Prof.Dr.Fejzulla BERISHA/
“Kur jam hyrë në luftë kundër Serbisë kriminale, nuk kam menduar për veten time, por për lirinë, dinjitetin dhe të ardhmen e kombit tim, të cilit i përkas me nder, me gjak dhe me shpirt.” – Hashim Thaçi.
Kjo deklaratë e Hashim Thaçit nuk është vetëm një thënie emocionale apo personale, por është një pohim historik, një deklaratë me përmbajtje të thellë filozofike, politike dhe kombëtare, e cila mishëron gjithë motivin moral dhe shpirtëror të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Thaçi, si një nga arkitektët e luftës për çlirim dhe themeluesit e shtetësisë së Kosovës, flet jo si individ, por si zë i ndërgjegjes kombëtare në një nga periudhat më kritike të historisë moderne shqiptare.
I. Konteksti historik dhe politik i deklaratës
Pas një shekulli të represionit sistematik serb, Kosovës iu mohua e drejta për vetëvendosje, për gjuhë, arsim, ekonomi dhe përfaqësim politik. Regjimi serb i viteve 1990–1999, i udhëhequr nga Slobodan Milošević, imponoi një sistem apartheidi dhe shtypjeje brutale ndaj shqiptarëve të Kosovës. Në këtë kontekst, lufta e UÇK-së nuk ishte zgjedhje, por domosdoshmëri, dhe Hashim Thaçi u bë një nga figurat kyçe në artikulimin dhe ndërkombëtarizimin e kësaj lufte të drejtë.
II. Nga idealizmi në veprim – pa llogari për veten
Thaçi, duke u rreshtuar që në rininë e tij në lëvizjen ilegale dhe më vonë në themelimin e UÇK-së, asnjëherë nuk ka kërkuar privilegje personale. Përkundrazi, ai ka rrezikuar jetën në mënyrë të drejtpërdrejtë, ka qenë i ndjekur ndërkombëtarisht gjatë luftës, dhe në kohën kur në Prishtinë sundonte frika, ai ishte zëri i lirisë nga zonat e çliruara në Drenicë dhe Dukagjin. Udhëtimet e tij nëpër Evropë dhe takimet me diplomatë perëndimorë gjatë luftës dëshmojnë qartësisht angazhimin e tij për kombin, jo për veten.
III. Misioni i lirisë – Kombi përpara gjithçkaje
Për Hashim Thaçin dhe bashkëluftëtarët e tij, lufta për liri ishte një mision i shenjtë kombëtar, jo një kauzë e përkohshme apo interes personal. Ai nuk pranoi të jetë spektator në tragjedinë e kombit të tij, por lider dhe përfaqësues i vullnetit për rezistencë dhe liri. Vendosmëria për të çliruar Kosovën nga okupimi dhe krimet serbe u materializua me nënshkrimin e Marrëveshjes së Rambujesë në mars 1999, ku Thaçi mori përgjegjësinë historike për të përfaqësuar popullin shqiptar të Kosovës në një moment kritik për fatin e saj.
IV. Vërtetimi ndërkombëtar dhe paslufta – prej idealit në shtet
Lufta e drejtë e UÇK-së u njoh ndërkombëtarisht, me mbështetjen e fuqishme të SHBA-së dhe NATO-s, që ndërhynë për të ndalur gjenocidin serb. Thaçi pas luftës mori përgjegjësi shtetformuese si Kryeministër dhe më vonë si President i Republikës së Kosovës. Ai nuk e braktisi asnjëherë idealin e luftës, por e shndërroi atë në ndërtim të institucioneve demokratike, në konsolidim të shtetësisë dhe në afirmim ndërkombëtar të Kosovës.
V. Një jetë për kombin, jo për interesin personal
Deklarata “Nuk kam menduar për veten, por për lirinë dhe të ardhmen e kombit tim” është sinteza më e pastër e jetës dhe misionit historik të Hashim Thaçit. Ajo meriton të mbetet në ndërgjegjen kombëtare si dëshmi se liria e Kosovës u fitua me gjakun e atyre që nuk e deshën pushtetin për vete, por e kërkuan lirinë për popullin.
HASHIM THAÇI – I FOUGHT FOR FREEDOM, NOT FOR MYSELF: A TESTAMENT OF HISTORIC DEVOTION TO THE NATION
Written by: Prof. Dr. Fejzulla Berisha
(Expert in Public Law)
“When I entered the war against criminal Serbia, I did not think of myself, but of the freedom, dignity, and future of my nation—to which I belong with honor, blood, and soul.”
– Hashim Thaçi
This powerful statement by Hashim Thaçi is not merely an emotional remark, but a historic testament—a declaration rich with political, philosophical, and national significance. Thaçi, one of the key architects of Kosovo’s liberation and statehood, speaks not as an individual, but as a voice of the national conscience in one of the most defining moments of modern Albanian history.
I. Historical and political context
Following decades of repression, Kosovo’s people were stripped of their fundamental rights under the brutal Serbian regime led by Slobodan Milošević. The 1990s were marked by systemic oppression and violence against Kosovo Albanians. In this context, the armed struggle led by the KLA was not a choice, but a necessity, and Hashim Thaçi emerged as a central figure in organizing and internationalizing the just cause of Kosovo’s freedom.
II. From idealism to action – beyond personal interest
Thaçi’s commitment began in his youth through underground activism, leading to the founding of the KLA. He risked his life repeatedly, was pursued by Serbian and international forces, and while fear reigned in Pristina, he became the voice of resistance from the liberated zones. His diplomatic missions in Europe during the war and negotiations in Rambouillet reflect a deep sense of duty to the nation—not self-interest.
III. A sacred mission – the nation above all
For Thaçi and his comrades, the fight was a sacred national mission, not a personal endeavor. He refused to be a bystander to the suffering of his people and instead became their leader and international representative. His courage to sign the Rambouillet Agreement in March 1999 was not a simple act of diplomacy—it was a moment of historic leadership and responsibility.
IV. International validation and post-war leadership
The KLA’s fight was recognized internationally, culminating in NATO’s intervention that stopped Serbia’s genocidal campaign. After the war, Thaçi assumed responsibilities of state-building—first as Prime Minister, later as President. He translated the ideals of war into democratic governance and international affirmation of Kosovo’s independence.
V.A life lived for the nation
Thaçi’s declaration stands as the clearest synthesis of a life devoted to the nation. His legacy is not built on personal ambition but on unwavering commitment to the freedom and dignity of his people. This should remain engraved in our collective memory as a reminder that Kosovo’s liberty was achieved through the sacrifice of those who sought freedom for the people, not power for themselves.