Reagim nga Federata Vatra lidhur me vendimin për ndërprerjen e ndërtimit të Sheshit “George H. W. Bush” në Prishtinë.

Federata Panshqiptare “VATRA”, si një nga organizatat patriotike më të vjetra dhe më me ndikim të diasporës shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, shpreh kundërshtimin e saj të vendosur ndaj vendimit të Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sportit dhe Institutit të Trashëgimisë Kulturore për ndërprerjen e punimeve në ndërtimin e Sheshit “George H. W. Bush” në Prishtinë.

Ky vendim bie ndesh me frymën e mirënjohjes kombëtare ndaj një prej figurave më të rëndësishme të mbështetjes ndërkombëtare për popullin e Kosovës – Presidentit George H. W. Bush, i cili në vitin 1992, përmes një deklarate historike, të njohur si “Letra e Krishtlindjeve”, paralajmëroi qartazi udhëheqjen e atëhershme serbe se çdo përpjekje për ndërhyrje ushtarake në Kosovë do të përballej me reagimin e drejtpërdrejtë të Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Ky akt i guximshëm diplomatik u bë një pikë kthese për ndërkombëtarizimin e çështjes së Kosovës dhe ruajtjen e stabilitetit në rajon.

Në këtë rrugëtim të vështirë drejt lirisë dhe shtetformimit, nuk mund të harrohet roli jetik i mikut të madh të shqiptarëve, Senatorit Bob Dole, dhe veprimtarit të shquar shqiptaro-amerikan Jimm Xhema, të cilët kontribuan në mbështetjen konkrete të Kosovës në skenën ndërkombëtare.

Po ashtu, dëshiroj të theksoj se kam pasur nderin të jem bashkëpunëtor i ngushtë i Senatorit Bob Dole, si dhe përfaqësues i Presidentit Ibrahim Rugova pranë Zyrës së Senatorit Dole, me autorizim të drejtpërdrejtë nga vetë Presidenti Rugova. Në atë cilësi, me përkushtim të plotë kam lobuar për ndërgjegjësimin e institucioneve dhe opinionit publik amerikan për realitetin e rëndë që përjetonte populli i Kosovës, dhe për domosdoshmërinë e përkrahjes ndërkombëtare për të drejtën e tij për liri, paqe dhe vetëvendosje. Prandaj këtyre personaliteteve eminente, si komb dhe si Kosovë ju kemi borgj për jetë e mot.

Emërtimi i një sheshi në Prishtinë me emrin e Presidentit George H. W. Bush nuk është thjesht një gjest simbolik – është një detyrim moral dhe historik i yni, si komb. Është shprehje e mirënjohjes ndaj një miku të madh të shqiptarëve, një udhëheqës shtetëror i cili, në një moment kritik për Kosovën, dërgoi një mesazh të fuqishëm që pati ndikim të drejtpërdrejtë në mbrojtjen e popullit tone, dhe jo rastësisht vetëm disa vite më pas, George W. Bush, i biri i këtij burrshtetasi të madh, deklaroj një vit para shpalljes së pavarësisë së Kosovës nga toka e shqipeve se Kosova do të jetë shtet i pavarur dhe sovran.

Prandaj, në emër të Federatës Panshqiptare “VATRA”:

• Kërkoj rishikimin e këtij vendimi të gabuar, i cili nuk pasqyron as vullnetin qytetar dhe as ndjenjën e mirënjohjes kolektive të popullit të Kosovës;

• Shpreh përkrahjen e palëkundur për Kryetarin e Komunës së Prishtinës, z. Përparim Rama, në përpjekjet e tij për të realizuar këtë projekt me rëndësi kombëtare dhe për kryeqytetin e Kosovës.

• Ftoj institucionet shtetërore të tregojnë ndjeshmëri dhe respekt ndaj figurave historike që ndihmuan në çlirimin dhe ndërtimin e shtetit të Kosovës, duke i dhënë fund vendimeve burokratike që prekin sheshe dhe zona urbane me emra tepër të rëndësishëm që ndikuan në lirinë e popullit tonë.

• Historia nuk duhet të harrohet – ajo duhet të nderohet. Ndaj, apeloj në ndërgjegjen kombëtare dhe institucionale që Sheshi “George H. W. Bush” të përfundohet me dinjitet dhe të përfaqësojë përjetësisht lidhjen e veçantë mes Kosovës dhe Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Me nderime,

Dr. Elmi Berisha

Kryetar i Federatës Panshqiptare “VATRA”

Kastriot Fetahu/

Nuk e di pse sa herë dëgjoj apo shkruaj fjalën “Vatra” më sillet në mendimin tim një principatë, si principatat e Arbërisë, një principatë shpirtërore që qëndron si urë lidhëse e këtij vendi të bekuar që jetojmë dhe trojeve shqiptare në disa shtete, si principatë e Kastriotëve, sepse ajo bashkon të gjithë zërin shqiptar me qytetërimin perëndimor edhe pse një oqean larg.

Emblema e saj është shqiptaria. Në historinë e shqiptarëve, “Vatra” — Federata Panshqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, themeluar më 1912 në Boston— përfaqëson më shumë sesa një organizatë atdhetare: ajo është një vetëdije kolektive në mërgatë, një urë shpirtërore, politike dhe kulturore midis shqiptarëve të trojeve amtare dhe ShBA-së.

Vatra rezultoi si institucion i memorizimit kombëtar dhe veprimit historik, duke luajtur një rol filozofik në trinomin Shqipëri, Kosovë dhe Amerikë përmes idealit të lirisë dhe të bashkimit.

Në kohën kur kombi shqiptar përjetonte krizën e shpërbërjes osmane dhe rrezikun e copëtimit nga fuqitë ballkanike, Vatra u shfaq si një varkë shpëtimi. A nuk e shpëtoi botën tonë varka e Noes? Nga këndvështrimi filozofik, ajo nuk ishte vetëm një strukturë e organizuar, por një akt i ndërgjegjësimit të njeriut shqiptar për të kapërcyer ndarjen mes atdheut dhe mërgimit. Ajo mishëroi një koncept të zgjeruar të atdheut: atdheu është çdo hapësirë ku ndjenja e lirisë dhe identitetit jeton. Në këtë kuptim, Vatra funksionoi si një urë midis atdheut fizik dhe atdheut shpirtëror.

Kur themi Atdhe nënkuptojmë Shqipëri e Kosovë me të njëjtën mbështetje. Këtë e treguan dekadat e vonshme të shekullit XX, kur shqiptarët e Kosovës përballeshin me represionin serb dhe kërkonin mbështetje ndërkombëtare, Vatra mbeti një zë i fuqishëm në Washington për të drejtat e tyre. Përmes lobimit, publikimeve, organizimeve dhe protestave, ajo ndërtoi një urë që lidhi çështjen kosovare me ndërgjegjen amerikane.

A thua se gjenerali Wesley Clark ishte rastësisht një mik i madh i kombit tonë? Në këtë mënyrë, Kosova, edhe pse e ndarë gjeografikisht dhe historikisht nga Shqipëria, gjeti përmes Vatrës një zë të fuqishën për të artikuluar kërkesat për liri dhe pavarësi.

Në një deklaratë të vitit 1998, Federata shkruante:

“Një padrejtësi historike nuk shërohet me heshtje; ajo kërkon zëra, kërkon guxim, kërkon veprim.” Vatra mbetet simbol i ndërgjegjes kombëtare dhe universale, duke dëshmuar se kombësia shqiptare nuk është thjesht një fakt gjeografik, por një akt i vazhdueshëm frymëmarrjeje historike, kulturore dhe filozofike.

Kur studentja Hannah Arendt trokiti në derën e zyrës së profesorit të filozofisë, Martin Heideger, të dy filozofë të nivelit botëror, midis të tjerash ajo i thotë:”Profesor, më mëso si të mendoj”. Dhe duket sikur edhe Vatra ka bërë “Martin Heideger” për çeshtje të rëndësishme kombëtare me popullin shqiptar në trojet e tij. Një nga hallkat më të fuqishme të rolit lidhës të Vatrës u bë dhe gazeta “Dielli”. Botimi i përmuajshëm i saj shërbeu si dëshmi ekzistence e prosperiteti për vizionin largpamës të vatrës.

Një ndër sukseset më të mëdha ishte arritja që Presidenti Woodrow Wilson, në Konferencën e Paqes në Paris (1919), të mos e pranonte copëtimin e Shqipërisë. Presidenti Willson, një mik i madh i shqiptarëve edhe për arsyen e thjeshtë se Fan Noli, student Harvardi kishte miq disa njerëz në rrethin miqësor të presidentit Willson. Lobimi, ky mekanizëm i kohëve moderne ishte pjesë e qëllimeve të Vatrës në çështje kaq madhore.

Vatra me radion “Zëri i Amerikës” përcoi shpresë në vitet më të errëta të diktaturës në Shqipëri. Kur ne e kishim harruar botën e qytetëruar, ishte ajo që nuk na harroi ne. Në vitin 1963 Presidenti Xhon Kenedi në sheshin para bashkisë së Berlinit perëndimor deklaroi – “Unë jam një berlinez”, ndërsa jehona e atij sheshi mbërriti edhe tek ne. Ishte e njëjtë sikur të thoshte se jam edhe një shqiptar, pasi berlinezi përfaqësonte edhe pjesën e munguar, lindjen komuniste, në atë meting madhështor. Ne luftuam armikun e gabuar dhe nderuam mikun e gabuar, në ato kohëra dhe përsëri qytetërimi nuk na harroi…

Fan Noli, një nga themeluesit e Vatrës, shkruante:

“S’ka fe më të madhe, s’ka ideal më të lartë, se sa të shpëtosh kombin nga humbja.” Në këtë frymë, Vatra u bë mburojë për kombin shqiptar në arenën ndërkombëtare. Faik Konica, një shtyllë kryesore e Vatrës, në krijimin e saj pohonte:

“Pa kulturë nuk ka komb, dhe pa komb nuk ka liri.”

Në një apel të Vatrës të vitit 1919, drejtuar Konferencës së Paqes në Paris, theksohet:

“Shqiptarët e Kosovës nuk janë ndarë kurrë shpirtërisht nga trungu amtar; çdo përpjekje për t’i ndarë është një fyerje ndaj natyrës dhe historisë.”

Fan Noli, në një shkrim të tij, parashikonte:

“Kosova është plagë e gjallë që do të kërkojë një epokë të drejtësisë për t’u shëruar.” Ky parashikim gjeti përmbushje pjesërisht me ndërhyrjen e NATO-s në vitin 1999 dhe me shpalljen e Pavarësisë së Kosovës në 2008, procese ku ndikimi i mërgatës dhe i Vatrës ishte i fuqishëm. Në rrjedhën historike, Vatra i ndërtoi urat me ShBA-të jo vetëm për interesa kombëtare, por mbi baza të përbashkëta vlerash: demokraci, liri dhe të drejta të njeriut.

Në një dokument programatik të vitit 1920, thuhet: “Ne, bijtë e një kombi të vogël, gjejmë mbështetje te një komb i madh, sepse idealet tona janë të njëjta: liria, drejtësia dhe përparimi.” Themeluesit e saj, figura të njohura si Fan S. Noli, Faik Konica, Kristo Dako dhe të tjerë, ishin mendjeformues dhe udhëheqës shpirtërorë, e të njëjtën gjë shohim dhe sot nga pasardhësit e tyre Elmi Berisha, gazeta Dielli me editorialistin Sokol Paja dhe figura të tjera të saj.

Në mendimin vatran, ekzistojnë dy nocione të atdheut: “atdheu i vendit” dhe “atdheu i shpirtit”Në këtë të fundit, shqiptarët në Amerikë përjetonin lidhjen me vendlindjen si një thirrje të brendshme, një mision historik për ruajtjen e identitetit dhe për afirmimin e kombit në arenën ndërkombëtare. Në marrëdhënien midis shqiptarëve dhe ShBA-së, Vatra veproi si një ndërmjetës moral. Ajo ndërtoi një identitet hibrid: shqiptar për nga rrënjët, amerikan për nga parimet.

Ky dualitet ndihmoi në afirmimin e çështjes shqiptare si çështje universale e të drejtave njerëzore dhe të vetëvendosjes.

Në një botë të globalizuar, ku identitetet shpesh treten ose komercializohen, Vatra është një shembull se si ruhet dhe transmetohet trashëgimia kulturore, duke u përshtatur me kohën pa ju arratisur thelbit. Sa reale më vijnë fjalët e gjeneralit të famshëm të luftës së dytë botërore, George Patton, i lindur jo më larg se 15 milje prej këtu, në Bedford, kur tha :”Një ushtar i vërtetë duhet të vdesë vetëm me një mënyrë, nga plumbi i fundit i betejës së fundit në luftën e fundit. Dhe beteja jonë e fundit nuk ka mbaruar na thotë Noli, Kosova është shqiptare.

Ndaj Vatra është një metaforë e ndërlidhjes shpirtërore të një kombi në mërgim me tokën amë dhe trojet shqiptare jashtë saj. Ajo është një urë që bashkon jo vetëm Shqipërinë dhe Kosovën, por edhe idealet shqiptare me parimet universale të botës perëndimore.

Si një vepër historike dhe filozofike e gjallë, Vatra na mëson se bashkimi i vërtetë nuk është vetëm fizik, ai është bashkim i idealeve, i kujtimeve, i shpresave dhe i ëndrrave të një populli që refuzon të harrohet.

Ndonjëherë më duket se Vatra është një vepër monumentale, është bredhi i Krishtlindjes kombëtare dhe dega e Bostonit, si dritat e atij bredhi.

Ilir Ikonomi*/

Në fillimet e shekullit të 20, Fan Noli dhe Faik Konica e përdorën me sukses shtypin në gjuhën shqipe për të ndihmuar në përparimin e tyre politik dhe kulturor.

Gurin e parë themeltar të një gazete për shqiptarët e Amerikës e hodhi Sotir Peci, i cili nisi të botojë gazetën Kombi më 20 qershor 1906. Noli arriti në Amerikë nga Egjipti më 31 maj të atij viti dhe shumë shpejt shkoi të punojë për Kombin. Por gazeta hasi në vështirësi të mëdha, sepse shqiptarët nuk e kuptonin rëndësinë e një gazete dhe ngurronin të abonoheshin.

Kombi rezistoi deri në fund të vitit 1908, kur Peci u largua për në Shqipëri. Pasi u shlyen borxhet e gazetës, Noli vendosi që me makineritë e Kombit të themelojë një gazetë të re më 15 shkurt 1909, e cila u quajt Dielli. Për Nolin, ky ishte rasti i parë që të kishte krejtësisht në dorën e tij një mjet kaq të fuqishëm propagande.

Një vit më parë, Noli kishte themeluar kishën shqipe dhe vazhdonte punën e vështirë për përkthimin e teksteve liturgjike. Ai nuk kishte mundësi të kujdesej edhe për Diellin, prandaj thirri për ndihmë Faik Konicën, i cili nxirrte në Londër revistën Albania. Konica ishte i njohur në qarqet e shqiptarëve emigrantë në botë. Ai erdhi në Boston në tetor 1909 dhe menjëherë mori drejtimin e Diellit, i cili kishte mbetur thuajse pa fonde.

Prania e dy njerëzve mjaft të ditur dhe aktivë në krye të komunitetit shqiptar ishte një rastësi fatlume. Noli dhe Konica e bënë Diellin një gazetë, ndikimi i së cilës shtrihej deri në Shqipëri. Brenda shoqërisë Besa-Besën që financonte Diellin, fillimisht pati dyshime se Konica po përpiqej t’i jepte gazetës një kahje pro-austriake. Në fakt, sipas të dhënëva arkivore, ai ende paguhej nga austriakët dhe besonte se ata ishin shpëtimi i vetëm për Shqipërinë. Mosmarrëveshjet me komisionin që kontrollonte gazetën u shuan shpejt, por Dielli vazhdoi të përballej me vështirësi financiare.

Për një periudhë të shkurtër, nga 20 marsi deri në 15 maj 1911, Konica u largua nga Bostoni dhe nxori në Sent Luis të Mizurit një gazetë të quajtur Trumbeta e Krujës, koleksioni i së cilës ekziston online në Bibliotekën Kombëtare të Shqipërisë. Ai kishte shkuar në Sent Luis i ftuar nga komuniteti shqiptar i atjeshëm. Shkroi disa artikuj mjaft të mirë, por iu desh të kthehej në Boston për të mbledhur ndihma që do t’i shkonin kryengritjes së Malësisë. Gjatë mungesë së Konicës, gazeta Dielli në Boston drejtohej nga Noli.

Dielli i kësaj kohe është një burim i pasur informacioni historik për veprimtarinë e shqiptarëve të Amerikës. E them këtë, sepse të dhënat për këtë periudhë nga burime të tjera janë fare të pakta.

Në fund të vitit 1912, kur fati i Shqipërisë rrezikohej seriozisht dhe idetë për pavarësinë kishin nisur të konkretizohen, Noli u nis për në Evropë dhe menjëherë pas tij Konica. Të dy përfunduan në Londër, pastaj në Trieste. Gjatë kësaj kohe, ata e furnizonin Diellin me shkrime që shqiptarët e Amerikës të informoheshin për gjendjen në trojet shqiptare, por mungesa e tyre fizike ndikoi që cilësia e gazetës të binte. Noli u kthye në Boston në maj të vitit 1915 dhe mori frenat e gazetës. Konica ndenji në Evropë shumë më gjatë. Ai u kthye në shtator 1921, duke u bërë drejtor i Diellit dhe kryetar i Vatrës, ndërkohë që Noli i kishte hyrë luftës politike në Shqipëri. Gjatë periudhës 1921-1924, Konica u bë një polemist i fuqishëm dhe një kritik i pamëshirshëm i grupit të politikanëve konservatorë në Shqipëri. Kjo i zemëroi politikanët shqiptarë dhe çoi në ndalimin e përkohshëm të Diellit në Shqipëri, gjë që flet për rolin e madh të kësaj gazete. Ndërkohë, Noli, mbronte me zjarr në parlamentin shqiptar veprimet e Konicës në gazetën Dielli.

Edhe pse me ulje-ngritjet e veta, shtypi i shqiptarëve të Amerikës, sidomos Dielli nën Nolin dhe Konicën luajti një rol të jashtëzakonshëm për çlirimin dhe iluminimin shpirtëror të shqiptarëve në të dyja anët e Atlantikut.

Gazeta Dielli e periudhës 1909-1924 gjendet në masën rreth 80 përqind në Bibliotekën e Kongresit në Uashington. Një nga punët e mia të tanishme është që gazeta të dixhitalizohet në mënyrë që të mund të lexohet në internet.

*Kumtesa e dërguar me rastin e simpoziumit të 113 vjetorit të themelimit të Federatës Vatra, mbajtur në Boston më 26 Prill 2025.
Foto: hejza.com

Evans Liolin/

It is indeed an honor to address you fine students today. It wasn’t long ago that I was in your shoes — ambitious, curious, excited, & if I’m being honest, trepidatious. To begin, I commend you, VATRA, for selecting such excellent prospects, and I congratulate you students, for choosing an appropriately challenging path at the outset of your lives. Perhaps like you, I have always aimed high. In primary school, I tried to read a couple grades ahead, as a young lightweight oarsman, I raced heavy. As a musician, I aspired to learn the most challenging stuff & played with musicians ten years my senior. As a collegiate freshman, I took senior level courses, and as a senior, I did graduate work. My grades suffered for it, and my path was not linear. I failed often, but better opportunities, and better mentors, kept coming. Over time, I amassed a broader set of experiences than many of my peers. The more difficult path, it turns out, regardless of grades & other metrics, is often the way to succeed, and that’s success as *you* define it. As they say, the extra mile is never crowded.

My education has opened doors I didn’t know existed; I have lived in five great American cities, and forged friendships with uniquely talented peers who have done wonderfully inspiring things. As a coach for Northeastern, Georgetown, Yale & USRowing, I have traveled to compete in five countries, representing the United States, and indirectly, the Albanians.
And when life offered up its predictably unpredictable challenges, my friends and family were there. Sometimes you will experience this care as oppressive, and this is natural. Over time, you may come to see these intercessions as a loving family clearing the way for you. Through all of it, it is mission critical that you learn to read your own instincts, fight for your beliefs, defend those you love, and otherwise navigate what well-meaning people will call ‘the real world.’ Sometimes we need ease, and sometimes challenge. It can be hard to decipher which, and when, is most appropriate. I have full confidence you will figure it out.

Today, people seek opportunity differently than when I was coming up, with social apps at the forefront, as opposed to mailing a cover letter and resume. In many ways, it still comes down to who you know. So treat everyone with respect & listen to them, I mean *really* listen to them: the world leader, the janitor, the restaurant owner, the waiter or waitress on their first awkward day, the celebrated scholar & the hotel maid, those born with a silver spoon, and the homeless, the severely accomplished, and the quiet one in the corner, who hasn’t yet found their voice. So often, you will come to discover, they are one & the same. When you do find your confidence & courage, share it with those who are still searching. If you often put others first, there will come a time, when you least expect it, that they will collectively put you first, for all the best reasons.

And if you do GOOD over time, you might land in a place where your resume becomes a formality, a synopsis of the work you have done to build yourself, and serve others. In looking back, I never removed that VATRA scholarship from my resume. It was not large by today’s standards, but for an

ambitious student like myself, the resources helped me attend the University of New Hampshire & the University of Chicago, the number one party school at the time, and then, academic bootcamp. What can I say, I’m Albanian, I like the extremes.
While I flipped pizzas, mowed lawns, waited tables, cleaned bathrooms, wrote grants, and tutored underprivileged kids to pay for school, something made me leave that scholarship on my CV. In truth, my VATRA scholarship lives foundationally on the bottom of the page to this day, anchoring my life’s experience, like the sturdy Albanian mountains providing a safe home for our ancestors.
My father, whom you may remember by his charismatic presence, or by reputation, attended Princeton, and brought spiritual hope to our homeland. He may have even helped your parents and grandparents situate themselves when they first landed here. Like us, Dad cherished education. He didn’t grow up with fancy things, but when university life arrived, he was able to focus on his interests. It is my hope that the support you receive
from VATRA will afford you the opportunity to build yourselves with that same, pure, freedom.

Long before he died, my father encouraged me to cherish my heritage. There are so few of us he said. At the time, I was a devoted trail runner—I like to run & hike to gather & refine my thoughts. Reflecting on my father’s words, I noticed I could either trip, or propel, off roots on the trail. In a way, it was my choice — a fitting metaphor for how you might regard your Albanian heritage, *your* roots. Our familial intensity is sometimes distracting, but it can also serve as a powerful leveraging point as you navigate life’s challenges.
Some of our fellow countrymen & women will tell you to ‘make us proud.’ I encourage you to make yourself proud, on your terms, and not only of your eventual accomplishments, but how you achieve them. Learn to condense and refine that breathtaking, but sometimes diffuse Albanian urgency. In effect, you need to hurry, but with patience. Immerse in the moment, but always think long game.

A globally respected friend and oarswoman, Caryn Davies, is Harvard’s most decorated Olympian. She recently helped a group formulate a better understanding of proper leadership, “How can you create space for someone *else* to perform?” Her question affirms, and gives peace to, my better instincts. VATRA, by supporting your efforts, is doing just that, and as you move through life, I encourage you to create that space for others.
In closing, as you cultivate your learned talents, beliefs, skills and fascinations, meld them with your inherited traditions. When you inevitably doubt yourself, know that our historically unique ancestors are with you: Cleopatra, Alexander the Great, Skanderbeg, Mother Teresa, John Belushi, Dua Lipa, this list of splendid human beings of diverse talent goes on… Never forget that we here, are for you, and that I am here for you, as my father, and my grandfathers were before me. So… Bonne Chance, Për Shumë Vjet, Gëzuar, and… Ju dua Shumë…

Your Excellency Jakov Milatović President of Montenegro, Podgorica, Montenegro

RE: In solidarity with your stand and concerns regarding a major leasing agreement of the Ulcinj beach property to UAE’s Eagle Hills

Honorable President Milatović, On behalf of the Pan-Albanian Federation of America VATRA, I humbly wish to express my heartfelt thanks and deep gratitude for your principled and courageous stand regarding the questionable lease agreement with UAE’s Eagle Hills of the Ulcinj beach, including the Grand Beach – the iconic seaside of the town and the country of Montenegro and one of the longest beaches of Europe. Your stand addresses with clarity the need for much transparency and justice to represent the citizens interests, respect the local laws and give due consideration to government institutions voicing the legitimate concerns of the community and the public opinion. In accordance with your constitutional and legal powers, we urge you to pursue this matter with the seriousness it deserves, in order to guarantee a fair review and open process that safeguard the national interest.

As publicly reported, the company “Eagle Hills Montenegro”, which has acquired the management lease of a significant part of the Grand Beach, is registered in Montenegro just last month and with a minimal capital that is suspicious on its face. It raises serious concerns regarding the company’s intentions, its real capacities and it reinforces the need for transparency into the process. An agreement such as this one directly impacts a strategically and economically important area of Ulcinj and the whole country of Montenegro. It urgently necessitates an open and inclusive assessment based on the will of the Ulcinj citizens. In this regard, we support the calls of local institutions and civic society asking for full transparency and for a responsible review of the agreement, consistent with the public interest and the principles of good governance.

The Pan-Albanian Federation of America VATRA is closely tracking all developments regarding this issue and is already initiating contacts with relevant institutions in the United States of America, to assure full compliance with the county’s legislation, the principles of transparency, respect for the people’s will and Montenegro state’s interest. With full faith in your commitment to democracy, legality and the country’s interest, we assure you of our continued support in upholding the law and protecting the rights of citizens.

With utmost respect,

Dr. Elmi Berisha

President Pan-Albanian Federation of America VATRA