NGA ALFONS GRISHAJ/
Ne ishim të gjithë së bashku/
Të zjarrtë, të sinqertë./
Simbiozë dëshirash, uragan për liri./
Ne ishim të gjithë sëbashku,/
Pa komplekse, pa pluse e minuse/
Në qëndresën e një qytetarie brilante./
Ne ishim të gjithë së bashku/
Brenda njeri-tjetrit si matrioshkat,/
Zbrisnim si meteorë në platformën e panjohur./
Ne ishim të gjithë së bashku/
Përmes xhunglës së pabesë së komunizmit/
Mjergullës së gjarpërinjve që ruanin një pjesë të zbuluar/
Të mishit tonë, të gjakut tonë./
Ne ishim të gjithë së bashku
Neurone të një truri, fije të një shpirti,
Degë të një trungu, ujiinjë burimi
Për të njomurbuzët e thara të një populli në agoni.
Ne ishim të gjithë së bashku
Me “damkat” e të damkosurve
Në verbërinë e të ndriturve, që me qëllim
Nuk shihnin gjilpërën në flokët e shtrigave.
Ne ishim të gjithë sëbashku
Drejtnjë dritë të paparë
Drejtnjë jete të paprekur
Që quhej Perëndim, që quhej LIRI…
Ne të gjithë ishim së bashku,
Me trastën bosh, pa Kartën e Parisit,
Pa Kartën e Helsinkit, pa Linkoln e Gand!
Pa Marshall e Vojtilë.
Elita? He! Një shkollë marksiste e degraduar
Në tekste dhe ide, por jo e tëra në kazanin Rus…
Napalm duhej për ato banka që përgatitën njeriun e deformuar,
Por dhe nga ai deformim shqiptari i mirë shpëtoi…
Ishim të gjithë së bashku…
Studentë,doktorë, profesorë, puntorë, aktorë,
Inxhinierë e fshatarë, diku në këmbë e diku zvarrë…
Dikush nga burgjet e vdekjes, dikush nga internimet.
Ishim ato shqiponja, ishim ne,
Të gjithë së bashku bëheshim një!
Regani, kalorës lirie dhe skeptri i Papës së shenjtë,
Vendosur mbi telajon e fundit të marshimit Rus,
Por muri Kinez është më i gjatë se urat e lirisë,
Ku mikrobi i komunizmit u transformua në HIV.
Berberët e kuq zbritën nga telajo e grisur
Ndër të parët rruan mjekrën e Marksit,
Furia e tyre ishte më e madhe se ndërtimi jonë
Urrejtja e tyre nuk njihte më të zonë…
Ah, t’i shihje këta xhonglerë me lotë krokodili për veprën e tyre,
Betoheshin, se do ta çonin dinjitetin e të vuajturve në piedestal!
Udhëheqësit e ardhshëm duhet të jenë të tillë
Që treni për në Europë të ishte Ideal.
Ne ishim të gjithë së bashku,
Kur trupat e shokëve tanë u sharruan
Arbeni! Josifi! Nazmiu!Artani! Besniku!
Bujari! Senahiu! Oh, Azem!
Liria u vra!
Liria masë dheu nën përrenjtë e gjakut.
U betuam e u stërbetuam… Asgjë, asgjë më shumë se një hiç!
Gjarpri në gji bën rrokadën, tortë e ëmbël karrigia për një Bitch.
Tani, nuk jemi të gjithë sëbashku,
Gorbaçovi farën e vjetër e shartoi me të re
Naivitet fëmijësh…Të persekutuar? Përsëri ne!
Miq, lufta për demokraci porsa ka filluar !
Do të bijë një këmbanë për frymëzim a lot…
Dhe atëherë era do të ndryshojë,
(mëshirë për armiqt e demokracisë…?)
Zoti mos e dhëntë, që të luftojmë kot…