Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

MARJANA BULKU: GJUHA DHE VLERAT, NA BASHKOJNE PER JETE

by

 INTERVISTOI : FADIL SHEHU

Flet intelektualja dibrane, e cila sot jeton në Nju York SH.B.A., Marjana Bulku. Rrëfimi i saj për shkollimin e gjërë, mardhëniet me fëmijët dhe librat, pasioni për politikën e deri në prezantimin e katër viteve, në një nga televizionet prestigjioze shqiptare, në SH.B.A.

Nëse do t’i ktheheshit retrospektivës së viteve të fëmijërisë suaj, si do i kujtonit ato?

Ah fëmijëria, ajo është “mbretëria jonë e humbur” (kështu e konsideroj  unë atë) edhe pse ne jemi një brez i rritur në errësirë kishte më shumë lumturi brenda saj, ndoshta për shkak të naivitetit të kohës,të izolimit,pa lirisë,mungesave të disa kushteve minimale që kur ua tregoj fëmijëve sot u duken të pa konceptueshme. E, megjithatë dy gjëra të mrekullueshme  që e kanë mbështjellë fëmijërinë tonë unë dua ti kujtoj gjithmonë. Ato janë:1.Përkujdesja e jashtëzakonshme prindërore dhe 2. Miqësia e mirë. Gjithësesi është mirë që në çdo etapë të jetës, njeriu duhet të gjejë të mirën, ta ruajë atë në shpirt e pse jo edhe t’ia përcjellë brezave.

Keni përfunduar studimet e larta në universitetin Histori-Filologji të Tiranës, dega Gjuhë Letërsi dhe më vonë studimet pas universitare, institutin e Studimeve Europiane, Master për Politika  dhe Institucionet në Bashkimin Europian. A e kishit menduar se po bënit zgjidhjen e duhur për të ardhmen tuaj? 

Kur përmënda mangësitë e rritjes pak më sipër, kisha parasysh edhe mungesën e lirisë për të zgjedhur profesionin e së ardhmes bazuar në merita dhe preferenca, për këtë as flitej e mendohej para viteve nëntëdhjetë. Janë mijëra të rinj që u mohohej e drejta e studimit për shkaqe politike dhe qindra të tjerë që nuk e kishin të drejtën e zgjedhjes të degës për të cilën donin të studionin. Duket qesharake sot kur kujtojmë se partia shtet vendoste për ne. Shkollimi i lartë i limituar dhe sistemi i politizuar deri në robëri e kushtëzonte lirinë tonë madje mundej që edhe të na e privonte atë. Brezat e rritur në izolim nuk mundën ta liberalizonin shkollën e lartë edhe pse për hir të së vërtetës ajo konsiderohej “paja” për ne gjeneratat e para 90- tës.Por unë e kam dashur letërsinë edhe pse ëndërra ime ishte mjekësia. E në mangësi të saj fjalën e kam përdorur si “mjet shërimi” pasi vërtet besoj se komunikimi i butë, zbut dhe shëron. Letërsia u bë pasioni dhe profesioni im.

Ndonëse po i kushtonit kohë dhe vëmëndje letërsisë, mësimdhënies, çuditëtisht  një ditë në jetën tuaj zë vend dhe politika. Si ndodhi?

Politika kjo gjë e ndaluar për qytetarët shqiptarë, ka qenë diku në familjen time, e nëndheshme, e padukshme. Gjyshja e mamës time, një grua stoike siç e përshkruajnë bashkohësit ishte delegate e Dibrës në kongresin e parë të gruas antifashiste në Berat në vitin 1943, madje edhe kishte mbajtur një fjalim atje. Për familjen e saj Kadiu, një derë ku predikohej fe dhe moral kjo nuk ishte ndonjë gjë e jashtëzakonshme, ndërsa për Dibrën e izoluar të asaj kohe, madje edhe të kësaj kohe ky fakt duhej të ishte historik, por historitë tona janë prej lapsi dhe gome …Tek unë u gdhend ajo grua e cila mbajti në shpirt dashurinë për fenë dhe jo për partinë nga e cila familja e saj do të kishte goditje të njëpasnjëshme. Mamaja ime ka qenë kryetarja e parë e Lidhjes Demokratike të gruas në Dibër, lidhje të cilën më pas do ta drejtoja unë. Krijimi i Partisë Demokratike në Shqipëri,pavarësisht turbulencave, kishte mision përmbushjen e të drejtave të mungura, dhe i parë nga ky kontekst ishte domosdoshmëri e vonuar që për shkak të izolimit të gjatë dhe pamësimit me lirinë, derivoi në një lloj pluralizmi kaotik. Unë i përkas asaj shkolle politike mbase pak klasike por që beson se politika është arti i zgjidhjes kur aplikohet nga njerëzit e duhur. Sot tabloja politike është e mjerë por kjo nuk mendoj se duhet ti stepë intelektualët dhe patriotët, përndryshe vendi do ti nënshtrohet një lloj diktature edhe më brutale e më të padrejtë se ajo që na izoloi nga bota e zhvilluar për më shumë se pesëdhjetë vjet.

Vjen një  ditë, largimi nga të afërmit, miqtë, shoqet, vendlindja…Shqipëria,  duke   shtegëtuar në Amerikë. E prisnit këtë  shkëputje?

Ka qenë korriku i vitit 2011, dita kur u larguam nga Shqipëria, jo me një vendim definitiv, por që më vuri përpara një vendimi shumë të vështirë kur im bir fitoi një edicion arkitekture dhe iu 

rezervua një vend studimi në Art and design hight school Manhatan. Aty unë ndalova, mora një drejtim krejt tjetër, ishin ëndërrat e tij që udhëhiqnin hapat e mija jo të lehta në Amerikën që nuk ka qenë kurrë destinacioni im për të ndërtuar jetën.

Sa i vështirë  ishte për ju  integrimi në Amerikë, veçanërisht në jetën gjigande Nju Jorkeze?  

Për mua ka qenë e vështirë shkëputja nga Shqipëria, ishte një ikje e pa vullnetshme, e diktuar nga rrethanat. Dy -tri vitet e para pothuajse vetëm fizikisht ndjehesha këtu sepse shpirtërisht dhe mendërisht ndjehesha në Shqipëri, atje ku edhe sot ndjej se jeton pjesa më vitale e jetës time. Njeriu është i detyruar të përshtatet e për më tepër në Nju Jork, në këtë vend ku popullsia pothuajse shumicë emigrantësh, ndjehet ngrohtë në një shtet gjigand si ky ku të gjithë jemi të huaj por askush nuk ndjehet i tillë. Këtë lloj sistemi, adaptimi që vetëm Amerika e ka, fillova ta pranoj, kuptoj dhe sot realisht e vlerësoj shumë si një model kulturor që diversitetin etnik e konsideron vlerë dhe pasuri. Integrimi është një proçes që nis me përshtatjen ndaj një ritmi tjetër pune e përditëshmërie që unë e konsideroj si përvojë. Ka pothuaj tri vjet që unë punoj në shërbimin shëndetsor ambulator brënda një korpusi spitalor nga ku ke aq shumë për të mësuar që nga cilësia e kujdesit për pacientin që këtu konsiderohen si klientë e deri tek teknologjia e avancuar e të dhënave për pacientin, të drejtat e tij dhe rëndësinë e jetëve njerëzore në realitetin amerikan sidomos krahasuar me vendet nga ne vijmë.

Në shumë shtete këtu në Amerikë, funksionojnë jo pak televizione shqiptare. Përse zgjodhët për të punuar në  televizionin “Albanian Culturë” dhe jo në një televizion    tjetër?

Kontaktet  e mia me televizionin “Albanian Culture” kanë qenë rastësore, rastësi e bukur do ta quaja në dy evente prezantime librash, ku njërin e moderoja unë dhe tek tjetri thjesht u intervistova nga drejtuesi i këtij televizioni zoti Adem Belliu. Që nga ajo kohë ne kemi një bashkëpunim shumë të frytshëm me televizionin Kultura Shqiptare, i cili tashmë ka një histori më se 20-vjeçare në komunitetin shqiptaro-amerikan këtu.Unë jam part time aty për shkak se puna ime e përditëshme i përket një fushe tjetër por që në fakt shpesh herë bëhet burim frymëzimi për mjaftë emisione, mendime dhe vlerësime për jetën që janë bazë e emisionit tim “Një jetë…disa histori”.

Prej katër vitesh drejtoni emisionin”Një jetë…disa histori”, ideuar  dhe realizuar nga ju.Si lindi ky produksion?

Kur u ula për herë të parë në atë studio modeste televizive gjëja e parë që ndesh aty është arkivi i pasur. Aty pata rast që vetëm në pak ditë të”njoh” shumë çka nga shqiptaro amerikanët, veprimtari, intervista, kronika, madje pata nxitjen e bashkëthemelueses së këtij televizioni, zonjës Mimoza  Belliu, për të vazhduar një cikël të hershëm “Bota e gruas” por jo, tashmë në mendjen time ishte kristalizuar “Një jetë…disa histori “, e cila tashmë është një historizës katër vjeçare.

Si ndiheni përballë ekranit, i cili  padyshim ju merr jo pak kohë që nga projekti, takimin me personazhin, deri tek realizimi i emisionit?

Ekrani është përgjegjësi,është komunikim, është qasje me kohën edhe kur koha, dita apo çasti jot ka preokupime të tjera e megjithatë ajo çka është gjithmonë me mua, gjithmonë një është serioziteti në veshje, sjellje,komunikim.Për mua ajo studio është një marrdhënie shumë planëshe me problematikën,të ftuarit dhe ata që e ndjekin komunikimin. Miqtë e televizionit Albanian Culture, janë shikues konservatorë që vlerat e familjes, traditës , historisë i kanë të shenjta, edhe unë po ashtu,  jo vetëm për të qenë sinkron me ta, por sepse ato janë në tërësinë e qenies time.Të ftuarit e mi janë individë të fushave të ndryshme, që të gjithë kanë vëmendjen time maksimale, sepse të kuptohemi në shumicën e rasteve ato biseda janë spontane,të natyrshme,  pa  asnjë  truk apo parapregatitje,por shumë prej të ftuarve janë inspirim për mjaftë nga shkrimet e mia për arsye të multi problematikës që derivon nga ai bashkëbisedim historish personale e kolektive.

Keni mundur të intervistoni personalitete nga fusha të ndryshme të jetës, jo vetëm këtu në SH.B.A.por madje nga Kanadaja dhe Shqipëria.Cilin prej tyre mund të përmendësh   si më mbresëlënës?

Janë vërtet me dhjetra e   dhjetra personalitete, njerëz të zakonshëm, artistë edhe pse i kam të gjithë në kujtesë nuk do bëj specifikime,  janë miq të “Albanian Culture “tv, janë në fondin e arkivit dhe kam bindjen që në të ardhmen do të jenë në një botim po me këtë titull.

Cili mbetet  çelësi i suksesit në punën tuaj, që pas çdo emisioni, edhe  pse e lodhur, sërish ndjeheni e kënaqur?

Është kënaqësi kur sheh se ekranit i rritet shikueshmëria,është edhe përgjegjësi dhe detyrim për të rritur cilësinë, për të sjellë histori por edhe vlera në studio që natyrisht mbart edhe vështirësi objektive brenda.Televizionet shqiptare këtu nuk janë aq të fuqishme në teknologji dhe mjedisin fizik,e megjithatë ato mbeten kampione të mbajtjes gjallë të kujtesës, promovimit dhe ruajtjes së kulturës shqiptare, gjuhës dhe historisë tonë si dhe promovimit të vlerave të fushave të ndryshme, e kjo është jo vetëm kënaqësi por edhe mision që natyrisht mbart shumë aktorë brenda. Pra nëse ka sukses në komunitet ky sukses do të pasqyrohet edhe në ekran,ne jemi një korelacion veprimesh që ekziston dyanshmërisht.

Çfarë do të thoshit për bashkëpunimin, konkurencën që ekziston  midis  jush dhe kolegëve të televizioneve të tjera?

Unë  nuk e konsideroj si konkurencë ekzistencën e disa mediave, është një marrdhënie paralele. Ne kemi shumë gjëra të përbashkëta, por në një fushë të lirë veprimi çka nënkupton se ka kaq shumë hapësira në Amerikën e madhe, ku kreativiteti nuk duhet të na bëjë konkurues ndaj njëri- tjetrit por të ndryshëm,të larmishëm dhe partnerë në çështje të përbashkëta.Sa për ta ilustruar: kur në studio kam dibran, unë detyrimisht dua të kem në krah Beqir Sinën, dibranin që nuk u ngop kurrë me Dibrën.

A pretendoni se veten tuaj e shprehni më mirë, kur shkruani artikuj e poezi, apo gjatë punës suaj në televizion?

Unë nuk besoj në përsosmëri edhe pse kam idhuj të cilët i konsideroj të përsosur, por kur dëgjoj veten jam kritike ndaj saj. Mendoj se shkrimi është një mënyrë më e maturuar e prezantimit të 

mendimit, madje proza ime edhe pse pak  botuar, është më e bukur. Më pëlqen stili telegrafik 

ku teksti dhe konteksti i shkojnë lexuesit në mënyrë të shpejtē, të ngjeshur, konçize. Kam dashur gjithmonë që çdo akt leximi të nxisë reflektime e kritika dhe të mos jetë vetëm vargëzim shkronjash. Mesazhi e bën veprën jetë gjatë.

Mendoni se tematika që shtrohet në shkrime apo komunikimet tuaja i jep vlerë atyre? 

Natyrshëm që tematika, të qenit sinkron me realitetin natyrisht edhe fleksibël, sepse ne jetojmë në SHBA dhe sensi i realizmit këtu apo atje kanë masën e vet, çka e bën edhe më të vështirë rolin dhe vërtetësinë e shënimeve, por ky pozicion këtu dhe atje ka edhe bonuset e veta që të vejnë në pozita solide kur lexon objektivisht dhe i nënshtrohesh logjikës të së vërtetave.Është me shumë rëndësi sensibiliteti dhe reflektimi, tipare këto që të mbajnë gjithmonë në kontakt me temat e kohës.

Ku e shikoni ju tashmë Marjanën, si nënë e dy fëmijëve, bashkëshorte, njëkohësisht poete dhe gazetare? 

Kur shikoj vitet që rendin, mosha, djemtë që rriten e shkollohen, natyrshëm  aty është Marjana dhe Iliri, bashkëshorti im, roli ynë i padiskutueshëm në konsolidimin e edukimin  e dy djemve. Padyshim e përditëshmja, e ardhmja  brënda meje është poezi, prozë,  letërsi.

Sa kanë ndikur tek ju përfundimi  i studimeve Europiane, krijimtaria   juaj si poete, në gazetari , moderim?

Shkollimi dhe përvoja janë dy anë paralele që nxisin dhe rrisin njëra tjetrën, ndaj dhe pas çdo cikli studimi kam pyetur veten se si do ti ruaj çka mësova edhe nëse ato nuk do më duhen. Dhe e vërteta është se më janë dashur gjithmonë. Dijet nuk të tradhëtojnë kurrë.Në punën e përditëshme mësuesia më vjen në ndihmë kur më duhet ti kujtoj diabetikut dietën, të moshuarit ilaçet, depresivit dashurinë për jetën dhe njeriut në përgjithësi se shëndeti i mirē është kapital.E natyrisht që dijet e studimeve master politikash evropiane janë një bagazh që merr dhe i jep formë çdo komunikimi.Jeta është më e thjesht dhe e bukur kur din, padija të burgos , të bën të pa lirë dhe këtë ne e kuptojmë kur largohemi nga Shqipëria. Megjithatë unë e konsideroj edukimin si një bonus individual që gjithë se cili e ve në përdorim mbi bazën e kapaciteteve personale intelektuale.

Kohët e fundit, jeni zgjedhur në këshillin drejtues të Vatrës. Çfarë do të thotë të jesh në Vatër e për më tepër në forumet drejtuese të saj?

Federata Panshqiptare “VATRA”,është faqja më e bukur e historisë së Shqipërisë, që i dha emër dhe jetë Shqipërisë edhe përpara shtet formimit, është vendi ku të gjithë shqiptarët pavarësisht mureve gjeografikë,apo politikëndarës ndjehen bashkë. E konsideroj përgjegjësi   angazhimin tim apo të çdokujt tjetër aty. Është ai lloj vendi ku ligjëroi Konica e Noli e ku çdo fjalë e mendim duhet të ketë peshë e maturi. Për shqiptarët e vjetër këtu, Vatra është lidhja me atdheun ndërsa për ne rishtarët është mohimi i padrejtë i lirisë, prandaj ne kemi të nevojshme ti takojmë këto dy kohë që mbartin shumë histori të pashkruara ende. Le ta quajmë një muze shqiptarie që nëse do ndrijë do na nderojë, e nëse do e denigrojmë do jetë përgjegjësi dhe faj historik.Unë besoj që po jetojmë atë lloj moment historik ku çdo lloj përgjegjësie apo angazhimi shoqëror, i duhet dhe i vlen  Kombit sot më shumë se kurrë.

Çfarë mendoni për rolin dhe cilësinë e shkollave shqipe në diasporë.

Pa dashur të paragjykoj ato dua të nxis dhe përkrah çdo lloj vullneti për të mbajtur gjallē gjuhën shqipe. Dhe ky vullnet mundet të vijë nga familja,intelektualët, televizionet, organizatat, individët, nuk ka rëndësi se si vjen por është shumë e rëndësishme që të institucionalizohet  dhe shkolla është vendi i duhur.Nuk ka investim më patriotik sesa ai gjuhësor, ndër të gjitha të shumtat që na ndajnë, gjuha është vlera që na bashkon sot e përjetë.

Cila është një ditë e zakonshme për Ju?

Gjëja e parë, me të cilën nis dita ime, është kafja,letra dhe lapsi.Tre botimet e librave të mi me poezi“Zemër e Thinjur”,“Lutja e Vetmisë” dhe  novela “Muzg egzistence”, që tashmë i përkasin një epoke tjetër.  (Qesh çiltërsisht). Së shpejti do të shoqërohen nga “lindja “ e një libri të ri, ku po përpiqem të gjej kohën dhe momentin e duhur,të mbledh krijimet e kohëve të fundit,në rrugëtimin e librt të dytë në prozë.Edhe pse këto “hoje mjalti”,i përkasn retrospektivës së disa viteve të mëparshme të Marjanës, e cila fizikisht jeton në Amerikë, por shpirtërisht jeton në Shqipëri.                                                                

 INTERVISTOI : FADIL SHEHU                                                                                                                                                                                    

PATRIOTI PLLUM GJOKAJ DHUROI 200 DOLLARË PËR FUSHATËN E VATRËS

by

Dielli

Patrioti Pllum Gjokaj dhuroi 200 dollarë për fushatën e Vatrës. Ai iu bashkua sot fushatës së Vatrës si një mundësi për të mbështetur në jetëgjatësinë e saj gazetën më të vjetër në botën shqiptare Dielli dhe Federatën Vatra si familjen më të madhe patriotike shqiptare në diasporë. Patrioti Pllum Gjokaj përveç se dhuroi, ai u anëtarësa në Vatër dhe u bëri thirrje edhe shqiptarëve të tjerë që të bëhen pjesë e familjes së madhe patriotike vatrane në Amerikë. Pëllum Gjokaj u prit në Vatër nga Editori i Diellit Sokol Paja i cili i shpjegoi imtësisht rolin dhe etapat në të cilat ka kaluar gazeta Dielli dhe Federata Vatra që nga krijimi e deri në ditët e sotme. Vatra e shqiptarëve të Amerikës, Vatra e kombit tone i shpreh mirënjohje Patriotit fisnik e të dashur Pllum Gjokaj nga Hoti i Malësisë së Madhe për të këtë dhurim dhe mbi të gjitha për angazhimet në vazhdim në Vatër dhe dëshirën për të mbështetur në çdo kohë Federatën Vatra dhe gazetën Dielli.  

Nëse besojmë në OBSH (Organizatën Botërore të Shëndetësisë)

by

Dr. Zekri Palushi (MD)

Nuk due që të shkruj vazhdimisht rreth COVID-it, -por skandalet e lidhura me c’far na sërviret rreth këtij problemi janë duke u rritur vazhdimisht.

Autoritetet internacionale, media, dhe politikanët tonë, po na gënjejnë vazhdimisht. Fakti që versioni zyrtar i këtij eventi ngelet ‘tabu’, dhe i pa-diskutueshëm, -tregon se dicka s’është në rregull. Është një shenjë, që tregon se ka gjëra që ne, -populli i thjeshte, s’duhet ti dimë.

Të njëjtën strategji shofim të ndiqet, edhe në lidhje me fabrikimin e shkencës që i vishet “Ngrohjes Globale (Global Warming). Gënjeshtra ma e madhe në këtë drejtim, ngelet deklarata e tyre ku thuhet se: “97% e shkencëtarve pajtohen me atë që ndryshimi i klimes,(Climate Change), shktohet prej njerëzve”.

 Ndërkohë, në vitin 2010, -në Konferencën e Klimës në Cancun te Meksikës, (organizuar prej OKBs), -gjermani Ottmar Edenhofer, një nga ekspertet-aktivist më të njoftun në botë, ka thanë se: “Nuk është një Konferencë Klime, por është një nga konferencat ma të mëdha ekonomike, qysh prej Luftës së Dytë Botrore, -ne duhet të ç’lirohemi prej iluzionit se strategjia internacionale e klimës është një strategji environmentale, (pra e lidhur me ambjentin), -tashma Samiti i Klimës s’ka te beje pothuaj hiqfare, me strategji environmentale, por me transformimin e pasurise”.

Ndërsa, në lidhje po me kete teme, ish-ministrja e Ambientit të Kanadase, Christine Stewart, ka thëne se: “S’ka rëndësi, nëse shkenca rreth Ngrohjes Globale, është e gjitha fallc (jo e vërtetë), -Ndryshimi i Klimës na jep oportunitetin ma të madh, për të sjellë barazi dhe drejtësi ne botë”.

Një tjetër personalitet, – Maurice Strong, -ish zevenës-sekretar i përgjithshëm i OKBS, -(miliarder Kanadez), -ne vitin 1992 ka deklarue se: “Ne, ndoshta mund të shkojmë në atë pikë kur e vetmja rrugë për të shpëtuar botën, do të jetë që cilivizimi industrial të shkatrrohet plotësisht.“

Ndërsa shkencëtari i njohur dhe activist, -biologu Daniel Botkin, ka deklarue se: “Rruga e vetme për të ba njerezimin të ndryshojë vërtetë, është friksimi i tyre me një katastrofe të mundëshme”.

Rëndesinë dhe vertetësinë “shkencore” te “Ndryshimit të Klimës” e kuptojmë më së miri, -kur shofim se ndër “ekspertët” kryesor në kto konferenca, mbetet suedezia autistike 18 vjecare, -Greta Thunberg, -një nxënese shkolle, që megjithse pa asnjë kualifikim formal, -ftohet të japë leksione ne forumet ma t’larta organizative,(përfshi dhe OKBn), për problemet e  “Ndryshimit të Klimës”, dhe të COVID-19.

Po ky grup elitist, – do të mblithet me 31 Tetor, në Skoci (COP26), -nga ku do t’vazhdohet me gënjeshtra e kërcnime t’mëtejshme,-duke perdore COVID-19, si pretkst për ti dhënë një shtytje t’fuqishme, e përfundimtare, strategjise së “Ndryshimit të Klimës”.

Është pre-llogaritur që perfundimi i këtij plani, -do ti mundësoj ksaj elite, që të grumbulloje 300 miliard, e deri në 50 trilion dollar, -vetëm Australisë do ti kushtojë rreth 100 miliard dollar në vit.

Fatkeqësisht, shumë njerez dhe shtete mendojnë që pa-tjetër do te kenë pjesë në kto triliona, -në të vërtetë, ata gabohen rëndë. Unë mundë t’ju garantoj se nga kto triliona, as njerezimi, dhe as “Ndryshimi i Klimës”, nuk do të përfitojnë as edhe një cent. Premtimi i tyre për një ri-shpërndarje, do të mbetet si një nga premtimet e dikurshme të komunistëve shqipëtar,- se do të hanim me “lugë t’florinjta”.

Le të ri-kthehemi tek strategjia covidjane,-ku siq thashe, ndeshemi me të njëjtat gënjeshtra,-si në lidhje me vaksinat, ashtuedhe me mjekimin alternative. Guxo psh. t’përmendësh ivermectinen, dhe ju do ta shifni se social media do t’ju bllokojë menjëherë, -ndërsa Elita politike dhe media tradiconale (mainstream media), do t’ju etiketojnë me emra nga ma poshtruesit.

Ndërkohë, faktet tregojnë se ivermectina ka qenë në përdorim për ma teper se 30 vjet, -4 miliard doza janë përdorur me rrezultate të shkëlqyera, është në listën e ilaceve esenciale të OBSHs, dhe një nga ilacet ma t’përdorshme, dhe toleruse në botë. Zbulimi i invermectines i dedikohet professor Satoshi Omura, dhe biologut William Campbell, që në vitin 2015, moren çmimin Nobël. Ndërkohë, “elita mjekësore” -(s’mundet ta prononcoj as emrin e ktij ilaci), -porper te friksuar njerzit, i referohet si: “ilac krymbash per kuaj”.

Kjo tingëllon tepër qesharake,-sidomos kur mendon se gënjeshtrat e tyre, dhe/ose injoranca e tyre, rreth ivermectinës, -me dashje ose pa-dashje, është duke u ekspozuar nga vete Organizata Botërore e Shëndetesise, (OBSH).

Kohët e fundit, ne website-in e kësaj organizate thuhet se janë në Uttar Pradesh te Indise, – nje shtet me 210 milion banore.

Aty, ç’do mëngjes, nje grup/team prej dy vetësh, shkojnë ne fshatra te largeta të këtij shteti, duke trokitur derë-më-derë, për të testuar me Rapid Antigen Test Kits, ç’do njeri me shenja covidi. At’herë, t’gjithë ato që dalin positiv, izolohen menjëherë, dhe pastaj, së bashku me këshillat e tjera mjekësore, u jepet edhe një ‘Paketë Iaçesh’.

Por ç’farë ka në këtë paketë?

Quditërisht, -aty sëbashku me paracetamolin, Vitaminën C, Multivitaminën, Zinc, Vitaminën D3,-përfshihen edhe DOXYCYCLINA 100 mg, (10 tableta), dhe IVERMECTIN 12 mg, (10 tableta).

Si rrezultat i këtij mjekimi, Uttar Pradesh, -(pamvarësisht përqindjes së ultë të vaksinimit) praktikisht ka eleminuar infeksionet e COVID-19. Kjo mund të verifikohet fare lehtë, nëse krahasojmë këtë shtet, me një shtet tjeter Indian, -Karala, me një popullsi prej 35 milon banorësh, -ku megjithse 25% e popullsisë është e vaksinuar, -rraporton c’do ditë afërsisht 31,445 raste te reja infektimi, -arsyja? nuk lejojnë përdorimin e kësaj Paketë Mjekimi! Ndersa, Uttar Pradesh, -(që e perdorë këtë Paketë Mjekimi), megjithse ka një përqindje shumë ma të ultë vaksinimi, rraporton ç’do ditë rreth 22 raste të reja infektimi. (keni para-syshë dhe ndryshimin e madh të numërit të popullsisë, në mes dy shteteve).

Pra, vetëm nga ky shembull, gjithkush mund ta gjykojë vetë efektivitetin e lartë të këtij ilaçi, që vazhdon të jetë nën persekutimin e elitës, -kuptohet, – per interesat e sajë.

Prap-se-prap, -pavarësisht ktij konkluzioni tepër llogjik, -kjo Paketë Ilaçesh, nuk lejohet të përdoret as në Australi, e as në shumë vende të tjera të botës.Po pse ? -Ne dimë që globalistët, dhe big-farma, kane shume perfitime prej angazhimit me vaksinat. Janë qindra milliard dollar, (‘free money’), për ti ndarë n’mes tyre. Po kështu, ata jo vetëm që janë të ç’veshur nga çdo përgjegjësi ligjore, por kanë fituar edhe kredibilitet politik, duke friksuar njerëzit, në emër të “mbrojtjes së tyre” nga covidi.

Dhe për sa-kohë covidi do t’vazhdojë të jetë n’mes nesh, (përgjithmonë), -ata do t’vazhdojnë të pasurohen. Ne kete rast ja vlen t’përmendi edhe një anti-viral me emrin MOLNUPIRAVIR, që megjithëse mund të vijë vitin tjetër në qarkullim, -propagandimi i tij ka filluar që tani, -një kuro e tij, konsiston në 10 tableta, -(1tab, dy herë në ditë, për 5 ditë), -kushton 700 dollar Amerikan,-ndërsa një kuro me Monoclonal antibodies, (Sotrovimab), kushton rreth 2.100 dollar. -Në kontrast me kto ilaçe, qëndrojnë ivermectina dhe hydroxychloroquina, qe s’janë aspak inferjor, dhe kushtojnë jo ma shumë se 50-60 dollar per kuro. Mos harroni se fabrika ma e madhe, (e dyta ne bote), për prodhime farmaceutike, (ndër to, Hydroxychloroquine), në Tajvan, mori zjarr, dhe u dogj krejt, në Dhjetorin e shkuar!!!

Nga ana tjetër, -qytetarve ju ofrohen stimuj tëndryshem në nxitje të bërjes së vaksinave, -një stimul të tillë e shofim edhe në Australi, -ku organizata “Milion Dollar Vaccine Alliance” -ofron 1.000.000 dollar -llotary, që mund të fitohet nga t’vaksinuarit. Kjo taktikë na detyron të ri-perserisim fjalet e Mark Twain, “Mijtë bien në kurthin e mijëve, mbasi s’arrijnë të kuptojne pse aty djathi është falas”.   

Me këtë, une s’dua të them se covidi s’është rreal. S’kam asnjë dyshim se covidi është një virus,-natyrisht i rrezikshëm. Rrezikshmëria e tijë mund të krahasohet me një gjëndje gripale të rendë,(influenza), -veçanërisht për ato të sëmurë me rrisqe të ndryshme. Për të ilustruar këtë, po permendi të dhëna statistikore të freskta, të Byrosë Australiane të Statisikave, -ku analizohen vdekjet, dhe shkaqet e tyre për vitin 2020. Aty thuhet se: vitin e shkuar, në Australi kanë vdekur nga shkaqe të ndryshme 161.300 njerez, -nuk po ndalem në detaje te numrit të vdekjeve sipas shkaqeve, -por, nga COVIDI rraportohen vetem 898 vdekje, (ndersa nga Influenza/gripi i zakonshem, rraportohen 2.287 vdekje, -dhe nga rrëximet aksidentale rraportohen 3.395 vdekje, -e kështu vazhdohet me rradhë),….ku del se vdekjet nga COVID-19, rrjeshtohen në vendin e 38.

Ndërkohë ja vlen t’permendim Melburnin, (me një qeverisje tepër te majte,-të tipit socialist), që sot, (4 tetor), “festoon” shpalljen e kampionit botëror për lockdowns, (246 dite, dhe prap vazhdojnë të jete në lockdown), -ktu kanë ndodhur 89% të vdekjeve nga covidi. 

Një lajm optimistik vjen prej zv.presidentit të Komisionit të Barazisë/të së drejtës në Punë, (Fair Work Commision),- Lyndall Dean, -i cili me 27 Shtator 2021, -ndër të tjera thotë se: “Australiant duhet të kundershtojnë me vigorozitet censorizimin e vazhdueshëm të c’do pikpamje që vë në pik-pyetje strategjitë e deri-tanishme në lidhje me covidin. Shkenca s’ështe ma shkencë, nqs njerezit s’lejohen ta diskutojnë atë”.

Situatat e krijuara deri m’tani, -si për “Ndryshimin e Klimës”, ashtu dhe për “Pandeminë Covidjane”, duhet t’na zgjojnë ndërgjegjen tonë, -vecanërisht në dritën e thënjes së Bertolt Brecht, (1898-1956) -i cili, edhe pse ishte me ide komuniste, formuloj shumë mirë thënjen e tijë: “Kush nuk e dinë të vërtetën, është thjeshtë një budalla, por kush e dinë të vërtetën dhe e quan atë gënjeshter, është një kriminel”, -kjo një thënje tepër aktuale për ditët e sotme, -kur njerëzit e kanë shumë të vështire të dallojnë t’vërtetën nga gënjeshtra.

Dr. Zekri Palushi (MD)

Bashkpunëtor i gazetës Dielli, për rubrikën Këshilla Mjekësore

Australi, 4 Tetor 2021

Ambasadori Pa Post

by

Nga Ramiz Tafilaj
Houston, Texas
28 shtator 2021

Ishte student në Texas kur e njoha për here të parë, fiks 20 vite më herët. Por, edhe në atë kohë, ishte activist i pandalur i komunitetit shqiptar në Texas dhe student i dalluar në universitet. Gjatë studimeve, dy vera rradhazi punoi si asistent për cështjet në Ballkan në zyrën e Komitetit për Punë të Jashtme të Kongresit të SHBA-ve, nën udhëheqjen e Kongresistit Tom Lantos. Ishte i ri, por ja që qysh më 2003, ai punonte në Capitol Hill, në zemrën e demokracisë e vendimmarrjes botërore, kur shumë politikanë e liderë të Kosovës e kishin ëndërr vec një visitë aty. 

Për dy dekada thuajse, ai nuk u ndalë së punuari për Kosovën në Amerikë dhe me njerzit më kryesorë të politikbërjes amerikane, si Tom Lantos, Henry Hyde, Ben Gilman, Bob Dole, John McCain, e shumë e shumë të tjerë, ngase asnjëherë nuk i nda Ligës Qytetare Shqiptaro-Amerikane dhe udhëheqësit të saj Kongresistit Joe DioGuardi e zonjës Shirley Cloyes DioGuardi. 

U bë i atillë sa që në fushatën e fundit presidenciale, iu besua të udhëhiqte platformën “Albanians for Biden” në kuadër të fushatës së Biden për President, dhe arriti të punonte direkt me menaxherin e fushatës presidenciale të z. Biden dhe njerëz tjerë kryesorë aty. Bile, si rezultat i këtij angazhim, ishte i ftuari i vetëm nga Kosova të merrte pjesë në ceremoninë e inaugurimit të Presidentit Biden. 

U nderua me shumë cmime e mirënjohje zyrtare nga Kongresi i SHBA-ve që nga viti 2005 e këndej, nga Kryetarja e Washington, DC, nga Fondacioni i Presidentit George H. W. Bush “Points of Light,” e shumë e shumë të tjera që flasin sa s’mund të shkruhet për vlerat e tij dhe krenarinë që ndjejnë e shprehin këto institucione amerikane për të. 

Akademikisht është ndër të paktën shqiptarë që arriti të marrë grade shkencore në Universitetin e Harvardit ku ishte nderuar me cmimin dhe bursen prestigjioze “Kennedy Fellowship,” dhe kishte magjistruar në Zhvillim Ndërkombëtar e Administratë Publike. Në Texas, me nderimet me të larta akademike, kishte kryer dy bacelora – një në shkenca kompjuterike e një në matematike. Më vonë, në Dalhousie University kreu edhe një magjistraturë tjetër në marrëdhënje ndërkombëtare, kurese doktoroi në Alberta në shkenca politike. 

Vec javën që lamë pasë, ai ishte i ftuar në një sër takimesh më rendësi në Washington,DC e New York: pati takime e diskutime me shumë anëtarë të Kongresit – si Kongresistët Jim Clyburn e Liz Cheney, e Senatorin Chris Coons; takime në Departamentin e Shtetit; me njerzë relevantë të opinionit publik në DC si Profesorin Serwer; Ambasadorin William Walker, e në fund, por edhe më e rendësishmja, me Senatorin Bob Menendez, Kryetar i Komitetit për Politikë të Jashtme të Senatit të SHBA-ve. 

Takimi me Sen. Menendez ishte gjëja më e rendësishme për Kosovën në këtë kohë kritike. Si rezultat i lobimit të suksesshëm të Ligës nën udhëheqjen e Joe e Shirley DioGuardit, mesazhet e dhëna nga Senatori ishin mesazhet më të mirëpritura e më të duhura për Kosovën. 

E tash, ky njeri, ky djalë Kosove, është Dr. Faton Bislimi nga Gjilani. Fatoni që për një javë takime në Amerikë sjellë mesazhet më të mira për vendin e kombin. Fatoni që ka dyert hapur në Kongres e Administratë. Fatoni që me punën e tij ka krijuar respekt në qarqet më të rendësishme politike në Capitol Hill. Fatoni që vazhdon ta bëjë krejt këtë punë me nder, vetmohim, e sakrificë, gjerësa shteti i Kosovës ka zyre, zyrtarë, etj., që as për së afërmi nuk mund të bëjnë atë që ka bërë e bënë Fatoni për Kosovën në Amerikë. 

E këtu, unë lash anash, angazhimin e tij jopolitik, përmes lobimit në Amerikë, nga i cili kanë përfitu me dhjetra studentë meritorë nga Kosova duke marrë bursa të plota shkollimi në SHBA, delegacione të ndryshme të trojeve tjera etnike që Fatoni ua ka hapë dyertë në DC, etj. 

Pra, ky është profili i Ambasadorit pa post. Ky është profili i njeriut të suksesshëm që nuk vendos asgjë tjetër para interesit nacional të vendit. Ai po vazhdon të na bëjë krenarë, anipse shteti ynë ka zero reflektim për vlerësimin e veprave të njerëzve si Fatoni! Populli sheh e vlerëson, anipse politika bënë sehirë! 

Ramiz Tafilaj është aktivist i komunitetit shqiptar në Teksas, filantropist dhe botues. Është ndër shqiptarët e pakët në SHBA të nderuar me Cmimin për Arritje Jetësore nga Presidenti i SHBA-ve. 

May be an image of 1 person and standing

Faton Bislimi në Capitol Hill

LETER E HAPUR

by

Nga Valentin Lumaj*/Michigan

Michigan, me 27 Shtator 2021

*(Shënim i redaksisë: Kjo letër, është tërësisht një qëndrim personal i autorit të shkrimit dhe nuk përfaqëson linjën editoriale të gazetës Dielli dhe qëndrimin zyrtar të Federatës VATRA)

Shkelqësisë së saj, Zonjës Yuri Kim

Ambasadore e Shteteve te Bashkuara të Amerikës në Tiranë, Shqipëri

E nderuar Ambasadore Kim,

Së pari, më lejoni që  t’ju shpreh falënderimet e mia për juve dhe stafin tuaj, për punën e mirë që keni bërë në vendin tim të lindjes, Shqipëri.

Roli juaj në politikën shqiptare është i një rëndësie të veçantë, pasi Shqipëria po kalon një tranzicion të gjatë politik dhe politikanët ende po fitojnë përvojën e nevojshme dhe ata kane nevojë që të udhëzohen dhe këshillohen drejt rrugëve të pashkelura të demokracisë. Roli juaj bëhet edhe më vendimtar, duke pasur parasysh faktin se korrupsioni aktual dhe krimi i organizuar në Shqipëri janë në nivelet më të larta të vendeve demokratike të botës.

Zonja Ambasadore, e kuptoj plotësisht misionin tuaj për të përfaqësuar interesat dhe politikat e Shteteve të Bashkuara në Shqipëri dhe rajon. Si amerikan, nga zemra, do të doja të shihja tek ju, udhëheqësen e fortë, menaxheren e shkëlqyer, negociatoren elastike dhe një përfaqësuese të respektuar të Shteteve të Bashkuara. Por përsëri, si qytetar amerikan, jam pak i shqetësuar që figura juaj si përfaqësuese e respektuar e SHBA-ve ka filluar të zbehet pak tek shqiptarët (uroj të jem gabim). Do të përpiqem qe ta shpjegoj shkurt nga këndvështrimi im,  shkaqet pse po ndodh kjo:

E dashur Ambasadore, nëse jeni sinqerisht “e vendosur në luftën tuaj kundër korrupsionit dhe pandëshkueshmërisë” në Shqipëri (siç ju pëlqen shpesh të thoni), atëherë do të ishte një veprim i zgjuar që angazhimin tuaj t’a fillonit me korrupsionin e kohëve të fundit dhe atë aktual brenda qeverisë. Një shembull i mirë dhe i njohur gjerësisht i korrupsionit do të ishte vetë kryeministri Edi Rama (Mr. 20%) së bashku me stafin e tij të mëparshëm dhe aktual, Tahiri, Xhafaj, Kodheli, Gjiknuri, Klosi, Beqaj, Ahmetaj etj. Këta individë të veshur me pushtet, gjatë 8 viteve të fundit, kanë vjedhur rregullisht zgjedhjet, kanë pasur histori lidhjesh me kriminelë të huaj dhe vendas, kanë qenë të akuzuar për korrupsion aktiv dhe pasiv dhe kanë “kanabizuar” të gjithë territorin e Shqipërisë. Si rezultat i kësaj, regjimi i Ramës gjatë dy mandateve të fundit dhe në vazhdim, e ka sjellë Shqipërinë më afër Amerikës Latine sesa Evropës, e ka çuar Shqipërinë në drejtim të gabuar dhe larg nga rruga e integrimit në BE. Sot Shqipëria renditet me vendet me nivelet më të larta të pastrimit të parave në Evropë. Niveli i lartë i krimit, trafikut të drogës dhe qenieve njerëzore i ka identifikuar shqiptarët si njerëzit më të kriminalizuar në Evropë. Shqiptarët janë zhveshur nga e ardhmja e tyre, mijëra të rinj të arsimuar nuk e dinë se çfarë do të sjellë ardhmja për ta. Në tetë vjet, mërgata masive të familjeve të tëra ose mbi gjysmë milioni shqiptarë të pashpresë u larguan nga vendi i tyre, për të kërkuar një jetë më të mirë, liri, siguri, të drejta njerëzore dhe një shoqëri demokratike pa korrupsion.

Për ta mbështetur deklaratën time të mësipërme, më poshtë kam renditur disa raporte nga Departamenti Amerikan i Shtetit dhe disa institucione evropiane:

Në vitin 2017 dhe përsëri në 2018, Departamenti Amerikan i Shtetit e përcakton Shqipërinë si një “vend të problemit kryesor në lidhje me pastrimin e parave” dhe theksoi se “të ardhurat e paligjshme pastrohen lehtësisht për shkak të korrupsionit të masiv dhe institucioneve të dobëta ligjore dhe qeveritare … Shqipëria shërben si një bazë operacionesh për organizatat rajonale të krimit të organizuar ”.

Bazuar në një raport të Këshillit të Evropës, Shqipëria mbetet një vend origjine dhe një vend tranzit për trafikimin e qenieve njerëzore, sepse “qeveria e Shqipërisë nuk i plotëson standardet minimale për eliminimin e trafikut … Korrupsioni, veçanërisht në ekzekutiv, është përhapur gjerësisht dhe kudo kudo” dhe “mbetet një problem serioz”.

Sipas Indeksit të Transparency International, “Shqipëria është ndër vendet më të korruptuara në Evropë. Ekzistojnë gjithashtu dëshmi të qarta që tregojnë se shteti është një “peng” i interesave private dhe kriminale “.

Raporti i ODIHR:

“Praktikat e përhapura të blerjes së votës, siç pretendohet nga shumë ndërlidhës të MNVZ-së, mbetën problem. Rrjedhja e të dhënave intime personale të rreth 900,000 qytetarëve shqiptarë para zgjedhjeve, përfshi këtu edhe preferencat e tyre politike, ishte shqetësim serioz dhe i bëri votuesit të prekshëm nga presioni ”, thuhet në Raport.

E nderuar Ambasadore, 

këto janë vetëm një shfaqje e vogël dhe sipërfaqësore e korrupsionit masiv, vetëm “maja e ajsbergut”, e cila po shkatërron ekonominë dhe të ardhmen e Shqipërisë. 

Siç thuhet në raportin e Departamentit të Shtetit më lart, korrupsioni egziston brenda qeverisë, gjithashtu sipas mendimit të shumë shqiptarëve dhe timin,  ju dhe të gjithë trupat diplomatike në Shqipëri, qeveria shqiptare është vendi ku duhet që ti përqendroni përpjekjet dhe energjitë  tuaja kundër korrupsionit. 

Qëndrimi juaj i dukshëm i njëanshëm, duke mbështetur dhe përkëdhelur qeverinë ose zyrtarët e Partisë Socialiste dhe duke etiketuar opozitën apo duke sulmuar udhëheqësin historik të Partisë Demokratike Z. Sali Berisha, ka rezultuar në një efekt negativ kundër jush. 

Populli shqiptar pret nga ju që të aplikoni një standard të netëm kur është fjala për luftën kundër korrupsionit, jo vetëm në të djathtë të spektrit politik, por edhe në të majtë, ose kudo që të ndodhë.

E nderuar znj. Ambasadore, 

kur thoni “[Demokratët shqiptarë] nuk mund të lëvizin me një këmbë të ngecur në të kaluarën”, sa për balancë, të paktën të thoni diçka edhe për Partinë Socialiste, pasi biografia e saj morale ka qenë një barrë e rëndë për shqiptarët për më shumë se 75 vjet. 

Partia Socialiste ka mbetur i njëjti regjim i mbyllur, autokratik dhe komunist, e cila e ka origjinën nga “Partia Komuniste”. 

Më tej, nëse e konsideroni zotin Sali Berisha si ‘e shkuara’, ju lutemi tregoni popullit shqiptar për shefin tuaj, Presidentin tonë Biden 78 vjeç, i cili është angazhuar në politikë për 50 vite, aktualisht është duke shërbyer si President i kombit më të madh në botë. 

Politika nuk kërkon një trup të fortë, por një mendje te ndritur dhe mençuri. Zoti Berisha sigurisht qe është e kaluara, por padyshim, ai është gjithashtu edhe e tashmja e Partisë Demokratike. Ai është ende një mal me dije dhe urtësi, një kolonë e demokracisë, dhe më e rëndësishmja, ai po u shpjegon demokratëve se si duhet të jetë e ardhmja e tyre: me dinjitet, integritet dhe sovranitet.

E nderuar znj. Ambasadore, 

Partia Demokratike e Shqipërisë po kalon krizën më të thellë që nga themelimi i saj në vitin 1990. Përsëri, me dhimbje e them, por një pjesë të mirë të fajit jua hedh juve dhe kreut të Departamentit të Shtetit.

Bazuar në perceptimin e publikut shqiptar, z. Sali Berisha nuk ishte një nga politikanët e korruptuar. Vendimi i Departamentit të Shtetit për ta shpallur atë “non-grata” së bashku me akuzat e tyre, erdhi si “një rrufe në një qiell të pastër”. Si çdo shqiptar tjetër, edhe unë kam pritur me durim të shoh disa prova që lidhen me akuzat e ngritura. Nëse Departamenti i Shtetit ka prova të vërteta për të mbështetur pretendimet e tyre, dhe nuk i bëjnë publike, atëherë i gjithë procesi bëhet i dyshimtë. Ndërsa koha kalon, kjo histori ka filluar të duket si një teori konspirative, ose më saktë, si një “gjueti shtrigash”. 

Nëse Departamenti i Shtetit, që nga viti 2017 e në vazhdim, është shprehur qartë në lidhje me “korrupsionin e masiv në qeverinë shqiptare”, atëherë shqiptarët kërkojnë përgjigje se çfarë keni bërë juve Zonja Ambasadore, për të luftuar këtë korrupsion dhe pse jeni përqendruar këmbë e krye në një person , i cili nuk ka ndonjë pozitë apo pushtet, pa asnjë lidhje me fondet publike apo shtetërore, për më shumë se tetë vjet. Për më tepër, veprime të tilla, në vend që të dëmtonin reputacionin dhe karrierën e zotit Berisha, ato patën një efekt bumerang. Berisha po fiton respekt dhe simpati mes shqiptarëve. Ai po bëhet figura e rëndësishme kryesore dhe shumica absolute e anëtarëve të Partisë Demokratike e adhurojnë dhe e ndjekin.

Nga ana tjetër, Z. Lulzim Basha, padyshim nën presionin tuaj dhe në konflikt të hapur me statutin e Partisë Demokratike, ndërmori një akt ekstrem individual duke e përjashtuar nga grupi parlamentar z. Berisha, udhëheqësin legjendar të demokratëve. 

Ky ishte një “verdikt” pa pasur asnjë provë në posedim, ne një kohë që z. Berisha duhej të ishte prezumuar si i pafajshëm derisa të vërtetohej fajësia e tij. 

Përsëri, ky veprim nuk e dëmtoi zotin Berisha, por përkundrazi, dukshëm që ka dëmtuar Partinë Demokratike, ka shkatërruar kredencialet e zotit Basha dhe ka shumë të ngjarë edhe karrierën e tij politike.

Veprimet autokratike të zotit Basha na treguan se ai nuk është njeri me integritet, ai merr vendime nën presion dhe i tradhton bashkëpunëtorët e tij. Si rezultat, ai po humbet terren dhe po ashtu edhe respektin e partisë së tij si kryetar. 

Me fjalë të tjera, z. Basha nuk është më personi i besueshëm për të drejtuar më Partinë Demokratike. Historia e zotit Basha rezulton të jetë dështimi. Edhe pse humbi disa dhe të gjitha zgjedhjet qëkur mori drejtimin e Partisë, ai, padrejtësisht dhe në kundërshtim me standardet demokratike, u zgjodh përsëri si kryetar i PD -së. Egoja e tij për pushtet të pamerituar, ka bllokuar vizionin dhe koshiencen e tij për të kuptuar se Partia Demokratike i përket demokratëve të Shqipërisë, dhe jo atij. Ju lutem, ndihmojeni zotin Basha që ta kuptojë këtë. Mua personalisht, sikurse shumë demokratëve, për arsyet që shpjegova më lart, nuk na pëlqen zoti Basha dhe nuk ndihemi mirë me këdo që përpiqet të na e shesë atë si liderin tonë apo përpiqet të drejtojë ndjenjat tona. Zoti Basha i zhgënjeu disa herë demokratët dhe në fund i tradhtoi ata.  Ndoshta një ditë, ai do t,ju zhgenjejë dhe do t’ju tradhtojë edhe juve zonja Ambasadore.

Për ta përfunduar, ndërsa kohët e fundit ju keni luftuar korrupsionin në mënyrë të përciptë dhe selektive, duke mbajtur anë në mes partive politike, po ashtu duke mbajtur anë edhe brenda Partisë Demokratike, kjo ka bërë që demokratët shqiptarë të humbasin pak besimin dhe respektin për ju. Por, kjo nuk duhet t’i japë askujt të drejtë që të akuzojë demokratët e Shqipërisë si anti-amerikanë. Nëse mungon besimi mes jush zonja Ambasadore dhe demokratëve shqiptarë, kjo nuk e kushtëzon, në asnjë rrethanë, dashurinë dhe respektin e tyre për Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Shqiptarët në përgjithësi përtej pikëpamjeve të tyre politike dhe veçanërisht demokratët, janë pro-amerikanë. Një marrëdhënie e tillë ndjenjash është krijuar mbi një shekull më parë dhe do të vazhdojë në shekujt që do të vijnë. Dukshëm, unë jam një demokrat shqiptar dhe mbështes Berishën. Demokratët e Shqipërisë dhe unë i kemi dhënë shumë nga jeta jonë partisë Demokratike, kemi dhënë kohën, energjitë dhe pasionin tonë. Kemi qenë në rrezik shumë herë nga policia kriminale socialiste për vite e dekada; janë dhënë jetë dhe është derdhur gjak për të ndërtuar dhe mbrojtur partinë tonë. Por sot ne jemi zemërthyer dhe të tradhtuar. Gjithashtu, unë jam qytetar Amerikan dhe e dua Amerikën po aq sa e doni edhe juve dhe e dua Shqipërinë pak më shumë se juve zonja Ambasadore.

Unë e kuptoj plotësisht punën e madhe tuajën dhe te stafit që drejtoni dhe aty ku punohet edhe gabohet, ndodhin edhe defekte. Por nuk është vonë kurrë për t’i rregulluar ato. 

Unë besoj se gjëja  më e duhur për të fituar përsëri besimin e humbur, është që të luftoni korrupsionin në qeveri, të qëndroni pak larg nga Partisë Demokratike dhe t’i lini demokratët shqiptarë të zgjedhin vetë liderin e tyre pa qenë nevoja që ju të promoni të preferuarin tuaj.

Demokratët e Shqipërisë, veçanërisht ata në diasporë “nuk hanë bar”, ata janë të zgjuar, të edukuar dhe të aftë për të bërë vetë zgjidhjet e tyre politike dhe më e rëndësishmja ata nuk  i pranojnë presionet.

Me respekt, 

Valentin Lumaj/Michigan

*(Shënim i redaksisë: Kjo letër, është tërësisht një qëndrim personal i autorit të shkrimit dhe nuk përfaqëson linjën editoriale të gazetës Dielli dhe qëndrimin zyrtar të Federatës VATRA)