Featured – Page 525 – Dielli

Nishani:Ne nuk mund të harrojmë, jo për t’u hakmarrë!

March 31, 2017 by dgreca

Presidenti Nishani në Simpoziumin “Historia e Mirditës në mes të katedraleve dhe kapedanëve”: Ne nuk mund të harrojmë, jo për t’u hakmarrë!/

Presidenti i Republikës, Sh.T.Z. Bujar Nishani zhvilloi sot një vizitë pune në Mirditë, ku fillimisht u ndal Kishën e Shën Llezhdrit në Orosh (Ish-Abacinë) duke u mikpritur nga Imzot Cristoforo Palmieri, Ipeshkv i Dioqezës së Rrëshenit dhe besimtarë të shumtë. Presidenti Nishani vizitoi edhe Shkollën e Mesme Profesionale “Shën Jozef Punëtori” ku u takua përzemërsisht me nxënësit e mësuesit duke theksuar rëndësinë e shkollimit e të përfitimit të dijeve, ruajtjes e pasurimit të vlerave dhe traditave më të mira të Mirditës, si dhe mori pjesë në ceremoninë e dhurimit të disa fidanëve pemësh frutore mani nga bamirësja austriake Marianne Graf.

Më pas Kreu i Shtetit shqiptar përshëndeti Simpoziumin “Mirdita në mes të Katedraleve dhe Kapedanëve” në Pallatin e Kulturës të Rrëshenit, të organizuar nën kujdesin e Institucionit të Presidentit të Republikës ku ishin të pranishëm gjithashtu deputetë të Kuvendit të Shqipërisë, kryebashkiaku i Miriditës Ndrec Dedaj, kryetari i Bashkisë Lezhë, Nënprefekti i Mirditës, autoritete dhe përfaqësues të pushtetit vendor, Imzot Palmieri dhe klerikë, historianë, akademikë, profesorë dhe banorë të shumtë të Mirditës e familje të shquara të saj.

Në fjalën e Tij me të këtë rast, Kreu i Shtetit, pasi u shprehu falënderimet për mikpritjen dhe vlerësoi referuesit e ndryshëm për punën e tyre intelektuale, kërkimore-shkencore sepse “kështu do të mbahet gjallë trashëgimia e jashtëzakonshme e vlerave historike dhe identitare shumëshekullore”, theksoi mes të tjerash: “Gjatë këtij muaji kam pasur rastin të udhëtoj në shumë treva shqiptare. Isha para disa javësh në Preshevë e Bujanoc, më pas në Gjirokastër, sot në Mirditë dhe kudo ku shkon gjen shpirtin dhe identitetin kombëtar shqiptar, zakonet, kulturën, dallimet e kësaj trashëgimie.”

Presidenti i Republikës vlerësoi me “Dekoratën e Artë të Shqiponjës” Preng Marka Prengën (pas vdekjes) dhe Frrok Melyshin (pas vdekjes); ndërsa me Dekoratën “Nderi i Kombit” Preng Bibë Dodën (pas vdekjes) si dhe me Dekoratën “Gjergj Kastrioti Skënderbeu” Derën e Gjonmarkajve me motivacionin: “Për kontributin e jashtëzakonshëm në shërbim të mbrojtjes së identitetit kombëtar dhe në mënyrë të veçantë, të trevës së Mirditës, për luftën shumëshekullore kundër pushtuesve të atdheut dhe për rezistencën e tyre deri në sakrifica sublime, kundër vendosjes së diktaturës komuniste në trojet shqiptare”.

Me detarët e “Ilirisë” dhe kadetët e FSK në Adriatik

March 30, 2017 by dgreca

1 LISUS

Reportazh nga Shefqet Kërcelli/

3 anija

Agimi në portin e Durrësit/

2 Ushtaret adriatik

Ditë marsi. Ora shënon 6.30 të mëngjesit. Mbasi përshëndesim rojet e sigurisë të portit bashkë më kryemotoristin Fredi Mara të anijes “Iliria”, shijojmë agimin e një dite të re nga moli “0” i portit të Durrësit. Është kënaqësi e vecantë për cdo qytetar, vizita në portin e Durrësit, në këtë nyje të rëndësishme tregëtare të shqiptarëve. Gjykuar nga përmasat, dimesioni ekonomik e transporti detar, porti është një tregues, zemër dhe puls i vërtetë jo vetëm për Durrësin, por për gjithë Shqipërinë. Zgjimin e portit e bëjnë anijet e peshkimit, të cilat mbas një ditë-nate të lodhshme, kalojnë lehtësisht kanalin hyrës të portit nën shoqërinë e disa pulëbardhave dhe bregëzojnë anijet në molin e tyre që kufizohet me skajin juglindor të trageteve. Brenda një kohe të shkurtër shokë të mi bëhen detarë të moshuar që kontrollojnë parangallët e hedhur një natë më parë, detar Florian Lilaj, që drejton skafin e kapitenerisë dhe zoti Oliver, përgjegjës për këtë pjesë të portit. I hedh një vështrim portit nga feneri jeshil, nga ky syri afër dhe larg, të kap krahët e vincave të fuqishëm të vjetër dhe të rinj. Më tutje të molit lindor më shfaqet hijerëndë silueta e bigës “Adem Reka”. Më ngjall shumë kujtime kjo bigë me histori të vecantë. Por, sakaq shoh pilotin e parë që shkëputet nga moli 5 dhe më shpejtësi del në anë të kanalit hyrës. E njoh, skafi i Enkelejd Shedullës që pret tragetin e mëngjesit “Adria”. Ndërkohë rimorkiatorët “Durrah” dhe “Epidamn” shoqërojnë tragetin “Adria” për tja bërë atij bregëzimin e sigurt. Disa peshkatore kthehen, disa të tjerë dalin për të filluar gjuetinë. Pamvarësisht mjegullës së mëngjesit, i bëra fotografi dhe i urova fat e gjueti të mbarë këtyre njerzve të guximshëm. Më pas fotografoj anijet e klasit GSM, të mbushur me kontenierë, godinat e institucioneve detare, rimorkiatorët e kompanisë së mjeteve detare, {ASHD}, anijet e transportit “Frojdi”, “Kristi I” të cilat përpunohen në port dhe skafet e pilotimit. Në molin 1 dhe “0” krahas mjeteve të pastrimit detar zënë vend skafet e institucioneve të ndryshme detare, Policisë Kufitare, Sigurisë të Autoritetit Portual, Kapitenerisë, Presidentit, Hidrografisë, Guardia Financës, zhytësat e Portit dhe ngjitur me fenerin e kuq, anija “Iliria” dhe MV “118” të Forcës Detare. Anash syri më kap skalierën e portit të peshkimit. Brenda pak minutave, me një vëzhgim të thjeshtë të krijohet përshtypja se Porti i Durrësit në vetvete përbën një pasuri të madhe. Është shkruar mjaft për këtë port të lavdishëm, që daton njëherësh me krijimin e qytetit, por ky mëngjes më thotë:- zotërinj krijues, keni shkruar pak për këtë port, pasuri të cmuar të kombit tonë. Sepse ky port shënon cdo ditë një histori, një tregim, një rrëfenjë, një histori të re. Ndërsa jetoja me këto mendime, shoh kamionët që zhurmshëm drejtohen tek depot e molit 3 dhe anijet, ndërsa skafi i kapiten Lulëzim Hates lëviz me shpejtësi për të pritur tragetin e radhës “Ventouris Ferries”. E kështu në portin e Durrësit, rrjedh një mëngjes i zakoshëm, i zhurmshëm, plot lëvizje dhe jetë. Më gëzon fakti që ky port gëlon cdo ditë dhe si një barometër i vërtetë tregon dinamikën e qytetit tonë. Natyrisht shumica e qytetarëve durrsakë, të rrëmbyer nga rutina e përditëshme, nuk e dinë se cfarë ndodh në port. Në fakt Porti me gjallërinë e tij, thyen përgjumjen e qytetit të Durrësit, ndaj lum si ai që shijon agimin e tij. Nderim dhe respekt të vecantë për të gjithë marinarët, specialistët, dokerët, vincierët, dispecerët, agjensitë detare, etj. të cilët me mund e sakrifica mbajnë gjallë aktivitetin e portit të Durrësit.

Miq të vecantë tek anija “Iliria”

Anija “Iliria”, anija flamurtare e Forcës Detare, qëndron hijerëndë tek moli “0” i portit të Durrësit. Kapiteni i anijes, Taulant Bako, bashkë me ekuipazhin kanë erdhur qysh herët në mëngjes dhe po bëjnë gati anijen për lundrim. Punët e detarëve nuk mbarojnë asnjëherë. Fillojnë herët në mëngjes me pastrimin, kontrollin dhe lëvizjen e mekanizmave, motorave dhe aparaturave; pastaj mbas cdo lundrimi, cojnë në vend gjithshka dhe organizojnë shërbimin e radhës. Shoh se këtë mëngjes djemtë e “Ilirisë”, po tregojnë merak të vecantë në përgatitjen e anijes. Mbasi ngrenë flamurin bëjnë instruktazhin e radhës dhe shkojnë nëpër postet e tyre. Ndërsa Komandanti i anijes me vartësit e tij zenë vend tek Ura e Komandimit, kryemotoristi Fredi Mara, motoristët Naltin Mersinllari dhe Ilir Qosja, provojnë gatishmërinë e motorrave. Dhe postet e tjera raportojnë gatishmërinë. Shoferi Lulëzim Voci bën furnizimin e anijes me ujë. Gjithëshka në anije është gati. Interesohem për itinerarin e këtij lundrimi. Përgjigjen ma jep Komandanti i Grupit, Kapiten i Rangut të II-të Lulëzim Kryeziu, i cili ka erdhur herët për të ndjekur përgatitjen e anijes. Kemi miq të vecantë sot, më thotë kapiteni. Do lundrojmë drejt Pashalimanit, duke pasur në bord kadetët e Qendrës së Studimeve Universitare të FS Kosovë. Është nder i vecantë për anijen tonë të ketë në bord miq të tillë, thotë kapiten Taulanti, ndaj në këto raste i zoti i shtëpisë shton dicka. Mbas pak minutash në sheshin para anijes shohim disa djem të rinj me uniformën e kadetëve dhe emblemën e Republikës së Kosovës që afrohen drejt anijes. “Jemi të impresionuar. Nuk mund ta imagjinomin para disa vitesh se do vinte një ditë e tillë”, thotë major Blerim Cufaj, drejtuesi i ekipit. Ushtarakë nga Kosova të lundrojnë me anijet e Flotës shqiptare?! Ëndërr! Tashmë realitet. E kemi parë vetëm në hartë. Mirënjohje për ata që e sollën këtë ditë, shprehet major Cufaj. Mirëseardhët në anijen “Iliria” i uron kapiten Luli. Të shoqëruar nga Komandant Taulanti, miqtë e cmuar i drejtohen urës së Komandimit në Anije, për ti treguar se tashmë jeni pjesë e ekuipazhit të anijes. Kërshëria dhe interesimi i kadetëve është i madh. E fillojnë me portin e Durrësit. I shpjegojmë një historik të shkurtër, përmasat dhe karakteristikat kryesore teknike të tij. Ndërkohë kapiteni jep komandën: për lundrim! Ndërsa MV 118 i ka liruar krahun, “Iliria”, lëshon cimën, kryen manovrën e radhës, kalon fenerët hyrës dhe futet në kanalin e portit. Në një det të qetë, anija le në të majtë anijet e radës dhe përshkon lehtësisht gjirin e Durrësit.

Nga Kepi i Lagjit në Pashaliman

Mjegulla që qarkonte bregdetin shqiptar atë ditë kufizonte fushpamjen e tij. Sidoqë kapiteni u përpoq të afronte anijen sa më afër bregut, shikimi ishte i pamundur, kështuqë djemtë e “Ilirisë” i shpjegonin vendodhjen nëpërmjet apraturave moderne të anijes. Cdo oficer apo detar i anijes, përpiqet të shpjegojë dicka për postin e tij, detin, historinë dhe gjeografinë detare. Një lëksion i hapur me përmbajtje civilo-ushtarake në detin Adriatik. I sapo kthyer nga një trajnim në SHBA, Kapiten Lejtnant Mufit Ferraj me dashuri e pasion i flet për anijen, të dhënat tekniko-taktike, rolin, misionin, operacionet e kryera gjatë këtyre viteve, ndërsa i bën një tur në gjithë anijen. Nga ana e tyre kadetët donin të dinin sa më shumë për anijen dhe detin. Jo se s’kishin parë anije dhe det. Disa prej tyre kanë qenë dhe pushues në bregdetin shqiptar. Por, anija flamurtare “Iliria”, ka histori dhe karakteristika të vecanta. Anijet e këtij klasi, bashkë më “Archangelat” dhe MV Amerikane të dhuruara në v.1999, po shkruajnë historinë moderne të Flotës sonë. Kapiten Taulanti qëndronte në urën e Komandimit, por duhej zbatuar tradita e zakoni i detarit shqiptar. Ndaj për disa minuta i lë komandën zvëndësit të tij për ti afruar kafe dhe biskota vëllezërve nga Kosova. Shfrytëzon kohën për ti treguar dicka për historinë dhe misionin e anijes. Më pas dhurata simbolike. Në dhomën e punës së efektivit të anijes zuri vend emblema e FSK dhe një kalendar i saj. Nga ana tjetër kapiten Taulanti i dhuroi major Cufajt, kapelën e personelit të anijes, foto të saj bashkë më një “Antologji të Detarisë shqiptare”. Ky moment i shërbeu dhe për shplodhje vëllezërve me uniformë, se lundrimi vazhdoi në det të hapur. Kështu anija mbasi përshkoi grykëderdhjet e lumenjve Shkumbin, Seman e Vjosë i afrohet ishullit të Sazanit. Lundrimi shoqërohet me foto, tregime e histori pa fund për jetën e detarëve shqiptarë, momentet më të vështira, trajtimin, përgatitjen e personelit detar, etj. Detarët tanë kanë cfarë të tregojnë për këtë. Marinari i vjetër Fredi i tregon motorat Caterpillar, detarët Hamzallari dhe Vjeshta, tregojnë jetën në anije, Inxhinjer Olger Shkëmbi për cilësitë e motorrave, skafit dhe të dhëna të vecanta për bregdetin, kapiten Nezha për lundrimet e kryera. Aq sa mund të tregosh në një lundrim prej disa orësh. Duket se moti i ndihmoi djemtë nga Kosova. Detari i ri vlonjat Florian Lilaj, dëgjon dhe ai me vëmendje. Një foto përballë ishullit të Sazanit dhe disa njohuri për të, bregdetin Jonian dhe shpellat e Karaburunit, piratin Haxhi Alija, trafikun e sotëm, etj. Vërtet bregdeti jonë është i shkurtër, por aq sa labirinthe ka reliefi, po aq histori mbart në vetvete bashkë me fundin e detit. Mund të shkruash novela e romane pa fund. Duket se lundrimit po i vjen fundi. “Iliria” merr kursin për në bazën e lavdishme të Pashalimanit. Miqtë shijojnë magjinë e Gjirit të Vlorës, sodisin me kërshëri në njërën anë bregdetin shkëmbor dhe plazhet e Karaburunit, ndërsa në anën tjetër shfaqet qyteti i Vlorës. Shfrytëzoj rastin për ti treguar dicka për stërvitjet e para me anijet amerikane dhe të NATO-s, vizitat që ato kanë bërë në portet tona dhe dicka për operacionet detare. Temat e bisedave ishin të bollshme, vetë ajri i pastër, natyra dhe deti të frymëzojnë për të qenë më i clirët dhe bashkëbisedues. Pamja e bazës së Pashalimanit ishte një befasi tjetër për kadetët. Kishin dëgjuar plot histori për të dhe tani erdhi puna ta shihnin e preknin vetë. Dhe detarët aq sa dinin i shprehnin lirshëm, flisnin sikur të ishin njohur prej vitesh. Për mbi 3 orë anija u kthye në auditor dije dhe leximi për detin. Nga bordi i anijes “Iliria”, djemtë e rinj nga Kosova panë të gjitha llojet e anijeve, kantierin dhe ambientet e Bazës së Pashalimanit. Është një nga ditët më të mrekullueshme të jetës, u shpreh instruktor Granit Hasanaj. Largohen nga anija mes përqafimesh, për ato që panë dhe jetuan me detarët e “Ilirisë”, për shpirtin e tyre dhe miqësitë e krijuara rishtas. Ju presim në Kosovë, ishte mesazhi i ndarjes. Në molin e Pashalimanit, miqtë i pret vetë Komandanti i Flotiljes Detare Pashaliman, Kapiten i Rangut të I-rë, Ferdinand Kreshpani. Komandanti Kreshpani i shpjegoi konkretisht bazën, më pas një foto e përbashkët. Por, leksioni për Forcën Detare dhe detin nuk mbaron këtu. Në vijim, Zv/Komandanti i Flotiljes Detare, Kapiten i Rangut të II-të, Engjëll Sinanaj, nëpërmjet një brifingu të zgjeruar i shpjegoi kadetëve historinë, misionin, operacionet SAR të kryera nga Forca Detare, si dhe misionin e ri në Detin Egje, ku për herë të parë, FD kryen një mision të tillë. Me këtë shpjegim kadetët e FSK e mbyllën vizitën në Forcën Detare. Natyrisht mjaft prej tyre e kishin vizituar bregdetin shqiptar, por kjo vizitë mbresëlënëse ja shtoi 100 fish dëshirën për të pushuar në këto brigje.

Një fidanishte e denjë për përgatitjen e oficerëve të ardhshëm

Në fakt nuk kisha dëgjuar që në Kosovë të kishim një universitet për përgatitjen e oficerëve të ardhshëm, ndaj mu duk një befasi e këndshme një lajm i tillë. Një grup studentësh të Qendrës së Studimeve Universitare Prishtinë kreu një vizitë në KDS dhe Komandat e Forcave në Shqipëri, të shoqëruar nga major Gega. Një ditë ata ja kushtuan Forcës Detare. Dhe ata mësuan dicka, por dhe ne mësuam shumë prej tyre. Gjatë lundrimit u njoha me programin, curriculat dhe kohëzgjatjen e këtij universiteti. Për 4 vite atje formohej si ushtarak, ndërsa merrje dhe diplomë në një degë civile. Ishte gërshetuar përvoja më e mirë e akademive të NATO-s, bashkë me universitetin Amerikan në Prishtinë. Në përzgjedhjen e kandidatëve ishin përdorur kritere të shkollave perëndimore. Rezultat, aftësi, meritë, konkurs, TOEFL dhe SAT. Qindra djem e vajza kishin konkuruar, por kishin fituar më të mirët. Gjithashtu më gëzoi fakti që në këtë shkollë studjonin dhe të rinj nga Shqipëria. Mbas përfundimit të studimeve dhe një përvoje në reparte, kadetët shkonin një vit në SHBA, në sajë të një marrëveshje bashkëpunimi të shtetit të Kosovës me shtetin e Giorgias. E pra, nuk ka më bukur. Zgjidhja e duhur në kushtet reale që kalon FSK dhe Ushtria shqiptare. Një fidanishte e së ardhmes, ku krahas të rinjve nga Kosova, mund të studjojnë dhe të rinj nga Shqipëria, Maqedonia dhe Mali i Zi. Ju lumtë. Udhë të mbarë vëllezer! Udhë të mbarë shkolla e ushtarakëve të ardhshëm të FSK dhe FA Shqiptare!

Arrestohen 4 kosovarë për terrorizëm në Venezia, një i mitur

March 30, 2017 by dgreca

Policia italiane e shtetit ka shkatërruar gjatë natës një celulë xhihadiste kosovare në qëndër të qytetit të Venecias. 4 shtetas kosovarë janë arrestuar mes të cilëve dhe një minoren.

Të gjithë personat e arrestauar janë me leje të rregullt qëndrimi në Itali. Operacioni është koordinuar nga Drejtoria Rajonale e Antimafais e Antiterrorizmit të qytetit të Venecias.

Tre të arrestuarit janë:

Fisnik Bekaj 24 vjeç rezident rrugën Fratelli Bandiera te komunës së Marghera,

Dale Haziraj 25 vjeç rezident në lagjen Castello në Venezia

Arjan Babaj, 27 vjeç rezident në lagjen San Marco të Venecias

Gjatë natës janë kryer dhe kontrolle në 12 banesa, 10 prej të cilave në qëndrën historike të Venecias, një banesë është kontrolluar në qytetin e Mestre e një në Trevizo.

Operacioni për shkatërrimin e kësaj celulë xhihadiste ka nisur pas hetimit të aktivitetit radikal fetar të anëtarëve të saj si dhe të vendeve që ata frekuentonin. Në operacion ka marrë pjesë dhe reparti i Policisë shkencore si dhe grupi i forcave speciale.

Pamje nga aksioni i arrestimit….

Djaloshi me dy zemra

March 29, 2017 by dgreca

Protagonisti Blerim Nalli, djaloshi me dy zemra, që kriminelët serbë ia kishin nxjerr organet e brendshme, pra edhe zemrën, dhe ashtu të masakruar e kishin djegur, për t’ia humbur çdo shenjë dhe gjurmë, bëhet për ne Protagonist i historisë së vuajtjes, pësimit, trimërisë, flijimit, lirisë, vdekjes dhe pavdekësisë, me shpresë që do t’i prekë edhe zemrat tona të ngurrëta dhe të gurta, egoiste dhe egocentrike, që udhëhiqen nga fitimi dhe përfitimi, pasurimi dhe karrierizmi, jeta e shfrenuar, duke shkelur mbi kokat, shpinën dhe gjakun e martirëve tanë./

2 Don Lushi Krushe 3 don Lushi Krushe 1 don Lushi krush

Nga Don Lush Gjergji/

17349608-10210365135542387-9208103352966836661-o_5410-1-747x580-1-685x400

“Unë do t’ua jap një zemër të re, një shpirt të ri do ta fus në ju, do ta nxjerr nga mishi juaj zemrën e gurtë e do t’ju jap një zemër mishi” (Ez 36, 26).

1 Lush Gjergji Kjo monografi dhe vepër publicistike e prof. Dr. Nusret Pllanës është një vazhdimësi e hulumtimit dhe paraqitjes sistematike e tematikës së Luftës, tmerrit dhe ferrit që ka pësuar populli Shqiptar, me ngjarje të panjohura, të njohura dhe të harruara, që mund ta njollosin shpirtin dhe ndërgjegjen tonë, janë shenja dhe mund të kushtojnë tejet shtrenjtë, mund të kërcënojnë të tashmen dhe të ardhmen tonë.Të nisemi me tri konstatime jetësore dhe filozofike mbi grupet njerëzore.

Ka njerëz që quhen të tillë, kanë pamje njerëzore, por me jetë dhe me veprime, nuk janë fare njerëz, pasi që me të drejtë emërohen dhe cilësohen si njerëz pa shpirt dhe pa zemër, domethënë pa ndjenja, të udhëhequr dhe të “frymëzuar” nga e keqja. Të tillë janë ata që urrejnë, shpifin, përgojojnë, bëjnë dallime dhe përjashtime gjinore, kombëtare, fetare, përfitojnë në “shpinë” të tjerëve, ndajnë dhe përçajnë njerëzit, deri te skajshmëria e vrasjes, masakrimeve, pa kursye askënd. Në këtë kategori janë edhe përfituesit e luftës, ata që janë të prirë nga lakmia, njollosin vetveten dhe luftën, trimërinë, burrërinë, fytyrën, nderin e kombit tonë, “kapitalizojnë” gjakun e dëshmorëve dhe martirëve.

Kategoria e dytë e njerëzve është ajo si të rëndomtë, që kanë zemër, organ, por edhe ndjenja njerëzore, të gatshëm për t’u gëzuar me ata që gëzohen, për të qarë me ata që qajnë, për t’u solidarizuar me të tjerët në kërkimin dhe zbatimin e të mirës së përbashkët. Kjo kategori njerëzish jeton dhe vepron sipas bindjes, ndërgjegjes, përcaktimeve jetësore, janë të prirë të pasurohen me vlera dhe me virtyte njerëzore, familjare, kombëtare, fetare dhe morale, për të qenë pjesë e shëndoshë dhe e ndershme e shoqërisë.

Kategoria e tretë janë njerëzit “Zemër”, me zemër dhe shpirt të madh, ata që thënë figurativisht kanë “dy zemra”, si organ, raste të rralla, por të mundshme, por edhe më tepër si ndjenja flijimi, dhurimi, shërbimi, altruizmi, atdhedashurie, drejtësie, mbi të gjitha dashurie gjithëpërfshirëse. Këta janë njerëz hero, trima të shquar dhe të dalluar, ata që nuk kursejnë asgjë, as jetën, për ideale të larta, pra, model jete dhe virtyti, flijues të spikatur, martirë të merituar, patriotë që do të duhej të jetonin në shpirtin dhe mendjen e popullit, në zemrat e brezave, si frymëzim jete dhe veprimi, si kujtesë historike dhe aktuale.

Sot ne Shqiptarët, si individ, familje dhe shoqëri, kemi nevojë për “ndërrimin e zemrës”, pra, për “shartimin” e zemrës së re dhe shpirtit të ri të kulturës së jetës dhe qytetërimit të dashurisë, sipas shembullit dhe dëshmisë së Shën Nënës tonë Tereze, për kultivimin dhe pastrimin e kujtesës, për “kirurgji shpirtërore dhe kulturore”, që do të na aftësonte që t’i kthehemi vetvetes dhe të vërtetës, historisë dhe trashëgimisë ilire, arbërore dhe shqiptare, që të jemi vetvetja me identitet dhe personalitet tonë burimor.

Protagonisti i kësaj historie dhe monografie është Blerim Nalli, së bashku me 241 të vrarë dhe të masakruar të Krushës së Madhe, edhe më mirë anëtarë të familjes së madhe në dhembje dhe martirizim ndër Shqiptarë, apo siç thotë Autori, “Aushvici i Krushës së Madhe”, që gati është harruar në kujtesën dhe ndërgjegjen tonë, në mjetet pamore dhe dëgjimore, në jetën publike dhe shoqërore, përpos ndonjë përvjetori.

Dr. Nusret Pllana, gjatë Luftës ishte zëri i “Kosovës së lirë”, ndërsa pas Luftës, vazhdon të jetë zëri i heshtjes dhe ndërgjegjes së fjetur, që lufton kundër harresës dhe padrejtësisë, zëri i atyre që fizikisht s’mund të flasin më, sepse janë të vrarë dhe të masakruar. Mirëpo gjaku i tyre flet dhe thërret, bërtet, qorton dhe sfidon njerëzinë dhe lirinë, demokracinë, atdhedashurinë, historinë, të tashmen dhe të ardhmërinë tonë.

Harresa, mospërfillja, anashkalimi, moskujdesi për martirët tanë, si dhe për familjet e tyre, nënçmimi, përbuzja, injorimi, na rrezikon të gjithëve, që edhe ne të jemi apo të bëhemi “vrastarë”dhe pjesëmarrës në “vrasjen e dytë” të tyre, asaj shpirtërore, kulturore, njerëzore, që fatkeqësisht është një proces në të cilin pothuaj jemi të gjithë.

Prof. Dr. Nusret Pllana nëpërmjet filmit dokumentar, shkrimit dhe botimit, vazhdon ta mbajë të gjallë kujtesën për luftëtarët dhe martirët tanë, pasi të gjallët sot, përpos rrethit të ngushtë familjar dhe përjashtimeve pozitive, kanë “valë dhe halle tjera”, nuk merren më me këto ngjarje trishtuese dhe tronditëse, duan ta shijojnë jetën ndryshe.

Simbolika e djaloshit me dy zemra më përkujton simbolin tonë kombëtar, Shqiponjën dykrenore, si dyfishim i së mirës, qëndresës, burrërisë, atdhedashurisë, për t’i përballur baticat dhe zbaticat e shumta historike dhe aktuale, për t’ua “huazuar” një zemër dhe kokë atyre njerëzve që s’kanë zemër dhe kokë, ide, ideale, ndërgjegje, dashuri dhe flijim, dhurim dhe veprim për të mirën e përbashkët, që nuk dinë dhe nuk duan t’i përkujtojnë dhe nderojnë as të gjallët, as të vdekurit, askënd përpos vetvetes.

O temporal, o mores! O kohëra, o doke! A thua i tillë qenka njeriu ynë, qenkemi ne, që kaq shpejt i harrojmë më të dashurit tanë të vrarë dhe të masakruar, të zhdukur dhe të përbuzur, edhe më shumë të gjallët e familjeve të tyre! Pse jemi “analfabet”, që nuk dimë ta nderojmë dhe lexojmë as historinë të shkruar me gjak, të vulosur me dashuri dhe vdekje për liri, demokraci dhe pavarësi!

Frikësohem nga kjo harresë dhe përbuzje, që mos të na ndodhë, si shumë herë më parë, që s’kemi mësuar asgjë nga e kaluara, nga historia, dhe si pasojë e kësaj, kemi përsëritur atë një forma dhe trajta edhe më të vrazhdë.

Prof. Dr. Nusret Pllanën e përgëzoj për punë në vazhdimësi për ndriçimin e së kaluarës sonë kaq të hidhët, të tmerrshme, të përgjakshme, por edhe shumë të lavdishme dhe heroike, me klithje nga varrezat e gjetura dhe të pagjetura: Memento nobis – na kujtoni neve, si amaneti të shenjtë dhe të vazhdueshëm, porosi dhe siguri për të tashmen dhe të ardhmen tonë të përbashkët dhe vëllazërore.

Do ta përfundoj këtë paraqitje me fjalët që ia vë në gojë dhe në zemër Prof. Nusret Pllana,“djaloshit me dy zemra”, Blerim Nallit: “Nga kushdo që vjen vdekja, qoftë edhe nga plumbi i armikut të tokës sime, është vdekje, sepse është kapak i jetës. Do të thotë, kurdo që vjen vdekja, kësaj jete ia vëmë kapakun për të gjitha kërkesat që mund të ketë njeriu i gjallë. Çudi me njeriun!… Prandaj, pasi i di të gjitha këto, atëherë është krejt e natyrshme të më kujtohen të gjitha ato ngjarje që kanë ndodhur, që kur kam qenë fëmijë krejt i vogël e deri në ditën kur ka ardhur vdekja nga pushka e armikut të vendit tim dhe më ka marrë me vete, vetëm si trup, sepse shpirtin dhe të dy zemrat i kam këtu. Në tokën time, në tokën e fshatit tim më të bukur në botë, në Krushën e Madhe” (Prof. Dr. Nusret Pllana, Djaloshi me dy zemra, ve. e cit. f. 184-185).

(Kumtesë në promovimin e librit: Prof. Dr. Nusret Pllana, Djaloshi me dy zemra. (Aushvici i Krushës së Madhe), Monografi, 2017, f. 230, Prishtinë, 27 mars 2017)

KARDINAL ERNEST TROSHANI, MESAZH VELLAZERIMI NGA SELIA E VATRES

March 28, 2017 by dgreca

Kardinal Troshani, kërkoi që Vatra, duke shfrytëzuar prestigjin e saj në shërbim të Kombit për më shumë se një shekull të përcjellë në Shqipëri mesazhe bashkimi dhe mirëkuptimi, pasi vendi ka më shumë nevojë se kurrë./

Nga Dalip Greca/

Pas meshës të së dielës, 26 Mars 2017, në Kishën Katolike Shqiptare”Zoja e Shkodrës”, ku morën pjesë një numër i madh besimtarësh,Shkëlqesia e Tij, Kardinali Ernest Troshani, të Hënën me 27 Mars 2017, ishte mysafir në selinë e Federatës Panshqiptare të Amerikës”VATRA”.I shoqëruar nga nipi i tij me banim në Firence,Tonin Simoni, Kardinali është pritur nga zv.Kryetari i Vatrës Asllan Bushati, anëtari i kryesisë së Vatrës Marjan Cubi, anëtari i Këshillit Drejtues të Vatrës Zef Balaj dhe editori i Diellit,Dalip Greca.

Zv/Kryetari Bushati i tha Kardinalit,se Vatra është e nderuar, që ju pret sot, si një mysafir shumë i respektuar, që mban mbi supe jo vetëm vuajtjet e diktaurës komuniste, 18 vitet e burgut, por edhe krenarinë që i keni dhënë mbarë kombit, në larëtsinë e Kardinalit, pas një kalvari të mundimshëm vuajtjesh.

Bushati shprehu dhimbjen për vuajtjet e Klerit katolik Shqiptar, i cili ishte më i viktimizuari gjatë diktaturës komuniste.Emërimi juaj Kardinal nga Papa Francesku është një vlerësim i jashtzakonshëm që i bëhet Klerit të shumëvuajtur,të burgosur, të pushkatuar, të internuar shqiptar, ishte vlerësim për qëndresën tuaj, por edhe një vlerësim për mbarë Kombin Shqiptar. Të gjithë ndjemi të nderuar, tha Bushati.

Editori i Diellit, pasi e ka falenderuar Kardinalin për vizitën në Vatër, i ka përcjellë faqe nga Historia e Vatrës që nga ditëthemelimi i saj me 28 prill 1912, duke u ndalur në veprat Kombëtare të Vatrës: Fushata për shpëtimin e Shqipërisë- 3 qershor 1917, fushata për Huanë Kombëtare-1921; mbulimi i shërbimit diplomatik në Evropë dhe Amerikë në mungesë të shtetit shqiptar 1916-1920; dërgimi i Bandës muzikore të Vatrës në Shqipëri dhe i Trupave Vullnetare të Vatrës, Shkurt 1920; pjesmarrja në Luftën e Vlorës, prania në Kongresin e Lushnjës, shtypja dhe dërgimi në Shqipëri i librave në gjuhën shqipe, sakrifica e vatranëve martitrë përballë diktaturës komuniste, qëndresa e Vatrës ndaj presionit të shtetit komunist shqiptar dhe UDB jugosllave, manifestimet e Vatrës dhe veprimtaritë të tjera për 105 vitet e egzistencës.Editori u ndal gjatë edhe në praktikën e punës së Vatrës për harmoninë fetare, duke praktikuar në festa dhe veprimtari të tjera praninë e tre besimeve. Një shembull i qartë ishte edhe krimetimi i 100 vjetorit të themelimit të Vatrës me 28 dhe 29 Prill 2012.

Zef Balaj, duke e falenderuar Kardinalin për këtë vizitë, duke iu përgjigjur ftesës së tij, tha se ishte i nderuar që ishte takuar disa herë dhe e kishte pasë mysafir të nderuar në shtëpiën e tij, Eminencën Troshani. Balaj tha se sa herë ndodhej me të provonte një ndjenjë mirësie e paqeje me vetëveten.Mesazhet e Kardinalit përherë kanë qenëe për harmoninë dhe vëllazërimin, për ndihmën dhe dashurinë njerëzore.

– Nuk më hiqet nag mendja, tha Zef Balaj, momenti i atij takimi kokë më kokë me Papa Franceskun gjatë meshës për martirët. Ndoshta ishet vetëm një minut kohëzgjatja e atij takimi, por edhe për një 1 minut përcillen mesazhe të rëndësishme. Minuta të atillë kanë më shumë vlerë se sa kohëzgjatjet e pafund. Mendoj se ai imazh i atij takimi ka qenë një gjë e rrallë, shumë vlerësuese nga Papa për vuatjet e Imzot Troshanit dhe të gjithë klerit të persekutuar nag diktatura komuniste.

Marjan Cubi, tha se ashtu si një ditë më parë, kur kishte përcjellë meshën e së dielës të Kardianlit në Kishën “Zoja e Shkodrës” edhe sot në Vatër ndjehej me fat që ishte pranë Kardinalit, këtij martiri të gjallë, që përballoi vuajtjet e ferrit komunist nëpër burgjet e diktaturës.

– Ndjehem me fat që isha i pranishëm gjatë meshës së Papa Franceskut për martirët në katedralen e Tiranës. Figura e Kardinal Troshanit është një shembull frymëzues për të gjithë besimtarët katolik dhe për të gjithë shqiptarët, tha Cubi.

Marjan Cubi kujtoi me këtë rast se kur feja ndalohej në Shqipëri Vatra e mbante gjallë besimin dhe përcillte mesazhe qëndrese që këndej Atlantikut, ndërkohë që shqiptarët e amerikës me shpenzimet e tyre ndërtonin kisha, xhami e teqe. Ai tregoi emocionet që provoi kur shkoi me shumë bashkatdhetarë në Shqipëri në prill 1993, kur Papa Gjon Pali vizitoi Shqipërinë, e pranishme dhe Nënë Tereza. Po ashtu ishte i pranishëm edhe në ceremoniën e shënjëtrimit të Nënë Terezës në Vatikan, ashtu sic kishet qenë edhe në varrimin e saj në Kalkuta.Ne shqiptarët, tha ai, ndjehemi të vlerësuar qoftë me shpalljen e martirëve nag Papa Francesku, qoftë me shpalljen Shënjtëreshë Tereza, ashtu edhe me emrimin Kardinal Troshani.

Shkëlqesia e Tij Kardinal Ernest Troshani falenderoi zv.Kryetarin e Vatrës z. Bushati me bashkëpunëtorë për pritjen e ngrohtë dhe në fjalën e Tij përcolli mesazhe dashurie, harmonie dhe paqeje. Ndërsa për emrimin e tij Kardinal nga Papa Francesku, ai tha:

– Nuk e kam menduar kurrë se do të ngrihesha kaq lartë.Askush nuk e mendonte se një prift i harruar prej kohës dhe prej vuajtjeve, një ditë do të bëhej Kardinal, por Zoti është i madh, ai ka planet e Tij, dhe ja ku jam. Vlerësimi nga Papa Francesku është vlerësim për të gjithë shqiptarët, për vëllazërinë ndërfetare mbarëshqiptare, për harmoninë që mbizotëron ndër ne. Por duhet të luftojmë fort që ta shtojmë vëllazërimin ndërfetar, t’u largohemi veseve, të duam më shumë njëri-tjetrin, ta ndihmojmë njëri-tjetrin, të pasurit të mendojnë edhe për të varfërit.

Në mesazhin e tij Kardinal Troshani përcolli dashuri e respekt: “Doni njëri-tjetrin, ndihmoni njëri-tjetrin, duajeni njeri-tjetrin.Kështu ka thënë dhe Krishti”.

Më pas Kardinali shfaqi interesim për rrugëtimin 105 vjecar të Vatrës dhe kërkoi të vizitonte ekspozitën e rrrugëtimit historik të Vatrës. Duke u ndalur gjatë tek portreti i Faik Konicës, Kardinal Troshani tha: At Gjergj Fishta dhe Faik Konica ishin miq mes vedi!Punuan shumë për Kombin.

Editori i Diellit e informoi Kardinalin se:Faik Konica e pat takuar mikun e vet At Fishtën jo vetëm në Shkodër, por edhe këtu në Amerikë.Në rekordet e Vatrës shënohet se në maj të vitit 1922 erdhi At Gjergj Fishta në Amerikë dhe qëndroi në Boston, ku i kishte zyrat Vatra. Aty u takua me mikun e tij të vjetër Faik Konicën, që atë kohë ishte kryetar i Vatrës dhe editor i Diellit.At Fishat kishte ardhë në SHBA, që të takonte shqiptarët e Amerikës dhe me qëllim që të hapte një fushatë të vogël për të ndihmuar shkollat franceskane të Gegërisë. Vatra dhuroi 250 dollarë, që për atë kohë kishin vlerë të madhe, duke shlyer dhe harxhet e udhëtimit të At Fishtës. Historiani i Vatrës, ish editori i Diellit Refat R. Gurrazezi pat shkruar në Dielli:At Gjergj Fishta atë kohë ishte nënkryetar i Parlamentit Shqiptar.Atë udhëtim të gjatë të Fishtës nuk e pëlqyen disa kolegë të tij të Parlamentit sepse nuk u këshillua me ta. Për atë shkak, At Fishta mori pakëz inat dhe shkrojti në Dielli duke mbrojtur veten. Faik Konica bëri këtë shënim në fund të artikullit të At Fishtës:””Na vjen keq që Dielli s’ka theks hundak. Kemi shpresë se At Fishta do të na falë”!

Editori i Diellit i mbyll shënimet e tij me këtë informacion:” At Fishta dhe Konitza ishin miq të vjetër, vanë në shkollë tok në Shkodër për pak kohë kur ishin djem të rinj.”

Në fund të vizitës, Kardinal Troshani, kërkoi që Vatra, duke shfrytëzuar prestigjin e saj në shërbim të Kombit për më shumë se një shekull të përcjellë në Shqipëri mesazhe bashkimi dhe mirëkuptimi, pasi vendi ka më shumë nevojë se kurrë.