QSPA/
Lamberc e nisi studimin e shqipes si dialektolog, duke mbledhur materiale gjuhësore në terren më 1913-1914 gjatë një udhëtimi studimor në Itali. Ai i ka kushtuar vëmendje të veçantë dialekteve arbëreshe e ndarjes dialektore të shqipes, folklorit dhe kulturës popullore shqiptare. Fryti i parë i kësaj pune është skica “Albanische Mundarten in Italien”, e shoqëruar me një hartë që tregon shpërndarjen e ngulimeve arbëreshe. Në këtë skicë sintetike ai bën një paraqitje të përmbledhur të historisë së formimit të ngulimeve arbëreshe të Italisë, tregon me hollësi ç’ishte bërë deri atëherë, për mbledhjen dhe studimin e të folmeve të tyre dhe thekson rëndësinë e studimit të këtyre dialekteve për historinë e gjuhës shqipe, sepse ato paraqesin mbetjet e fundit të shqipes mesjetare.
Ai mori pjesë në rolin e specialistit në zhvillimin e punimeve të Komisisë Letrare Shqipe dhe të vendimeve që mori ajo për çështje të gjuhës së përbashkët e të rregullave të drejtshkrimit të saj. Ai ka lënë reth 60 dorëshkrime në të cilat paraqet të dhëna mbi folklorin e folkloristikën, mitologjinë, etnologjinë, gjuhësinë, letërsinë, historinë etj. Studimet themelore në fushën e kulturës popullore janë “Die Volkspoesie der Albaner”, 1917 (“Poezia popullore shqiptare”), “Albanische Märchen und andere Texte zur albanischen Volk-skunde”, 1922 (“Përralla shqiptare dhe tekste të tjera nga folklori shqiptar”), “Albanien erzhält”, 1956 (“Shqipëria rrëfen”), “Die Volksepik der Albaner”, 1958. (“Epika popullore shqiptare”), një studim i hapët për ciklin shqiptar të kreshnikëve. Pas vdekjes u botua punimi “Mitologjia shqiptare” në veprën kolektive “Ëörterbuch der Mythologie”, 1969. Në fushën e sintaksës ka botuar një monografi për periudhën hipotetike të shqipes “Die hypothetische Periode im Albanischen” (1914). Pas Luftës II Botërore, mbajti kursin e gjuhës shqipe në Universitetin e Lajpcigut dhe hartoi një varg librash për mësimin e shqipes, një antologji të letërsisë shqiptare me përkthim gjermanisht e me një hyrje për gjuhën shqipe (1948, dy vëllime) dhe një kurs të gjuhës shqipe në tre vëllime (Fjalor shqip-gjermanisht, Antologji shqipe, Gramatikë, 1954, 1955, 1959). Ka përkthyer dhe botuar të plotë gjermanisht veprën e Gj. Fishtës “Lahuta e Malësisë”, si edhe dramën “Toka jonë” të K. Jakovës. Për kontributin e tij në fushën e studimeve albanologjike është dekoruar me “Urdhrin e Flamurit”.