REVOLTA- SPAÇ E FERR/
Nga Agim Xh. Dëshnica/Boston-DIELLI/
O ti, o Orë e malit,/
pse rri e kqyr më kot,/
rrudh ballin e menduar,/
e faqeve të rigojnë lot?/
Migjen, Migjen,/
poet i ndijshëm ndaj mjerimit,/
me apoteozat e ngadhnjimit,
në meditimin tënd,
a t’ka ra ndër mend
dhunim e poshtërim,
që ç’mend si ky mjerim!
Ku, jeta hiqet zvarrë,
pa shenjë e pa mbresë.
Sizifi i dërrmuar,
do shuhej nën ngarkesë,
ku veç një qen të ndjek si qengj,
e zogu në frengji këndon si shenjtë,
e uji vjen e qan, e sy e buzë të lan!
Sfilitur, skllevër, por bijë të mirë,
kur s’dinë u ngrys apo ka gdhirë!
Tmerr e ferr-minierë!
Mundim pafund-vagon-Karont,
me afsh vullkani në çdo front,
me kohë mortore e normë mizore,
tunel e guvë, gas dhe helm
qysqi e plagë, kazmë e lopatë,
vare e rëndë, vdekje, mandatë,
pluhur e baltë në ditë pa dritë,
fener i zbehtë në natë pa hënë
e qielli i pakët n’atë gropë pa diell
e brenda burgut, qeli, litar!
Cerber i prapë, pa vesh, pa shpirt!
Me dhëmbët plumb, që shemb,
e kthetrat si kamxhik!
O Spaç, o Spaç!
Mos griset re e ngrysur,
sipër, majë më majë,
e copë e pakët qielli
dëbon trishtim e vaj?
Me flladin e mendimin,
ulet përtej në Spaç,
mbi kulla karakollësh
rojtarë me armë huton,
gropat radhë mbulon,
në përrua -rrjedhë gjaku,
ku treten jetë martirësh,
me ritin e munguar
e fjalën e ndaluar
troket në dyer rëndë.
Të lodhur ngre nga gjumi i thellë,
me thirrje e pak fjalë.
Të ndrydhur, të vdekur e të gjallë!…
E gjaku vlon në tru , zemër e dej.
Ringjallja merr vendim,
Dëgjohen zëra -gjëmim:
Më këmbë! Lirinë!
Më këmbë! Flamurin!
Mjaft më, gazetë e supë e zezë,
përbindësh apelesh çdo mëngjes,
pa diell, pa qiell, pa livadh e hijeshi
e shtigje qark për miqësi!
Na digjet shpirti për lule e degë,
na digjet buza për fjalë e këngë!
T’i vemi nënës sonë të gjorë,
na qan për ditë, na pret çdo orë!
Të pijmë një gotë tok me babanë,
gëzim me motrën e me vëllanë!
Na presin punët, shkolla e shokë,
të kuvendojmë kokë për kokë!
Të dalim rrugësh, në bulevard,
kur moti ngroh a mali zbardh!
Të shkojmë të lahemi në lumë,
nën hije manash të bëjmë zhurmë!
O ti, o Orë e malit!,Kqyr gjak e gropë,
teksa ballin ul, faqeve rrjedhin lot.
Skënderin, Palin, Dervishin, Hajriun,
s’i preu plumbi, as vdiqën, as humbën.
Jetojnë, thërrasin: Kujdes! Kujdes!