https://www.vaticannews.va/

“Fjala e Zotit u bë njeri për të dialoguar me ne. Zoti nuk dëshiron të flasë me vete. Sepse vetë Zoti, Atë e Bir e Shpirt i Shenjtë, është dialog i amshuar e i pambarim bashkimi, dashurie e jete. Duke ardhur në botë, në Vetjen e Fjalës së mishëruar, Zoti na tregoi udhën e takimit e të dialogut. Madje Ai vetë e mishëroi në vetvete këtë Rrugë, që ne të mund ta njohim e të mund ta përshkojmë me besim e shpresë”. Kështu, Papa Françesku, në Mesazhin Urbi et Orbi – Romës e BotësR.SH. – Vatikan
Në mesazhin e Krishtlindjes, përpara bekimit apostolik, dhënë nga lozha qendrore e Bazilikës sё Vatikanit, Papa Françesku kujtoi tokat dhe popujt e tronditur nga luftërat e dhuna, duke përfshirë fëmijët e dhunuar, të moshuarit len vetëm, migrantët, refugjatët dhe ata që vuajnë nga pandemia. Nё pёrfundim tё mesazhit tё Krishtlindjes Urbi et Obri Papa u dha të pranishmëve dhe besimtarёve të lidhur përmes mediave bekimin apostolik dhe ndjesёn e plotё. Po tё ndjekim porosinё e Krishtlindjes sё kёtij viti nga Papa Françesku:
Të dashur vëllezër e motra, gëzuar Krishtlindjen!
Fjala e Zotit, që krijoi botën e i jep kuptim historisë dhe udhës së njeriut, u mishërua dhe erdhi të banojë ndër ne! U duk si një pëshpëritje, si mërmërimë e një ere të lehtë, për ta mbushur plot me mahnitje zemrën e çdo burri e të çdo gruaje.Fjala u bë njeri për të dialoguar me ne. Zoti nuk dëshiron të flasë me vete. Sepse vetë Zoti, Atë e Bir e Shpirt i Shenjtë, është dialog i amshuar e i pambarim bashkimi, dashurie e jete.
Duke ardhur në botë, në Vetjen e Fjalës së mishëruar, Zoti na tregoi udhën e takimit e të dialogut. Madje Ai vetë e mishëroi në vetvete këtë Rrugë, që ne të mund ta njohim e të mund ta përshkojmë me besim e shpresë.
Motra, vëllezër, “çfarë do të ishte bota, pa dialogun durimtar të shumë njerëzve të fisëm, që i mbajtën të bashkuara familjet e bashkësitë? (Enc. Fratelli tutti, 198). Në këtë kohë pandemie ne mund ta kuptojmë edhe më shumë këtë. Aftësia jonë për marrëdhënie shoqërore u vu në provë të rëndë; thellohet prirja për t’u mbyllur brenda vetes, për ta bërë gjithçka vetë, për të hequr dorë nga dalja, nga takimi, nga dëshira për ta bërë gjithçka së bashku. E edhe në nivele ndërkombëtare ndjehet rreziku që kriza e ndërlikuar të nxisë për të zgjedhur rrugët më të shkurtëra, para rrugëve më të gjata të dialogut; por vetëm këto të çojnë në zgjidhjen e konflikteve me përfitime të përbashkëta e afatgjata.
E ndërsa jehon rreth nesh e në mbarë botën kumti i lindjes së Shëlbuesit, burim i paqes së vërtetë, shikojmë akoma një mori konfliktesh, krizash, kontradiktash. Të duket se nuk do të mbarojnë kurrë, e gati-gati nuk kujtohemi më për to. U mësuam deri në atë pikë, sa tragjedi të pafundme kalojnë tashmë në heshtje të thellë; rrezikohemi të mos e dëgjojmë britmën e dhimbjes e të dëshpërimit të një mori vëllezërish e motrash.
Të mendojmë për popullin sirian, i cili e jeton prej më se një dhjetëvjeçari luftën, që shkaktoi një mori viktimash e një numër të pallogaritshëm refugjatësh. Të shikojmë Irakun, që përpiqet të ngrihet përsëri në këmbë, pas konfliktit të pafundmë. Të dëgjojmë britmën e fëmijëve, që lartohet nga Jemeni, ku një tragjedi përbindshme, e harruar nga të gjithë, vijon në heshtje, duke shtuar çdo ditë numrin e të vdekurve!
Të kujtojnë tensionet e vazhdueshme ndërmjet izraelitëve e palestinezëve, që hiqen zvarrë, pa gjetur zgjidhje, me pasoja gjithnjë më të rënda shoqërore e politike. E, të mos e harrojmë Betlehemin, vendin ku pa dritën Krishti, i cili jeton kohë të vështira edhe për arsye ekonomike, shkaktuar nga pandemia, që i pengon shtegtarët të arrijnë në Tokën Shenjte, me pasoja negative mbi jetën e popullsisë. Të mendojmë për Libanin, që vuan nga një krizë e paparë, në kushte ekonomike e shoqërore shumë shqetësuese.
Por ja, në zemrën e natës, një shenjë shprese! Sot “dashuria, që vë në lëvizje diellin e yjet” (Par. XXXIII,145) siç shkruan Dante, u bë njeri! Erdhi në formë njerëzore, mori pjesë në dramat tona, e rrënoi murin e indiferencës sonë. Në akullinën e natës i shtrin krahët e tij të vegjël drejt nesh: ka nevojë për gjithçka, por vjen të na dhurojë gjithçka. Atij t’ia kërkojmë forcën për të hapur dialogun. Në këtë ditë feste, ta lusim të ngjallë në zemrat e të gjithëve dëshirën e zjarrtë të pajtimit e të vëllazërimit. Atij t’ia drejtojmë lutjen tonë!
O Krishti Fëmijë, dhuroja paqen e harmoninë Lindjes së Mesme e botës mbarë. Ndihmoji ata, që angazhohen t’i japin ndihmë humanitare popullsive të detyruara të ikin nga atdheu i tyre; ngushëlloje popullin afgan, i cili që prej dy vjetësh vihet në provë të rëndë nga ndeshjet, që e detyruan shumëkënd të largohet nga Vendi.
O Mbret i popujve, ndihmoji autoritetet politike ta paqëtojnë shoqërinë e trazuar nga tensionet dhe kontrastet. Mbështete popullin e Mianmarit, ku intoleranca e dhuna godasin shpesh edhe bashkësinë e krishterë e vendet e kultit, duke e errësuar fytyrën paqësore të kësaj popullsie.
Qofsh dritë e mbështetje për kë beson e vepron, duke shkuar edhe kundër rrymës, në favor të takimit e të dialogut e, mos lejo që në Ukrainë të përhapen metastazat e një konflikti të gangrenizuar.
O Princ i Paqes, ndihmoje Etiopinë të rizbulojë udhën e pajtimit dhe të paqes, nëpërmjet konfrontimit të sinqertë, që vë në vendin e parë nevojat e popullsisë. Dëgjoje britmën e popullsive të rajonit të Sahelit, që përjetojnë dhunën e terrorizmit ndërkombëtar. Ktheji sytë drejt popujve të Afrikës së Veriut, që i mundon përçarja, papunësia dhe pabarazia ekonomike; lehtësoji vuajtjet e shumë vëllezërve dhe motrave, që vuajnë nga konfliktet e brendshme në Sudan dhe në Sudanin e Jugut.
Bëj që në zemrat e popujve të kontinentit amerikan të mbizotërojnë vlerat e solidaritetit, pajtimit dhe bashkëjetesës paqësore, përmes dialogut, respektit të ndërsjellë dhe njohjes së të drejtave dhe të vlerave kulturore të gjithë njerëzve.
O Biri i Zotit, ngushëlloji viktimat e dhunës kundër grave, që përhapet pa fre në këtë kohë pandemie. Jepu shpresë fëmijëve dhe adoleshentëve, të cilët ngacmohen dhe abuzohen. Jepu ngushëllim dhe dashuri të moshuarve, veçanërisht më të vetmuarve. Jepi qetësi dhe unitet familjes, vend parësor i edukimit dhe bazë e indit shoqëror.
O Zot-me-ne, jepu shëndet të sëmurëve dhe frymëzoji të gjithë njerëzit vullnetmirë që të gjejnë zgjidhjet më të përshtatshme për kapërcimin e krizës shëndetësore dhe të pasojave të saj. Bëji zemrat bujare, që terapitë e nevojshme, sidomos vaksinat, t’u mbërrijnë popullsive në nevojë. Shpërbleji të gjithë ata, që tregojnë vëmendje dhe përkushtim në kujdesin për familjarët, të sëmurët dhe më të brishtët.
O Foshnja e Betlehemit, jepu mundësinë të kthehen së shpejti në shtëpi të burgosurve të shumtë të luftës – civilë dhe ushtarakë – nga konfliktet e fundit dhe të burgosurve për arsye politike. Mos na lër të tregohemi indiferentë përballë tragjedisë së emigrantëve, të të shpërngulurve dhe të refugjatëve. Sytë e tyre na kërkojnë të mos kthehemi nga ana tjetër, të mos e mohojmë humanitetin, që na bashkon, t’i bëjmë tonat historitë e tyre dhe të mos ua harrojmë dramat.
O Fjalë e amshuar, që u mishërove, na bëj të vëmendshëm ndaj shtëpisë sonë të përbashkët, e cila vuan edhe nga pakujdesia me të cilën e trajtojmë shpesh dhe, nxiti autoritetet politike të gjejnë marrëveshje të frytshme që brezat e ardhshëm të jetojnë në një ambient, ku respektohet jeta.
Të dashur vëllezër e motra,
të shumta janë vështirësitë e kohës sonë, por shpresa është më e fuqishme, sepse “një fëmijë lindi për ne” (Is 9,5). Ai është Fjala e Zotit dhe u bë foshnjë, në gjendje veç të qajë e të ketë nevojë për gjithçka. Deshi të mësojë të flasë, si çdo fëmijë, që ne të mësojmë si ta dëgjojmë Zotin, Atin tonë, si ta dëgjojmë njëri-tjetrin dhe të dialogojmë si vëllezër e motra. O Krisht, lindur për ne, na mëso të ecim me Ty në shtigjet e paqes.Gëzuar Krishtlindjen të gjithëve!

Don Prend Kola, Toronto

Krishtlindje-a. Lat. Christi Natalis. Festë, e cila pas Pashkës ka rëndësinë më të madhe në rrjedhën e vitit kishtar që, në Kishën katolike, e ka ruajtur një javë festimi, përkëtisisht tetëditëshin; festë e fiksuar a e ngulitur në kalendarin liturgjik, që kremtohet gjithmonë palëvizshëm, më 25 dhjetor, kur të krishterët festojnë dhe kremtojnë lindjen e Krishtit; e kremte solemne, kur krishterimi mbarë, kremton lindjen e Shpëtimtarit, mishërimin e Vetës së dytë Hyjnore, të bërë njeri për shpëtimin e botës dhe, pandërmjetësueshëm, lidhet me truallin e Betlehemit, vendin ku u lind Jezusi; kohë liturgjike, që fillon sakaq të ketë filluar Ardhja dhe, në Kishën katolike, zgjat deri në festën e Pagëzimit të Zotërisë, në të dielën pas Dëftimit (6 janar); lindja e Jezusit, e quajtur shpesh dhe në popullin tonë Nata e Krishtit dhe,bashkë me popuj të tjerë, edhe Nata e Shenjtë, Nata e bekuar a e shuguruar; festë madhështore dhe e rëndësisë së veçantë në Kishat e krishtera që fillon me mbrëmësoren me shumë emërtime shtesë në Kishën katolike: Lindja e Krishtit, festa e Lindjes së Krishtit, Lindja e Zotit, festa e Krishtlindjes, ndërsa në Kishat që ushtrojnë ritin bizantin mbizotëron shprehja: Të mishëruarit e Zotit tonë, Hyjit dhe Shpëtimtarit Jezu Krisht.

Krishtlindja nuk bën pjesë ndër festat më të vjetra të Kishës. Shën Ireneu († 202) dhe Tertuliani († 230) nuk e përmendin këtë festë në listën e festave të tyre. Është e njohur thënia e Origjenit († 254) që vetëm mëkatarët festojnë ditëlindjen, por jo shenjtërit. Fillimisht festohej, më 6 janar, vetëm festa e Dëftimit (Epifania), por nga shekulli IV filloi të kremtohej edhe Lindja e Jezusit më 25 dhjetor, kur, po në të njëjtën ditë, në Romën pagane, festohej festa shtetërore “I pamposhturi hyji i diellit”, përmes së cilës festohej solstici, diellqëndrimi a diellndalimi dimëror, dhe pikërisht kjo ditë u shndërrua në festë të krishterë; festë që nuk i përket krishterimit të menjëhershëm, por haset tek në kronografin e vitit 354 (Chronographus anni 354), kodikut më të hershëm me faqe ilustrimesh të plota, të shkruar nga Filocali sipas urdhërit të Valentinit, një artikrati të krishterë.

Në shekullin e V Ardhja filloi të jetë kohë e përgatitjes për festën e madhe të Kishës – Krishtlindjen – e trajtuar kështu nga të gjitha Kishat e krishtera. Në shekullin V dhe VI Krishtlindja qe festa e tretë e madhe e Kishës dhe fillimisht nuk ishte festë e dhuratave, sepse zakoni i shpërndarjes së dhuratave erdhi dhe u bë pjesë përbërëse e saj vetëm pas Reformacionit nën ndikimin e Martin Luterit. Në shekullin VI/VII, në Perëndim, filloi tradita që në Krishtlindje të kremtohen tri Meshë: Mesha e Natës nga 24 në 25 dhjetor në mesnatë, Mesha e agimit e quajtur “Mesha e barinjve” (Missa in aurora) dhe Mesha festive ose Mesha e ditës (Missa in die).

Kishtlindja ka parakushtin e vet antropologjik. Është lindja e një fëmije. Ky fëmijë lidhet me motive të Besëlidhjes së Vjetër: është i premtuar porsi Isaku, Samueli, Samsoni dhe Gjoni Pagëzues, është fëmijë i paralajmëruar nga engjëlli, bile ka dhe emrin e caktuar që në kraharorin e së ëmës dhe duhej të quhej Jezus (krh. Mt 1,19-22).

Në këtë festë liturgjia katolike në kremtime bën të ditur që me anën e misterit të Fjalës së mishëruar, që është vetë Krishti, është shfaqur në sytë e mendjes së njerëzve drita e re e shkëlqimit të Hyjit dhe është bërë e mundshme njohja e Hyjit në mënyrë të dukshme për t’u tërhequr nëpërmjet Krishtit kah dashuria e gjërave të padukshme (krh. Prefacioni i Krishtlindjes I). Kisha katolike, në rendin e Meshës në Meshar, e përhimnon lindjen e Krishtit, që i lindur para çdo kohe, ka filluar të jetë në kohë dhe ka ngritur gjithçka lart, ka ripërtëritur plotësisht çdo gjë, ka marrë mbi vete dobësitë njerëzore dhe, përmes tij, vetë vdekatarët kanë fituar nder të përhershëm dhe janë bërë të amshueshëm (krh. Prefacioni i Krishtlindjes II dhe III); festë e kremtuar sipas kalendarit julian, jo më 24 dhe 25 dhjetor, por më 6 dhe 7 janar në shumë Kisha ortodokse.

Studime të shumta flasin për liturgjinë e Krishtlindjes në Kuran, e qujatur Nata e Përcaktimit ose Nata e Fatit (arb.laylat al-qadr). Sureja 97, e shkruar më herët se shumë të tjera, në periudhën e parë të veprimtarisë së Muhametit në Mekë, flet, që në strofën e parë, për një të dërguar, ose diçka të dërguar në natën e forcës, dhe bëhet pyetje, nëse di njeriu se çka është kjo natë? Dhe thuhet që është nata e forcës, më e fortë se një mijë muaj, kur zdirgjen engjëjt dhe shpirti në secilin; ajo natë është paqe derisa të zbardhë agimi. Në këtë sure nuk flitet explicite se kush do të vijë. Teologët dhe shpjegimtarët islamë shfaqin mendimin të jetë fjala për Kuranin. Por përkundër kësaj, Jezusi, në Kuran, është “Fjala e Hyjit” (kalima min Allāh), “Shpirt nga Hyji” (rūh min Allâh), njeri “i ndershëm” (sālih) dhe “i bekuar” (mubārak), i zgjedhur nga Perëndia si “profet” (nabī) dhe “I dërguari” (rasūl), që sjell me vete një shpallje. Ai është besimtar shembull e shëmbullor (mathal) dhe “shërbëtor i Perëndisë” (abd Allāh). Në Medinë, Jezusi do të emërohet me emrin e vërtetë, me emrin e vet (personal): Jezusi Krisht (Jezu Krishti ose Jezus Krishti). Përfundimisht në suretë mediniane, që kanë prejardhjen nga Medina, Kurani e quan Jezusin “Mesia” (al-masīh), ndërsa në suretë: 3,45; 4,157.171; 5,17.72.75; 9.31, quhet tetë herë: “Mesia Jezus, Biri i Marisë” (al-masīh Īsā ibn Marya).

TË VAZHDOHET MISIONI HISTORIK

Nga Jusuf Buxhovi*

Me moton për liri, barazi dhe demokraci dhe në saje të përfshirjes të gjitha shtresave shoqërore dhe politike në të, Lidhja Demokratike e Kosovës, e themeluar më 23 dhjetor 1989 nga brezi i intelektualëve që mori përgjegjësinë për fatet e vendit në rrethanat vendimtare, kur Kosovës iu mor autonomia me dhunë nga Beogradi dhe federata kishte filluar shpërbërjen, shpejt u kthye në lëvizje kombëtare, që vuri në binarë dy procese historike: rrënimin e strukturës së lidhjes komuniste e me të edhe të ideologjisë së saj, si dhe shkëputjen nga pushtimi serb, zhvillime këto që ia hapen rrugën shtetndërtimit të Kosovës.Lidhja Demokratike e Kosovës në ato rrethana arriti të bëjë një kthesë edhe të mendësisë politike të deriatëhershme, e cila shquhej për orientimin totalitar, duke e kthyer nga vlerat demokratike dhe konceptet euro-atlantike. Orientimi i ri politik, i përqafuar nga të gjitha shtresat e popullatës, bëri që çështja e pazgjidhur e Kosovës të vështrohet nga një prizëm tjetër nga shtetet e perëndimit, duke kaluar në një stad të ri ndërkombëtarizmit si dhe kthimi përnjëhershëm të vëmendjes ndaj një popullatë e cila më herët shihej si politikisht e dezintegruar dhe e manipuluar. Kthimi i vëmendjes nga Kosova bëri që njëkohësisht faktori ndërkombëtar të marrë edhe obligime rreth gjetjes së një modusi të zgjidhjes së këtij problem të ndjeshëm jo vetëm ballkanik, pore dhe më gjerë.Në këtë rrugëtim historik, Lidhja Demokratike e Kosovës ka dy pamje. Atë të rezistencës institucionale, me shtetin paralel, që mori përsipër proceset e shtetndërtimit, së cilës, me shpalljen e Deklaratës për Pavarësitë 2 korrikut 1990, Kuvendit të Kaçanikut të 7 shtator 1990, dhe Referendumit për Pavarësitë 26 shtatorit1991 e deri te zgjedhjet e para parlamentare dhe presidenciale të 24 prillit 1992, iu krijua infrastruktura e legjitimiteti demokratik. Kjo pamje, që filloi më 23 dhjetor 1989 dhe zgjati deri më 12 qershor 1999, është historike. Pamja e dytë, është e partisë politike, në përputhje me rrethanat e reja që solli protektorati ndërkombëtar nga 12 qershori i vitit 1999 deri te koha jonë.Pamja si parti politike në kuadër të jetës parlamentare të vendit, po ashtu, ka dy faza të tjera: atë të suksesit – nga viti 2000 deri në 2007, me ç’rast, LDK-ja, doli fituese në zgjedhjet e para lokale në vitin 2000, ato vendore në vitin 2001 dhe 2004. Dhe, nga viti 2007 e deri te koha e fundit, ka fazën e rënies dhe të humbjes së rëndësisë së saj si parti kyçe në jetën parlamentare të vendit.Në këtë ndërkohë LDK humbi radhazi të gjitha zgjedhjet deri te këto të fundit. Tatëpjeta e LDK-së sa ka të bëjë me vdekjen e parakohshme të presidentit historik dr. Ibrahim Rugova si dhe boshllëkun drejtues që la, ka të bëjë po aq edhe me luftën e brendshme për pushtet të grupeve të ndryshme, që partinë e çuan deri te përçarja si dhe margjinalizimi i saj në jetën politike dhe shoqërore të vendit. LDK duhet ta kuptojë se është parti misionare, gjenerator i ideve dhe koncepteve demokratike, por edhe zbatuese e këtyre koncepteve në jetën institucionale shtetërore, për të cilat pati dhe ka ende përkrahjen e gjerë ndërkombëtare. Që të vazhdojë këtë mision ajo duhet të reformohet thellësisht, t’u kthehet vlerave burimore duke bërë ripërtëritje të vazhdueshme si me kuadër ashtu edhe me ide të reja, duke pranuar mendimin ndryshe, pa përjashtuar këtu edhe fraksionet e brendshme, të cilat, po qe se dalin me koncepte dhe programe të reja, pse jo, t’u mundësohet edhe garimi për timonin e partisë. Demokratizimi i brendshëm do ta lironte partinë nga hipoteka e kapjes nga grupe të caktuara ose feude rajonale, që pengojnë ndryshimin në përputhje me kërkesat e kohës. Pra, sot kur vendi po përballohet me sfidat e shuma të njëpasnjëshme, ku edhe sloganet e “ndryshimeve” mund të riciklojnë krizën po qe se një klan politik zëvendësohet me një tjetër, LDK- ja ka nevojë për një reformim të thelle bazik në të gjitha strukturat e saj në mënyrë që skenës politike t’i kthehet kredibiliteti i humbur edhe me fajin e saj. KOhëve të fundit, vëherehen disa ndryshime formale, por jo edhe përmbajtësore, gjë që le për të dëshiruar. Ndryshe do të mbetet një parti që as e ushtron misionin për të cilin është themeluar, e as lejon hapësirë për një forcë të re të këtij orientimi. Ndaj, nëse nuk ndryshon qasja e tanishme në përputhje me ndryshimet që i duhen kauzës së ardhmërisë për t’u kthyer në promotor të një ndryshimi rrënjësor, LDK do t’i takojë historisë vetëm për periudhën e aktivitetit të saj gjatë kohës së paraluftës, kur ishte faktori dominues politik dhe e vetmja lidhje me qendrat e vendosjes.

*Autori ishte Koordinator i Grupit Nismëtar për themelimin e LDK-së, hartues i dokumenteve të partisë dhe Sekretar i Përgjithshëm nga 23 dhjetori 1989 deri më 5 maj 1991 si dhe anëtar i Këshillit Qendror deri në vitin 1993.

LISTA E PJESËMARRËSVE NË KUVENDIN THEMELUES TË LIDHJES DEMOKRATIKE TË KOSOVËS më 23 dhjetor 1989:

(Dokumente autentike)Dr. Ibrahim Ruova, Jusuf Buxhovi, prof.Fehmi Agani, Akademik Idriz Ajeti, Akademik Dervish Rozhaja, Akademik Mark Krasiqi, prof. Zekeria Cana, Mehmet Kraja, Bujar Bukoshi, Zenel Kelmendi, Milazim Krasniqi, Dr. Zenel Kelmendi, Ibrahim Berisha, Xhemail Mustafa, Ajri Begu, Nekibe Kelmendi, Ali Aliu, Hasan Hajzeri, Abdyl Krasniqi, Fatmir Dalladaku, Fehmi Rexhepi, Sejdullah Hoxha, Muharrem Ramabaja, Fetah Ademi, Suzana Hajzeri, Sylejman Aliu, Iliaz Bylykbashi, Ali Ahmetaj, Sali Sefaj, Ahmet Kelmendi, Florent Nuka, Ismail Gashi, Hysen Zherka, Ramadan Sejdiu, Luljeta Buxhovi, prof. Ramiz Hoxha, Jusuf Rexhepi, Agni Dika, Hysen Matoshi, Vesta Nura, Bahrije Krasniqi, Shefqet Gashi, Mon Mulliqi,Neshet Nushi, Ymer Jaka, prof.Sadi Bexheti, Luan Pula, Daut Blakaj ,Kemjl Luci, Fatmir Peja,Ylber Hysa, Haxhi Mehmetaj, Bedri Mehmetaj, Rexh Mehmetaj, Ejup Kolica, Sylejman Syla, Nehat Sh. Hoxha, Demë Topalli, Sali Zekaj, Qamil Batalli, Behram Hoti, Rexhep Hajdaraj, Shemsi (SH) Gërguri, Ejup Latifi, zejtar, Bajrush Plakaj, Ali Krasniqi, Petrit Dushi, Abit Asllani,Lutfi Bilalli, Selman Mehaj, Isan Murati, Nehat Krasniqi, Ragip Veseli, prof. Abdyl Ramaj, Xhafer Xhaferi, Binak Kelmendi, Islam Veliu, Halil Matoshi,Mentor Jakupi, Bejtush Isufi, Salih Krasniqi, Lutfi Dërvishi, Skënder Kada, Jusuf Haklaj, Faik Polloshka, Abdyl Kadolli, Gani Mehmetaj, Islam Ejupi, Agron Haxhosaj,Ndue Kurti, Mehmet Gashi ,Skënder Zogaj, Ibrahim Kelmendi, Selajdin Krasniqi, Bujar Mirsini , Fikrije Mirsini, Behram Krasniqi, Abdullah Osmani, Xhafer Hysen, Mehmedin Rexhepi, Munish Hyseni, Arbër Xhaferi, Abdyl Mustafa, Adem Hasanaj, Rrahman Bislimi, Milaim Kelmendi, Flamur Keqa, Fatos Aliu, Rizah Krasniqi, Rifat Krasniqi, Musa Tullari, Haqif Sh. Mulliqi, Ali N. Duli, Haki Mulliqi, Abdyl Zhavelli, Basri Gojani, Zaim Istrefi, Kadri Zhuta, Mixhai Pollozhani, Ramadan (Muharrem) Maloku, Rexhep (Sami) Osmani, Rihan Ismaili, Fatime Ismaili, Evliane Bajqinovci, Ramiz Fazliu, Hazir Reka. (Radhitja është marrë nga 10 listat e shpërndara gjatë mbajtjes së Kuvendit).

Adil Fetahu

Duke lexuar satirat e At Gjergj Fishtës

Para dy muajve, djali im (Arbeni) ma bëri një dhuratë të vlefshme: më pruni nga Shkodra kompletin veprave të At Gjergj Fishtës, një kolanë prej 7 tome librash: Epika, Lirika, Dramatika, Publicistika, Satira, Letërshkëmbimi dhe Shkrime të ndryshme në shtypin e kohës. Është ky kompleti të cilin  e ka botuar Biblioteka Françeskane “At Gjergj Fishta”, Shkodër (2020).

Me qenë se epin “Lahuta e Malcisë”dhe satirat “Gomari i Babatasit” dhe “Anzat e Parnasit” i kam lexuar ma heret (kur isha nxënës i Normales së Prishtinës dhe kur ishte ma rrezik me ta gjetë policia “Lahutën e Malcisë” se një armë zjarri), tash për ngadalë e pa frikë lexova: Publicistikën, Letëshkëmbimin, Shkrime të ndryshme në shtypin e kohës, dhe për fund – ambësirën: dy satirat të cilat nuk i kisha lexuar më përpara: “Nikolejda” dhe “Taralloqja e Ballkanit”. 

Kam dëgjuar shumëkend që thotë se veprat e Fishtës janë të vështira për t’i lexua dhe më të vështira për t’i kuptua, sepse janë të shkruara me një gegënishte të vjetër e të rëndë.  Por unë, si gegë me rrënjë e me degë,   nuk kam pasur vështirësi as për t’i lexuar, as për t’i kuptuar veprat e Fishtes, të Koliqit e të Camajt. Shumë fjalë nga e folmja e vjetër e Fishtes, të cilat i përdorë në këtë satirë,  deri vonë fliteshin edhe në Malësinë e Gallapit dhe besoj më gjërë në Kosovë (havale; hasha; teste; tarçuk; zari; setra; hallba, etj.).  Natyrisht, ka pasur aty-këtu fjalë që s’i kam kuptuar, por nga konteksti i fjalisë kam nxjerrë kuptimin e drejtë të tyre.

Satira “Taralloqja e Ballkanit”

Duke besuar se pak lexues kanë pasur rastin ta lexojnë satirën “Taralloqja e Ballkanit”,  hulumtova në internet por nuk gjeta se dikush ka bërë e botuar ndonjë  vështrim për këtë, prandaj për lexuesit e shumtë vendosa t’ua prezantoj në vija kryesore satirën e përmendur.

Së pari duhet sqaruar emërtimin, sepse “taralloqja” është një fjalë e rrallë, që nuk gjendet në fjalorët e rendomtë. Në Fjalorin e gjuhës së sotme shqipe (Prishtinë,1982), fjala “Tartalisë” jepet me kuptimin – “përpëlitem”. Në Fjalorin e fjalëve dhe shprehjeve popullore (Instituti Albanlogjik, Prishtinë 1982), fjala “tarilaq” jepet me kuptimin “I lazdruar”.  Se sa prej këtyre mund t’i përgigjen emërtimit të satirës”Taralloqja …”, nuk mund të jem i sigurt. Autori i
“Hyrjes” (të gjatë 55 faqe) që iu bënë katër satirave të Fishtës, prof. dr.Lisandri Kola, nga Miçigeni, fjalën “taralloqje” e shpjegon si këngë qesharake e fituesve mbi humbësit në lojën e kapuçave.  As ky shpjegim nuk ma mbushë mendjen se në rastin konkret “Taralloqja e Ballkanit” ka këtë kuptim, duke pasur parasysh qëllimin shpotitës, me konotacion politik, që Fishta iu bënë mbretërve të Ballkanit të asaj kohe. Por, t’i kthemi përmbajtjes së satirës.

Edhe në satirën “Nikolejda”, edhe në këtë ‘Taralloqja e Ballkanit”, Fishta përqeshë deri në burleskë knjaz Nikollën e Malit të Zi, i cili ka rënë në borxhe për shkak të shpenzimeve të mëdha që ka bërë për pajën e vajzës së tij, Jellena, e cila ishte  martua me djalin e mbretit të Italisë. 

“Jellena, bija e shkinës,

 le e rritë n’koliba t’Cetinës”. 

Prandaj, këto dy satira: “Nikolejda” (që i referohet kryesisht   knjaz Nikollës), dhe “Taralloqja e Ballkanit”, në të cilën përveç knjaz Nikollës, marrin pjesë   edhe mbreti i Serbisë, Petar Karagjorgjeviq (Tuka), ai i Bullgarisë Ferdinandi I, dhe i Athinës, Georgios I (Gjeka). Loja (satira) zhvillohet në këtë mënyrë: me qenë se knjaz Nikolla nuk i kishte kthyer dhe i mohonte borxhet  e marruna, ishte organizuar një kuvend i mbretërve të Ballkanit për të vendosur për rastin. Në atë kuvend, përballë katër mbretërve të monarkive të Ballkanit merrnin pjesë edhe katër shqiptarë: Prenkë Bibdoda, Esat Toptani, Haxhi Zeka dhe Frashër Beu (Naimi).  Këta

Kjenë mbledhë me da ‘i pleqni

Për do borxhe t’Malit t’Zi

Qi i ki’n mbetë Nikollës havale,

Qyshë se dha çikën n’Itale.

…

Kur erdh fundi e na shkoi vasha,

Xen Nikolla me qitë lasha,

Edhe borxhit na i bjen hasha.

Pasi kryhet Kuvendi dhe merren vesh për larjen e borxheve me çdogjë, sipas Kanunit, duke lënë edhe peng,  fillojnë “lojën e kapuçave”. 

Struktura e lojës së kapuçave

Në lojën e kapuçave, pjesëmarrësit e lojës, madje edhe të pranishmit e tjerë ndahën në dy grupe, sipas dëshirës së tyre.   Loja luhet ashtu që secili grup, sipas radhës, fshehë nën kapuç një send metalik (unazë ose monedhë). Pala (grupi) tjetër e kërkon sendin e fshehur. Para se të ngritë kapuçin, për ta zbuluar sendin e fshehur, duhet të deklarohet ose  për “teste”, ose për “bosh”. Teste do të thotë se pretendon që nën atë kapuç është sendi i fshehur. Nëse kërkuesi (i unazës) ka thënë: “teste”, por  nën atë kapuç nuk ka qenë unaza, kështu e ka humbur turin e parë të lojës. Pas ngritjës “teste” të kapuçit, nën të cilin nuk ishte unaza, vazhdon fshehja tjetër nga pala e njëjtë.  Nën formulën “bosh” mund të ngritën me radhë kapuçat,  për të ngushtur rrethin për kapuçin ‘teste”. Por, nëse nën kapuçin “bosh’ del se ishte unaza, edhe në këtë rast humbet turi i lojës. Loja vazhdon deri sa unaza  të gjendet sipas rregullave të lojës. Pastaj e merr pala tjetër rolin për të fshehur unazën. Këndej nga Gallapi, kjo lojë luhet me filxhana të kafesë. Filxhanat radhitën rreth e rreth brenda një tepsie, dhe një filxhan vehet në mes të tepsisë. Personi që fshehë, largohet  në një skaj të odës, ua kthen shpinën lojtarëve. Ai që kërkon unazën, nëse ka thënë teste, e ngritë filxhanin me një lëvizje të shpejtë, ashtu që nëse unaza është  nën te, kërcen e sillet nëpër tepsi (ndodhë që del  edhe jashtë tepsie).  Filxhanat bosh ngriten më ngadalë. Paraprakisht caktohet se pas sa lojëve të humbura/fituara do të këndojnë  këngët humoristike, satirike, plot  me shaka dhe epitete, deri në  në burleskë. Gjatë këndimit bëjnë edhe gjeste të ndryshme me karakter humori. Loja merr tipare të një shfaqje teatrale.  Fituesit e lojës ngritën në këmbë, vejnë duartë mbi supet e shoqi-shoit dhe me lëvizje si në valle iu këndojnë palës humbëse kolektivisht dhe individualisht. Humbësit zakonisht rrijnë me shikim poshtë (përtoke), por shpeshherë edhe i shikojnë “valltarët” dhe qeshin me humorin e tyre.  

Me këso strukture të lojës,  e me vargje siç dinte t’i thurte, Fishta i përqeshë mbretërit e Ballkanit të asaj kohe:

…

Mbasi kryen njatë pleqni…

E si ngrenne do zogj pulash,

Ranë për rrash me luejtun ksulash.

…

Katër vetë, katër Shqyptarë,

Prenkë Bibdoden vunë të parë,

M’tjetrën anë ndej Gjeka e Tuku,

Knjaz Nikolla, mullë-terçuku,

Edhe krajli i Bullgarisë…

Knjaz Nikolla mshehi i pari,

Por s’i heci kësajë here zari; 

Pse Toptani ‘i sy-skyfter,

Ia muar teste t’parën herë.

Loja vazhdon, fshehin e kërkojnë me radhë, por fiton pala shqiptare edhe në të fshehur edhe në të gjetur të unazës, dhe kur arrijnë pikët e caktuara, fituesit ngritën në këmbë e ia fillojnë këngës, duke vallëzuar. Herë iu këndojnë tërë grupit humbës, herë veç e veç individëve nga ai grup.

M’kambë Shqyptarë, at’herë, u çuenë

Edhe kangës kështu i a filluenë:

…More Krajla, more Knjaza,

Me Shqyptarë s’luhet unaza.

Pastaj iu këndojnë individualisht secilit nga humbësit, sipas afiniteteve të tyre, duke filluar nga Knjaz Nikolla:

…Knjaz Nikolla me terçuk

Del nder Krajla me lypë buk. 

M’a ke deren derë me trinë,

Shtatqind dreqen t’dal’n e t’hinë.

…Ty t’a prehtë Zotynë nafaken,

Se të fortë po e kish’ rradaken.

Shqiptarët vazhdojnë t’i këndojnë Tukut të Serbisë :

Xhamadanin vija-vija,

T’zezat t’i din shtëpija,

Ke mbytë m’spatë gjinden e shpisë,

Për me u ba Krajl i Serbisë.

… Po të pava në Kosovë,

Do t’a baj ty kryet kotrovë.

Ma ke kryet sa ‘i palare,

T’marroftë Zoti gjithë si je!

Mbretit të Bullgarisë, që kishte paretendime mbi tokat shqiptare, ndër të tjera ia këndojnë këto vargje:

More djalë, kah t’ka hup dhija?

Hajt e lype kah Greqija,

E jo këndej kah Shqyptarija.

Në këngën drejtuar mbretit të Greqisë (Gjekës) ia përmendin humbjet në luftën kundër turqëve, por edhe ia tërheqin vërejtjen kundër pushtimit të Janinës:

M’a ke ksulen pipiruqe,

Edem Pasha t’a la duqe.

…Si s’i meni Gjeka fjalët,

Me një kpurdhë ia thej tëmallët, 

N’atë Janinë ai kurr në m’daltë.

Rruga e largët-o bri kalas,

I a marsh t’zezat fukaras!

Mandej grupi fitues nisë ta vajtojë Knjaz Nikollën për gjendjen në të cilën ka rënë, dhe ia përmendin vajzat e martuara për princa e mbretër:

Pse,mos t’kenkshin njato goca

Qi me i xanë për gra do voca,

Njato goca të ngrim n’ari,

Pat me t’mbetë nën bark samari.

Kështu herë e nisë këngën Bibdoda, herë Toptani, i thërasin me emra (nofka) krajlat e Ballkanit, tjetri pyet: “po kush është ai more”?, tjetri përgjigjet me shpoti:”nuk e di si e quajnë emrin, more”!. Pastaj pala fituese, të gjithë së bashku, si në kor fillojnë këngën “Na ka cofë gomari mbrëmë”, dhe neni pyet:  se çka t’iu bëjnë lëkurës, bishtit, këmbës,  syrit, veshëve të gomarit të cofur, ndërsa tjetri përgjigjet:

(Lëkurën):Knjaz Nikollës për dallamë,

(Bishtin):Krajl Petrit për breshanë,

(Këmbën): Gjekë Orumit për tagan,

(Syrin):  Ferdinandit për nishan.

Pasi konsiderojnë se i kënduan mjaft, Toptani pyet: “A thua t’i falim”?, ndërsa Bibdoda thotë se s’do t’i falin, por më në fund pajtohen të gjithë t’i falin, dhe duke  ua tërheqë vërejtjen,  ua këndojnë fjalët e fundit:

Edhe sande kjoshi falë,

Prej mjesnate marrshi mal’in,

Marr turbin e kundroj detin:

Tgjith si jeni, hangshi vetin!

Sikur edhe në satirat e tjera:  Gomari i Babatasit, Anëzat e Parnasit e kudo tjetër, Fishta godit e nuk kursen askend, prej zyrtarëve të rangut më të ulët e deri te mbreti në vendin e tij, kështu vepron edhe ndaj mbretërve të monarkive të Ballkanit. Ai gjen mënyrën dhe mjetet për t’i përqeshur e tallur në pikat më goditëse, duke e lidhur satirën me ngjarjet nga realieti, si bie fjala, “Tukut” të Serbisë për vrasjen e Aleksandër Obranoviqit me të shoqen. Po të njëjtit  i sinjalizon edhe në lidhje me Kosovën: “Po të pava në Kosovë/, do ta bëj kryet kotrovë”. Edhe mbretit të Geqisë i sinjalizon lidhur me Janinën, ku nënkupton edhe Çamërinë.

Te Fishta gjithmonë ka çka të lexohet e rilexohet dhe analizohet, e që mbetet aktual githmonë. Dy satirat e përmendura këtu: “Nikolejda” dhe “Taralloqja e Ballkanit” nuk janë analizuar nga kritika letrare-artistike të veprave të tij. Unë, pa pretendim për ndonjë kritikë letrare, kënaqëesinë e leximit të poemthit”Taralloqja e Ballkanit” desha ta ndajë edhe me lexues të tjerë. 

Për shkaqe teknike, nuk kam mundur t’i vejë thekset mbi zanoret të cilat i kanë në tekstin origjinal, e që u japin kuptimin fjalëve; psh. te  fjala “palare”, që ka kuptimin e një ene të cektë, mbi zanoren e fundit është theksi (aksenti) i gjatë.

Aspekti politik dhe satirik i Fishtës drejtuar liderëve të Ballkanit atëherë, është aktual edhe sot, me  ambicjet, takimet dhe marrëveshjet e “knjazëve” e “mbretërve”:  Vuçiq–Rama-Zaev, me “taralloqjen” e “Ballkanit të hapur”!

Adil FETAHU

-E themeluar para 32 viteve, në 23 Dhjetor 1989, nga Ibrahim Rugova, derisa ishte kryetar i Shoqatës së Shkrimtarëve të Kosovës, i zgjedhur edhe në krye të partisë, dhe nga intelektualë të tjerë shqiptarë,   Lidhja Demoratike e Kosovës më shumë se parti në fillimet e saj lindi si një lëvizje gjithëpopullore për Liri, Pavarësi e Demokraci, në rrethana të rënda okupimi e të dhunës së egër të Serbisë në Kosovë…/

-“Objektivi kryesor është pavarësia e Kosovës… Pavarësia është e padiskutueshme”, deklaronte Presidenti historik Dr. Ibrahim Rugova para 16  vitesh, në 23 Dhjetorin 2005, në takim të fundvitit të tij të fundit, ku  paralajmëronte formimin edhe të dy ministrive të reja – të Ministrisë së Mbrojtjes dhe asaj të Punëve të Jashtme të Kosovës/

 “I vetmi kompromis për Kosovën është pavarësia, dhe ky është optimumi i gjithë shqiptarëve në rajon”, theksonte shumë prerë  Presidenti Rugova në  6 Tetor 2005, në takimin e parë  me Grupin Negociator/

-Nga arkivi-6 Gusht 2016: Me Vatranët e SHBA aty ku u themelua LDK…/

Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari

 PRISHTINË, 22 Dhjetor 2021/ Shënon 32 vjetorin Lidhja Demoratike e Kosovës (LDK), e themeluar në 23 Dhjetor 1989, nga Ibrahim Rugova, derisa ishte kryetar i Shoqatës së Shkrimtarëve të Kosovës i zgjedhur edhe në krye të partisë, dhe nga intelektualë të tjerë shqiptarë kosovarë.

Më shumë se parti, LDK në fillimet e saj lindi si një lëvizje gjithëpopullore për Liri, Pavarësi e Demokraci, në rrethana të rënda okupimi e të dhunës së egër të Serbisë në Kosovë.

Pavarësia e Kosovës është e padiskutueshme dhe objektivi kryesor. Kështu deklaronte para 16 vitesh Presidenti historik i Kosovës Dr. Ibrahim Rugova – Presidenti i lëvizjes së fuqishme gjithëpopullore demokratike për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës, në ditën e përvjetorit të themelimit të Lidhjes Demoratike të Kosovës,  partisë-lëvizje, që e udhëhiqte që nga fillimi. Tek fliste jepte mesazh, si një amanet, në Rezidencën në lagjen Velania të Prishtinës, në 23 Dhjetor 2005, më pak se një muaj para se të kaloi në amshim në 21 Janar 2006.
“Objektivi kryesor është pavarësia e Kosovës. Do të punojmë në të gjitha segmentet që të jetë një pavarësi e qëndrueshme, që do t’u përgjigjet të gjithë qytetarëve të Kosovës, në të mirë të gjithë qytetarëve të Kosovës”,  theksonte Presidenti Rugova në atë takim të fundvitit të tij të fundit, ku  paralajmëronte formimin edhe të dy ministrive të reja – të Ministrisë së Mbrojtjes dhe asaj të Punëve të Jashtme të Kosovës.

Në Rezidncën Presidenciale në Velani, ku regjistrova për të fundit herë deklaratat e Presidentit historik Rugova,  në 23 Dhjetorin 2005, ai kishte takime të veçanta – priti kryetarët e degëve të LDK-së në Kosovë dhe diasporë me rastin e 16 vjetorit të themelimit të LDK-së, e më pas kishte takim pune me kryeministrin e atëhershëm të Kosovës Bajram Kosumi.

“Unë e vlerësoj si vit të suksesshëm për qeverinë dhe institucionet tona për punën që është bërë, ndërsa në një moment me rëndësi është edhe hapja e bisedimeve për të ardhmen për pavarësinë e Kosovës që është rezultat i punës që e ka bërë qeveria, institucionet dhe populli i Kosovës”, tha Presidenti Rugova, ndërsa përsëriti insistimin e tij për njohjen direkte të pavarësisë së Kosovës, e cila theksoi se do të qetësonte këtë pjesë të Evropës dhe të botës.

Sa i përket çështjes së decentralizimit, të shtruar nga gazetarët, Presidenti Rugova tha se procesi i bisedimeve ka filluar tash, ndërsa ka pika të ndryshme.

“Decentralizimi siç e kemi thënë është çështje e Kosovës, pra mund t’i dëgjojmë edhe palët tjera. Mund të bisedohet si pako shtesë e pavarësisë, unë kështu e quaj, se pavarësia është e padiskutueshme, prandaj ne siç e dini kemi filluar një fazë të privatizimit me pilot projektet që ka qenë hap mjaft i guximshëm dhe më vonë do të shikojmë një reformë të përgjithshme të pushtetit lokal që më lehtë do ta bënim me njohjen e pavarësisë së Kosovës”, tha Presidenti Rugova.

Presidenti historik i Kosovës shtoi se gjithmonë mbesin punët që nuk mund të kryhen. “Ne i përmendëm vetëm ato punë që i kemi kryer dhe që janë mjaft të rëndësishme, ndërsa objektivat dhe programin për vitin e ardhshëm e paraqet qeveria dhe institucionet e Kosovës. Punë që ka mbetura e madhe pa u kryer është çështja e njohjes së pavarësisë”, tha ai.

Ndërsa, sa i përket formimit të ministrive të reja, Presidenti Rugova tha se së shpejti do të vendoset për këtë.

Ndërkohë, në 25 dhjetor 2005, me një shkresë dërguar shefit të UNMIK-ut e autoriteteve më të larta të Kosovës katërmbëdhjetë përfaqësues të jetës publike të Mitrovicës, përmes nënshkrimeve të tyre, kërkonin që, me qëllim të inkurajimit të integrimit të qytetit të Mitrovicës dhe të injektimit për zhvillim ekonomik, dy ministritë e Kosovës në formim – Ministria e Punëve të Brendshme dhe Ministria e Drejtësisë të vendosen në qytetin e Mitrovicës, më të madhin verior të Kosovës…

Kur u themelua Lidhja Demoratike e Kosovës ishte koha kur po para 32 viteve, në rrethana tragjike terrori, Serbia në Kuvendin e saj në 28 Mars të vitit 1989 miratoi “kushtetutën e tankeve”, që përgjakshëm me forcë e në mënyrë kundërkushtetuese rrënoi autonominë që kishte Kosova me Kushtetutën e vitit 1974 si element konstituiv me të drejtë vetoje në federatën e atëhershme, nga shpërbërja e së cilës pastaj dolën 7 shtete të pavarura.

Në demonstratat  gjithëpopullore në mbrojtje të Kosovës nga sulmet e Serbisë, vetëm brenda dy ditëve, në 27 e 28 Mars 1989, në shtetrrethimin e hekurt ushtarako-policor të vendosur nga Beogradi u vranë 22 shqiptarë e plagosën qindra të tjerë në Prishtinë, Podujevë, Mitrovicë, Zhur e Dushanovë afër Prizrenit, Deçan, Gjilan e në anë të tjera të Kosovës.

Që në atë kohë, Rugova dhe LDK hapur përcaktonin pozicionin gjeopolitik kosovar dhe shpallnin idenë për shtetin e Kosovës, ndërsa theksonin se, “zgjidhja më e mirë është Kosova e pavarur e neutrale, e hapur ndaj Shqipërisë e Serbisë dhe një administrim civil ndërkombëtar si fazë kalimtare”.

Formimi i LDK-së dhe disa partive tjera, e pastaj Deklarata Kushtetuese për Pavarësi e 2 Korrikut e Kushtetuta e Republikës e 7 Shtatorit 1990 dhe Referendumi për Kosovën Shtet Sovran dhe i Pavarur i zhvilluar nga 26 deri në 30 Shtator 1991 me pjesëmarrje 87,01% e votim pro 99,87%, u pasuan me zgjedhjet e para pluraliste parlamentare e presidenciale, të 24 Majit 1992, në të cilat Rugova u zgjodh President i parë i Republikës së shpallur, e cila atëherë nuk u njoh ndërkombëtarisht, por megjithatë ishte dhe njihej si deklarim i fuqishëm i vullnetit kombëtar, politik e demokratik të popullit mbi 90 përqind shumicë shqiptare, si edhe pjesëtarëve të komuniteteve pakicë.

Pavarësia e Kosovës, në të mirë të gjithë qytetarëve të saj, dhe si i vetmi kompromis, theksohej e ritheksohej vazhdimisht nga Rugova.

 “I vetmi kompromis për Kosovën është pavarësia, dhe ky është optimumi i gjithë shqiptarëve në rajon”, theksonte shumë prerë  Presidenti Rugova në  6 Tetor 2005, në takimin e parë  me Grupin Negociator, formimi i të cilit me përfaqësim nga maxhoranca e opozita dhe shoqëria civile ishte një moment me shumë rëndësi për unitetin në vend si dhe për bisedimet për statusin e Kosovës të udhëhequra nga i dërguari i posaçëm i Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-së, Presidenti Martti Ahtisaari, e pastaj edhe nga Treshja SHBA-BE-Rusi në angazhimet shtesë.

Si rezultat i lëvizjes e luftës për liri, pavarësi e demokraci dhe i bisedimeve për statusin, Kosova pavarësinë e njohur ndërkombëtarisht deri tani nga 117 shtete të botës e ka shpallur në 17 Shkurtin historik 2008.

“Kur Kosova do të jetë e lirë dhe e pavarur kjo shtëpi do jetë muze”, thoshte  Presidenti Rugova në vitet e rënda të nëtëdhjeta të okupimit në shtëpinë e Shoqatës së Shkrimtarëve të Kosovës, ku është themeluar LDK, e të shndërruar edhe në seli të institucioneve të Republikës së shpallur me Kushtetutën e 7 Shtatorit 1990.

 “Kjo shtëpi është shtëpi e Pavarësisë së Kosovës, shtëpi e lirisë, shtëpi e demokracisë, shtëpi e rezistencës së gjithanshme të popullit të Kosovës”, thoshte Rugova duke e përuruar muzeun më të ri të kryeqytetit të vendit, në Dhjetor 2002.

Shtëpia ku u themelua LDK – Muzeu tani ka emrin “Shtëpia e Pavarësisë së Kosovës Dr. Ibrahim Rugova”.

NGA ARKIVI-6 Gusht 2016: VATRANËT E SHBA NË SHTËPINË E PAVARËSISË SË KOSOVËS DR. IBRAHIM RUGOVA – ATY KU U THEMELUA LDK…

Në Prishtinë, verë – 16 Gusht 2016: President i Lirisë e Pavarësisë së Kosovës përjetësisht…Përgjithmonë mirënjohës, falënderues…Shkruajnë vatranët nga SHBA në librin e pafund që shkruhet përditë nga populli në shtëpinë e vogël të punëve të mëdha e historike, e cila prej vitesh është e emërtuar: Shtëpia e Pavarësisë së Kosovës Dr. Ibrahim Rugova. Këtë shtëpi-muze në kryeqytetin e Kosovës, Prishtinë, e viziton nga mesdita e 16 gushtit 2016 delegacioni i Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës Vatra, kryesuar nga zv/kryetari Agim Rexhaj, ku janë edhe Laura Rexhaj, Marjan Cubi – arkëtar i Vatrës, Dila Cubi, Fran Marku, Mhill Gjuraj, Pashk Maksuti, Mëhill Velaj dhe unë-korrespondent në Kosovë i Gazetës Dielli – organ i Vatrës, pasi të gjithë së bashku u pritëm me shumë nderim e respekt në Ipeshkvinë e Kosovës dhe në Katedralen “Nënë Tereza” nga Ipeshkvi Imzot Dodë Gjergji, e me ftesën e tij ishim pjesëmarrës edhe në ceremoninë e promovimit të Pullës Postare “Shenjtërimi i Nënës Terezë”…

Në Shtëpinë e Pavarësisë së Kosovës Dr. Ibrahim Rugova së pari hymë në dhomën e vogël që ishte zyrë e Presidentit historik, pastaj në sallën ku priste delegacione më të mëdha e mbante konferenca për shtyp, në dhomëzen ku ishte teknika e komunikimeve me botën e për shpërndarjen e informacioneve, duke kaluar nëpër korridorin një pjesë e të cilit ishte byfe…Shumë vjet të kohës së lëvizjes e luftës për liri, pavarësi e demokraci, kam kaluar nëpër këtë shtëpi historike dhe në ditën e vizitës së Vatrës shqiptare nga SHBA flas edhe si ciceron…

“Kur Kosova do të jetë e lirë dhe e pavarur kjo shtëpi do jetë muze”, thoshte  Presidenti historik Dr. Ibrahim Rugova….  Këte e shumë momente tjera e zhvillime historike për shqiptarët e Kosovën, në këtë verë 2016, i përkujtojmë me Agimin-zv/kryetarin e Vatrës, mikun e bashkëpunëtorin e afërt të Presidentit historik Rugova, themeluesin e udhëheqësin e LDK-së në SHBA, derisa hyjmë në këtë shtëpi të ëndërrave e idealeve të mëdha, mbi portën e së cilës nga fundviti 2002 ishte vendosur mibishkrimi Shtëpia e Pavarësisë së Kosovës, e pastaj Shtëpia e Pavarësisë Dr. Ibrahim Rugova…

Edhe të gjitha këto i biseduam e kujtuam me delegacionin e Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës Vatra derisa vizituam Shtëpinë e Pavarësisë së Kosovës e pastaj edhe derisa në ëmbëltoren e afërt ku pinte kafe Presidenti historik Rugova pinim kafe edhe ne…