dhe shqiptarëve.

Në këtë vit jubilar, në këtë 20-vjetor, kam nderin dhe kënaqësinë të vlerësoj Batalionin ‘Atlantiku’ me titullin e lartë ‘Kalorës i Urdhrit të Flamurit’ kombëtar për kontributin e jashtëzakonshëm dhe heroik në luftën për çlirimin e Kosovës.

Lavdi përjetë për Batalionin Atlantiku!

Lavdi të përjetshme dëshmorëve të luftës heroike të popullit të Kosovës si dhe të mbarë kombit tonë!”

Duke marrë në dorëzim titullin e lartë nga Presidenti i Republikës së Shqipërisë, përfaqësuesi i Batalionit “Atlantiku”, zoti Gani Shehu si dhe anëtari i Këshillit Bashkiak të Nju-Jorkut, zoti Mark Gjonaj i shprehën mirënjohjen kreut të shtetit shqiptar dhe vunë në dukje kontributin e Presidentit Meta për suksesin e këtij udhëtimi si dhe mbështetjen e tij për vendosjen e flamujve kombëtarë përgjatë gjithë rrugës Tiranë-Prishtinë, për nder të Batalionit “Atlantiku”.

“Kemi një kërkesë në emër të këtyre zotërinjve dhe zonjave, modele dhe frymëzim për brezat e ardhshëm, duke ju falënderuar për njohjen që i keni dhënë diasporës sonë për sakrificat e tyre, që për 14 mijë të rënët në Kosovë, 1696 të zhdukurit që ende nuk janë gjetur, 20 mijë gratë e përdhunuara, që ju zoti President të adoptoni simbolin e shqiponjës së zezë për të gjitha viktimat shqiptare, ose çdo simboli tjetër të përshtatshëm, sepse ka ardhur koha për të nderuar të gjithë ata që kanë shërbyer, të gjithë veteranët dhe për të vënë në dukje përndjekjen ndaj së cilës jemi ekspozuar ne të tërë.” – theksoi zoti Gjonaj.

Tragjedia e ka emrin‘Notre Dame’

April 15, 2019 by dgreca

Tragjedia ka ndodhe. Bota eshte tronditur nga ajo cfare kane pare sot. Maja e katedrales ‘Notre Dame’

u rrafshua pa shkuar ora tetë e mbrëmjes. Maja e katedrales ishte 93 metra, dhe konsiderohej ndryshe si simboli i Parisit. Për orë të tëra, qytetarët e Parisit dhe mijëra turistë panë zjarrin të djegë katedralen e ndërtuar mbi 800 vjet më parë.

Zjarrfikësit kanë thënë se flakët shpërthyen në papafingon e katedrales. Kisha u evakuua dhe zjarrfikësit ngritën një rreth të madh sigurie rreth saj. Sipas mediave vendase, u vendosën katër shkallë shumë të larta, dhe dy ashensorë për të vënë nën kontroll flakët që po gllabërojnë strukturën e famshme gotike. Disa helikopterë fluturojnë mbi zonë.

Një zëdhënës i katedrales njoftoi se e gjithë struktura e çatisë është në flakë: “Asgjë nuk do të mbetet”, tha ai, siç raportojnë mediat vendase.

‘Notre-Dame’ është monumenti historik më i vizituar në botë, ku çdo ditë ajo shihet nga rreth 13 milion turistë.