• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

PETICIONI  REPISHTI : FOR KOSOVA !

September 5, 2022 by s p

PhD Sami Repishti

Baldwin, New York. Ngjarjet tragjike në Kosovë detyruen shumë shqiptaro-amerikanë me u mobilizue në mbrojtjen e jetës dhe lirisë së popullsisë shqiptare në ish Krahinën e Kosovës.

    Me 4 shtator 1986, në  nji hotel luksoz të Ëestchester, N.Y. u mbajt nji mbledhje për “fund-raising”në favor të kongresmenit arbresh-amerikan Z. Joseph DioGuardi, që kandidohej për herën e dytë si përfaqsues i zonës ku banon. Prezent në këte mbledhje ishte edhe Nen Presidenti i Amerikës, SH.T. George W. Bush. Me kerkesën time për dorëzimin e nji Peticioni zyrtarit të naltë amerkan, u lejova të dorëzoj Peticionin e maposhtëm. Z. NenPresidenti G.W.Bush e mori, me falënderoj, si dhe shqiptoj disa fjalë inkurajuese për inisiativen tonë dhe premtimin se do të na ndihmojë. 

    Peticioni kerkonte hapjen e nji Konsullate Amerikane në Prishtinë me deshmue-dhe mundësisht me pengue- shtypjen dhe gjakderdhjen në Kosovë, sidomos mbas demonstratave të marsit dhe prillit të vitit 1981, evenimente me shumë randësi dhe ndoshta fillimi i luftës së hapët kundër autoritetit jugosllav për pavarësinë e Kosovës që u arrit me 17 shkurt 2008.

Ma poshtë ashtë kopja origjinale e Peticionit që unë pata nderin me pergatitë,me paraqitë dhe me nënshkrue:

                                       P E T I C I O N

His Excellency George W. Bush

Vice President of the United States of America

The Executive Mansion

Washington D.C. 20500

Excellency’

     As a former political prisoner ëho has spent eleven years of his youth in Communist prison-labor camps, and as a human rights activist, I am taking the liberty of bringning to your attention the following Petition:

     For several reasons, the Western Ëorld’s attention has been concentrated on the violation of human rights in countries where the journalists and TV cameras are allowed to operate. Yet, more than half of the ëorld does not allow mass media reporting, and secrecy remains its weapon against public scrutiny. One of the countries that remains closed to international public eye is also the RSF of Yugoslavia.

    I am selecting this country because of the unwarranted treatment it enjoys, in spite of blatant violations of human rights there. More specifically, I am  referring to the persecution of the more than two million ethnic Albanians living there as a distinct national group, mostly in the region of Kosova. Perceived by the Yugoslav Government as nationally undesirable and politically unreliable, ethnic Albanians in Yugoslavia have been the object of persecution since 1944 by the Communist regime, including several mass killings. The most recent one took place in Spring 1981. Prof. Pedro Ramet, of the Washington U. indicates that maybe over thousand ethnic Ålbanians, mostly students of the University of Kosova, were massacred by the Yugoslava Army and Police during the demonstrations of March and Prill 1981. The official figure is nine dead. No names have been given, and the burial of the victims was kept secret. Amnesty International, The International Human Rights, The International Commission of Jurists and several other authoritative organizations have denonced these crimes. It is believed that over 35.000 ethnic Albanians have been arrested since 1981 and given jail sentences ranging from one month to twenty years imprisonment. The writer Adem Demaçi is now sending his 26th year in jail, the longest term in record in Yugoslavia. Torture and mistreatement of Albanian politcal prisoners has been reported repeatedly by Amnesty International. About 12 percent of the political prisoners are Albanian minors. Most of the several hundreds of the Albanian prisoners of conscience have been adopted by Amnesty International because they have not used, nor advocated the use of, violence.

    The Albanian mass movement for personal dignity and national rights in Kosova, Yugoslavia, is peaceful. Whether it expresses itself in demands for economic development to help fight poverty and a crippling unemployment, for more schools to fight  illiteracy, for more health care to fight diseases, or for more political freedom to fight oppression, it deserves our attention and our assistance, because it’s peaceful and just!

    Shortly after the bloody repression of Spring 1981, I met privately with a distinguished Yugoslav intellectual (1) to discuss the present calamitous situation in Kosova, where the interpersonal relationships between the Albanian majority and the Serbian ruling minority have reached a new low point. To my question as to why the Serbian student demonstrators of 1968, in Belgrade, were handled through negotiations and eventually an agreement was reached, but in Kosova the Army was sent to crush in blood the Albanian students’ demonstrations at the University of Kosova, he answered:” For one reason: in Belgrade there are 150 foreign Embassies and as many foreign correspondents. In Kosova there is none!” A massacre in Belgrade would have spelled disaster for Tito who liked to think of his country as a free one. Secrecay is the best weapon for all closed societies. A massacre in Kosova went unnoticed.

    However, in Kosova, the Yugoslav Government showed its true face”.

My colleague spoke the truth! Openness is not the virtue of Communist Yugoslavia. Secrecy is. There is darkness in Kosova, today! The criminal hands of the oppressors feel free to move unchecked.  Silence kills, as we have already learned, and we cannot afford to remain silent. I sincerely believe that the Yugoslav Government would exercise some restraint if its actions were exposed and condemned publicly. Someone must see, and must watch what is going on there.

I am therefore appealing to the Government of the United States to give serious consideration to the possibility of opening an American Consulate in Prishtina, chieftown of Kosova (SFR of Yugoslavia)

    I sincerely believe that the official presence of a Great Power, like The United States in Prishtina would be a humanitarian act as well as a politically wise move. The situation in Kosova remains very tense. Yugoslavia is going through a political, economic and social crisis which threatens its vey foundations. Yugoslavia is a very sensitive spot in the divided continent of Europe. An American Consulate in Prishtina would generate a feeling of security among the local Albanian population, it would reduce the existing tensions, it would contribute to the political stability of the region, and consequenly of Yugoslavia itself. An American Consulate in Kosova would definitely serve peace in the area by defusing  a potentisally explosive situation ëhich could greatly complicate the present deiicate balance of the historically turbulent Balkan Peninsula.

    An American Consulate in Prishtina would also be a beacon of light for the local population, a source of hope for the oppressed ethnic Albanians that never again in the future the Yugoslav Government will massacre them with impunity.

    America can help! We can assist those in need, we can alleviate the suffering of those in pain. For, in spite of victims and intensive propaganda against our country by those who violate the human rights of innocent people, for the poor and the oppressed of the world these United States are, and will remain, their best hope.

Baldwin, New York                                                      Respectfully.

September , 1986                                                    Sami Repishti, PhD.

                                                                                    Chairman, Dept.Foreign Languages

                                                                                    Malverne P.S. New York         

                                                                                    Adj,Assist.Prof of French,Adelphi U.

(1)Professor Mihajlo Mihajlov.                              Member Amnesty International   

Shenim: Dhetë vjet ma vonë, në vitin 1997, situata në Kosovë u përkeqësue shumë, dhe Departmenti I Shtetit Amerikan vlerësoj se ka ardhë koha me hapë Konsullatën Amerikane ne Prishtinë. Konsullata u hap me festim të hapët dhe pjesëmarrjen e shumë autoriteteve vendëse dhe nga Bota e Lirë, në mes tyne Presidenti historik I Kosovës Dr. Ibrahim Rugova,  Kongresmeni Elliot Engel e të tjerë.

Në fjalimin përshëndetës Dr. Rugova deklaroi se kjo fitore ashtë fryti I punës së shqiptarve në Amerikë dhe dergoj të falat e tia ma të përzemërta. Sot, na jemi të gjithë kryenalt për kontributin tonë si  argatë të Nanës Kosovë. Edhe shumë të tjera…! SR

Filed Under: Fejton Tagged With: Sami repishti

Komisia Letrare e Shkodrës

September 1, 2022 by s p

Bledi Filipi/

E ngritur me mbështetjen e Konsullatës dhe Komandës së Lartë Austro-Hungareze në Shkodrën e 1916-s, Komisia kishte si qëllim të zhvillonte më tej zgjidhjen e problemeve të arsimit dhe të gjuhës letrare shqipe pas Kongresit të Manastirit.( B.Beci ,Hist. Stand. 2010).

Komisia Letrare e Shkodrës u themelua 106 vjet më parë, pikërisht më 1 shtator 1916, kjo qe një ngjarje e shënuar në jetën kulturore të kombit shqiptar. Ajo i vuri vetes detyra të mëdha, të shumta e të rëndësishme. Ajo shfaqet mbi përmasat e një komisioni dhe mund të krahasohet me kongreset arsimore të mbajtura në Shqipëri. Kjo Komisi qe një hap tjetër i rëndësishëm kombëtar pas atij të Kongresit të Manastirit 1908. Këtu po hidheshin themelet e standartizimit të shqipes.

Këtu bien në sy:

Patriotë dhe personalitete të shquara të kulturës kombëtare, siç janë : Fishta, Gurakuqi, Pekmezi, Mosi, Logoreci, Mjeda, Xhuvani etj. Në komisi morrën pjesë edhe albanologë të huaj si : Maksimilian Lamberc ( Vjenë) e Rajko Nahtigal (Grac).

Organizimi i shkëlqyer i Komisisë dhe veprimtarive të saj.

Konceptet e qarta teorike lidhur me rrugët e mundshme të formimit të gjuhës zyrtare të përbashkët shqipe, pa e shkëputur këtë çështje madhore të kombit me rregullat ortografike dhe duke pasur parasysh , mbi të gjitha, detyrën e afrimit të dy dialekteve.

Komisia e themeluar u thirr më pas më 11 dhjetor 1916 , në të cilën u diskutua çështja e gjuhës së përbashkët, si një çështje e rëndësishme kombëtare. Pas debateve shkencore u vendos dhe u miratua njëzëri teza e Gurakuqit për zgjedhjen e dialektit të Elbasanit si gjuhë shkrimi.

“ Tue qenë se djalekti i Elbasanit edhe ndë pikpamjen e formavet, por sidomos ndën pikëpamjen e sintaksës asht si jë urë në mes toskërishtes dhe gegërishtes, duhet të zgjidhet si gjuhë shkrimi me ato rregulla orthografike qi të na duken të drejta e t’arsyshmet. Po tue dhanë këtë vendim Komisia Letrare duhet të mbaj gjithmonë para sysh detyrën, qi të bahen kërkimet e nevojshme , qi të gjinden forma të mesme , të cilat t’afrojnë ndryshimet djalektologjike të dy dialekteve” ( L.Gurakuqi , Shënime 1967).

Këtë tezë të tij Gurakuqi e formulon dhe do t’ia paraqesë Komisisë.

Kjo Komisi e cila do të shtrihej në vitet 1916-1918, do t’i ngarkonte më 1917 prof. Rajko Nahtigal, Gjergj Pekmezit dhe Ndre Mjedës të bënin një ekspeditë hulumtuese në Elbasan e rrethina.

Nahtigal për të folmen e Elbasanit thekson: “ do konsideruar si një e folme kalimtare midis gegërishtes dhe toskërishtes. Si e folme në aspektin sintaksor paraqet , sintezë të shfaqjeve autoktone shqipe, më së paku me ndikime të huaja”. ( R. Nahtigal f. 17).

Komisia Letrare e Shkodrës mori disa vendime themeltare për njësimin e drejtshkrimit :

a) Grupet e bashkëtingëlloreve do të shkruheshin të plota: mb, nd e ng. Pra, ashtu si i kishte toskërishtja, dhe si i kishte pasë historikisht gegërishtja;

b) Togjet e zanoreve ue, ye dhe ie do të shkruheshin të plota (përveç ue që në toskërishte ishte ua), e ndonjë nëndialekt i gegërishtes megjithëse në elbasanishte ishin rrudhë në u, y dhe i;

c) Vendosja dhe përdorimi i ë-ve të patheksuara të cilat gegërishtja nuk i kishte, por i kishte toskërishtja; ë-ja fundore në fjalët punë, vajzë, lugë; ë-ja e patheksuar në trup të fjalës: shëndet, këndue, rrëfye; ë-ja fundore do të përdorej edhe te mbiemrat: i butë, i mirë, i shpejtë etj.

ç) Gjatësia e zanoreve do të shënohej vetëm në vepra gjuhësore. (Gjatësia e zanoreve ishte një veçori kryesisht e gegërishtes);

d) formanti ‘u’ do të shkruhej i ndarë si ‘u lava’.

dh) shkrimi i përemrave sot ka shumë pak ndryshime prej atyre që janë vendosë nga KLSh-ja;

e) emrat do të shkruheshin me bashkëtingëllore të zëshme: zog–zogu (jo zok – zogu), etj.

f) mbaresat rasore do të shkruheshin –së, –në, –të, qysh nuk i kishte elbasanishtja.

Siç shihet vendimet e Komisisë Letrare të Shkodrës i dhanë një shtysë të madhe krijimit të një gjuhe të përbashkët. Ajo hartoi rregullat e ortografisë , që do të shërbenin për rregullat e mëvonëshme, përpiloi lista të gjera fjalësh , ku zbatoheshin rregulla , u kushtoi vëmendje edhe parimeve të terminologjisë dhe teksteve shkollore.

Komisia Letrare e Shkodrës me vendimet e saj çoi më tej njësimin e gjuhës shqipe e drejtshkrimin e saj. Ajo ofroj shumë dy variantet në shkrim dhe për nga rëndësia ajo radhitet pranë Kongresit të Manastirit.

Rregullat e saj qenë një pikë e fortë orientuese për studimet e gjuhëtarëve të mëvonshëm.

Filed Under: Fejton

90 vjet me pare…1 shtator 1932

September 1, 2022 by s p

Saimir Z. Kadiu/

Inagurohej spitali i Tiranës, “Zogu i I”, sot “Nënë Tereza”…

Fjalen e rastit e mbajti Dr. Ismail Tartari.

Drejtori i pare i ketij spitali ( asokohe me 200 shtreter) ishte Dr. Osman Jonuzi.

Historia e Spitalit të Tiranës.

Pas caktimit Kryeqytet nga Kongresi i Lushnjës më 1920-tën, qyteti i Tiranës u përball me një nga detyrat e para të caktuara prej Kongresit, krijimin e një Spitali Publik.

Me ardhjen e Kryqit të Kuq Amerikan në vitin 1919 në Shqipëri dhe Tiranë, erdhi dhe hapja e një spitali me 20 shtretër në një shtëpi tiranase (prone e familjes Bimbashi).

Në atë qendër janë kryer operacione kirurgjikale nga amerikania Buck që ishte dhe drejtoreshë e spitalit, por aty punonte kryesisht si kirurg doktori Osman Jonuzi.

Duke qenë se kushtet u përgatitën për formimin e një spitali publik në 1920 u themelua spitali i parë publik në kryeqytetin e ri, drejtor i të cilit u caktua Dr. Osman Jonuzi. Spital prej 50 shtretërish pranë Sahatit të Tiranës organizohej në disa reparte: kirurgjia, Dr. Osman Jonuzi, Patologjia, Dr. Syrja Pojani dhe Dr. Ruzhdi Bobrati (kirurg dhe patolog). Në këtë spital kryheshin rreth 300-400 vizita të ndryshme ambulatore dhe 100-200 operacione të ndryshme nga Dr. Jonuzi dhe Dr. Bobrati.

Më tej qendra u pasurua me shërbimin e mjekëve të specializuar rishtazi jashtë vendit si Dr. Sabri Tefiku , Dr. Janko Theodhosi (patholog), Dr. Ismail Tartari si Radiolog (themelues i radiologjisë shqipëtare), gjithashtu edhe mjekët e specialiteteve të ndryshme si: Dr. Kristo Kristidhi (okulist), Dr. Besim Zyma (otorino-laringolog), Dr. Jorgo Jorgoni (pediatër),Dr. Vasil Laboviti (kirurg ndihmës), etj.

Duhet theksuar qe ne kete kohe, nepermjet kontributit te jashtezakonshem te Dr. Jani Bashos, u projektua spitali civil dhe ai ushtarak (Nr. 1 e 2) nga profesori i arkitekturës së Universitetit të Vjenës Köhler.

Projektet i ka sjellë në Shqipëri Dr. Jani Basho (sipas marrëveshjes së bërë në janar 1925 me Presidentin Ahmet Zogu). Pikërisht ndërtimi i spitaleve ishte kushti që ai u kthye në Tiranë e ndërtoi më pas spitalin e parë privat në Shqipëri, ku punësoi edhe një pjesë të mjekëve me te njohur qe ishin asokohe ne Shqiperi. Por per disa aresye dhe problematika te kohes ndertimi i spitalit civil nuk u realizua.

Me pas me këmbënguljen autoriteteve te nivelit lokal dhe qendror te asaj kohe, në 1928 nisi projekti i ndërtimit të Spitalit Zogu 1, që sot njihet si Qendra Spitalore Universitare “Nënë Tereza”.

Për realizimin e projektit ndihmuan gjithashtu Giulio Perte dhe pasi Qeveria e kohës (Zogut) bëri pagesën e të gjithë pronareve në vlerën 10.000$, firma Ragazzi nisi të ndërtojë. Punimet përfunduan në vitin 1932 dhe spitali i ri vlerësohej ndër spitalet më të mirë në Ballkan, me një sërë repartesh dhe kapacitet prej 200 shtretër. Përurimi i këtij spitali u bë më 1 shtator 1932 ku fjalën e rastit e mbajti Dr. Ismail Tartari, i cili u caktua njëkohësisht dhe Drejtor i Institutit të Radiologjisë Shqiptare. Drejtor i këtij spitali vazhdoi të ishte Dr. Osman Jonuzi i cili njëkohësisht u caktua dhe drejtor i përgjithshëm i shëndetësisë shqiptare.

Në vitet 1932-1945 në Spitalin e Tiranës kishte reparte të shumta të disiplinave mjekësore, duke shtuar këtu edhe pavijonin antituberkular dhe repartin e lindjeve të ngritur prej Dr. Sabri Tefiku-t në 1937-tën me përgjegjës Kirurgun-Obstetër Spiro Treska.

Më pas ekipi i mjekëve u rrit me ardhjen e mjekëve Dr. Frederik Shiroka, Dr. Mukini, Stefan Pano-dermatolog, Xhanfize Basha, Remzi Fico etj. Gjithashtu në spital kanë punuar përkohësisht edhe mjekë të huaj të ardhur nga Europa si Dr. Questler, Dr. Demner, Dr. Schlesinger, Dr. Lehman, Dr. Kalmar etj.

Deri në 1945 ky spital kishte një organizim të përafërt me atë të këtyre ditëve, si një njësi që funksionon me reparte të veçanta. Pas vitit 1945 spitali u organizua dhe u nda në 5 spitale, përkatësisht me nr 1, 2, 3, 4 dhe 5 të cilat vazhdojnë të funksionojnë edhe sot, por të grupuara në një kampus me administrim të përgjithshëm të përbashkët.

Siç njihet dhe funksionon sot, QSUT u krijua në vitin 1993 dhe me VKM Nr. 352, datë 09/09/1997, pika 5 është emëruar “Nënë Tereza”.

Filed Under: Fejton

Hora e Arbëreshëve

August 31, 2022 by s p

Dr. Dorian Koçi/

Hora e Arbëreshëvet (“Piana degli Albanesi” afër Palermos në Sicili, është themeluar më 30 gusht të vitit 1488. Ai më mirë se çdo vendbanim arbëresh ruan me shumë dashuri e fanatizëm gjuhën, traditat dhe simbolet kombëtare.- Hora me mbi 6.500 banorët, shquhet edhe si kryeqytet i arbëreshëve, që dha figura të famshme që nga periudha e Letërsisë së vjetër shqipe si ishte prifti dhe gjuhëtari Lekë Matranga apo Rilindjes Kombëtare siç ishte poeti e Zef Skiroi.

Siç është interpretuar nga breza të mëvonshëm udhëheqësish kombëtarë intelektualë, përpjekjet identitare të elitës arbëreshe zgjuan tek popullsia arbëreshe vetë- imazhin e një kombi të vogël, por kokëfortë, për të mos u asimiluar dhe për të sendërtuar një integritet moral dhe predikues të lirisë individuale dhe politike, i cili dikur, në Motin e Madh, kishte arritur të shkruante një histori të madhe, siç ishte ajo e ndalimit të pushtimit osman në Europë. Por, në të njëjtën kohë, së bashku me këtë imazh për vetveten kishte marrë udhë edhe farkëtimi i imazhit mesianik për t’u përfshirë në krijimin e shtetit kombëtar shqiptar, sigurisht nën ndikimin kulturor të teorisë së nacionalizmit.

Filed Under: Fejton

Paranoja

August 30, 2022 by s p

Astrit Lulushi/

Pas 3 dekadash kur diktatura ndryshoi kozmetikë, tani duket se cikli po mbyllet. Shqipëria, nuk është më nuse pasdiktature, po kthehet në gjendjen e më parëshme për t’u nisur në rrugëtime “të reja”.

Njerëzit po ushqehen me ide absurde, duke iu kujtuar se s’janë tjetër veç pacientë të pashërueshëm. Pas anatemimit të opozitës, tani u gjet edhe “armiku i jashtëm”. Koha e bunkerëve po kthehet, nostalgjia nuk ka munguar. Analistë i frynë zjarrit për rrezik në Ballkan, duke parashikuar edhe skenarë. Ata sikur u kujtojnë qeverive se ka ardhur koha për zbrazjen e arsenalit të vjetëruar të armeve në fusha rajonale.

Në këtë rast nuk ka simptomë më të përshtatëshme se paranoja, e cila në Shqipëri s’ka pse të nxitet, ajo ekziston. Një studim botëror i bërë në vitin 2013 gjeti se sa e zakonshme ishte paranoja në popullatën e përgjithshme, ku deri në 30 përqind kishin simptoma të saj. Mendoni se çfarë shkalle të lartë të popullsise zë paranoja në një vend, i cili 50 për qind të ekzistencës së tij e ka kaluar në vetëizolim të plotë nga rreziku i “armikut të jashtëm”.

Filed Under: Fejton Tagged With: Astrit Lulushi

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 80
  • 81
  • 82
  • 83
  • 84
  • …
  • 112
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • DIAMANT HYSENAJ HAP FUSHATËN PËR KONGRESIN AMERIKAN – FJALA E MBAJTUR PARA KOMUNITETIT SHQIPTARO-AMERIKAN
  • Nga Besa në New York: Shoqata Besi organizoi një mbrëmje të veçantë për Festën e Flamurit
  • Në 90 vjetorin e lindjes së poetit Faslli Haliti
  • Dilemat e zgjedhjeve të parakohshme parlamentare në Kosovë
  • Nga Shkodra në Bejrut…
  • Faik Konica, fryma e pavdekshme e një atdhetari dhe dijetari shqiptar
  • Abetaret e para të shkrimit të shqipes, fillesa të letërsisë shqipe për fëmijë
  • Valon Nikçi, një shqiptar pjesë e ekipit të Kongresistit George Latimer në sektorin e Task-Forcës për Punësimin dhe Ekonominë
  • Dega e Vatrës në Boston shpalli kryesinë
  • VATRA NDEROI KRYETARIN E KOMUNËS SË PRISHTINËS Z. PËRPARIM RAMA
  • NDJESHMËRIA SI STRUKTURË – NGA PËRKORËSIA TE THELLËSIA
  • Si Fan Noli i takoi presidentët Wilson the T. Roosevelt për çështjen shqiptare
  • TRIDIMENSIONALJA NË KRIJIMTARINË E PREҪ ZOGAJT
  • Kosova dhe NATO: Një hap strategjik për stabilitet, siguri dhe legjitimitet ndërkombëtar
  • MEGASPEKTAKLI MË I MADH ARTISTIK PAS LUFTËS GJENOCIDIALE NË KOSOVË!

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT