Interviste – Page 138 – Dielli

Muzika është po aq e bukur sa edhe e vështirë  

January 29, 2015 by dgreca

….Më bën të lumtur harmonia e familjes time dhe më nervozon ligësia e njerëzve…/
– Flet Këngëtarja simpatike, Klodiana Hasani/
Nga Albert Z. ZHOLI /
 Energjike, sexy dhe me shumë adrenalinë. Kjo është Klodiana, këngëtarja simpatike e cila po korr sukses në fushën e muzikës të vendit tonë . Në këtë shërbim fotografik paraqet një imazh të përkryer të femrës së kohës, realizuar nga fotografi I talentuar Fani Aliko . Një buzëqeshje rrezëlitëse, sy që shkëlqejnë dhe një fytyrë që transmeton vetëm mirësi. Është një kënaqësi të bisedosh me një artiste si Klodiana . Edhe mënyra se si ajo flet, duket sikur po dëgjon një melodi. Me ciltërsi më tregon për jetën e saj, dashuria për familjen, klipin e fundit si edhe impenjimet aktuale. Një nga femrat më të bukura shqiptare, por më shumë se kaq ajo është një nga njerëzit më të mirë… Lexim të këndshëm !  - Do na tregosh pak kush është Klodiana, çfarë ka bërë deri më tani dhe si iu fute botës së muzikës?
Përshëndetje lexues, unë quhem Klodi dhe vij nga qyteti i Pukës. Muzika ishte pasioni im më i madh qysh në fëmijëri dhe tashmë një ëndërr e kthyer në realitet. Së fundi kam lancuar klipin tim më të ri, “Nuk me the lamtumire”  - E kujt kë qënë ideja e këngës dhe a ishe e sigurt për suksesin e klipit, ashtu si edhe për këngën? Ideja ishte e imja, por falenderoj edhe bashkëpunëtorët e mi, në veçanti Max Production - E ke arritur suksesin që ke dëshiruar kohë më parë?
Mendoj se po.  - 24-orëshi i Klodianes , si është?
Shumë i ngarkuar me pune në studio e aktivitete muzikore.  - Pushimet më të bukura që kë bërë?
Në bregdetet e Greqisë. - A e konsideron fat pamjen tënde të këndshme, apo do të më thuash sloganin që përdorin të gjitha, pamja të ndihmon po nuk është gjithçka?
Në rradhë të parë, është gjenetike, mendoj une, pastaj mosabuzimi kurrë me ushqimin apo pijet alkoolike. Këto janë kryesoret për të patur një fizik në formë. - Muzika është po aq e bukur sa edhe e vështirë. Ti vetë ku e sheh të bukurën dhe ku të vështirën?
Sepse në ditët e sotme bota e muzikës është jashtëzakonisht konkurruese .  - Cila është mënyra më e mirë për të nisur një ditë të re?
Ta nisësh me muzikë dhe ritëm ..  - Kush e përbën familjen tënde?
Prindërit e mi të dashur, vëllezërit e mrekullueshëm dhe motra, të cilët i përshëndes.  - Udhëton vetëm apo me shoqëri?
Nuk para udhëtoj vetëm pasi udhëtimet e mia në të shumtën e rasteve janë udhëtime pune.  - Je nga ato vajzat që zgjedhin apo nga ato që presin të jenë të zgjedhura?
Të dyja rastet.  - Je xheloze?
Aspak. - Sa e sigurt ndihesh në vetvete?
Çfarë të bën të ndihesh e tillë?
100%, sepse i di aftësitë e mia. - Sa arrin të ndjekësh trendet e reja të modës?
Sigurisht që edhe unë përshtatem. - Cili ka qenë harxhimi i fundit për veshje?
Disa ditë më parë shopping pranë një qendre tregtare. - Dukesh qe je e angazhuar shumë, a gjen kohë të lirë për shoqërinë, veten, familjen? Varet nëse jam e përgatitur me kohën.  - A po troket dikush në portën tënde të dashurisë apo tashmë ka trokitur?
No comment.  - Cila është gjëja e parë që të vjen në mendje sapo hap sytë në mëngjës?
Ta filloj ditën me shumë buzëqeshje e energji pozitive. - Cila është ajo gjë që, e vlerëson më shumë tek vetja?
Këmbënguljen & Ambicien.  - Çfarë muzike dëgjon për qejfin tënd?
Muzikë të huaj. - Çfarë te bën të lumtur dhe çfarë te nervozon ?
Më bën të lumtur harmonia e familjes time dhe më nervozon ligësia e njerëzve. - E ke pasur ënderr që të jesh e njohur në publik?
Po, pse jo ! - Facebook është bërë një urë komunikimi sot në gjithë botën. Sa e lidhur je me të? Apsolutisht që po, pasi është një trend që është shumë i preferuar nga të gjithë.  - A mund të ndikojë shoping-u në humorin tënd?
Normalisht që po. - Sa e shpërblyer ndihesh në planin profesional?
Mendoj se jam mirë me ç’kam arritur por, kurrë nuk kënaqem me pak.

Protestat e Prishtinës ndërmjet pushtetit dhe opozitës

January 28, 2015 by dgreca

Nga Bekim Bislimi/
D itëve të fundit, mijëra qytetarë kanë protestuar me kërkesën ndaj kryeministrit të Kosovës, Isa Mustafa që të shkarkoj ministrin për Komunitete dhe Kthim, Aleksandar Jabllanoviq, për shkak të, siç është vlerësuar, deklaratave fyese ndaj familjarëve të viktimave të luftës.
Poashtu, në protesta është kërkuar edhe shndërrimi i kombinatit “Trepça, në ndërmarrje publike.
Njohësit e zhvillimeve politike vlerësojnë se protestat e fundit, në të cilat kanë marrë pjesë mijëra qytetarë, dhe që janë vlerësuar të organizuara nga partitë opozitare, kanë nxjerrë në pah antagonizmat e thellë ndërmjet pushtetit dhe opozitës.
Analisti i çështjeve politike, Halil Matoshi, duke folur për Radion Evropa e Lirë, thotë se duke marrë parasysh që në demokraci, opozita është pjesë e sovranitetit të popullit, për aq sa ka numra në Kuvend, pushteti nuk ka të drejtë ta shtypë opozitën, për shkak se shtyp sovranitetin e popullit.
Por, në anën tjetër, sipas tij, opozita parlamentare, të cilës aktualisht i prin Lëvizja Vetëvendosje, përmes mitingjeve partiake po thirret në emër të popullit.
Sipas Matoshit, opozita nuk e ka këtë të drejtë, sepse nuk është instanca legjitime për tu thirrur në emër të popullit.
“Së këndejmi, duke luajtur rolin e një ‘pakice profetike’, opozita po rrëshqet në parlament të rrugës, sepse shumë më lehtë është ta bindësh turmën që të të brohoras, se sa ta bindësh një auditor të vogël, përkatësisht ta bindësh shumicën parlamentare brenda institucionit, përkatësisht në Kuvendin e Kosovës, se ke të drejtë”.
Por, Dren Doli nga Instituti për Studime Juridike e Politike, thotë për Radion Evropa e Lirë, se e drejta e qytetarëve por të protestuar është e pamohueshme dhe nëse partitë opozitare arrijnë të adresojnë përmes këtyre protestave pakënaqësitë e qytetarëve, ky do të jetë mesazh i qartë për Qeverinë e Kosovës dhe partitë në pushtet.
“Nuk besoj që është e udhës që në Kosovë të vendoset një kulturë e tillë e komunikimit me qytetarë, ku çdo qytetarë i cili proteston për një të drejtë të tij apo për një çështje të caktuar, të konsiderohet si kundër qeverisë dhe kundër institucioneve të Kosovës, si dhe në të njëjtën kohë , qeveria të filloj akuzat ndaj gjithë këtyre njerëzve,që po protestojnë për të shprehur pakënaqësitë e tyre, në kontekstin, siç është duke ndodhur në Kosovë”.
Megjithatë, analisti Matoshi, vlerëson se situata mund të përshkallëzohet jo për shkak të kërkesave që tash kanë partitë opozitare, por për shkak të pakënaqësive të qytetarëve për shkak të korrupsionit të madh, mos sundimit ligjit dhe për shkak të mjerimit ekonomik. Por, sipas tij, si pushteti, ashtu edhe opozita, po i keqpërdorin këto pakënaqësi..
“Opozita po i keqpërdor protestat e ashtuquajtura padrejtësisht ‘gjithë popullore’ për ta përmbysur pushtetin, përkatësisht për ta arritur pushtetin politik. Ndërkaq, pushteti po i përdorë disa segmente të protestave, për t’ua bërë me gisht se janë të dhunshëm, se po synojnë shkatërrimin e pronës, sidomos pronës private.”
“Do të thotë, që të dyja palët po mundohen që ta keqpërdorin protestën – qoftë ajo edhe me motive të mirëfillta qytetare- për qëndruar në pushtet, përkatësisht, për të ardhur në pushtet”.
Ndryshe, Doli ka theksuar se shfrytëzimi politik i protestave aktuale është më i paktë se sa në rastet tjera, të cilat mund të jenë tema të diskutueshme politike.

Bashkim Shehu: Dosja ime duhet të jetë zhdukur…

January 27, 2015 by dgreca

… nuk bëj pjesë të persekutorët por tek të persekutuarit…/
Shkrimtari Bashkim Shehu me librin e tij më të fundit “Fjalor udhëzues për misterin e dosjeve” edhe këtë herë është në qendër të vëmendjes. I ndodhur këto ditë në Tiranë, edhe dje gjatë promovimit të librit të tij më të fundit, shkrimtari Bashkim Shehu theksoi në fjalën e tij se lexuesi ta shikojë librin duke e parë si një vepër letrare dhe jo duke e parë si një reality-shoë. Në lidhje me dosjet, shkrimtari Bashkim Shehu mes të tjerave pohon se romanin e ka shkruar në mënyrë të tillë që të mos kishte nevojë që të njihte dosjet, sipas tij dosjet janë pretekst për të bërë roman. I pyetur mbi qëndrimin e tij mbi debatet e fundit për hapjen e dosjeve, shkrimtari pohon se është absurde që të vazhdohet që të mos hapen, edhe pse pranon se kjo nuk mund të sjellë ndonjë gjë të madhe. Në këtë libër botim nga “Toena”, të shkruar në formë fjalori, lexuesit i paraqitet një galeri personazhesh e situatash: një ish-punonjës i çmendur i Arkivit sekret, një gazetar investigativ, një sozi i Enver Hoxhës dhe Pasardhësi i Enver Hoxhës, një projekti për ndërtimin e Bllokut të nëndheshëm, një biznesmen i çuditshëm nga Moska që vjen në Shqipëri për të kërkuar një baba të panjohur, një linjë ndërkombëtare korrupsioni, dy krime seksuale identike dhe të njëkohshme që shoqërojnë zhurmën për këtë linjë korrupsioni, një teori konspirative për një zyrë të fshehtë, reale ose imagjinare, për të cilën thuhet se lëviz çdo fije të ngjarjeve në Shqipëri. Të gjitha këto, ndërthurur me motive mitologjike nga më të ndryshmet, lidhen me njëra-tjetrën si shtigjet e një labirinti, në qendrën e të cilit është misteri i dosjeve, shprehje të marrëzisë së kontrollit totalitar.
Libri juaj më i fundit “Fjalor udhëzues për misterin e dosjeve” ka marrë shumë vëmendje. Çfarë mund të na thoni për këtë? Njerëzit mund ta marrin sikur është ngjarje reale, edhe mund të zbulojnë disa gjëra sensacionale, si ato që japin në tërësi, apo që janë të prirur të japin disa gazeta. Dëshira ime është që lexuesi ta shikojë, duke e parë si një vepër letrare, edhe jo duke e parë si një reality-show, si pornografi politike.
Po dosjet?
Romanin e kam shkruar në mënyrë të tillë që të mos kisha nevojë që ti njihja dosjet, dosjet janë pretekst për të bërë roman. Unë nuk mund të shkruaja romanin sikur i njihja dosjet, pra të shkruaja diçka që unë nuk e njoh. Ndaj unë e kam bërë në mënyrë të tillë romanin që të mos kisha nevojë ti njihja dosjet, por nuk thashë që njerëzit nuk kanë nevojë ti njohin dosjet.
Përse “Shtëpinë e Gjethit”, e keni quajtur “Bukuroshja e fjetur”, pasi ju jeni dhe kurator i projektit të muzeut?
Ajo përrallë me “Bukuroshen e fjetur” është vënë për efekt kontrasti me atë tmerr, që ishte brenda.
Çfarë nënkupton “Bukuroshja e fjetur”?
“Bukuroshja e Fjetur”, atë ndjesi që i jep çdo lexuesi… Atje ishte vendi ku bëheshin vrasjet, atje ishte vendi ku përgatitej përgjimi. Bëhej përgjim dhe përgatitej përgjim. Është simbolizuar shtëpia “Bukuroshja e fjetur”, sepse ka qenë e fjetur, por ajo që ka qenë e fjetur në këtë kohë që nuk dihet është ai tmerr, ato gjëra që bëheshin atje, që ishte përgjimi i njerëzve. A keni dijeni nëse ju keni një dosje? Jo nuk kam dijeni, duhet të kem pasur dikur, por nuk e di a ekziston. Dhe kjo nuk ka shumë rëndësi për mua.
Babai juaj Mehmet Shehu, a ka pasur ndonjë arkiv që ju mund ta keni shfrytëzuar, ose keni një ide nëse është bazuar romani juaj si procedurë për hapjen e dosjeve?
Nëse ka pasur arkiv, arkivin ia kanë marrë. Pra dokumentet që ai ka pasur ia kanë marrë njerëzit e regjimit, njerëzit e Komitetit Qendror, nëse ka pasur arkiv. Unë ju them se nuk e di, sepse ato nuk janë gjëra shtëpie, që do ti bisedonte me mua. Dhe ana tjetër, unë këtë gjë nuk e kam përgatitur duke kërkuar në arkiva. Ajo që unë shpjegova më parë për librin, është që ky është fiction nuk është gjë dokumentare.
A ka ndonjë bazë reale se si procedohet apo sugjeroni për hapjen e dosjeve?
Libri është fiction, është roman.
Jeni një shkrimtar, intelektual, mund të keni një qëndrim politik se si mund të kryhet një proces për hapjen e dosjeve? Qëndrim politik? Qëndrimi im është që dosjet të hapen, pastaj procedura, apo gjëra të tjera i diskutojnë njerëzit që janë kompetentë për ligjin dhe specialistë në këtë fushë. Nga diskutimet që po ndodhin në rrjetet sociale apo në mjedise të ndryshme, ju implikon emri juaj me të qenit i biri i ish diktatorit numër dy të regjimit komunist në përfshirjen në këtë debat për hapjen e dosjeve? Unë për çështjen e tim eti kam folur, madje kam folur shumë herë dhe nuk dua të flas më. Nuk dua të përsëris gjëra që kam thënë. Dhe pse duhet të më implikojë kjo mua?
Për shkak se njerëzit janë akoma shumë të ndjeshëm me idenë se persekutorët janë akoma në gjykata, etj? Pse jam unë i implikuar në këtë gjë? Pse persekutorët janë atje, çfarë pune kam unë? Unë i kam vënë persekutorët atje? Unë kam qenë i persekutuar.
Çfarë ju shtyn që ju të jeni aktiv në këtë periudhë, edhe si kurator i muzeut të propozuar për t’u hapur “Shtëpia e Gjetheve”, si dhe ky libër të vijë në këtë moment?
Kjo është vetëm një koinçidencë. Unë librin e kam filluar ta shkruaj që në vitin 2013, ndërsa çështja e muzeut është goxha më vonë, ndaj është vetëm koinçidencë.
Ju vetë nëse ju ftojnë për tu përfshirë në një debat politik për hapjen e dosjeve, sa do të jeni i përfshirë? Nuk e di sepse nuk më ka ftuar njeri, por mendimin tim pak a shumë e kam thënë.
Cili është mendimi juaj për këtë?
Mendimi im është që nuk ka arsye që të mos hapen, që është absurde që të vazhdohet. Por nuk pres që të ketë ndonjë gjë të madhe nga kjo, siç thuhet, jo katarsis, jo shkëputje nga e kaluara, etj, por mirë është që të hapen. Do të vazhdojë spektaklin politika me dosjen në kurriz të viktimave? Nuk e di, shpresoj që jo.
Ju thatë gjatë këtij promovimi që kur botuesja Irena ju uroi që të mos shkruani më romane të tilla për atë periudhë, s’e mbajtët premtimin? Kështu është krijimtaria, nuk mund të parashikohet.
Kjo vepër ka bërë shumë jehonë, ka marrë shumë vëmendje, por ka një pikë si zanafillë që mund të na tregoni se pse nisi romani?
Autori asnjëherë nuk e di. Të vjen menjëherë. Më erdhi një ide dhe më pëlqeu, m’u duk e bukur nga ana letrare, dhe e shkruajta.
Ju pohoni në libër se ndoshta dikush mendon se do të ketë apokalips, por në fund të fundit nuk ndodh asgjë.
Ju vetë a keni kuriozitetin që të shikoni dosjen tuaj?
Jo nuk kam kuriozitet, edhe mund ta shikoj, por nuk kam ndonjë kuriozitet të madh, sepse unë e di shumë mirë se çfarë më ka ndodhur.
U shprehët gjatë promovimit të librit, se ky roman nuk është pornografi politike. Çfarë mund të na thoni për këtë?
Është ajo që përmenda, që është sensacionet e ditës për gjëra të vogla, që shndërrohen në reality show.
Personazhet që hasim në libër, a mund ti keni hasur dhe në jetë. Ka një bazë të vërtete përshembull tek personazhi Naun Gjika, etj? Janë personazhe në libër. Unë nuk jam nisur në një person konkret në asnjë rast. Janë personazhe.
Ashtu siç e thatë në botimin e këtij libri, ju nuk e patët menduar se do të vini me një botim të këtij lloji, por erdhi papritur për ju dhe lexuesit. Por ju përmendët se është një nga librat tuaj që ju jeni ndjerë mjaft mirë ndërsa e keni shkruar?
Po është e vërtetë. Uroj që dhe lexuesi të ndjejë kënaqësi duke lexuar një vepër artistike.
Në romanin tuaj, a ka një reale? Është e përgjithshmja, që është sistemi totalitar dhe kontroll totalitar. Pastaj romani ka botën e vet dhe gjërat lëvizin brenda kësaj bote.
Tek ju si individ, çfarë ka mbetur nga ai kontroll totalitar, pasi dhe ju keni qenë i përfshirë në atë kontroll?
Kam qenë domosdo, sepse kam qenë tetë vjet në burg. Kanë mbetur vetëm kujtimet.
Mendoni se botimet tuaja do të vazhdojnë në këtë lloj natyre edhe për kohë të tjera, do të kenë të tillë tematikë? Me sa kam në plan këtë moment, jo. Më vonë mundet, por nuk e di. Intervistoi: Julia Vrapi
Tuesday, January 27, 2015

Mesila DODA: “Ky ishte projekti politik i Olldashit”

January 26, 2015 by dgreca

Mesila Doda një zë ndryshme vjen prej disa kohësh nga opozita ka rrëfyer gjatë një interviste marrëdhëniet e saj me PD-në dhe mikun e tij, ish-deputetin demokrat, Sokol Olldashi.
Gjatë një interviste në “Histori si ne” në emisionin “E Diell”, të drejtuar nga Alban Dudushi, ajo thotë se “projekti politik i Olldashit ishte vetëm PD-ja”.
Gjatë kësaj interviste, Doda ka treguar një sekret të saj atë që Universitetin e ka nisur në moshën 15-vjeçare sepse e kishte nisur shkollën në moshën 3 vjeç e gjysëm.
Alban Dudushi: Dua të kthehem pak në rininë tuaj të hershme, në vitin 1986 filluat Fakultetin, ju zgjodhët shkencat ekonomike, ishte zgjedhja juaj..
Mesila Doda: Tani…ju e mbani mënd që në atë kohë ne nuk zgjidhnim, në atë kohë të çonte partia.
Dudushi: Gjithsesi, një nga kërkesat ishte….
MESILA DODA: Jo, nuk ishte fare…
DUDUSHI:E drejta kërkesës…
MESILA DODA:Jo, jo..biles s’ka qënë kurrë prioritet dhe nuk e kam pasur ndonjëherë qejf ekonominë, madje sot kush më thotë ekonomi, nuk më pëlqen, nuk më… ndoshta sepse ishte zgjedhje e forcuar e partisë, mund të ishte dhe kjo. Unë kam filluar shkollën diku rreth moshës 15 vjeç, Fakultetin.
DUDUSHI:Fakultetin 15 vjeç?!
MESILA DODA:Po sepse kisha filluar shkollën fillore 3 vjeç e gjysëm. Po.
DUDUSHI:Me të vërtetë?! Këtë se dija.
MESILA DODA:Se ke dëgjuar..(qesh) Kaq vjet që njihemi dhe se dije këtë.
DUDUSHI:Çfarë ndryshoi jeta politike në jetën tënde?
MESILA DODA:Ka ndryshuar shumë jeta politike në jetën time, ka ndryshuar mënyrën se si menaxhohet koha, por dhe një sens konformizmi jo i vogël ka ardhur vitet e para, veçanërisht vitet e para kur ti je ende i vogël dhe mendon që kjo është mënyra se si duhet të rritesh në politikë. Më pas gjëja më e shtrenjtë që ke është vetja jote dhe pikëpamjet e tua, megjithëse shumë njerëz mund të mos ta pëlqejnë mënyrën tënde të të influencuarit, megjithëse shumë veta mund t’ju duket arrogante, mund t’ju duket e papërtypshme. Por tek e fundit nëse je mirë me veten tënde, nëse je mirë me aksionet që bën, nëse e di që nuk je nisur as nga ndonjë inat i vogël as nga ndonjë shtysë meskine, pot hemi për të bërë politikë… si mund të jetë lidhja ekonomike, lidhja me lekun. Sot ka filluar është bërë objekti kryesor është bërë rendja drejt një pasurimi të paimagjinueshëm të personave që merren me politikë, kjo është si një lloj kushti. Ndërkohë unë kujtoj vitet e para të PD-së, vitet tona të para, u ngrit mbi një vullnetarizëm shumë të madh dhe ne duhet ta riçojmë politikën drejt këtyre vlerave, drejt idealeve dhe drejt vullnetarizmit. Unë njoh me dhjetra ish-studentë të Dhjetorit që janë akoma të gatshëm të marrin përgjegjësi dhe t’i bëjnë gjërat dhe pa menduar kush do jetë gjëja që do fusin në xhep, sepse është një brez i tërë që u rrit në atë mënyrë. Megjithatë mënyra e keqe e të përdorurit të pushtetit dhe të fokusuarit të pushtetit në këtë pasurimin e shpejtë krijon problemet e veta dhe krijon problem morale në shoqëri.
DUDUSHI:Duket sikur me këto që thua në kontekst keni situatën e tanishme të PD-së…
MESILA DODA:Unë nuk e kisha me situatën e tanishme në PD, unë e kisha me situatën politike tani në vend.
DUDUSHI:Në përgjithësi po them…
MESILA DODA:E kisha për politikën, të majtë dhe të djathtë.
DUDUSHI:Flasim pak për PD. Me daljen në opozitë duket sikur shumë gjëra kanë ndryshuar dhe aty brenda. Flitet shpesh për krijimin e një fraksioni brenda PD-së, a ka të vërteta këtu?
MESILA DODA:Nuk ka grupe të strukturuara armiqësore brenda PD-së, nëse e çojmë drejt kësaj. Por fraksionet brenda së djathtës janë të shëndetshme….
DUDUSHI:Grupe armiqsore duken totalitare… janë një mentalitet totalitar.
MESILA DODA:Prandaj po e them se ka shumë raste që trajtohen si të tilla dhe prandaj e çova deri në ekstrem mënyrën e përdorimit të gjuhës sot. Dhe pse shumë herë konsiderohen të tillë njerëzit që e mendojnë ndryshe, që është mënyrë diktatoriale e shëmtuar, e njerëzve që kërkojnë të bëjnë pushtet duke shkelur mbi ca të tjerë… kërkojnë të bëjnë karrierë duke shkelur mbi disa të tjerë. Në të vërtetë fraksionet brenda së djathtës ekzistojnë në të gjithë spektrin e së djathtës. Dhe janë …por në Shqipëri e thashë dhe njëherë kjo konsiderohet si një qamet, sikur të ndodhte., sepse nuk jemi mësuar me këtë mentalitet….
DUDUSHI:A ka ndonjë tendencë tani?
MESILA DODA: Po do ishte krejt e natyrshme që të kishte, nuk besoj se ka diçka të strukturuar në këtë moment dhe jam shumë e sinqertë në këtë që them. Por do ishte mirë të ishte sepse është brenda filozofisë së djathtës çështja e fraksioneve. Nëse ti ruan individualitetin e dikujt, nuk ka pse të mos e pranosh që për çështje të caktuara dy persona mendojnë ndryshe. Nuk ka pse të armiqësohesh me njerëzit ndërkohë që ka shumë parime që të bashkojnë me to dhe shumë gjëra të tjera që ato persona i mendojnë ndryshe. Dhe fraksionet që sot janë në Europë si në Francë dhe në të gjitha vendet e tjera të EPP-së kanë pozicionet e tyre, përfaqësimin e tyre Brenda grupeve parlamentare, brenda pushtetit lokal, brenda organeve drejtuese të partisë, në të gjitha nivelet le të themi.
DUDUSHI: Është e trazuar PD-ja tani, me Lulzim Bashën e konfirmuar me të gjithë ekipin e tij të ri?
MESILA DODA: Do ishte mirë që të ishte e trazuar, ka një…
DUDUSHI: Po nuk është?
MESILA DODA: Jo. Ka një tendencë besoj unë, të shikojmë njëherë se kush janë këto personazhet e reja dhe se kush do jetë impakti që do të sjellin. Po trazimi do të thotë që ke akoma dëshirë që ti ndryshosh gjërat brenda, ndërkohë që ne folëm, folëm… unë të paktën nuk heshta, mëkatin e heshtjes nuk e bëra… dhe rezultati që pamë ishte… I lënies në heshtje të gjithë atyre gjërave që thamë, jo ndonjë respektimi i madh dhe i zgjedhjes së institucioneve drejtuese të partisë, të cilat u zgjodhën në mënyra që deri më sot nuk i kishim parë. Me sa duket edhe kjo është pjesë e risisë!
DUDUSHI: Në mënyra që s’i kishim parë?
MESILA DODA: Jo, asnjëherë! Nuk kishim parë që grupi parlamentar kuotohet dhe nuk zgjidhet. Duhet të ishte futur dhe duhet të ishte kuotuar njësoj, duhet të ishin futur dhe duhet të ishin zgjedhur. Pamë njerëz që nga një ditë në tjetrën bëheshin anëtarë të Këshillave Kombëtar dhe nuk i njihte njeri se kush ishin, nuk i njihte njeri 24 orë më përpara. Pamë tre mënyra të ndryshme të zgjedhjes së kryesisë. Disa ishin me emërim përpara, thanë a keni ndonjë gjë kundra dhe çuam dorën. Një pjesë tjetër u zgjodh me një listë tjetër… u zgjodhën me kritere të ndryshme që nuk kishin qenë derë në atë moment në fakt pjesë e proçesit. Por duke u zgjatur me këtë do i’a marrim kohën lajmeve të tjera që kanë më rëndësi. Por ajo që është më e rëndësishme është që shpresoj shumë që partitë shqiptare dhe këtu nuk e kam vetëm për PD, se PS-ja është në një gjendje akoma më disastër, nuk ka akoma kryetar të zgjedhur, e kam fjalën… është çështje parimi. Nëse mendojmë që do ketë një lloj kontrolli skrupoloz në zgjedhje apo në pjesën e institucioneve drejtuese një lloj autoritarizmi në drejtimet e partisë, nuk e di pse mendojnë këto njerëz që kur vijnë në qeveri bëhen demokrat. Pra nëse Edi Rama zgjedh në mënyrë autoritariste organet e PS, ose thotë nuk dua të zgjihem kryetar se jam kryetar, nuk e di pse mendojmë që kur të bëhet kryeministër do jetë më demokrat se kaq. Dhe kjo vlen për të gjitha rastet kjo që ju them. Pra nëse nuk ndryshon sistmemi dhe fuqinë ta marrin njerëzit në dorë dhe jo të kemi vetëm një kryetar, ne do vazhdojmë të mbetemi në të njëjtin problem dhe kjo nuk ka lidhje se është më I mirë apo më I keq një kryetar partie. Është difekt i sistemit.
DUDUSHI: Për ta mbyllur kapitulin me PD-në: A ka patur një analizë brenda PD-së për shkaqet e humbjes?
MESILA DODA: Po besoj që ka patur një analizë, të gjithë kanë folur…
DUDUSHI: Një analizë të sinqertë?
MESILA DODA: Unë e kam bërë të sinqertë analizën time, e kam bërë në Korrik pasi mbaruan zgjedhjet…
DUDUSHI: Cila është analiza juaj?
MESILA DODA:E kam thënë shumë herë. …..(nuk prononcohet)
DUDUSHI: Ajo që më bën përshtypje është se, PD ka qënë në qeverisje, z. Berisha ju ishit të reshtuar në të njëjtin pozicion me të. Mund të kujtojmë shumë raste… një ndër akuzat që i është bërë asaj qeverisjeje është arrogance e pushtetit. Dhe një nga rastet glamoroze ishte 21 janari, ku ju prapë ishit të rreshtuar në të njëjtin qëndrim të fortë me Berishën, pa asnjë lloj dileme, të bashkuar.
MESILA DODA: Ke absolutisht të drejtë. Ke shumë të drejtë me këtë gjë. Një ndër reflektimet e mëdhaja pas 23 qershorit do të ishte qasja me publikun, pra duhet të kishte një qasje tjetër, pasi njerëzit na thanë që nuk e donin më të kësisoj. Për sa i përket atyre momenteve që juve më flisni, ato janë moment jashtëzakonisht dramatike të shtetit shtetit shqiptar. Dhe të gjithë ata që kanë folur kanë pasur një dilemë nëse ne do të shkonim në anarki, apo do të ruanim shtetin ashtu siç ishte. Ne sot e kësaj dite vazhdojmë themi që duhet të respektojmë institucionet. Çfarë kam thënë unë gjatë gjithë kësaj kohe? Që institucionet duhet të respektohen. Dhe institucionet respektohen dhe kjo nuk ka lidhje me arrogancën, kjo ka lidhje me një parim, por futja dhe humja e jetëve njerzore ishte një moment jashtëzakonisht i dhimbshëm për të cilin unë nuk dua të flas këtu. Është një moment problematik dhe këtu nuk duhet tani të fillojmë dhe të bëjmë politikë për këtë. Moment i 21 Janarit, mos ta harrojmë, duhet të na mësojë që lojërat me institucionet janë tmerrësisht të dëmshme dhe jo vetëm për klasën politike, se klasa politike e harronka këtë pas ca kohësh, por dhe për njerëzit, për viktimat, për ata që e pësojnë këtë mënyrë të të bërit politikë.
DUDUSHI: Keni këmbëngulur për hapjen e dosjeve dhe kthehemi tek një temë që ju e keni për zemër dhe duket sikur nuk keni marrë shumë mbështetjen e forcës tuaj politike në fakt? Kujtoj që Paloka, ju ka quajtur marjonetë për qeverinë e sotme, ka thënë: “Hapja e dosjeve nuk mund të arrihet as nga duart e pista të ish-persekutorëve të regjimit, sot në qeveri dhe as me duar të tjera të përdorura për qëllimet e tyre”
MESILA DODA: Kjo është dhe njëherë një nga ato mënyrat që një politikan që i thotë vetes politikan duhet të reflektojë përpara se të flasë, sepse në takime që kam pasur dhe me kryetarin e partisë, z. Basha është shprehur pozitiv dhe është shprehur mbështetës ndaj kësaj nisme. Është shprehur që është një nisëm shumë e mirë, është absolutisht në përputhje me parimet që e djathta ka ringritur…
DUDUSHI: Kjo ka qënë qëndrim privat, jo qëndrim zyrtar?
MESILA DODA: Besoj se do jetë dhe qëndrim zyrtar në sallën e parlamentit kur të jetë, të jeni të bindur për këtë.
DUDUSHI: Çfarë ka ndodhur në fakt me këtë projektligj?
MESILA DODA: Për ta thënë me pak fjalë. Kanë filluar punimet rreth tre vjet më parë, sapo u rrëzua nga Gjykata Kushtetues nga një grup ekspertësh shqiptar dhe të huaj, persona që kanë qënë ish-prokuror në Gjermani apo persona që kanë qënë krerët për qendrën e hapjes së dosjeve. Dhe promotor ka qënë Grupi Shqiptar i të Drejtave të Njeriut, pra shoqëria civile. Një aksion shumë i madh. Unë e kam ndjekur vazhdimisht, kam pasur gjithmonë kontakte sepse është një nga ato parime për të cilat Lëvizja e Dhjetorit u ngrit. Jo thjesht hapja e dosjeve, por de-komunizimi i shoqërisë shqiptare. Të cilin e shohim dhe sot e kësaj dite që nuk është kryer si proces. Ishte një projekt i gatshëm që shoqëria civile e kishte bërë dhe ishin bërë 7-8 tryeza të rrumbullakëta se duhej marrë dhe mendimi se janë ligje që duhen konsultuar. Nis një draft, që nis një zyrë i bërë nga 3-4 persona që e bën Ministria e Mirëqënies Sociale, merret një ligj përkthehet, hiqen disa pjesë që nuk ishin të adaptueshme, pjesa tjetër u mor me ta mos. Ndërkohë kemi dy ligje që në pjesën e hapjes së dosjeve janë njëlloj dhe kot u lodhën se e kishin gati dhe ndryshojnë vetëm tek pjesa e lustracionit-përdorimit të informative. Pra nëse ne themi që duhet të dalin jashtë sistemit persona që kanë patur mëkatet e tyre në të kaluarën për dënimin e personave-përpozicionet që kanë pasur- drafit i ardhur nga qeveria, drafti paralel me këto tonin që të thuash, se çuditesh se në disa raste është një lloj kopje që është bërë-thotë që informatën mund ta kërkojë kreu institucionit, por mund edhe të most a kërkojë. Unë si kreu institucionit e marr këtë informatë dhe të shantazhoj ty për ca kohë e kam në dorë. E dyta nuk përfshin rrafshin politik. Ti sot ke krerët kryesor të së majtës, kryetarë komisionesh parlamentare që janë të prekur drejt për drejtë dhe janë ish-kuadro të regjimit. Ish-kuadro të lartë të sistemit të kaluar.
DUDUSHI: Për shembull?
MESILA DODA: E dimë që Ruçi, nënkryetar i grupit parlamentar të PS, ka qënë kryetar i komitetit të partisë, zoti Xhafaja kryetari i komisionit të ligjeve ka mbuluar një pozitë shumë të lartë në bashkimin e rinisë, z. Braho ka qënë ish-prokuror i dikurshëm i regjimit, etj….Ti marr me radhë se janë shumë këto që do të them, por janë dhe kolegët e mi dhe nuk…
DUDUSHI: Jo, kjo ishte për të kuptuar deri ku shkon projektligji juaj për lustracionin…
MESILA DODA: Ka dhe diçka tjetër, ky është një projektligj që është bërë duke respektuar vendimin e Gjykatës Kushtetuese. Nuk bëhet ndërprerja e mandateve, pritet përfundimi dhe më pas nuk bëhet ri-kandidimi. Këto që them unë janë shumë pak se ti ke sot njerëz në Gjykatën Kushtetuese që kanë dhënë dënime pa fund në kohën e regjimit dhe ende sot në pozicione më të larta.
Nëse ka një thembër Akili shoqëria shqiptare, ka klasën e drejtësisë. Unë vazhdoj ta them dhe vazhdoj ta përsëris, një klasë e magjistratëve që do të ishte me kurajo për ta pastruar përfundimisht shoqërinë shqiptare, do ishte ajo që do krijonte një impakt të jashtë zakonshëm. Nuk flet dot dekriminalizmi të politikës se do ikin vetë këto njerëzit që janë marrë me politikë sot. Pra duhet që të funksionojë sistemi, si ka ndodhur në Rumani, apo Kroaci apo vendet e lindjes. Sepse sot ke gjykatës që i kanë krimet palë dhe flenë me to dhe po e drejtojnë sistemin e drejtësisë me shkelje syri. Po e lënë politikën në mëkatet e veta dhe sistemin në mëkatet e veta. Dhë ndërkohë njerëzit janë të mërsitur me drejtësinë dhe me politkikën dhe me të gjitha kahet.
DUDUSHI: A kishte Z. Olldashi një projekt për të krijuar një forcë politike të re brenda të djathtës?
MESILA DODA: Përtej faktit të vendimeve politike që kishte marrë Sokoli, ai ishte një mik shumë i dashur dhe kishte shumë miq, shumë më shumë se ne të tjerët, unë për shembull kam miqësi me 3-4 persona po jo në atë shtrirje dhe të aq shumë shtresave të ndryshme që kishte Sokoli. Që do të thotë që ka dhuruar shumë nga natyra e tij. Që do të thotë, që përveç një politikani ai ka qënë një njeri i jashtëzakonshëm, një njeri i mrekullueshëm dhe për pjesën e tij artistike.
Përtej pjesës politike një homazh i madh i duhet bërë atij si qënie njerzore. Tragjedia që ndodhi është përkujtuar nga unë në fjalimin tim të parë në parlament, sepse është e pa pranueshme hipokrizia e keqardhjes ndaj fatkeqësisë që ndodhi. Vazhdoj të mendoj që vdekja e Sokolit nuk duhet të përdoret nga askush. Dhe mbi të gjitha nuk duhet të përdoret që disa që ishin miq të Sokolit janë armiq të dikujt dhe disa që ishin armiq të Sokolit do vazhdojnë të mbeten armiq të dikujt. Dhe kjo sepse është mjerane të mendosh që mund të marrësh frymë në politikë duke përdorur Sokolin. Por nga ana tjetër është imorale të thuash që ne i kishim marrëdhëniet e shkëlqyera, Sokolin e trajtuam mirë… Jo! Sokoli nuk ishte ky. Shkoni dhe shikoni kush është në delegacion parlamentar. Në asnjë delegacion parlamentar nuk ishte Sokoli. Sot nuk do e kishe në kryesinë e PD-së po të ishte gjallë Sokoli. Ai është një nga personat më të rëndësishëm të PD-së dhe të qeverisë dhe kur flasim për projektin e tij politike, projekti i Sokolit ishte… ishte PD sepse ishte partia e tij dhe nuk kishte asnjë arsye në ato moment të mendohej që gjërat do shkonin drejt një artificë në trajtimin e personave dhe grupeve, u ndjenë sinjalet e para, por mendonim se ishte shumë shpejt… dhe në atë kohë ishte e pamundur të themi që Sokoli kishte vendosur të çante PD, se ishte partia e vet dhe kujt më shumë se Sokoli i takonte ajo parti?! Ajo ishte partia e tij dhe si mund të mendontë që ta çante, i takonte atij si u takonte një brezi të tërë të rinjsh dhe të rejash që ishin rritur dhe të tjerëve që e përqafuan më vonë. Thënë këtë unë nuk përjashtoj asgjë se ça mund të ndodhte në të ardhmen. Ai ishte njeri politik dhe si i tillë do merrte vendimet e tij. Por është e shëmtuar dhe abuzive që unë të them se Sokoli do e kishte çarë Partinë Demokratike se nuk do e duronte dot këtë që ndodhi. Këto janë gjëra të shëmtuara dhe nuk merret dot me mend se çfarë do kishte bërë Sokoli. Për më tepër as unë dhe askush tjetër nuk duhet të mendojë se do rrojmë në politikë se kemi qënë miq e shokë të Sokolit.
Ka pafund njerëz që kanë patur miqësi dhe ato që nuk e votuan. Sepse ky ishte Olldashi, nuk merrte pushkën dhe i luftonte njerëzit, i pranonte me limitet e tyre sepse e tillë është shoqëria njerëzore, nuk mund të presim që të gjithë të rreshtohen me ne 100%. Madje kjo mënyrë e të menduarit o me mua o kundra meje, është një marrëzi e politikës, është një marrëzi e njerëzve që kërkojnë idhujtari. Vetëm Zoti lart në qiell është ai që duhet ta pranosh pa limit.

Flet për krijimtarinë Bedri ÇOKU, i mbijetuari i ferrit te SPAÇIT

January 23, 2015 by dgreca

BEDRI ÇOKU: “Krijimtaria tek unë është nevojë e domosdoshme.”/
Nga Fadil SHEHU- Florida/
Me Bedri Çoku, ish gjimnazistin e “Janaq Kilica’’ në qytetin e Fierit, i cili ka përjetuar dy dekada vite burg në të ashtuquajturin “ferri i Spaçit”, jam njohur në vitet e para të demokracisë, në pranverën e vitit 1994, gjatë promovimit të librit “ Dy vëllezër në një prangë`´, shkruar nga vetë Ai dhe vëllai i tij, Çaush Çoku. Episodet emocionale që trajtoheshin në këtë libër me dy kapituj, Bedriu në prozë dhe Çaushi në poezi, më motivuan për zhvillimin e një interviste ekskluzive me Bedriun, e cila u botua ato ditë në një nga faqet e R.D-së. Ai njihet dhe si protagonist i grevës që shpërtheu në vitin 1973 në burgun e Spaçit, ku dhe u ridënua. Gjatë viteve të demokracisë ai mbetet i dashuruar pas letërsisë, paçka se emërimi i tij në disa poste të rëndësishme shtetërore i jepnin shansin e karrierës së tij në politikë. I pasionuar në veçanti pas Dostojevskit dhe Kutelit, krahas mjaft dorëshkrimeve të dy romaneve dhe novelave, si analist në disa gazeta, kohët e fundit paraqitet përpara lexuesit me librin e ri mjaft domethënës “Plaku i Kenetës“. Intervista e zhvilluar mbart realitetin e viteve të komunizmit, ngjarjet reale në burgjet e diktaturës dhe zhvillimeve demokratike në Shqipëri. Bedriu së bashku me të atin dhe dy vellezërit, Çaushin dhe Esatin u dënua me 67 vite burg.
F.Shehu:- Cili është Bedri Çoku?
B.Çoku:- U linda në fshatin Muçias, Lushnjë, në vitin 1949. Në vitin 1951 babai im u dënua 20 vjet me heqje të lirisë, si kundërshtar i regjimit komunist dhe, njëkohësisht, u shpallë kulak, me konfiskim të pasurisë së tundshme e të patundshme. Të mbetur mes katër rrugëve pa shtëpi, pa katandi, u endëm ditë të tërë nëpër rrugët e baltosura të Myzeqesë, deri sa më në fund gjetëm strehim tek tezja e jonë, në Fier, Ankushe Boriçi, e martuar me Ali Boriçin. Ndënjëm aty deri sa Këshilli i Lagjes i asaj kohe na strehoi tek një ahur i Taq Bozos, ish tregtar para regjimit komunist, por që djemtë e tij gëzonin mirëkuptim me regjimin e ri. Këtë ahur Taq Bozo e kishte përdorur për kuajt e biroçes së vet. Ishte vetëm me katër muret dhe çatinë. Megjithatë, ishim të detyruar që, gruaja dhe bijtë e një “Armiku” te regjimit të kalonim jo pak, por 9 vjet të jetës sonë në ato kushte çnjerëzore. Shyqyr që në vitin 1959 ajo ngrehinë u rrëzua nga tërmeti i fuqishëm i po atij viti që ne të kishim të drejtë të strehoheshim në një banesë tjetër.Me një dhomë e guzhinë në barakat e ndërtuar urgjentisht nga shteti i asaj kohe për të ndihmuar fatkeqit prej “zemërimit natyror”, në lagjen “1 Maj”, sikur vuri dorë zoti.
– A thua, me këtë rast, se mbaruan vuajtjet dhe peripecitë çnjerëzore për ju? – Jo. Sepse në vitin 1966, pikërisht sapo kisha hyrë në provimet e maturës, një vendim, sa absurd aq edhe kriminal, i Komitetit Qendror të Partisë Punës së Shqipërisë, urdhëronte për të gjitha familjet me “biografi të keqe”, të cilat jetonin dhe punonin me dekada apo shekuj nëpër qytetet e Shqipërisë, të dëboheshin apo të internoheshin me forcë për në fshatrat e ndryshme, nga më të prapambetura të vëndit. Ndërsa neve na rikthyen në fshatin tonë pasi “gëzonim” titullin makabër, kulak, për të cilin bashkëfshatarët ishin të indoktrinuar tashmë për të na ndëshkuar me urrejtje dhe indiferencën e tyre, siç ua kërkonte ideologjia komuniste e luftës së klasës.
-A ju kujtohet se sa familje u internuan apo u dëbuan së bashku me ju nga qyteti i Fierit ?
-Vetëm natën e dëbimit tonë, më 11 Qershor të vitit 1966, mund të jenë internuar apo dëbuar nga qyteti i Fierit, pa e ditur se ku, rreth 37 familje. Por kjo “fushatë”, në se mund ta quajmë kështu me fjalorin e kohës, vazhdoi muajt e mëvonshëm, dhe vitet e mëtejme, pothuajse vazhdimisht. Internimi dhe dëbimi në atë regjim u shndërrua në sistem. Ishte një nga hallkat shtrënguese dhe terrorizuese më makabre të atij regjimi.
-A e menduat, se qysh nga ajo ditë rrjedha e jetës për ju do të ishte ndryshe?
-Në të vërtetë unë, personalisht, kisha iluzione se, të paktën mua si Bedri, do të më toleronin, pasi isha gjimnast i kategorisë së parë, volejbollist, atlet, sporte me të cilat përfaqësoja edhe ngjyrat sportive të klubit “Apolonia”, axhamillëk, natyrisht. Por në atë moshë, 18 vjeçare, aq mund të gjykonte një njeri në pozitat e mia. Unë mendoja se do t’u vinte keq njerëzve të partisë e të pushtetit për talentin tim, por…
-Ju thatë, sapo kishit hyrë në provimet e maturës, por arritët vallë t’i jepnit të gjitha provimet?
-Jo vetëm që i mbarova të gjitha provimet e shtetit, por shkova edhe një muaj në aksionin e rinisë, në ndihmë të kooperativave bujqësore, siç organizoheshin atëherë, nga Komiteti i Rinisë së Rrethit, me nxënësit e shkollave të mesme. Këtë mundësi ma dhanë shokët e shoqet e mia, veçanërisht shoku im i ngushtë i të gjitha viteve shkollore, aktori, “Artisti i Merituar’’, Ahmet Pasha. Fjeta një muaj në shtëpinë e tij.
-A ju kujtohet dita, kur u ndatë nga shokët e shoqet e shkollës për të shkuar përfundimisht në internim?
-Edhe pse mësuesit e mësueset e shkollës më mbanin afër, më ngushëllonin për largimin tim nga qyteti dhe për pamundësinë time, me këtë rast për të vazhduar studimet e larta, gjithsesi unë isha i vrarë shpirtërisht. Veçanërisht i prekur për mua ishte mësuesi i matematikës, njëkohësisht dhe kujdestar klase, Sulejman Mehmeti, i cili jo vetëm që më ndihmoi për provimet e shtetit, por ishte i vetmi që erdhi së bashku me shokët e shoqet e klasës për të më përcjellë deri tek Ura e Sheqit. Me lot në sy u ndamë dhe me shpresë se një ditë do të bashkoheshim përsëri me njeri-tjetrin, po aq të dashur e të sinqertë.
-Ju keni qenë tre vëllezër në burg, me gjithë babanë katër, duke vuajtur gati 70 vite burg. Me Çaushin, vëllain e vogël keni botuar një libër, me titull “ Dy vëllezër në një prangë” , ai me poezi dhe ju me prozë, cila është e veçanta dhe e përbashkëta për ju të dy ?
-Me Çaushin kemi kaluar së bashku ditë e netë të tmerrshme në qelitë dhe burgjet komuniste. Them kështu se me të më bashkoi fati me dekada nën terrorin e paparë të regjimit. Na morën ushtar së bashku, na arrestuan, na dënuan dhe na ridënuan në burg po së bashku. Prandaj edhe sot në jetën e lirë ne jemi përsëri së bashku. Ndaj poeti Visar Zhiti, i cili i ka bërë parathënien librit tonë, është i mendimit se titulli që i është vënë, mund të jetë më i qëlluari për rastin tonë. Ne jemi arrestuar për agjitacion e propagandë, por edhe për poezitë e Çaushit dhe romanin tim me titull ‘Të dënuarit e pafajshëm” që Sigurimi i Shtetit i gjeti në shtëpi në dorëshkrime. Ne u ridënuam në kryengritjen e famëshme të burgosurve politikë të Spaçit që u zhvillua në vitin 1973, si ndër pjesëmarrësit më aktiv të asaj kryengritje historike.
-Çfarë trajtonit në shkrimet tuaj të konfiskuara nga Sigurimi i Shtetit?
-Në poezitë e tij Çaushi i këndonte rinisë, dashurisë, fshatit myzeqar, nënës tonë të shumëvuajtur, vuajtjeve tona, izolimit të Shqipërisë etj. Ndërsa unë trajtoja në roman jetën e njerëzve që diktatura i ndëshkonte si nacionalistë, apo si bijtë e nipërit e tyre.
-Këto ditë ju keni nxjerrë nga shtypi një libër me titull “Plaku i Kënetës”, çfarë përfaqëson rrëfimi i plakut në librin tuaj ?
-Në parathënien e bërë nga zoti Novruz. R. Shehu thuhet me të drejtë se “Plaku i Kënetës” është një personazh gati i harruar në letërsinë shqiptare. I lënë pasdore apo i “internuar” qëllimisht në një ishull, pa nam e nishan. Si e si që në letërsinë e socrealizmit komunist të mbizotëronte personazhi i porositur nga partia , ai i besnikut të Partisë dhe armikut të të gjithëve që nuk e donin Partinë dhe diktaturën e saj të proletariatit ! “Plaku i kënetës” është një njeri i vërtetë i atyre viteve me cilësitë e fshatarit të trashëguara denbabaden, jashtë klisheve dhe mentalitetit komunist. Sa është i realizuar artistikisht dhe në përmbajtje këtë do ta thotë lexuesi.
-Në parathënien e “Plakut të Kënetës” thuhet se keni gati për botim tregime, novela dhe romane, kur do të shohin ato dritën e botimeve?
-Me siguri, sapo të gjendet sponsorizimi.
-Çfarë përjetuat kur nxorrët nga botimi këtë libër?
–Të them të vërtetën ky është libri i dytë që botoj, sepse artikuj nëpër gazeta kam me qindra, gjithësesi është lumturi për mua kur mendoj se njerëzit do të kenë nëpër duar një“ krijesë” nga mendja dhe shpirti im.
-A mundet, të na tregoni se si ka ardhur krijimtaria artistike tek ju?
-Nuk besoj që dikush me dy pare mend në kokë të përpiqet të thotë se si i lindi atij dëshira për të pikturuar, për të shkruar poezi , romane, apo për të kompozuar këngë. Krijimtaria për mua erdhi si një nevojë e domosdoshme, në fillim për të thënë ato gjera që mendoja se ishte lumturi t’ia tregoja edhe të tjerëve. Me kalimin e kohës dëshira për të shkruar u bë një domosdoshmëri për t’u treguar të tjerëve padrejtësitë tokësore.
-Ju kujtoheni nga bashkohësit tuaj, si sportist i klasit të parë, muzikant virtuoz, por edhe si shkrimtar? Cilën mund të veçoni nga këto tre pasione?
-Të tre këto pasione i kam dashur dhe i dua tërë jetën. Sepse duke jetuar brenda meje ato kanë zënë rrënjë. Me këtë rast dua të them diçka që më rëndon në ndërgjegje. Nuk mund të rri pa e thënë një ditë. Fakti që unë në qytetin e Fierit kam qenë një sportist i shquar, i kategorisë së parë. Madje isha kandidat për Mjeshtër Sporti në gjimnastikë, këtë e dinë të gjithë. Përveç kësaj, mund të jem i vetmi sportist i klubit “Apolonia’ që u ndëshkova aq rëndë nga diktatura. Nuk më kanë thirrur as në një rast në përkujtimet festive të klubit “Apolonia’”, qoftë edhe si një sportist që kontribuova me sukses për disa vjet për ngjyrat e “Apolonisë”.
– A ka sekret mosha juaj, pasi tregoni më i ri nga ç’jeni?
-Po. Lëvizja, energjia,optimizmi.
-Cili është momenti më i gëzuar i jetës tuaj?
-22 Marsi. Fitorja e popullit shqiptar kundër komunizmit.
-Po më i hidhuri? (Në çast vështron tutje diku në horizont.)
-Ka shumë çaste, por unë mund të konsideroj atë kur mësova lajmin se përveç ne të dyve, mua dhe Çaushin që kishim vite e vite të prangosur, tani në pranga kishin vënë edhe vëllain e tretë, Esatin.Në shtëpinë tonë, me këtë rast, dy prindërve të moshuar, të lodhur e raskapitur nga lufta e stërzgjatur klasore, u kishte ardhur mandati i vdekjes.
-Ç’ishte nëna për ju, e cila tregohej me gisht në diktaturë, si “ gruaja e burrit dhe nëna e djemve “armiq të popullit dhe të partisë?”
-Nëna ime, përveç se ishte nëna ime e shtrenjtë, por ajo ishte dhe mbeti një simbol i rezistencës antikomuniste të nënave shqiptare.
-Cilët janë shkrimtarët që kanë ndikuar më shumë në formimin tuaj artistik në letërsi?
-Çdo vepër artistike më jep lumturi dhe më lartëson shpirtërisht, por për mjeshtërinë e të shkruarit, veçanërisht më ka tërhequr Dostojevski dhe Kuteli ynë.
-Si ndjeheni tani, pas 24 vite nga dita e lirimit si i burgosur, a janë arritur ato ideale që ju keni pasur e keni në mendjen dhe shpirtin tuaj ?
-Për këtë temë do të kisha dashur të isha i angazhuar tërësisht në një intervistë tjetër sepse është temë e gjerë dhe serioze.
-Ju faleminderit, zoti Bedri .
-Kënaqësia ishte e imja .
Intervistoi: Fadil Shehu