Nga Frank Shkreli/

“Demokracia nuk ka të bëj vetëm me qeverisjen nga shumica por edhe me mbrojtjen e pakicës” (Albert Camus)

Me vendim të Asamblesë së Përgjithëshme të Kombeve të Bashkuara (OKB), në vitin 2007, ka shpallur 15 Shtatorin e çdo viti si Ditën Ndërkombëtare të Demokracisë, për t’u kujtuar të gjitha shteteve, anë e mbanë botës, nevojën e theksuar dhe të vazhdueshme për mbrojtjen dhe promovimin e demokratizimit të shoqërive të ndryshme të botës, si edhe për të theksuar rëndësinë e zhvillimit dhe të respektimit të drejtave të njeriut dhe lirive themelore të çdo individi, kudo në botë.

Me rastin e miratimit të rezolutës, Asamblea e Përgjithëshme ka rithekësuar se demokracia është një vlerë universale, e “bazuar në shprehjen e lirë të popujve për të vendosur vetë sistemet e tyre politike, ekonomike, shoqërore e kulturore, si edhe për të vendosur, lirisht, pjesëmarrjen e tyre në të gjitha aspektet e jetës’’, politike.

Si çdo vit tjetër, në të kaluarën, edhe sivjet në këtë ditë, OKB-ja u bën thirrje vendeve anëtare të Kombeve të Bashkuara, organizatave ndër-qeveritare dhe atyre jo-qeveritare, si edhe individëve dhe medias në mbarë botën, që të shënojnë këtë ditë në mënyra të përshtatshme festimi e përkujtimi, për secilin vend — ashtuqë të përforcohen dhe të shtohen programet kombëtare dhe ndërkombëtare për promovimin dhe konsolidimin e demokracisë, botërisht. Në mesazhin e tij kushtuar Ditës Ndërkombëtare të Demokracisë për 2024, Sekretari i Përgjithshëm i OKB-së, António Guterres, nënvijoi se “Dita Ndërkombëtare e Demokracisë është një mundësi për të theksuar rëndësinë e mbrojtjes dhe promovimit të fjalës së lirë, lirive civile dhe shtetit të së drejtës; llogari-dhënjen nga institucionet qeveritare si dhe mbrojtjen dhe promovimin e të drejtave të njeriut.” Kjo, shtoi udhëheqsi i OKB-së, është, veçanërisht, “me rëndësi në një vit, kur më shumë se 50 vende – që përfaqësojnë gjysmën e popullsisë globale – mbajnë zgjedhjet e radhës”. Guterres, shtoi se, megjithkëte, këto të drejta dhe vlera universale po sulmohen në mbarë botën, liritë në përgjithsi po gërryhen, hapësira për pjesëmarrje qytetare po ngushtohet, ndërkohë që polarizimi po intensifikohet, ndërsa mosbesimi po rritet. Për fat të keq, duket se kjo deklaratë tingëllon si deklarata parlajamëruese të mëparshme, që tregon se zhvillimet demokratike në botë, jo vetëm që nuk po përmirësohen, por problemet e demokracisë po shtohen.

Ndër 50-vendet që do mbajnë zgjedhje vitin që vjen janë edhe Shqipëria e Kosova. Dita Ndërkombëtare e Demokracisë, 2024, do duhej që të shërbente edhe për dy shtetet shqiptare si një kujtesë e radhës mbi nevojën e vazhdueshme që parlamentet dhe qeveritë në Tiranë dhe në Prishtinë të përqendrohen, seriozisht, mbi promovimin e demokracisë së vërtetë, me zgjedhje të lira e të ndershme, përfshirë realizimin e objektivave, siç janë, pjesëmarrja aktive e shoqërisë civile në jetën politike, mbajtja e pakontestueshme e zgjedhjeve të lira dhe të drejta, mbështetja e partive efektive politike, përfshir opozitën, objektiva këto të cilat si prioritet kanë mirëqenjen e popullit, pa dallime politike, dhe jo interesat e tyre personale dhe partiake të një grupi ose një tjetri.

Sepse, demokracia e vërtetë siç ka thenë filozofi francez, Albert Camus, si vlerë dhe si ideal, “nuk ka të bëj vetëm me qeverisjen nga shumica, por edhe me mbrojtjen e pakicës”, (Albert Camus). Ky citat, sipas shumë, ekspertëve politikë, përmbledh thelbin e demokracisë së vërtetë. Ai përcjell idenë se demokracia nuk ka të bëjë vetëm me sundimin e shumicës, ku dominojnë vendimet apo preferencat e grupit më të madh politik në një vend. Ndryshe nga kjo, ai nënvizon edhe rëndësinë e mbrojtjes së të drejtave, lirive dhe interesave të grupeve dhe partive minoritare. Me fjalë të tjera, një demokraci e vërtetë siguron që zërat e pakicës të mos mbyten nga shumica. Camus synon të parandalojë tiraninë e shumicës, ku pushteti i shumicës është absolut dhe i padiskutueshëm, duke çuar në shtypjen e mundshme të pakicës, pore dhe një pjese të madhe të votuesve. Kjo vlen, jo vetëm për Shqipërinë e Kosovën, por për cilindo vend, përfshir ato më një kulturë e histori demokratike më të gjatë, siç janë Shtetet e Bashkuara.

Për fat të keq, ndonëse kanë kaluar 35-vjet nga shembja e Murit të Berlinit, shqiptarët gjënden, gjithnjë, në fazat fillestare të zhvillimit të tyre demokratik. Klasa politike shqiptare, më duket se nuk është e vetdijshme ose ndoshta nuk do të t’ia dij për punën e madhe që nevojitet për vendosjen e demokracisë së vërtetë, shtetit të ligjit, për luftën kundër korrupicionit, për transparencën dhe përgjegjësitë politike ndaj votuesve si edhe për nevojën e doemosdoshme për të ndërmarrë ndryshime të gjithanëshme të sistemeve politike dhe ekonomike. Jam i bindur se klasa politike shqiptare e tri dekadave të kaluara është e vetdijshme e dështimeve politike dhe ekonomike, të cilat po prishin shpresat e shqiptarëve për një demokraci të mirëfilltë. Zhgënjimet e shqiptarëve nga mungesa e demokracisë së vërtetë — në këtë Ditë Ndërkombëtare të Demokracisë, 2024 — për fat të keq, po pasqyrohen në boshatisjen masive të trojeve shqiptare. Kjo nuk është demokracia as Shqipëria demokratike që duan shqiptarët, për ndryshe do të rrinin në vendin e vet.

Ka 10-15 vjet, që në atë mënyrën time më modeste, jam munduar të paralajmëroj se mungesa e demokracisë së vërtetë në trojet shqiptare, heret ose vonë, do të çonte në prirje autoritare të qeverisjes dhe në parlamente që nuk janë pasqyrë dhe shprehje e drejtë për drejtë e vullnetit demokratik të popullit dhe që nuk luajnë rolin kyç në përkrahjen dhe në ndërtimin e institucioneve demokratike. Dhe se më në fund: “Demokracia nuk pret”.

Fan Noli në një artikull me titull, “Komedia e partive dhe rreziku që qëllon në derë të theatrës”, botuar 100-vjet më parë, në gazetën “Dielli”, (në nëntor të vitit 1924), ka kritikuar partitë dhe politikanët e kohës në Shqipëri për gjendjen e krijuar atje, një shekull më heret, duke thënë se: “Në qoftë se anarkia që mbretëron në Shqipëri, vazhdon edhe ca kohë, atëherë optimizmi s’ka vend dhe trembem se diç do ngjasë.” Njëkohsisht, Noli ka shprehur shpresën se, të “Vetëquajturve ‘udhëheqës’ do t’u vijnë mëndtë dhe punët do shtrohen”. Kanë kaluar 100-vjet nga fjalimi i Nolit, mbi 5 anarkitë mbajtur në Parlamentin e Shqipërisë në vitin 1924, por që tingëllon, njësoj, aktual edhe sot për të gjithë politikanët shqiptarë, pa dallim partie a niveli, kudo në trojet shqiptare – të cilët siç thoshte Noli e përdorin politikën, jo si një udhë, por si një qëllim dhe që përdorin çdo mjet, të ndershëm e të pa ndershëm, për t’ia arritur qëllimeve të tyre që shpesh duken se nuk janë në interesin dhe në të mirën e përbashkët kombëtare. Urojmë që këta “udhëheqës” do të ndërpresin tragji-komeditë e tyre politike dhe të mënjanojnë rrezikun, që siç shprehej Noli, të mos i vihet “kazma Shqipërisë” dhe shqiptarëve.

Ashtuqë, klasa politike aktuale shqiptare, pozitë dhe opozitë, për hir të interesave kombëtare të shqiptarëve, të angazhohet — me respekt për njeri tjetrin, për një demokraci të vërtetë, në mbrojtje të vlerave të lirisë e deemokracisë, jo vetëm sot në Ditën Ndërkombëtare të Demokracisë, 2024, por për çdo ditë të jetës së tyre publike — në shërbim të popullit. Mos kini frikë nga e ardhmja dhe mos t’u mbajë peng e kaluara, kur është fjala për Demokracinë e Vërtetë, për një komb aq dinamik të bashkuar në liri, demokraci të vërtetë dhe pavarësi. Një komb si shqiptarët, i cili i ka të gjitha mundësitë dhe kapacitetet , në nivel ekonomikm, politik dhe intelektual, për të realizuar ëndrrën e rilindësve të shekullit të kaluar dhe për të plotësuar të gjitha nevojat dhe aspiratat e të gjithë shqiptarëve sot, për një jetë më të mirë.

Jo rrugëve të botës — por aty në trojet shekullore të stërgjyshve të tyre, në liri dhe demokraci të vërtetë, për veten dhe familjet e tyre dhe në paqe e siguri me të tjerët. Ky është edhe mesazhi i Ditës Ndërkombëtare të Demokracisë për të kujtuar dhe theksuar rëndësinë e demokracisë së vërtetë në nivel global – si një kujtesë se demokracia duhet promovuar dhe mbrojtur nga të gjithë brezat. Pasi nëse jo, siç ka thenë dikur ish-Presidenti amerikan, Ronald Reagan –

Demokracia mund të zhduket shumë kollaj brenda një brezi – prandaj është i nevojshëm një anagazhim aktiv dhe serioz në vazhdimsi nga shtetet individuale, nga ana e organizatave ndërkombëtare, nga shoqëria e vërtetë civile dhe nga vet populli –për të mbrojtur dhe promovuar Demokracinë e vërtetë në botë, çdo ditë e moment, dhe jo vetëm në Ditën Ndërkombëtare të Demokracisë. Sepse DEMOKRACIA NUK PRET!

Federata Pan-Shqiptare e Amerikës Vatra dega Michigan bashkoi komunitetin shqiptar në Detroit në pritjen e ish-ministrit të shëndetësisë dhe kryetarit të demokristianëve shqiptarë z.Nard Ndoka. Ai u takua me një pjesë të rëndësishme të drejtuesve të komunitetit shqiptar të Michiganit: Babain e Teqesë Bektiashiane në Taylor Dr. Eliton Pashaj, nënkryetari i Federatës Vatra z.Alfons Grishaj, drejtori i degëve të Vatrës në USA dhe Canada z.Mondi Rakaj, drejtori i AlbTVUSA z.Gani Vila, patrioti dhe aktivisti i çështjes kombëtare z.Ben Pllumaj, anëtari i Këshillit të Vatrës gazetari z.Rafael Floqi.

Në këtë takim të përzemërt u fol në veçanti për votën e diasporës, e cila do të jetë deçizive për ndryshimet pozitive në Shqipëri. Z.Ndoka vlerësoi punën e mërgatës së Amerikës dhe figurën e Sali Berishës, si një lidër historik por edhe si një qendrestar kundër manipulimit dhe izolimit fals të përgatitur nga pushteti politik. Z. Ndoka theksoi se e ka përkrahur kryeminstrin shqiptar Rama, kur ka menduar se i ka shërbyer Shqipërisë. Por tani, sipas z.Ndoka Rama është konsumuar keq dhe po i bën dëm Shqipërisë.

Zoti Grishaj kujtoi momente të viteve 1990 dhe më vonë kur bashkëpunuan për levizjen për demokraci në Shqipëri.

Sokol  Paja/

Parlamenti i Shqipërisë cënoi rëndë kushtetutën dhe ligjshmërinë. Mos zbatimi i vendimit të Gjykatës Kushtetuese për çështjen “Xhaçka” shënoi një ditë e zezë për demokracinë, natë të turpshme dhe skandaloze për Parlamentin e Shqipërisë, kushtrim për shtetin e së drejtës, alarm për institucionet e pavarurua, shkërmoqje e reformës në drejtësi, neveri për katandisjen e institucioneve kushtetuese, një marrëzi, një çmenduri sesi Parlamenti në shkelje të ligjit rrëzon Gjykatën më të lartë të vendit. Një kapje flagrante e shtetit dhe institucioneve prej parlamentarëve socialistë. Mbrëmë ra shteti, ra Republika, ra kushtetushmëria, ra drejtësia. Një Parlament që sot duhej të ishte në ndjekje penale për shkelje e thyerje të rëndë të ligjit. Pushteti shtetëror cënoi rëndë Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë. Pushteti shtetëror shkatërroi rendin juridik të shtetit shqiptar. Nuk ka asnjë vend në botë ku të vihen në pikëpyetje vendimet e Gjykatës Kushtetuese, vetëm në Shqipërinë e marrë peng nga rilandasit neokomunistë që shkatërrojnë e vjedhin Shqipërinë prej 11 vitesh.

Kryetarja e Gjyatës Kushtetuese Holta Zaçaj ka deklaruar në media kohë më parë se: “askush nuk mund të vendosë të mos ekzekutojë vendimin e Gjykatës Kushtetuese. Fuqia e vendimeve të saj është e barabartë me fuqinë e ligjit. Të mos zbatosh vendimin e Gjykatës Kushtetuese, do të thotë të mos zbatosh Kushtetutën dhe ligjin”.

Pas këtij akti skandaloz të Parlamentit të Shqipërisë duhet të reagojnë të alarmuara Ambasadat e vendeve perëndimore të akredituara në Tiranë. Ky akt duhet të dënohet nga bota perëndimore, pasi është një hap i madh drejtë diktaturës, drejtë rrënimit përfundimtar të parimeve kushtetuese të një shteti demokratik.

Vendimet e Gjykatës Kushtetuese janë vetëm për zbatim, as për negociim as për interpretim, ajo që thotë drejtësia është ligj. Pushteti shtetëror i Edi Ramës gjendet në ligjshmëri të thellë. Anarki kushtetuese. Sistemi shtetëror parlametar(qeveritar) nuk respekton dhe shkel haptas për të tretën here rendin juridik. Parlamenti i Shqipërisë nuk respekton rendin juridik por rendin politik të partisë në pushtet. Parlamenti dhe qeveria nuk pyesin për gjykata e drejtësi edhe kur bëhet fjalë për Gjykatën Kushtetuese, gjykatën më të rëndësishme në një shtet demokratik. Gjykata kushtetuese ka si parim që të ketë rol ekuilibrues për mbrojtjen e sistemit të ndarjes dhe kontrollit të ndërsjellë të pushteteve, parime e vendime që socialistët që keqqeverisin Shqipërinë prej 11 vitesh, i shkelin, i përdhosin, i groposin. Turp dhe neveri…

Sokol Paja/

New York, 12 shtator – Këshilltarja e Presidentes së Republikës së Kosovës dhe 5 herë deputete e Parlamentit të Kosovës znj.Donika Kadaj Bujupi e shoqëruar nga diplomati Fatmir Zajmi zhvilluan një vizitë zyrtare në Federatën Pan-Shqiptare të Amerikës Vatra. Ata u pritën nga sekretari i Vatrës Dr. Pashko Camaj, editori i gazetës Dielli, vatrani historik Marjan Cubi dhe anëtari i kryesisë së Vatrës Ilir Cubi. Vatra e përgëzoi delegacionin e Kosovës për prezantimin e shkëlqyer, punën e mirë, reformat dhe progresin e institucioneve në Kosovë. Vatra siguroi se mbështetja dhe lobimi i Vatrës e gazetës Dielli sidomos për çështjen e Kosovës në veçanti do të vazhdojë fuqishëm në institucionet e shtetit amerikan. Delegacioni i Kosovës ekspozoi rrezikun e shtuar me të cilin përballet Kosova prej regjimit serb, situatën e sigurisë në veri të Kosovës, bisedimet dhe shprehën mirënjohje për Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Delegacioni i Kosovës gjithashtu falënderuan Vatrën e gazetën Dielli për punën kombëtare dhe komunitare dhe në veçanti mërgatën shqiptaro-amerikane për gjithçka i kanë dhënë kombit shqiptar e Kosovës në veçanti në çdo fazë të zhvillimit e sfidat me të cilat përballet shteti i Kosovës.

Dr. Ines Murzaku/

Fjalimi i Nolit në Asamblenë e Kombeve ne Gjeneve ne 10 shtator 1924, ishte i shkëlqyer nga aspekti letrar dhe retorik.Por fjalimi I Nolit ishte i pasur dhe I organizuar ne tematikat politike dhe teologjike me te spikatura te kohes per ti dhen Shqiperise qe Noli e quante nje “një kaçkë e fortë” vendin qe meritonte ne Lidhjen e Kombeve. Lidhja e Kombeve, e themeluar në vitin 1920 pas Luftës së Parë Botërore, ishte organizata e parë ndërkombëtare që kishte si mision kryesor ruajtjen e paqes botërore. Ajo përfaqësonte një përpjekje novatore për të krijuar një forum ku kombet mund të zgjidhnin mosmarrëveshjet përmes diplomacisë në vend të luftës. 

Nder temat me intersante e trajtuar nga Noli eshte paqja dhe edukimi – teme qe kurre nuk dalin nga moda. Mbasi Noli krtitikon rende ne menyre publike Asamblene qe deri atehere kishe pasur vetem:

Fjalë, fjalë dhe vetëm fjalë”, dmth. erë dhe e asgjë më tepër.

Noli ofron nje qasje te re per paqen – duke e lidhur paqen me edukimin, ose duke mos e kuptuar paqen pa edukimin me paqen. Sipas Nolit, edukimin shkollor eshte mjet I efektshem per te arritur nje paqe pa fjale por me vepra. Ky eshte nje mendim I perparuar dhe pionier per kohen, qe I jep nje rendesi te vecante forces dhe efektit te shkollimit, qe ishte gjithashtu nje nga pikat e programit te qeverise se Nolit paraqitur ne 19 qershor 1924. Pra, ai po I paraqiste Lidhjes se Kombeve cafre program I tij kishte ne plan te arise ne Shqiperine shume-fetare.

Dhe ne fjalimin e tije ne Lidhjen e Kombeve ai thekson:

Por, paqja nuk do të vijë prej traktateve. Këto janë të destinuara të hidhen shpejt a vonë në shportë. Paqja do të vijë nga edukimi shkollor. Duhet t’ua mësojmë fëmijëve tanë se vrasjet me shumicë janë po aq krime  sa edhe vrasjet me pakicë.

Noli ishe kryeminister I nje vendi me tre fe, Islamin, Krishterimin dhe Bektashismin. Por ne menyre fetare dhe ekumenike Noli shihte paqen dhe edukimin me parimet paqesore si je mjet qe bashkonte te Krishteret per edhe Myslimanet. Dhembshuria, Drejtësia dhe paqja – jane parime qe teologjia Islame dhe ajo e Krishtere theksojnë si vlera. Pra ketu shihet nje qasje pionere, moderne, ekumenike dhe inter-religjiose dhe larhgepamese e Nolit per te sjelle te Krishteret (Katoliket dhe Ortodokset) dhe Myslimanet dhe te Krishteret ne dialog mbi keto parime universale- edukimin dhe paqen universale. Paqja per Nolin ishte rezultat I nje “çarmatimin moral që do t’i parprijë çarmatimit material”. 

Noli ketu flet, si prift ortodoks, per investim ne nje paqe te brendeshme, ku njerezit e te ghitha racave te bashkepunojne per sigurimin e paqes universal.

Noli e mbyll fjalen e tij drestuar Asamblese se Kombeve me:

Bota është gati për Ungjillin e ri – qe per Nolin eshte Ungjilli I bashkimit nderkombetar pa dallime race e feje. 

Edhe pse Noli e kritikoi Lidhjen e Kombeve, ai eshte I ndergjgeshem se nuk ka paqe te qendrueshme pa organizatat nderkombetare dhe udheheqes si presidenti Willson. Lidhja e Kombeve, qe Noli e vleresonte, vendosi bazat për organizatat e ardhshme ndërkombëtare, veçanërisht për Kombet e Bashkuara (OKB) qe na bene te mundur kete conference qe ne jemi mirenjohes.