• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Imzot Rrok Mirdita, Personalitet i shquar i Kishës Katolike,Vizionar Profetik!-PJ II

July 8, 2016 by dgreca

Të pathënat për 20 vjetët e shërbimit në Kishën Shqiptare të New Yorkut/

NGA TONIN MIRAKAJ/*

(Vijim)/

Në bisedime me autoritete të Diocesit të New Yorkut, u shtrua ideja e bashkimit të të dy Qendrave Katolike Shqiptare,me qëllim që të krijohej mundësia e kalimit në vend më të përshtatshëm, si edhe e formimit të një famullie, me të drejta kanonike si gjithë famullitë e vendit. Diocesi rekomandoi formimin e dy komisioneve nga Kshillat e dy Qendrave, dhe të fillonin bisedimet për bashkim, me aprovim të plotë të Argjipeshkvit të New Yorkut.

Kjo ide kishte aprovim të administratorit të ri Dom Rrokut, dhe të Këshillit të Kishës “Zoja e Këshillite Mirë”, por kishte edhe kundërshtarë që dyshonin se do shlyhej historia e themeluesit të Qendrës, po të kalohej në vend tjetër? Qendra e “Shën Palit dhe Shën Pjetrit”, nuk kishte aprovimin e themeluesit të saj Dom Lazër Sheldia, por, Këshilli i Qendrës ishte i të njëjtit mendim, me atë të Këshillit të Qendrës “Zoja e Këshillit të Mirë”.

U formuan dy komisione.Komisioni i Qendrës “Zoja e Këshillit te Mirë” prej 8 antarësh të Këshillit, nën kryesine e Dom Rr.Mirditës, dhe komisioni i palës së dytë prej 7 personash i kryesuar nga At Andrea Nargaj, ish profesor i Philozofisë dhe i Theologjisë në St. Joseph’s College, në North Windham të shtetit Main, që në atë kohe ishte ne pension.

Nën drejtimin e meshtarve, u bënë disa mbledhje, në të cilat diçka që pak kohë më parë dukej e pa mundur, filloj të bëhej realitet.Problemet që u paraqitën u zgjidhën me urtësi, nga se të gjithë ishin të shtyrë nga dëshira për të arritur qëllimin që ishte: Bashkimi i dy Qendrave në një të vetme. Të gjithë ranë dakord se për të siguruar paqe dhe harmoni, emri i Kishës së re duhet të ishte emër i “tretë”, që u zgjodh “Zoja e Shkodrës”, emër i pëlqyeshëm për të gjithë.

Për të zyrtarizuar bashkimin,u përpilua dhe u nënshkrua deklerata e nevojshme më datën 28 Shkurt 1987, nga dy meshtarët dhe 15 personat e autorizuar nga Kshillat e të dy Qendrave, me aprovim të plotë nga Diocesi i New Yorkut.(Shif dekleratën e bashkimit). Merita kryesore për këtë bashkim që gjeti përkrahjen e shumicës së Komunitetit Katolik Shqiptar, dhe solli forcën ekonomike për suksese

të mëvonshme, i shkon vizionit, vendosmërisë, guximit dhe vullnetit të Dom Rrok Mirditës.

Sikurse duket edhe në dekleratën e aprovuar, bashkimi është për vend të tretë, kështu që shërbimet fetare dhe gjithë aktivitetet shoqërore,duhet  të vazhdonin në Qendrat ekzistuese.Mbas vdekjes tragjike të Dom Lazër Sheldisë më 22 Shtator 1988, të gjitha shërbimet kryheshin në Qendrën dhe Kishën “Zoja e Këshillit të Mirë”, dhe duhet të vazhdonin derisa të gjendej vendi i “tretë”!

Përpjekjet vazhdonin për gjetjen e një Kishe, në vend të pëlqyeshëm për të gjithë komunitetin.Nga nënshkrimi i dekleratës së bashkimit,deri në fund të vitit 1988, Diocesi i New Yorkut ofroi tri Kisha, pa obligim financiar, në zonën e Bronxit.Të tria në vende më të mira se aty ku ishim, por asnjëra e pranushme për Dom Rrokun dhe bashkëpuntorët e Tij.

Në fillim të vitit 1989, Dom Rroku në bashkëpunim me komisionin e bashkimt, (Mbas nënshkrimit të dekleratës së bashkimit,komisionet u bashkuan në një komision) të Qendrave Katolike Shqiptare, vendosën të kërkohet tokë, në një vend të përshtatshëm,dhe aty të ndërtohej Kisha e re,simbas dëshirave dhe mundsive të komunitetit.Ky vendim kishte edhe përkrahjen e Dom Pjetër Popaj,

që në këtë kohë,shërbente në Kishën e Shen Lucy’s në Bronx,N.Y.

Anëtarët e komisionit zotërinjtë Sokol Vukel dhe Nikollë Shala, gjetën tokën që ishte në shitje,në 361 West Hartsdale Avenue, vend i mjaftushëm prej 12 acres. Toka u vizitua nga anëtarët e komisionit, dhe të dy kshillave.Shumica ranë dakord se ishte vend i përshtatshëm, dhe se duhet filluar procesi i nevojshëm i lejeve juridike dhe Diocesane, për të përfunduar kontartën e blerjes. Çmimi i tokës ishte 2.425.000 dollarë, shumë e konsiderueshme, por jo e pamundur në vizionin e Dom Rrok Mirditës, dhe bashkëpuntorëve të Tij.

Me datën 3 Prill 1989, në një mbledhje të të dy Këshillave të Qendrave të bashkuara, mbajtë në Kishën “Zoja e Këshillit të Mirë”,mbas spjegimeve që u dhanë nga Dom Rroku (në këtë kohë administrator i dy qendrave), u hap fushata e parë për mbledhjen e fondeve të nevojshme për blerjen e tokës në Hartsdale.Nga shumica e pjesëmarrësve,ndihej një enthusiazëm dhe kënaqësi që nuk ishte parë

ndonjëherë. U premtuan rreth 860.000 dollar, që siguruan blerjen e vendit.(shif video të rastit,inçizue nga Fran Shala).Për gjetjen e vendit, dhe fushatën u njoftua komuniteti në Meshën e së Dielës datë 4 Prill 1989.Pa vonesë,shuma e premtimeve kaloi një milion dollarë!

Me datën 5 Prill 1989, I përndershmi Dom Rrok Mirdita paraqiti në Dioces kërkesën për nënshkrimin e kontratës së blerjes së tokës.Një komision i ndërtimeve të Diocesit të New Yorkut, vizitoi vëndin dhe raportoi favorshëm te Emineca e Tij John Kardinal O’Connor, Argjipeshkëv i New Yorkut, i cili aprovoi fillimin e procedurave legale për mbylljen e kontartës së blerjes.

U angazhua avokati Mr George A Philips i firmës “Cusak & Steles”, me fillue hetimet e nevojshme dhe përpilimin e kontratës me shitsin e tokës që përfaqësohej nga firma “Piro & Mansell”, e White Plains. Gjatë Verës u pregatitën proceset, lejet dhe kontrata u nënshkrua me datën 26 Shtator 1989, në zyrën e  avoketënve “Piro and Mansell”, nga Iperndërshmi Dom Rrok Mirdita.Në kët rast

Ishin të pranishëm kryetari i komisionit të bashkimit Lek Gojçaj dhe dy nën/kryetarët Tonin Mirakaj dhe Prelë Sinishtaj si edhe aktivisti Ndue Shala. Meqense ende nuk ishte mbledhë shuma e nevojshme nga premtimet, Eminenca e Tij John Kardinal O’Connor,autorizoi dhënien e huasë prej 2.425.000 dollarësh, një çek që mbylli kontratën. Këtu tregohet besimi që Eminenca e Tij kishte te Dom Rroku, dhe Komuniteti Shqiptar i New Yorkut.

Eshtë me rëndësi historike të vihet në dukje se dy ditë mbas mbylljes së kontratës më 28 Shtator 1989, Eminenca e Tij John Cardinal O”Connor, formoi Famullinë e Parë Katolike Shqiptare “The Parish of Our Lady of Shkodra” dhe emëroj famullitar të përndershmin Dom Rrok Mirdita.Prestigji i Dom Rrok Mirditës, influenca dhe respekti i komunitetit për arritjet dhe vizionin e Tij, bënë të mundur shtimin e frekuentimit të Kishës dhe aktiviteteve që organizoheshin, dhe më shumë rëndësi pjesëmarrjen bujare në fushatën për ndërtimin e Kishës së re.

Krahas me fushatën, shërbimet baritore vazhdonin në Kishën “Zoja e Këshillit të Mirë” për komunitetin e bashkuar.Në kët kohë, Dom Rroku asistohej nga At Andrea Nargaj dhe Dom Pjetër Popaj, i cili që nga Qershori i vitit 1989, me dekret të Eminencës së Tij John Kardinal O’Connor, kishte detyrën e ndihmës administratorit të Kishës shqiptare, dhe ndihmës famullitar i famullisë së re.

Dom Rrok Mirdita u jepte shumë rëndësi aktiviteteve shoqërore, që të organizuara si duhet në mënyrë profesionale,sjellnin kënaqësi në komunitet,

dhe kontribuonin në ruajtjen e gjuhës, folklorit dhe identitetit tonë ethnik.Në Maj të vitit 1988, në kuadër të vitit Marian,me inisiativën e Dom Rrokut u organizua shtegtari (pilgrimage) në Romë dhe Genazzano, aty ku për më se 500 vjet venerohet figurja e Shejtë e Zojës së Shkodrës. 104 persona nga Qendra Katolike morën pjesë, të udhëhequr nga meshtarët dhe komisioni prëgatitës. Me datën 6 Maj 1988, grupi i shqiptarve nga Amerika, u prit në audincë nga Ati i Shejtë, Papa Gon Pali i Dytë.Një kënaqësi dhe gëzim, që nuk gjenden fjalë të përshkruhen!

***

Ati i Shejtë mbajti një fjalim shumë të përmallshëm dhe miqësor për shqiptarët dhe Shqipërinë.Në fjalën e Tij, bëri thirrje për kthimin e lirisë fetare “Popullit fisnik Shqiptar”.Fjala e Tij, u transmetua në gjuhën Shqipe nga Radio Vatikani.

Më 7 Maj, grupi i shqiptarëve, udhetoi në Genazzano, ku u celebru meshë në Kishën e “Zojës së Këshillit të Mirë”, nga 8 meshtar shqiptar,të udhëhequr nga At Daniel Gjeçaj.Mesha u shoqërua me këngë, nga pjestar të korit të Kishës shqiptare të New Yorkut.Arritje e shkëlqyeshme për të përndershmin Dom Rrok Mirdita dhe gëzim dhe kënaqësi për të gjithë pjesëmarrësit.

Në fillim të vitit 1989, Dom Rroku aprovoj idenë e një Seminari Internacional me rastin e 300 vjetorit të vdekjes Imzot Pjetër Bogdanit.Komisioni përgatitor, me pëlqim të Dom Rrokut, ftoi foles për rastin unik, nga Kosova Profesor Ibrahim Rugova dhe Profesor Engjel Sedaj. Nga Italia At Daniel Gjeçaj.Nga Germania Profesor Martin Camaj dhe nga shteti Minesota, Profesor Arshi Pipa.U rezervua vendi në Fordham University, u caktua data 7 Tetor 1989, dhe u lajmëruan shqiptarët e Amerikës, me anë të mjeteve të komunikimit të vendit, për kët aktivitet kultural me shumë rëndësi.Pjesëmarrja kaloj çdo parapamje.Më se 1100 persona morën pjesë.Gjithcka kaloj ashtu si e kishte vizionue Dom Rrok Mirdita. Për Profesor Ibrahim Rugova, ishte vizita e parë në Amerikë,ku filloj aktiviteti i Tij politik dhe diplomatik, që solli rezultate me përmasa historike, për Kosovën dhe gjithë Shqiptarët.Punimet e Seminarit, gjenden të botuara në librin“Imzot Pjetër Bogdani në New York”. (Botues Tonin Mirakaj)

Në vitin 1990,Dom Rroku shprehi dëshirën të bëjmë një shtegtari në Tokën e Shejtë, në Izrael dhe Palestinë.U zgjodh një komision, që bëri përgatitjen e nevojshme, ku morën pjesë 74 persona, me udhëheqës shpirtëror Dom Rrok Mirdita dhe Dom Pjetër Popaj.Shtegtaria u zhvillua nga 3 deri më 11 Maj, 1990,

dhe kaloi me sukses të plotë.Atje, shtegtarët vizituan përmendoret më të shenjta të Kristianizmit, ku u celebrua Meshë nga meshtarët tonë, dhe u bënë lutje për kthimin e lirisë fetare në Atdheun tonë të largët.U vizitua Xhamija e famshme El Aksa, e cila zë vendin e tretë në besimin Islam, mbas Mekës dhe Medinës.

Eshtë një koincidencë mbreslënse rasti, ku Dom Rroku dhe Dom Pjetri celebruan meshë në dy Altar, në Kishën e famshme “Sepulcre”, aty ku është kryqezuar dhe varrosë Jezu Krishti.Sa dolëm nga Kisha,ndëgjuam lajmin se në Shqipëri u kthye liria fetare! Është e zorëshme me u përshkrua gëzimi dhe kënaqësia që përshkoj të gjithë pjesëmarrësit për këtë lajm të gëzueshëm.

Me rastin e 25 vjetorit të Shugurimit meshtar të Dom Rrok Mirditës, Kisha organizoj “Mbramje Gazmore”, mbajtë më 8 Korrik 1990, në “Eastwood Manor” me pjesëmarrje masive të komunitetit, ndër të cilet personalitete të shquara të

Kishës së vendit, si edhe udhëheqës të dalluar të komunitetit shqipatar.Muzikë, këngë dhe valle vazhduan deri në orë të vona të natës.Atmosferë gëzimi dhe kënaqësie përshkonte të gjithë pjesëmarrësit, si edhe Imzot Rrokun.Në fund, në mes duartrokitjesh foli Imzot Rroku, i cili falenderoj pjesëmarrësit, Dom Pjetrin dhe komisionin organizues.

Më 3 Nandor 1990,në Kathedralen e Shën Patrikut në Manhattan, N.Y., u shugurua Djakon Marash Shkreli,nga Eminenca e Tij John Kardinal O’Connor,gëzim për Dom Rrokun, Dom Pjetrin dhe krejt komunitetin.Djakon Shkreli menjëherë filloj detyrën pranë Kishës “Zoja e Këshillit të Mirë” ku dha një kontribut me shumë rëndësi, në zhvillimin e aktiviteteve fetare dhe shoqërore.

Një aktivitet tjetër kulturor, që u fillua me aprovimin dhe dëshirën e Dom Rrok Mirditës, është Festivali Shqiptar, mbajtë në Lehman College, në Bronx New York, me 20 Tetor 1991.Festivali doli me sukses dhe u vendos të kthehet në traditë e përvitshme e Kishës Zoja e Shkodrës.President i Bronxit, Fernando Ferrer,lëshoi një proklamatë me të cilën e shpalli datën 20 Tetor 1991,”DITE E SHQIPTARVE”, në Bronx! Tradita vazhdon, dhe festivali numër 25, u mbajt me 7 Nandor 2015.

Gjatë zhvillimit të aktiviteteve që u përmendën, vazhdonin shërbimet fetare për krejt bashkësinë e Kishës, dhe në të njëjtën kohë vazhdonte fushata për mbledhjen e fondeve të nevojëshme për ndërtimin e Kishës së re në Hartsdale.

Krahas mbledhjes së fondeve, përgatiteshin planet e ndërtimit, dhe lejet e nevojëshme, që nuk ishte një gjë e lehtë.Për Dom Rrokun,Dom Pjetrin dhe bashkëpuntorët e tyre, gjithcka ishte e mundur.

Dom Rrok Mirdita i kushtonte shumë kujdes imazhit të komunitetit Shqiptar në shoqërinë amerikane. Kjo ishte me rëndësi në shkolla, në punë, në mjediset publike dhe në vendbanimet e shqiptarëve.

Ngjarja që e tronditi shumë Dom Rrokun dhe të gjithë komunitetin shqiptar ishin akuzat në shtypin lokal në fund të vitit 1991 si”Albanian Boys INC”, kanë atakuar fëmijët afrikano-amerikanë dhe paraqitej një rast sikur shqiptarët e kishin lyer me bojë të bardhë një fëmijë afrikan. Kjo ishte shumë e rrezikshme për emigrantët që jetonin në zonat e përziera të Bronxit.

Me datën 15 Janar 1992 Dom Rroku thirri mbledhjen e Këshillit të Kishës”Zoja e Këshillit të Mirë” me Community Relations Board dhe ftoi reporterë të ndryshëm, ku mbrojti me shumë zotësi interesat e emigrantëve shqiptar nga atakimet e padrejta. Gazeta “Catholic New York e datës 23 Janar 1992shkroi një faqe dedikaur këtij takimi, ku përshkruhet me detaje ngjarja. Pak kohë më pas policia e Nju Jork-ut provoi me prova se atakimet ishin të pavërteta dhe rastin e  ksihte sajuar një nënë afrikano-amerikane, e cila sajoi ngjarjen për t’i dërguar fëmijët në një shkollë tjetër. Në këtë rast Dom Rroku, përvec bashkëpunëtorëve të tij gjeti përkrahje të cmushme nga Prof. Sami Repishti, John Cardino si dhe gazeta Illyria.

Me inisiativën e Dom Rrokut dhe Dom Pjetrit, në vitet 1991,92 dhe 93, mijra paketa me ushqime dhe veshmbathje u mblodhën pranë Qendrës Katolike Shqiptare, dhe u transportuan në Shqipëri, me anë të “World Recourses”, me çmim të arsyeshëm, për tu ardhë në ndihmë njerëzve në nevojë.Në mes të vullnetarve që ngarkonin kamionat përpara Qendrës, gjindej vazhdimisht Dom Rroku. Në këtë “aksion” bamirës, mori pjesë i gjith komuniteti shqiptar i New Yorkut me rrethe.

Tranzicioni nga diktarurë në pluralizëm në Shqipëri, solli nevojën e krijimit të Hierarkisë Kishtare, që nuk ekzistonte nga viti 1967.Ati i Shejtë, Papa Gjon Pali i Dytë, vendos të udhtojë në Shqipëri me datën 25 Prill 1993, dhe në Kathedralen

e Shkodrës të Shuguroj katër Ipeshkvij, ndër të cilët Ipërndershmi Dom Rrok Mirdita, Argjipeshkev për Durrës-Tiranë. Ky lajm u njoftua në Kishën tonë në New York, natën e Krishtlindjes 24 Dhjetor 1992.Një gëzim dhe kënaqësi për Dom Rrokun dhe krejt komunitetin Shqiptar të Amerikës.

Për të nderuar Imzot Rrokun, Kisha “Zoja e Këshillit të Mirë” celebroj “Meshën e Lamtumirës”, me datën 18 Prill 1993, me celebrant kryesor Eminencën e Tij John  Kardinal O’Connor, Argjipeshkëv i New Yorkut, me co-celebrants Imzot Rrok  Mirdita, Dom Pjetër Popaj, At Andrea Nargaj, Djakon Marash Shkreli e të

tjerë. Nuk kishte vend të mjaftushëm në Kishë për të gjithë, kështu që një numër i konsiderueshëm e ndoqën Meshën me autoparlante përpara Kishës.

Për të marrë pjesë në ceremonitë e rastit, me 25 Prill në Kathedralen e Shkodrës,u organizua një grup prej 150 pjestarësh të famullisë, të cilët udhtuan në Shqipëri për rastin historik të vizitës së Atit të Shejtë, dhe shugurimin e famullitarit të Kishës s’onë Argjipeshkëv i Durrësit dhe Tiranës, shugurimin e Imzot Frano Ilija, Argjipeshkëv i Shkodrës dhe Imzot Zef Simoni dhe Imzot Robert Ashta Ipeshkvije,që së bashku formuan Hierarkinë e Kishës Katolike Shqiptare.Në ceremonitë e këtij rasti, morën pjesë e Lumja Nënë Terezë, Nobeliste e Paqes, Kardinali John O’Connor, argjipeshkëv i New Yorkut, mik i Imzot Rrokut dhe i komunitetit Shqiptar në Arkidiocesin e Tij, President i republikes Dr Sali Berisha, kryetari i Parlamentit shqiptar Pjetër Arbënori e shumë të tjerë, personalitete të shquara në qeverinë shqiptare.

Në mbrëmjen e datës 26 Prill, grupi i shqiptarve nga Amerika organizoj në Hotel Daiti një pritje (simbas stilit Amerikan) në nder të Shkëlqesisë së Tij,Imzot Rrok Mirdita, ku morën pjesë më se 300 të ftuar, ndër të cilët kryeministri i Republikës së Shqipërisë dr Aleksandër Meksi dhe shumë pjestar të lartë të qeverisë.Morën pjesë Ambasadori i Shteteve të Bashkuara të Amerikës z. William Ryerson, dhe i gjith personeli i Ambasadës, si edhe një numër Ambasadorësh dhe diplomatësh të akredituar në Tiranë.Merrnin pjesë shkëlqesitë e tyre Imzot Frano Ilija, Imzot Zef Simoni dhe Imzot Robert Ashta.Pritja u organizua nën kujdesin e Djakon Marash Shkreli dhe Tonin Mirakaj si edhe Çlirim Rushaj,nënpunës i Ambasadës Amerikane.Kjo pritje është rast i paharrushëm për të gjithë pjesëmarrësit.

Në këtë përshkrim, gjenden disa nga aktivitetet dhe arritjet kryesore të Imzot Rrok

Mirditës gjatë shërbimit 20 vjeçar në Kishën Shqiptare të New Yorkut.Imzot Rroku ishte dhuratë e Zotit për Kishën katolike, për komunitetin shqiptar, për Shqipërinë dhe familjen, miqtë dhe bashkëpuntorët e Tij. E falenderojmë Zotin që patëm në mesin tonë. I përjetshëm qoftë kujtimi i Tij! Pushofsh në Paqe, i dashtun  IMZOT  RROKU!

*Shkruar enkas per Diellin

 

 

 

 

 

Filed Under: Histori Tagged With: Imzot Rrok Mirdita, Tonin Mirakaj

Kosovë-Përkujtohet Beteja e Loxhës dhe heronjtë e rënë për liri

July 6, 2016 by dgreca

– Në Loxhë të Pejës, 18 vjet më parë u zhvillua një ndër betejat e lavdishme të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës/

PEJË, 6 Korrik 2016-B.Jashari/ Në 18-të vjetorin e Betejës së Lavdishme të Loxhës dhe rënies heroike të luftëtarëve të Lirisë Rrustem Bruqi, Lumni Surdulli e Enver Alaj, si dhe në  përkujtim të drejtuesit të kësaj beteje Kolonel Tahir Zemaj, sot janë organizuar homazhe përkujtimi, në nderim të jetës dhe veprës heroike të luftëtarëve të kësaj beteje.Në emër të kryeministrit të Republikës së Kosovës, Isa Mustafa, deputeti Armend Zemaj dhe veteranët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës pjesëmarrës në këtë betejë kanë vendosur kurora lulesh në vendin e zhvillimit të betejës.

Homazhet me këtë rast janë bërë edhe në Dranoc, Isniq, Strellc të Epërm dhe Samadrexhë.

Në Loxhë të Pejës, 18 vjet më parë u zhvillua një ndër betejat e lavdishme të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Njoftimi dërguar nga Kryeministria kosovare thekson se, qytetarët dhe institucionet e Republikës së Kosovës do të përkujtojnë gjithnjë luftën heroike të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe të gjithë të rënëve për lirinë e atdheut.

Filed Under: Histori Tagged With: dhe heronjtë, e Loxhës, Përkujtohet Beteja

Të Pathënat e Genocidit Grek Në Juglindje të Shqiperisë

July 6, 2016 by dgreca

Nga GANI VILA/

Drejtor i Televizorit të Shqiptarëve të Amerikës-MICHIGAN/

E  kam obligim të  shkruaj rreth krimeve  antinjerëzore të kryera nga ushtria e  rregullt e shtetit grek ndaj popullsisë shqiptare… në vitin 1914 , në zonën ku kanë lindur të parët e mi dhe unë. Jam  pikërisht nga ajo zonë ku  grekët masakruan  375 persona  nga data 2 deri në 10 Korrik të vitit 1914 , në fshatin Panarit të Korçës. Njëzet e pesë  persona i përkisnin të parëve të familjes sime,  të cilët u dogjën  të gjallë nga ushtria greke në shtëpinë e Rrape Vilës,  në lagjen Vilë. Shqetësimi im është:  përse qeveritë shqipëtare mbajnë një  qëndrimin antikombëtar dhe abuziv (deri më sot ) në kryerjen e Genocidit Grek  në zonën  Vilë e më gjërë ?  Megjithëse ka kaluar më shumë se një shekull, jo vetëm që nuk e kanë denoncuar në organizmat ndërkombëtare genocidin e Shtetit Grek, por dhe  nuk e kanë pasqyruar saktësisht në Historinë e Shqipërisë.Ata  nuk kanë asnjë statistikë  të saktë ose të përafërt të popullsisë së masakruar nga ushtria Greke në fshatrat dhe qytetet ku është kryer ky Genocid. Më e keqja është se  nuk kanë një datë përkujtimore, një vend për të vendosur lule, për të ndezur një qiri e për t’i qarë, mungojnë varret dhe gurët e varreve në tokën tonë plotë gurë e kështu s’ka shenjë respekti për shpirtrat e të parëve tanë të masakruar. Ja këto janë arsyet që unë  po shkruaj dhe do të shkruaj deri sa shteti im i shenjtë të çojë në vend nderin, dinjitetin, dhe të drejtën e paraardhësve tanë të masakruar barbarisht në tokën tonë, në shtëpitë e vatrat tona.

Genocidi që shteti grek ka kryer ndaj popullit tonë në vitet 1913-1914 e në vazhdim, ndonëse është historia më e dhimbshme e popullit tonë ka ngelur jetime nga shteti, por që është ruajtur dhe trashëguar  brez pas brezi nga kujtesa e individëve, familjeve e fiseve dhe e zonave që kanë përjetuar këto krime antinjerëzore të grekëve. Po ashtu duhen vlerësuar dhe respektuar në maksimum shkrimet e autorëve në  gazetat  shqiptare dhe të huaja të asaj kohe, si dhe librat që kanë pasqyruar këtë periudhë si në Shtetet e Bashkuara të Amerikës ashtu edhe në Europe, të cilët kanë dhënë një ndihmesë të jashtëzakonshme duke shkruar  deri në intimitet ngjarjet maka bre të kryera nga shteti grek. Informacione dhe statistika që fatmirësisht janë dëshmi të vetme, por është një fatkeqësi e madhe për kombin shqiptar që nuk janë studiuar, hulumtuar, saktësuar dhe pasqyruar me hapësirën e nevojshme dhe me vërtetësi në Historinë e Popullit Shqiptar dhe në statistikat e Genocidit botëror. Masakrimi i popullsisë civile nga ushtria greke në qytetet dhe fshatrat e Shqipërisë jug-lindore në vitet 1913-1914 në Përmet, Leskovik, Kolonjë, Korçë, Tepelenë, Memaliaj, Skrapar, Berat, Gjirokastër, Sarande, Delvine etj., pa dallim fetar, myslimanë dhe të krishterë ,të moshuar, burra dhe gra, të rinj, fëmijë e të mitur, është bërë në mënyrën  më makabre, më antinjerëzore që ka parë e dëgjuar historia botërore ndonjëherë. U kanë çarë barkun  me kama dhe thika nënave shtatzëna dhe janë tallur para tyre me fëmijën e gjallë, të pa lindur.  Me sëpata u kanë prerë kokat fëmijëve e të rriturve ,me thika e hanxharë u kanë çarë barkun për së gjalli duke u thënë se me zorrët e tyre do t’i varin, u kanë  prerë për së gjalli gjymtyrët, i kanë djegur e i kanë hedhur në pus të gjallë duke vazhduar edhe me torturime psikike. Ushtarët grekë i lidhnin me zinxhirë e litar burrat dhe në sytë e tyre u çnderonin nënat, nuset dhe vajzat e mitura ku edhe vdisnin. Dogjën me mijëra e mijëra shtëpi, në fshatra e qytete, vodhën barbarisht të gjithë pasurinë që kishte kjo zonë në shtëpitë e tyre, grabitën bagëtitë e shumta dhe prodhimet bujqësore, dëme dhe vjedhje që i kalojnë me qindra miliona dollarë. Të gjitha këto dëbime e masakrime të kryera nëpër fshatrat e qytetet  juglindore të Shqipërisë, bazuar në Rezolutat  e Asamblesë të Përgjithshme të OKB-260A që hyri në fuqi më 12 Janar 1915 , klasifikohen Genocid për pastrim etnik.

Megjithëse popullsia e Shqipërisë Juglindore në ato vite pësoi dëme të pallogaritshme ,rreth 50. 000 njerëz të vrarë e të dëbuar,  dëme materiale si: shtëpi të djegura, pasuri të grabitura që shkojnë  me qindra miliona dollarë, të kryera nga masakrat dhe vjedhjet e ushtrisë Greke, si dhe nga largimet e detyruara të individëve familjeve dhe fshatrave, në vende të tjera të Shqipërisë ,por edhe jashtë vendit, si në Bullgari, Rumani etj. , mbijetoi në këto zona për shumë dekada duke përjetuar në vazhdimësi  dhimbjet e tmerrit e fukarallëkun që këto krime u shkaktuan, por mbi të gjitha ata vuajnë indiferentizmin e pazakontë të shtetit shqiptar. Është e pabesueshme, por ka fshatra të këtyre zonave që edhe në ditët tona, siç është fshati Panarit i Korçës, të lënë plotësisht në harresë, që asnjëherë në jetën e tyre nuk kanë pasur dhe nuk kanë edhe sot e kësaj dite rrugë automobilistike . Ka kaluar një shekull e megjithëse jetojmë në kohën e globalizimit,  ngjarjet kriminale të atyre viteve ende edhe sot populli shqiptar i kësaj zone  i administron dhe i ruan brez pas brezi  në kujtesën e tij ,ndërsa Shteti shqiptar vazhdon të heshtë duke vrarë çdo ditë kujtesën kombëtare. Të gjitha regjimet jetëgjata shqiptare ,mbas kryerjes të krimeve Greke në Shqipërinë Juglindore në vitit 1913-1914 si Zogistët edhe Enveristet dhe çuditërisht edhe mbas viteve 1990, çështjen  për të cilën unë po shkruaj nuk e kanë marrë asnjëherë në konsideratë dhe nuk është pasqyruar plotësisht dhe drejtë në Historinë e Shqipërisë së regjimit komunist, por edhe ribotimi i tekstit të Historisë së Popullit Shqiptar në ditët e demokracisë është  fotokopje e faqeve të pakta të shkruara në tekstin e historisë ekzistuese të ribotuar.

Historianët shqiptarë brez pas brezi, kur shkruajnë apo flasin për situatën e brendshme  të Shqipërisë  në ato vite, vërtiten e përpëliten rreth Princ Vadit, Haxhi Qamilit, Esat Pashës e pinjollëve të tyre. Edhe ata historianë shqiptarë që kanë studiuar e pasqyruar qëndrimin  ndërkombëtar të asaj periudhe, kanë shkruar  mijëra faqe në libra, në broshura dhe në gazeta,  situatën e vështirë që Shqipëria po kalonte në ato vite mes ndarjes  dhe ekzistencës, veçanërisht nga fqinjët tanë, por është i çuditshëm fakti që asnjë historian shqiptar që ka studiuar atë periudhë, situatën e brendshme ashtu dhe atë të jashtme, nuk kanë shkruar  fare për Genocidin e ushtrisë greke që donte të realizonte pastrimin etnik ndaj popullsisë shqiptare duke dëbuar e vrarë barbarisht popullsinë civile të Shqipërisë Juglindore në vitet 1913-1914 e në vazhdim.  I vetmi ka qenë shkrimtari dhe gazetari i talentuar Bledi Fejziu , i cili  me rastin e 100 vjetorit te masakrave greke te kryera  në Panarit të Korçës, me guxim e profesionalizëm ,në respekt të  gjithë shpirtrave të vrarëve, iu kushtoi një emision “Opinion”. Ndaj e meriton një falënderim publik: Faleminderit  z. Fevziu . Në ketë emision ishte i ftuar edhe një nga historianët më të suksesshëm shqiptarë, profesor Pëllumb Xhufi ,i cili gjatë bisedës deklaroi se edhe ai nuk i dinte arsyet përse shteti shqiptar hesht për këto krime dhe bëri autokritikë që edhe ai vetë nuk ka shkruar  për këtë periudhë. Ky deklarim i historianit të shquar shqiptar Xhufi flet shumë.

Ka historianë, profesorë në universitetet shqiptare që mbas viteve 2000 kanë gërmuar në arkivat angleze, franceze etj… Kanë shkruar … më saktë  kopjuar libra për Vorio Epirin , duke  fituar ndonjë kacidhe dhe nuk kanë shkruar   asnjë fjalë për genocidin grek që është kryer në ato vite në Shqipëri. Duke shkruar  për Vorio Epirin me dashje kanë manipuluar genocidin që ushtria greke ka bërë në këto zona , pasi begraundi i këtyre historianeve intelektual ka qene i mjaftueshëm për t’i klasifikuar këto masakra si krime kundër njerëzimit.

Kohët e fundit , janë shkruar artikuj e libra  ku pasqyrojnë historinë e fshatrave të origjinës nga zona juglindore e Shqipërisë , të cilët  janë  për tu falënderuar . Por , duhet theksuar se  klasifikimi i trajtimit të krimeve që ushtria e rregullt greke ka kryer në juglindje të Shqipërisë  në vitet 1913-1914  e në vazhdim , nuk trajtohen drejtë nga autorët e shkrimeve dhe të librave të ditëve tona, si p.sh nuk mund të shkruhet “ Masakra e Panaritit ”. Emertimi në këtë formë shmang paraqitjen e aparencës të subjektit të krimit që janë grekët.  Jo gjithmonë duhet t’i përmbahesh tradicionales… Rregullat e ligjet e shkruajtjes së historisë janë dhe u përkasin historianëve për t’i zbatuar, por çështja për të cilën unë po shkruaj edhe pse është lënë nga historia shqiptare për 100 vjet në harresë, ajo tashmë është  skalitur  në memorien e popullit tonë . Për t’ ua bërë me të  kuptueshme këtë , unë po i referohem fshatit tim Panarit të Korçës , ku për fat të keq , genocidi Grek   , në raport me zonat e e tjera të shqipërisë ka  qenë në një përmasë më të madhe se në  pjesen juglindore të Shqipërisë.

Kur shkruhen artikuj në gazeta apo libra nga historian dhe njërës me potencial intelektual, influencë shoqërore dhe atdhedashës, me tituj “Masakra e Panaritit “ “Masakra e Hormovës” , ”Masakra e Përmetit“ etj., kuptohen si  Masakër mes shqiptarëve dhe pa dashur bie preh e propagandës djallëzore që kane mbjellë grekët në këto njëqind vjet, se shqiptaret janë vrarë midis tyre. Ne nuk duhet të kursejmë fjalët që plotësojnë përmbajtjen, por duhet t’i shkruajmë korrekt ato: Masakra e grekëve në Panarit, ose Masakra që grekët bënë  në Hormove, Masakrat e grekëve në Frashër, Masakrat e grekëve në Kolonjë etj. Nga ana tjetër është e vërtetë se forma e realizimit të krimit kryesisht është bërë nëpërmjet dëbimit dhe masakrimit, por të gjitha këto raste të veçanta në fshatra apo zona të ndryshme, plotësojnë qëllimin  e figurën e krimit që është kryer nga grekët në Shqipërinë Juglindore në vitet 1913-1914 ku siç e përmendem edhe më lart klasifikohet Genocid për pastrim etnik nëpërmjet dëbimit dhe masakrimit të popullsisë civile.  Pasqyrimi i krimeve greke ndaj popullsisë civile të Shqipërisë Juglindore deri në vitet 1920 nga autorë shqiptarë dhe të huaj në të gjitha titujt e artikujve, në gazeta e libra te botuara që bënin fjalë për këto krime ,gjithmonë në  titujt e përmbajtjen e tyre kanë dënuar dhe cituar dukshëm krimet e Greqisë, si p. sh.  libri i Kosta Papës “ Barbaritë Greke në Shqipëri “, artikujt e autoreve të ndryshëm që mund t’i gjeni në internet si ” Masakrat e andartëve grekë në Këlcyrë dhe Hormove “, 100 vjetori i masakrave Greke në Toskëri “ etj.

Në këto kushte qeveria Greke bënte shumë kujdes për krimet që bëri në vitet 1913-1914 e në vazhdim veçanërisht mbas punimeve të  Konferencës të Paqes në Paris kur ëndrra Greke për Vorio Epirin mori fund. Ata për të mos u përballur me ligjet ndërkombëtare filluan të manipulonin krimet e kryera ndaj shqiptarëve dhe të falsifikonin  historinë të cilën e realizuan duke intensifikuar punët agjenturore në mesin e shqiptarëve, veçanërisht me historiane ,me pagesë, me kërcënime etj. dhe formoi rrjetet informative që ekzistojnë edhe sot në arteriet e Shtetit shqiptar e për rrjedhojë shteti shqiptar jo vetëm që nuk është marrë deri tani me dokumentimin e krimeve që grekët kanë kryer në këtë periudhë në Shqipëri, por është dorëzuar para manipulimeve që kanë bërë  historianet shqiptarë të cilët kanë pasur lidhje me autorët e këtyre krimeve dhe shtetin grek, emrat e të cilëve tashmë dihen.

Kjo vërtetohet edhe nga fakti se asnjë institucion shtetëror, asnjë historian shqiptar apo individ deri me sot, nuk ka marrë në analizë të shkruaj, të studiojë e hulumtojë dhe të krijojë dosjen përkatëse për Genocidin grek të kësaj periudhe në Shqipërinë Juglindore që ne po flasim, qoftë edhe për të mbrojtur ndonjë temë apo diplomë. Këta historianë “shqiptar “ filogrek, ja arritën qëllimit. Në kohën e regjimit komunist të flisje për këto krime ishte e ndaluar e pa mundur, një tabu që e krijoi vetë regjimi i Enver Hoxhës. Bile kur binte fjala me pushtetarët e regjimit komunist për krimet e asaj periudhe, popullsisë të kësaj zone ju thoshin si nën vesh të mbyllnin gojën, të harronin këto krime dhe si me urdhër përdornin shprehjen:“ atyre krimeve u është vënë kapak “,të mos ja heqim petën lakrorit “.E pra këtu është filli i lëmshit që ngatërruan spiunët historianë. Vitet kalojnë dhe bëjnë të vetën ,harrohen emrat e shpirtrat e mbi 50.000 shqiptarëve të masakruar nga ushtria greke ,vazhdojnë të vuajnë e të rënkojnë, edhe nga vrasjet seri ale të nipërve  e stërnipërve të tyre që kanë qenë dhe janë në pushtet në Shqipëri. Demokracia menduam se do t’i çonte gjërat në vendin e vetë, por kjo nuk u realizua. Kështu edhe pse kemi një çerek shekulli në demokraci, një ditë “ kapaku “  i regjimit të Enver Hoxhës gjeti  poçen “ këtë herë  “ Poçen Rama “, që po ta hapësh bie erë tradhti.

Ministri i Punëve të  Jashtësme të Republikës të Shqipërisë z. Ditmir Bushati,  gjatë vizitës në Greqi në takimet që pati më datën 21 Mars 2016 me Presidentin e Greqisë Prokopios Pavlopoulos, Kryetarin e Parlamentit Nikos Voutsis dhe Ministrin e Punëve të jashtme Nikos Kotzias, me deklarimin e tij se shqiptarët dhe Grekët duhet t’i zgjidhin problemet dhe mosmarrëveshjet duke filluar që nga Lufta e dytë Botërore dhe ju referua në thelb çështjes Çame. Detyrën bëri që foli për Çamët, por ishte jo korrekt kur Ai si Ministri i Punëve të Jashtme të Republikës të Shqipërisë që përcaktoi si dysheme kohore të përmirësimit të marrëdhënieve Shqipëri- Greqi vitet e Luftës së dytë Botërore. Kjo ishte një deklaratë e papërgjegjshme, më e rrezikshme se heshtja e ministrave të mëparshëm të shtetit shqiptar, pasi deklarime të pamenduara shtetërore dëmtojnë interesat e popullit tonë. Por çfarë ndodhi,  në kohën kur  të gjithë shqiptarët prisnim reagimin e Qeverisë shqiptare ndaj deklaratës së papërgjegjshme të  z. Bushati që bëri në Athinë dhe korrigjimin e saj, vetë kryeministri i Shqipërisë Edi Rama në Kongresin e PDIU-së që u zhvillua më datën 4 Qershor 2016 me fjalimin e tij, i etur për vota elektorale u paraqit si shpëtimtari i Çamëve dhe po në atë Kongres, ne “ shtëpinë “ e Çamëve tradhtoi Çamët dhe gjithë shqiptaret kur përsëriti deklaratën e ministrit të tij Bushati,  se problemet me Grekët duhet të shikohen që nga viti 1945, duke  vulosur tradhtinë dhe turpin e radhës të  qeverisë të Shqipërisë e cila shkel mbi gjakun e të parëve tanë.

Çamët vërtet duhet të kërkojnë përgjegjësinë që Shteti grek duhet të mbajë për Genocidin që ka ushtruar ndaj kësaj popullsie dhe t’ju kthej pronat e tyre që ja u ka grabitur. Ata janë shtetas shqiptarë e veçanërisht kur kemi të bëjmë me krime të rënda si ato të genocidit, shteti shqiptar duhet të përgatitë vetë dosjen dhe të përfaqësojë popullin e tij në organizmat përkatëse ndërkombëtare. Përse ju duhet partia Çameve ? Ata janë njëlloj si panaritasit, si dardharët, si dukagjinasit, si hotianët, si frashëllinjtë, si lebërit, si mitrovicasit, si preshevasit, si malësorët, si presparët etj, pra janë shqiptarë e shteti ka detyrimet e veta kushtetuese për të mbrojtur interesat e popullit të vet. Por kur të zë halli, thotë një fjalë e urtë popullore , hapi derën, pasi Çamëve nuk u ka mjaftuar halli që i ka zënë me grekët, por po paguajnë për 72 vjet me radhë e më shumë haraçin e qeverive shqiptare të cilat këtë popullsi shqiptare gjatë regjimit komunist e shikonin si të dorës së dytë. I burgosen, i internuan, i vranë dhe i mbanin nën kontroll. Mbas viteve 1990, në sistemin demokratik ,Çamët besuan shumë por ranë përsëri në “kurthin “e Partive . Këtë herë në kurthin elektoral të pluralizmit për interesat e votave. I gënjyen Çamet për çka ata kërkonin dhe i futen “aksionarë” në Industrinë e Partive që në këto 26 vjet fatkeqësisht partitë  janë kthyer në Industria më e madhe ekonomike fitimprurëse e pronarëve të tyre në Shqipëri.

Si ranë Çamët në kurthin elektoral të partive, kur ata janë njëlloj si gjithë populli ynë shqiptarë. Kujt i intereson vlerësimi ndryshe i çameve nga popullsia shqiptare, askujt veç grekeve. Boll kanë vuajtur çamet, le të aderojnë në partitë shqiptare të majta,  të djathta e  të qendrës ku ata kanë dëshirë dhe të gjithë si shqiptarët të punojmë të bashkuar për të vënë  në punë shtetin shqiptar, pasi Çështja Çame është çështje mbarë kombëtare shqiptare. Genocidi që shteti Grek ka bërë ndaj popullsisë civile Çame  duhet të ndiqet nga shteti shqiptar e jo nga Partia Çame. Shteti shqiptar duhet të jetë autor i përgatitjes të dosjes dhe avokat i çështjes Çame në Hagë, përndryshe shteti quhet “ Rrumpalle”.

Deklarata e papërgjegjshme që përmenda më sipër, të Qeverise Shqiptare dhe të vetë Kryeministrit Edi Rama krahas ofendimit dhe denigrimit që i bën kësaj popullsie sjell dëme të interesave tona kombëtare të brendshme dhe të jashtme. Këto qëndrime dilitanteske të diplomacisë shqiptare na paraqesin në botë dhe para atyre që na kanë vrarë  pa dinjitet, si një komb pa thelb, që nuk njohim të kaluarën e të pa orientuar për të ardhmen, pa histori, të pa fe, pa strategji të brendshme dhe të jashtme kombëtare

barbarë, të paditur e të pakulture, frikacake, etj. Me deklarimet tuaja keni turpëruar të vdekur e të gjallë në dije, moral, në traditë e në kulture. Respekti dhe nderimi ndaj shqiptarëve të vrarë e dëbuar nga  shteti grek që ka kryer genocid  për pastrim etnik në Shqipërinë Juglindore në vitet 1913-1914 e në vazhdim,  nuk është vetëm detyrim kushtetues që ju keni si kryeministër, por për të vrarët është edhe detyrim moral, tradicional e njerëzor, jo vetëm për shqiptarët, por edhe për grekët e mbarë njerëzimin.

Keni menduar dhe folur keq, prandaj duhet të reflektoni sa me parë, sepse deklarimet e papërgjegjshme që ju keni bërë, dëmtojnë interesat tona kombëtare dhe nga ana tjetër nuk sjellin klimë të favorshme dhe as  përmirësojnë marrëdhëniet midis Shqipërisë dhe Greqisë. Ka kaluar me shume se një shekull Z.Rama kur janë kryer këto krime  nga ushtria greke  e udhëhequr nga homologu juaj i asaj kohe Elefteros Venizellos , i cili kur e pa se po dështonte në  rrugën diplomatike  për marrjen e Vorio  Epirit , vendosi t’i dëboje dhe t’i asgjësoje me çdo kusht shqiptarët e këtyre trevave pa dallim; myslimanë dhe të krishterë që nuk pranonin se ishin grekë.

Venizellos, kryeministri i Greqisë, i etur për të gllabëruar sa më shumë territore për realizimin  e ëndrrës së “ Megali ideas “, në vitet 1913-1914, përdori me efikasitet diplomacinë, kartën e aleancës me grupin e Antantës ,shfrytëzoi  lidhjet  me shtetet e tjera dhe gjendjen kaotike që  solli lufta Ballkanike dhe veçanërisht situatën e pasigurt të asaj kohe në Shqipëri. Venizellos ,disa vite mbasi kishte kryer krimet maka bre në Shqipërinë Juglindore , në Konferencën e Paqes më 24 shkurt të vitit 1919 dosje # 5. . . ndër të tjera lidhur me këto  krime do të shprehej. . . Vrasjet e 15. 000 shqiptareve myslimanë  janë bërë nga elementet violentë të krishterë…. Pra Venizellos pranon botërisht se ushtria e tij ka vrarë në tokat tona 15.000 shqiptarë, civile të pa fajshëm, shifër e cila në realitet është rreth 50. 000 mije.  Nga burime të sigurta është vërtetuar dhe bie poshtë teza se këto krime i kryen të krishterët shqiptarë të ndihmuar nga ish të burgosurit e Kretës. Qeveria e Venizellosit për t’i shpëtuar akuzave që mund të ngriheshin ndaj Greqisë për krime kundër njerëzimit, investoi dhe manipuloi të vërtetën duke ia paraqitur opinionit ndërkombëtar botëror sfidën, se shqiptaret janë vrarë mes tyre dhe nga kriminelë grekë të pa kontrolluar. Kjo legjendë, që edhe sot serviret si arsye për justifikim, fatkeqësisht është “ngrënë” nga të gjithë syleshët tanë pushtetarë. Çka thotë Venizellos asgjë nuk është korrekt sepse është vërtetuar me prova të sigurta, dëshmi dhe me dokumente se ushtria e Greqisë, pas tërheqjes së detyruar nga ndërkombëtaret që Ajo bëri nga tokat shqiptare në vitin 1913,u rikthye përsëri në tokat tona në Janar të vitit 1914, por ketë herë ushtria e rregullt greke ishte e veshur  me uniforma civile dhe e shoqëruar edhe nga priftërinjtë e kishës greke të cilët ishin pjesëmarrës aktivë në këto krime. Krahas armatimit personal ushtarët grekë ishin të pajisur edhe me mjete të dhunshme fizike, si kama, hanxharë, thika etj., për të masakruar e vrarë barbarisht popullsinë civile, për të mbjellë tmerr dhe frikë tek shqiptarët me qëllim që ato familje që kishin ikur nga shtëpitë ku jetonin, të mos ktheheshin më. Njëkohësisht qeveria Venizellos para ndërkombëtarëve do të justifikonte se këto krime janë kryer nga persona civilë dhe jo nga ushtria greke. Kështu grekët e realizuan gjenocidin dhe e manipuluan atë për t’ju  shmangur gjykimit të drejtësisë dhe turpit në arenën botërore. Ky “sukses “ i grekëve fatkeqësisht është ndihmuar edhe nga vetë shteti dhe qeveritë shqiptare të cilët për të qëndruar në pushtet të zhytur e të baltosur në injorance e tradhti, na kane turpëruar si komb për një shekull të terë duke harruar të vrarët dhe u kanë dhëne lavdi krimineleve dhe shtetit grek. Ndër kohë, krimet që ushtria greke i ka kryer në Shqipërinë Juglindore në vitet 1913-1914 nga studio prestigjioze ligjore amerikane, angleze, etj.,  janë klasifikuar” Genocid për pastrim etnik”.

E pra i nderuar z. Kryeministër, Genocidi që ushtria Greke kreu ndaj popullsisë civile të Shqipërisë Juglindore në vitet 1913-1914 është arsyeja dhe koha kur marrëdhëniet e mira të bashkëpunimit fqinjësor që ekzistonin me grekët u gjakosën. Në këto vite janë prishur marrëdhëniet nder vëllazërore midis Shqipërisë dhe Greqisë. Këtu në vitet 1913-1914 është koha për t’i zgjidhur problemet me Greqinë dhe jo nga viti 1945,siç deklaroni ju. Gjithçka që është bërë e folur mbas këtyre viteve edhe deklaratat tuaja kanë  qenë dhe janë  një falsitet marrëdhëniesh gjoja të “ mira “ dy paleshe.

Edhe Genocidi ndaj Çamëve nuk ka filluar ne vitin 1945, edhe Ligji i Luftës nuk është arsye veç për Çamet…Nuk është koha të heshtni z. Rama si qeveritë e mëparshme. Greket kërkojnë Vorio Epirin. Në shkollat dhe në ushtrinë greke në raste festash kombëtare nxënësit e ushtarët këndojnë këngën e Vorio Epirit përpara Parlamentit grek , në plakë guri është gdhendur harta greke që përfshin edhe Vorio Epirin, po ashtu edhe kisha greke me format e saj bekon vazhdimisht çështjen e Vorio Epirint. Ky është shteti grek që punon dhe investon, çdo orë, çdo ditë, çdo javë, muaj dhe vite, me pagesa e pensione, me korruptime, me presione, me shantazhe e agjentura. Ata kërkojnë të ndërtojnë varre në tokën tonë të përgjakur prej tyre, kërkojnë të marrin detin e favore të tjera.  Do të përmend një rast qesharak, por që flet shumë për ne shqiptaret, kur grekët guxojnë të thonë përse Parlamenti i Republikës të Shqipërisë zgjodhi si n/kryetar të Parlamentit Shqiptar, shqiptarin Shpëtim Idrizi. Të gjitha këto e shumë veprimtari të tjera antishqiptare të grekëve kanë vetëm një qellim “ Ëndrrën e Vjetër “. Ata guxojnë t’i bëjnë këto deklarime e veprime hapur, pasi shikojnë se në pushtetarët shqiptarë mungojnë ndjenjat kombëtare. Pushtimi i gjatë i Shqipërisë nga Turqia, sidomos shekulli i fundit si dhe fqinjësia

kane favorizuar Greqinë për të na vjedhur  e përvetësuar historinë tonë të lashtë kombëtare. Mbi gjakun e patriotëve shqiptarë që i dhanë Greqisë pavarsinë, grekët ngritën kombin e tyre. Nipërit dhe stërnipërit e arvanitasve ,dikur krenarë për origjinën e tyre, sot e kanë për turp të thonë se janë shqiptarë.

Edhe pse Ju z. Rama jeni pak me i ri se unë, të dy jemi shkolluar në të njëjtin regjim, edhe pse profesionet i kemi të ndryshme, kemi patur mundësinë për të mësuar të njëjtën histori për popullin shqiptar, ndaj mua nuk më çudit mungesa e njohurive tuaja për Genocidin që grekët kanë kryer në Shqipërinë Juglindore në vitet 1913-1914, pasi ajo nuk është pasqyruar në librat e Historisë së Popullit Shqiptar e këtu nuk është faji juaj kur flasim si Edi, pasi edhe unë po të mos isha nga kjo zonë që po flasim do të isha i paditur si Ju . Por Edi Rama në rolin e Kryeministrit të Shqipërisë e veçanërisht në kohën e favorshme të mandatit tij, kur mediat kanë vite që flasin e shkruajnë për ketë genocid, edhe në se nuk keni këshilltarë të aftë e të zotë, si kryeministër, vetë JU keni patuar mundësi që të merrnit njohuritë e nevojshme për këto krime e të urdhëronit fillimin e procedurave për përgatitjen e dosjes të këtij Genocidi.

Përse z. Kryeministër shteti shqiptar vazhdon të ketë këtë inferioritet ndaj shtetit grek. Keni 26 vjet që të gjitha qeveritë shqiptare i ndjek pararoja e presionit helen se mos emigrantët shqiptarë që jetojnë në Greqi, shteti grek do t’i kthejë në Shqipëri.

Emigrantët shqiptarë në Greqi,ndonse në censurë, kontroll ,trysni fizike dhe mendore të gjithanshme, vazhdojnë të punojnë e të ndërtojnë Greqinë në një kohë kur po humbasin me shpejtësi,pa e kuptuar identitetin,traditat,kulturën,gjuhën e vecanrisht prespektivën e fëmijëve dhe të familjeve të tyre.Ashtu si trajtohen në Greqi emigrantët , po shkojnë  drejt injorim- asimilimit,të cilët edhe mbas 50-100 – 200 -300 vjetëve e më shumë, edhe pse kanë marrë pashaporta Greke nuk do të quhen kurrë grekë,por shqiptarë të  prëbuzur si trashëgimni në breza,siç ka ndodhur edhe me arvanitasit.

Atëherë kurrë nuk është vonë z. Rama ,ndaj ju lutem që me autoritetin e  Kryeministrit të Shqipërisë të vini në shërbim të popullit tuaj, ministritë, institucionet, Akademinë e Shkencave, historianë  profesionistë për hartimin  e dosjes për Genocidin që Grekët kanë bërë në Shqipërinë Juglindore në vitet 1913-1914 e në vazhdim. Duke vepruar kështu z. Rama do të qetësohemi ne të gjallët dhe do të vini në vend dinjitetin e të parëve tanë që shteti grek ja u ka shkelur duke i dëbuar, torturuar, masakruar, vrarë,  djegur të gjallë, përdhunuar e rrëmbyer nënat, motrat e vajzat tona, në shtëpitë tona.. Po ashtu edhe qeveria greke e veçanërisht populli grek, kur të mësojë të vërtetën se të parët e tyre e kanë kryer këtë Genocid, do të kërkojnë falje, për krimet e do të jenë të gatshëm për të paguar dëmshpërblimin e nevojshëm ,në të kundërt Dosja  le t’i kalojë institucioneve të drejtësisë ndërkombëtare.

Nëse ndodh kështu, autoriteti i shtetit shqiptar ngrihet në nivelet e fqinjëve dhe  marrëdhëniet shqiptaro -greke do të rivendosen në baza të shëndosha.

Është e nevojshme dhe keni mundësitë z. Rama të veproni si burrë shteti e nëse kjo nuk ndodh, prapë të lutem , si piktor që jeni ,të bëni një pikturë kushtuar shqiptarëve të vrarë nga Genocidi grek. Po ashtu edhe pse feja është e ndarë nga politika në Shqipëri , ju lutem që të ndikoni edhe tek Anastasi Janullatos të mbajë një meshë për shpirtrat e të vrarëve myslimanë e të krishterë nga ushtria greke dhe veçanërisht për kolegun e tij At. Stath Melanin nga Përmeti që ushtria greke e vrau vetëm pse ishte shqiptar dhe kokën sipas urdhrit të kishës greke e çuan në Athinë.

  1. Kryeministër do të kisha dëshirë që nga mërgimi i largët ku jetoj t’ju falënderoja për punë të mirë që po bëni ndaj popullit tonë, por kjo nuk ndodhi. Në këto rrethana duhet t’ju drejtohem institucioneve më të larta kushtetuese të shtetit shqiptar.

Edhe pse unë e di që Presidenti i Republikës të Shqipërisë aktualisht ka kompetenca të kufizuara kushtetuese, edhe pse e di që Parlamenti i Shqipërisë  fatkeqësisht është i kriminalizuar dhe seancat e kuvendit ka vite që janë kthyer në humor, po i shkruaj këto rreshta për të respektuar shtetin tim, për respekt të atyre shpirtrave që nuk prehen të qetë, por edhe për t’i bërë të ditura këto krime, ketë Genocid që Ushtria Greke ka kryer ndaj të parëve tanë që edhe pse në jemi të pa kënaqur ndaj shtetit dhe qeverisë shqiptare, le të ngelen në  kujtesën e mbarë popullit shqiptar, veçanërisht për gjeneratat që do të vinë dhe  situatat ndërkombëtare që ndryshojnë aq shpejt.

I nderuar zoti President i Republikës së Shqipërisë, i nderuar zoti Kryetar i Kuvendit të Shqipërisë, pavarësisht se problemi për të cilën unë po shkruaj si ngjarje është më i hershëm se ardhja Juaj në pushtet, ndaj nuk ju kërkoj juve ndonjë përgjegjësi për ketë heshtje, por për pozitën tuaj institucionale e  kushtetuese që keni, unë kam të drejtë t’ju pyes: Perse ju heshtni ndaj shkeljeve flagrante të deklaratave të papërgjegjshme partiake të paraqitura në emër të kombit që bëri ministri i Jashtëm i Shqipërisë z. D. Bushati në Athinë dhe kryeministri i Shqipërisë z. E. Rama në Kongresin e PDIUS-së. Jeni edhe ju të pa ditur ose të pa vëmendshëm ??  Keni gabuar që nuk keni reaguar. Kush ia dha të drejtën Qeverisë shqiptare që t’ju falë grekëve krimet e Genocidit që ka bërë ushtria greke ndaj popullsisë së pafajshme civile shqiptare në vitet 1913-1914 dhe në vazhdim në Shqipërinë Juglindore? Ku e gjeti të drejtën qeveria shqiptare që të shkelë mbi gjakun e foshnjave të lindura e të pa lindur, pleqve e plakave, motrave dhe nënave tona shqiptare të  masakruara, të djegur të gjallë, të vrarë në shtëpitë e tyre, në tokën tonë amtare?  Të dhëmb shpirti kur mëson që nuk kanë as varre për t’i qarë dhe për të vendosur një tufë lule.

Para dy vjetësh në Korrik të vitit 2014 në fshatin Panarit të Korçës, Shoqata Atdhetare Kulturore e Trevës së Vakëfeve Korçë, për herë të parë mbas një shekulli mundësoi përkujtimin e 100 vjetorit të Genocidit  të ushtrisë greke e cila në korrik të vitit 1914 masakroi, vrau e dogji të gjallë 374 pleq, plaka, gra, djem vajza e fëmijë, mbi 100 panaritas të tjerë të dëbuar vdiqën nga uria dhe epidemia qe i zuri gjatë rrugës për në ullishtat e Vlorës dhe fshatrat e tjerë ,për rreth dhe mbi 200 familje të krishtere dhe myslimanë e lanë vendlindjen fshatin Panarit duke shkuar në fshatra e qytete të tjera të Shqipërisë, por  një pjese e madhe emigroi edhe jashtë shtetit.

Në ketë përkujtimore morën pjesë deputetë të Kuvendit Popullor të Republikës të Shqipërisë,  Arta Dade e Piro Kapurani, Ministri i Bujqësisë të Republikës të Shqipërisë, djali i këtij fshati, Edmond Panariti, përfaqësues të pushtetit lokal, prefekti i Korçës Ardit Konomi,  Kryetarja  e Qarkut të Korçës  Irena Nikaj, Kryetari Komunës Vithkuq Azis Panariti etj., të cilët janë për t’u përgëzuar pasi ishte hera e parë që të masakruarve të kësaj zone ju “afroheshin” aq shume pushtetarët shqiptarë.Por nga filmimet e plota që dy kameramanët e ALBTVUSA-s, A. B dhe R. H qe i bënë ceremonisë  përkujtimore,  të lartpërmendurit kanë folur privatisht, me dhimbje ashtu si ata e ndjenin dhe me qenë se kam rastin si bir i atij fshati unë i falënderoj. Por ajo që të bën përshtypje dhe tregon dyfytyrësinë e Shtetit Shqiptar është fakti se nuk patëm një përshëndetje, fjalë ngushëllimi zyrtare në emër të shtetit dhe të Qeverisë Shqiptare gjë që e prisnin të gjithë të pranishmit. Nuk foli askush që pasardhësit e ekzekutorëve grekë të kërkojnë falje për ketë Genocid, nuk foli askush për detyrimet që i dalin shtetit shqiptar që të krijojë dosjen e këtij Genocidi dhe të shkruhet  drejt e vërteta në Historinë e Popullit Shqiptar si pjesë e kësaj historie. Ju z. Kryeministër para se të merrnit detyrën jeni shprehur në mediat shqiptare se një nga arsyet që donit të uleshit në karrigen e Kryeministrit ishte që të ngeleshe në historinë e Shqipërisë natyrisht për mirë. Por edhe në qoftë se bën keq me atë detyrë që ju keni do të ngeleni në histori. Po ata të parët tanë njerëz të thjeshtë, bujk e blegtorë, zanatçinj e shtëpiakë, fëmije që kullosnin bagëtinë, që luanin rrugicave të fshatit e që greku i vrau, se kanë pasur fatin ,mundësinë dhe komoditetin tuaj që të uleshin në një kolltuk si ai i juaji, ndaj unë ju pyes: Si mendoni JU z. Kryeministër i Shqipërisë për cilët duhet të shkruhet në Historinë e Popullit Shqiptar më parë për 50.000 të vrarë barbarisht nga Genocidi grek në Shqipërinë Juglindore, apo për Kryeministrin Edi Rama gjallë në kolltuk ?????

Z.Rama është koha ta hapni kapakun e poçes, tija hiqni petën lakrorit grek.

 

Gani  Vila

Drejtor i Televizorit të Shqiptarëve të Amerikës

 

Miçigan  USA 5 Korrik 2016

Filed Under: Histori Tagged With: e Genocidit Grek, Gani Vila, Në Juglindje, Të Pathënat, te Shqiperise

Imzot Rrok Mirdita, Personalitet i shquar i Kishës Katolike,Vizionar Profetik!

July 6, 2016 by dgreca

* Botohet me rastin e shugurimit meshtar me 4 Korrik 1965/

 *Çfarë nuk përmendi media shqiptare për Shkëlqesinë e Tij Rrok Mirdita, ish kreun e kishës katolike shqiptare?

  Nga  Tonin Mirakaj-New York/

Që prej ndarjes nga jeta, më 7 Dhjetor 2015, është shkruar dhe folë me shumë dashuri dhe respekt për jetën, arritjet dhe meritat e të ndierit Imzot Rrok Mirdita, Argjipeshkëv Metropolitan i Tiranës dhe i Durrësit. Është e vërtetë e pamohueshme se sukseset e Shkëlqesisë së Tij, që nga shugurimi në Kathedralen e Shkodrës me datën 25 Prill 1993, nga Ati i Shenjtë Papa Gjon Pali i Dytë, janë monumentale në ndërtimin e Kishës Katolike, të cilën e gjeti gati krejtësisht të shkatërruar nga diktatura, në arsim, nga shkolla elementare tek Universiteti Katolik i Tiranës, në shëndetsi, klinika, spitale dhe shërbime të tjera sociale.E,që kunorëzon  arritjet e Tij,është ndërtimi i Kathedrales së Shën Palit në kryeqytetin e Shqipërisë,në Tiranë.

Analizat e përpjekjeve të Tij, për të ndërtuar një “Shqipëri me Zotin”, një Shqipëri për të gjithë shqiptarët, përshkruarjnë kryesisht periudhën afër 23 vjeçare, nga shugurimi Argjipeshkev deri në kalimin e Tij në Amshim. Është përmendë fare pak, periudha e jetës së Tij nga viti 1973 deri në 1993, 20 vjet shërbimi dhe dedikimi shembullor në Qendrën dhe Kishën Katolike “Zoja e Këshillit të Mirë”në New York, dhe sukseset që arriti gjatë kësaj periudhe në avancimin e komunitetit Katolik Shqiptar.

Ka qenë e natyrshme për shtypin dhe median vizive, ti japin rëndësi shërbimit Tij baritor në Atdhe, nga se janë dëshmitarë të përpjekjeve të Imzot Mirditës, në kondita shumë të vështira, ku gjeti përveç Kishës dhe Klerit në një gjendje të mjerushme, një popull që besimin në Zotin e kishte të ndaluar me ligj për afër një gjysëm shekulli, dhe ishte edukuar si adhurues i partisë dhe i diktatorit që e drejtonte, dhe mbi të gjitha, një fukarallëk të përgjithshëm në fshat, në qytet, nga Veriu në Jug i krijuar nga centralizimi i ekonomisë, dhe kontrolli i jetës njerzore, nga një sistem kriminal i quajtur “sigurimi i shtetit”. Ishte një fillim i zorshëm që kërkonte ndihmë nga “Provania Hyjnore”!

E them me bindje se Imzot Rroku,solli në Atdhe vizionin,guximin,vendosmërinë dhe vullnetin që pati këtu në New York,gjatë 20 viteve që shërbeu pranë Qendrës dhe Kishës “Zoja e Këshillit të Mirë.Mbi të gjitha Imzot Rroku kishte besim tek Ati që i shërbente,se në çdo ndërmarrje ishte dora e Atij që e drejtonte.Si një person shumë afër Tij (jo për merita të mija) mund të them me bindje të plotë se Imzot Rroku  parashifte të ardhmen me  vizion profetik. Çdo gjë që projektonte Imzoti, realizohej. Shpesh herë gjatë bashkëpunimit 20 vjeçar kam ra dakord me mendimet e Tij,me dyshim se mund të realizohen? Por,çka e profetizonte Imzoti, bëhej realitet!

Mbas shugurimit meshtar me 4 Korrik 1965, nga shkëlqesia e Tij Aleksandër Tokiç, Argjipeshkev i Tivarit, shërbeu ndër Kisha të vendlindjes në Salce dhe Kllezna për rreth 7 vjet. Erdhi pranë Qendrës Katolike shqiptare “Zoja e Këshillit të Mirë”, në Qershor të vitit 1973, me leje të Argjipeshkvit të Tivarit, për të ndihmuar të ndierin Monsinjor Joseph Oroshi, në kryemjen e detyrave shpirtërore emigrantëve shqiptar në New York, numri i të cilve po shtohej me besimtarë nga trojet shqiptare të Malit të Zi.

Këtu Dom Rroku gjeti të formuar Kishën “Zoja e Këshillit të Mirë”, si Qendër Katolike shqiptare, jo famulli.Për arsyena administrative ishte pjesë e famullisë së vendit “St. Joseph’s Parish”. Lokali në 4221 Park Avenue në Bronx, ishte i vogël por i mjaftueshëm për atë kohë, ble me çmim që mundsinat lejonin. Mesha e parë në “Kishën” tonë u celebru natën e Krishtlindjes vitit 1969, nga i ndieri Monsinjor Joseph Oroshi.Kjo që ishte ëndërr nga fillimi i “Lidhjes Katolike Shqiptare Amerikane” më 16 Qershor 1962, u realizua. Prej 25 Dhjetorit të vitit 1969, shërbimet  fetare që kryheshin ndër Kisha të vendit, vazhduan në Kishën tonë. Për tre vjet, Qendra funksiononte e kufizuar me një meshë të Dielën, mbledhje të Këshillit të Kishës simpas nevojës, një meshë për dëshmorët e kombit me rastin e festës kombëtare të 28 Nëndorit, dhe botimin e revistës “Jeta Katolike” që ishte filluar që nga viti 1966.Për të ardhshmen mendohej fare pak.

Arritjet që u përshkruan, ndonse quheshin sukses, nga se kishim diçka, shpejt u pa qartë se nuk ishin të mjaftueshme për komunitetin, as për një prift të ri, me aftësi dhe energji maksimale, dhe vullnet për arritje të reja.

Dom Rroku çmonte dhe respektonte autoritetin e administratorit të Qendrës të ndierit Monsinjor Joseph Oroshi, po e shifte qartë se Qendra duhet të përshtatet ndryshimeve të kohës që po kalonte Kisha Universale, mbas Këshillit të Dytë Ekumenik, dhe rregullave Diocesane për Kshilla të Kishave, dhe pjesëmarrjen laike në aktivitete jo religjioze.

Për të zhvilluar aktivitete shoqërore, duhej vend më i madh dhe më komod.Zmadhimi i qendrës ishte problem i parë, që kërkonte përpjekje të meshtarve, Këshillit të Kishës dhe krejt shoqërisë. Në fillim të vitit 1975 doli në shitje një ndërtesë që ndodhej ngjitur me qendrën tonë.Meshtarët dhe Këshilli vendosën ta blejnë, dhe në vend të saj të ndërtohej Kisha e re, ngjitur me lokalin që kishim.

Plani i ndërtimit të Kishës së re, kërkonte 300 mijë dollarë.

Për të përballuar shumën e nevojshme meshtarët dhe Këshilli i Kishës, në Maj të vitit 1975, vendosën të kërkojnë një “kusht” prej 500 dollarësh për familje, për të filluar ndërtimin e objektit të ri. 136 familje u përgjigjën me nga 500 dollarë, dhe 16 me nga 1000, që sollën Shumën rreth 84 mijë dollarë.Pagesa e rregullt vjetore prej 100 dollarësh për familje vazhdonte nga viti 1968, që sillte shumën afërsisht 50 mijë në vit.Për atë kohë dhe gjendjen ekonomike të mërgatës,këto ishin shuma të konsiderueshme që siguruan suksesin e inisiativës.

Mbasi u siguruan lejet e nevojeshme kishtare e juridike, puna për të ndërtuar Kishën e re filloi me 15 Maj 1976, nën drejtimin e meshtarve Mons. Joseph Oroshi dhe dom Rrok Mirdita, duke pasë përkrahje të plotë të Këshillit të Kishës.Gjatë punimeve, vazhdonte fushata për mbledhjen e shumës së nevojshme për të përballuar shpenzimet e ndërtimit, që gjithmonë dilnin më shumë se ishin paraparë.Punimet vazhduan për afër dy vjet dhe u kunorëzuan me inagurimin e Kishës së re me 24 Shatator 1978, mbajtë në “Chateau Pelham” në Bronx, me pjesëmarrje të 800 personave, ndër të cilët udhëheqsit kryesor të komunitetit shqiptar të New Yorkut.Kremtimi u kryesua nga Dom Rrok Mirdita. Dedikimi i Kishës së re, u bë me 14 Janar 1979, nga Eminenca e Tij Terence Cardinal Cooke, Argjipeshkev i New Yorkut.

Dom Rrok Mirdita luajti rol vendimtar në suksesin që u arrit në një periudhë të shkurtë, dhe mund të thuhet pa dyshim se ishte krah i djathtë i administratorit Mons Joseph Oroshit, në përpjekje për realizimin e këtij objekti fetar dhe kombëtar, që solli shumë kënaqësi në komunitet.Gjatë kësaj kohe njoftësia, influenca dhe dashuria për Dom Rrokun në bashkësinë katolike dhe atë shqiptare,u shtua me përmasa të admirueshme,dhe siguroi vazhdimësi udhëheqje në Kishën “Zoja e Këshillit të Mirë”. Pa vonesë u bë e kjartë se Dom Rroku kishte aftësi udhëheqje dhe vision për të ardhmen e komunitetit. Kjo u provua me kontributet dhe gjenerozitetin që realizojë ndërtimin e objektit të ri.

Në Bronx, që nga fundi i vitit 1973, funksiononte Qendra e dytë Katolike shqiptare e “Shën Palit dhe Shën Pjetrit”, formuar nga Dom Lazër Sheldia, e cila i kryente shërbimet fetare pjestarëve të Qendrës, në Kishën Amerikane “Holly Rosary”, në Eastchester Road.Kjo nuk solli ndonjë ulje të pjesëmarrjes së komunitetit në Kishën “Zoja e Këshillit të Mirë”,nga se ardhja e emigrantëve të rinj  vazhdonte,dhe shumica frekuentonin Kishën “Zoja e Këshillit të Mirë”.

Në këtë kohë Qendra kishte vend të mjaftushëm për të zhvilluar aktivitete shoqërore, kështu që fillojë një gjallëri e re, kryesisht meritë e priftit të ri dhe energjik Dom Rrokut. Ky, formoi korin e Kishës, që u shoqërua me grupin muzikor, grupin e kërcimtarve “Rozofati” dhe shoqatën e prindërve.Këto aktivitete sollën rritjen e vazhdueshme të pjesëmarrjes në Kishë.Dom Rroku krijoj një rreth të gjerë bashkëpuntorësh e aktivistësh që bënë të mundur avancimin e idenave të Tij, që përvec kënaqësisë në komunitet, sollën rritje në ndihma financiare të nevojshme për mbajtjen e Kishës.

Më 19 Qershor 1981, në marrëveshje me Diocesin e Tivarit, Eminenca e Tij Terence Kardinal Cooke, Argjipeshkëv i New Yorkut, me dekret special e inkardinoj Dom Rrok Mirditen prift i Arkidiocesit të Tij, me detyrë pranë Qendrës Katolike Shqiptare “Zoja e Këshillit të Mirë”, në Bronx, New York.

Administratori i Qendrës Mons Joseph Oroshi dhe Këshilli i Kishës vendosën ta kremtojnë inkardinimin me një “Mbramje Vallëzimi” që u mbajtë me datën 10 Janar, 1982 në lokalin “Alex and Henry’s Roman Gardens” me një pjesemarrje të  gjerë të komunitetit. Argëtimin e bëri grupi muzikor “Rozofati”, krijuar nga Dom Rroku, që drejtohej nga Fran Shala.Mbrëmja u kryesuar nga Tonin Mirakaj, kryetar i Këshillit të Kishës.

Që nga fillimi, Këshilli i Kishës, zgjidhej nga administratori, simbas krahinave, njoftësive, rekomandimeve e tjera kësisoji, por jo aftësive që ishin të nevojshme për drejtimin dhe udhëheqjen e bashkësisë.Kjo mënyrë zgjedhjesh nuk ishte e pranushme për priftin e ri, dhe duhej ndryshuar që t’i përshtatej  situatës që solli ardhja e emigrantëve të rinj, dhe udhëzimet që vinin nga zyra e Diocesit për Kshillat e Kishave.

Në këtë kohë, po afrohej pensionimi i administratorit  të Qendrës, dhe drejtimi gradualisht po kalonte te Dom Rroku.Organizimi i Këshillit të Kishës dhe i zgjedhjeve ishte pikë me rëndësi që kërkonte një rregullore të bazuar në udhëzimet zyrtare dhe shembulla, si veprohej ndër Kisha të vendit. Dom Rroku u vu në kontakt me Kishën “Shën Philip Neri” në Bronx, ku merr orientimin e nevojshëm, dhe mbas studimit që pasoj, përgatiti “Rregulloren e Këshillit të Kishës Zoja e Këshillit të Mirë”, që përcakton mënyrën e zgjedhjeve, afatin në Këshill dhe rregulla të tjera të nevojeshme për drejtimin dhe pjesëmarrjen e komunitetit në udhëheqje. Ajo rregullore vazhdon prej asaj kohe, me plot sukses.

Një ngjarje që pritej me shumë gëzim, në atë kohë ishte shugurimi i gjakonit Pjetër Popaj, meshtar.Dom Rrok Mirdita ishte i vendosur me e kremtu shugurimin në mënyrë madhështore.Sa u caktua data e shugurimit 16 Nëndor 1985, filluan përgatitjet nga një komision që vepronte nën direktiva dhe udhëzime të Dom Rrokut.

Me datën 24 Nëndor 1985, prifti i ri Dom Pjetër Popaj, do kremtonte meshën e parë, në Kishën “Zoja e Këshillit të Mirë”. Komisioni prëgatitës me pëlqimin e Dom Rrokut vendos që kremtimi të bëhet në mbrëmje të datës 24 Nandor. U sigurua lokali “Imperial Manor” në Rt 4, New Jersey, që kishte vend të mjaftuarshëm për më se 1000 persona, që parashifej pjesëmarrja.U bënë lajmërimet me anë të mjeteve të komunikimit të kohës.U siguruan dy orkestra, njëra Amerikane dhe tjetra Shqiptare. U ftuan personalitete të Kishës dhe të komunitetit.U ftua Dom Simon Filipaj, nga Mal i Zi, Dom Prenk Ndrevashaj nga Detroiti e të tjerë.U ftua kryetari i shtetit të New Yorkut, i ndershmi Mario Cuomo. Ishte një rast gëzimi që Dom Rrok Mirdita dhe komisioni përgatitës dëshironin që të dilte sa më i suksesshëm. Më se 1000 persona morën pjesë në“Darkën Gazmore”të këtij rasti.

Kryetari i shtetit lëshoj një “proklamatë”, në të cilën vinte dukje se ishte rasti i  parë në histori, që shugurohet një prift shqiptar në Amerikë.Proklamatën e solli asistenti i kryetarit Cuomo për mardhënje ethnike z.John Nikas.

Për të gjithë organizimin prej fillimit, ishte kujdesi dhe dëshira e Dom Rrokut që gjithcka të dalin sa më mirë, kështu që ky rast gëzimi të mbetet kujtim për priftin e ri Dom Pjetër Popaj dhe gjith komunitetin Shqiptar të New Yorkut.

Më 1 Korrik 1986, administratori i Kishës Mons. Joseph Oroshi del në pension.Eminenca e Tij John Kardinal O’Connor emroj menjëherë Dom Rrok Mirditën administrator në Qendrën dhe Kishën “Zoja e Këshillit të Mirë”.

Aktiviteti i parë i administratorit të ri, ishte përcjellja e Mons. Oroshit me një darkë gazmore, me pjesëmarrje të gjërë të komunitetit, me qëllim që ti jepej nderimi qe meritonte.Kjo “darkë gazmore” u mbajtë me 21 Shatator 1986 në “Eastwood Manor”, ku morën pjesë më se 700 persona, ndër të cilët Mons.John Doherty, Vicar Episkopal i Bronxit, Dom Prenk Ndrevashaj i ardhur nga Detroit, Anthony Athanas nga Boston Mass. Dr.Rexhep Krasninqi kryetar i Komitetit “Shqipëria e Lirë”, Imam Isa Hoxha dhe të tjerë personalitete të shquara të komunitetit.

Me 4-6 Korrik të vitit 1986, në New York u mbajtë “Harbor Festival” me rastin e 100 vjetorit të Statutit të Lirisë, me pjesëmarrje grupesh muzikore nga më se 120 shtete të Botës.Me datën 6 Korrik,grupi i kërcimtarve Rozofati, i prëgatitur nën kujdesin e Dom Rrokut, performoj për 14 minuta në platformën madhështore të ngritur në Maiden Lane, përpara mijra spektatorve.Në prezentimin e grupit shqiptar, moderatori vuri në dukje aktivitetin e shkëlqyeshëm të Dom Rrokut në avancimin e komunitetit shqiptar të New Yorkut.

Sukseset e arritura nuk ishin të mjaftuarshme për Dom Rrokun.Ai gjithmonë mendonte si do të jetë komuniteti në të ardhmen.Ishte e qartë se zona e Bronxit ku ishte Qendra dhe Kisha shqiptare, nuk kishte shumë prespektivë për të ardhmen. Emigrantët shqiptar, që avancuan shpejt ekonomikisht, kishin filluar të largoheshin nga Bronxi, për në zona të klasës së mesme, në Westchester e vende më të preferuara.Frekuentimi i Kishës, në atë kohë ishte i kënaqshëm, por, për një vizionar si Dom Rroku, që parashihte të ardhmen me qartësi,nuk ishte i pranushëm, qëndrimi në vend-numëro! Duhej menduar për të ardhshmen e komunitetit, e këtë situatë Ai e studionte me seriozitetin më të madh.(Vijon)

Filed Under: Histori, Komunitet Tagged With: Imzot Rrok Mirdita, Personalitet i shquar i Kishës Katolike, Tonin Mirakaj, Vizionar Profetik!

Kujtese:Kosovë-arkiv: Protesta para 20 viteve

July 6, 2016 by dgreca

Foto Gazeta DIELLI – Behlul Jashari: Guri i rrënuar i thyerjes së kufirit ndërshqiptar në Betejën e Koshares në prill 1999, nga Ushtria Çlirimtare e Kosovës, në luftën për liri e pavarësi, për dëbimin e forcave okupuese serbe. Pamje gjatë shfaqjes së një filmi dokumentar në  Shtëpinë e Pavarësisë Dr. Ibrahim Rugova në Prishtinë, në 21 janar 2016. Në këtë shtëpi që ishte e shkrimtarëve, e pastaj seli e LDK-së dhe e institucioneve të Republikës  së Kosovës u zhvilluan shumë ngjarje, edhe protesta e para 20 viteve, në 6 korrik 1996.

Kosovë-arkiv: Protesta para 20 viteve…

Korrespondenti në Kosovë tash i Gazetës Dielli, Behlul Jashari, para 20 viteve, në 6 korrik 1996, raportonte për një protestë në Prishtinë…E para 18 viteve, në 6 korrik 1998, për ngjarje në kohë lufte:

 http://www.hri.org/news/balkans/ata/1996/96-07-06.ata.html

[04] PROTEST AGAINST POLITICAL PROSECUTION IN KOSOVA

PRISTINE, JULY 6 (ATA) By B Jashari – A one-hour protest was organised against political prosecution of the Albanian intellectuals by the Serbian regime in the Kosova Writers Association situated close to Pristine jail where 114 Albanian political prisoners of Kosova are held.

The protest was organised by the Council for the Defence of Human Rights and Freedom, Albanian Intellectuals Forum, Albanian PEN (International Association of Writers) and the Kosova Writer’s Association.

Chairman of Albanian Forum of Intellectuals, the academician Rrexhep Qosja said that the protest was organised to protest against jailing, summoning into information talks and different maltreatments of intellectuals, artists, journalists and teachers mentioning the professor of the Kosova University, Ukshin Hoti, who is in prison due to his political beliefs as well as the writer and the University professor Agim Vinca who was arrested last week for his entering Albania without a permission of the Serbian authorities. (The Serbian authorities asked an exit visa only when a person entered Albania. They removed the exit visa only some months ago.)

Dr. Sabri Hamiti Chairman of the Albanian PEN read the protest text which was signed by over 100 people present, all well-known intellectuals of Kosova. pta/pas/fh/z/

Albanian Telegraphic Agency

 http://www.hri.org/news/balkans/ata/1998/98-07-06.ata.html

[03] Fresh fighting in suburbs of Gjakova and Decan

PRISHTINE, July 6 /ATA correspondent Behlul Jashari reports:

Fighting continued over the last 24 hours along the border belt with Albania, in the Gjakova and Decan suburbs, and an Albanian was found killed by Serbian snipers.

Sources of the Democratic League of Kosova (LDK) in Gjakove say that the Serbian artillery shelling was concentrated on the villages of the Decan-Gllogjan commune such as Baballoq, Shpatej and Gramce.

LDK sources from Decan say that there was heavy fighting in Prejlep on Friday between the Albanian defensive forces and the Serbian police army, which, employing heavy artillery, shelled from its basis set up in Podi i Geshtenjave and in Hulaj.

Sources in Dacan report that Lebushe village was shelled yesterday and fighting has also extended to Strrellce e Eperme, Gramacel, Crrabreg and Baballoq. /p.ta/das/lm/

Albanian Telegraphic Agency

[04] Bardh i Madh shelled again, one Albanian killed and two others injured

PRISHTINE, July 6 /ATA correspondent Behlul Jashari reports: Serbian heavy artillery yesterday shelled again Bardh i Madh, 10 km west of Prishtine.

Reports available from the spot say that an Albanian, Daut Pllana, 27, was killed and two others were injured.

The village and the suburbs continue to be targets of the Serbian snipers, which track any movement of Albanians. /p.ta/das/lm/

Albanian Telegraphic Agency

[05] Serbs attack Loxhe of Peja village

PRISHTINE, July 6 /ATA correspondent Behlul Jashari reports:

Armed confrontations took place yesterday afternoon in the Loxhe village, four kms nearPeja, between the Serbian attacking forces and the Albanians in defence of their soil.

The attack began with artillery shelling and continued with the arrival of numerous Serbian forces, which have besieged the village, where, according to initial reports, an Albanian is injured. /p.ta/das/lm/

Albanian Telegraphic Agency

[08] War near Peje – Village Loxhe in flames

PRISHTINE, July 6 (ata) – ATA correspondent Behlul Jashari reports: The war is approaching Peje. Only four kilometers in the west of that city, the village Loxhe is today in flames caused by the fire of Serb artillery which started to hit today in the morning from the military base in Zagerlle.

The attacks are reportedly extending towards the village Raushiq.

Sources from the scene say that fierce fighting is taking place and the forces of the Albanian resistance are strongly opposing the Serb attacks.

The exchange of arms fire in Loxhe started yesterday at about 1 p.m. when Serb forces attacked the Albanians who responded the fire, while in the afternoon the village was completely sealed off. /p.ta/xh/

Albanian Telegraphic Agency

[09] Three people massacred by Serb gangs in Pirane of Prizren

PRISHTINE, July 6 (ata) – ATA correspondent Behlul Jashari reports: Three people were massacred last night by Serb armed gangs in the village Pirane of Prizren.

According to sources of the Council for the Defence of Human Rights in Kosove, the massacred are two Albanians, father and son, Muhamet and Afrim Elshani, respectively 60 and 20 years, and a Rom, Sali Gashi, 22, who worked in the family Elshani. /p.ta/das/xh/

Filed Under: Histori Tagged With: Behlul Jashari, Kujtese:Kosovë-arkiv: Protesta, para 20 viteve

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 417
  • 418
  • 419
  • 420
  • 421
  • …
  • 693
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Lamtumirë legjenda jonë e mikrofonit në gazetarinë sportive Ismet Bellova!
  • Politika e mençur…
  • VEPËR NGA MË TË PASURAT E MË NJERËZORET NË MENDIMIN KRITIK
  • KOZMOPOLITIZËM
  • “Kur shpirti kthehet në gërmadhë lufte”
  • VATRA TELEGRAM URIMI AKADEMIKES JUSTINA SHIROKA PULA ME RASTIN E ZGJEDHJES KRYETARE E AKADEMISË SË SHKENCAVE DHE ARTEVE TË REPUBLIKËS SË KOSOVËS
  • Suzana Shkreli: “We can make history by electing Michigan’s first Albanian Secretary of State”
  • NDAA i SHBA-së dhe pozicioni i Kosovës në arkitekturën e sigurisë
  • Alis Kallaçi do të çojë zërin dhe dhimbjen e “Nân”-s shqiptare në Eurovision Song
  • Garë për pushtet…
  • Njëqind vjet vetmi!
  • “Shënime për historinë antike të shqiptarëve”*
  • Si funksionon sistemi juridik në Shqipëri dhe pse ai ka nevojë për korrigjim?
  • Emisionet postare festive të fundvitit në Kosovë
  • JAKOBSTADS TIDNING (1939) / MBRETI ZOG, SHUMË BUJAR ME BAKSHISHE. — EMRI I TIJ NUK DO TË HARROHET KAQ SHPEJT NGA PRONARËT DHE PERSONELI I HOTELEVE NË VARSHAVË.

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT