Featured – Page 869 – Dielli

Shehi i thote Jo Neftcit! Skenderbeu barazon ne ndeshjen e pare 0-0.

July 17, 2013 by Administrator

Skënderbeu doli pa pësuar gol nga një transfertë vërtet e vështirë, ndaj një kundërshtari potent si Neftci Baku, dhe ushqen kësisoji shpresën për t’u kualifikuar në kthim, në Korce pas një jave. Bardhekuqte e Mirel Josës kanë zhvilluar një 90 minutësh heroik, sidomos në pjesën e dytë, kur u është dashur të përveshin mirë mëngët në mbrojtje të portës së Orges Shehit, por jane ndihmuar deri diku edhe nga fati ne disa raste.

Azerët e kanë kërkuar me të gjitha mënyrat golin e avantazhit, kanë krijuar jo pak raste, por kanë gabuar në finalizim. Pengesë e pakalueshme për ta ka qenë vecanërisht Orges Shehi, i cili ka bërë pritje të mrekullueshme. Tensioni ka qenë jo i paktë, cka duket edhe në tetë kartonët e verdhë të akorduar nga kryesori qipriot, megjithatë loja është zhvilluar brenda normave të “fair-play”-it.

Skenderbeu eshte mbojtur per pjesen me te madhe te ndeshjes, por edhe ka tentuar dhe madje rrezikuar qe ne fillim te takimit. Pergatitjet e Joses mesa duket kane qene te suksesshme ne ditet paraardhese pasi vendosja ne mbrojtje dhe disiplina ka qene perfekte.

Skënderbeu e ka nisur i vendosur mjaft mirë në fushë, me repartet që vendosin ekuilibër mes tyre, ku mesfusha ka kreativitet dhe i jep frymëmarrje lojës së kuqebardhëve. Nuk futet aspak me frikë në fushën e lojës skuadra e Mirel Josës, përkundrazi, tenton “të mbrohet duke sulmuar”. E bën këtë nëpërmejt dy krahëve, ku funksionon Gilman Lika dhe Sefa, ndërkohë që Shkëmbi dhe Sabien Lilaj filtorojnë gjithcka nëpër këmbët e tyre në mesfushë. Orelesi është i kudondodhur me ndërhyrjet e tij decizive, sidomos në aspektin shkatërrues të manovrës ofensive të vendësve, ndërsa Pero Pejic betet shqetësim konstant për mbrojtjen e Neftcit. Kroati shtatlartë shpenzon shumë energji, tërhiqet deri mbrapa për ta marrë topin, por bie shpesh në kurthin e pozicionit jashtë loje, që aplikon skuadra vendëse. Portieri Orges Shehi tregohet në lartësinë e duhur në rastet që krijojnë azerët, duke pritur me zotësi disa topa të adresuar në kuadratin e tij, ndërkohë që mbrojtja me Ademir, Gvozdenovic, Radas dhe Arapi bëjnë një punë të madhe në mbajtjen sa më larg të kundërshtarit. Natyrisht, Neftci është më kërkues dhe e rrit lojën e tij me kalimin e minutave, krijon edhe ndonjë rast sporadik, por nuk ka qetësinë e duhur në finalizim. Kombinimet e vendësve deri në zonën korcare janë për t’u admiruar, ata luajnë shtruar dhe me një pasim, aplikojnë murin në zona të vogla dhe arrijnë të dalin plot befasi para portrierit Orges Shehi. Fatmirësisht, ky i fundit tregon gadishmëri të lartë, por edhe sulmuesit azer gabojnë në konkludim, ndaj goli nuk del në dritë. Skënderbeu ia del të zhvillojë 45 minuta lojë të bukura, me qartësi taktike dhe me kooperim mes reparteve. Nëse i mungoi dicka në këtë pjesë të parë, kjo ishte iniciativa individuale e elementëve të spikatur si Gilman Lika, Shkëmbi apo Pejic. Gjithsesi, Josa duket qartë se i ka udhëzuar të tijtë të mos bëjnë gabime, të mos kalojnë në aventurë dhe t’ia bëjnë hyzmetin para së gjithash mospësimit të golit.

Loja rinis pa zëvendësime për të dyja skuadrat. Vijon e njëjta “muzikë” te korcarët, që mbrohen mirë dhe me forca të shumta tashmë, ndërsa Neftci e kërkon me ngulm golin. Azerët arrijnë të fitojnë terren me kalimin e minutave, e kanë më së shumti topin në zotërim, por vijojnë të shfaqin të njëjtën “sëmundje” si në 45 minutat e para. U mungon finalizimi, ndërkohë që aksionet e tyre janë të rrjedhshme deri në zonën e Shehit. Aty mbetet i pakalueshëm portieri durrsak i Skënderbeut, që vijon të bëjë pritje spektakolare dhe shpëtimtare. Kjo i nevrikos jo pak vendësit, që pas minutës së 70-të derdhën totalisht e me forca të shumta në gjysmëfushën korcare. Trajneri i tyre bën edhe zëvendësimin e parë, duke freskuar dicka në repartin e sulmit, ndërsa i udhëzon azerët të sulmojnë nga krahët, me synimin final krosimin në qendër të zonës kuqebardhë. Rastet nuk u mungojnë vendësve, madje shpërdorojnë disa prej tyre në mënyrë të pabesueshme, por fati në këtë ndeshje duket se është me korcarët. Ata vuajnë presingun asfiksues të azerëve, që shfaqin më tepër freski fizike, ndaj detyrohen të godasin topin pa adresë në drejtim të mesit të fushës, ku Pejic tenton të mbajë topin, por bie në darën e tre mbrojtësve kundërshtarë. Duken qartë veprimet e sforcuara në aspektin fizik të korcarëve, sepse kanë shpenzuar shumë në këtë drejtim dhe janë disi deficitarë karshi vendësve. Kjo shoqërohet me ndërhyrje të gabuara, duke e cuar në katër numrin e kartonëve të verdhë për kampionët e Shqipërisë (Ademir, Arapi, Sefa, Abazi). Josa vendos ta bëjë zëvendësimin e parë në minutën e 81-të, teksa aktivizon Abazin në vend të Sefës, ndërsa nuk vonon të hedhë në fushë edhe Nimagën për Gilman Likën.

Misioni per te ruajtur barazimin 0-0 mbyllet me sukses, ndaj një kundërshtari tepër solid dhe të përbërë me elementë cilësorë, por që shfaqi pikën e vet më të dobët, finalizimin. Në këtë dobësi të azerëve ka padiskutim meritën e tij edhe portieri Orges Shehi, që ka zhvilluar një ndeshje “për kornizë”, duke evituar dy-tre gola të sigurtë në kuadratin e të tijve dhe mbajtur Skënderbeun në “pole position” për të kaluar turin. Ndeshja e klthimit, pas një jave në Korcë, do të vendosë gjithcka, por nisur nga faktori fushë dhe mbështetja e madhe e tifozërisë korcare, shpresat janë të mëdha për juglindorët.

NEFTÇI – SKENDERBEU 0-0

NEFTÇI: Stamenković, D.Silva, Mitreski, Bertucci, Shukurov, Sadygov, Abdullayev (Imamverdiyev 69′), Flavinho, Wobay (Nasimov 86′), Ramos, Platje. Trajner: Boyukagha Hajiyev
SKENDERBEU: Shehi, Arapi, Gvozdenovic, Radas, Ademir, Lilaj, Shkembi, Orelesi, J.Sefa, G.Lika (Nimaga 86′), Pejiç.
Trajner: Mirel Josa
Gjyqtarë: L. Trattou, M. Soteriou, A. Kyriakou (Qipro)
Kartonë të verdhë: Sadygov 22′, Mitreski 77′, Shukurov 81′, Flavinho 90+2′ / Ademir 59′, Arapi 65′, Sefa 79′, Abazi 90+2′

Ambasadori Amerikan: Shqiperia ka problem me trafikimin e qenieve njerëzore

July 17, 2013 by dgreca

Ambasadori i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Alexandër Arvizu tha se Shqipëria nuk ka bërë sa duhet kundër trafikimit të qenieve njerëzore, krim të cilin e quan me të tmerrshmin që ekziston në Botë. Deklaratën diplomati amerikan e bëri nga qyteti i Elbasanit ku mori pjesë në një tryezë të rrumbullakët mbi parandalimin e trafikimit të qenieve njerëzore.

” Disa prej jush mund të jenë familjarë me raportin e përvitshëm të trafikimit të personave që përgatitet çdo vit nga Departamenti Amerikan i Shtetit dhe që mandatohet nga Kongresi Amerikan. Ndonëse është bërë përparim, përsëri sipas vlerësimit tonë është vënë re që ka pasur rënie performance nga ana e qeverisë shqiptare nga ana e trafikimit, dhe rezultati praktik i saj ka qenë që Shqipëria ka lëvizuar poshtë në shkallë në atë që quhet lista e dështimit të Grupit 2” tha Arvizu.

Ambasadori është optimist se gjërat do të përmirësohen, pasi siç zbuloi edhe vetë, Arvizu ka marrë premtimin e Edi Ramës dhe Ilir Metës se qeveria e majtë do të bëjë maksimumin në këtë drejtim. Dhe për këtë SHBA do të vijojnë mbështetjen.

Në komunikimet tona me Ramën, dhe Metën, dhe disa aktorë të tjerë kemi folur që qeveria e re duhet ta ketë një nga gjërat që duhet të marrë parasysh, ndërsa do të fuqizohen ndihmat që do të ofrohen. Një rast specifik i gjërave që ne po përpiqemi të bëjmë është që IOM është duke marrë një grant prej 500 mijë dollarësh për çështjet e trafikimit në Shqipëri. Dhe me të vërtetë ky është një shembull shumë specifik një partneriteti të nisur në nivelin vendor në Elbasan ndaj dëshiroj të falenderoj pjesëmarrësit në tryezën e rrumbullakët nën drejtimin e Bashkisë, dhe ne si SHBA do të vazhdojmë të kemi partneritet ma sa njerëz të mundemi,por jo vetëmn në çështjen e trafimimit që është një krim i tmerrshëm, por edhe me çështje të tjera që kanë nevojë të trtajtohen siç është korrupsioni, sepse ligjet egzistojnë dhe janë të mira” shtoi ambasadori.

Një tjetër pikë e rëndësishme në këtë drejtim për ambasadorin ëstë edhe bashkëpunimi më i fortë mes policisë dhe prokurorisë.

“U kënaqa kur pashë kur presidenti organizoi një takim me të ashtuquajturën istitucione të pavarura, dhe qartazi guri i themelit të demokracisë është kur institucionet të mund të veprojnë të pavarura. Por mesazhi që duhet të përcillet është që policia dhe prokurorët duhet të punojnë së bashku pasi performanca juaj matet në fakt me se sa mirë ju do të punoni së bashku. Për këtë arsye ka nevojë që të ketë arrestime më të sukseshme, ndjekje penale, gjithashtu edhe dënime të fajtorëve. Qofshin këto çështje korruptive, raste të pandëshkushmërisë ose raste kriminale që meritojnë të ndëshkohen. Kjo është ajo që qytetarët e Shqipërisë kërkojnë dhe kjo është ajo që ata meritojnë” shtoi ai.

Në tryezën e rrumbullakët morën pjesë edhe kryetari i bashkisë Elbasan dhe Organizata Joqeveritare që veprojnë në këtë qytet

Putin: Nuk lejojmë që Snowden të dëmtojë raportet tona me SHBA-në

July 17, 2013 by dgreca

Raportet Rusi-Amerikë janë shumë më të rëndësishme sesa çështja Edward Snowden!/
Por, megjithatë Snowden ka shkaktuar tensione mes dy superfuqive, pasi Rusia refuzon ta ekstradojë tek autoritetet amerikane.
Megjithatë, presidenti rus, Vlladimir Putin, duke folur para gazetarëve nga qyteti lindor Chita, mbrojti të drejtën e Moskës për të pasur një politikë të jashtme “të pavarur” pasi Shtetet e Bashkuara përsëritën thirrjen e tyre që t’i dorëzohet Snowden.
“Lidhjet tona bilaterale (Rusi-SHBA), sipas meje, janë shumë më të rëndësishme sesa grindjet rreth punës së shërbimeve të sigurisë”, tha Putin.
Moska zyrtare, madje, edhe ka paralajmëruar ish-kontraktorin e Agjencisë Kombëtare Amerikane të Sigurisë që Rusia nuk do të tolerojë asnjë aktivitet të tij, i cili do të dëmtonte raportet me Shtetet e Bashkuara.
Snowden ka mbetur i ngujuar në aeroportin e Moskës Sheremetyevo, që nga 23 qershori, kur është larguar nga Hong-Kongu nga frika se do të ekstradohej në Shtetet e Bashkuara.
Të martën Snowden ka kërkuar azil të përkohshëm në Rusi.
Ndërsa autoritetet ruse i kanë ndaluar Snowdenit që të publikojë çfarëdo dokumenti tjetër të shërbimeve sekrete përderisa është në tokën ruse.
“Kemi paralajmëruar zotin Snowden se çfarëdo aktiviteti nga ana e tij, i cili mund të dëmtojë raportet Rusi-Shtete të Bashkuara është i papranueshëm për ne”, ka thënë Putin të mërkurën.
Informatat që Edward Snowden u ka dhënë medieve ndërkombëtare flasin për një vëzhgim të paprecendentë të Shteteve të Bashkuara në telefoni mobile dhe internet.
Programet e mbikëqyrjes që kanë përdorur autoritetet, kanë shkaktuar një debat të gjerë në Amerikës rreth ligjshmërisë së masave të tilla dhe kufirit që duhet të ketë qeveria në jetën private të njerëzve.
Raportet për programet dikur sekrete, kanë shkaktuar fërkim edhe në raportet e Washingtonit me një numër të shteteve aleate, përfshirë ata kryesorët në Evropë.
Në fillim të këtij muaji gazeta britanike “The Guardian” ka cituar informata të marra nga Snowden, që thonë se Washingtoni ka spiunuar 38 ambasada dhe zyre të përfaqësive evropiane, si ato të Japonisë, Turqisë, Francës, Italisë dhe Greqisë.
Javën e shkuar, ndërkaq, magazina gjermane “Der Spiegel” ka raportuar se cak i spiunimit ishin edhe zyrat e BE-së në Washington, New York dhe Bruksel, dhe se përveç këtyre, edhe komunikimi në Gjermani është mbikëqyrur.
Për shkak të gjithë kësaj rrëmuje, presidenti rus, Vlladimir Putin, dëshiron që Edward Snowden të largohet sa më parë nga Rusia, pasi atij i kanë ofruar azil disa shtete të Amerikës Latine.
Kreu i Komitetit për Mbikëqyrje Publike, në kuadër të Ministrisë së Brendshme, Anatoly Kucherena, i cili edhe po ndihmon Snowdenin me kërkesën e tij për azil të përkohshëm në Rusi, tha të mërkurën se rasti i amerikanit të arratisur do të zgjidhet për pak ditë.
“Mendoj se Snowden do të largohet nga aeroporti në ditët e ardhshme. Edhe pse, megjithatë, disa dokumente ende kërkojnë kohë për t’u proceduar, por mendoj se e tërë kjo punë do të mbarojë brenda javës. Pastaj do të shqyrtohet çështja e dhënies apo jo të azilit të përkohshëm për zotin Snowden”, tha Kucherena.
Të martën mbrëma, zëdhënësi i Shtëpisë së Bardhë, Jay Carney, përsëriti që Snowden duhet t’iu dorëzohet autoriteteve gjyqësore amerikane, pasi ai akuzohet për vjedhje të dokumenteve shtetërore dhe rrjedhjen e informatave sekrete në publik.
“Qëndrimi ynë është që Snowden duhet të dëbohet (nga Rusia) dhe të kthehet prapa në Shtetet e Bashkuara, dhe se atij nuk duhet t’i lejohet që të hipë në fluturime tjera përveç atij që është i nevojshëm për t’u kthyer në Shtetet e Bashkuara. Ai nuk është aktivist i të drejtave të njeriut. Ai nuk është disident. Ai akuzohet për publikim të dokumenteve sekrete”, tha zëdhënësi Carney.
Sido që të jetë, Ministria Federale Ruse për Migracion, tha se procedurat e rishikimit të aplikacioneve për azil, mund të zgjasin deri në tre muaj, para se të vendoset nëse Snowden do të marrë azil të përkohshëm.(Kortezi: Radio Evropa e Lirë)

Plakat e Nartës

July 13, 2013 by dgreca

Shkruan: Gëzim Llojdia/

Kur plakat e Nartës, të mbledhura tek sheshi i kishës në qendër të Nartës denoncuan një ngjarje të padëgjuar ndonjëherë këtyre anëve dhe e pa ndodhur më parë gjithkush pyeti :Deri këtu të arrihet ,sa të ç’nderohen plakat e këtij fshati?A kryhet një mëkat i tillë me plakat e varfra që shtyjnë ditët e Perëndisë nëpër sofatet e avllive? Si rrallë shqiptarët sot po ndeshen dhe po dëgjojnë histori rrëqethëse që nuk kanë ndodhur as në kohërat më të errtë të historisë së fshatit. Ndonëse i tillë,këto raste ndodhën ,nga thellësia e kraharorit morën mallkimin. Nga iridat e syve:solli lotin. Nga buzët dëshpërimi. Nga zemra: rruzuj mallkimi. Mirëpo cilado qoftë e vërteta,shkaqet e saj për ju o mëkatar të kësaj kohe dhe të gjithë kohëve,për ju projektues të zinj. Për ju ndërtues e zbatues sterrë e katran ikni larg. Fshihuni në labirinte të errtë. Në mos, rrugëve mbeçi sy-qorr e rroba-çjerë, o qyqar! U shtrembërofshi këmbë e kurriz,djall e bijë djallësh. Bukë,o Zot i madh ,mos u dhënçin në pleqëri të thellë. Strehë,mos gjeçi në ditë të zezë.

2. Ato vërtetë janë plaka dhe pleqëria është një fenomen që do tu ndodhi të gjithëve.

Pleqëria shkruan Ëikipedia(- natyrore është pjesa e fundit e zhvillimit të qenieve të gjalla. Tek njerëzit vije me lërjen anash e veprimeve përgjegjëse për zhvillimin e prodhuesve të hormoneve përgjegjëse për ndryshime. Eshtnatë bohen të thyeshme, ynyra përfuni lëkurës zhduket, lëkura rrudhet, pjesët e mranshme të trupit nuk mujin me punu si përpara. Forca e trupit edhe e menes zvogëlohet (shenjat e pleqnisë). Edhe ndryshimet shpirtnore mund të paraqiten . Studimi i pleqnisë në shkencë thirret Gjerontologji dhe për kërkimet në fushën e pleqnisë thirret Gjeriatrie (Gjenet e atërorit). Mësimet nga këto shërbejnë për mbajtjen e shnetit dhe paranalimin e domit të pleqnisë dhe smundjeve. Shikuar nga këndvështrimi biologjikë Pleqëria është proces i vazhdueshëm që përcjellë organizmin e gjallë gjatë zhvillimit të tij në jetë.

Me këtë përkufizim tregohet se çfarë mëkati bën në Nartë mëkatarët.

Vjet në një vëllimin tim poetik përmblodha poezinë plakat e mëhallës tonë. I kam paraqitur pak a shumë kështu:Plakat e mëhallës tonë,/gjithë ditën nanurisin ëndrra shoje veshur tek sofaja e vjetër./ -Ftonjtë janë zverdhur në papadhi ,rrëzuar fletët./Vasha e tretë e Safos,ka rrëzuar yjet. Ka mërguar hëna./Ikur dhe Kaçja te lumi i Memes,e ndolli e ëma./Rranë shegët në Qarrishtë,natën e erës së madhe./Gjumëmadh bekçiu shtirë mbi prralle./U çanë shegët,/ në vjeshtën e tretë nxorën diamantet./Plakat e mëhallës tonë ,gjithë ditën botën, sjellin vërdallë./-E dëgjuat si po qante dega e shelgut te vivari i prerë,/do të na mbetën pllajat shterp,dhe vashëzat në derë./Grunjërat do të kalben,brumërat nuk do të vijnë/duhet nxehur mirë prushi,për bukën e mirë./Plakat e mëhallës tonë,/dje u kujtuan për ardhjen e drerëve nga lisat e mbretit,/rrëzimin e brirëve dhe rënien e ilqeve nga tërmeti, /në çaire ishte parë jargë kërmilli,në ditë prilli,do të bëjnë verore.

Fshati Nartë gjendet rreth 5 km nga qyteti i Vlorës. Narta në ndarjen administrative përfshihet në komunën Qendër Vlorë. Laguna e Nartes eshte vendosur në zonën Vlorë-Myzeqe, në pjesën jugore të deltës se Lumit te Vjoses. Ajo përfshin zonën nga Grykederdhja e Vjosës deri ne Kepin Triport. Laguna e Nartës ka një sipërfaqe ujore rreth 42 km2, prej te cilës 14 km2 përdoren për prodhimin e kripës ne minierën e kripës se Skrofotines. Thellësia e lagunës shkon nga 0.70 m ne 1.50 m. Ky kompleks, qe është me i madh se vete Laguna e Nartës, përfshin tipe te ndryshme mjedisesh natyrore si dunat ranore te zhvilluara ne afërsi te grykëderdhjes se Lumit Vjosa, pylli Mesdhetar i pishave (Pishe Poro Vlore), shtretër te vjetër lumenjsh, ligatina te vogla bregdetare, kripore, toke kripore e pakultivuar dhe toke bujqësore ne lindje te zonës.

Fshati Nartë është një fshat me tradita. Nxjerrja e verës dhe kultivimi i rrushit,ullinjve dhe peshkimi në lagunë,kanë qene tradita e fshatit. Emigrimi pas viteve ’90 përfshiu mbi 90% të popullsisë të cilët emigruan në Greqi. Shumë banesa mbeten fillikat . Banorët që popullonin këto banesa për shumë vite ishin të moshuarat. Plakat e Nartës ruajnë sot me rreptësi tradita e kohës. Mirëpo fenomeni i fundit i revoltoi kaq shumë saqë ato kërkuan ndihme publike për këtë fenomen të padëgjuar ndër kohëra të afërta dhe të largme të fshatit pra të të dhunuarit seksualisht të moshuarve ta pleqëronin fshatçe .Dhe mirë bënë .Durimi i tyre kishte kapërcyer çdo kufij. Fshehja e këtij fenomeni nuk mund të mbetej përgjithmonë, vetëm brenda të të dhunuarve. Prandaj u mblodhën tek sheshi i kishës për të ngritur zërin ,zërin e tyre që më parë se ato duhej ta ngrinin shoqatat që besoj se nuk e dinë ku bie ky fshatë rreth 5 km në veri të Vlorës.

Shoqëria shqiptare në vitet e tranzicionit po kalon mjaftë trauma shoqërore. Rastet e përdhunimeve të njohura edhe në kohët e regjimit socialist por dhe me rënien e sistemit ato u shtuan duke treguar fytyrën e një shoqërie në bjerrje të vlerave morale shoqërore. Mekanizmat për të luftuar këto sëmundje si policia e shtetit,drejtësia të pafuqishme ua kaluan këtë fenomen OJF të cilat i përqendruan fushatat e tyre me aksiomën etyre shumë në mod: “luftë me cocteil” me pjesmarrës nxënësit e shkollave. Fenomenin e përdhunimit dhe sidomos pedofilia janë raportuar madje çdo ditë nëpër kronikat e zeza dhe në mediumet shqiptare. Mirëpo të gjitha këto denoncime kanë kaluar thjeshtë si ngjarje pa u marrë askush me vet thelbin,fenomenit e tij dhe më tej me rastet parandalimit dhe sidomos me masat ekstreme, që ligji duhet të japi. Mbrojtja nga maniakët seksualë dhe pedofilëve sidomos tek adoleshentet është kaluar më tepër vetëm me kujdesin e familjeve shqiptare dhe me masat ekstreme që konsistojnë sot si:duke rrethuar shkolla me hekur,vendosja e rojeve ,zgjedhja për studime e gjimnazeve private ku garantohet siguria studime jashtë vendit. Ndonëse raste e përdhunimeve shfaqen periodikisht në një farë mase kjo ka zbehur luftën që duhet zhvilluar karshi një fenomeni të tillë. Përdhunimet shfaqen në të gjitha sistemet mirëpo fakti është se ato ose nuk raportohen ose kur raportohen nuk merren masa për dënimin e dhunës seksuale dhe shifrat, thotë një raport mbahen të fshehta.

Përdhunimi është një formë e seksualizuar e ushtrimit të pushtetit dhe kontrollit dhe jo kënaqja e instiktit seksual shkruan një raport Dorette Ëesemann.Ai është i rrënjosur në shoqëritë patriarkale. Kështu, skena përdhunimesh gjenden qysh në mitet e krijimit dhe legjendat. Përdhunimi shërben për t’i përulur apo për t’i trembur gratë. Në shumicën e rasteve, autorët nuk vuajnë nga çrregullime psikike abnormale. Qëllimi është depersonalizimi i viktimës, duke e reduktuar atë vetëm në seksin e saj. Për këtë arsye, përdhunimet janë psikikisht shumë më të rënda se sjelljet e tjera agresive. Pasoja fizike: shpesh plagosje të thella, sëmundje seksualisht të transmetueshme, pasoja psikike: traumatizimi me simptoma psikike që zgjasin (gjendje frike, shtypja, çrregullime me të ngrënët dhe gjumin, vështirësi me përqendrimin, apati dhe çrregullime seksuale, vetëvlerësim i ulët, rreziku i vetëvrasjes, abuzimi me drogat dhe alkoolin); pasojat sociale vihen re deri në brezin e tretë ose të katërt.

Shumë e rëndë për viktimën është jeta me përdhunimin. Në shumicën e shoqërive, gratë nuk mund të presin as ndihmën e familjes, miqve apo të njohurve, sepse shpesh te viktima kërkohet bashkëfajësia, ndërsa autori lehtësohet. Këto mendime nuk janë të përhapura jo vetëm në shoqëri, por edhe te personeli i policisë dhe gjyqeve. Nëse përdhunimet denoncohen, iu kushtohet pak vëmendje. Nëse jepet dënimi, autorët marrin dënime të lehta. Madje vetë procesi gjyqësor është shpesh një tjetër traumatizim për viktimën. Nëse gruaja jeton në një shoqëri, në të cilën virgjëria e vajzës së pamartuar është shumë e rëndësishme, viktima mund edhe të keqtrajtohet apo të vritet (shih kapitullin “Vrasjet për nder“).

Ngjarja që ndodhi në Nartë kur plakat denoncuan masivisht një fenomen është i pari i këtij lloji kur shteti duhet të ulet këmbëkryq në Nartë për të gjetur autorin ose autorët që abuzojnë në mënyrë flagrante me të moshuarat e mbetura të vetmuara në fshatë, ndërsa fëmijët e tyre kanë emigruar në Greqi. Këtë fenomen ,që ngjau në fshatin Nartë rreth 5 km nga qyteti i Vlorës më parë se ta denonconte pleqësia e fshatit e cila u mblodh fshatçe duhet ta kishin bërë ato dhjetëra “ lubi “OJF-je ,që marrin miliona nga fondacione të huaja për të luftuar fenomen e dhunës seksuale. Edhe një herë del në pah një fenomen gati tërësisht shqiptar. OJF janë thjeshtë “ gropa të zeza parash” puna e tyre për sensibilizimin e rasteve të dhunës seksuale është e barabartë me hiçmosgjë.

Banorët e Nartës u mblodhën fshatçe në një kuvend disi ndryshe .Kuvendi i Nartës fshatçe solli këtë tollovi të pa ndodhur më parë dhe të padëgjuar në Shqipëri. Plakat e Nartës në të paktën në shtatë raste kështu ishte fjala e kryeplakut nartiot ,janë dhunuar seksualisht nga ndonjë maniak seksual nga ndonjë pedofil apo mostër. Në rastet kur shteti ndodhet në agon,i kuvendet fshatçe janë më tepër rezultat. A do të pres shteti të deri sa të japi rezultat kuvendi fshatçe apo do të veprojnë mekanizmat e tij madje me dorë të hekurt?

MITHAT FRASHERI: Komunizma, Një kolerë që shkatërron shpirtin

July 12, 2013 by dgreca

Letrat e Mit’hat Frashërit-Për miqtë e mi t’Amerikës/

Letrat e Mithat Frashërit ngjan si një letër e hapur, ku ai u drejtohet miqve të tij bashkatdhetarë në Amerikë, duke kërkuar prej tyre ndihmë. Komunizmi, regjimi që e urreu deri në vdekje, kishte mbërthyer tashmë Shqipërinë. Viti shënonte 1946. Diçka më pak se tre vjet para se ai të ndahej nga kjo jetë. Mid’hat Frashërit dhe miqve të tjerë që ishin kundër këtij regjimi, s’ju kish mbetur rrugë tjetër veç emigrimit. Letra na zbërthen çdo pikëpamje të tij mbi situatën e krijuar menjëherë pas Luftës së Dytë Botërore, shqetësimet e tij, revoltën, trishtimin dhe parashikimet mbi sistemin e ri që po vendosej në Shqipëri.

Angazhimi i tij politik nuk qe një rastësi. Edhe pse kishte dhënë dorëheqjen nga aktiviteti politik në vitin 1925, pas shumë kohe heshtje, në vitin 1939 ai iu rikthye sërish politikës. Pas pushtimit të vendit nga Italia fashiste vendos të rikthehet. Në vitin 1941, ai është ideologu kryesor dhe një nga themeluesit e Partisë Nacionaliste, e njohur më shumë me emrin Partia e Ballit Kombëtar. Kundërshtar i Partisë Komuniste të Shqipërisë, Midhat Frashëri u detyrua që në nëntor 1944, të largohet nga Shqipëria dhe të vendoset në Itali. Mbase ka qenë në Itali edhe gjatë kohës kur ka shkruar këtë letër. Edhe pse ai nuk e shënon vendndodhjen e tij. Në fund të letrës ai shkruan thjeshtë: “…Mid’hat Frashëri… Në mërgim më 1 dhjetor 1946″. Në këtë moment të jetës së tij, edhe pse i zhgënjyer ai duket më energjik se kurrë. Bën plane dhe mbi të gjitha informon, kërkon t’iu hapë sytë njerëzve e të zhdukë çdo aureolë optimizmi që kishte mveshur idetë e njerëzimit mbi “mrekullitë e sistemit të ri shoqëror”. Çfarë po ndodhte në të vërtetë në Shqipëri? Çfarë ishte komunizma, me ç’forma dhe mënyra po vendosej diktatura dhe çfarë fshihej pas fjalëve reforma dhe përparim? Pak kush si ai mund ta analizonte atë fillim të vrullshëm… për më tepër të parashikonte pasojat që do të vinin për gjithë shqiptarët.

Komunizma, Një kolerë që shkatërron shpirtin

Për miqtë e mi t’Amerikës

Të dashur miq,

Kemi dy vjet që u detyruam të largohemi nga Shqipëria dhe të bëhemi refugjatë. Sot, në tokën e mërimit të anës perëndimore të Adriatikut, jemi afër 750 shqiptarë, në mes të të cilëve edhe gra, kalamanj e pleq. Në Greqi janë 800 refugjatë të tjerë, të larguar nga atdheu, mezi të shpëtuar nga masakrat, despotizma dhe tmerri që ka mbuluar Shqipërinë. Këta 1500 refugjatë janë nga të gjithë anët e Shqipërisë: Konispoli, Shqipëria e mesme dhe e veriut edhe një numër i madh nga Kosova.

Që dy vjet, kujdesi ynë i parë ka qenë të hyjmë në korespondencë me miqtë dhe farefisin që kemi në vendet e largët: Australi, Turqi, Egjypt, Shtetet e Bashkuara t’Amerikës, por veçanërisht me këtë të fundit, ku ndodhet kolonija jonë më e madhe. Shqipërinë e lam në tym e në flakë. Komunizma përgatitej të festonte triumfin e saj në mënyrë komuniste, do me thënë, duke therur, pushkatuar, mbytur, vrarë e torturuar, gra, burra, djem, çupa, të mëdhenj e të vegjël dhe sidomos të pafajshëm.

Deshmë të tërheqim vërejtjen e vëllezërve tanë që ndodhen larg Atdheut dhe që s’kishin pasur mundësi të informohen dhe të kuptojnë të vërtetën. Kjo nuk na dukej një çudi as edhe një gjë e mosbesuar, se, të paktën tri radio të mëdha në gjuhën shqipe ishin në favor të komunistëvet dhe bënin propagandën e tyre. Por, ne na duhej të shpejtonim që të shpëtojmë opinionin e shqiptarëvet që ishin larg Atdheut: Kishim për detyrë të ndritonim mendjen e tyre dhe t’u viheshim në shërbim për çdo informatë që ata mund të kishin nevojë. Ata që kishin mbetur në Shqipëri, mund t’i quanim që të gjithë si të mjerë të burgosur, me zinxhirë në këmbë dhe me litar në grykë. Kishim nevojë, një orë e më parë, të shpëtonim nga robëria, në mos materiale por morale, kolonitë tona. Bëmë thirrje në ndjenjat patriotike dhe njerëzore të miave tanë të largët. Gjithë shpresën e mëkëmbjes së madhe e kishim te kolonija juaj, se ju rroni në një vend të lirë, nën një qeverisje liberale. Ju ishit larg tiranisë, larg despotizmës dhe larg diktaturës kuqalashe. Nuk kishit në Shtetet e Bashkuara, asnjë Mehmet Shehu, asnjë Enver Hoxha, asnjë Tito. Pastaj, kujtonim edhe patriotizmën tuaj të viteve 1919 dhe 1920. Kujtonim se qysh, të gjithë së bashku, si një njeri i vetëm, jini ngritur atëhere në këmbë dhe kini luftuar për indipendencën e asaj Shqipërie, për kufijtë e asaj Shqipërije dhe për nderin e asaj Shqipërije. Më të shumtët prej jush i njoh dhe më njihni personalisht. Kishim, pra, jo vetëm detyrën që të hynim në korespondencë me ju, por edhe të drejtën.

Me qindra letra ju janë dërguar, jo vetëm miqvet tuaj si unë, por edhe prej vëllezërvet, kushërinjvet, nipërvet dhe ungjërvet tuaj. Disave nuk u është kthyer përgjigje. Me çdo kusht ishte nevojë që të ndriçohej opinioni i tyre që të vononin akoma të mësojnë edhe të kuptojnë të vërtetën. Dhe kjo e vërtetë çdo ditë u bë më tepër tragjike. Krimet e komunistëvet gjatë luftës, i vazhduan krime të tjerë, ekzekutimet pa gjyq ose me gjyq rrugësh, me ligje edhe pa ligje, vajtën duke u shumëzuar. Perëndija vetëm e di numurin e atyre që janë mbytur. Më të shumtët as ekzekutoheshin, as edhe masakroheshin në burgje, por vriteshin e çpoheshin me thikë në udhë e sipër. Sot vallë janë të burgosur, 16.000 apo 26.000? Sa prej tyre gjenden të sëmurë dhe gati për vdekje? Sa familje gjenden të internuar në Krujë, Berat e gjetkë?…

***

Doni të pyesni për reforma? Jua them unë. Reforma më e bukur, në krijimin e së cilës komunistët e Shqipërisë kanë rrëfyer një zotësi dhe një inteligjencë të vërtetë, është frika: nëna dhe baba të kenë frikë nga çupa dhe nga djali i tyre. Shqiptari të dridhet nga fisi më i afërt i tij se mos veje e ta kallëzoje te policija, simbas sistemit rus, G.P.U dhe N.K.V.D.

Lumturi e popullit? Vërtet një lumturi e mirë! Bujqvet, katundarëvet dhe atyre që s’kishin asgjë, qeveria demokratike dhe popullore e Enver Hoxhës u ka dhënë nga një pëllëmbë dhe. Por gjithë produkti i djersës së tyre vete në hambar të qeverisë dhe i gjori bujk, katundar ose proletar, duhet që të vejë çdo javë në zyrë të marrë te nëpunësi komunist kafshatën e gojës.

Qysh në fillim të regjimit të komunistëvet, gjith mallrat, ilaçet, veglat e mjekësisë dhe të kirurgjisë, çdo gjë që u gjend në drogeritë dhe depozitat e Shqipërisë, u dërgua te xhaxha Tito, dhe kjo për shpërblim të shërbimit që bëri Titoja duke vrarë afro 50.000 shqiptarë të Kosovës. Vajtën leshtë, lëkurët, benzina dhe nafta edhe ato në Jugosllavi. Shumë nga sendet që jep organizata U.N.R.R.A shkojnë në Jugosllavi ose u dorëzohen vetë besnikëvet të regjimit komunist. Fakir fukaraja, në mundshin dhe në gjeçin, le të hanë hithra. Mish nuk tregëtohet më në Tiranë, të shitet e të blihet. Për rroba, mveshje e mbajtje, pëlhurë, stofra e të tjera, mos bëni fjalë, se dyqanet që kishin qenë plot me plaçka, sot janë zbrazur. Edhe në ka eje të shitet ndonjë gjë, i jipet vetëm atyre që kanë marrë bileta nga qeveria…

Kjo është situata e Shqipërisë. Kjo është gjendja e të gjorëvet shqiptarë që kanë lumturinë të rrojnë nën hijen e “demokracisë së Tiranës”.

***

Për fat të keq, dëmet nuk janë vetëm materiale. Për Shqipërinë e gjorë, me jo më tepër se një milion njerëz, sikur nuk ishte mjaft kjo luftë e përbotshme dhe pushtimi i huaj, sikur nuk ishte mjaft lufta italo-greke që u zhvillua në tokën arbërore dhe shkaktoi një shumicë rrënimesh, njerëzish dhe banesash, por ja se ku vjen edhe kolera e kuqe e komunizmës, që me dorën e shqiptarit të therrë shqiptarin, të sjellë një mizerje dhe një vuajtje që nuk e ka pësuar kurrë gjer më sot vendi ynë. Me mijëra njerëz që u çduknë nga dora trathëtare e komunistëvet, ashtu edhe me qindra milionë që franga ari u shkrinë në zjarr për qejfin e të kuqvet. Nuk e di cili do të ketë mbetur i padëmtuar materialisht dhe moralisht nga miqt që kemi lënë në Shqipëri? Cili nga anëtarët e fisit dhe nga të afërmit do t’i ketë shpëtuar dorës gjaksore?

Të mos kishte ardhur komunizma, sot Shqipërija mund të ishte vendi më i qetë dhe më pak i dëmtuar i Evropës. Mbi gjithë këto vuajtje materiale, shtoi edhe pësimet shpirtërore të një populli të tërë që i shembet vatra, që i shuhet zjarri, që i thyhet gjithë e arthmja dhe i hapet një humnerë në jetën e tij, mosbesim nga çupa, djali, motra, nëna, baba, i dashuri, fisi, fqinji menjëfjalë, përmbysja e ekulibrit moral dhe shoqëror. Si do ta mbledhë i gjori njeri veten e tij mbas kësaj katastrofe dhe qysh do të bëhet i zoti të fillojë jetën normale?!

Mos më flisni për shërbimet politike që mund të kenë bërë komunistët duke luftuar okupatorin. Trimërija e tyre ka qenë e kufizuar me të djegure më të vrarë shqiptarë, me të çkatërruar dhjetra qytete dhe disa qindra fshatra, që do të ishin si rojtarë të atdheut. Shtoni mbi këto edhe rrënimet e Tiranës që u shkaktuan prej komunistëvet bash në orën tek po iknin Gjermanët. doni të bëjmë fjalë për efektin politik që pati instalimi i regjimit moskovit në Shqipëri?

Pema imediate e politikës së çetës komuniste në Tiranë ka qenë prishja e marrëdhënieve me dy Fuqitë Aleate, Angli dhe Amerikë. Të dy Fuqitë liberale të botës janë armiqësuar me klanin “demokrat” të Tiranës nga shkaku:

1. Se agallarët e kuq e kanë kallur Shqipërinë në sgjedhën e Rusisë dhe të Serbisë: Enver Hoxha dhe banda e tij përgatisnin plane në ç’mënyrë ta bëjnë Shqipërinë një provincë serbe, edhe mbasandja kanë guximin të thonë se kanë luftuar për lirinë e Shqipërisë!

2. Se sejmenët e Rusisë, afro 6000 njerëz (oficerë, nëpunës, profesorë, industrialë, organizatorë, ushtarakë, por kryesisht spiunë dhe policë të G.P.U-s) sot janë sundonjësit e vërtetë të tokës shqiptare.

3. Se sjellja e autoritetevet të Tiranës ka qenë armiqësore dhe pa edukatë, ky brutalitet me qëllim fyes, kishte filluar kundrejt Aleatëve që në fund të vjetit 1945. Por dy veprime më me rëndësi akoma u bënë shkak që bota e tërë, ajo botë që dëshiron paqe dhe drejtësi, të ndjejë një zemërim dhe një urrejtje kundrejt qeverisë së Tiranës dhe këto janë:

a. Të prurët e Rusisë gjer në Sazan dhe në Sarandë, do me thënë në detit Jonian dhe afër Mesdheut Lindor.

b. Të qëlluarit me top të vaporrëve anglezë të luftës nga bregu i detit shqiptar.

Nga kjo keqsjellje e qeverisë kuislinge të Tiarnës (themi “kuislinge” se nuk mund të quhet shqiptare një çetë që merr urdhër së jashtmi, deh aq më tepër prej një shteti si Serbija që gjithnjë ka rrëfyer armiqësi kundër Shqipërisë), qeverija greke ka gjetur një shkak, një pretekst, për të formuluar pretendime absurde kundër vendit tonë dhe kërkesat e saj kanë zgjuar një jehonë të favorshme pranë njërit prej shtetevet të mëdhenj, të cilëvet u cënohen interesat jetike të tyre, kur Shqipërija sjell Rusinë në Mesdhe.

***

Tani, miqt e mij, nuk dua t’ju them fjalë të tjera. Po u drejtohem ndërgjegjes dhe ndjenjave tuaja. Nuk kini nevojë as për këshilla, as për lutjet e mia. Kolonitë tona, patriotizmën dhe shërbimin për Atdhe e kanë në traditë. Detyrën tuaj jua rrëfen ndjenja juaj njerëzore dhe inteligjenca juaj. Këtë letër po u a dretonj atyreve që e dinë ç’do me thënë dashuri e prindërvet, që e ndjejnë mallin e Atdheut dhe që mbajnë gjithnjë gjallë nostalgjinë e vatrës së largët të tyre. Gjaku ujë s’bëhet. As edhe njeriu nuk mund të bëhet bishë. Komunizma, s’kam as më të paktin dyshim, që e keni kuptuar edhe vetë, është sëmundje e tmerruar si tërbim i qenvet dhe ujqërvet, është një kolerë që nuk çkatërron vetëm trupin, por edhe më tepër akoma zemrën dhe shpirtin e njeriut. Jam i sigurt që asnjerit prej jush nuk i pëlqejnë këto sëmundje. Prandaj edhe juve ju bije një detyrë, edhe më urdhëronjëse akoma: të hyni edhe ju në udhën antikomuniste që ka filluar jo vetëm në Shqipërim por edhe n’Amerikë.

Mos harroni se Shqipëria gjindet në një moment delikat. Kujtoni përgjegjësinë tuaj përpara historisë. Kolonitë tona nuk mundin të rrinë indiferente, janë në vende të lirë, janë larg territorit, larg kanosjevet gjaksore të Koçi Xoxëvet dhe çdo indiferencë të tyre, kur atdheu heq çaste agonije, merr formën e një krimi të urrejtshëm.

Kemi sigurinë se do të mbushni detyrën tuaj. Do t’i bëni një mur komunizmës me vullnetin tuaj, me zemrën tuaj dhe me patrotizmën tuaj. Me këtë bindje, ju uronj shëndet edhe punë të mbarë.

Mid’hat Frashëri

Në mërgim më 1 dhjetor 1946