Prof. Luigi BOGLIOLO/

Pasi e përfundova leximin e këtij vëllimi ( Lush GJERGJI, Madre della carità, prima edizione italiana, VELAR 1990), në mënyrë spontane përsëritet ajo çka kishin thënë për Nënën Tereze etërve jezuitë, të cilët e njihnin  thellësisht shpirtin e saj: “Këtu është gishti i Zotit” (f. 142). Vëllimi është mjaft bindës për atë që shkruhet me fjalë dhe me ilustrime, përshkruan mirë rrugëtimin e “thirrjes së parë”. Përgatitjet hyjnore kanë prejardhje qysh nga rinia e hershme, në përshpirtërinë familjare, në shembullin e fesë dhe të dashurisë ndaj të varfërve, nga babai bujar dhe nga nëna.

Për “thirrjen e dytë” Zoti ndërhyri nëpërmjet një letre nga nëna e saj. Letra  i kishte arritur Motrës Tereze pas afro 20 viteve të jetës së kushtuar në degën irlandeze të “Motrave të Loretos”. Ajo kishte krye studimet  universitare, ishte mësimdhënëse në një shkollë të bukur të Kalkutës, e lumtur që po i formonte kaq të reja, edhe pse e njihte mirë varfërinë dhe mjerimin e Kalkutës. Ishte tejet e lumtur që kishte zbatuar idealin, i shkruante nënës Drane.

“Qendra jonë është shumë e bukur. Jam mësimdhënëse dhe kjo më pëlqen. Jam edhe drejtoreshë e tërë shkollës dhe këtu të gjithë më duan…”

Nëna e saj, frikësohet  mos  suksesi e ka dëmtuar, dhe e inkurajuar nga ajo që thoshte bashkëshorti i saj: “Armiku më i madh për një  të ri është suksesi i lehtë, sipërfaqësor, papritmas, që mund të shkaktojë krenarinë, dhe me këtë atëherë çdo gjë përfundon shpejt dhe keq” (f. 113).

Nëna ishte e lumtur për suksesin e bijës, por e qortonte kështu: “E dashura Gonxhe Gjyli, mos harro se ke shkuar atje për të varfër!” dhe sjellte shembujt e të varfërve në rrethin e Shkupit, që Gonxhja e ndihmonte nënën në shërbime të tilla.

Kjo letër kaq e vendosur dhe e “thatë”, e kishte tronditur, ia kishte rrëmbye paqen dhe qetësinë e zemrës. Ajo e kishte realizuar thirrjen: ishte motër misionare  në Indi. Çka donte ende Zoti prej saj?

Edhe një herë ishte zëri i Zotit i cili e thërret. Ky zë bëhej gjithnjë më i qartë, sigurt, si te këmbët e Zojës në Letnicë. Ju kujtuan kushtet e përjetshme që ajo i kishte dhënë në ditën e Zojës Ndihmëtare.

Kërkoi këshill prej udhëheqësve shpirtëror. Nuk pati kurrë dyshim për thirrjen e saj. Mirëpo  kishte filluar ta dëgjonte se Zoti po e thërret për një rrugë tjetër. Mund të kuptohet vuajtja e saj shpirtërore pas 20 viteve përkushtimi dhe shërbimi ndaj Zotit.

Një thirrje e re? Të tjerëve, në rend të parë bashkëmotrave, mund t’iu dukej diçka e çuditshme, një marrëzi, një tradhti. Dalja prej kuvendit të Motrave të Loretos, ku ishte aq mirë, me plot kënaqësi personale dhe të eproreve. Dalja, zhveshja prej petkave rregulltarë, ku kishte qëndruar dhe shërbye Zotin me vite…

Lutej për qëndresë, kërkonte këshille nga udhëheqësit e saj shpirtëror, të cilët e kishin vërtetuar ndërhyrjen e Zotit në thirrjen e re. Sa dhembje do të ketë pasur në zemrën e saj!

Kur iu paraqiti eproreve këtë thirrje të domosdoshme, kishte pasur një jo të vendosur nga autoritetet vendore kishtare, por ehe nga Roma. Mirëpo kur Zoti thërret, insiston si di vetëm Ai. “Duhet të dalësh nga kuvendi i motrave të Loretos për t’i shërbye të varfrit”. Ishte tashmë e sigurt se ishte zëri i Zotit që po thërret.

Kishte vendosur që këtë zë hyjnor t’ia paraqiste Eprores Gjenerale. Kur Zoti thërret, do diçka, atëherë nuk mungon hiri i tij. Thirrja e re na përkujton thirrjen e Abrahamit: “dil nga vendi yt dhe nga njerëzit e tu dhe shko në një vendo ku unë do të tregoj”.

Dhe, ja, papritmas erdhi përgjigjja e Qiellit, që vinte nga personi që e përfaqësonte Zotin në Kongregatë: Eprorja Gjenerale: “Nëse Zoti Ju thërret, me tërë zemrën time ju jap leje”.

Ajo së shpejti bëri këtë, mori sarin, veshje e thjeshtë e grave indiane, dhe niset në takim me të varfër, me një shtrëngim dore, buzëqeshje, këshillë, ndonjë bari. Nuk dinte as ku ta pushonte  kryet duke e kaluar natën nën qiellin e hapur së bashku me të varfër, deri sa nuk ishte lodhur. Kishte filluar me më të dobët: fëmijët. I mësonte, lante, vishte, ushqente, bënte të gjitha. Si një nënë e vërtetë. Ata filluan ta thërrasin me dashuri Ma që domethënë Nënë. 

Para se të vazhdoj paraqitjen time, dua t’i theksoj dy gjëra. Së pari ndërhyrja e Virgjërës Mari në thirrjen e parë dhe të dytë. Në vepra të mëdha gjithmonë është dora amësore  e Asaj që na ka dhuruar Jezu Krishti për Nënë, dhe që i do të gjithë bijtë e saj pa ndonjë përjashtim kohe, hapësire, prejardhjeje apo feje.

Ta dëgjojmë cila është fshehtësia e suksesit kaq të madh. “Para së gjithash synojmë që me jetën dhe punën tonë, me uratë, ta shpallim Jezu Krishtin atyre për të cilët kujdesemi. Dëshmojmë Jezu Krishtin me mënyrën e jetës, me vepra tona të vogla të dashurisë, dhe kur na jepet rasti, edhe me fjalë… Pasi që Zoti është Dashuri, edhe Misionaret e Dashurisë duhet të jenë të formuara në këtë dashuri, ta dëshmojnë dashurinë e Zotit të gjithëve, të krishterëve dhe jo të krishterëve, besimtarëve dhe jobesimtarëve, sidomos të varfërve ndër më të varfër. Ne duhet t’i kërkojmë në qytet apo në fshat, në lagje të varfra, në mbarë botën, ne mese të të braktisurve dhe të sëmurëve, të gërbulurve, atyre që janë në buzë të vdekjes, të dëbuarve, të dëshpëruarve. Ne kujdesemi për ata, i ushqejmë, veshim, gjithmonë të formuara nga dashuria e Krishtit” (krh. 145 – 146).  

Që në veprën e Nënës Tereze është gishti i Zotit e dinë të gjithë. Mbi të gjitha rritja e mrekullueshme për një kohë të shkurtë. Në vitin 1950 ishin tashmë 12; në vitin 1965, ishin 300, sot,  në nivel të Rendit Papnor, mbi 3000, duke u shtuar gjithnjë, vazhdimisht të kërkuara dhe të nderuara nga të gjithë. Të udhëhequra nga dashuria e Krishtit, duke bashkuar natyrën njerëzore me atë hyjnore, Nëna Tereze  i ka vëllazëruar të gjithë njerëzit dhe të gjithë i përkasin Atij, dhe Ai i ka shëlbuar të gjithë. Nëpërmjet veprës së Misionareve të Dashurisë i përngjajnë Krishtit të varfër, identifikohen me Të nëpërmjet Eukaristisë. Pasi ta kenë prekur Jezu Krishtin në trajtën e Eukaristisë, e prekin edhe në të varfër ndër më të varfër.

Nëna Tereze e ka përuruar një metodologji të re të ungjillëzimit dhe ri-ungjillëzimit në botën e krishterë e cila është nën ndikimin e konsumizmit dhe ideologjive të rrejshme. Mirëpo a është vërtet një metodologji e re? Apo kthim në metodologjinë e Krishtit, të cilën e kanë përvetësuar apostujt, sidomos Shën Pali.

Nëna Tereze dhe Misionaret e Dashurisë, që i ka themeluar ajo, janë misionare: duan ta shpallin dhe zbatojnë urdhrin  e tij. “Ju do të bëheni dëshmitarët e mi në Jerusalem, në mbarë Judenë, në Samari, madje dhe gjer në skajin e botës” (Vap 1, 8). Kjo është detyra e çdo të krishteri, që sipas Koncilit të Dytë të Vatikanit: “Thirrja e krishterë është, për kah natyra, edhe thirrje në apostullim” (Dekreti mbi Apostulatin e Laikëve, I, 1). Apostullati i Misionareve të Dashurisë ka themelet e njëjta të apostullatit të Shën Palit i cili thotë që Zoti dëshiron që të gjithë njerëzit ta njohin të vërtetën dhe të shëlbohen.

Shën Pali prapë thotë: “Kush nuk e do Jezu Krishtin, qoftë mallkuar” (1 Kor 16, 22).

Kush vërtet e do Jezu Krishtin, dëshiron që ta njohin dhe duan të gjithë njerëzit, me çdo çmim. Këtu edhe është fuqia e lëvizjes së apostollatit misionar të Nënës Tereze. Ajo e ka zgjedhur një rrugë dhe metodologji që është shkruar në natyrën e zbulimit të krishterë, që është dashuria e përgjithshme, sepse të gjithë njerëzit janë të krijuar në përngjasimin e Zotit, edhe më tepër, sepse falë Mishërimit, të gjithë njerëzit janë vëllazëruar në Krishtin, prej të cilit kanë qenë dhe janë virtualisht të shëlbuar.

Dashuria e krishterë është njëkohësisht dëshmi dhe fjalë, porosi, gjuhë. Ajo është një dëshmi që flet. Është zjarr dhe dritë së bashku. Është ngrohje  dashurie dhe dritë e së vërtetës. Një dashuri e pajisur me të vërtetën e Zbulimit të krishterë. “Me nxehtësinë e dashurisë komunikohet drita e së vërtetës” (In Jo. Ev. C. 5 w, 34, 35).

Kështu në komentimin e ungjillit të Shën Gjonit në të cilin shtrohet pyetja që a vazhdon Shpirti Shenjt ta shenjtërojë Kishën, dhe nëse besimtarëve që e përbëjnë atë, pasi që askush sot nuk i flet, nuk është i aftë t’i flasë të gjitha gjuhët, si atëherë? Doktori ungjillor, duke u thirre në Shën Augustinin, përgjigjet kështu: Sot më  kjo nuk është e nevojshme.

Arsyeja? Kisha e përgjithshme i flet gjuhët e mbarë njerëzimit, sepse nëpërmjet Shpirtit Shenjt na dhurohet dashuria… dhe ajo duke i mbledhur të gjithë njerëzit, ua mundëson që të merren vesh në mënyrë të ndërsjellët (fecit quelibet cuilibet loqui, In Ev. Jo. C 7, Ed. Marietti. N. 1094).

Ja si ky Dijetar i Kishës e shpjegon fjalorin e misionit  të dashurisë, të drejtuar gjithë botës, mbi çdo dallim gjuhësor. Dashuria është gjuha universale e Kishës, që Nëna Tereze dhe motrat e saja e kanë vërtetuar, dhe mu për këtë të gjithë e kuptojnë, pa dallim vendi, kohe, race, gjuhe, edhe pse kanë një mori të madhe dallimesh gjuhësore, që ka hyrë në botë nga Kulla e Babelit.

 Shën Toma i mëson veçoritë e dashurisë:

∙        Duke u thirre në Shën Gregorin e Madh, ai thotë se dashuria e Zotit nuk është përtace. Ajo është e pranishme  dhe në zemrën e njeriut bënë vepra të mëdha: “amor Dei non est otiusus. Operatur enim magna si est”. (In Ep. Ad Heb. c. 1o, lect. 2).

∙        Qëllimi i jetës shpirtërore është bashkimi i njeriut me Zotin, dhe kjo ngjan nëpërmjet dashurisë (II – II, q. 44. a. 1 ).

∙        Dashuria është thirrja universale  “in quolibet desiderato obiecto Ipse desideratur;  nihil enim est desideratum nisi quantum habet aliquam participationem Summ Boni” (De Din. Nom. c. 1, Ed. Marietti. N. 95).

∙        Dashuria e Zotit është burim i gëzimit të përjetshëm “Kush ka dashuri, e do Zotin dhe e ka atë që e do, gëzohet. “Quem habet caritatem, amat Deum et habet ipsum, et quia habet quod amat, gaudet” In Psalm. L. Lect. 6).

∙        Dashuria e Zotit ka rrënjë të thella në çdo njeri, edhe pse njeriu nuk është i vetëdijshëm (“naturali dilectatione etiam angelus et homo plus diligunt Deum quam seipsum” (Sum. Theol. I, q. 60, a. 5).

Këto shqyrtime te shkurta na japin çelësin e karakteristikave të metodologjisë misionare  të Nënës Tereze dhe të Misionareve të Dashurisë, që zbulojnë shpirtin e tyre, heroizmin e tyre, na dhurojnë thelbësoren e krishterimit, na mundësojnë të përfundojmë me parimin e Koncili të Dytë të Vatikanit, të cili e ka përsëritë shumë herë Papa Gjon Pali II: “Vetëm Jezu Krishti ia shpjegon njeriut njeriun”.

Jemi në kulmin e krishterimit, që është edhe kulmi i humanizmit burimor.

Prof. Luigi BOGLIOLO, në promovimin e librit: Lush GJERGJI, “Madre della carità”, VELAR, 1990.

Città del Vaticano, 22. XI. 1990.

Përktheu nga italishta: Don Lush GJERGJI

(Prof. Don Luigi BOGLIOLO, prift salezian, i lindur në vitin 1910, viti i lindjes së Nënës Tereze, kaloi në amshim në vitin 1999,  studjues i njohur i filozofisë së krishterë, veçanarisht asaj tomistike, autorë i shumë veprave të njohura në Itali dhe në botë. Ai  ishte  profesor i rregulltë në Romë në Universitetin Papnor Urbanian, si dhe ate Salezian, rektor i Universitetit Urbanian gjatë viteve 1974 – 1977. Gjatë studimeve të mia filozofike në këtë Universitet  (1969-1970) ishte dy vite profesor i metafizikës dhe filozofisë së krishterë. Janë të njohura tri aksioma të tija: homo adorans – njeriu adhurues; adoro, ergo sum, adhuroj, prandaj jam; amo, ergo sum, dashuroj, prandaj jam).

Në këtë promovim në Vatikan kanë marrë pjesë: kardinal Pietro Palazzini, kardinal Pericle Felice  kardinal Jozef Tomko. Ligjëruesi kryesor ishte Prof. Luigi Bogliolo dhe Chiara Lubich, e cila ishte e penguar, nuk mori pjesë. Kumtesën e saj e ka lexuar bashkëpunëtorja e saj. Prej nesh morëm pjesë: Don Ndue Gjergji, Don Zef Gashi, Don Shan Zefi, Don Prenkë Lazri dhe arbëreshi i njohur Imzot Eleuterio Fortino. Fjalën e falënderimit e pata unë. Ishte një promovim dhe përkujtim i mrekullueshëm, tejet i rrallë dhe shumë karakteristik.

Prishtinë, 14 shkurt 2024          Radio Maria – Kosovë                  Don Lush GJERGJI

Disa statistika nga viti 1980:

Misionaret e Dashurisë janë kujdesur për: 

7500 fëmijë në 60 shkolla të tyre në botë;

960.000 të sëmurë në 213 spitale;

47. 000 të gëbulurë në 54 qendra:

3 400 të moshuar në 20 shtëpi;

mijëra fëmijë të shpetuar nga aborti nëpërmjet bijësimit apo adoptimit;

16. 000 njerëz që kanë vdekur në duar të Shën Nënës Tereze.

P. s.

Këtë statistika vetvetiu flasin dhe dëshmojnë! Sot ato janë shumëfishuar!!!

Përgatiti Rafail Floqi/

Presidenti Joe Biden, pavarësisht se vizitoi qarkun Macomb në fillim të këtij muaji dhe dërgoi zyrtarë të administratës dhe ndihmës të fushatës në Michigan në javët e fundit, ende duket se është pas ish-presidentit Donald Trump në një ndeshje kokë më kokë në shtet, 45%-41%. , me 14% të pavendosur, sipas asaj qw tregoi një sondazh i ri të mërkurën. Kjo ndarje me 4 përqind është e barabartë me margjinën e gabimit të sondazhit, që do të thotë statistikisht se gara mund të jetë e barabartë. Por një numër sondazhesh në Miçigan në muajt e fundit kanë treguar se Trump është përpara Bidenit, duke sugjeruar se ish-presidenti ka një avantazh ndaj presidentit aktual, edhe nëse ai është i pakët.

Dhe sondazhi i ri tregon se refuzimi i Biden për t’iu përgjigjur thirrjeve, veçanërisht midis demokratëve më të rinj, më përparimtarë dhe komuniteteve të mëdha arabo-amerikane dhe myslimane të Miçiganit, për të kërkuar një fund izraelit të kundërsulmeve vdekjeprurëse në Rripin e Gazës, duket se po luan një rol në mbështetjen e tij. ose mungesën e saj – një situatë që mund t’i kushtojë humbjen një shtet të lëkundur jetik që Trump fitoi në 2016 përpara se Biden ta rimerrte atë për demokratët katër vjet më parë.

“Kjo tregon për një fitore të mundshme të Trump nëse gjërat nuk ndryshojnë në mënyrë dramatike,” tha Bernie Porn, anketuesi për EPIC-MRA në Lansing, nga firma që kreu sondazhin dhe që ia dha atë Free Press. “Ai është në një pikë ku, pa kaluar shumë kohë, ai duhet të fillojë të lëvizë numrat në drejtimin e tij.”

Sondazhi, i cili anketoi 600 votues aktivë dhe me gjasë të Miçiganit të zgjedhur rastësisht midis të martës së kaluar dhe të dielës dhe kishte një diferencë gabimi prej plus ose minus 4 pikë përqindjeje, tregoi se 53% e të gjithë banorëve të Miçiganit janë mbështetës për një armëpushim për të negociuar për lirimin e pengjeve dhe ofrimin e ndihmës humanitare për Gazën. Ata që ishin në favor u anuan shumë më tepër drejt fundit liberal të spektrit politik, duke përfshirë 74% të vetë-përshkruar si demokratë, 64% të të pavarurve dhe vetëm 32% të republikanëve.

Midis atyre që mbështesin një armëpushim në përgjithësi, vetëm 57% thanë se ishin padyshim mbështetës të rizgjedhjes së Bidenit, me 27% që mbështesin Trumpin dhe 15% të pavendosur.

Trump, çuditërisht, ia doli më mirë me 27% që mbështesin vazhdimin e luftës së Izraelit kundër Hamasit në Gaza, duke kryesuar mes tyre 74%-18% me vetëm 9% të pavendosur, si dhe me 20% që ishin të pavendosur, duke udhëhequr atë bllok. 51%-29% me 19% të pavendosur. Por duke pasur parasysh përbërjen me prirje më liberale dhe të moderuar të votuesve që mbështesin një armëpushim, përqindja e konsiderueshme e atyre që shprehin dyshime për mbështetjen e tyre ndaj fushatës së Biden-it sigurisht që do të jetë shqetësuese për presidentin.

Kjo është veçanërisht e vërtetë me progresistët dhe anëtarët e komuniteteve arabo-amerikane dhe myslimane në Michigan që organizojnë një fushatë Lista për Michigan duke u bërë thirrje njerëzve të votojnë si “të paangazhuar” në zgjedhjet paraprake demokrate të së martës së ardhshme, në vend që të votojnë Bidenin, si një sinjal për të se ai duhet të përdori ndikimin e SHBA-së – dhe mbështetjen financiare – për të frenuar sulmet e Izraelit pas sulmeve terroriste të Hamasit të 7 tetorit kundër izraelitëve.

Dhjetëra mijëra palestinezë kanë vdekur në kundërsulmet që çuan në kërkesa të përhapura për një armëpushim. Ndërsa Biden ka bërë thirrje për përmbajtje nga ana e Izraelit, një aleat kyç i SHBA-së në Lindjen e Mesme, ai nuk ka kërkuar një armëpushim. Javën e kaluar, deputetja amerikane Rashida Tlaib, D-Detroit, një kritike e ashpër e Izraelit dhe e vetmja palestineze amerikane në Kongres, dha mbështetjen e saj të zëshme për përpjekjen e paangazhuar për votim, edhe pse ka nga ata që e shohin këtë si një nxitje për Trump. “Ne ndihemi plotësisht të neglizhuar dhe thjesht të pakujdesur nga qeveria jonë,” tha ajo në një video të postuar të shtunën.

Free Press përdor EPIC-MRA si një anketues, por nuk u kontraktua me të për këtë sondazh më aktual, i cili vjen në një kohë kur votuesit kanë shprehur shqetësime për moshën e Biden -it . Me 81 vjeç, ai është presidenti më i vjetër në detyrë ndonjëherë, megjithëse Trump, në moshën 77-vjeçare, është vetëm katër vjet më i ri – dhe sondazhet e tjera të fundit kanë treguar se Bideni po përpiqet të fitojë një epërsi në shtetet e lëkundura që fitoi katër vjet më parë.

Megjithatë, disa sondazhe kanë treguar një shtrëngim. Një sondazh i fundit i Fox News tregoi se Trump kishte një epërsi më të ngushtë 47%-45% ballë për ballë ndaj Bidenit në Michigan, i cili ishte gjithashtu brenda diferencës së gabimit prej 3 për qind të këtij sondazhi. Sondazhi EPIC-MRA u krye nga intervistues të drejtpërdrejtë dhe 80% e të anketuarve u kontaktuan me celular; ai nuk ka anketuar, siç kanë bërë disa sondazhe të tjera, nivelet e mbështetjes për Biden dhe Trump së bashku me kandidatët e tjerë të pavarur ose të palëve të treta.

Si çështje praktike, si Biden ashtu edhe Trump pritet të fitojnë me lehtësi zgjedhjet e tyre paraprake përkatëse në Michigan të martën, dhe në shumë aspekte gara për nëntorin tashmë është duke u zhvilluar në shtet. Si i tillë, sondazhi EPIC-MRA nuk u përpoq të matë mbështetjen e Biden kundrejt sfiduesit demokrat, deputetit amerikan Dean Phillips të Minesotës ose mbështetjen e Trump kundër sfidueses republikane dhe ish-guvernatores së Karolinës së Jugut (dhe ish-ambasadores së SHBA në Kombet e Bashkuara) Nikki Haley. .

Por disa përkrahës demokratë të Biden thanë se ata janë të shqetësuar se çdo armiqësi e treguar ndaj presidentit tani mund t’i kushtojë atij vota në zgjedhjet e përgjithshme.

Ndërsa sondazhi tregoi një ngushtim të lehtë të garës nga sondazhi i fundit i EPIC-MRA në nëntor, kur Trump kryesoi 46%-41%, ose pak jashtë kufirit të gabimit, ai gjithashtu vazhdoi të tregojë shumë nga të njëjtat tendenca si ai sondazh: Votuesit zezakë, për shembull, një zonë kryesore elektorale për Biden dhe demokratët, favorizuan presidentin aktual 68%-17% me 16% të pavendosurit në sondazhin e ri; kjo është nga 62%-17% që Biden kishte në nëntor me 21% të pavendosur, por shumë larg nga mbështetja prej 92% nga votuesit zezakë që kishte në shtet sipas sondazheve të daljes në 2020.

Votuesit e bardhë në sondazhin e ri, ndërkohë, favorizuan Trump 50%-37%, me 13% të pavendosur, krahasuar me epërsinë e Trump prej 47%-41% me 12% të pavendosur në nëntor.

Dhe ndërsa mbështetja e Biden në mesin e të pavarurve të vetë-përcaktuar ishte rritur ndjeshëm – ai grup favorizoi Trump 38% deri në 31% për Biden, me 32% të pavendosur, krahasuar me Trump që kryeson atë bllok 45%-18% me 38% të pavendosur tre muaj më parë – Biden-i mbështetja mes votuesve të arsimuar në kolegj ra. Sondazhi aktual e bëri atë të prijë me ata votues 44%-38% me 18% të pavendosur. Kjo krahasohet me epërsinë e tij prej 49%-37% midis atij blloku në nëntor me 13% të pavendosur. Dhe kjo ishte shumë më pak se diferenca prej 17 pikësh që kishte me ata votues në zgjedhjet e 2020.

Biden pa një rritje në mbështetje nga numri relativisht i vogël i anëtarëve të sindikatave të anketuar për këtë sondazh, i cili pasoi miratimin e janarit nga UAW, tani kryeson ish-presidentin 46%-40% me 14% të pavendosur mes anëtarëve të sindikatës dhe 46%-44 % me 11% të pavendosur në mesin e votuesve me një anëtar sindikal në familje.

Ndërkohë, Trump – i cili mbajti një tubim të ashpër dhe luftarak të fushatës në Waterford të shtunën – vazhdoi të mbajë një epërsi të fortë mes njerëzve me diplomë të shkollës së mesme ose më pak (49%-36%, me 15% të pavendosur) dhe mes njerëzve që shkuan në shkollë pas shkollës së mesme, por nuk morën një diplomë kolegji (52%-39%, 9% të pavendosur).

Sondazhi gjithashtu pyeti votuesit për sfidat ligjore me të cilat përballet Trump, i cili është goditur me rreth 91 akuza në katër çështje penale dhe javën e kaluar u gjobitën të dy më shumë se 450 milionë dollarë në Nju Jork për fryrjen e pasqyrave financiare – një gjykim që ai planifikon ta apelojë – dhe i tha që të priste një gjyq që fillon muajin e ardhshëm për pagesat me para të heshtura për një ish-aktore të filmave për të rritur përpara zgjedhjeve të 2016-ës. Ai gjithashtu përballet me akuzat e Departamentit të Drejtësisë në Uashington se ka shkelur ligjet duke u përpjekur të përmbysë rezultatet e zgjedhjeve të nëntorit 2020 dhe në Florida për mbajtje të pahijshme të dokumenteve të klasifikuara pas largimit nga detyra.

Votuesit ishin të ndarë nëse ai do të dënohej për një krim në një nga gjyqet e tij – me 46% që thanë po, 43% jo. I pyetur se si mund të ndikojë një dënim në votën e tyre, ndeshja kokë më kokë u shndërrua në një nxehtësi, 44%-44%, me 12% të pavendosur, edhe pse 56% e votuesve thanë se nëse ai dënohet, ai duhet të dënohet me burgim.

Më në fund, sondazhi tregoi një tjetër kontradiktë mes dy kandidatëve që priten të jenë ndër kandidatët kryesorë të partive të tyre në një garë për Senatin e SHBA-së në Michigan këtë vjeshtë. Ajo tregoi se deputetja e SHBA Elissa Slotkin, D-Lansing, e cila konsiderohet favoritja për të fituar nominimin demokrat për të pasuar senatoren amerikane në pension Debbie Stabenow në vjeshtë, është në një barazim virtual, 39%-38%, me ish-përfaqësuesin e SHBA. Mike Rogers, nga Brighton, i cili ka konsoliduar pjesën më të madhe të mbështetjes kryesore republikane dhe ka marrë një shtysë kur ish-shefi i policisë së Detroitit, James Craig u largua nga gara javën e kaluar. Njëzet e tre përqind mbetën të pavendosur në një ndeshje hipotetike mes të dyve.

Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani, priti sot në takim shefin e Zyrës së BE-së në Kosovë, Tomas Szunyog, ambasadorin e Francës në Kosovë, z. Olivier Guérot, ambasadorin e Italisë, Antonello De Riu dhe zv.ambasadorin e Gjermanisë, Mathias Conrad me të cilët u diskutuan zhvillimet aktuale në fushën e politikës dhe atë të sigurisë.

Në këtë takim u diskutua lidhur me përgatitjet që po bëhen për mbajtjen e zgjedhjeve në katër komunat në veri të vendit, në përputhje me legjislacionin në fuqi. Presidentja ritheksoi se e drejta për të kërkuar largimin e kryetarëve nëpërmjet nënshkrimeve është e drejtë që u takon qytetarëve dhe se tani pret që në KQZ të kryhen të gjitha procedurat e nevojshme në përputhje me ligjin dhe udhëzimin administrativ në fuqi.

Në takim me ambasadorët, Presidentja Osmani ka theksuar nevojën imediate të heqjes së masave të BE-së ndaj Kosovës, të cilat janë të padrejta dhe krijojnë mungesë ekuilibri në dialog, si dhe njëkohësisht theksoi se Kosova ka ndërmarr hapa konkret në përputhje me planin e dakorduar për këtë çështje. Heqja e masave, theksoi ajo, do të krijonte atmosferë shumë më pozitive për vazhdimin e dialogut parimor ku të dyja palët do të trajtoheshin të barabarta.

Për më tepër, gjatë takimit ajo ritheksoi se për fat të keq Serbia nuk po përballet me përgjegjësi për nxitjen e sulmit ndaj ushtarëve të KFOR-it në maj e as për sulmin e agresionit kundër Kosovës në shtator të vitit të kaluar.

Kjo situatë, sipas saj, mund ta nxisë Serbinë që t`i shtojë veprimet destabilizuese në rajon.

Një pjesë e takimit iu kushtua edhe çështjes së zbatimit të Rregullores së BQK-së, me ç’rast Presidentja ritheksoi se është me rëndësi që nuk po kërkohet që kjo rregullore të shfuqizohet, por thjesht që të punohet në një plan tranzicioni për zbatim të saj e cila merr parasysh edhe shqetësimet e të gjithë qytetarëve që mund të afektohen nga një vendim i tillë. Duke ritheksuar rëndësinë e zbatimit të Kushtetutës në çdo cep të Kosovës, Presidentja ka shtuar se suksesi në këtë drejtim është i lidhur edhe me nivelin e bashkëpunimit me aleatët tanë të cilët kanë qenë gjithnjë mbështetësit më të fuqishëm të pavarësisë, sovranitetit dhe sigurisë së shtetit tonë.

Anxhela Ziso/

Në këtë ditë të shenjtë, le të festojmë bashkërisht lirinë, pavarësinë dhe frymën e përbashkët të vëllazërisë shqiptare ishin fjalet qe hapen mbrëmjen e së shtunës me 17 shkurt në orën 19:30, në ambientet e ‘Parkhallen’ Borås, Suedi . Ku u zhvillua një ngjarje e jashtëzakonshme për botën shqiptare, si nga përmasat, ashtu edhe nga rëndësia e saj. Në nderim të ditës së pavarësisë së Kosovës, u organizua një festë e madhe, të cilën e përjetuan rreth 500 të ftuar, përfshirë shqiptarë dhe të huaj. Edhe këtë vit, festa ndoqi ritmin e traditës shqiptare, duke i kushtuar vëmendje të veçantë këtij përvjetori të rëndësishëm.

Në 17 shkurtin, ndjehemi të ftuar të festojmë dhe të kujtojmë përpjekjet dhe arritjet e popullit kosovar. Kjo datë është një kujtim i një ngjarje të rëndësishme historike dhe një shënim për të ardhmen e ndritur të Kosovës. 17 shkurti është një ditë që ndez kujtimet dhe refleksionet mbi rrugën që ka ndjekur Kosova. Kjo datë është shenjë e një fitoreje të popullit kosovar në ndërtimin e një shteti të pavarur dhe të suksesshëm.

Në sfondin e këngëve patriotike, të kombinuara me elemente moderne, shqiptarët gëzuan dhe festuan me një frymë patriotike. Programi i ngrohtë nisi me himnin e flamurit shqiptar dhe himnin e shtetit suedez, duke shtuar një ndjenjë harmonie midis kulturave. Kombinimi i muzikës tradicionale dhe moderne krijoj një atmosferë të veçantë, duke sjellë gëzim dhe krenari për të gjithë pjesëmarrësit.

Prezantuesit e këtij programi ishin Anxhela Ziso dhe Besnik Palnikaj, të cilët udhëhoqën ngjarjen me profesionalizëm dhe pasion. Poezi, këngë dhe valle të paraqitura nga anëtarët e shoqatës Dardania IF në Borås, përfshirë dhe të rinj dhe të rritur. Në këtë atmosferë të ngrohtë, shoqata “Arberia” nga Göteborg iu bashkua festës, prezantuar kënge folklorike, valle dhe recitime.

Nënëkryetarja e shoqatës kulturore dhe sportive “Dardania IF”, znj. Syzana Haziraj, mori fjalën dhe mbajti një fjalim përshëndetës për të gjithë të pranishmit. Pastaj, kryetari i shoqatës, z. Muharrem Binaku, ftoi të ftuarit e mbrëmjes për të adresuar të pranishmit dhe shprehu dëshirën e tyre për të përshëndetur të gjithë bashkatdhetarët që morën pjesë në këtë festë të pavarësisë.

Nga komuna e Borås ishin të pranishëm z. Ulf Olsson dhe Annete Carlsson dhe ishte gjithashtu prezent zëvendës deputi i parlamentit suedez Arber Gashi dhe deputeti z. Adnan Dibrani.

Ky event i veçantë nuk do të ishte i mundur pa organizatorët kryesorë të festës, shoqatën kulturore dhe sportive “Dardania IF” nga Borås. Por, ketij organizimi kulturor nuk mund ti mungonin dhe artisti Asim Gashi dhe muzikanti Arlind Bytyqi.

Nuk duhen harruar anëtaret e shoqates që kontribuan që cdo gjë te shkoj mirë dhe ata janë: Lirije Kadriu, Rabisa Haradini, Hysen Aliu, Abdulla Grxhaliu, Fatmir Bajramaj,

Vjollca Gjinkolla Nord, Albertina Hyseni, Aleksander Ziso, Qerim Tafilaj, Syzana Keqekolla, Ylber Haziraj, Mirvete Binaku, Marsela Basha, Igball Nici, Muhedin Salihu (Shpici).

Ata, së bashku me prindërit dhe mësueset e palodhura Shadie Grxhaliu, Marigo Grxhaliu-Koca dhe Sadije Hasani janë angazhuar me pasion për të përfshirë fëmijët në valle, këngë, dhe recitime, duke bërë kështu këtë festë të pavarësisë një ngjarje të paharrueshme.

Si një urë që lidhë të kaluarën me të ardhmen dhe krijon një lidhje të fortë midis brezave është e rëndësishme që traditat dhe vlerat kulturore të pasohen me kujdes dhe pasion nga një brez në tjetrin.Kështu, kultura jonë do të mbijetojë dhe do të pasohet me nderim dhe dashuri nga gjenerata në gjeneratë.

Shqiptarët në Philadelphia organizuan ceremoninë e ngritjes solemne të flamurit të Kosovës në bashki.

Nga dr. Sadik Elshani

Fotot: Eva Dori, gazetare

Pas shpalljes së pavarësisë së shqipërisë më 28 nëntor 1912, shpallja e pavarësisë së Kosovës është ngjarja më e rëndësishme në historinë e popullit tonë. Më 1912 shqiptarët fituan një shtet të cunguar, më shumë se gjysma e trojeve tona dhe të popullsisë sonë mbetën jashtë kufijve shtetëror. Por, ëndrrat, përpjekjet mbinjerëzore të brezave të tërë të shqiptarëve nuk u shuan kurrë. Për më shumë se një shekull Kosova kaloi një kalvar të mundimshëm, duke u kanosur edhe nga zhdukja e faqës së dheut. Prandaj, shpallja e Kosovës shtet i lirë e i pavarur, i njohur nga fuqitë e mëdha e demokracitë më të përparuara të botës, është një ngjarje madhështore, shumë e gëzueshme që vështirë mund të përshkruhet me fjalë. Shkurt, në Kosovë ka ndodhur nje mrekulli, një ringjallje. Një Feniks i vërtetë, është ringjallur Dardaniia e lashtë në një shtet të ri.

Shoqata jonë, “Bijtë e shqipes”, gumëzhonte nga gëzimi në ditën që u shpall pavarësia e Kosovës më 17 shkurt 2008. Pastaj ajo vazhdimisht me shumë veprimtari e ka shënuar çdo përvjetor të pavarësisë së saj. Nga viti i kaluar kemi filluar edhe me organizimin e ngritjes së flamurit të Kosovës në bashkinë e qytetit të Philadelphias. Nuk ka vend më solemn për ta festuar pavarësinë e një vendi sesa në Philadelphia, vendlindjen e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, ku lindi një shtet i ri dhe një epokë e re për njerëzimin. Eshtë ky një nder i jashtëzakonshëm për komunitetin tonë, Kosovën, kombin tonë – është afirmim i vlerave të përbashkëta për liri, pavarësi, paqe, drejtësi e përparim.

Në sheshin e bashkisë ishin mbledhur bashkatdhetarët e gëzuar e të qeshur për të festuar këtë Ditë të Madhe për Kosovën e kombin tonë. Mbretëronte atmosferë festive, ngazëllyese: valonin flamujt e Kosovës, kuqezi e amerikanë; jehonte kënga e vallja shqiptare, ku mbizotëronin ato me motive nga Kosova dhe ngjarjet e lavdishme të historisë së saj: “Po ku je Adem Jashari…” Në këtë ceremoni merrte pjesë edhe ambasadori i Kosovës në ShBA, z. Ilir Dugolli, i shoqëruar nga këshilltari i kësaj ambasade, z. Drilon Gashi, si dhe kapiteni Lulzim Krasniqi, atashe i Policisë së Kosovës. Merrnin pjesë ehde këshilltarët e Këshillit Bashkiak të qytetit të Philadelphias, zotërinjtë: Michael Driscol, Mark Squilla dhe Curtis, Jones Jr. Nga Zyra për Çështjet e Emigrantëve merrte pjesë z. Alain Joinville, drejtor për Komunikime Strategjike e Programe. Ishte i pranishëm edhe z. Christopher Chaplin, kryetari i Organizatës së Konsujve të Nderit në Philadelphia.

Këtë ceremoni e hapi z. Dritan Matraku, kryetar i Shoqatës Mbarëshqiptare “Bijtë e shqipes”, i cili i përshëndet të pranishmit, duke ua uruar Festën e Pavarësisë së Kosovës. Gjithashtu ai i përshëndeti dhe u dëshiroi mirëseardhjen mysafirëve të cekur më lart. Pastaj u luajtën himnet kombëtare të Amerikës dhe Kosovës. Gjatë luajtjes së himnit të Kosovës ngrihej në shtizë edhe flamuri i saj. Flamuri u ngrit nga z. Avdi Osmanollaj, 81 vjeçari nga Hasi i Prizrenit, i shoqëruar nga çifti nga Kosova, Sahadete e Lumni Shurdhiqi. është ky një nderim që shoqata u ben anëtarëve të saj të dalluar. Në emër të shoqatës “Bijtë e shqipes” përshëndeti anëtari i Këshillit Drejtues, biznismeni i ri e i suksesshëm, z. Leotrim Osmanollaj. Në fjalën e tij të përgatitur bukur z. Osmanollaj foli për rëndësinë e kësaj ngjarje të shënuar të historisë sonë, përpjekjet e sakrificat e shqiptarëve ndër vite për liri e pavarësi: “Teksa sot festojmë 16 vjet pavarësi, ne përulemi përpara gjakut dhe sakrificës së qindra mijëra grave e burrave që ndër shekuj luftuan pa kursyer edhe jetën e tyre, vetëm më një qëllim, një qëllim madhor që një ditë në Kosovë të valvitet flamuri i lirisë; që të jetojmë të lirë e të pavarur në trojet tona të lashta ilire…Liria është e shtrenjtë dhe tepër e brishtë. Edhe sot, 16 vite pas shpalljes së pavarësisë, atdheu na kërkon të jemi vigjilentë e të kujdesshëm” – u shpreh ndër të tjera z. Osmanollaj. Ai për të pranishmit solli edhe një citat nga ish-presidenti amerikan, Roland Regan: “Liria nuk është kurrë më shumë se një brez larg zhdukjes. Duhet të luftohet dhe të mbrohet.”

Këshilltarët Michael Driscoll e Mark Squilla u uruan të pranishmëve Ditën e Pavarësisë së Kosovës, duke theksuar përpjekjet dhe synimet e popujve për liri e pavarësi. U kujtuan atyre se një gjë e tillë kishte ndodhur më katër korrik 1776, vetëm disa blloqe më tutje nga ku po mbahej ceremonia e sotme. Ata cekën edhe 250 Vjetorin e Shpalljes së Pavarësisë së ShBA-ve që do të festohet në vitin 2026. Që të dy këshilltarët folën për rolin e emigrantëve në zhvillimin e Philadelphias. Ata posacërisht i vlerësuan emigrantët shqiptarë që në këtë qytet dhe anambanë Amerikës kanë sjellur talentet e tyre, vlerat familjare e njerëzore, etikën e lartë të punës e ndershmërisë. Nuk mungoi as porosia e tyre për ta ruajtur gjuhën, kulturën e traditat tona kombëtare.

Ambasadori Ilir Dugolli kishte përgatitur një fjalim të shkëlqyer, duke vlerësua lart simbolikën e mbajtjes së kësaj ceremonie pikërisht në qytetin e Philadelphias. Ai falenderoi komunitetin dhe qytetin për pritjen e ngrohtë që i ishte bërë vitin e kaluar, prandaj me shumë dëshirë kishte ardhur përsëri në mesin tonë. Zoti Dugolli në vazhdim foli për rëndësinë e kësaj dite në historinë e Kosovës, përpjekjet e shtetit e shoqërisë kosovare për t’u inkuadruar në organizata euroatlantike. Foli pastaj për vlerat e përbashkëta që ndajnë Amerika e Kosova. Gjithashtu ai shprehu mirënjohjen e falenderimet për ShBA-të dhe aleatët e saj për çlirimin e Kosovës, ruajtjen e lirisë e të pavarësisë së saj, ndihmesën e tyre të pakursyer për ndërtimin e institucioneve demokratike e zhvillimin ekonomik te shtetit të Kosovës.

Zoti Alain Joinville përshëndeti në emër të Zyrës për Çështjet e Emigrantëve (Office for Emigrant Affairs). Ai i njoftoi të pranishmit për punën që bën kjo zyrë për t’i ndihmuar emigrantët e rinj për t’u përshtatur në jetën e qytetit të Philadelphias. Po ashtu, ai e ceku se Philadelphia është qytet që i mirëpret zemërhapur emigrantët dhe ku emigrantët ndihen mire: të mirëpritur e të vlerësuar. Pastaj zoti Joinville lexoi pjesë nga Proklamata përmes së cilës kryebashkiakja Cherelle Parker e shpallte 16 shkurtin e vitit 2024, Ditën e Pavarësisë së Kosovës në Philadelphia. Një nder i madh ky për Kosovën, të gjithë shqiptarët dhe miqtë e tyre.

Me një përshëndetje të shkurtër të pranishmit i përshëndeti edhe zonjusha Dzana Badnjeviq, koordinatore për Ngjarje (events) e Projekte Speciale në Zyrën e Përfaqësuesit të Qytetit. Dzana Ka bërë edhe një punë të palodhshme për organizimin sa më të mirë të kësaj ceremonie. Ky program i ngritjes së flamujve të vendeve të origjinës së komuniteteve në Philadelphia është një program që duhet vlerësuar, sepse me ngritjen e flamurit të vendit të origjinës tënde ndihesh mirë, ndihesh i vlerësuar, i mirëseardhur për të punuar e jetuar për të rritur familjen tënde. Shoqata “Bijtë e shqipes” dhe komuniteti shqiptaro – amerikan kanë një bashkëpunim të shkëlqyer me bashkinë dhe me këtë rast ne i shprehim falenderimet tona për qytetin e Philadelphias, për Amerikën – vendin e mundësive të pa kufijshme.

Gëzuar Ditën e Pavarësisë Kosova jonë e dashur!

Philadelphia, më 16 shkurt 2024.