Anila Prifti/
Nuk është rastësi që ChatGPT po vepron si karma. Po vendos në një realitet të ri ata që për shumë kohë sunduan fjalën dhe mendimin si pronë të tyre. Sot, pikërisht ata “mendimtarë” që dikur perçmonin të tjerët si “analfabetë”, janë të tronditur sepse përballë tyre po dalin njerëz që nuk i kishin imagjinuar kurrë si të barabartë në të drejtën për të shkruar.
Në këtë rast, ata do të donin më mirë të mos ekzistonin, sesa të ndanin mendimin me ata që dikur i shpërfillin.
Kishin harruar që fjala ka ekzistuar para tyre. Është gdhendur në dru, në gur, është hedhur në mure qelish, është shkruar me gishta në rërën e detit, në rrugë, kudo…aty ku askush s’e kontrollonte. Sepse shkrimi nuk është privilegj, por formë e qenies.
Tani që teknologjia ka hapur portën e “ferrit”, po shfaqen tri botë:
Mendimtaret arkaike qe shkruanin per salltanetet, te frikesuar sepse nuk po dallohen me mes zerave te shumte;
Ata qe s’kane shkruar kurre, jo se nuk kane dashur, por sepse nuk lejoheshin, ose jane ndjere te frustruar per dijet dhe mjetet e tyre dhe tani po guxojne te flasin, te shprehen, te duken, edhe pse jo te “perkryer”;
Dhe ata qe kane shkruar ne te gjitha kohet, jo per pushtet, as per fame, por sepse shkrimi ishte menyra e tyre per te jetuar.
Këta të fundit nuk janë në garë e as nuk kanë frikë. Sepse kurrë nuk e kane perdorur fjalen per te dominuar, por per te kuptuar boten dhe veten. Pra, disa po zbehen, disa po “shkelqejne” dhe disa thjesht po vazhdojne rrugen e tyre si gjithmone. Karma nuk godet, ajo te vendos aty ku ke kerkuar vete te jesh.
Thone se kush e perdor fjalen per te kapur bretkosa, ne fund zhytet në baltën e moçalishtes që krijoi.