Nga Kolec P. Traboini/
Nuk ma bën goja ta them e as dora ta shkruaj se ai na la përgjithmonë. Nuk do ta kemi më të mirin e të urtin Sotir Panin, birin e Dardhës. Një shkak më shumë në këto kohë të trishtueshme gjamesh, për t ‘na u duk kjo bota si varr. Edhe me shkakun se lavdinë e kemi më së shumti tek të vdekurit se sa tek të gjallët. Ju djemtë e tij Andrea e Vasil në Boston, të rroni e ta kujtoni me nipërit e të afërmit, por ati juaj i ka lënë vetes nder ne miqtë e tij, aq shumë vend sa ta kujtojmë sa të kemi jetë. Kam shkruar e botuar në shtyp për Sotirin, për atin e tij Vasilin, por edhe gjyshin Josif Panin, po sot duart mu prenë e për mikun tim nuk më shkruhet as një fjalë kur duhet te thosha me mijëra, sepse shumë të varfëra po më duken fjalët për një njeri të madh, shqiptaro-amerikanin Sotir Pani, që në çdo frymëmarrje kishte Atdheun dhe Dardhën e Korçës, që sot është mbuluar me borë pikëllimi. Pushofsh në Paqe, o biri e nipi i të mëdhenjve Vasil e Josif Pani, që lanë pas një emër të madh në historinë e shqiptareve të Amerikës e që edhe ti Sotir e shkrove në librin tënd testamentin e nje jete “At e bir për Mëmëdhenë”. Tani u bëtë tre në atë botë. Por emrat tuaj mbeten përgjithmonë nder ne.Nuk desha kurrë ti shkruaja këto fjalë elegjiake për ty miku im Sotir, por kur Zoti i bie kambanës për njeriun, nuk mbetet veç të përkulemi në fatin tonë e të kthehemi në hirin e tij.
K. P. Traboini4 janar 2021