Fejton – Page 88 – Dielli

4 Korriku – Shpallja e Pavarësisë se Amerikes!

July 4, 2018 by dgreca

Nga Albana Melyshi Lifschin*/

Tomas Xhefersonit i takon merita e Deklaratës se Pavarësisë së SHBA/

Në skenën e historisë së Shteteve të Bashkuara të Amerikës asnjë ngjarje nuk ka patur atë rëndësi aq të madhe sa Deklarata e Shpalljes se Pavarësisë.

Në 7 qershor 1776 Riçard Henri Li nga Virxhinia i ofroi Kongresit të dytë kontinental mocionin në të cilin nëpërmjet të tjerave thuhej se “kolonitë e bashkuara, janë dhe kanë të drejtë të jenë shtete të lira të pavarura, të shkëputura nga çdo detyrim me Kurorën Britanike.”

Por përderisa ende shumë delegatë nuk ishin gati për një hap kaq drastik siç ishtë ai i pavarësisë, Kongresi e shtyu vendimin edhe tre jave të tjera duke u dhënë kohë të mendoheshin. Ndërkohë Kongresi caktoi pesë delegatë për të hartuar projektin e Deklaratës se Indipendences, midis të cilëve Tomas Xhefersonin,( me i riu nga ta) e bashkë me të Xhon Adams, Benxhamin Frenklin, Roxher Sherman dhe Robert Livingston. Tomas Xhefersonit i takon merita e Deklaratës se Pavarësisë së SHBA. Kur shkroi Deklaratën e Pavarësisë, delegati i Virxhinias, Xhefersoni, ishte vetëm 32 vjeç. Ai donte që deklarata të shkruhej nga avokati Xhon Adams, por Xhon Adamsi insistoi që deklarata të shkruhej nga Xhefersoni dhe madje i dha Xhefersonit këto arsye: “E para, se ti je nga Virxhinia, (Xhorxh Washingtoni, Xhejms Madison e Patrik Henri ishin gjithashtu nga Virxhinia )
Arsyeja e dytë: Ti je më pëlqyshëm se unë. Arsyeja e tretë: Ti shkruan 10 herë më mirë së unë.
Deklarata e Pavarsisë e shkruar prej Xhefersonit është dokumenti historik që shkëputi Amerikën nga Britania e madhe, ishte akti içlirimit të saj dhe hedhja e themeleve të një shteti të ri.
Në deklaratë, Tomas Xhefersoni pasi bënte analizën e pakënaqësisë së kolonive ndaj Britanisë së madhe rendiste arsyet që justifikonin shkëputjen e kolonive amerikane prej saj. Në Deklaratën e Pavarësisë thuhej se “qeveria egziston vetëm për të mbrojtur të drejtat e popullit dhe kur ajo dështon në drejtimin e popullit e humbet autoritetin e saj; atëherë populli ka të drejtë ta heqë atë qeveri e të zgjedhë një tjetër që i përgjigjet aspiratave të tij”
Idea themelore “Të gjithë njerëzit janë të barabartë” ishte një ide revolucionare në atë kohë kur bota perëndimore jetonte në sundimin e familjeve mbretërore që gëzonin pasuri e privilegje që i veçonin shumë nga njerëzit e tjerë, të zakonshëm.
Kjo ide ishte revolucionare edhe për vetë Amerikën, që në atë kohë një e pesta e popullsisë të saj ishin skllevër*.
Aprovimi i Deklaratës së Pavarësisë nuk u bë në mënyrë të menjëherëshme, pa debate. Ishte një hap shumë i rëndësishëm dhe aspak i lehtë për t’u hedhur.
Në mëngjesin e 1 Korrikut rezolucioni i Riçard Henri Li u lexua përsëri e u hodh për aprovim. Debate të zjarrta u bënë në datën 1 dhe 2 korrik. Delegatët e Pensilvanisë dhe të Nju Jorkut nuk donin të nxitoheshin në marrjen e vendimit.
Të tjerë mendonin se ishte koha që duhej vendosur pasi kolonitë aktualisht po luftonin. Në mbyllje të datës 2 korrik, përfaqësuesit e 12 kolonive u shprehën në favor të rezolutës së Riçard Henrit për shkëputje të kolonive nga Anglia. Atëherë deklarata e shkruar nga Tomas Xhefersoni u lexua edhe një herë nga ai dhe u analizua me kujdes pjesë pjesë. Me pak ndryshime të vogla deklarata u aprovua ashtu siç e kishte shkruar ai.
Deklarata shpallte se ” të gjithë njerëzit janë krijuar të barabartë dhe nga Krijuesi u janë dhënë të drejta të pamohueshme, si jeta, liria dhe kërkimi i lumturisë.”
Këto ishin të drejta themelore të cilat nuk mund tua merrte askush.
Pastaj Xhefersoni vazhdoi:”Ndaj që të sigurohen këto të drejta, ngrihen qeveritë me pushtet të dhënë nga pëlqimi i të qeverisurve..”
Kjo do të thoshte që qeveritë duhet të gëzojnë pëlqimin, aprovimin e popullit.
Kështu pas debateve, Kongresi Kontinental, në mbrëmjen e 4 Korrikut 1776, aprovoi Deklaratën e Pavarësisë me miratimin e 12 kolonive. Nju Jorku e shtoi votën e tij më vonë, kur përfaqsuesve të tij u erdhën udhëzimet.
Erdhi momenti i firmosjes. Firmosja kërkonte kurajo. Përfaqësuesit ishin të ndërgjegjshëm se me firmosjen e këtij akti, nëse Anglia do ta shtypte lëvizjen, ata kishin firmosur vdekjen e tyre. I pari që hodhi firmen ishte Xhon Henkoku (John Hancock) përfaqsuesi i Masaçusets. Ishte një firmë e madhe.
“Në këtë mënyrë, mbreti s’do këtë nevojë të vërë syzet për ta parë” u shpreh ai pasi la penën.
Me firmosjen e Deklaratës së Pavarësisë nga përfaqësuesit e kolonive, më 4 korrik 1776, një shtet i ri, i pavarur u lind. Të
trembëdhjetë kolonitë angleze krijuan Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Përfaqësuesit e popullit, sipas fjalëve të Tomas Xhefersonit betoheshin se do ta mbronin pavarësinë me jetën e nderin e tyre.
Kopjet e Deklaratës së Pavarësisë u nisën menjëherë për tu shpërndarë në të 13 kolonitë. Në datën 9 Korrik Deklarata e
Pavarësisë mbërriti në Nju Jork. Ajo iu lexua trupave të gjeneral Uashingtonit dhe ushtarët duke thirrur “Urra” hodhën kapelet në erë. Atë natë statuja e mbretit Xhorxh III, në Bowling Green, në Menhet’n u rrëzua nga piedestali.
Kuriozitet: Në 4 korrik 1776, kur Këmbana e Filadelfias shënonte firmosjen e Deklaratës se Pavarësisë së 13 kolonive amerikane nga perandoria britanike, për ironi të fatit mbreti i Anglisë, Xhorxh III, shkruante në ditarin e tij:
“4 korrik 1776. Asgjë me rëndësi”…
.
*Albana Melyshi Lifschin nga libri “Udhëtim në Historinë e Amerikës” botuar ne 2003, ribotuar ne 2006 dhe 2010.

RRËFIMI-SFIDAT ME DIKTATURËN…

June 26, 2018 by dgreca

SFIDAT ME DIKTATURËN KOMUNISTE TË BIRIT TË KROPISHTIT VLORË, QEMAL HADËR REXHAJ/

1 qemal Rexhaj

Qemal Hadër Rexhaj/

Në familjen fisnike kropishtjote Vlorë Hadër Mahmut Rexhaj ,nëna e dashur Hajdine Veli Rexhaj, kishte pritur me gëzim lindjen e djalit të shtrenjtë Qemal Hadër Rexhaj në 25 mars 1941,por gëzimi familjar nuk zgjati shumë,sepse kishte filluar stuhia e luftës së klasave ndaj familjes fisnike të Hadër Mahmut Rexhaj. Në gushtin e vitit 1943 ,pasi ishte prishur “Marrëveshja e Mukjes” ishte pushkatuar pa gjyq nga PKSH djali 24 vjeçar Isuf Hadër Rexhaj dhe mizorisht ishte zhdukur trupi tij. Kalvari persekutimeve kishte vazhduar me egërsi duke arrestuar kryefamiljarin Hadër Mahmut Rexhaj.

Pas pushkatimit të djalit të tij 24 vjeçar,prindi Hadër Mahmut Rexhaj ishte arrestuar dhe në vitin 1944 e kishin dërguar në burgun e tmerrshem të Gjirokastrës. Në qelitë e errëta të burgut me lagështirë ishte sëmurë rëndë nga turbekulozi. Kishte kryer një vit burg dhe ishte liruar nga biruca e vdekjes. I sëmurë kishte shkuar në familje. Pas tre muaj qëndrimi te familja e tij e dashur ishte arrestuar përsëri. Diktatura komuniste me hanxharin e luftës së klasave e kishte dënuar me 10 vjet burg, Në kushtet e vështira të burgut ishte përkeqësuar shëndeti nga sëmundjet e shumta. E kishin shtruar në spitalin e burgut Vlorë. Pas 6 muaj jetë të mjeruar në skëterrin e burgut në korrik të vitit 1945 kishte dhënë shpirtin tek Zoti, kishte vdekur në spitalin e burgut mes vetmisë,trishtimit e dhimbjes në vetmi,sepse asnjë pjestarë të familjes nuk pa në çastet e fundit të jetës. Por nuk mjaftoi me kaq dhimbja,sepse diktatura nuk e njeh dhimbjen njerëzore,por vetëm etjen për pushtetin për të sunduar me hekur e gjak. Familja nuk ishte thirrur për të parë fëmijët baban në ndarjen nga jeta e hidhur. Tragjedia është se nuk dihet ku ishte varrosur. Edhe sot fëmijët e tij nuk e dinë ku ndodhen eshtrat e babait të tyre Hadër Mahmut Rexhaj.

Ende kur nuk kishin kaluar tre muaj nga vdekja e kryefamiljarit Hadër Mahmut Rexhaj, dora e errët e diktaturës komuniste kishte masakruar djalin 14 vjeçar Fari Hadër Rexhaj, i cili si fëmijë ruante bagëtinë e familjes në livadhet e korijet e fshatit Kropisht.Në tetor 1945 djali 14 vjeçar Fari Hadër Rexhaj nuk ishte kthyer në shtëpi.Bagëtia ishte kthyer pa të zotin që i kulloste dhe i ruante për të përballuar jetën ekonmike.Kur bagëtia kishte shkuar në shtëpi ishte shqetësuar nëna hallemadhe Hajdine Rexhaj, e cila kishte njoftuar burrat e fisit Rexhaj të kërkonin djalin Fari Hadër Rexhaj,sepse fëmijët e tjerë ishin të vegjël nën moshën 10 vjeçare. Kishin dalë për të kërkuar burrat e fisit Rexhaj dhe e kishin gjetur të vrarë me sëpatë në kokë. Një krim makabër kundër jetës së një fëmije 14 vjeç.tregonte egërsinë e partisë komuniste që ishte parti terroriste e komanduar nga sllavët e beogradit titist, të cilët prishën “Marrveshjen e Mukjes” për të ndezur luftën civile që shqiptarët të vriteshin me njeri tjetrin dhe të mos krijohej Shqipëria etnike”.

Nëna Hajdine Rexhaj së bashku me fisin Rexhaj kishin përcjell me dhimbje në banesën e përjetshme,fëmijën 14 vjeçare Fari Hadër Rexhaj. Ata ishin trishtuar shumë që kryefamiljari Hadër Mahmut Rexhaj dhe djalit tij 24 vjeçar Isuf Hadër Rexhaj u kishin zhdukur trupat diktatura komuniste.

Nëna heroinë Hajdine Rexhaj në moshën 30 vjeçare kishte mbetur me 6 fëmijë jetim, të cilët ishin në moshë të mitur, vajza e madhe 10 vjeç dhe e vogëla foshnjë në djep. Nënë Hajdineja ishte përballur jo vetëm me vështirësitë ekonomike për të rritur me mundime 6 fëmijë,por duhej të përballonte luftën e egër të klasave. Kuçedra komuniste nuk ishte ngopur me vrasjen e tre pjestarëve të familjes,por kishte marrë vendimin për ta nxjerrë nga shtëpia e banimit. Ja kishin marrë shtëpinë duke e përshtatur për shkollë fshati për disa vjet. Nënë Hajdine Rexhaj me shumë optimizëm si grua trime u qëndroi me burrëri të jashtëzakonshme vështirësive. Ishte detyruar për të rritur 6 fëmijë jetim të punonte në ndërmarjen rruga ura në mirëmbajtjen e xhades Sherishtë Drashovicë Kotë.

Në fëmininë time kur shkoja me prindërit e mi në shtëpinë e saj e shikoja që bisedonte me lotë në sy. Ajo kujdesej me shumë dashuri për djalin e saj të shtrenjtë Qemal Rexhaj, e shikonte si dritën e syrit të saj. Kur shkoja në shkollën fillore në lagjen Dosaj , djali shtrenjtë i nënë Hajdine Rexhaj, Qemal Rexhaj kishte hedhur trup me shpatulla të gjera,i fortë fizikisht dhe respektone me shumë dashuri nënën Hajdine. Kur vazhdoja shkollën e mesme shkoja shpesh në lagjen Komlysh dhe takohesha me shumë dashamirësi me birin kropishtjot,shokun e dashur si vëlla Qemal Rexhaj, i cili ishte në moshën e bukur të rinisë,sapo kishte moshën 24 vjeçare. Ishte me energji të forta fizike dhe shpirtërore.Me tingujt e fisarmonikës që i binte pasditeve tregonte shpirtin e tij melodioz që dashuronte jetën. Ishte i pari që kishte blerë radion me bateri duke treguar kulturë për ta shijuar jetën dhe për të sfiduar hijet e luftës së klasave. Në fshehtësi njerëzit e diktaturës thurnin intriga për ta shpalluar armik. Fytyra e tij e qeshur me zërin e embël shprehte botën e tij dashamirëse për të jetuar me harmoni në shoqëri e miqësi. Punonte në punët më të vështira

Kur fillova punën mësues në Kropisht në shtator 1965 shoku e miku im Qemal Rexhaj ,më takonte vazhdimisht duke shprehur gëzimin që isha mësues në vendlindjen tonë.Ishte shumë dashamirës për organizimin e veprimtarive kulturore. Edhe pse nuk kishte mbaruar shkollë të lartë ishte i zgjuar me vizione të qarta për të jetuar në mënyrë aktive e të kulturuar. Ndonëse lufta e klasave e survejonte për bisedat që do zhvillonte,por ,ai, ishte i guximshëm për të përballuar çdo provokim që i bëhej. Ishte i sinqertë për të thënë të vërtetën. Nuk e duronte padrejtësinë dhe fodullëkun e disave që ishin të veshur me autoritetin e partisë e pushtetit komunist ,të cilët me ligësi e gjurmonin se si ta ndëshkonin si armik.. Dhe nuk vonoi dita që do ta shpallnin armik. Ishte 15 gushti vitit 1966 ,kur partia e pushteti fshatit Kropisht me ndihmën e institucioneve shtetërore të diktaturës komuniste e shpallën armik për ta izoluar edhe nga shoqëria. Shpallja armik ishte hapi i parë i ligësisë sepse synimi organeve të diktaturës komuniste ishte burgosja e birit të vendlindjes Kropisht Qemal Rexhaj..

Shoku e miku im Qemal Rexhaj shprehu keqardhje me dhimbje kur mua lufta e klasave me shpifjet e spiunve të saj më dënoi duke më pushuar nga puna si mësues dhe më ndëshkoi duke më shpallur armik të punoja në tunelet me brigadën e të “deklasuarëve”.Punonim bashkë në hapjen e galerive të tuneleve që nuk kishin masa sigurie. Me ndjenjën tij humane vëllazërore më jepte optimizëm për të përballuar vështirësitë. Me energji fizike të pashtershme punonte pa u lodhur. Me humorin që përdorte në biseda më largonte mërzitjen. E gjithë brigada me të ashtuqajturit “të deklasuarit”, ishin shumë të dashur,më rrethonin me shpirtin e dashamirësisë,por me Qemal Rexhaj kisha lidhje shpirtërore të sinqerta që nga mosha e fëmijërisë e rinisë dhe kuptoheshim me sy pa folur.

Në bisedat tona nuk merreshim me jetën e të tjerëve,por diskutonim hallet familjare në përballimin e jetës me punë e ndershmëri. Shkoja në lagjen Komlysh dhe nëna e urtë e dashur Hajdine Rexhaj shprehte gëzim sapo të shikonte. Ajo nënë e rallë e vrarë në shpirtë nga lufta e klasave mundohej të sakrifikonte edhe jetën e saj për jetën e të birit të shtrenjtë Qemal Rexhaj.I kishte plagët të freskëta të humbjes së jetës dhe të zhdukjes të trupit të bashkshortit të saj Hadër Mahmut Rexhaj. Edhe pse kishin ikur në mënyrë trishtuese tre jetë njerëzore të familjes, burri saj,babai me dy djem të masakruar nga regjimi komunist,Nëna Hajdine me qetësi e butësi qëndronte e fortë përballë shqetësimeve të sulmeve të luftës së klasave kundër djalit të saj të shtrenjtë Qemal Rexhaj. Skenarët e shpifjeve,intrigave të përfaqësuesve të partisë e pushtetit e kishin ndjekur hap pas hapi djalin e saj Qemal Rexhaj.

Kur unë isha larguar nga vendlindja ishte zbatuar skenari për burgosjen Qemal Hadër Rexhaj me qëllim që edhe djalin e vetëm të nënë Hajdine Rexhaj ta eliminonin,ashtu si kishin bërë edhe me babain e vëllërzërit e tij. Vdekja është ligji natyrës. Të gjithë janë të vdekshëm. Askush nuk i shpëton vdekjes sepse jetën na i merr Zoti. Pse duhet që robi ti marrë jetën robit?! Pse kjo urrejtje midis bashkfshatarëve kropishtjotë ?.!

Kalvari vuajtjve të birit të Kropishtit Qemal Hadër Rexhaj është me shumë ngjarje të hidhura që duhet roman për ta shkruar, por po bashkangjisë në këtë shkrim informacionin që më dërgoi shoku e miku im Qemal Rexhaj. Kam shumë vite pa e takuar,por nëpërmjet internetit u lidhëm dhe i kërkova pak informacion e foto për familjen e babait të tij Hadër Mahmut Rexhaj, të cilin ai nuk pati fatin ta njihte,të merrte përkëdhelje e ladhatime atërore,sepse ishte foshnjë kur babai tij ishte arrestuar e burgosur e humbur edhe trupi tij nga diktatura komuniste.

Midis të tjerave më shkruante:

-“ Kalvari i vujtjeve të mia është i trishtushëm dhe i tmershëm ,por po të përmend disa më kryesoret. Në 15 gusht të vitit 1966 me cilësuan armik i popullit duke më privuar nga çdo e drejtë njerëzore.Në prill të vitit 1968 më shpronësuan nga statuti që gëzonin bashkëfshatarët e mi.Dënim im ishte i pa mbështetur në ligj e Kushtetutë.Kisha 1 lopë e 10 krer të imta. Më lanë vetëm 5 krer të imta dhe më dërgonin ku ishte puna më e veshtirë duke hapur tunele kot me kot.U izolova krejtësisht dhe u detyrova të blija një radjo ku të informohesha e të argëtohesha me emisjonet e asaj kohe.por kjo mi shtoi problemet duke më akuzuar se ishja perëndimor e i mbaja sytë andej.

Çdo gjë që ndodhte në fshat në kundërshtim me pushtetin vendor akuzoheshna unë.Kur nuk venin të rejat e fshatit në aksjon.përsëri akuzohesha unë.Kur çalonte puna në fushatat e korrje shirje përsëri fajtori ishja unë armiku i klasës.E shumë e shumë gjera të tjera që të kujtohen edhe ty kur të dënuan e të sollën të hapje tunele së bashku me ne të deklasuarit.

Më e tmershmja ishte në shkurt të vitit 1969 . Në një mbledhje zyre pushteti , më kërkuan të bëhesha vegël e të denoncoja kush vidhte.Kur unë i kundërshtova e nuk pranova . Dy përfaqësues të këshillit popullor Kropisht,që udheëhiqnin pushtetin popullor në atë kohë , nxuarën revolen për të më vrar. Fatmirësisht revolen ua hoqa nga dora dhe ua hodha poshtë .Për këtë vepër penale më dënuan me 5 vjet heqje lirie. Fal ndërhyrjes së dajove të mi që ishin me përbërje të mirë politike për atë kohë, bëra vetëm një vit burg në Borsh të Sarandës.U lirova në 10 prill të vitit 1970.Mbas ardhjes time në shtëpi, si për çudi më vjen përfaqësuesi pushtetit për urim duke më kërkuar dhe falje që nuk më vrau dot.Duke vazhduar kjo luftë erdhën vitet 1990.Gjërat ndryshuan në një farë mënyre. Mua më jepet vula e këshillit të fshatit.U mundova që bashkë me fshatarët kropishjotë ti kishja të gjithë njësoj duke mos përdorur mëllefe e inate për të shkuarën time. Me ato pak ndihma që na vinin mundohesha ti ndaja në mënyrë të drejtë .Por kjo nuk është pjesë e imja, u takon të tjerëve ta vlerësojnë. Me kaq i respektuari vëlla dhe shoku im po e mbyll këtë histori. Me respekte Qemal Rexhaj”

1 qemali dhe gruaja

Qemal Rexhaj me bashkshorten Aenta Rexhaj

Duke e lexuar informacionin që më dërgoi miku im Qemal Rexhaj, shikoi e ndjejë shpirtin e tij demokrat human që të kaluarën e hidhur nga diktatura komuniste nuk e përdori për urrejtje apo hakmarrje ndaj atyre që e kanë persekutuar e burgosur, por me zemërgjerësi në kohën që ndryshuan sistemet politike dhe mori detyrën e Kryeplakut të fshatit,me vulën e pushtetit kishte punuar me ndershmëri,pa përdorur mëllefe apo inate për të kaluarën.E përshëndes nga larg me respekte e mall dhe i uroj jetë të gjatë me shumë gëzime.

Qatip Mara

Nju Jork 25 qershor 2018

Kur Delegation Shqiptar i ankohej Qeverise Franceze per Agresionin Serb

June 16, 2018 by dgreca

Le Figaro: Fati i Shqipërisë, Pas Italisë, Serbët dhe Grekët./

Nga Aurenc Bebja*, Francë – 16 Qershor 2018/Prestigjiozia franceze, “Le Figaro”, ka botuar, të hënën e 16 gushtit 1920, në faqen n°2, shkresën e delegacionit shqiptar drejtuar qeverisë franceze në lidhje me agresionin serb në Shqipëri.Çfarë kanë shprehur asokohe delegatët shqiptarë në këtë dokument ? Në vijim, do të gjeni tekstin e plotë, të sjellë në shqip nga Aurenc Bebja – Blogu “Dars (Klos), Mat – Albania” :

Fati i Shqipërisë

Pas Italisë, Serbët dhe Grekët.

Romë, 15 Gusht.

Serbët kanë hyrë në Lezhë dhe synojnë Shkodrën. Grekët kanë zbarkuar në Himarë.

Një shkresë proteste nga delegacioni shqiptar.

Delegacioni shqiptar, lidhur me çështjen e pushtimit të Shqipërisë nga trupat serbe, sapo u ka dërguar qeverive të fuqive të mëdha shkresën në vijim :“Pavarësisht se qeveria shqiptare e ka siguruar gjithmonë qeverinë jugosllave në lidhje me dëshirën e saj të madhe për të jetuar në paqe, më 10 gusht, trupat serbe kanë pushtuar papritmas territorin shqiptar nëpërmjet krahinave Shkodrës, Dibrës dhe Elbasanit.

Duke gjykuar shfarosjen sistematike të elementit shqiptar në rajonet e aneksuara nga Serbia, dhe duke parë forcat e konsiderueshme të artilerisë të angazhuara nga serbët në këtë moment, ky pushtim është qartësisht i paramenduar dhe ka për qëllim shtypjen e shtetit shqiptar dhe shfarosjen e racës sonë.

Populli shqiptar, i kërcënuar, i bën thirrje drejtësisë më të madhe dhe dinjitetit të qeverisë së Republikës franceze, që t’i japë fund këtij agresioni të padrejtë dhe të na shpëtojë nga katastrofa.”

Gazeta Rilindja, deklaratë proteste

February 11, 2018 by dgreca

-GAZETA RILINDJA NË 73 VJETOR, 16 VJET DËBIM E MBYLLJE DHE NË PRITJE TË ZGJIDHJES SË LIGJËSHME – DEKLARATË PROTESTE/

-Në këtë 73-vjetor e shohim të nevojshëm edhe një sqarim për opinionin: Ndonjë portal që ka “huazuar” emrin, po edhe logon, nuk është as nuk mund të jetë Gazeta tradicionale e Kosovës Rilindja, e cila mund të ridalë vetëm në një proces të ligjshëm privatizimi, ku të gjithë punëtorët e saj realizojnë të drejtat e tyre-

Në një vend normal, të lirë e demokratik, të sundimit të ligjit e të drejtësisë, gazeta tradicionale e Kosovës Rilindja në këtë 12 Shkurt 2018 do të festonte 73 vjetorin.Por, në këtë Kosovë, në këtë 10 vjetor të Pavarësisë, në këtë muaj mbushen plot 16 vjet nga 21 Shkurti 2002, ditës së dëbimit prej shtëpisë së saj, të kundërligjshëm dhe të dhunëshëm, nga administrata e UNMIK dhe detyrimisht mbylljes së gazetës historike Rilindja, e cila kërkoi të drejtën e saj edhe me padi në gjykatë e edhe duke nxjerrë rreth 40 numra protestues të jashtëzakonshëm të kohëpaskohëshëm.

Qeveria e Kosovës në mbledhjen e 15 Shkurtit 2005 mori vendim për ndërprerjen e punimeve që po zhvilloheshin – anulimin e kontratës për renovim të Pallatit të Rilindjes të uzurpuar, “për shkak të paqartësive juridike në lidhje me pronësinë dhe menaxhimin e objektit”, ndërsa për ta shndërruar në ndërtesë qeveritare i rifilloi në 7 Nëntor 2008 duke siguruar për zgjidhjen e ligjshme që do bëhet edhe për gazetën Rilindja edhe për punëtorët e saj, por që ende nuk u bë.

Zgjidhja për Rilindjen, që ka statusin e ndërmarrjes shoqërore, pritet e kërkohet nga Agjencia Kosovare e Privatizimit. Për privatizimin e gazetës tradicionale të Kosovës, pa u ndërlidhur me objektin e saj të shpronësuar, që tash është ndërtesë qeveritare, është edhe shembulli i gazetave në rajon dhe në botë, që kishin statusin si të Rilindjes, e që janë privatizuar dhe kanë vazhduar të dalin.

Në arsyetimin e kërkesës për privatizim theksohet edhe se emri dhe tradita e gazetës Rilindja është një vlerë shumë e madhe, e krijuar gjatë mëse shtatë dekadave, është pasuri me vlerë më të madhe se e çdo pallati, dhe kjo duhet të vlerësohet edhe në procesin e privatizimit.

“Dhe, ai që do ta blejë gazetën Rilindja dhe natyrisht do e nxjerrë këtë të përditshme historike dhe tradicionale të Kosovës do jetë pronar i një pasurie të madhe mediale kombëtare, do të jetë trashëgimtar i ligjshëm i firmës-emrit, traditës. Rilindja ishte, është dhe mbetet edhe si një shenjë identiteti”, theksohet në kërkesën drejtuar Agjencisë Kosovare të Privatizimit në 12 Shkurt 2014.

“Kompensimi i punëtorëve në procesin e likuidimit të Ndërmarrjes Shoqërore Gazetare Rilindja, për dëbimin kolektiv nga puna dhe dëmet”, është kërkesa tjetër drejtuar Agjencisë Kosovare të Privatizimit në shkresën e 21 Shkurt 2014.

Ndërmarrja Shoqërore Gazeta Rilindja në vitin 2017 ka hyrë në procesin e likuidimit, ndërsa ish-punëtorët e saj kanë bërë kërkesa për kompensime në Agjencinë Kosovare të Privatizimit, e cila i ka mbështetur në vazhdimësi për të drejtat e tyre të ligjëshme, si dhe në Dhomën e Posaçme të Gjykatës Supreme të Kosovës.

Një e drejtë tjetër e garantuar me ligj për punëtorët e gazetës Rilindja, por që ende nuk u realizua, është pagesa e 20 përqindëshit të vlerës së çdo prone, përfshirë Arkivin e Rilindjes, pasuri e madhe e gazetës tradicionale dhe kombëtare, për dërgimin e të cilit në Arkivin e Kosovës kemi nënshkruar marrëveshjen në 29 Janar 2007 bashkë me Agjencinë Kosovare të Mirëbesimit – tash Privatizimit, duke pasur për këtë edhe vendimin me shkrim të Kryeministrit të Kosovës. Çështja e 20 përqindëshit presim të zgjidhet, ashtu si na është premtuar, pasi të hyjë në fuqi Ligji me ndryshime e plotësime për Agjencinë Kosovare të Privatizimit, i miratuar në parim në 26 janar 2018 në Kuvend të Kosovës, ku u tha se, “përmes këtij Projektligji synohet të krijohet edhe një mekanizëm për shpronësimin e pronave të ndërmarrjeve shoqërore që janë të nevojshme për sektorin publik” dhe se, “nëpërmjet këtij mekanizmi Qeveria e Kosovës si autoritet shpronësues do të paguajë 20 përqind të mjeteve financiare dedikuar për punëtorët përfitues të ndërmarrjeve shoqërore”…

Që nga viti 2008, qeveria e Kosovës ende nuk ka paguar asnjë shpronësim për pronat shoqërore, ndërsa ka marrë më shumë se 700 vendime për shpronësime, mes të cilave të Pallatit Rilindja.

Gazeta tradicionale e Kosovës Rilindja ka nisë të dalë në Prizren para 73 vitesh, në 12 shkurt 1945, në frymën e Konferencës së Bujanit e me angazhimin e intelektualëve më të shquar të asaj kohe, me shkronja plumbi që u sollën me arka nga Tirana.Gazeta historike Rilindja arriti të jetë histori e Kosovës që nga koha e Konferencës së Bujanit të Rezolutës për të ardhme të vullnetit kombëtar e demokratik të popullit e deri në Pavarësinë e shpallur në 17 Shkurt 2008 e në njohjet ndërkombëtare. Gazeta Rilindja nuk u ndal edhe kur u ndalua e mbyll me dhunë në 7 Gusht 1990 në situatë shtetrrethimi ushtarako-policor që kishte vendosur regjimi okupues i Beogradit në Kosovë, vijoi me shkrimet e gazetarëve të saj nëpër faqet e revistave, duke nisur me revistën “Fjala” e pastaj duke dalë edhe me emrin e revistës “Bujku” nga 18 Janari 1991 gazetë e përditshme rezistencës, e lëvizjes e luftës për liri, pavarësi e demokraci, me orientim e përcaktim të fuqishëm properëndimor euroatlantik.

Në kohë lufte, kur edhe “Bujku” u mbyll dhunëshëm nga forcat ushtarako-policore e paramilitare serbe në fundvitin 1998, gazeta Rilindja doli me emrin e saj të vërtetë, e shtypur në një shtypshkronjë private në Prishtinë, me punë nëpër shtëpitë e punonjësve të saj deri në dëbimin e tyre edhe nga Kosova, dhe u rikthye me kolonën e parë të forcave shpëtimitare të NATO-s që hynë në Kosovë në 12 Qershor 1999 – në Ditën e Lirisë, botim special për ngjarjen historike.

E rikthyer në Kosovë, gazeta Rilindja doli përditë deri në 21 Shkurt 2002, kur u mbyll kundërligjshëm e padrejtësisht nga UNMIK me dëbim dhunëshëm nga Pallati me emrin e saj në Prishtinë.

Dhe Rilindja përsëri nuk u ndal, me punën e gazetarëve e punonjësve tjerë të saj nëpër shtëpia si në kohë lufte, për të ruajtur emrin e traditën e për të vijuar të jetë histori e Kosovës, doli në raste të veçanta me numra të jashtëzakonshëm e protestues, të kohëpaskohëshëm, edhe kur kishte festa.

Në pritje të zgjidhjes së ligjshme, duke pasur modelin e gazetave që kishin status të njëjtë në rajon e në botë – në procesin e privatizimit të ndërmarrjeve shoqërore, gazeta tradicionale e Kosovës Rilindja pasi doli me botime speciale edhe për ngjarjen historike të shpalljes së pavarësisë në 17 Shkurtin historik 2008 dhe për njohjet ndërkombëtare që pasuan, ka përmbyllë daljet e kohëpaskohëshme në 30 Dhjetor 2008, me paralajmërimin në ballinë:

“DUKE BESUAR NË SUNDIMIN E LIGJIT NË SHTETIN E KOSOVËS PRESIM QË NGA NUMRI I ARDHSHËM RILINDJA TË DALË PËRDITË”.

Në këtë 73-vjetor e shohim të nevojshëm edhe një sqarim për opinionin: Ndonjë portal që ka “huazuar” emrin, po edhe logon, nuk është as nuk mund të jetë Gazeta tradicionale e Kosovës Rilindja, e cila mund të ridalë vetëm në një proces të ligjshëm privatizimi, ku të gjithë punëtorët e saj realizojnë të drejtat e tyre, ashtu si është kërkuar edhe në shkresën e 12 Shkurtit 2014 drejtuar Agjencisë Kosovare të Privatizimit, të cilën po e bashkangjesim të plotë.

*Behlul Jashari-Kryeradaktor i gazetës Rilindja deri në numrin e fundit dhe në kohën e dëbimit nga Pallati i Rilindjes (Ndërmarrja Shoqërore Gazetare Rilindja sipas Statutit nuk ka drejtor, por vetëm kryeredaktor i cili e menaxhon dhe përfaqëson).

Kryetar i Këshillit Drejtues nga zgjedhjet me votim të fshehtë-referendum të 7 Shkurtit 2002, që i mbajtëm për të krijuar legjitimitet përfaqësimi në luftën për të drejtën derisa kishim presionet e ultimatumet e UNMIK-ut për të na dëbuar nga puna dhe Pallati, që ndodhi disa ditë më vonë në 21 Shkurt 2002 dhunëshëm

Prishtinë, 12 Shkurt 2018

Tel: 044 278 024

Email: behlul.j@gmail.com, g_rilindja@yahoo.com, behluljashari@hotmail.com

1468 – 2018 GJERGJ KASTRIOTI SKENDERBEU

February 3, 2018 by dgreca

2018 VITI I GJERGJ KASTRIOTIT – SKENDERBEUT “550 VJET: 17 JANAR 1468”/

Nga Fritz Radovani/

M U E J SHKURT 2 0 1 8: K u j t o j m ë …/

■4 – 11 Shkurt 1945: Zhvillohet Konferenca e Jaltës, per të cilen z. Henry Kissinger në librin “Diplomacia” fq. 443 shkruen: “Dy vitet e para pas luftës, vetem Jugosllavia dhe Shqipëria vendosën diktatura komuniste”. Kjo ishte e ashtuquejtuna nga vetë komunistët “Republika Popullore e Shqipërisë”, e shpallun me 11 Janar 1946 nga Asamblea Kushtetuese, deri në vitin 1976 me Kushtetuten e re kur Shqipnia shpallet “ateiste”.

■Presidenti i Madh Amerikan Ronald Reagan, e quejti “Përandoria e së keqes” krejt atë pjesë të Europës fatzezë që vazhdonte që në 1944 – 45, me kenë nën robni e dhunen e pamëshirshme të diktaturës komuniste staliniste, ku bante pjesë edhe Shqipnia e udhëhequn nga E. Hoxha!

1945 “PËRANDORIA E SË KEQES” ME DISA MILJON SKLLAVË/

■Në disa qendra të ndjekjes në Veri torturohen grupe të dyshimta dhe çdo ditë të premte heret në mengjes me urdhen të komandantit terrorist Enver Hoxha, pushkatohen pa gjyq nga 20 vetë vetem me friksue Malet.

■4 Shkurt 1945 vdes Imz. Luigj Bumçi kryetar i Delegacionit Shqiptar në Konferencen e Parisit në 1920, ideator i bashkimit të Gjinokastres dhe Korçës me Shqipni.

■4 Shkurt 1945 vritet pabesisht At Leonard Targaj.

■5 Shkurt 1920 asht le Don Dedë Maçaj, pushkatue n’ushtri 28 vjeç(1947)

■7 Shkurt 1886 asht le At Bernard Llupi. Pushkatue në Prizren 1946.

■10 Shkurt 1974 shkyhet gjymtyrësh në sigurim Don Mikel Beltoja.

■20 Shkurt 1946 pushkatohen regjentët At A.Harapi, L.Nosi, M. Bushati.

■26 Shkurt 1911 asht le At Karlo Serreqi, që vdiq në burg në 1954.

■6 Shkurt 1967: Terroristi Enver Hoxha në fjalimin e vet programatik shpallë “Revolucionin Ideologjik e Kultural të 1967” të tipit kinez, me të cilin Shqipnia shpejt shpallet “Shteti i Parë ateist në Botë”…

■Me 15 Shkurt 1967 Kishat dhe Xhamijat mbulohen me “Fletë Rrufe”…

■Në Shkoder vjen terroristi Ramiz Alia, i cili me anadollakët Xhemal Dini, Musa Kraja dhe Jup Kastrati (Kryetar i Komisionit Pergjedhjes së Leteraturës Fetare Kishtare), si dhe Sadik Rama dhe Angjelin Kumrija, janë organizatorët e të gjitha krimeve të Sigurimit të Shtetit që tashti varej direkt nga komiteti i PPSh së rrethit Shkoder. Lidhja e tyne ishte direkte me Byronë Politike. Veprimet i aprovonte krimineli E.Hoxha.

Menjëherë fillojnë arrestimet me Klerikët Katolik Shqiptar: Don Mark Hasi, At Pjeter Mëshkalla, At Gegë Lumaj… Dhe, pa kalue pak ditë fillojnë veprimet e Gjenocidit në Shqipni me pushkatime, interrnime dhe zhdukje njerzish. “Lufta e kllasave” drejton shtetin diktatorial!

■Shqipnia me “Kushtetuten e Re” shpallet “Shteti i vetem ateist në Botë”!

Të gjithë ata vrasës që kryene këta krime vazhdojnë me kenë “Heronjë të Popullit”, po të cilit “Popull” nuk po e percaktoj… Percaktimi sot i perket

Akademisë “antishkencore” të Tiranës, dhe “Kuvendit Popullor”…

***

■Me 20 Shkurt 1991 monumenti i diktatorit Enver Hoxha terhiqet zvarrë nder rruget e kryeqytetit Tirana…

■Me 2 Shkurt 2018, Shqipnia renditet në vendet…

Melbourne Shkurt 2018.