Të dashur Klerikë, i nderuar Zoti Kryetar Berisha, Vatranë të ndershëm, musafir të dalluar, vëllezër e motra. Mirëmbrëma dhe mirë se jemi bashkuar ne kete kremte te madhe. S’parit uroj Festen e Flamurit, ditën e lirisë e të pavarësisë të popullit tonë. 28 Nëntori është dita më e ndritshme dhe më e rëndësishme e kombit tonë. Në këtë ditë Ismail Qemali ngritë Flamurin e Kastriotit, Flamurin kuq e zi me shqiponjën dy krenare. Në këtë flamur shohim qëndrimin e patundur të burrave fisnik shqiptar ndër luftra të tmerrshme per të mbrojtur vendin tonë trashiguar brez pas brezit. Këta sakrifikuan jetën e tyre duke luftuar dhe vdekur me nder e lavdi. Kjo dite u takon atyre që ia falen atdheut lirinë, bashkimin e pavarsine. Ata ranë deshmorë por nuk vdesin kurrë, janë gjithmonë në mendjet e kujtimet tona në cdo festim e përvjetor. Toka e jonë është e shenjte sepse është e bekuar me gjakun e Martirve. Ngjyra e zezë ne mes te flamurit tregon ato ditë luftrash me plote vuajtje e pikëllime. E kuqja tregon gjakun e derdhur te deshmorve tanë. Shqiponja ne mest të flamurit tregon fitoren e tyre. Sikur shqiponja që fluturon në qiellin e hapur më lartë se të gjithë shpendet tjerë. Ashtu kto njerëz kolosa duke triumfuar ndër luftra shekullore e ngriten popullin e vendin tonë duke i sjellur LIRINË vlerën dhe pasurinë më të çmuar. Sikur është shprehja e vjeter që thotë liria nuk falet as dhurohet por fitohet. Për cdo vjetë e kremtojmë këtë festë duke falënderuar Zotin, dhe duke kujtuar e nderuar keto heroj që kanë bërë të mundur të agojë kjo ditë. Me fjalët e Faik Konicës: “Kujtimi i 28 nëntorit të 1912 nuk është një goditje kundra fqinjve tanë, jo lakmimesh e rrëmbimesh por kujtime për vetmbrojtje me mundime të palodhura dhe me trimerina të gjata e të forta që kanë lanë gjurma në letersinat e gjithë popujve të qytetëruar.” 28 Nëntori është më shumë se një festim; është një ditë e shenjtë për ne. 28 Nëntori i parë ishte në vitin 1443 kur kryeheroi ynë Gjergj Kastrioti, Skënderbe e ngriti për herë të parë Flamurin me shqiponjen dykrenare në kalanë e Krujës ku valvitej për 25 vite me radhë deri në vdekjen e tij. Pas vdekjes së tij 1468 u deshtën edhe 444 vjet nën pushtimin e armikut deri me ngritjen e tij dytë të 28 nëntorit të vitit 1912 dita e shpalljes së pavarësisë. Me këtë shpallje populli ynë fitoj të drejtën e tij të pamohueshme për të qenë i lire e i pavarur, krahas kombeve e popujve të tjerë të Evropës. Ishte edhe një fitore kunder armiqve fqinj, kunder synimëve e planeve të tyre për coptimine e shqipërisë. Ne e Falenderojmë Zotin që sot i kemi Shqiperinë e Kosovën. Njëkohësisht kemi Nji popull por të ndare në dy shtete. Bej o Zot që nje ditë të kemi nje popull të bashkuar në një shtet të vetëm. O Zot bekoje popullin tonë, mbrojë nga çdo rrezik, kudo që gjëndet në botë. Ky popull që nuk të harroi kurrë, në ditë të mira e të vështira, në gëzime e në pikllime. Bëj qe të jenë të bashkuar, të duan njari tjetrin me dashuri vëllazërore, të respektojnë dinjitetin njerëzor e drejtat humane; te kundershtojnë dhunën e shfrytëzimet e të hidhen themelet e patundura të drejtësisë e te dashurisë sate. Bekoje këtë mbrëmje, dhe të gjithë të pranishmit. Bekoje ushqimin qe po marrim prej bujarisë sate. Ti qe jeton e mbretron në shekuj te shekujve. Amen. Zoti e Bekoftë Shqipërinë, Zoti e Bekoftë Kosoven, Zoti e Bekoftë Amerikën. Zoti ju bekoftë ju e gjith popullin shqiptar. GEZUAR FESTA E PAVARËSISË DHE FLAMURIT KOMBËTAR.
*Fjala e mbajtur në bekimin e darkës së 109 vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë.