Dr. Hasan Bello/
Ne vitet 1945-1990 regjimi komunist trefishoje fondin e tokes se punueshme. Kjo nepermjet punes se papaguar te aksionisteve, te burgosurve dhe internuarve, te cilet i detyroi te thanin kenetat, te punonin brezaret dhe te hapnin toka te reja. Prandaj rikthimi i sasise se shtetezuar pronareve legjitime, nuk kishte asnje pengese. Ne 1991 toke kishte dhe per ata qe nuk kishin patur para 1944.
Por kjo nuk u be per arsye politike.
“Katovica” shqiptare kishte si qellim te ruante bazen social-ekonomike te komunizmit dhe te pengonte krijimin e nje shtrese, qe para 1944 perbente pjesen me vitale te shoqerise, politikes dhe ekonomise. Nga kjo shtrese kishte premisa qe te lindte (ose rilindte) e djathta shqiptare. Keshtu, me nje ligj antikombetare fondi i tokes se punueshme iu shpernda ne menyre kaotike fshatarit, duke neperkembur pronaret legjitime, nderkoh toke kishte per te gjith.
Nomeklatura ose, ish-nenpunesit e regjimit ne qytete (shites, berbere, bufiste, kamariere etj, etj), privatizuan dyqanet pa iu njohur asnje prioritet atyre qe kishin token. Kjo kategori (shumica) perbente mekanizmin fundor te informatoreve, bashkepunetoreve dhe agjenteve te ish-Sigurimit te Shtetit. Keshtu pluralizmi shqiptar vdiq para se te lindte, ose lindi i vdekur…