Reportazh – Page 118 – Dielli

BERAT- Hapja e sezonit turistik panair artizanë nga Shqipëria dhe Ulqini

May 19, 2016 by dgreca

Raporton per Diellin nga Berati: Sulo GOZHINA/
BERAT – Qytet ku zhvillimi i turizimit po njeh rritje nga viti në vit si pasojë e investimeve në infrastrukturë dhe promovimit që po i bëhet vlerave të tij muzeale të moçme në harenën ndërkombëtare zhvilloj për dy ditë festën e çeljes të zezionit turistik. Në këto dy ditë Artizanë nga Berati, Saranda, Kruja, Gjirokastra, Pogradeci dhe Ulqini janë bashkuar në një panair me krijime të ndryshme, i cili është hapur mbrëmjen e djeshme më cermonin e hapjes të sezonit turistik në qytetin e një mbi një dritareve të mbrojtur nga UNESCO dhe ka vijuar edhe me aktivitetet artistike kulturore edhe në ditën e sotme. Çeljes së këtij panairi i është shtuar dhe inagurimi i zyrës së informacionit turistik me financim të bashkisë së Beratit dhe ndihmën e Fondacionit Shqiptaro-Amerikan, Organizatën “Risi Albania”, Shoqatën BID Berat dhe Shoqatën e Artizanëve “Margarita”.Hapje e sezonit turistik në Berat në mbrëmjen e djeshme ka siellë nga Tirana Drejtoren e Bankës Botërore Tahseen Sayed, Zv/Ambasadori i Zvicrës Z. Philip Keller, Zv Ministrja e Turizmit Adela Karapiti, Përfaqësues të Agjensisë Kombëtare të Turizmit, Drejtues të USAID, Fondacionit Shqiptaro-Amerikan për Zhvillim, Koperacionit Zvicerian, Risi Albania, etj. Në cermonin e çeljes të sezionit turistik kanë marë pjesë Deputeti Edyuart Shalësi, Prefekti Qarkut të Beratit Fadil Nasufi, krer të pushtetit local, si dhe banor të qytetit dhe të rrethinave të tij.
Investimet e dhënë për Beratin dhe puna e jashtëzakonshme që po bëjnë drejtuesit e muzeumeve, vetë pronarët e shtëpive pritëse, promovimi që po i bëhet qytetit sipas kryetarit të Bashkisë, Petrit Sinaj kanë ndikuar në rritjen e numrit të vizitorëve. “Nga viti në vit kemi rritje nga 30 deri në 40% të turizimit. Ka cituar në fjalën e tij një nga oranizatorët e pregatitjes të këtij eventi Marjus Qytyku.
Në tre vitet e fundit me investime strategjike të qeverisë dhe bashkisë, por dhe donator të ndryshëm kanë bërë që të ndryshohet pamja e qytetit. Vetëm nga periudha janar- prill kemi tre mijë turistë më shumë se një vit më parë kjo tregon se qyteti është bërë një atraksion mjaft i rëndësishëm”, kanë cituar në fjalën e saj specialistja për tyrizmin Mishela Muzhaj
Drejtoresha e Bankës Botërore, Tahseen Sayed, u shpreh në fjalën e saj se tashmë institucioni që ajo drejton në Shqipëri është përqëndruar në investimet për turizmin kryesisht në Shqipërinë e Jugut. “Ju jeni duke inaguruar zyrën e informacionit turistik dhe duke hapur sezonin turistik dhe kjo është një ngjarje shumë e rëndësishme. Banka Botërore është partnerja juaj tashmë prej 20 vitesh. Ne kemi punuar në shumë fusha, por tashmë jemi të përqëndruar në zhvillimin e infrastutkurës dhe turizimit dhe kryesisht në Shqipërinë e Jugut”, tha ajo në citimet e fundit për investimet në turizëm.
Kryetari Bashkisë Berat Petrit Sinaj
“Ne jemi në këtë ditë të veçantë për të inaguruar edhe zyrës e informacionit që është epiqendra e informimit për të gjithë turistët jo vetëm të huaj, por dhe shqiptar. Po përpiqemi që të punojmë shumë dhe nga vitit në vit kemi rritje nga 30 deri në 40 % të vizitorëve, tha ai. Në tre vitet e fundit me investime strategjike që qeveria, bashkia e Beratit, por dhe donator të ndryshëm kanë bërë në këtë qytet dhe në këtë rajon numri i turistëve është rritur. Vetëm për periudhën janar-prill të këtij viti në krahasim me vitin e kaluar është rritur me tre mijë turist më shumë se një vit më parë, tha Sinaj. Kjo tregon se qyteti, bashkia Berat është bërë një atraksion mjaft i rëndësishëm, por kjo nuk bëhet vetëm me punën e bashkisë bëhet me punën, kontributin, mirmbajtjen që po i bëhet zonave muzeale, por edhe me rritjen e cilësisë së shërbimeve që bashkia ofron si pastrimi, gjelbërimi, vijoi kreu i bashkisë. Një kordinim i mirë i bujtinave që janë bërë vitet e fundit në zonën muzeale, një kordinim i mirë i fermave të vogla në kodrinat e mrekullueshme të katër njësive administrative të sotme për produktet bio për gjithçka që ofrojnë synojmë që ne të presim 100 mijë vizitorë. Aktualisht jemi në shifrën 6 mijë, ne synojmë ta çojmë në 100 mijë dhe kjo do të thotë zhvillimi i ekonomisë lokale”, përfundoi ai.

Drejtoresha e Bankes Boterore
“Ky është një aktivitet shumë i rëndësishëm. Ju jeni duke çelur sezonin turistik, jeni duke inaguruar zyrën e informacionit. Unë erdha në Berat menjëherë sapo mbërrita në Tiranë dhe kjo ishte afërsisht dy vite më parë. Unë dua të theksojë se ju keni këtu bukuri të çmuara, ushqim të shijshëm, traditë dhe kulturë. Banka Botërore ka qënë partnere juaj më 20 vite, ne kemi punuar në shumë fusha, por tani jemi të fokusuar në zhvillimin e infrastrukturës dhe zhvillimin e turizimit dhe kryesisht në Shqipërinë e Jugut. Ndihma që ne mund të sjellim sëbashku me kolegët tanë dhe njerëzit të shohin një rritje të turizimit deri në 100 mijë turist edhe më shumë. Është shumë mirë që ju po përpiqeni që të mbroni trashëgim dhe kulturën tuaj të pasur veçanërisht për fëmijët si brez i ardhshëm. Ju duhet të hapni duart tuaja që të prisni botën që të vijë dhe të gëzojë atë që ju keni për të ofruar këtu. Unë ju sigurojë që çdo vizitorë që vjen për herë të parë në Berat bie në dashuri me këtë qytet ashtu si unë gati 2 vite më parë. Më e rëndësishmja është që vizitorët të qëndrojë me dashurinë për Beratin dhe jo vetëm të bien në dashuri me të, ashtu siç jam unë me qytetin tuaj.

‘‘ LIQERI ’’ I LASGUSHIT, PARAJSA E SHPIRTIT …

May 17, 2016 by dgreca

NGA PËLLUMB GORICA/

Një ndenjë e bukur dhe e këndshme kënaqësie e shoqëroi udhëtimin tonë drejt juglindjes, mes një grupi miqsh të penës, me të cilët shpesh jemi të pandarë në takimet letrare. Mëngjesi gëzimdhënës, plot dritë, por edhe me aromë kundërmuese lulesh gjithfarësoj. Udhëtojmë luginës piktoreske të Shkumbinit plak. Malet, me madhështinë e tyre, e rrethojnë luginën e thellë. Thyrjet e relievit, diku me një ashpërsi tërheqëse, e diku të mbytur nga deti i gjelbërimit të drurëve të lartë e të shumëllojshëm me blerimin e harlisur, i japin një bukuri të veçantë. Pa fjalë një natyrë e magjishme shqiptare!

Kalojmë Elbasanin, Librazhdin, Përrenjasin. Makina duket sikur fluturon në peizazhet interesante, që të emocionojnë për çdo metër udhëtim. Herë pas here shfaqen e zhduken vendbanime të vogla, të shtrira në shpate kodrash. Po gjithsesi, me gjarpërimet e saj është një rrugë që ecet shpejt dhe këndshëm. Ajo kalon ngjitur rrjedhës së stërlashtë të lumit Shkumbin, gurgullues e i kaltër si një shirit argjendi, me vërshimin e ujrave drejt detit Adriatik.

Në liqen mahnitja dashuruar

Kur kalon Qafën e Thanës, një ndjesi e këndshme të kaplon si asosacion me malet e hirta në horizont, të mbuluara me qeleshen e bardhë dhe liqenin e Ohrit. Një peizazh magjeps si një poezi a telajo e pikturuar me ngjyra drite. Mes qiellit e tokës, ky liqen, një bukuri që natyra e krijoi, zemër e bukurive të Ballkanit. Re puplore era i lodron në hapësirën qiellore. Dielli, duke i sfiduar ato me ndriçimin vezullues, derdh rreze, të cilat, teksa përthyeheshin në liqen, e reflekton mahnitjen e dashuruar të kësaj bukurie të papërshkruar. Kur vjen këtu në një ditë të tillë, e shijon më bukur prarimin magjik të liqenit, dhe natyrën rrethqark tij. Ndaj me syrin e aparatit fotografik e përjetojmë këtë peizazh të shushurimës së patrajtshëm të gjallesave natyrore, së bashku me freskipuhizën që rrudhos pasqyrën liqenore. Kodrat, malet, vendbanimet, si roje, i shtrohen në gjunjë. Qytetet e Ohrit, Strugës, Pogradecit, por edhe perlat turistikë: Shën Nauni, Lini, Driloni etj, me peizazhet e tyre të mrekullueshme, të mahnitin veçanërisht në ditë të kthejllta qiellore. Natën, dritat e tyre vezullojnë si yje uji në liqen. Lini, me shtëpi të ngjeshura rreth kodrës, të rrethuara me pemë të llojeve të ndryshme, të magjeps me pozicionin e tij tërheqës. I shoqëruar me peisazhin piktoresk buzë liqenit ai ngjason si një vapor i ankoruar prej kohësh. Ecim drejt Pogradecit, qytet i vendosur në skajin jugor të liqenit. Tablotë e natyrës kalojnë me radhë. I soditim këndshëm, duke thithur ajrin e freskët të stinës. Aty këtu shfaqen shtëpi dhe lokale midis mozaikut të kulturave bujqësore, dhe pemëve frutore të gjelbëruara. Buzë liqenit bari mbulon tokën si qylym i blertë. Bregut në ca kallamishte nositët cicërijnë. Valët numërojnë njëra-tjetrën në breg me një shushurimë të lehtë. Tutje ca varka lëkunden në sipërfaqen e pastër të ujit. Peizazhi tërheqës e piktoresk i qytetit të Pogradecit, të krijon një kënaqësi të veçantë. Sigurisht të pushton një ndjenjë ndryshe, kur kthehesh këtu pas shumë vitesh. Kam pasur rastin të vizitoj qytetin e Pogradecit shumë herë në fillim të viteve ’90, ndaj dhe shumëllojshmëria e objekteve të memories me kujtimet e asaj kohe, kaq natyrshëm më rrjedhin si ujëvarë. Godina të pakta disa katëshe, rrugë të shkatërruara, parqe të rrënuara, dritat e venitura… Qyteti sot më shfaqet më i mrekullueshëm e impresionues si një kartolinë shumëngjyrëshe. Ndërtimet e vjetra ndërthuren me simbolet e reja të zhvillimit modern të këtij qyteti. Pallate shumëkatëshe me modele të ndryshme arkitekturore, lokale, skulptura, parku, shatërvanë, rrugë të shtruara me standarte, të rrethuara nga të dy anët me blirë e drurë të tjerë dekorativë.

Shijojmë me ecjaket tona pastërtinë, ngjyrat, flladin e liqenit. Koloriti i ngjyrave të stinës i jep një tjetër hijeshi Pogradecit. Rugët e qytetit gumëzhijnë nga lëvizjet e vizitorëve. Pogradecarët, banorë të dashur e mikpritës ndjehen të lumtur që janë nga ky vend kaq i bukur, e me trashëgimi të pashtershme kulturore, historike dhe fisnikëri vlerash, që meritojnë pa dyshim respekt. Ata krenohen me qytetin e tyre, dhe figurat e njohura të tij. Liqeni, jo vetëm për forcë të zakonit, që nuk shprehet me fjalë, por, është një lloj pasqyre për Pogradecin dhe bukurinë e tij. Duke shkuar përtej pikëpamjeve nacionaliste, atyre u pëlqen ta emërtojnë liqenin me emrin e qytetit të tyre. Monumenti i Lasgushit, i ngritur fare pranë liqenit me vështrimin nga ai, plot hir dhe pak metra më tutje i Mitrush Kutelit, dy korifejve të penës, bij të këtij qyteti, përbëjnë simbolet e Pogradecit. U ndala pak çaste, buzë liqenit, atje ku valët e tij e flladitin fytyrën time të emocionuar, por edhe Lasgush Paradecin me Cucin, qenin e tij. Liqeni dhe Lasgush Poradeci identifikojnë njëri-tjetrin. Duke e kundëruar Pogradecin, malin e Thatë, liqenin, që llokoçit valët lehtë në breg, të kumbojnë vargjet e Lasgushit, kur derdh dhëmbjen për plagët e nositit:

“Un’ ik liqerit zemërak
Fatlum dh’ i pastër si zëmbak,
Po zemra ime kullon gjak:

Se vijnë-urtuar zogjtë-e mi,
Dh’ u jap ushqim me dashuri-
Një dashuri për llaftari.

Liqeni i shkretë e rrit tallazi porsi det

E shpirtin duke më përcjellë më thotë se

Ah! Shih sa është i thellë

Ky gjiri em që të patë pjellë”

Magjia ka zbritur në Drilon

Të shkosh në Pogradec e të mos vizitosh Drilonin është sikur të mos kesh ardhur fare aty. Kjo sepse Driloni është një nga perlat më të bukura të natyrës shqiptare. Ky vend, që dikur quhej një “mollë e ndaluar”, sot është një mrekulli për t’u shijuar nga gjithkush. Ai ka një panoramë qetësuese të parkut të vogël, i mbushur me drurë të lartë, dhe me shtrirje përgjatë ujrave të kristalta e të qeta. Të shprehesh me shumë fjalë e gjithë ndjenja është ë vështirë, sepse imazhet të rrëmbejnë befasishëm. Kundërmimi i luleve, romantika mahnitëse sa reale, dhe e ëndërrt, mërmërima e lehtë e flladit, shto këtu përjetimin e pllaquritjes së pulëbardhave, të peshqve të veçantë, që marrnin shikimin e vizitorëve të shumtë, dhe varkave të vogla, apo simfoninë e cicërimave të zogjve nëpër pemë, të bëjnë të ndjehesh i dehur nga kënaqësia. Ajo të pushton aq shumë mes këtij pejzazhi tërheqës, duke të bërë gati të dalldisur me ngjyrat, aromat, freskinë… Nën rrezet shëndritëse të diellit ujrat e freskëta dhe hijeshia e natyrës të jep kënaqësi ripërtëritëse. Është peisazh i bukur, por, që e humbet atë kur dëmtohet. Përballë këtij peizazhi të bukur e të mirëmbajtur spikatin ndërtimet e vjetra, por e trishtuar është ajo që vështron buzë liqenit në Tushemisht. Një përzierje e vorbullës, të asaj që ne i themi zhvillim me ndërtime të reja, e betonizim pa kriter buzë liqenit, duke e ngushtuar hapësirën e plazhit. Edhe pse me nota jete në zhvillim, ndërtimet e zbukurojnë këndshëm këtë vend, por vlerat nuk mund të kthehen kurrë në antivlera duke i shkatërruar.

E padyshim krahas të tjerave këtu nuk mungojnë bar kafetë, restorantet dhe hotelet me shije të ndryshme, të cilat ofrojnë pushime, por dhe zbavitje të këndshme. Kryesisht aty gjen një shërbim të kulturuar, dhe ajo që është me rëndësi, përkujdesjen e veçantë. Driloni është i preferuar edhe për gatimet tradicionale, sidomos të koranit, peshkut që gjendet vetëm në liqenin e tij.

Në Drilon, në çdo stinë të vitit shijohet freskia e mëngjezeve, puhiza e mbrëmjeve,por mbi të gjitha mikpritja pogradecare.

– Driloni i mbushur me aromë natyre, të jep një ndjesi mjaft pozitive si një privilegj i së bukurës,- të thotë Besniku, bashkëbiseduesi dhe miku ynë pogradecar.

Driloni është një poezi që meriton të interpretohet. Këtu natyra të përkëdhel aq bukur, edhe kur qielli është gri, apo në ditët e dimrit me borë është më fantastik, aq sa të josh ta vizitosh atë përherë. Se ska si të ndodh ndryshe, në këtë perlë magjepse të natyrës shqiptare gjithkush që e viziton e gjen parajsën e shpirtit të munguar.

Akademi Përkujtimore në 35-vjetorin e rënies së Tahir Mehës

May 13, 2016 by dgreca

-Presidenti Thaçi homazhe Tahir Mehës në 35-vjetorin e rënies

-Veseli: Tahir e Nebih Meha ranë heroikisht, ashtu siç i kishin mësuar të parët e tyre/

-Amanetin e dëshmorëve ta kthejmë në detyrim ndaj qytetarit dhe mirëqenies së tij/

PRISHTINË, 13 Maj 2016/ Sot, në 35-vjetorin e rënies heroike të Tahir e Nebih Mehës, nën patronatin e kryetarit të Kuvendit të Republikës së Kosovës, Kadri Veseli, u mbajt Akademi Përkujtimore.Në fjalën e tij para të pranishmëve, kryeparlamentari Veseli vlerësoi figurën e këtij atdhetari dhe heroi të Kosovës, i cili, këtu i 35 vite më parë, në kullën e tij, në Prekazin heroik, së bashku me babanë, Nebihun, 13 majin – festën e njësive policore jugosllave, e ktheu në mort të tyre. Atë ditë, nga hotel “Adriatiku” në Mitrovicë, shtoi kryetari Veseli, njësitë speciale policore ishin nisur drejt Prekazit, të ekzaltuara nga festa e tyre dhe të dehura nga urrejtja për shqiptarët. Në një betejë tërëditore, forcat shtypëse nuk kishin arritur ta arrestonin as vritnin Tahir Mehën, përderisa nuk e shembën me tank kullën e tij.“Tahir e Nebih Meha ranë heroikisht, ashtu siç i kishin mësuar të parët e tyre, të vdesësh me nder për nderin e vendit tënd. Në fundin e asaj dite, regjimi represiv jugosllav do të dridhej nga themelet e tij”, theksoi kryetari Veseli. Lufta e Tahir Mehës, shtoi kryetari Veseli, pasoi pranverën e përgjakshme të studentëve dhe popullit të Kosovës, e cila e kishte dhënë mesazhin e saj të madh: shqiptarët e Kosovës nuk mund të mashtroheshin me të drejta gjysmake politike dhe masa gjysmake ekonomike, që u ofronte federata jugosllave.Lëvizja jonë kombëtare për lirinë e Kosovës, tha në vazhdim të fjalës së tij kreu i Kuvendit, doli shumë më e pjekur dhe më e fuqishme nga ngjarjet e vitit 1981, e cila u kthye në vetëdije politike të popullit tonë.“Në shembullin e Tahir Mehës, ranë Rexhep Mala e Nuhi Berisha, Afrim Zhitia e Fahri Fazliu. Dhe përsëri në Prekaz, më 5 mars 1998, në shembullin e Tahir Mehës, u zhvillua Epopeja e UÇK-së, në krye me Komandantin Legjendar, Adem Jashari”, theksoi kryetari Veseli.Veseli shtoi se është detyrë e jona që lirinë e sotme, ta zhvillojmë më tutje, duke e kthyer në lirinë e kuptuar si zhvillim ekonomik, si mirëqenie për të gjithë qytetarët tanë, duke i dhënë vendit një të ardhme krenare.

Gjatë paradites së sotme, në shenjë nderimi për veprën e Tahir e Nebih Mehës në shërbim të kombit e të atdheut, kryetari Veseli bëri homazhe dhe vendosi lule pranë varreve të tyre në Prekaz. /b.j/

***

Presidenti Thaçi homazhe Tahir Mehës në 35-vjetorin e rënies

PRISHTINË, 13 Maj 2016/ Presidenti i Republikës së Kosovës, Hashim Thaçi, sot ka bërë homazhe te varri i Tahir Mehës në Prekaz, për 35-vjetorin e rënies së tij.Presidenti Thaçi ka thënë se pas ngjarjeve të vitit 1981 dhe shtypjes së dhunshme të demonstratave të studentëve dhe gjithë qytetarëve për Kosovën Republikë, rezistenca e Tahirit dhe familjes së tij ishte përgjigjja më e mirë e mundshme që në atë kohë mori uniforma shtypëse serbe në Kosovë, por edhe vetë sistemi komunist që shtypte qytetarët e Kosovës, i cili kishte burgosur dhe vrarë studentë kosovarë.“Sot jemi këtu për të bërë nderimet më të larta institucionale, së bashku edhe me kryetarin e parlamentit. Këtë rezistencë do ta kujtojmë gjithmonë si komb dhe ato vlera të asaj rezistence vetëm sa do të rriten me kalimin e kohës”, ka thënë presidenti Thaçi.Ai ka thënë se vlerat e rezistencës i kemi gjetur edhe në formacionet e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, në idetë dhe projektin më madhështor dhe më të fuqishëm të kombit tonë, në luftën për çlirim./b.j/

Marsh përkujtimor në Kumanovë, paqartësi për ngjarjen në lagjen e Trimave

May 9, 2016 by dgreca

Ka përfunduar e qetë dhe pa asnjë incidente marshi përkujtues për ngjarjet e 9 majit. Marshi fillojë në “Lagjen e Trimave”, ku marshuesit thane se ky përkujtim vlen për t’i zgjuar dhe vetëdijesuar shqiptarët, si dhe për t’u thënë mjaftë më skenarëve të montuara.
Edhe një vit pas përleshjes së armatosur ndërmjet forcave të policisë maqedonase dhe grupit të armatosur në Kumanovë, me ç’rast humbën jetën 8 pjesëtarë të forcave policore dhe 14 pjesëtarë të grupit të armatosur, gjërat ende mbeten të paqarta.

Shtëpitë në këtë lagje janë ndërtuar pjesërisht por banorët thonë se plagët nuk shërohen derisa mos të dalë e vërteta plotësisht në pah mbi atë se çfarë ndodhi në Kumanovë. Këshilli i familjeve nga lagja e Trimave në Kumanovë, një vjetorin e përleshjes së armatosur mes policisë dhe grupit të armatosur në këtë lagje e ka kujtuar përmes organizimit të një marshi përkujtimorë.

Shaban Demiri për Radion Evropa e Lirë thotë se marshi përkujtimor përshkon në heshtje rrugën nga lagja deri në qendër të qytetit, përkatësisht tregu ku ishin të vendosura postblloqet e forcave maqedonase të sigurisë.

“Marshi ynë sot është marsh përkujtimor, nuk është marsh protestues. Ai realizohet në heshtje në rrugët e Kumanovës. Kemi paraparë që heshtja të flas gjithçka që ne nuk mund ta themi lirisht sepse nuk kemi liri të shprehjes, nuk kemi gjykata të pavarura, nuk mund të presim gjykime të drejta por vazhdojnë proceset e montuara ….”, ka bërë të ditur për Radion e Evropa e Lirë Shaban Demiri, kryetar i Këshillit të Familjeve nga Lagja e Trimave.

Familjarët e kësaj lagjeje edhe sot kanë kërkuar që partitë politike shqiptare qoftë ajo në pushtet ose ata të cilat veprojnë në opozitë, të mos keqpërdorin ngjarjet e 9 dhe 10 Majit në Kumanovë për përfitime të politikës ditore.

“Ne nuk organizuam sot protesta por vetëm një marsh përkujtimor për t’i thënë politikës që të qëndroj larg Lagjes së trimave. Problemet zgjidhni në metoda tjera dhe në vende të tjera larg Kumanovës”, thekson Shaban Demiri, duke i bërë thirrje Bashkimit Evropian dhe SHBA-së për realizimin e një hetimi ndërkombëtar për Lagjen e Trimave dhe zbardhjen e këtij rasti deri në fund.

Ministria e Punëve të Brendshme, menjëherë pas aksionit të forcave policore në lagjen e trimeve në Kumanovë, një vit më parë, pati deklaruar se aksioni kishte të bënte me zbulimin e një grupi të madh të armatosur I cili sipas të dhënave operative të dikasterit të policisë maqedonase dyshohej se do të kryente sulme mbi institucione e Maqedonisë.

MPB tha se grupi I armatosur në Maqedoni është futur përmes rrugëve ilegale nga një vend fqinj, ndërkohë që siç është prononcuar ministrja e punëve të brendshme, në atë kohë, Gordana Jankullovska, policia ka arritur që me kohë, përkatësisht përpara se ky grup të vepronte, të gjejë vendndodhjen e tij. Sipas saj, veprimi i policisë është bërë mbi bazën e informatave për grupin dhe i cili ka bërë një rezistencë të fortë të armatosur.

Vetëm tre ditë më vonë, ministrja Jankullovska dha dorëheqje, së bashku me drejtorin e drejtorisë për Zbulim dhe Kundër Zbulim, Sasho Mijallkov.

Në shkurt të këtij viti, ndërkaq, në Gjykatën Themelore e Maqedonisë nisi procesi gjyqësor për 29 pjesëtarët e grupit të armatosur, të cilët kryesisht janë shtetas të Kosovës, me akuzën për pjesëmarrje në “organizatë terroriste“, në bazë të nenit 394, si dhe për veprën penale “terrorizëm “ të sanksionuar me kodin penal të Maqedonisë.

Por, familjarët e policëve të vrarë nuk besojnë se pjesëtarët e grupit të armatosur kanë qenë terroristë.

“Ku humbi jetën dhëndri im I cili la dy fëmijë jetim. Në një aksion për të luftuar terrorizmin? Jo këtu nuk ka terrorizëm vetëm vrasje e paguar “, thotë Sllavko Kirovski, familjar i një pjesëtari të vrarë të policisë maqedonase në ngjarjet e 9 Majit në Kumanovë.

Edhe avokatët të cilët mbrojnë të akuzuarit për rastin e Kumanovës thonë se kanë dëshmi të forta të cilët do t’i bëjnë publike gjatë gjykimit, se grupi i armatosur nuk ka të bëjë fare me terrorizëm dhe se pas aksionit të forcave policore të Maqedonisë fshihen skenarë të strukturave të shërbimeve të inteligjencës maqedonase dhe një vendi fqinj, ndërkohë që të akuzuarit janë vetëm viktima të këtij skenari. Pala mbrojtëse njëherësh ka kërkuar që rasti në fjalë t’i kalohet prokurorisë speciale publike të Maqedonisë.

Përleshja e armatosur ndërmjet forcave të policisë dhe grupit të armatosur ndodhi në kulmin e kizës politike, kur opozita maqedonase publikoi bisedat e përgjuara, që inkriminojnë zyrtarë të lartë të pushtetit në vepra të rënda penale.

UJËVARA E SOTIRËS – MONUMENTI MË UNIKAL NË SHQIPËRI

April 24, 2016 by dgreca

NGA PËLLUMB GORICA/

Një udhëtim për në Ujëvarën e Sotirës së Gramshit, pamvarsisht kapërcimit të shtigjeve të vështira, herë- herë me pengesa, të ngjan se hap brenda teje një hapsirë të mrekullueshme gjelbërimi dhe uji. Është një hapsirë e çuditshme që shoqërohet me dashurinë për natyrën. Me ndërtimin tektonik, natyra ka krijuar mjedise të bukura, peisazhe tërheqëse dhe veçori: male, shpella, kanione, ujvara, liqene… Mjafton që ne të dimë t’i eksplorojmë ato. Me kureshtjen për eksplorimin e kësaj natyre, si një nga arsyet më interesante, ajo të ofron mundësi t’i largohesh paksa përditshmërisë stresuese.

Një udhëtim i bukur

Pikërisht me pasionin e udhëtarit jemi nisur në Ujëvarën e Sotirës. High Albania Mountain Club, organizatore e udhëtimeve, ka vite që mundëson grupe vizitorësh vendas, por edhe të huaj të eksplorojnë natyrën shqiptare. Ujëvara e Sotirës është një nga perlat e natyrës sonë. Por, të shkosh atje është një aventurë, edhe pse ajo ndodhet 16 km larg qytetit të Gramshit, nën këmbët e malit Tomorr. Udhëtimi ynë drejt Ujëvarës së Sotirës shoqërohet nga një mugëtirë e lehtë, që herë davaritet në qiell e të pengon disi të sodisësh peisazhin parakalues. Për kilometra të tëra të shoqëron rrjedha e lumit Devoll. Prurjet e ujit, herë në njërin krah e herë në tjetrin, gurgullojnë mes zajeve e nëpër brigjet e gjelbërta. Befasohesh me pamjet e maleve në sfond. Grykat e ngushta dhe majat e thepisura,me ndjesinë e tyre madhështore rrethohen nga retë. Që këtu imazhi i malit Tomorr të përshëndet me rrezet e ngrohta këtë mëngjes. Pasi përshkon rrugën, që kalon në të djathtë të rrjedhës së lumit Devoll, aty ku H/C i Banjës po hedh shtat, e po konturohet si vepër energjitike e Shqipërisë, të shfaqet qyteti i Gramshit. Konfiguracioni i tij shtrihet në një kodër buzë lumit Devoll. Një qytet i vogël dhe me shumë gjelbërim, i krijuar para 60 vjetësh, e që e ka zanafillën nga fshati me të njënjtin emër. Dikur, para 40 vjetësh, këtu u ngritën fabrika dhe uzina ushtarake, ndërsa sot kjo industri nuk ekziston. U shkatërruan me një egërsi të pashembullt, dhe punëtorët mbetën të papunë, por jo vetëm kaq. Për të përballuar jetën në kushtet e reja që erdhën, shumica me familjet e tyre morën rrugën në emigracion, dhe në qytete të mëdha: si Tiranë, Elbasan, Durrës, Vlorë. Në një pushim të shkurtër në qëndër të qytetit, e ndjen freskinë që vjen nga mali Tomorr. Është një ajër i dlirë dhe i pastër si vet mali i lartë. Ajo që të bën më shumë përshtypje në Gramsh, që në fillim është fakti se, banorët janë të qetë dhe të kulturuar, e gjithë respekt, që mishërohet në shpirtgjerësin e tyre.

Gramshi, vendi i mrekullive turistike…

Ndonëse, infrastruktura rrugore le shumë për të dëshiruar, kjo vështirësi bëhet e papërfillëshme çdo ditë nga dhjetra adhurues. Duhet thënë lexuesit, që krahinat e Gramshit janë një vend me kontraste gjeografike dhe peisazhe të mrekullueshme, që dita ditës po kthehen në një shkretëtirë të mjerueshme. Në përgjithësi ato i ka mbërthyer një zhgënjim, që vështirë të tejkalohet shpejt. Madje rruga e keqe dhe kushtet më elementare të jetës, e kanë bërë pjesën më të madhe të banorëve, që të braktisin këtë trevë dhe të largohen. Si kudo, ku më shumë e ku më pak, të njënjtat probleme ka. Por, në krahinat e Gramshit shenjat e braktisjes janë të dukshme. Po çfarë po mbetet pa emigruar? Pyjet po ja shkatërrojnë, gurët po ja marrin. Ështe fatkeqësi që ajo po shkatërrohet nga babëzia e pandalshme njerzore nën fjalën zhvillim. Është një katastrofë si shumë të tjera drejt degradimit ashtu si shoqëria, edhe flora e fauna jonë. Me tepër se kurrë, tani njerëzit duhet t’i thërrasin ndërgjegjes dhe të ndalin rrënimin e natyrës, por edhe institucionet duhet të mendojnë më shumë për turizmin malor, pasi natyra e ka bërë punën e saj. Nëse në Ujëvarën e Sotirës, Kanionin e Holtës, Shkëmbin e Kopaçit, Liqenin e Zi, Shpellën e Kabashit, Grabovë, Kanionin e Seraselit, Kalanë e Irmajt apo edhe të Tërvolit, infrastuktura e rrugëve me terrene të vështira shkon në nivelin e duhur, as diskutohet që e gjithë treva e Gramshit do të ketë gjallërinë e vendeve turistike. Madje mund të bëhet e zhvilluar nga ana ekonomike dhe sociale, si një magji pak e eksploruar. Gjithçka varet nga vullneti, jo vetëm i pushtetarëve, por edhe i banorëve, që të japin kontributet e tyre. Ndoshta nuk është momenti për të shkruar më gjatë për këtë gjë, por kjo evidenton krizën e thellë morale në thelb të të paaftëve, që përpliten në kërkim të identitetit të humbur në pellgut ujëqelbur të një përditshmërie të amullt dhe pa ide. Ndaj, me potencialin panoramik, kulturor e historik që ka kjo trevë kërkohet më shumë impenjim për ta bërë atë të vizitueshme, jo vetëm nga vendasit, por edhe turistët e huaj. Gjithsesi, duhen përgëzuar inisiativat e gramshiotëve, që në faqet elektronike sensibilizojnë opinionin për bukuritë e peisazheve të trevës.

Reliev piktoresk rural

Por le të kthehemi tek udhëtimi ynë i mëtejshëm drejt Ujëvarës së Sotirës. Kalojmë Devollin ujëshumë ndërmjet urës që lidh Gramshin me krahinën e Sulovës. Gjelbërimi e bën më të magjishëm udhëtimin. Ndaj bisedat rrjedhin natyrshëm për udhëtimet, vendet e bukura, eksperiencat. Jani, më i moshuari i grupit të vizitorëve, u jep udhë bisedave me informacione të ndryshme. Aleksandri, Roza, Artani ndërhyjnë dhe ajo bëhet më interesante. Fisniku në rolin e ciceronit tregon për ujëvarën, vendet ku do kalojmë, për malin Tomorr e për çdo gjë tjetër. Me këtë rast është për tu përmendur diçka shumë e veçantë e kësaj krahine të mbushur me lumenj, kodra, pyje, e monumente natyrore, si dhe historike. Një karakteristikë është se rrjedha e dy lumenjve; e Devollit dhe e Tomorricës që kalojnë përbri saj, por edhe e dhjetra përrenjve kanë krijuar një peisazh të veçantë. Ajo është një krahinë e punës, mëndjes, traditave të rralla e të admirueshme, të mikpritjes, respektit dhe bujarisë. Bukuritë e saj janë magjepëse dhe një privilegj për çdokush që i viziton ato. Në valëzime kodrash, që zgjaten pa mbarim, e që lartësohen drej malit Tomorr, aty këtu shfaqen vendbanime me pamje mbresëlënëse, e secili prej tyre paraqitet me veçanti karakteristike. Kushtet e përshtatshme gjeografike dhe klima e kanë bërë Sulovën të banueshme, që nga koha e hershme e zhvillimit të saj. Dora e njeriut i ka qëndisur akoma më shumë peisazhet e gjelbëruara, dhe tokat i kanë mbjellë me gjithfarë bimësh e drurësh frutorë. Duke jetuar me natyrën, sulovarët arrijnë të jetojnë edhe kështu, por dëshpëruese është rruga e pashtruar dhe e ngushtë, ku nuk shkëmbehen dot automjetet, që asnjë pushtet nuk ka arritur të ua ndërtojë ashtu siç duhet. Një rrugë gjarpëruese, që ngjitet e zbret kodrave të buta me ulje e ngritje të vrazhdë, e ku zgjaturinat e tyre priten nga rrjedha e lumit të Tomorricës, i cili i shoqëron për kilometra të tëra.

Rritur me Tomorrin në sy e në zemër

Tomorri është një nga malet më madhështore në Ballkan, dhe pamjen më të bukur e ka në krahinat e Gramshit. I magjepsur s’ngopesh, duke vështruar këtë mal, mahnitës e mbizotërues ai shpaloset gjithmon, i mbuluar majave me qeleshen e borës. Ecim dhe në qiell grumbuj resh të bardha shtëllunga – shtëllunga shfaqen lartësive të malit. Dielli i ngrohtë rrethuar nga copëza qielli të kaltër në kurorën e tij, e ka hedhur vellon shkëlqyese. E sodit dhe të jep të drejtën të meditosh në heshtje. Me madhështinë shekullore të shenjtërisë, perënditë e kanë bekuar atë, edhe me ujin kristal të burimeve, e bukururinë e pamata të pyjeve dhe shkëmbinjëve. I kam admiruar përherë këto vise, dhe i kam shijuar që në fëmijëri, duke ruajtur vazhdimisht dëshirën për të ardhur kohë pas kohe me kujtime e mbresa të bukura. Ndaj, nuk i shmagem dot emocioneve kur i shkel përsëri. Bashkë me mua ecën edhe fëmijëria me imazhin e Tomorrit madhështor, që të tërheq me pamjen e tij të paharrueshme dhe emocionale si një ëndërr, të kërleshur nga retë e bardha.

Ja dhe Sotira!

Makinat ndaluan njëra pas tjetrës dhe ne zbritëm. Rrugëtimi ynë na solli shpejt në Sotirë, e sapo ndalojmë kemi kohë e mundësi t’i hedhim një sy fluturimthi këtij vendbanimi. E ngritur poshtë disa bregoreve, Sotira të shfaqet me ato pak shtëpi çatigri nën hijen e pemëve. Diku më tutje të pret një natyrë e zemëruar me formacione erozionesh të degraduara, por edhe egërsia e peisazhit të braktisur nga jeta e banueshme njerzore. Mbase kjo ndjesi te shkaktohet kur vështron pamjen mjerane të lagjes së sipërme të Sotirës, që të ngjall një zbraztësi në shpirt me shtëpitë e gurta në rrënim e sipër. Ashtu të rrënuara e sado të braktisura, ato mbeten dëshmitare të pakundërshtueshme të banimit të hershëm, si dhe një trashëgimi për brezat. Largimi i shumë familjeve e ka shuar gjallërinë. Tani ka mbetur vetëm qetësia dhe cicërimat e zogjëve, por edhe ndonjë kumbim i zbehtë zile bagëtish.

Peisazhe mahnitës

Duke ngjitur rrjedhën e lumit të Sotirës, që humbet mes gurëve ngjyrë gri me madhësi të ndryshme, e mes gjelbërimit të një pylli që fëshfërin lehtë e të çlodh, morëm rrugën për në Ujvarë. Rruga është e vështirë, por ky detaj nuk të pengon të sodisim peisazhin me një ndjesi të pakrahasueshme, të lëndinave me bar e lule, ajrin e pastër dhe blerimin përthithës të pranverës. Syri të mbushet me kënaqësi. Rrezet e diellit tashmë të ngrohta, e po aq të këndshme në këtë stinë, janë një emocion i veçantë dhe e çiltërsojnë peisazhin. Tingëllojnë cicërimat e zogjëve të përzier me zhurmat e tjera të stinës. Vështrimin e marramenduar s’mund ta largojmë lehtë nga tufa bagëtish të përhapura në një pllajë të gjerë. Era lëkund lehtë degët e pemëve me lule, të ngjyrave të ndezura, që shpërndajnë aromën e tyre. Kështu të joshur nga pamjet e pashlyeshme herë pas here ndalojmë, dhe sodisim me kënaqësi bukurinë e peisazhit. I gëzohemi kësaj gjallërie buisëse. Përballë shfaqen konturet e një shkëmbi gëlqeror me një pamje tërheqëse. Ecën dhe ndjen një shprushje në shpirt, i yshqyer aq magjishëm nga atmosfera e ujëvarës së Sotirës me mrekullinë e saj. Shushurima e rrjedhjes së ujit vjen si muzikë magjepëse. Shumë rrallë të ndodh në jetë e natyrisht sytë dhe shpirti të fluturojnë nga gëzimi i pushtuar prej kënaqësisë. Padyshim rruga e gjatë,e aspak e përshtatshme në ngjitje, mbërritja aty dhe pamja mrekulluese me gurgullimën e fuqishme të ujit, të freskon ledhatueshëm, e të heq si me dorë lodhjen. Venitet ajo, edhe nga pesha e emocioneve, kur sytë përplasen në masivin e malit Tomorr të mbuluar me borë. Artani, më entuziasti i grupit tonë tund kokën, buzëqesh duke shijuar pamjet. Jemi përpara një mikrobote mrekullie, me ujra që rrjedhin tërsëllimë prej barkut të shkëmbit, dhe që shkumbzohen papushim. Këtu hijëzimi i pyllit me drurë të llojeve të ndryshme dhe të harlisur, por edhe lëndinat me bar e lule, të dhurojnë një tjetër kënaqësi çlodhëse, ashtu si ajri i lagësht, që drithërohet nga forca e ujit e të shpupurit flokët.

E bukur në çdo stinë

Ujëvara e Sotirës është veçanërisht tërheqëse në pranverë, kur edhe bora e malit fillon e shkrin, por në periudhën e verës ajo shteron prej uljes së nivelit të ujrave. Lidhur me këtë ujëvarë, gjeologu Selim Marishta, bir i Sotirës shkruan se ajo buron në rrugëfshehjen brenda shkëmbinjëve gëlqeror të malit të Tomorrit. Më shumë shton ai, ajo është një ujëvarë unikale në vendin tonë, si për nga forma e daljes dhe e derdhjes së ujit në trajtë çurgjesh. Ujërat e saj dalin nga dy tre çarje, njëra përmbi tjetrën. Pak metra nga ujëvara gjendet edhe një katarakt, që rrjedh nga përroi i fshatit Dardhë të Beratit. Uji rrëzohet me uturimë mbi 100 m, duke u përplasur në fund të shkëmbinjëve mbi disa gurë të mëdhenj, për të krijuar një pellg të vogël me ngjyrë të gjelbër. Pas rënies ujëvara rrjedh në një lum të vogël, por këto dy vitet e fundit ndërmjet një kanali ekologjik, e kanë bërë ekonomike atë me fuqinë prodhuese për të përfituar energji nga një H/C i vogël.

Epilog përshtypjesh

Ja kështu të ngazëllyer nga ajo ç’ka vështruam në udhëtimin tonë magjik me qetësinë e lëndinave të gjelbëruara,Tomorrin madhështor dhe ujëvarën, pikërisht aty ku edhe u çlodhëm, nisëm sërish rrugën e kthimit nën morinë e përshtypjeve. Në ambientet mirseardhës të një lokali, teksa pijmë kafenë e kthimit ke dëshirë që të shohësh sy më sy malin madhështor dhe banorët e Sotirës. Është një dialog pa zë, por shumë nënkuptues. Ndaj, epitetet më të zgjedhura për të janë të pamjaftueshme, dhe jo aq metaforike. Sepse, këtu e prek gjelbërimin, ndjen freskinë, aromën flladitëse të luleve, vështron bardhësinë e borës, lëndinat, ngjyrat e këndëshme, dëgjon tingujt gjallërues, blegërimën e bagëtive në kullota, ndaj në shpirt lumturohesh. Duke falenderuar, shtrënguam duart miqësisht me ata, që na dhanë mundësinë e shijimit të kësaj kënaqësie, që rrallë ndonjeherë mund ta përjetosh, duke ëndërruar për rikthimin.