Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Serge Métais : Të rikthehet procesi i gjykimit të UÇK-së në Prishtinë*

by

Serge Métais : Të rikthehet procesi në Prishtinë*

Gjykata e Posaçme për Kosovën i hodhi poshtë së fundmi kërkesat për lirim me kusht për Hashim Thaçin e të bashkakuzuarit e tij. Në stadin e sotëm, vendosmëria që ajo po tregon është shqetësuese. Ka rrezik që mekanizmi gjyqësor i ngritur në Hagë të shndërrohet së shpejti në mekanizëm djallëzor. A ka ende kohë për ta ndalur? Sado që mund të duket e çuditshme, përgjigja është se po. Gjykatën e Posaçme e ka krijuar Kuvendi i Kosovës dhe po ai mund të vendosë për fatin e saj: Çka është bërë me ligj mund të zhbëhet me ligj. Ky kuvend e ka në dorë që ta rikthejë procesin në Prishtinë.

Për ta kuptuar më mirë këtë sfidë, është e udhës të saktësojmë që Gjykata e Posaçme për Kosovën nuk është një gjykatë penale ndërkombëtare:

  • Ajo nuk është krijuar përmes ndonjë rezolute të Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara si në rastin e Gjykatës Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë (GjPNJ), e cila ishte e detyrueshme për të gjithë qytetarët e shteteve të dala nga Jugosllavia (Serbisë, Kroacisë, Sllovenisë, Bosnjë-Hercegovinës, Kosovës, Maqedonisë së Veriut dhe Malit të Zi);
  • Ajo nuk është krijuar as përmes ndonjë traktati ndërkombëtar si në rastin e Gjykatës Penale Ndërkombëtare (GjPN), e cila bazohet në një traktat të quajtur “Statuti i Romës” e të hyrë në fuqi më 2002. Ajo ka për detyrë të gjykojë personat e akuzuar për krime lufte, krime kundër njerëzimit ose gjenocid dhe është sot i vetmi juridiksion penal ndërkombëtar i përhershëm dhe me prirje të përbotshme[1].

Gjykata e Posaçme është krijuar, në fakt, vetëm nëpërmjet ligjit të votuar nga Kuvendi i Kosovës më 2015 (nenit 162 të Kushtetutës dhe Ligjit nr. 05/L-053 “për Dhomat e Specializuara dhe Zyrën e Prokurorit të Specializuar”). Ajo është pra një institucion gjyqësor i Republikës së Kosovës… i zhvendosur në Hagë.

Kjo krijesë shumë origjinale shpjegohet vetëm me emocionet që ngjalli raporti Marty, i miratuar në mënyrë masive nga Asambleja Parlamentare e Këshillit të Evropës në janar 2011. Pretendimet për trafik organesh njerëzore, që përmbante raporti, ishin me natyrë tejet çnderuese për rezistencën shqiptare: disa robërve serbë u qenkëshin hequr organe të cilat qenkëshin “eksportuar” pastaj përmes aeroportit të Tiranës për t’ua vendosur pritësve jashtë shtetit. Raporti hedh mendimin se kjo paskësh ndodhur me qindra herë. Krimi qenkësh i përbindshëm. Shumë tmerre ishin parë tashmë gjatë luftërave në ish-Jugosllavi, si masakra e Srebenicës, e kryer nga serbët dhe e cilësuar si gjenocid nga GjPNJ-ja. Mirëpo kësaj radhe do të shihnim që edhe shqiptarët nuk mbetkëshin prapa në punë tmerri: Ushtria Çlirimtare e Kosovës (UÇK) paskësh bërë tregti fitimprurëse me organe të marra nga robër serbë!

Raporti ishte, në të vërtetë, produkti i një prej operacioneve më të suksesshme të dezinformimit që prej shembjes së regjimeve komuniste. I kurdisur prej shërbimeve të fshehta serbe, ai mori një mbështetje vendimtare nga ana e shërbimeve ruse. Te një i zgjedhur zviceran, Dick Marty, ai gjeti një idiot të dobishëm mjaft efikas[2]. Raporti i tij është një përmbledhje e hartuar me dhelpëri duke u nisur nga shënimet e shërbimeve të fshehta serbe si edhe nga dosjet e akuzave të GjPNJ-së ose të gjykatave të Kosovës. Pak rëndësi kishte që ato dosje nuk kishin të bënin fare me trafik organesh njerëzore. I gjithë raporti Marty luan në thelb me sugjerimin, insinuatën ose probabilitetin.

Emocionet që ngjalli ky raport i shtynë Bashkimin Evropian dhe Shtetet e Bashkuara të krijonin, në shtator 2011, një “Grup Pune të Posaçëm Hetimor” (Special Investigative Task Force). U ra dakord për të caktuar në krye të tij në prokuror amerikan, Clint Williamson. Në maj 2012, Kuvendi i Kosovës miratoi një ligj për bashkëpunimin me këtë grup pune, çka i dha mundësi këtij të fundit të kryente një hetim penal të pavarur rreth pretendimeve që përmbante raporti.

Më 29 korrik 2014, pas më shumë se dy vjet hetimi, prokurori Williamson, gjatë një konference për shtyp në Bruksel, deklaroi që trafiku i organeve nuk mund të vërtetohej veçse në “më pak se dhjetë raste”. Ai shtoi: “Të ekzagjerohen shifrat ose të thuhet se çdo serb i vrarë apo i shpallur i zhdukur qenka bërë objekt i ndonjë heqjeje organesh nuk i shërben kurrfarë interesi, por vetëm sa shton dëshpërimin e familjeve të personave të humbur, sepse nuk ka asnjë provë të vetme”.

Si nata me ditën në krahasim me ato qindra raste që sugjeronte raporti Marty! Dhe, domethënia e fjalëve “më pak se dhjetë” mund të ishte fare “zero”. Mirëpo edhe kaq mjaftonte që aleatët amerikanë dhe evropianë të ndiheshin të detyruar që të ushtronin një trysni miqësore mbi udhëheqësit e Kosovës: këta duhej të votonin përmes Kuvendit të tyre një ligj për krijimin e Gjykatës së Posaçme.

Mes klasës politike kosovare debati qe i dhimbshëm, sepse thjesht ideja që të votohej për krijimin e një gjykate të posaçme ishte e padurueshme. Por mesazhi që po u jepej ishte i qartë: ose votoni ligjin e tregoni që nuk keni pse të trembeni lidhur me trafikun e organeve, ose mos pranoni dhe do të konsiderohet se jeni fajtorë për krimet e urryera që pretendohen në raportin Marty. Më në fund, me mbështetjen e pikërisht këtyre udhëheqësve që sot ndodhen të burgosur në Hagë, ligji për krijimin e Gjykatës së Posaçme u votua në Kuvendin e Kosovës me një shumicë prej dy të tretash.

Pikërisht kjo gjykatë e ka prodhuar aktakuzën kundër Hashim Thaçit dhe tre ish-udhëheqësve të tjerë të lartë të UÇK-së, të bërë publike më 4 nëntorin e kaluar[3]. Një aktakuzë tek e cila nuk gjen dot absolutisht asgjë lidhur me pretendime për trafik organesh.

Vërtetohet kështu plotësisht që udhëheqësit e Bashkimit Evropian dhe amerikanët janë mashtruar keqas nga një operacion dezinformimi të përmasave të mëdha. Por, prapëseprapë, suksesi i këtij batakçillëku mbetet i plotë.

Ai qëndron në vetë ekzistencën e Gjykatës së Posaçme. Si edhe në një aktakuzë që, ndonëse nuk përmban asgjë lidhur me trafiqe të pretenduara organesh, mund të çojë megjithatë në dënime shumë të rënda. Hashim Thaçi dhe tre ish-udhëheqësit e tjerë të UÇK-së, sot të burgosur në Hagë, akuzohen në fakt se paskan krijuar një “sipërmarrje të përbashkët kriminale”. Sipas aktakuzës, ata “ngarkohen secili personalisht me përgjegjësi penale” për krime lufte dhe krime kundër njerëzimit të kryera nga kjo sipërmarrje gjatë luftës, më 1998-1999, dhe në vitin 2000. Aktakuza as që do t’ia dijë fare se ata vetë nuk paskan qenë veprues të drejtpërdrejtë të atyre krimeve, as se një pjesë e atyre krimeve qenkan gjykuar tashmë në suazë të disa juridiksioneve të tjera, GjPNJ-së apo gjykatave të Kosovës. Ajo që paraqitet si një “sipërmarrje kriminale” është organizata e Rezistencës, kurse ata që shihen si penalisht përgjegjës për krime që ajo paskësh kryer janë ish-udhëheqësit e saj.

E gjithë kjo është e papranueshme. Është e papranueshme, jo sepse krimet e pretenduara në aktakuzë – keqtrajtim ndaj robërve, akte torture, ekzekutime pa gjyq, vrasje “tradhtarësh”, “bashkëpunëtorësh me armikun” apo kundërshtarësh politikë të hamendësuar – nuk paska sesi të jenë kryer nga Ushtria Çlirimtare e Kosovës dhe nuk u dashkan gjykuar. E papranueshme ajo është për dy arsye thelbësore. 

E para është se ekzistenca e Gjykatës së Posaçme në Hagë nuk përligjet dot përveçse me pretendimet për trafik organesh nga ana e raportit Marty. Mungesa në aktakuzë e trafikut të organeve e bën këtë gjykatë të papërligjur.

Arsyeja e dytë është se, duke gjykuar në Hagë, do të bëhej një padrejtësi. Gjykimi në Hagë do të nënkuptonte, faktikisht, që t’i jepet Gjykatës së Posaçme një status të cilin ajo nuk e ka: atë të një gjykate penale ndërkombëtare. Mirëpo, në një gjykatë të tillë, nuk do të mund të gjykoheshin krimet e kryera nga Rezistenca shqiptare pa u gjykuar aty gjithashtu edhe krimet e kryera nga forcat e sigurisë, ushtria dhe paraushtarakët serbë në Kosovë. Krimet e luftës dhe krimet kundër njerëzimit që ata kanë kryer janë mjaft të shumta, masive dhe të dokumentuara mirë. Lënda nuk mungon aspak për të ngritur një dosje akuze, madje edhe për krim gjenocidi. Sidomos tani, njëzet vjet pas përfundimit të luftës, kur gati një mijë trupa shqiptarësh të Kosovës, të zhdukur në vitet 1998-1999, janë zbuluar në disa varre masive në Serbi, dhe kur së fundmi janë gjetur përsëri trupa të tjerë në një minierë kripe në afërsi të Rashkës. Në qoftë se do të gjykohej vetëm njëra nga palët – ajo e sulmuara, Rezistenca – dhe nuk do të gjykohej pala tjetër – ajo agresore, fuqia pushtuese –, atëherë do të bëhej një padrejtësi. Do të shkelej parimi i trajtimit të barabartë mes palëve, të cilin duhet ta respektojë çdo gjykatë penale ndërkombëtare.

Për këto arsye, por edhe për të ndalur atë që po shfaqet gjithnjë e më shumë si një mekanizëm djallëzor, duhet të merret një vendim: të mbyllet Gjykata e Posaçme dhe të transferohet dosja e akuzës në Kosovë. Këtë vendim, Kuvendi i Kosovës mund ta marrë. Nuk do të ishte fare fjala për të ndërprerë një procedurë gjyqësore. Thjesht, procesi që duhej të zhvendosej në Hagë, do të rikthehej në Prishtinë.

E mira do të ishte që nismën për këtë ta marrë Bashkimi Evropian. Ai mund të konsiderojë që përligjet një kërkesë për transferim të dosjes së akuzës drejt gjykatave të zakonshme të Kosovës. Këtë mund ta bëjë përpara se Kuvendi i Kosovës të shprehet vetë dhe të shkaktojë një krizë me aleatët e tij evropianë e amerikanë.

Të pranohet që procesi të mbahet në Hagë do të ishte një padrejtësi (shkelje e parimit të trajtimit të barabartë të palëve në konflikt). Për Bashkimin Evropian dhe Shtetet e Bashkuara, kjo do të ishte njëlloj sikur ata të vazhdonin të pranonin që t’i tërhiqnin nga hunda. Mbyllja e kësaj gjykate të posaçme do të ishte gjithashtu më i pakti ndër sanksionet që meritojnë autorët e këtij mashtrimi të madh.

Serge Métais

Autor i librit Histoire des Albanais. Des Illyriens à l’indépendance du Kosovo (Histori e shqiptarëve. Nga ilirët deri te pavarësia e Kosovës) të botuar në Francë më 2006 nga shtëpia botuese Fayard e të përkthyer edhe në shqip e në bullgarisht.

[1] Nga 193 vende anëtare të OKB-së, Statuti i Romës është nënshkruar dhe ratifikuar deri më sot nga 123 shtete, mes të cilave të gjitha vendet e Bashkimit Evropian. Rusia dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës e kanë nënshkruar, por nuk e kanë ratifikuar. Ato nuk e njohin pra juridiksionin e GjPN-së, ashtu si edhe Kina (e cila nuk e ka nënshkruar fare).

[2] Shih artikullin tonë “Kosovë: Gjykata e Posaçme, pjellë e një mashtrimi të madh”, gazeta Dita, 5 dhjetor 2020.

[3] Aktakuza kundër Hashim Thaçit dhe tre ish-udhëheqësve të tjerë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës mund të lexohet në sajtin “Kosovo Specialist Chambers and Specialist Prosecutor’s Office”. Shih çështjen me numër KSC-BC-2020-06.

****. 

INTERVISTA

Për çfarë e keni saktësisht fjalën kur flisni për “mekanizëm gjyqësor” i cili mund t’u shndërrohet në “mekanizëm djallëzor”?

Mekanizëm djallëzor unë quaj një gjykatë të posaçme që mund të katandiset të veprojë me gjaknxehtësi, me teprime, me pushtet të pakufizuar, me humbje të sensit të masës.

I tillë do të ishte, për t’i thënë gjërat më shkoqur, një dënim me burgim të përjetshëm për të akuzuarit. E gjitha kjo është e mundshme, në bazë të një aktakuze që konsideron se ata kanë ngritur e drejtuar një “sipërmarrje të përbashkët kriminale” (UÇK-në?), fajtore për krime lufte dhe krime kundër njerëzimit.

Mospranimi për t’u dhënë të akuzuarve lirimin me kusht më duket se nuk ndjell asgjë të mirë.

Pse doni që të mbyllet Gjykata e Posaçme?

Më duket se e kam parashtruar qartë qëndrimin tim në artikullin që kam shkruar. Ka dy arsye thelbësore:

Së pari, mungesa e pretendimeve për trafik organesh, në aktakuzë, bën që Gjykata e Posaçme ta ketë humbur tashmë çdolloj legjitimiteti.

Së dyti, një proces në Hagë i jep faktikisht kësaj gjykate të posaçme një status të cilin ajo nuk ka sesi ta mëtojë, statusin e një gjykate penale ndërkombëtare. Mirëpo është e paimagjinueshme që, në një gjykatë penale ndërkombëtare, të gjykohet vetëm njëra nga palët në konflikt. Në qoftë se gjykohet vetëm pala shqiptare, pa u gjykuar pala serbe, do të kishte një prishje të barazisë së trajtimit ndërmjet palëve. Kjo do të ishte një padrejtësi e kulluar.

Personeli i Gjykatës së Posaçme (gjyqtarë e prokurorë) është ndërkombëtar. Ndërkohë, ju keni mendimin që mbyllja e kësaj gjykate mund të vendoset nga Kuvendi i Kosovës. A e ka ky vërtet këtë kompetencë?

Gjykata e Posaçme nuk është krijuar përmes ndonjë rezolute të Kombeve të Bashkuara. Ajo nuk është ngritur as nëpërmjet ndonjë traktati mes shtetesh.

Ajo është një institucion i Republikës së Kosovës. Është krijuar me një ligj të votuar nga Kuvendi i Kosovës. Gjithçka që është e bërë me ligj, mund të zhbëhet me ligj.

Nuk ka asnjë mekanizëm institucional mbishtetëror që të mund ta pengojë shkrirjen e Gjykatës së Posaçme dhe transferimin e dosjes së akuzës te gjykatat e Kosovës, në Prishtinë. Dhe kjo, që nga momenti në të cilin Kuvendi i Kosovës do të votonte një ligj në këtë drejtim.

A nuk keni frikë se kjo gjë mund të shkaktojë një krizë midis Kosovës dhe aleatëve të saj, evropianë dhe amerikanë?

Sigurisht, kriza do të ishte serioze.

Idealja do të kishte qenë që nisma të vijë nga vetë amerikanët ose evropianët të cilët ranë në kurthin e mashtrimit të madh të raportit Marty. Por nuk duhet të kemi iluzione: ka fare pak gjasa që ata ta ndërmarrin vetë hapin e parë.

Kuvendi i Kosovës mund të veprojë në dy faza:

  • Si fillim, ai mund të votojë thjesht një rezolutë ku të merret në konsideratë mungesa e pretendimeve për trafik organesh në dosjen e akuzës. Dhe mjafton që kjo rezolutë të vendosë ngritjen e një komisioni të ngarkuar me hartimin e një projektligji për shkrirjen e Gjykatës së Posaçme dhe transferimin e dosjes së akuzës në Kosovë.
  • Vetëm në një fazë të dytë, Kuvendi mund ta votojë pastaj ligjin që do ta zhbënte atë që është bërë me ligjin e vitit 2015.

Ndërkohë, kriza do të ishte hapur me aleatët. Ajo do të jepte rastin për një debat rreth mashtrimit të madh pjellë e të cilit është Gjykata e Posaçme, rastin për të rikujtuar kushtet tejet të veçanta në të cilat u ngrit kjo gjykatë, e kështu me radhë.

Kuptohet vetvetiu që kriza e çelur përmes votimit të rezolutës duhet të çojë në negociata me aleatët. Projektligji që do të votohej më pas mund të shfaqet atëherë si fryt i një marrëveshjeje.

A mendoni ju që do të mund të gjykohen ndonjëherë në Hagë krimet e kryera nga serbët në Kosovë?

Jo. Krimet e kryera nga ushtria, forcat e sigurisë dhe paraushtarakët serbë gjatë luftës së viteve 1998-1999 nuk mund të gjykohen nga Gjykata Penale Ndërkombëtare, sepse kjo është krijuar vetëm në vitin 2002 dhe kompetencat e saj nuk janë prapavepruese. Madje, gjykimi i këtyre krimeve nuk është as në kompetencën e Gjykatës së Posaçme për Kosovën.

Krimet e luftës, krimet kundër njerëzimit dhe krimi i gjenocidit të kryera nga serbët në Kosovë nuk do të gjykohen pra kurrë në Hagë. Nëse ato do të gjykohen ndonjëherë, kjo mund të ndodhë vetëm në suazën e gjykatave të Serbisë ose të Kosovës.

Pikërisht edhe për këtë arsye, krimet e luftës dhe krimet kundër njerëzimit për të cilat akuzohen sot udhëheqësit e UÇK-së do të duhej të gjykohen në Prishtinë. Për sa kohë që ndaj tyre nuk është ngritur kurrfarë akuze lidhur me trafik organesh, nuk mund të ketë asnjë justifikim që procesi i tyre të jetë i zhvendosur në Hagë.

  • Perktheu :Arben Leskaj-E dergoi per Diellin : Bardhyl Mahmuti

“RTV ZËRI I KOSOVËS”, ZËRI I SHQIPTARËVE NË DANIMARKË

by

Adnan Aliti gazetar në “RTV Zëri i Kosovës”, në Kopenhagen, Danimarkë, flet për Diellin e Vatrës New York në një rrëfim ekskluziv dhënë gazetarit Sokol Paja.  

“RTV ZËRI I KOSOVËS” NJË HISTORI E FILLIMIT TË TRANSMETIMEVE

RTV Zëri i Kosovës funksionon si multimedia shqiptare në diasporë, që nga viti 1989, fillimisht si radio dhe më vonë edhe si Tv, e përcjellë nga web-faqja e saj www.rtvzeri.com (më herët rtvzik.com dhe zeripress.com). Ky medium u emërua Zëri i Kosovës si sinonim i solidarizimit dhe mbështetjes aktive të kërkesave të drejta të shqiptarëve në Ish Jugosllavi. Pas shpërthimit të demonstratave të vitit 1981, në Kosovë dhe aty ku jetonin shqiptarët, nga ana e federatës Jugosllave, nisi procesi i heqjes së atyre pak të drejtave që kishin shqiptarët. Në shumë institucione të Kosovës, regjimi i Beogradit po vendoste masa të dhunshme. Në fakt, pak vjet pas vitit 1981, gjithë zinxhiri komandues dhe represiv do të kontrollohet nga Beogradi. Më 23 mars 1989 në Kuvendin e Kosovës, në mënyrë të dhunshme ndryshohet Kushtetuta e vitit 1974. Pas suprimimit të autonomisë së Kosovës dhe shpalljes zyrtare si pjesë e Serbisë, Kosova vendoset në shtetrrethim, e cila manifestohet me vrasje brutale, burgosje, tortura, deportime etj. Në një atmosferë të tensionuar, më 2 korrik 1989, Kuvendi legjitim i Kosovës i asaj kohe, shpall deklaratën kushtetuese me të cilën Kosova definohej si njësi e barabartë në federatën jugosllave. Duke qenë të vetëdijshëm, se lufta në Kosovë ishte e pashmangshme, diaspora shqiptare filloi të organizohet në forma të ndryshme, për të ndihmuar Kosovën në proceset e mëtejshme drejtë pavarësisë së saj. Në këto kushte lindi Radio Zëri i Kosovës në Danimarkë më 20 gusht 1989, e themeluar nga një grup bashkatdhetarësh në Danimarkë, me në krye Ibrahim Xhemajlin, ish i burgosur politik. Radio Zëri i Kosovës ka filluar transmetimet e para në rrjetin tokësor, në FM 95,5 Mhz në Kopenhagë dhe ka qenë një nga radiot e para në gjuhën shqipe në Diasporë, e pranuar dhe e financuar nga Ministria e Kulturës së Danimarkës. Spikeret e para të radios kanë qenë Shpëtime Fida dhe Emine Xhemajli. Ndërsa më vonë radios do ti bashkëngjiten edhe Ixhet Lutfiu, Naim Jumniu, Havzi Sulejmani, Bedri Mustafi, Jusuf  Mustafai, dhe nga viti 1997, unë Adnan Aliti. Është filluar me gjysmë ore program në Kanalin e Kopenhagës, për të zgjeruar shumë shpejt kohën e emetimit në 45 minuta e pastaj në 90 e më vonë në 3 orë në javë. Me kalimin e kohës dhe fitimin e eksperiencës, redaksia jonë arriti të pavarësohet dhe t’i ketë edhe valët e veta, duke emituar program në gjuhën shqipe prej 36 orëve në javë. Në vitin 2002, pas mbledhjeve të shpeshta me kolegët danez, arritëm marrëveshje për të zgjeruar aktivitetin tonë mediatik, duke filluar me emetimin edhe programe televizive në gjuhën shqipe, në kanalin kombëtar të Danimarkës, TV2, me shikueshmëri në të gjithë territorin e Danimarkës. Çdo të shtune nga ora 13:00-14:00, Danimarka fliste shqip, dhe kjo ishte një arritje e jashtëzakonshme për ne shqiptarët e Danimarkës, një privilegj që asnjë nga etnitetet e tjera të Danimarkës, me numër shumë më të madhe se ne, nuk e kishin. Me hapjen e TV Zëri i Kosovës, akronimit të radios iu shtua edhe akronimi tv për t’u bërë RTVZIK. Vlen të theksohet se, barrën kryesore të transmetimeve në radio dhe në tv, me dekada të tëra e kemi pasur unë, Ixhet Lutfiu dhe Ibrahim Xhemajli. Ishte punë vullnetare në momente edhe shumë e mundimshme, por vullneti dhe sakrifica jonë për të qenë në disponim të mërgatës tonë dhe në disponim të rrjedhave historike të kombit, deri në shpalljen e pavarësisë së Kosovës, ishte ajo që na jepte forcë dhe kurajo. Me shpalljen e Pavarësisë së Kosovës ndiheshim shumë krenarë, sepse që nga fillimi deri në fund të rrugëtimit të Kosovës drejt pavarësisë, ne kishim zgjedhur rrrugën e drejtë, atë që sollën lirinë e Kosovës. Pra liria ka emër, UÇK. Zëri i Kosovës përjetoi dhe kontribuoi gjatë zhvillimit të tri luftërave çlirimtare të popullit tonë. Falenderim i veçantë shkon për popullin danez dhe autoritetet daneze, të cilët vazhdimisht i kanë përkrahur mediat tona, duke financuar nëpër vite harxhimet mediatike.

MEDIA SI RUAJTËSE E IDENTITETIT SHQIPTAR DHE GJUHËS SHQIPE NË DANIMARKË

Duke shikuar në retrospektivë punën e mediave tona, mund të konstatohet, se të gjithë kontribuesit dhe bashkëpunëtorët e “RTV Zëri i Kosovës”, duhet të mburren me rolin historik që kanë luajtur mediat tona, si në diasporë në përgjithësi ashtu edhe në Danimarkë në veçanti.  
“RTV Zëri i Kosovës” krijoi dhe afirmoi vlera të mirëfillta kombëtare, ndihmoi në integrimin e shqiptarëve në Danimarkë dhe shmangien e asimilimit të gjeneratave të reja. Luajti një rol të madh në kultivimin dhe ruajtjen e traditave të mirëfillta shqiptare dhe transformimin e tyre te brezat e reja. Evidentoi dhe pasqyroi histori suksesi të bashkatdhetarëve tonë që me të arriturat e tyre nderuan Danimarkën, por ia shtuan krenarinë gjithë shqiptarëve. Jo vetëm për shqiptarët por siç cek me një rast eksperti i çështjeve ballkanike Tue Magnussen-RTVZIK ka luajtur një rol të rëndësishëm edhe në zhvillimin e demokracisë daneze duke zbuluar aferën Panteliç ku autoritetet daneze kishin autorizuar një avokat ultranacionalist serb për verifikimin e lëndëve të azilkërkuesve shqiptarë në Danimarkë etj. Ditë pas dite, javë pas jave, muaj pas muaji kaluan gati 32 vite të themelimit të Radio Zërit të Kosovës dhe misioni i tij vazhdon edhe sot në evidentimin, pasqyrimin e vlerave të mirëfillta kulturore, sportive dhe të lëmive të tjera (kombëtare), si për shqiptarët e këtushëm ashtu edhe më gjerë.

DOKUMENTARËT, EMISIONET KRYESORE DHE BASHKËPUNIMET

Në vitet e fundit, më shumë jemi fokusuar në përgatitjen e kronikave dhe dokumentarëve të ndryshëm televiziv. Përvoja e gjatë me media, na ka aftësuar që të krijojmë vepra mediatike, të cilat do të mbahen mend dhe do të lënë gjurmë në jetën e mërgatës shqiptare në botë. Në kohën e transmetimeve të drejtpërdrejta në radio, unë kam udhëhequr programin E SHTUNA ARGETUESE, emision rekreativo-zbavitës, me inkuadrime të drejtpërdrejta telefonike të dëgjuesve nga e gjithë bota në studio (përpos në FM transmetonim edhe në internet), dëshira muzikore, përshëndetje, intervista, etj. Historia e transmetimeve të “RTV Zëri i Kosovës”, shënon bashkëpunime të shumta me mediat simotra, si në vendlindje ashtu edhe në diasporë, si për shembull urat radiofonike me radio-stacionet në Tetovë, Kosovë, Zvicër, Londër, Neë York etj.

NGJARJET KRYESORE TË SHQIPTARISË NË “RTV ZËRI I KOSOVËS”

Pa dyshim, çdo ngjarje historike e kombit tonë, pa asnjë hezitim ka gjetur përkrahje dhe publicitet të jashtëzakonshëm te mediat tona. Këtu duhet të theksojmë në veçanti, kohën e mbylljes së mediave shqiptare në Kosovë nga regjimi serb dhe terit informativ që mbretëronte në Kosovë në vitet 90, Radio Zëri i Kosovës rreshtohej si një nga radiot e rralla që transmetonte në gjuhën shqipe, bashkë me Radio Zagrebin, Zëri i Amerikës, DË, BBC. Gjatë luftës në Kosovë, bënim intervista të drejtpërdrejta me telefon satelitor nga fronti i luftës me luftëtarët e lirisë.

ÇMIMET E FITUARA DHE VLERËSIMET E MARRA 

RTV Zëri I Kosovës ka fituar dy çmime nga Ministria e Diasporës së Kosovës, të përzgjedhur si dokumentarët më të mirë në diasporën shqiptare për vitin 2017 dhe 2018 me filmat: ”Me Arbëneshët e Zarës”- të regjisorit Adnan Alit dhe “ Rrënjët shqiptare, dheu danez” të regjisorit Ixhet Lutfiu, por gjithnjë me kontributin e pa shmangshëm të Ibrahim Xhemajlit. 

RADIO E TV SOT DHE SFIDAT E SË ARDHMES

Radio Zëri i Kosovës transmeton 24 orë muzik live nga ëebfaqja e saj rtvzeri.com ndërsa televizioni transmeton po ashtu muzikë të përzgjedhur 24 orë dhe shikohet në të gjitha platformat digjitale si IP TV. Paralelisht me radion dhe tv, ëebfaqja jonë rtvzeri.com funksionon nga viti 2004, moderator i të cilit jam unë, po ashtu është shumë aktive dhe vizitohet nga shumë vizitorë nga e gjithë bota. Në faqen tonë nuk ka censure dhe funksionon sipas normave demokratike të Danimarkës, të respektimit të mendimit të lirë, që dmth. çdo kush ka të drejtë të shprehë mendimin e vet, por me përgjegjësi personale të autorit. Ne do të vazhdojmë të merremi me media edhe më tutje, sepse ajo na fle në zemër, ndoshta me një intensitet më të ulët, por do të jemi gjithmonë në shërbim të diasporës, kudo që do të paraqitet nevoja për mbështetjen tonë profesionale. Kemi bashkëpunim të rregullt me mediat kombëtare në vendlindje me RTK, Klan TV, TV Diaspora, AlbSE, për të cilët raportojmë si korrespondentë, për ngjarjet më të rëndësishme në Skandinavi. Gjithashtu bashkëpunojmë edhe me Radio Rilindja dhe Radio Zëri I Arbit në Norvegji etj. Pos kësaj, do të përqendrohemi në përgatitjen e filmave dokumentarë ku kemi fatin që në ekipin tonë të ngushtë të kemi regjisorin Ixhet Lutfi, i cili, pas disa dokumentarëve të suksesshëm, tani më llogaritet si mjeshtër i vërtetë i filmave dokumentar. Po ashtu kolegu tjetër Ibrahim Xhemajli, gjithmonë vjen me ide dhe aktivitete të reja, i cili nuk di të ndalet kur janë në pyetje aktivitetet kombëtare si: organizimi i Ditëve të Kulturës Shqiptare në Danimarkë, Festat e Nëntorit etj.

Shqiptarët e Amerikës dhe tensionet politike në SHBA

by

NGA ILIR IKONOMI-ZERI I AMERIKES/

Si i shohin shqiptaro-amerikanët zhvillimet e fundit politike në SHBA në prag të inaugurimit të Presidentit të Zgjedhur Joe Biden? Zëri i Amerikës bisedoi në Skype me dy prej tyre. Më 6 janar, ditën kur një turmë e dhunshme sumoi Kapitolin, Marko Kepi, mbështetës i Presidentit Donald Trump nga Nju Jorku, ishte në Uashington.

“Ne ishim në pjesën ku mbajti fjalimin Presidenti Trump, që ishte më shumë afër Shtëpisë së Bardhë se sa afër Kapitolit. Kur iu afruam Kapitolit, pas fjalimit të Presidentit, e pamë që filloi rrëmuja dhe me grupin tonë vendosëm të largoheshim që të mos bëheshim pjesë e trazirave. Ishte një gjë shumë negative, që nuk duhet të ndodhte, sidomos këtu në Amerikë. U duk si një gjest ballkanik dhe jo si një gjest amerikan,” thotë zoti Kepi, i cili drejton organizatën Albanian Roots.

Shumë amerikanë ndajnë mendimin se me zhvillimet e fundit, siç ishte sulmi kundër Kapitolit, saga e gjatë e zgjedhjeve dhe sidomos teoritë konspirative që qarkullojnë me lehtësi në mediat sociale, demokracia amerikane është e kërcënuar si asnjëherë.

Edhe zoti Kepi shpreh shqetësimin e tij për kërcënimet ndaj demokracisë. Ai nuk është dakord, për shembull, me vendimin e kompanisë Twitter që i mbylli llogarinë presidentit Trump.

“Në një anë them se po, është e kërcënuar, sepse kur sheh akte të tilla që një kompani ia bllokon Presidentit të SHBA të drejtën e fjalës, ky është një shqetësim për demokracinë amerikane. Qeveria duhet të reagojë që të mos ndodhin këto gjëra. Nëse kjo i ndodh presidentit, atëhetë ç’mund të thuhet për ne? Sa i përket shtetit dhe ligjit nuk shikoj se do të ketë një ndryshim shumë të madh. Shteti amerikan gjithnjë do të funksionojë, sepse kemi Kongresin, Senatin dhe dy parti që mundohen të ruajnë ekuilibrin.” thotë zoti Kepi.

Richard Lukaj, themelues i grupit bankar Bank Street në Stamford të shtetit Konektikat, është i regjistruar si republikan dhe në të kaluarën ka patur rastin të njohë si Presidentin Trump gjatë marrëdhënieve të biznesit me të, ashtu edhe Presidentin e Zgjedhur Joe Biden. Ne e pyetëm zotin Lukaj nëse një proces shërimi në SHBA është i mundur me ardhjen e administratës së re:

“Mendoj se është shumë e mundur. Vazhdimisht në këtë vend ka patur erëra ndryshimesh. Votuesit kësaj here u shprehën për një ndryshim në drejtimin e vendit, një ndryshim të tonit, një ndryshim në karakterin e presidentit madje edhe përtej kësaj, siç u pa me fitoren e dy senatorëve në shtetin Xhorxhia, njëri prej të cilëve afrikano-amerikan dhe tjetri hebre. Mendoj se mesazhi ishte shumë i qartë. Era e ndryshimit e ka lënë pas retorikën populiste që pamë disa vite më parë,” thotë zoti Lukaj.

Por zoti Lukaj mendon se situata është ende shqetësuese, kur dëgjohen paralajmërime për kërcënime ndaj sigurisë në ditën e inaugurimit që po afron:

“Është ende një kohë tensionesh, kur zërat e njerëzve të arsyeshëm duhet të dëgjohen. Mendoj se mendjet inteligjente në të dyja anët e spektrit politik duhet të bien dakord se e ardhmja e vendit është më e mirë kur ka pajtim dhe dialog konstruktiv për zgjidhjen e problemeve, se sa grindje politike që e përçajnë vendin.”

Në mënyrë të veçantë, Partia Republikane ka qenë kohët e fundit mjaft në qendër të debateve politike. Për mbështetës të zotit Trump si Mario Kepi, e ardhmja e partisë është ende e panjohur. Kjo parti prej disa vitesh lëkundet mes besnikërisë ndaj Presidentit Trump dhe largimit nga ndikimi i tij.

“Si anjëherë më parë, nuk shikoj që ky kandidat, ose ky president që ne kishim, do të jetë si të tjerët që thjesht kryejnë mandatin dhe zhduken. Ai nuk kishte thjesht votues por një bazë që e ka mbështetur, një grup personash që më shumë besojnë tek ai sesa tek partia. Mendoj se mënyra se si do të sillet Partia Republikane me Presidentin Trump, do të tregojë për të ardhmen e kësaj partie,” thotë republikani Kepi.

Në komunitetin shqiptaro-amerikan pasionet politike nuk mungojnë. Richard Lukaj beson se politikisht ky është një komunitet si gjithë të tjerët, i integruar thellë në jetën e vendit, por me tiparet e veta sa i përket prirjeve politike.

“Mendoj se komuniteti shqiptaro amerikan nuk është ndryshe nga pjesa tjetër e vendit… Shumica e shqiptarëve që emigruan në SHBA erdhën këtu me një preferencë për të djathtën, siç ishte familja ime dhe të tjerë që ikën nga regjime socialiste dhe komuniste. Por është interesant se me kalimin e kohës, përvoja amerikane bëri që preferencat e tyre partiake të balancoheshin, duke arritur gati 50 me 50 për qind,” thotë bankieri Lukaj.

Ai shpjegon se ashtu siç ka ndodhur edhe me pjesën më të madhe të vendit, shqiptaro-amerikanët janë luhatur nga njëra anë e spektrit tek tjetra në varësi të çështjes që ka patur përparësi për komunitetin.

“I tillë ka qenë konflikti në Kosovë, kur simpatitë shkonin drejt sekretares Madeliene Albright dhe Presidentit Bill Clinton. Në fillim të viteve 90, kur Shqipëria po shkëputej nga komunizmi, ishte sekretari James Baker dhe presidenti Xhorxh Bush i vjetër që nxorën më në pah prirjet republikane tek komuniteti shqiptar,” thotë ai.

Zoti Lukaj bën thirrje që në momentin e tanishëm njerëzit të jenë më objektivë e më të peshuar, larg ndikimit të emocioneve që errësojnë gjykimin.(Ndiqini intervistat ne Zerin e Amerikes)

COVID AND ITS IMPACT ON MENTAL HEALTH

by

DIELLI EXCLUSIVE INTERVIEW WITH DR. BASHKIM KADRIU

COVID AND ITS IMPACT ON MENTAL HEALTH

Interviewed by Rafaela Prifti

“The impact of COVID-19 pandemic has affected all facets of society. Yet the toll is uneven for vulnerable individuals, those who struggle with chronic conditions, disabilities, and those with severe mental illnesses. My concern is that this impact will continue to be present in our lives in years to come.” 

Bashkim Kadriu MD, FACP, currently holds the position of Director, Clinical Leader, Neuroscience Experimental Medicine (Neuroscience Therapeutic Area) at Janssen Research & Development, La Jolla, California. Previously he has served as Acting Deputy Director at the Office of Clinical Research, and Clinical Fellow and Neuroscientist at the Experimental Therapeutics and Pathophysiology Branch, National Institute of Mental Health, NIH, Bethesda, being the first Albanian Physician-Scientist at the prestigious research institute.

After completing your medical school training at the University of Prishtina, Kosova, you relocated to Chicago. For nine years, you worked as research postdoc and scientist at Chicago’s University of Illinois and later at Albert Einstein College of Medicine, New York City where you completed your Psychiatry Residency training. You received a Fellowship at the National Institute of Mental Health, Bethesda. What were some of your previous interests? 

My work at the University of Illinois in Chicago focused on studying the epigenetic regulation of risk genes in diseases such as schizophrenia and mood disorders, while my later work at the National Institute of Health consisted on the neurological correlations on treatment-resistant mood disorders with an emphasis on discovering biosignatures that guide novel fast-acting therapies that help individuals suffering from depression and mood disorders. I was fortunate to work with some of the best leaders who mentored me through the years and guided me into publishing my work at high-impact reputable journals. I have published over 55 peer-reviewed journal articles, several book chapters and presented work at prestigious scientific journals and conferences in the field. 

You are certified by the American Board of Psychiatry and Neurology and have received numerous awards for exceptional clinical care and professional accolades including a recent NIMH Dr. Richard J. Wyatt Award for Translational Research and NARSAD Investigator Award from Brain and Behavioral Research Foundation. You were granted US citizenship through the path of exceptional accomplishments in science. Recently you relocated to the West Coast where you have accepted a new position. What was the adjustment like for you under the circumstances? What has been the focus of your work recently?

Yes, indeed I moved to Southern California in the last 2 months and I have been adjusting slowly but no without challenges. I recently moved to industry where I landed a job and my work currently focuses on early drug discovery in relation to mood disorders. This has been a tough time for everyone, especially at the height of an ongoing world pandemic. Personally, the biggest challenge of my moving to the West Coast was leaving my patients, although I still continue to provide care for some of them through the telemedicine platforms, which took off during this pandemic. Coming from academia to the industry takes some adjustment but the overall transition here has been smooth. It is my hope to continue the research of developing new and better treatments for patients who suffer from severe mental illnesses. 

Due to social restrictions and isolation regime imposed by the CDC guidelines, groups of individuals such as seniors and special needs are especially vulnerable. Particularly individuals with a compromised mental health are in a precarious situation. One tragic element is the number of suicides. According to studies done in the past on suicide prevention, you have stated that in the last 20 years there has been a 30% increase in the number of suicides in the US. What are some other findings of the study?

Unfortunately despite the research and advances in suicide prevention, the rates of suicide have seen an increase in the US over the years. Based on previous assessments, a large portion (~90%) of individuals who commit suicide have an ongoing mental illness. Aside from the devastating loss of life, the impact of mental health illnesses in America comes with a high economic cost of around 1 trillion dollars as a consequence of missing workdays, lower productivity and the expenses incurred by hospitalization and the treatment of such conditions. 

Self-isolation and the limiting of social interactions continue to have major impact on the mental health of the population. Have there been studies that focus on the topic? 

As a rule, major crisis have an enormous impact on the public health. Some of the examples is the financial collapse of 2008 or other critical disruptions of daily lives cause or are associated with a significant increase in mental disorders. Among the most exposed groups are the front line health workers, who deal with the pressures of increased workload in the number of patients that need medical care and attention but also the daunting levels of stress and exhaustion, physical, emotional and mental. Studies conducted in Asia, Europe and most recently in the US have shown that front line workers, the medical staff in charge of COVID patients have experienced and exhibited symptoms of serious depression, anxiety and sleep disorders. Some studies published in Lancet found that 50% of the patients that underwent ICU treatment due to Coronavirus experienced PTSD, amplified by the social isolation or quarantining before and after hospitalization. When it comes to general population, the health pandemic has impacted all facets of society. Yet the toll is uneven for the vulnerable population such as individual who suffer with struggle with chronic conditions, disabilities and those with severe mental illnesses.

What is your concern with respect to that particular segment of the population?

My concern is that the impact will continue to be present for years to come. We are already seeing the impact of loneliness, social isolation, disruption of daily routines and the lives caused by the pandemic. The latest numbers issued by CDC and NIMH show a staggering increase in rates of depression, anxiety, and suicide cases here in the US and elsewhere. I fear that these trends will continue to rise in months ahead as the pandemic effects continue to be present in our lives. 

You have stated that the symptoms experienced at this extraordinary time are not unlike the signs manifested by post-war societies in the post-conflict period. Drawing a parallel with the home countries like Kosova and Albania, you have shared your personal experience during the Kosova conflict and the isolation from the outside world. 

Even though there has been two decades since the days of the NATO bombings, the enormous impact of that experience is long lasting in the psychological and mental context. I made the analogy with the current situation in the sense of the repercussions and influence on the population. One positive outcome out of this situation is the lowering of the stigma associated with mental health as more and more people find themselves in similar circumstances and in need of dealing with post-traumatic stress disorders caused by a global pandemic. For medical personnel this could mean finding better ways to help those who are in need of treatment, without fear of being stigmatized. 

Can you elaborate on your analogy with the Kosova war in relation to mental health and well-being?

Well, although the two experiences are completely different, as someone who endured a long pre-war conflict and experienced 78 days of NATO air strikes in Kosovo, I drew a parallel with the pandemic-related isolation as well as the associated element of fear of uncertainty and ‘the fatigue’ people experience over time. As tough as it is, we are gradually adapting to the new normal, learning to deal with the unpredictability of our daily routine and inability to plan our future. The new vaccine in the horizon offers hope that we are seeing the beginning of the end of this pandemic that devastated many lives and ravaged many families. 

You have underscored the importance of being aware of one’s state of mind and emotions. What’s your advice to minimize the effects on mental health in terms of recognizing depression symptoms and take mitigating steps?

Some signs or indications of depression include increased anxiety, sleep disorders, fatigue and loss of interest or motivation. It is very important to set a goal and follow through with it. Under the current circumstances, when daily routines are disrupted, it is very helpful to have an activity that helps you stay energized which gives a sense of purpose and motivation for your general well-being. 

A study conducted by the University of Oxford found that 1 in 5 diagnosed with COVID have a subsequent psychiatric diagnosis in the following 14 to 90 days. The research compared patients recovering from COVID with those recovering from other medical events such as the flu. Can you explain the study for our readers?

I read that study, and the findings there seems staggering from many angles. This study measures the incidence and hazard ratios for psychiatric disorders, dementia, and insomnia, during the first 14 to 90 days after a diagnosis of COVID-19. Individuals affected and recovering from COVID compared to those of influenza (common flu) report significant increased rates of physical and mental fatigue, memory/concentration issues, headache, pain, insomnia, as well as higher rates of anxiety and depression. While these findings are worrisome in many aspects, controlled longitudinal designs studies are needed in the future to see if these findings hold for longer period of time and how they may affect our mental and physical health. 

The same study found that the relationship between mental illness and COVID-19 is actually bidirectional, people with psychiatric diagnosis were about 65% more likely to be diagnosed with COVID-19 than people without. What have you seen in your line of work?

In my line of research and expertise as specialized clinician, we do notice that individuals with severe mental illnesses have weakened immune system and increased rates of medical comorbidities such is obesity, hypertension, diabetes etc. There is also finding indicating that in a subset of patients who suffer from depression or bipolar disorder, there is an immune based  etiology triggering their individual symptoms. Thus, it is not surprising that individuals struggling from psychiatric illnesses have higher rates of COVID-19 incidence.

While most of us may experience fatigue or some sense of anxiety during the time of the pandemic, the study is talking about a diagnosis. Can you explain the difference?

Feeling some sense of anxiety, stress and being preoccupied with the future is often just a normal response, in fact it is the reason why we wake-up every day and get going to carry out our routines. This pandemic has taken a heavy toll on all our lives. So, experiencing heightened-level of stress and anxiety is normal. However, anxiety becomes pathological when it is excessive and disproportional to the situation, when it occurs most of the days and lasts over weeks to months. Generalized anxiety impacts personal health, daily routine, social interactions and other domains of daily life circumstances such as sleep, ability to focus and concentrate, feeling nervous or restless and even panic symptoms at times. If anyone experiences these symptoms, please pay attention to it and seek medical help to a local provider, therapist or psychiatrist.

And what is your message to the community?

To the Albanian community here in US and beyond, I say to focus on helping each-other and, being there for our loved ones, family, friends, and fellow countrymen. More than ever, we really need to raise awareness in our community about the detrimental impact that untreated mental illnesses may cause to our families and daily lives.

Thank you for the work that you do and for the interview!

Kreu i Veteraneve të UÇK: Ne nuk e kemi pushtuar Serbinë, ne jemi të pafajshëm

by

Kryetari i Organizatës së Veteranëve të Luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Hysni Gucati u deklarua i pafajshëm në paraqitjen e parë para gjykatësit të procedurës paraprake, pas konfirmimit të aktakuzës kundër tij.

“Në gjitha pikat që m’u lexuan deri ndjehem i pafajshëm dhe plotësisht i pafajshëm”, tha Gucati të premtën para Dhomave të Specializuara të Gjykatës Speciale, me seli në Hagë. 

“Ne nuk e kemi pushtuar Serbinë, ne jemi të pafajshëm, une kam të drejtën e lirisë dhe shprehjes dhe të drejtën e shprehjes së mendimeve të mia. Është e drejtë e imja që në mënyrë të ligjshme të mbrojë vlerat e kombit shqiptar dhe të UÇK-së dhe do të vazhdojë t’i mbrojë këto vlera deri në fund”, tha ai.

Paraqitja e Gucatit para Dhomave të Specializuara u bë disa orë pasi të premten para kësaj Gjykate u paraqit edhe nënkryetari i Organizatës së Veteranëve të Luftës së UÇK-së, Nasim Haradinaj.

Gjykatësi i Procedurës Paraprake i Dhomave të Specializuara të Kosovës në Hagë, Nicolas Guillou ka konfirmuar aktakuzën ndaj Gucatit dhe Haradinajt më 11 dhjetor.

Në njoftimin e Dhomave të Specializuara më 14 dhjetor, është thënë se aktakuza lidhet me “vepra penale kundër administrimit të drejtësisë, konkretisht për pengim të personave zyrtarë në kryerjen e detyrave zyrtare, për frikësim të dëshmitarëve, për hakmarrje dhe për shkelje të fshehtësisë së procedurës”.

Këto vepra penale dyshohet se janë kryer në periudhën 7-25 shtator 2020.

Sipas aktakuzës, Gucati dhe Haradinaj zbuluan pa autorizim informacion të mbrojtur prej Ligjit të Dhomave të Specializuara, ndër të cilat të dhëna identifikuese të disa dëshmitarëve (të mundshëm), në tri konferenca shtypi dhe aktivitete të tjera të transmetuara, si edhe nëpërmjet shpërndarjes së mëtejshme ku përfshihen deklaratat në rrjetet sociale.

Haradinaj dhe Gucati janë arrestuar më 25 shtator në Prishtinë nga Zyra e Prokurorit të Specializuar, me mbështetjen e Misionit të Bashkimit Evropian për Sundimin e Ligjit në Kosovë, EULEX, dhe të Policisë së Kosovës.

Tri herë gjatë shtatorit, Organizata e Veteranëve të Luftës ka thënë se ka pranuar – në mënyrë anonime – dosje që lidhen me Prokurorinë Speciale.

Përmbajtja e tyre nuk është bërë e njohur dhe nuk është konfirmuar nëse ato janë autentike ose jo.

Dhomat e Specializuara dhe Prokuroria e Specializuar në Hagë, që ndryshe njihen si Gjykata Speciale, merren me hetimin e krimeve të supozuara të luftës të pjesëtarëve të ish-Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Deri më tash, ky institucion ka njoftuar se ka konfirmuar aktakuzën për krime lufte kundër disa ish-eprorëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, në mesin e tyre: Hashim Thaçi, Kadri Veseli, Rexhep Selimi, Jakup Krasniqi dhe Salih Mustafa.

Të gjithë këta të fundit ndodhen në objektet e paraburgimit në Hagë.