Ergys Mertiri/
Nje deshmi e publikuar nga ISKK tregon sesi komunistet i presin koken te vdekurit pas pushkatimit.
Gjithmone me ka ngjallur kersheri ky lloj vesi ne krime tek komunistet, i panjohur me pare tek shqiptaret: Epshi i dhunimit te kufomave.
Ne traditen shqiptare kjo ka qene nje tabu. Eshtrat e varrit, guri i varrit, trupi i te vdekurit bartin njefare shenjterie te paprekshme, cilido te kete qene njeriu per se gjalli, e cfaredo lloj mekati te kete kryer ai. Madje ne kulturen tone ekziston ende etika e te mosfolurit keq per te vdekurin. Vdekja shlyen marredhenien e individit me kete bote dhe fiton paprekshmerine duke u perfshire ne kategorine e amanetit.
Krimet e komunisteve shfaqin vecantine e permbysjes se kesaj etike. Pervec krimeve ndaj te gjalleve, komunizmi solli fenomenin e krimeve ndaj te vdekurve e shfaqur kjo ne nje mori aktesh barbarie e dhune ndaj kufomave, shkaterrime varresh, abuzime me eshtrat, varrosjet per se galli apo varrosjet e kufomave me pranga ne duar, deri tek moskallezimi i varreve te te zhdukurve qe vazhdon ende edhe sot.
Ndersa diktatura shkaterronte dinjitetin njerezor, paralelisht edhe vdekja humbiste shenjterine e saj. Perdhosja u be bashkeshoqeruese e krimeve, cfare i ben keto krime te veçanta gjate gjithe historise shqiptare. Duket njefare demistifikimi radikal, deri ne kafsheri, qe shoqerohet me zhdukjen rrenjesore te cdo transcendence. Pushteti i thanatosit ne tere terbimin e vet ndaj çdo perjetesie.
Eshte nje fushe qe ka nevoje per studim dhe reflektim.